Relaties
alle pijlers
Trouwen: hij wil dat ik zijn naam gebruik, vreemd gevoel
vrijdag 25 september 2009 om 13:37
Hoi!
Ik ben net lid geworden want wil echt graag jullie om raad vragen en even anoniem mijn verhaal doen.
Mijn vriend heeft me ten huwelijk gevraagd!
IK heb ja gezegd!Heel romantisch idee en ik vind het geweldig om op zo'n serieuze manier onze relatie te bezegelen en echt de zekerheid te hebben dat we voor elkaar gaan.
Nu echter zit ik te stressen om het volgende: mijn vriend maakt telkens toespelingen dat ik straks Mevrouw Huppeldepup ben (zijn naam dus). Eerst dacht ik dat hij een geintje maakte en ik zei dat ik het liefst gewoon mijn eigen naam wil blijven gebruiken. Hij vond het raar en was echt beledigd. Hij dacht namelijk dat ik vol trots zijn naam zou gaan dragen. Verder hebben we het er niet uitgebreid meer over gehad want het zit hem heel hoog (al snap ik niet waarom). Ik heb ook geen zin in ruzie net nu we zo romantisch aan de voorbereidingen bezig zijn. Maar ja mij zit het wel dwars!
Ik vind het gewoon een heel onprettig idee als ik ineens niet meer mn eigen naam zou hebben, eventueel wil ik wel zijn naam achter die van mij zetten, maar verder wil ik gewoon met mijn eigen achternaam de telefoon op blijven nemen, en gewoon mijn eigen naam (zonder die van hem) voor werk gebruiken. Ik ben een trotse vrouw en heb het idee dat er een stukje identiteit van me wordt afgenomen als ik zijn naam (erbij) neem. Ik heb al voorgesteld dat hij mijn naam dan ook erbij moest nemen, maar dat vond de trotse haan natuurlijk 'belachelijk' (hij is echt zo'n mannetje mannetje zeg maar... soms heel charmant en aantrekkelijk, maar nu verdomd onhandig!)
Hij is echt beledigd en denkt dat ik me voor hem schaam en hij heeft nu duidelijk een deuk in zijn mannelijk ego, maar voor mij zou het juist een deuk in mijn vrouwelijk ego zijn als ik mijn naam niet kan gebruiken zoals ik altijd gewend was.
Iemand hier een mening over? Stel ik me aan, vinden jullie mijn gedrag overdreven feministisch of is zijn mening overdreven ouderwets?
Het beeld dat ik van vrouwen heb die de naam van hun man (erbij) nemen is niet al te positief, misschien ligt het aan mij maar ik vind het zo slaafs en afhankelijk overkomen, net alsof je in zijn schaduw staat.
Iemand idee hoe ik dit nog eens op een duidelijke (voor een man begrijpbare ) manier aan hem kan uitleggen?
Ik weet 100% zeker dat ik de rest van mijn leven met hem wil delen en ik hou super veel van me.
Ik ben net lid geworden want wil echt graag jullie om raad vragen en even anoniem mijn verhaal doen.
Mijn vriend heeft me ten huwelijk gevraagd!
IK heb ja gezegd!Heel romantisch idee en ik vind het geweldig om op zo'n serieuze manier onze relatie te bezegelen en echt de zekerheid te hebben dat we voor elkaar gaan.Nu echter zit ik te stressen om het volgende: mijn vriend maakt telkens toespelingen dat ik straks Mevrouw Huppeldepup ben (zijn naam dus). Eerst dacht ik dat hij een geintje maakte en ik zei dat ik het liefst gewoon mijn eigen naam wil blijven gebruiken. Hij vond het raar en was echt beledigd. Hij dacht namelijk dat ik vol trots zijn naam zou gaan dragen. Verder hebben we het er niet uitgebreid meer over gehad want het zit hem heel hoog (al snap ik niet waarom). Ik heb ook geen zin in ruzie net nu we zo romantisch aan de voorbereidingen bezig zijn. Maar ja mij zit het wel dwars!
Ik vind het gewoon een heel onprettig idee als ik ineens niet meer mn eigen naam zou hebben, eventueel wil ik wel zijn naam achter die van mij zetten, maar verder wil ik gewoon met mijn eigen achternaam de telefoon op blijven nemen, en gewoon mijn eigen naam (zonder die van hem) voor werk gebruiken. Ik ben een trotse vrouw en heb het idee dat er een stukje identiteit van me wordt afgenomen als ik zijn naam (erbij) neem. Ik heb al voorgesteld dat hij mijn naam dan ook erbij moest nemen, maar dat vond de trotse haan natuurlijk 'belachelijk' (hij is echt zo'n mannetje mannetje zeg maar... soms heel charmant en aantrekkelijk, maar nu verdomd onhandig!)
Hij is echt beledigd en denkt dat ik me voor hem schaam en hij heeft nu duidelijk een deuk in zijn mannelijk ego, maar voor mij zou het juist een deuk in mijn vrouwelijk ego zijn als ik mijn naam niet kan gebruiken zoals ik altijd gewend was.
Iemand hier een mening over? Stel ik me aan, vinden jullie mijn gedrag overdreven feministisch of is zijn mening overdreven ouderwets?
Het beeld dat ik van vrouwen heb die de naam van hun man (erbij) nemen is niet al te positief, misschien ligt het aan mij maar ik vind het zo slaafs en afhankelijk overkomen, net alsof je in zijn schaduw staat.
Iemand idee hoe ik dit nog eens op een duidelijke (voor een man begrijpbare ) manier aan hem kan uitleggen?
Ik weet 100% zeker dat ik de rest van mijn leven met hem wil delen en ik hou super veel van me.
anoniem_93021 wijzigde dit bericht op 25-09-2009 13:40
Reden: iets vergeten
Reden: iets vergeten
% gewijzigd
vrijdag 25 september 2009 om 14:05
Je moet doen wat voor jou goed voelt.
Ik heb altijd mijn eigen naam gehouden en ben daar nu na de scheiding nog steeds blij mee. Geen gedoe om dingen aan te passen etc.
Ik ben geboren met mijn eigen achernaam en daar ga ik ook mee dood. En dat de kids een andere naam hebben? nooit een probleem mee gehad.
Ik krijg trouwens een wegtrekker bij het woord meisjesnaam.... brrrrrr ooit van jongetjesnaam gehoord?? zo niet van deze tijd.. Ik ben een zelfstandig persoon en een handtekening onder een contract maakt mij geen aanhangsel van een man.
Jammer dat vriend er zo op reageerd. Misschien wil hij jou naam aannemen na het huwelijk. Dan kan immers tegewoordig ook.
Succes en bepaal je eigen naam!!
Ik heb altijd mijn eigen naam gehouden en ben daar nu na de scheiding nog steeds blij mee. Geen gedoe om dingen aan te passen etc.
Ik ben geboren met mijn eigen achernaam en daar ga ik ook mee dood. En dat de kids een andere naam hebben? nooit een probleem mee gehad.
Ik krijg trouwens een wegtrekker bij het woord meisjesnaam.... brrrrrr ooit van jongetjesnaam gehoord?? zo niet van deze tijd.. Ik ben een zelfstandig persoon en een handtekening onder een contract maakt mij geen aanhangsel van een man.
Jammer dat vriend er zo op reageerd. Misschien wil hij jou naam aannemen na het huwelijk. Dan kan immers tegewoordig ook.
Succes en bepaal je eigen naam!!
vrijdag 25 september 2009 om 14:06
vrijdag 25 september 2009 om 14:12
quote:chocolaaa schreef op 25 september 2009 @ 13:47:
Hoe zou je het vinden als er in de toekomst kinderen komen en jij niet dezelfde naam hebt als je kinderen?
Als dat voor jou niet hoeft... prima natuurlijk, maar ìk vind het toch wel heel prettig dat ik dezelfde naam heb als mijn kinderen (en dus ook als mijn man).Mijn kinderen hebben mijn achternaam
Ik heb ze namelijk 9 maanden gedragen en met pijn en moeite uitgeperst. Hij had nog niks gedaan om het te verdienen
Mochten ze met hun 18e vinden dat hun vader meer voor hun heeft gedaan dan ik en ze liever zijn achternaam willen, dan is dat geen enkel punt. Maar op moment van geboorte had ik het meer verdient dan hij.
Hoe zou je het vinden als er in de toekomst kinderen komen en jij niet dezelfde naam hebt als je kinderen?
Als dat voor jou niet hoeft... prima natuurlijk, maar ìk vind het toch wel heel prettig dat ik dezelfde naam heb als mijn kinderen (en dus ook als mijn man).Mijn kinderen hebben mijn achternaam
Ik heb ze namelijk 9 maanden gedragen en met pijn en moeite uitgeperst. Hij had nog niks gedaan om het te verdienen
Mochten ze met hun 18e vinden dat hun vader meer voor hun heeft gedaan dan ik en ze liever zijn achternaam willen, dan is dat geen enkel punt. Maar op moment van geboorte had ik het meer verdient dan hij.
vrijdag 25 september 2009 om 14:14
Ik wil zelfs dat hele 'e.v.' niet in mijn paspoort hebben. Wat boeit het in hemelsnaam dat ik de vrouw van huppeldepup ben voor mij als individu!
http://nieuws-uitgelicht. ... houden-is-goud-waard.html
Leuk artikel trouwens......
http://nieuws-uitgelicht. ... houden-is-goud-waard.html
Leuk artikel trouwens......
vrijdag 25 september 2009 om 14:14
quote:mama1982 schreef op 25 september 2009 @ 13:41:
Ik heb dus de naam van mijn man achter mijn naam. Vooral vanwege het feit dat dochter mans naam heeft en ik zo toch nog een beetje bij haar hoor. Is ook makkelijk soms als ik iets voor haar regel. Maar verder mijn eigen naam op het werk etc. Mijn man vond het geen probleem, dus weet niet hoe het probleem op te lossen.
En zonder die naam niet? Hangt dat bij jou alleen af van de naam?
Jammer voor je.
Ik heb dus de naam van mijn man achter mijn naam. Vooral vanwege het feit dat dochter mans naam heeft en ik zo toch nog een beetje bij haar hoor. Is ook makkelijk soms als ik iets voor haar regel. Maar verder mijn eigen naam op het werk etc. Mijn man vond het geen probleem, dus weet niet hoe het probleem op te lossen.
En zonder die naam niet? Hangt dat bij jou alleen af van de naam?
Jammer voor je.
vrijdag 25 september 2009 om 14:16
quote:chocolaaa schreef op 25 september 2009 @ 13:47:
Hoe zou je het vinden als er in de toekomst kinderen komen en jij niet dezelfde naam hebt als je kinderen?
Als dat voor jou niet hoeft... prima natuurlijk, maar ìk vind het toch wel heel prettig dat ik dezelfde naam heb als mijn kinderen (en dus ook als mijn man).
t.Maar waarom moet het dan ZIJN naam zijn? Kun je dat uitleggen?
Hoe zou je het vinden als er in de toekomst kinderen komen en jij niet dezelfde naam hebt als je kinderen?
Als dat voor jou niet hoeft... prima natuurlijk, maar ìk vind het toch wel heel prettig dat ik dezelfde naam heb als mijn kinderen (en dus ook als mijn man).
t.Maar waarom moet het dan ZIJN naam zijn? Kun je dat uitleggen?
vrijdag 25 september 2009 om 14:17
quote:Prima69 schreef op 25 september 2009 @ 14:03:
Een vriendin van mij is getrouwd met iemand uit een voormalig Oostblokland, zij hebben samen een kindje, hij gebruikt haar naam,vanwege de mogelijkheden op de arbeidsmarkt, dat schijnt echt te helpen, hij wordt eerder gevraagd voor sollicitatiegesprekken dan wanneer hij zijn eigen naam zou gebruiken. Om die reden heeft hun dochtertje ook de Nederlandse naam van haar moeder.Dat is dus ook mijn reden.
Een vriendin van mij is getrouwd met iemand uit een voormalig Oostblokland, zij hebben samen een kindje, hij gebruikt haar naam,vanwege de mogelijkheden op de arbeidsmarkt, dat schijnt echt te helpen, hij wordt eerder gevraagd voor sollicitatiegesprekken dan wanneer hij zijn eigen naam zou gebruiken. Om die reden heeft hun dochtertje ook de Nederlandse naam van haar moeder.Dat is dus ook mijn reden.
vrijdag 25 september 2009 om 14:17
quote:Elisabeth24 schreef op 25 september 2009 @ 13:44:
Ik heb de naam van m'n man aangenomen, met daarachter m'n meisjesnaam. Ik vind dat niet slaafs of afhankelijk (heb daar echt een totaal ander beeld bij), maar gewoon makkelijk. Ik vind het prettig en erg handig dat we nu als gezin gewoon één achternaam hebben. Scheelt wel dat wij vrij jong getrouwd zijn en ik geen hele carriere met eigen naam achter de rug had (studeerde nog, dus bij m'n eerste baan begon ik gewoon met m'n nieuwe achternaam). Ik kan me voorstellen dat je dan sneller voor je eigen naam kiest omdat 't anders misschien wat ingewikkeld gaat worden voor al je zakelijke relaties.
Precies hetzelfde hier. Ik vind het leuk en echt traditioneel om mijn mans naam aan te nemen. Het hoort er, voor mij, bij als je gaat trouwen, romantisch ook. Ik vind het ook prettig dat we (man en onze kinderen) allemaal dezelfde achternaam hebben. Het is dus ook een familienaam.
Anders krijg je dadelijk ook het probleem welke achternaam je kinderen moeten krijgen, daar heeft een vriendin van mij een hele toestand over gehad, leuk zeg het ging er uiteindelijk over wie de leukste familie had.... Die kinderen hebben uiteindelijk mans naam gekregen, maar zij heet dus anders. Nee niet leuk.
Ik ken ook een stel waarbij zij heeft: mans naam-eigen naam, en hij: Vrouws naam-eigen naam.
Ook een creatieve oplossing, maar niet erg praktisch, vind ik.
Maar goed, als jij liever je eigen naam aan wilt houden, moet je dat vooral doen. Je kunt ook kiezen om je mans naam te nemen, maar op je werk je eigen naam te blijven gebruiken, soort middenweg. Ik snap dat het voor een man heel leuk is dat je bruid jouw naam krijgt.
Ik heb de naam van m'n man aangenomen, met daarachter m'n meisjesnaam. Ik vind dat niet slaafs of afhankelijk (heb daar echt een totaal ander beeld bij), maar gewoon makkelijk. Ik vind het prettig en erg handig dat we nu als gezin gewoon één achternaam hebben. Scheelt wel dat wij vrij jong getrouwd zijn en ik geen hele carriere met eigen naam achter de rug had (studeerde nog, dus bij m'n eerste baan begon ik gewoon met m'n nieuwe achternaam). Ik kan me voorstellen dat je dan sneller voor je eigen naam kiest omdat 't anders misschien wat ingewikkeld gaat worden voor al je zakelijke relaties.
Precies hetzelfde hier. Ik vind het leuk en echt traditioneel om mijn mans naam aan te nemen. Het hoort er, voor mij, bij als je gaat trouwen, romantisch ook. Ik vind het ook prettig dat we (man en onze kinderen) allemaal dezelfde achternaam hebben. Het is dus ook een familienaam.
Anders krijg je dadelijk ook het probleem welke achternaam je kinderen moeten krijgen, daar heeft een vriendin van mij een hele toestand over gehad, leuk zeg het ging er uiteindelijk over wie de leukste familie had.... Die kinderen hebben uiteindelijk mans naam gekregen, maar zij heet dus anders. Nee niet leuk.
Ik ken ook een stel waarbij zij heeft: mans naam-eigen naam, en hij: Vrouws naam-eigen naam.
Ook een creatieve oplossing, maar niet erg praktisch, vind ik.
Maar goed, als jij liever je eigen naam aan wilt houden, moet je dat vooral doen. Je kunt ook kiezen om je mans naam te nemen, maar op je werk je eigen naam te blijven gebruiken, soort middenweg. Ik snap dat het voor een man heel leuk is dat je bruid jouw naam krijgt.
vrijdag 25 september 2009 om 14:18
vrijdag 25 september 2009 om 14:20
Ik heb mijn eigen naam gehouden. Het is nooit een punt van discussie geweest, ook voor mijn man niet. En het gaat mij gewoon om mijn naam, ik verander mijn voornaam toch ook niet? Dat is voor mij precies en helemaal hetzelfde. Mijn kind heeft de naam van mijn man en het heeft me tot nu toe nog geen enkele opgetrokken wenkbrauw opgeleverd. Hoeveel kinderen worden er wel niet geboren van ouders die niet met elkaar getrouwd zijn, maar samenwonen? Doet toch ook niemand moeilijk over de naam.
Ik vind zijn mening behoorlijk ouderwets en vooral verschikkelijk ongeëmancipeerd. Dat hij zelfs beledigd is dat jij zijn naam niet aanneemt!
Ik vind het niet van deze tijd dat het nog vanzelfsprekend is dat je als vrouw zijn naam aanneemt. Er zijn zoveel mogelijkheden, en iedereen doet wat hij zelf graag wil. Dus dat als vanzelfsprekend aannemen van je man dat jij zijn naam aan zult gebruiken is achterhaald. Niet dát je zijn naam aanneemt, moet je zelf weten, maar dat als vanzelfsprekend zien.
Ik vind zijn mening behoorlijk ouderwets en vooral verschikkelijk ongeëmancipeerd. Dat hij zelfs beledigd is dat jij zijn naam niet aanneemt!
Ik vind het niet van deze tijd dat het nog vanzelfsprekend is dat je als vrouw zijn naam aanneemt. Er zijn zoveel mogelijkheden, en iedereen doet wat hij zelf graag wil. Dus dat als vanzelfsprekend aannemen van je man dat jij zijn naam aan zult gebruiken is achterhaald. Niet dát je zijn naam aanneemt, moet je zelf weten, maar dat als vanzelfsprekend zien.
vrijdag 25 september 2009 om 14:23
quote:fleurtje schreef op 25 september 2009 @ 14:17:
Overigens, al zou ik dezelfde achternaam hebben als man, dan nog zou men niet geloven dat oudste dochter van mij is. Dus what's in a name?
Maar goed, ik vind het dieptriest dat er mensen zijn die zich kennelijk dan pas echt samen en een voelen.Ik vind dat helemaal niet dieptriest. Het is voor velen een mooi symbool. Voor mij ook. Net als het dragen van een trouwring voor velen het symbool is dat ze bij elkaar horen.
Overigens, al zou ik dezelfde achternaam hebben als man, dan nog zou men niet geloven dat oudste dochter van mij is. Dus what's in a name?
Maar goed, ik vind het dieptriest dat er mensen zijn die zich kennelijk dan pas echt samen en een voelen.Ik vind dat helemaal niet dieptriest. Het is voor velen een mooi symbool. Voor mij ook. Net als het dragen van een trouwring voor velen het symbool is dat ze bij elkaar horen.
vrijdag 25 september 2009 om 14:25
Gefeliciteerd!
Over je achternaam, een lastige discussie! Wel jammer, want het lijkt me juist zo'n leuke tijd in de voorbereidingen naar een huwelijk(sfeest).
Ik zou persoonlijk niet de naam van mijn man aannemen. Het is inderdaad het gevoel dat je een stukje identiteit inlevert. Overigens, de universiteit van Tilburg heeft er een onderzoek naar gedaan en een van de uitkomsten was dat vrouwen die de naam van hun man aannemen worden gezien als minder ambiteus, minder intelligent en aanhankelijker. Daarnaast zou het ook van invloed zijn op je inkomsten. Dat bevestigde mijn gevoel alleen maar meer...
Zie hier het artikel: http://webapp.uvt.nl/fsw/ ... oonPersbericht?v_id=14401
Over je achternaam, een lastige discussie! Wel jammer, want het lijkt me juist zo'n leuke tijd in de voorbereidingen naar een huwelijk(sfeest).
Ik zou persoonlijk niet de naam van mijn man aannemen. Het is inderdaad het gevoel dat je een stukje identiteit inlevert. Overigens, de universiteit van Tilburg heeft er een onderzoek naar gedaan en een van de uitkomsten was dat vrouwen die de naam van hun man aannemen worden gezien als minder ambiteus, minder intelligent en aanhankelijker. Daarnaast zou het ook van invloed zijn op je inkomsten. Dat bevestigde mijn gevoel alleen maar meer...
Zie hier het artikel: http://webapp.uvt.nl/fsw/ ... oonPersbericht?v_id=14401
vrijdag 25 september 2009 om 14:27
quote:Moordwijf schreef op 25 september 2009 @ 13:59:
Ik hou mijn eigen achternaam maar dat is meer uit praktische overwegingen. Ik heb een vriend met een buitenlandse afkomst en dus ook een buitenlandse achternaam. Aangezien er nog veel discriminatie is (o.a. bij het zoeken naar een baan) neem ik als wij gaan trouwen dus niet zijn naam aan.
Los van de discussie, maar dan zou jouw vriend er over kunnen denken om jouw naam te nemen. Lekker modern ook.
Vind het trouwens een kulreden om de achternaam van de man te nemen omdat de kinderen dan de zelfde achternaam hebben als jij. Tegenwoordig kunnen kinderen ook de achternaam van de vrouw krijgen. Dat is ook veel logischer want over het algemeen is het alleen zeker dat de moeder de moeder. Voor de vader geld dit niet. Niet dat ik er vanuit ga dat de moeders vreemdgaan natuurlijk . Maar vind het dus gewoon een ouderwets idee dat de kinderen altijd de achternaam van de man krijgen.
Ben zelf dan wel weer ouderwets en denk dat ik wel zou gaan voor de naam van mijn vriend. Die ik niet heb dus het zou ook erg afhangen van wat die naam zou zijn natuurlijk.
Ik hou mijn eigen achternaam maar dat is meer uit praktische overwegingen. Ik heb een vriend met een buitenlandse afkomst en dus ook een buitenlandse achternaam. Aangezien er nog veel discriminatie is (o.a. bij het zoeken naar een baan) neem ik als wij gaan trouwen dus niet zijn naam aan.
Los van de discussie, maar dan zou jouw vriend er over kunnen denken om jouw naam te nemen. Lekker modern ook.
Vind het trouwens een kulreden om de achternaam van de man te nemen omdat de kinderen dan de zelfde achternaam hebben als jij. Tegenwoordig kunnen kinderen ook de achternaam van de vrouw krijgen. Dat is ook veel logischer want over het algemeen is het alleen zeker dat de moeder de moeder. Voor de vader geld dit niet. Niet dat ik er vanuit ga dat de moeders vreemdgaan natuurlijk . Maar vind het dus gewoon een ouderwets idee dat de kinderen altijd de achternaam van de man krijgen.
Ben zelf dan wel weer ouderwets en denk dat ik wel zou gaan voor de naam van mijn vriend. Die ik niet heb dus het zou ook erg afhangen van wat die naam zou zijn natuurlijk.
vrijdag 25 september 2009 om 14:28
@kristi, daar heb je wel een belangrijk punt. Het moet geen vanzelfsprekendheid zijn dat de vrouw de naam van de man aanneemt.
Mijn man had het niet verwacht en vond het erg leuk dat ik wel zijn naam wou dragen. Hij voelde zich echt vereerd.
Ik weet ook niet hoe ik gereageerd had als mijn man het vanzelfsprekend had gevonden. Of boos was geworden als ik het niet had gedaan.
Ik denk dat de relatie die je hebt mijn je schoonfamilie ook van belang is. Had er laatst een discussie met collega's over en een van de meiden weigerde de naam van haar man te dragen omdat ze de schoonfamilie niet leuk vindt.
Ik heb een erg leuke schoonfamilie, dus dat stond bij mij niet in de weg.
@TO wat vind jij van je schoonfamilie?
Mijn man had het niet verwacht en vond het erg leuk dat ik wel zijn naam wou dragen. Hij voelde zich echt vereerd.
Ik weet ook niet hoe ik gereageerd had als mijn man het vanzelfsprekend had gevonden. Of boos was geworden als ik het niet had gedaan.
Ik denk dat de relatie die je hebt mijn je schoonfamilie ook van belang is. Had er laatst een discussie met collega's over en een van de meiden weigerde de naam van haar man te dragen omdat ze de schoonfamilie niet leuk vindt.
Ik heb een erg leuke schoonfamilie, dus dat stond bij mij niet in de weg.
@TO wat vind jij van je schoonfamilie?
vrijdag 25 september 2009 om 14:29
Maargoed nog niet over je vraag gehad. Ik zou er persoonlijk wel moeite mee hebben, maar als mijn aanstaande zo moeilijk zou doen over het feit dat ik zijn achternaam niet zou willen aannemen. Als hij van je houd (en dat doet hij vast) dan zal hij moeten accepteren dat dit belangrijk voor je is en dat hij je dit moet gunnen.
vrijdag 25 september 2009 om 14:29
Toen mijn ex ook zulke toespelingen deed (zijn achternaam aannemen) kreeg ik ook een vreemd gevoel. Dat gevoel bleek terecht aan te geven dat deze man meer met zichzelf bezig was dan met wat de relatie an sich voor ons beide kon betekenen. Het zat een beetje in zijn aard om zich continue te willen bewijzen. Prima, maar niet over mijn rug. Sorry dames,een beetje frustratie hier
