Relaties
alle pijlers
Trouwen: hij wil dat ik zijn naam gebruik, vreemd gevoel
vrijdag 25 september 2009 om 13:37
Hoi!
Ik ben net lid geworden want wil echt graag jullie om raad vragen en even anoniem mijn verhaal doen.
Mijn vriend heeft me ten huwelijk gevraagd!
IK heb ja gezegd!Heel romantisch idee en ik vind het geweldig om op zo'n serieuze manier onze relatie te bezegelen en echt de zekerheid te hebben dat we voor elkaar gaan.
Nu echter zit ik te stressen om het volgende: mijn vriend maakt telkens toespelingen dat ik straks Mevrouw Huppeldepup ben (zijn naam dus). Eerst dacht ik dat hij een geintje maakte en ik zei dat ik het liefst gewoon mijn eigen naam wil blijven gebruiken. Hij vond het raar en was echt beledigd. Hij dacht namelijk dat ik vol trots zijn naam zou gaan dragen. Verder hebben we het er niet uitgebreid meer over gehad want het zit hem heel hoog (al snap ik niet waarom). Ik heb ook geen zin in ruzie net nu we zo romantisch aan de voorbereidingen bezig zijn. Maar ja mij zit het wel dwars!
Ik vind het gewoon een heel onprettig idee als ik ineens niet meer mn eigen naam zou hebben, eventueel wil ik wel zijn naam achter die van mij zetten, maar verder wil ik gewoon met mijn eigen achternaam de telefoon op blijven nemen, en gewoon mijn eigen naam (zonder die van hem) voor werk gebruiken. Ik ben een trotse vrouw en heb het idee dat er een stukje identiteit van me wordt afgenomen als ik zijn naam (erbij) neem. Ik heb al voorgesteld dat hij mijn naam dan ook erbij moest nemen, maar dat vond de trotse haan natuurlijk 'belachelijk' (hij is echt zo'n mannetje mannetje zeg maar... soms heel charmant en aantrekkelijk, maar nu verdomd onhandig!)
Hij is echt beledigd en denkt dat ik me voor hem schaam en hij heeft nu duidelijk een deuk in zijn mannelijk ego, maar voor mij zou het juist een deuk in mijn vrouwelijk ego zijn als ik mijn naam niet kan gebruiken zoals ik altijd gewend was.
Iemand hier een mening over? Stel ik me aan, vinden jullie mijn gedrag overdreven feministisch of is zijn mening overdreven ouderwets?
Het beeld dat ik van vrouwen heb die de naam van hun man (erbij) nemen is niet al te positief, misschien ligt het aan mij maar ik vind het zo slaafs en afhankelijk overkomen, net alsof je in zijn schaduw staat.
Iemand idee hoe ik dit nog eens op een duidelijke (voor een man begrijpbare ) manier aan hem kan uitleggen?
Ik weet 100% zeker dat ik de rest van mijn leven met hem wil delen en ik hou super veel van me.
Ik ben net lid geworden want wil echt graag jullie om raad vragen en even anoniem mijn verhaal doen.
Mijn vriend heeft me ten huwelijk gevraagd!
IK heb ja gezegd!Heel romantisch idee en ik vind het geweldig om op zo'n serieuze manier onze relatie te bezegelen en echt de zekerheid te hebben dat we voor elkaar gaan.Nu echter zit ik te stressen om het volgende: mijn vriend maakt telkens toespelingen dat ik straks Mevrouw Huppeldepup ben (zijn naam dus). Eerst dacht ik dat hij een geintje maakte en ik zei dat ik het liefst gewoon mijn eigen naam wil blijven gebruiken. Hij vond het raar en was echt beledigd. Hij dacht namelijk dat ik vol trots zijn naam zou gaan dragen. Verder hebben we het er niet uitgebreid meer over gehad want het zit hem heel hoog (al snap ik niet waarom). Ik heb ook geen zin in ruzie net nu we zo romantisch aan de voorbereidingen bezig zijn. Maar ja mij zit het wel dwars!
Ik vind het gewoon een heel onprettig idee als ik ineens niet meer mn eigen naam zou hebben, eventueel wil ik wel zijn naam achter die van mij zetten, maar verder wil ik gewoon met mijn eigen achternaam de telefoon op blijven nemen, en gewoon mijn eigen naam (zonder die van hem) voor werk gebruiken. Ik ben een trotse vrouw en heb het idee dat er een stukje identiteit van me wordt afgenomen als ik zijn naam (erbij) neem. Ik heb al voorgesteld dat hij mijn naam dan ook erbij moest nemen, maar dat vond de trotse haan natuurlijk 'belachelijk' (hij is echt zo'n mannetje mannetje zeg maar... soms heel charmant en aantrekkelijk, maar nu verdomd onhandig!)
Hij is echt beledigd en denkt dat ik me voor hem schaam en hij heeft nu duidelijk een deuk in zijn mannelijk ego, maar voor mij zou het juist een deuk in mijn vrouwelijk ego zijn als ik mijn naam niet kan gebruiken zoals ik altijd gewend was.
Iemand hier een mening over? Stel ik me aan, vinden jullie mijn gedrag overdreven feministisch of is zijn mening overdreven ouderwets?
Het beeld dat ik van vrouwen heb die de naam van hun man (erbij) nemen is niet al te positief, misschien ligt het aan mij maar ik vind het zo slaafs en afhankelijk overkomen, net alsof je in zijn schaduw staat.
Iemand idee hoe ik dit nog eens op een duidelijke (voor een man begrijpbare ) manier aan hem kan uitleggen?
Ik weet 100% zeker dat ik de rest van mijn leven met hem wil delen en ik hou super veel van me.
anoniem_93021 wijzigde dit bericht op 25-09-2009 13:40
Reden: iets vergeten
Reden: iets vergeten
% gewijzigd
vrijdag 25 september 2009 om 14:30
Hoi Clo,
Gefeliciteerd met je voorgenomen huwelijk
Heb niet alles gelezen wat er gepost is, maar het is duidelijk de mening verschillen nogal.
Ikzelf heb gewoon mijn eigen naam gehouden. En op mijn paspoort staat ook niet e.v. . Mijn man en ik vonden het ook een beetje raar om na 26 jaar mijn naam te gaan wijzigen...Hij zou dat ook niet doen. (Net als die van jou dus)
Onze dochter heeft de achternaam van mijn man. Daarin zijn we dan weer " traditioneel".
Een collega van mij heeft wel haar mans achternaam aangehouden, maar gebruikt bijna altijd haar eigen naam. (zou wellicht ook een optie voor jou zijn)
Oh, ja en het gebeurt wel eens dat we familiemansachternaam, of familie mijnachternaam genoemd worden. We laten dat dan maar zo..
Succes met afwegen en het overtuigen van je toekomstige man!
Gefeliciteerd met je voorgenomen huwelijk
Heb niet alles gelezen wat er gepost is, maar het is duidelijk de mening verschillen nogal.
Ikzelf heb gewoon mijn eigen naam gehouden. En op mijn paspoort staat ook niet e.v. . Mijn man en ik vonden het ook een beetje raar om na 26 jaar mijn naam te gaan wijzigen...Hij zou dat ook niet doen. (Net als die van jou dus)
Onze dochter heeft de achternaam van mijn man. Daarin zijn we dan weer " traditioneel".
Een collega van mij heeft wel haar mans achternaam aangehouden, maar gebruikt bijna altijd haar eigen naam. (zou wellicht ook een optie voor jou zijn)
Oh, ja en het gebeurt wel eens dat we familiemansachternaam, of familie mijnachternaam genoemd worden. We laten dat dan maar zo..
Succes met afwegen en het overtuigen van je toekomstige man!
vrijdag 25 september 2009 om 14:34
quote:varuca schreef op 25 september 2009 @ 14:29:
Als hij van je houd (en dat doet hij vast) dan zal hij moeten accepteren dat dit belangrijk voor je is en dat hij je dit moet gunnen.En v.v. Mijn man stond er niet op en ik was van plan mijn eigen naam te houden, maar hij wilde wel heel graag dat ik zijn naam zou dragen dus dat heb ik uit liefde voor hem gedaan (nu heeft hij een fatsoenlijke niet al te veel voorkomende naam, als hij Jansen had geheten had ik het niet gedaan. Tot zover mijn liefde, haha).
Als hij van je houd (en dat doet hij vast) dan zal hij moeten accepteren dat dit belangrijk voor je is en dat hij je dit moet gunnen.En v.v. Mijn man stond er niet op en ik was van plan mijn eigen naam te houden, maar hij wilde wel heel graag dat ik zijn naam zou dragen dus dat heb ik uit liefde voor hem gedaan (nu heeft hij een fatsoenlijke niet al te veel voorkomende naam, als hij Jansen had geheten had ik het niet gedaan
. Tot zover mijn liefde, haha).
vrijdag 25 september 2009 om 14:34
Mijn vriend en ik hebben precies hetzelfde! Wij zijn uitgekomen op het compromis:
ALLEBEI nieuwe achternaam: achternaam man - achternaam vrouw
Daar kunnen we allebei mee leven.
Nee, weet niet hoe we dit gaan doen als er kinderen komen. We zouden ze graag deze dubbele achternaam meegeven, maar dit is onmogelijk (hebben we al uitgezocht).
(Is ook al eens een topic over geweest.)
ALLEBEI nieuwe achternaam: achternaam man - achternaam vrouw
Daar kunnen we allebei mee leven
.Nee, weet niet hoe we dit gaan doen als er kinderen komen. We zouden ze graag deze dubbele achternaam meegeven, maar dit is onmogelijk (hebben we al uitgezocht).
(Is ook al eens een topic over geweest.)
vrijdag 25 september 2009 om 14:35
Ik ben na mijn huwelijk mijn eigen naam blijven gebruiken. Ik verwachtte van mijn man ook niet dat hij mijn naam aannam na het huwelijk.
Waarom moet jij je in allerlei bochten wringen om aan je vriend uit te leggen dat je je eigen naam blijft gebruiken? Vertel gewoon wat je gaat doen zodat daar duidelijkheid over is. Je hoeft geen verklaringen af te leggen of excuses te verzinnen.
Waarom moet jij je in allerlei bochten wringen om aan je vriend uit te leggen dat je je eigen naam blijft gebruiken? Vertel gewoon wat je gaat doen zodat daar duidelijkheid over is. Je hoeft geen verklaringen af te leggen of excuses te verzinnen.
vrijdag 25 september 2009 om 14:37
quote:chocolaaa schreef op 25 september 2009 @ 13:47:
Hoe zou je het vinden als er in de toekomst kinderen komen en jij niet dezelfde naam hebt als je kinderen?.Die kinderen kunnen natuurlijk ook haar naam krijgen. Waarom moeten ze de naam van hun vader hebben? Naam van de moeder lijkt me sowieso praktischer omdat veel echtparen scheiden en de kinderen meestal bij de moeder blijven.
Hoe zou je het vinden als er in de toekomst kinderen komen en jij niet dezelfde naam hebt als je kinderen?.Die kinderen kunnen natuurlijk ook haar naam krijgen. Waarom moeten ze de naam van hun vader hebben? Naam van de moeder lijkt me sowieso praktischer omdat veel echtparen scheiden en de kinderen meestal bij de moeder blijven.
vrijdag 25 september 2009 om 14:38
quote:Tieneke schreef op 25 september 2009 @ 14:25:
Overigens, de universiteit van Tilburg heeft er een onderzoek naar gedaan en een van de uitkomsten was dat vrouwen die de naam van hun man aannemen worden gezien als minder ambiteus, minder intelligent en aanhankelijker. Daarnaast zou het ook van invloed zijn op je inkomsten. Dat bevestigde mijn gevoel alleen maar meer...
Zie hier het artikel: http://webapp.uvt.nl/fsw/ ... oonPersbericht?v_id=14401
Grappig onderzoek! Ik zal er bij sollicitaties rekening mee gaan houden. En helemaal met salaris onderhandelingen.
Toch erg dat stereotypes nog zo vast zitten geroest, ook in jonge mensen. Waarom zouden vrouwen die de naam van hun man over hebben genomen minder intelligent zijn?
Het is eigenlijk net zo triest als wat Moordwijf schrijft. Haar Nederlandse naam nemen omdat er op een buitenlandsenaam wordt gediscrimineerd. Ik snap echt waarom jullie dat doen Moordwijf, maar ik vind het zo jammer dat het nodig is.
Overigens, de universiteit van Tilburg heeft er een onderzoek naar gedaan en een van de uitkomsten was dat vrouwen die de naam van hun man aannemen worden gezien als minder ambiteus, minder intelligent en aanhankelijker. Daarnaast zou het ook van invloed zijn op je inkomsten. Dat bevestigde mijn gevoel alleen maar meer...
Zie hier het artikel: http://webapp.uvt.nl/fsw/ ... oonPersbericht?v_id=14401
Grappig onderzoek! Ik zal er bij sollicitaties rekening mee gaan houden. En helemaal met salaris onderhandelingen.
Toch erg dat stereotypes nog zo vast zitten geroest, ook in jonge mensen. Waarom zouden vrouwen die de naam van hun man over hebben genomen minder intelligent zijn?
Het is eigenlijk net zo triest als wat Moordwijf schrijft. Haar Nederlandse naam nemen omdat er op een buitenlandsenaam wordt gediscrimineerd. Ik snap echt waarom jullie dat doen Moordwijf, maar ik vind het zo jammer dat het nodig is.
vrijdag 25 september 2009 om 14:40
Ik heb uit esthetisch oogpunt de naam van mijn man erbij genomen (mijn eigen naam ook gewoon aangehouden verder). Hij heeft werkelijk een prachtige adellijke achternaam Ik heb zelf een exotische achternaam, dus als mijn aanstaande 'de Vries' of 'Bruins' had geheten, dan had ik waarschijnlijk alleen mijn eigen naam gehouden
vrijdag 25 september 2009 om 14:40
Hij is een tikje ouderwets, maar kan je zijn naam er niet gewoon erbij nemen? Hij gelukkig, en jij kan op je werk en aan de telefoon je eigen naam toch gewoon blijven gebruiken? Bij sommige bedrijven veranderen ze je achternaam niet eens meer. Maar ja, dat moet je wel alleen doen als jij daar mee kunt leven. En niet alleen om hem blij te maken.
Zelf had ik best de naam van meneer Thekla willen gebruiken maar dat vondt hij niet nodig. Vond ik dan weer jammer, want ik vond het het best een romantisch idee. Ach ja, het blijft een noorderling, ik had het kunnen weten
Zelf had ik best de naam van meneer Thekla willen gebruiken maar dat vondt hij niet nodig. Vond ik dan weer jammer, want ik vond het het best een romantisch idee. Ach ja, het blijft een noorderling, ik had het kunnen weten
vrijdag 25 september 2009 om 14:44
quote:mama1982 schreef op 25 september 2009 @ 13:41:
Ik heb dus de naam van mijn man achter mijn naam. Vooral vanwege het feit dat dochter mans naam heeft en ik zo toch nog een beetje bij haar hoor. Is ook makkelijk soms als ik iets voor haar regel. Maar verder mijn eigen naam op het werk etc. Mijn man vond het geen probleem, dus weet niet hoe het probleem op te lossen.
Sorry dit is het enige berichtje wat ik heb gelezen en heb precies hetzelfde gedaan als mama 1982 Wilde graag mijn eigen naam houden, maar hoor ook bij een gezin waar mijn kinderen en man een andere achternaam hebben dan de mijne.
Succes en ik wens je voor de rest een leuke voorbereiding op je trouwdag.
Ik heb dus de naam van mijn man achter mijn naam. Vooral vanwege het feit dat dochter mans naam heeft en ik zo toch nog een beetje bij haar hoor. Is ook makkelijk soms als ik iets voor haar regel. Maar verder mijn eigen naam op het werk etc. Mijn man vond het geen probleem, dus weet niet hoe het probleem op te lossen.
Sorry dit is het enige berichtje wat ik heb gelezen en heb precies hetzelfde gedaan als mama 1982 Wilde graag mijn eigen naam houden, maar hoor ook bij een gezin waar mijn kinderen en man een andere achternaam hebben dan de mijne.
Succes en ik wens je voor de rest een leuke voorbereiding op je trouwdag.
vrijdag 25 september 2009 om 14:46
Noch mijn man noch ik heeft een moment overwogen om de naam van de ander aan te nemen toen wij trouwden. Hoewel ik vind dat iedereen zelf moet weten hoe hij/zij hiermee omgaat, moet ik heel eerlijk zeggen dat ik het ook een achterhaalde gewoonte vind. Maar dat terzijde. Ik hoop dat je hierover een redelijk gesprek kunt aangaan met je aanstaande en dat hij zal kunnen respecteren dat je hierin je eigen keuzes maakt.
Overigens heeft ons kind mijn achternaam gekregen. Daar waren verschillende redenen voor maar de belangrijkste was dat ik het belangrijker vond om mijn naam door te geven dan mijn man om de zijne door te geven. Hier is nog nooit verwarring over ontstaan, maar dat komt misschien ook doordat man en kind zo op elkaar lijken dat het zonneklaar is dat ze familie van elkaar zijn...
Overigens heeft ons kind mijn achternaam gekregen. Daar waren verschillende redenen voor maar de belangrijkste was dat ik het belangrijker vond om mijn naam door te geven dan mijn man om de zijne door te geven. Hier is nog nooit verwarring over ontstaan, maar dat komt misschien ook doordat man en kind zo op elkaar lijken dat het zonneklaar is dat ze familie van elkaar zijn...
vrijdag 25 september 2009 om 14:47
quote:fleurtje schreef op 25 september 2009 @ 14:36:
Niet zijn naam aan willen nemen, hoe graag hij dat ook zou willen, heeft imo helemaal niets met (ontbrekende) liefde voor hem te maken.
Ja daar ben ik het ook helemaal mee eens.
Ik bedoel ook wat anders, nl:
Dingen kunnen bespreken lijkt mij essentieel in een huwelijk.
Niet zijn naam aan willen nemen, hoe graag hij dat ook zou willen, heeft imo helemaal niets met (ontbrekende) liefde voor hem te maken.
Ja daar ben ik het ook helemaal mee eens.
Ik bedoel ook wat anders, nl:
Dingen kunnen bespreken lijkt mij essentieel in een huwelijk.
vrijdag 25 september 2009 om 14:49
Evaviva, dat is helemaal niet allebei een nieuwe naam, als je hiermee bedoelde; allebei eerst de naam van man en dan de naam van de vrouw. Stellen jullie je echt altijd en altijd in iedere situatie voor met deze dubbele naam? Of wordt het gemakkelijkerwijs gewoon de eerste naam. Wat er dus op neer komt dat jullie zijn naam aannemen en jouw naam minder of helemaal niet wordt gebruikt, en over 10 jaar?
En trouwens TO; romantisch is in mijn ogen niet: dit niet kunnen bespreken met je en jij hier wel degelijk mee zit!
En trouwens TO; romantisch is in mijn ogen niet: dit niet kunnen bespreken met je en jij hier wel degelijk mee zit!
vrijdag 25 september 2009 om 14:50
vrijdag 25 september 2009 om 14:51
quote:minny schreef op 25 september 2009 @ 14:12:
[...]
Mijn kinderen hebben mijn achternaam
Ik heb ze namelijk 9 maanden gedragen en met pijn en moeite uitgeperst. Hij had nog niks gedaan om het te verdienen
Mochten ze met hun 18e vinden dat hun vader meer voor hun heeft gedaan dan ik en ze liever zijn achternaam willen, dan is dat geen enkel punt. Maar op moment van geboorte had ik het meer verdient dan hij.
Mijn kinderen hebben (om onder andere deze reden ) ook mijn achter naam
Mijn naam en anders geen kinderen (en toen ik zwanger was heeft hij t nog een keer geprobeerd, heb ik gedreigd te vertrekken en pas terug te komen als ik de kinderen had aangegeven)
Hij vind het niet leuk/raar maar mijn aannemen vind hij geen optie; tja pech voor hem dan maar hoor!
Gewoon dat doen wat je wil dus, en je kan (als compromi) toch ook beide de ander z'n/haar achternaam er achter laten zetten?
(wat ik trouwens wel stom vind is dat er in mijn paspoord staat echtgenote van; bij hem niet
en dat voelt toch wel een beetje als of ik zijn bezit ben)
[...]
Mijn kinderen hebben mijn achternaam
Ik heb ze namelijk 9 maanden gedragen en met pijn en moeite uitgeperst. Hij had nog niks gedaan om het te verdienen
Mochten ze met hun 18e vinden dat hun vader meer voor hun heeft gedaan dan ik en ze liever zijn achternaam willen, dan is dat geen enkel punt. Maar op moment van geboorte had ik het meer verdient dan hij.
Mijn kinderen hebben (om onder andere deze reden ) ook mijn achter naam
Mijn naam en anders geen kinderen (en toen ik zwanger was heeft hij t nog een keer geprobeerd, heb ik gedreigd te vertrekken en pas terug te komen als ik de kinderen had aangegeven)
Hij vind het niet leuk/raar maar mijn aannemen vind hij geen optie; tja pech voor hem dan maar hoor!
Gewoon dat doen wat je wil dus, en je kan (als compromi) toch ook beide de ander z'n/haar achternaam er achter laten zetten?
(wat ik trouwens wel stom vind is dat er in mijn paspoord staat echtgenote van; bij hem niet
en dat voelt toch wel een beetje als of ik zijn bezit ben)
vrijdag 25 september 2009 om 14:51
quote:Liselotte4 schreef op 25 september 2009 @ 14:38:
[...]
Grappig onderzoek! Ik zal er bij sollicitaties rekening mee gaan houden. En helemaal met salaris onderhandelingen.
Toch erg dat stereotypes nog zo vast zitten geroest, ook in jonge mensen. Waarom zouden vrouwen die de naam van hun man over hebben genomen minder intelligent zijn?
Het is eigenlijk net zo triest als wat Moordwijf schrijft. Haar Nederlandse naam nemen omdat er op een buitenlandsenaam wordt gediscrimineerd. Ik snap echt waarom jullie dat doen Moordwijf, maar ik vind het zo jammer dat het nodig is.Ik vind het ook een gruwelijk lelijk achternaam zo eerlijk ben ik dan wel weer Maar hij merkt het nu ook al tijdens sollicitatiegesprekken. Ze geloven nooit dat hij aan het afstuderen is op het moment, omdat hij nog heel jong is en dus een buitenlandse achternaam heeft. Ik heb hem ook al voorgesteld om mijn naam aan te nemen. Nederlands dan mijn naam wordt het namelijk niet snel.
[...]
Grappig onderzoek! Ik zal er bij sollicitaties rekening mee gaan houden. En helemaal met salaris onderhandelingen.
Toch erg dat stereotypes nog zo vast zitten geroest, ook in jonge mensen. Waarom zouden vrouwen die de naam van hun man over hebben genomen minder intelligent zijn?
Het is eigenlijk net zo triest als wat Moordwijf schrijft. Haar Nederlandse naam nemen omdat er op een buitenlandsenaam wordt gediscrimineerd. Ik snap echt waarom jullie dat doen Moordwijf, maar ik vind het zo jammer dat het nodig is.Ik vind het ook een gruwelijk lelijk achternaam zo eerlijk ben ik dan wel weer Maar hij merkt het nu ook al tijdens sollicitatiegesprekken. Ze geloven nooit dat hij aan het afstuderen is op het moment, omdat hij nog heel jong is en dus een buitenlandse achternaam heeft. Ik heb hem ook al voorgesteld om mijn naam aan te nemen. Nederlands dan mijn naam wordt het namelijk niet snel.
vrijdag 25 september 2009 om 14:51
quote:Liselotte4 schreef op 25 september 2009 @ 13:54:
Ik heb de naam van mijn man aangenomen. Voor mij is het een manier om aan iedereen te laten zien dat we voor altijd samen zijn. En het lijkt me heerlijk, als we kinderen krijgen, dat we allemaal dezelfde achternaam hebben. Ik zou het erg vervelend vinden als mijn man en kinderen dezelfde naam zouden hebben, en ik een andere. Ik vind het dan net lijken alsof ik een soort aanhangsel ben.
Natuurlijk mis ik mijn eigen naam. Maar mijn nieuwe naam past ook bij me. En om mijn eigen naam te zien hoef ik mijn paspoort maar te openen.
Overigens ben ik wel een zelfstandige vrouw en ik heb een geëmancipeerde man. Ik verdien mijn eigen geld en we hebben echt een gelijkwaardige relatie. De huishoudtaken zijn 50/50 verdeelt. En met opvoeden willen we het ook 50/50 doen.
Misschien juist daarom dat ik makkelijk zijn naam aan heb genomen. Ik voel me niet bedreigd in mijn identiteit.daar kan ik me alleen maar bij aansluiten!
Ik heb de naam van mijn man aangenomen. Voor mij is het een manier om aan iedereen te laten zien dat we voor altijd samen zijn. En het lijkt me heerlijk, als we kinderen krijgen, dat we allemaal dezelfde achternaam hebben. Ik zou het erg vervelend vinden als mijn man en kinderen dezelfde naam zouden hebben, en ik een andere. Ik vind het dan net lijken alsof ik een soort aanhangsel ben.
Natuurlijk mis ik mijn eigen naam. Maar mijn nieuwe naam past ook bij me. En om mijn eigen naam te zien hoef ik mijn paspoort maar te openen.
Overigens ben ik wel een zelfstandige vrouw en ik heb een geëmancipeerde man. Ik verdien mijn eigen geld en we hebben echt een gelijkwaardige relatie. De huishoudtaken zijn 50/50 verdeelt. En met opvoeden willen we het ook 50/50 doen.
Misschien juist daarom dat ik makkelijk zijn naam aan heb genomen. Ik voel me niet bedreigd in mijn identiteit.daar kan ik me alleen maar bij aansluiten!
vrijdag 25 september 2009 om 14:53
Wij zijn inmiddels al heel wat jaartjes getrouwd en ik heb dus echt alleen maar zijn naam aangenomen om mijn man een plezier te doen en ik vind het zo bekrompen dat hier conclusies aan verbonden worden (afhankelijk, slaafs, etc.).
Bij mij kun je het zien omdat ik mijn eigen achternaam erachter gebruik en kennelijk vinden mensen mij hierdoor afhankelijk en minder slim. Wat als ik nu alléén zijn naam gebruik? Dan weten zakenrelaties enzo niet eens dat het mijn eigen naam niet is en dan ben ik ineens wel slim en onafhankelijk?
Voor TO: Als jij echt de naam van je aanstaande niet wil aannemen, heeft hij zich er naar mijn mening gewoon bij neer te leggen dat je je eigen naam houdt. Misschien kun je voorstellen dat je allebei elkaars namen gaat dragen? Al vind ik dat persoonlijk weer wat omslachtig en zo vreselijk compromisserig.
Bij mij kun je het zien omdat ik mijn eigen achternaam erachter gebruik en kennelijk vinden mensen mij hierdoor afhankelijk en minder slim. Wat als ik nu alléén zijn naam gebruik? Dan weten zakenrelaties enzo niet eens dat het mijn eigen naam niet is en dan ben ik ineens wel slim en onafhankelijk?
Voor TO: Als jij echt de naam van je aanstaande niet wil aannemen, heeft hij zich er naar mijn mening gewoon bij neer te leggen dat je je eigen naam houdt. Misschien kun je voorstellen dat je allebei elkaars namen gaat dragen? Al vind ik dat persoonlijk weer wat omslachtig en zo vreselijk compromisserig.
vrijdag 25 september 2009 om 14:55
quote:gigaluilak schreef op 25 september 2009 @ 14:51:
[...]
(wat ik trouwens wel stom vind is dat er in mijn paspoord staat echtgenote van; bij hem niet en dat voelt toch wel een beetje als of ik zijn bezit ben)
Is dat er ongevraagd ingezet? Dat vind ik knap brutaal eigenlijk.
Bij mij wel, maar ik draag ook zijn naam dus ik dacht dat het daarom werd gedaan. Aan mijn man werd het gevraagd of hij het e.v. erin wilde.
[...]
(wat ik trouwens wel stom vind is dat er in mijn paspoord staat echtgenote van; bij hem niet
en dat voelt toch wel een beetje als of ik zijn bezit ben)Is dat er ongevraagd ingezet? Dat vind ik knap brutaal eigenlijk.
Bij mij wel, maar ik draag ook zijn naam dus ik dacht dat het daarom werd gedaan. Aan mijn man werd het gevraagd of hij het e.v. erin wilde.
vrijdag 25 september 2009 om 14:56
Wij hebben allebei de achternaam waarmee we geboren zijn.
Maar weet je wat nu dus lastig is? We krijgen de kinderopvangtoeslag op mijn naam binnen en de facturen van het kdv op zijn naam. Ik probeer de belastingdienst al weken duidelijk te maken dat deze facturen en hun toeslag met elkaar te maken hebben. Grrrmbl...
Ik zou bovenstaande trouwens wel een heel slechte reden vinden om dan maar zijn achternaam aan te nemen.
Jij hebt aan hem medegedeeld dat je je eigen achternaam houdt. Wat hij daarvan vindt, is zijn probleem. Jouw besluit staat vast, dus wil hij het anders, dan zal hij daar een gesprek over moeten starten. Maar goed, dat denk ik.
Maar weet je wat nu dus lastig is? We krijgen de kinderopvangtoeslag op mijn naam binnen en de facturen van het kdv op zijn naam. Ik probeer de belastingdienst al weken duidelijk te maken dat deze facturen en hun toeslag met elkaar te maken hebben. Grrrmbl...
Ik zou bovenstaande trouwens wel een heel slechte reden vinden om dan maar zijn achternaam aan te nemen.
Jij hebt aan hem medegedeeld dat je je eigen achternaam houdt. Wat hij daarvan vindt, is zijn probleem. Jouw besluit staat vast, dus wil hij het anders, dan zal hij daar een gesprek over moeten starten. Maar goed, dat denk ik.
