Relaties
alle pijlers
Trouwen? trouwen? Hoezo trouwen?
maandag 11 augustus 2008 om 12:06
Dames, heren, het volgende.
Mijn vriendin droomt van trouwen. Van witte jurken. Van bruidsmeisjes. Van de kerk. Van het ja-woord. Van de kus. Van het feest erna. Al zes jaar lang.
Ik vind het maar een gedoe. Poespas. Uit de tijd. Hypocriet. We hebben niet eens een kerk. Een weinigzeggend ritueel. En weet je wat dat allemaal kost! De volgende dag ben je wakker en er is niks maar dan ook niks veranderd. Behalve dan de ring aan je vinger. Trouwen is niet van deze tijd. Trouwen is z'n waarde kwijt.
Dilemma! Is dit herkenbaar? Of ben ik echt zo'n koele onromantische kikker?
Mijn vriendin droomt van trouwen. Van witte jurken. Van bruidsmeisjes. Van de kerk. Van het ja-woord. Van de kus. Van het feest erna. Al zes jaar lang.
Ik vind het maar een gedoe. Poespas. Uit de tijd. Hypocriet. We hebben niet eens een kerk. Een weinigzeggend ritueel. En weet je wat dat allemaal kost! De volgende dag ben je wakker en er is niks maar dan ook niks veranderd. Behalve dan de ring aan je vinger. Trouwen is niet van deze tijd. Trouwen is z'n waarde kwijt.
Dilemma! Is dit herkenbaar? Of ben ik echt zo'n koele onromantische kikker?
maandag 11 augustus 2008 om 13:27
maandag 11 augustus 2008 om 13:28
quote:elninjoo schreef op 11 augustus 2008 @ 13:08:
[...]
Ja, dat zou dus ook mijn persoonlijke keus zijn. Heb je zoiets al aan je vriendin voorgesteld en hoe denkt zij daar over?
Ja, ik heb het in het verleden voorgesteld. Maar voor haar is het feest, de jurk, de familie gewoon heel erg belangrijk. Maar goed, ik zal haar dit topic laten lezen, wie weet komt er een mooie concessie uit voort!
[...]
Ja, dat zou dus ook mijn persoonlijke keus zijn. Heb je zoiets al aan je vriendin voorgesteld en hoe denkt zij daar over?
Ja, ik heb het in het verleden voorgesteld. Maar voor haar is het feest, de jurk, de familie gewoon heel erg belangrijk. Maar goed, ik zal haar dit topic laten lezen, wie weet komt er een mooie concessie uit voort!
maandag 11 augustus 2008 om 13:28
Reiger, dat vind ik nou een hele belangrijke; dat je trouwt zoals je bent en zoals men je kent.
Vaak zie je dat een vrouw die in het dagelijkse leven nooit make-up draagt, op zo'n dag helemaal losgaat. In een jurk die niet bij haar past omdat ze normaal altijd in joggingbroeken loopt (bij wijze van spreken). Dan staat er dus een compleet ander iemand voor het altaar. Ik begrijp dat nooit zo goed. Tuurlijk wil je er leuk uitzien, dat snap ik ook wel. Maar het is toch wel handig als je lijkt op degene die je normaal altijd bent. Met hier en daar een extra feestelijk accent.
Vaak zie je dat een vrouw die in het dagelijkse leven nooit make-up draagt, op zo'n dag helemaal losgaat. In een jurk die niet bij haar past omdat ze normaal altijd in joggingbroeken loopt (bij wijze van spreken). Dan staat er dus een compleet ander iemand voor het altaar. Ik begrijp dat nooit zo goed. Tuurlijk wil je er leuk uitzien, dat snap ik ook wel. Maar het is toch wel handig als je lijkt op degene die je normaal altijd bent. Met hier en daar een extra feestelijk accent.
maandag 11 augustus 2008 om 13:29
quote:Julus schreef op 11 augustus 2008 @ 13:25:
Trouwen is bedoeld als levenslange verbintenis, maar je kunt er net zo makkelijk weer vanaf. Dus dat zou geen argument meer hoeven zijn.
Ik blijf het onbegrijpelijk vinden, waarom mensen zouden willen trouwen met dit in het achterhoofd. Waarom zou je dan zeggen:"ik beloof... tot de dood ons scheidt"? Waarom dan niet gewoon een leuke ceremonie, tekenen van een samenlevingscontract en feestje, als je net datgene dat van een huwelijkscontract een huwelijkscontract maakt niet als bindend ziet?
Ik zal wel prehistorisch zijn, maar ik snap dat gewoon niet.
Trouwen is bedoeld als levenslange verbintenis, maar je kunt er net zo makkelijk weer vanaf. Dus dat zou geen argument meer hoeven zijn.
Ik blijf het onbegrijpelijk vinden, waarom mensen zouden willen trouwen met dit in het achterhoofd. Waarom zou je dan zeggen:"ik beloof... tot de dood ons scheidt"? Waarom dan niet gewoon een leuke ceremonie, tekenen van een samenlevingscontract en feestje, als je net datgene dat van een huwelijkscontract een huwelijkscontract maakt niet als bindend ziet?
Ik zal wel prehistorisch zijn, maar ik snap dat gewoon niet.
maandag 11 augustus 2008 om 13:30
(ook nog even hier, de verlate edit:)
Ik had net p 2 niet gelezen. Het klinkt een beetje calvinistisch hoor, alsof je alleen maar mag trouwen als je dol bent op poespas. De meeste bruiloften zijn toch voor een groot deel door de vrouwen bedacht en georganiseerd, vaak natuurlijk wel met inbreng van man, maar die zijn niet zo vaak de drijvende kracht achter de feestelijkheden. Misschien moet je de bruiloft zelf zien als belangrijk element in jullie sociale leven (je trouwt voor jezelf en je vrouw, maar geeft het feest voor je vrienden). Vrouwen onderhouden nou eenmaal het merendeel van de sociale relaties in een relatie.
Edit van de edit, pfff:
Dus misschien moet je het trouwen (trouw beloven aan deze vrouw) proberen te scheiden van de publieke festiviteiten?
Ik had net p 2 niet gelezen. Het klinkt een beetje calvinistisch hoor, alsof je alleen maar mag trouwen als je dol bent op poespas. De meeste bruiloften zijn toch voor een groot deel door de vrouwen bedacht en georganiseerd, vaak natuurlijk wel met inbreng van man, maar die zijn niet zo vaak de drijvende kracht achter de feestelijkheden. Misschien moet je de bruiloft zelf zien als belangrijk element in jullie sociale leven (je trouwt voor jezelf en je vrouw, maar geeft het feest voor je vrienden). Vrouwen onderhouden nou eenmaal het merendeel van de sociale relaties in een relatie.
Edit van de edit, pfff:
Dus misschien moet je het trouwen (trouw beloven aan deze vrouw) proberen te scheiden van de publieke festiviteiten?
maandag 11 augustus 2008 om 13:31
Kijken jullie weleens naar dat programma, rich bride poor bride, of dat andere (ben naam even kwijt, over bitchy bruiden).
Daar zit ik vaak vol ongeloof naar te kijken. Volgens mij ga je dan compleet voorbij aan het doel van het trouwen, maar gaat het alleen nog maar om imago.
Johnny, ook jouw vriendin zal concessies moeten doen. Anders schiet je je doel volledig voorbij.
Daar zit ik vaak vol ongeloof naar te kijken. Volgens mij ga je dan compleet voorbij aan het doel van het trouwen, maar gaat het alleen nog maar om imago.
Johnny, ook jouw vriendin zal concessies moeten doen. Anders schiet je je doel volledig voorbij.
maandag 11 augustus 2008 om 13:34
Johnny, het is me nog niet helemaal duidelijk. Het je moeite met het concept van eeuwige trouw beloven en dergelijke, dat gedeelte van het hele trouwgebeuren?
Of gaat het om alle poespas inderdaad, zoals MissMara zegt, en vind je het principe verder wel iets waar je achter kunt staan?
Want dat zijn inderdaad twee heel verschillende dingen. Het eerste gaat gewoon om de belofte, het contract, en staat los van het feestelijke, de jurk, de familie, etc.
Of gaat het om alle poespas inderdaad, zoals MissMara zegt, en vind je het principe verder wel iets waar je achter kunt staan?
Want dat zijn inderdaad twee heel verschillende dingen. Het eerste gaat gewoon om de belofte, het contract, en staat los van het feestelijke, de jurk, de familie, etc.
maandag 11 augustus 2008 om 13:36
quote:JohnnyCake schreef op 11 augustus 2008 @ 12:55:
Kijk, ik zou mijn vriendin heel graag 100% tegemoetkomen. Als zij die poespas zo graag wil, why not. Maar tegelijkertijd voelt dat erg hypocriet, onoprecht: Als die poepas zo belangrijk is voor haar dan moet ik er ook serieus aan meedoen, of niet.
Dat ligt eraan. Wat betekent het huwelijk voor haar? Een ritueel, een bevestiging, een feestje, een statement naar de buitenwereld, een verbinding tussen twee families, een meisjesdroom, of nog iets anders?
Een ritueel kun je best aan meedoen zonder erin te geloven, maar het is wel lastig en het voelt onoprecht.
Maar als het gaat om bevestiging, die is misschien niet zo moeilijk om te geven, en die meisjesdroom bijvoorbeeld, daar hoef je echt niet zelf in te geloven om er toch aan mee te doen. Dat is zoiets als met je kleine nichtje naar de Efteling.
Kijk, ik zou mijn vriendin heel graag 100% tegemoetkomen. Als zij die poespas zo graag wil, why not. Maar tegelijkertijd voelt dat erg hypocriet, onoprecht: Als die poepas zo belangrijk is voor haar dan moet ik er ook serieus aan meedoen, of niet.
Dat ligt eraan. Wat betekent het huwelijk voor haar? Een ritueel, een bevestiging, een feestje, een statement naar de buitenwereld, een verbinding tussen twee families, een meisjesdroom, of nog iets anders?
Een ritueel kun je best aan meedoen zonder erin te geloven, maar het is wel lastig en het voelt onoprecht.
Maar als het gaat om bevestiging, die is misschien niet zo moeilijk om te geven, en die meisjesdroom bijvoorbeeld, daar hoef je echt niet zelf in te geloven om er toch aan mee te doen. Dat is zoiets als met je kleine nichtje naar de Efteling.
maandag 11 augustus 2008 om 13:37
quote:Julus schreef op 11 augustus 2008 @ 13:23:
Overigens zou ik ook maar 1 keer in mijn leven willen trouwen. Vind dat toch iets exclusiefs, en voor mij zou het speciale ervan af gaan als je het vaker zou doen.
Mijn zus is drie keer getrouwd. Ik vraag me dan af, wat de meerwaarde er nog van is, als je het zo makkelijk doet?
Ik zou me ook niet meer zo speciaal voelen als mijn partner voor de derde keer zou trouwen, met mij. Een tweede keer, ok, dat is nog te begrijpen. Maar een derde keer of vaker?
Ik zie het zo: de eerste keer dat ik trouwde was ik nog een onervaren kind (was 21) zonder mensenkennis én het hoefde niet voor mij, ik deed het om mijn ouders te plezieren. Ik vond trouwen toen truttig zag het als louter een formele aangelegenheid.
De tweede keer was ik bijna 50, een ervaren, wijze (hoop ik ) vrouw, die een bewuste keuze maakte voor de man van haar leven.
Daardoor was die 'tweede' keer voor mij een exclusieve emotionele ervaring, absoluut niet te vergelijken met de eerste keer, die voor mij een zakelijke aangelegenheid was.
Natuurlijk, als iemands tweede huwelijk of zelfs derde ook mislukt, dan begin je de twijfelen aan het onderscheidingsvermogen van de persoon in kwestie en ga je je vragen stellen bij een volgende huwelijk van die persoon.
Vind je trouwens dat weduwnaren ook niet 'mogen' hertrouwen, dat het exclusieve er dan af is?
Overigens zou ik ook maar 1 keer in mijn leven willen trouwen. Vind dat toch iets exclusiefs, en voor mij zou het speciale ervan af gaan als je het vaker zou doen.
Mijn zus is drie keer getrouwd. Ik vraag me dan af, wat de meerwaarde er nog van is, als je het zo makkelijk doet?
Ik zou me ook niet meer zo speciaal voelen als mijn partner voor de derde keer zou trouwen, met mij. Een tweede keer, ok, dat is nog te begrijpen. Maar een derde keer of vaker?
Ik zie het zo: de eerste keer dat ik trouwde was ik nog een onervaren kind (was 21) zonder mensenkennis én het hoefde niet voor mij, ik deed het om mijn ouders te plezieren. Ik vond trouwen toen truttig zag het als louter een formele aangelegenheid.
De tweede keer was ik bijna 50, een ervaren, wijze (hoop ik ) vrouw, die een bewuste keuze maakte voor de man van haar leven.
Daardoor was die 'tweede' keer voor mij een exclusieve emotionele ervaring, absoluut niet te vergelijken met de eerste keer, die voor mij een zakelijke aangelegenheid was.
Natuurlijk, als iemands tweede huwelijk of zelfs derde ook mislukt, dan begin je de twijfelen aan het onderscheidingsvermogen van de persoon in kwestie en ga je je vragen stellen bij een volgende huwelijk van die persoon.
Vind je trouwens dat weduwnaren ook niet 'mogen' hertrouwen, dat het exclusieve er dan af is?
maandag 11 augustus 2008 om 13:40
quote:MissMara schreef op 11 augustus 2008 @ 13:30:
De meeste bruiloften zijn toch voor een groot deel door de vrouwen bedacht en georganiseerd, vaak natuurlijk wel met inbreng van man, maar die zijn niet zo vaak de drijvende kracht achter de feestelijkheden. Ik zal je eens aan mijn broer voorstellen. Heeft alles tot in de puntjes geregeld zoals hij het wilde. Zou me niks verbazen als bruidd haar jurk heeft afgestemd op zijn pak, in plaats van andersom.
De meeste bruiloften zijn toch voor een groot deel door de vrouwen bedacht en georganiseerd, vaak natuurlijk wel met inbreng van man, maar die zijn niet zo vaak de drijvende kracht achter de feestelijkheden. Ik zal je eens aan mijn broer voorstellen. Heeft alles tot in de puntjes geregeld zoals hij het wilde. Zou me niks verbazen als bruidd haar jurk heeft afgestemd op zijn pak, in plaats van andersom.
maandag 11 augustus 2008 om 13:40
quote:Julus schreef op 11 augustus 2008 @ 13:11:
Ik kan mij wel voorstellen dat johnny geen toegevoegde waarde ziet in trouwen, maar het toch doet omdat hij het voor haar over heeft. Ze houden van elkaar, en in een goede relatie is water bij de wijn doen geen overbodige luxe. Soms heeft dat betrekking op de kleine dingetjes, in dit geval is het een grote bak met water, maar nog altijd is je uitgangspunt dat je je partner gelukkig wilt maken. Zij wordt hier gelukkig(er) van, en als johnny haar hierin tegemoet kan komen zonder dat het afbreuk doet aan zijn eigen geluk, waarom niet?
Hij trouwt dan wel met de vrouw van zijn leven, dus dat is alleen maar winst!
Julus, stel je bent mijn vriendin en jij wilt heel graag een full blown wedding. Je weet ook dat ik het allemaal onzin vind: ik hou heel erg van je, ik wil met je oud worden maar die poespas hoeft voor mij niet. Zou je het dan van mij accepteren als ik na enig aandringen zei: 'ok, schat, je krijgt je full blown wedding omdat ik het voor jou over heb'.
Aan de ene kant is het een mooie concessie, maar voelt het aan de andere kant niet een beetje nep? Vooral omdat trouwen iets is wat je samen doet?
Ik kan mij wel voorstellen dat johnny geen toegevoegde waarde ziet in trouwen, maar het toch doet omdat hij het voor haar over heeft. Ze houden van elkaar, en in een goede relatie is water bij de wijn doen geen overbodige luxe. Soms heeft dat betrekking op de kleine dingetjes, in dit geval is het een grote bak met water, maar nog altijd is je uitgangspunt dat je je partner gelukkig wilt maken. Zij wordt hier gelukkig(er) van, en als johnny haar hierin tegemoet kan komen zonder dat het afbreuk doet aan zijn eigen geluk, waarom niet?
Hij trouwt dan wel met de vrouw van zijn leven, dus dat is alleen maar winst!
Julus, stel je bent mijn vriendin en jij wilt heel graag een full blown wedding. Je weet ook dat ik het allemaal onzin vind: ik hou heel erg van je, ik wil met je oud worden maar die poespas hoeft voor mij niet. Zou je het dan van mij accepteren als ik na enig aandringen zei: 'ok, schat, je krijgt je full blown wedding omdat ik het voor jou over heb'.
Aan de ene kant is het een mooie concessie, maar voelt het aan de andere kant niet een beetje nep? Vooral omdat trouwen iets is wat je samen doet?
maandag 11 augustus 2008 om 13:43
quote:korenwolf schreef op 11 augustus 2008 @ 13:36:
Maar als het gaat om bevestiging, die is misschien niet zo moeilijk om te geven, en die meisjesdroom bijvoorbeeld, daar hoef je echt niet zelf in te geloven om er toch aan mee te doen. Dat is zoiets als met je kleine nichtje naar de Efteling.
Ok...ok.... ik weet niet of ik hier snel eens mee wil zijn, maar goed, het is een antwoord.
Maar als het gaat om bevestiging, die is misschien niet zo moeilijk om te geven, en die meisjesdroom bijvoorbeeld, daar hoef je echt niet zelf in te geloven om er toch aan mee te doen. Dat is zoiets als met je kleine nichtje naar de Efteling.
Ok...ok.... ik weet niet of ik hier snel eens mee wil zijn, maar goed, het is een antwoord.
maandag 11 augustus 2008 om 13:48
Johnny, om eerlijk te zijn zou ik in de wolken zijn als je toch wilde trouwen, máár ik zou dan een goed gesprek hebben om tot een compromis te komen. Ik zou het niet willen dat jij je doodongelukkig zou voelen op de grote dag, dus als jij al bereid zou zijn om te trouwen, dan zou ik nadenken over een invulling waar we beiden blij van worden.
maandag 11 augustus 2008 om 13:48
Nooit gedacht dat ik zou trouwen, ik had niet al als meisje die ambitie en ik speelde nooit trouwerijtje, ik hoefde geen witte Sissyjurk en geen koets met paarden. Maar ik wilde trouwen met Wé, vanonder het eelt van mijn voeten en ik heb hém gevraagd, hij zei ja.
We hebben het op onze eigen manier gevierd en gedaan en ik voel me nog steeds iedere dag 'getrouwd' en voor mij was dat een ander gevoel dan niet getrouwd zijn. Ik vind dit leuker en daar ging het me om, om dat speciale, goede gevoel.
Mijn bruiloft kostte 3500 euro, geen seconde spijt van gehad en ik ben niet getrouwd om te gaan scheiden maar om te vieren dat ik eindelijk gevonden had wat ik altijd zocht. Willem.
We hebben het op onze eigen manier gevierd en gedaan en ik voel me nog steeds iedere dag 'getrouwd' en voor mij was dat een ander gevoel dan niet getrouwd zijn. Ik vind dit leuker en daar ging het me om, om dat speciale, goede gevoel.
Mijn bruiloft kostte 3500 euro, geen seconde spijt van gehad en ik ben niet getrouwd om te gaan scheiden maar om te vieren dat ik eindelijk gevonden had wat ik altijd zocht. Willem.
maandag 11 augustus 2008 om 13:49
quote:JohnnyCake schreef op 11 augustus 2008 @ 13:40:
[...]
Julus, stel je bent mijn vriendin en jij wilt heel graag een full blown wedding. Je weet ook dat ik het allemaal onzin vind: ik hou heel erg van je, ik wil met je oud worden maar die poespas hoeft voor mij niet. Zou je het dan van mij accepteren als ik na enig aandringen zei: 'ok, schat, je krijgt je full blown wedding omdat ik het voor jou over heb'.Nee. Maar daarin vind ik je vriendin meer tekortschieten dan jou. Je kunt nu eenmaal niet zeggen: "ik vind het zo belangrijk om iets samen te doen, helemaal op mijn manier."
Ik vind dat je vriendin maar eens na moet denken over een romantisch ritueel waar jij je ook in kan vinden.
[...]
Julus, stel je bent mijn vriendin en jij wilt heel graag een full blown wedding. Je weet ook dat ik het allemaal onzin vind: ik hou heel erg van je, ik wil met je oud worden maar die poespas hoeft voor mij niet. Zou je het dan van mij accepteren als ik na enig aandringen zei: 'ok, schat, je krijgt je full blown wedding omdat ik het voor jou over heb'.Nee. Maar daarin vind ik je vriendin meer tekortschieten dan jou. Je kunt nu eenmaal niet zeggen: "ik vind het zo belangrijk om iets samen te doen, helemaal op mijn manier."
Ik vind dat je vriendin maar eens na moet denken over een romantisch ritueel waar jij je ook in kan vinden.
maandag 11 augustus 2008 om 13:50
quote:JohnnyCake schreef op 11 augustus 2008 @ 13:40:
[...]
Julus, stel je bent mijn vriendin en jij wilt heel graag een full blown wedding. Je weet ook dat ik het allemaal onzin vind: ik hou heel erg van je, ik wil met je oud worden maar die poespas hoeft voor mij niet. Zou je het dan van mij accepteren als ik na enig aandringen zei: 'ok, schat, je krijgt je full blown wedding omdat ik het voor jou over heb'.
Aan de ene kant is het een mooie concessie, maar voelt het aan de andere kant niet een beetje nep? Vooral omdat trouwen iets is wat je samen doet?
Johnny, nogmaals, zoals een paar mensen al gezegd hebben:
als je niet gelooft in je trouwbelofte aan deze vrouw doen en je doet het toch, dan is dat nep. Als je niet gelooft in poespas maar je vrouw wel en je toont je liefde voor haar door haar daarin haar zin te geven is dat niet nep, maar gewoon tof van je.
Net zo iets als een vakantiebestemming: soms kun je toch je partner haar/zijn zin geven zonder dat je vakantie meteen 'nep' is?
Ik voorspel dat je het leuker zal vinden dan je nu denkt - of sta je niet graag in de belangstelling?
[...]
Julus, stel je bent mijn vriendin en jij wilt heel graag een full blown wedding. Je weet ook dat ik het allemaal onzin vind: ik hou heel erg van je, ik wil met je oud worden maar die poespas hoeft voor mij niet. Zou je het dan van mij accepteren als ik na enig aandringen zei: 'ok, schat, je krijgt je full blown wedding omdat ik het voor jou over heb'.
Aan de ene kant is het een mooie concessie, maar voelt het aan de andere kant niet een beetje nep? Vooral omdat trouwen iets is wat je samen doet?
Johnny, nogmaals, zoals een paar mensen al gezegd hebben:
als je niet gelooft in je trouwbelofte aan deze vrouw doen en je doet het toch, dan is dat nep. Als je niet gelooft in poespas maar je vrouw wel en je toont je liefde voor haar door haar daarin haar zin te geven is dat niet nep, maar gewoon tof van je.
Net zo iets als een vakantiebestemming: soms kun je toch je partner haar/zijn zin geven zonder dat je vakantie meteen 'nep' is?
Ik voorspel dat je het leuker zal vinden dan je nu denkt - of sta je niet graag in de belangstelling?
maandag 11 augustus 2008 om 13:51
Reiger, ik snap je punt. Zoals ik het eerder stelde, komt het heel zwart-wit over. Maar als het een weduwnaar betreft, dan vind ik het anders. Je hebt namelijk je voor de rest van je leven verbonden met iemand, totdat de dood helaas zorgde voor een scheiding. Die keuze heb je zelf niet gemaakt en je bent dan wel je gelofte nagekomen. Als je daarna iemand tegenkomt waar je ook weer je leven mee wilt delen, dan is dat niet meer dan logisch.
Verder begrijp ik jouw situatie ook, ik doelde meer op die mensen die halsoverkop gaan trouwen omdat dat zo leuk is, meer voor het idee dan voor de werkelijke gedachte die erachter zit. En dan doen ze het even makkelik nog eens, dat begrijp ik dus niet.
Verder begrijp ik jouw situatie ook, ik doelde meer op die mensen die halsoverkop gaan trouwen omdat dat zo leuk is, meer voor het idee dan voor de werkelijke gedachte die erachter zit. En dan doen ze het even makkelik nog eens, dat begrijp ik dus niet.
maandag 11 augustus 2008 om 13:52
quote:eleonora schreef op 11 augustus 2008 @ 13:48:
Nooit gedacht dat ik zou trouwen, ik had niet al als meisje die ambitie en ik speelde nooit trouwerijtje, ik hoefde geen witte Sissyjurk en geen koets met paarden. Maar ik wilde trouwen met Wé, vanonder het eelt van mijn voeten en ik heb hém gevraagd, hij zei ja.
We hebben het op onze eigen manier gevierd en gedaan en ik voel me nog steeds iedere dag 'getrouwd' en voor mij was dat een ander gevoel dan niet getrouwd zijn. Ik vind dit leuker en daar ging het me om, om dat speciale, goede gevoel.
Mijn bruiloft kostte 3500 euro, geen seconde spijt van gehad en ik ben niet getrouwd om te gaan scheiden maar om te vieren dat ik eindelijk gevonden had wat ik altijd zocht. Willem.
Wat schrijf je dat toch leuk, leo, 'vanonder het eelt van mijn voeten'
Zo voelde en voelt het voor mij ook en ook in de rest van je verhaal herken ik me. Ik was ook niet zo'n Sissy-meisje (mijn grote voorbeeld was de Rode Ridder, hersteller van het onrecht, haha).
En ik heb ook mijn man gevraagd
Nooit gedacht dat ik zou trouwen, ik had niet al als meisje die ambitie en ik speelde nooit trouwerijtje, ik hoefde geen witte Sissyjurk en geen koets met paarden. Maar ik wilde trouwen met Wé, vanonder het eelt van mijn voeten en ik heb hém gevraagd, hij zei ja.
We hebben het op onze eigen manier gevierd en gedaan en ik voel me nog steeds iedere dag 'getrouwd' en voor mij was dat een ander gevoel dan niet getrouwd zijn. Ik vind dit leuker en daar ging het me om, om dat speciale, goede gevoel.
Mijn bruiloft kostte 3500 euro, geen seconde spijt van gehad en ik ben niet getrouwd om te gaan scheiden maar om te vieren dat ik eindelijk gevonden had wat ik altijd zocht. Willem.
Wat schrijf je dat toch leuk, leo, 'vanonder het eelt van mijn voeten'
Zo voelde en voelt het voor mij ook en ook in de rest van je verhaal herken ik me. Ik was ook niet zo'n Sissy-meisje (mijn grote voorbeeld was de Rode Ridder, hersteller van het onrecht, haha).
En ik heb ook mijn man gevraagd
maandag 11 augustus 2008 om 13:52
