Relaties
alle pijlers
twee liefdes...........nieuw topic...
vrijdag 20 juli 2007 om 11:41
Ik had nog wat voor thea geschreven als andwoordt dus bij deze..
Thea..........mss wel...
Maar ben na de bevalling van mijn zoontje depressief geweest en toen was die er in goede en slechte tijden...
Maar ik wou graag een tweede en hij niet.........en hij voerde later wel goede argumenten aan, maar heeft me toen ook al wel wat gekwetst..
Toen hebben we een jaar of 3 geen seks etc gehad en nu wil die weer..
Maar ik weet niet meer wat ik wil. mss hou ik nog wel van hem maar we hebben elkaar zo gekwetst.
En nu kwetst die ander me ook al..........pffff, maar ik kan hem dat niet aanrekeken want hijs nog zo jong..
En mijn man...........hij wou niet op vakantie want dan zou hij zich ergeren aan mijn buien..
Mijn zoon loopt over me heen...zo kan ik wel doorgaan nog......
En ik mag met niemand als hem over onze problemen praten..want ik heb hem gekwetst door tegen mijn vriendinnen te zeggen hoe ons seksleven was.........heb dit overginds 3 jaar opgekropt en hij vertelde altijd dat ie sex vies vond etc...
Maar verder is die wel heel lief hoor..
maar ik weet niet of we ooit samen nog gelukkig kunnen worden..
Ik kan niet sex hebben met iemand en aan een ander denken..
En ik wil niet meer aan die ander denken want die trapt me ook alleen maar op mijn ziel..
Het liefst zou ik mss wel alleen wonen met mijn zoontje..
Alles is nu zo warrig op dit moment. Weet alleen dat ik alle dagen hoofd en buikpijn heb en das ook niet alles..ik weet het niet meer dusz..
Thea..........mss wel...
Maar ben na de bevalling van mijn zoontje depressief geweest en toen was die er in goede en slechte tijden...
Maar ik wou graag een tweede en hij niet.........en hij voerde later wel goede argumenten aan, maar heeft me toen ook al wel wat gekwetst..
Toen hebben we een jaar of 3 geen seks etc gehad en nu wil die weer..
Maar ik weet niet meer wat ik wil. mss hou ik nog wel van hem maar we hebben elkaar zo gekwetst.
En nu kwetst die ander me ook al..........pffff, maar ik kan hem dat niet aanrekeken want hijs nog zo jong..
En mijn man...........hij wou niet op vakantie want dan zou hij zich ergeren aan mijn buien..
Mijn zoon loopt over me heen...zo kan ik wel doorgaan nog......
En ik mag met niemand als hem over onze problemen praten..want ik heb hem gekwetst door tegen mijn vriendinnen te zeggen hoe ons seksleven was.........heb dit overginds 3 jaar opgekropt en hij vertelde altijd dat ie sex vies vond etc...
Maar verder is die wel heel lief hoor..
maar ik weet niet of we ooit samen nog gelukkig kunnen worden..
Ik kan niet sex hebben met iemand en aan een ander denken..
En ik wil niet meer aan die ander denken want die trapt me ook alleen maar op mijn ziel..
Het liefst zou ik mss wel alleen wonen met mijn zoontje..
Alles is nu zo warrig op dit moment. Weet alleen dat ik alle dagen hoofd en buikpijn heb en das ook niet alles..ik weet het niet meer dusz..
dinsdag 13 november 2007 om 21:34
Hey meiden!
ik moet nog even een detail kwijt. de vader van nr2 gaat dood. Dat weten we sinds een paar weken. Nu heeft nr2 onlangs aan zijn vader verteld over ons. Daarna wilde zijn vader graag even met mij bellen. ik heb hem inmiddels 2x gebeld, en die man lijkt zo overtuigd van het feit dat zijn zoon uiteindelijk zal scheiden!! Ook zijn moeder praat met mij of ik een deel van de familie ben.
Nu is er komend weekend een kleine kans dat ik naar zijn ouders toe zou kunnen. Ik wil dat graag (nu het nog kan) en zijn ouders ook.
Daardoor denk ik dat nr2 en ik steeds dichter bij een keuze komen
ik moet nog even een detail kwijt. de vader van nr2 gaat dood. Dat weten we sinds een paar weken. Nu heeft nr2 onlangs aan zijn vader verteld over ons. Daarna wilde zijn vader graag even met mij bellen. ik heb hem inmiddels 2x gebeld, en die man lijkt zo overtuigd van het feit dat zijn zoon uiteindelijk zal scheiden!! Ook zijn moeder praat met mij of ik een deel van de familie ben.
Nu is er komend weekend een kleine kans dat ik naar zijn ouders toe zou kunnen. Ik wil dat graag (nu het nog kan) en zijn ouders ook.
Daardoor denk ik dat nr2 en ik steeds dichter bij een keuze komen
dinsdag 13 november 2007 om 22:43
Veertigplusser, jemig wat heftig, de emoties spatten van het scherm af uit je stukjes, denk goed na wat je wil, je weet wat er gaat gebeuren, 2 verscheurde gezinnen, veel verdriet, kunnen jullie dat aan, zijn ouders weten er dus ook van, zijn die het eens met zijn keuze? Is zijn huwelijk zo slecht? Ik wens je veel sterkte, knuffel van Anna
woensdag 14 november 2007 om 12:29
Heb vanmorgen twee heerlijke uren met mijn nr2 doorgebracht. Vrijen in de auto...alsof e 16 zijn! Ik hou zo veel van die man!
Poosje gepraat over zijn vader. Ik denk dat hij binnen een week zal overlijden. Ben ook wel bang voor wat er dan zal gebeuren. Nr2 zal dan ongetwijfeld een poosje terugtrekken in zijn familie. rondom begrafenis etc is het altijd zo vreselijk druk! Ik kan natuurlijk niet naar de begrafenis toe. Dat doet me ook verdriet. Ik moet hem in de steek laten nu het zo zwaar voor hem wordt!
Ja, het is ingewikkeld. Ik weet nog steeds niet wat ik wil, uiteindelijk. We praten altijd in termen van "ooit, als we legaal zullen zijn", en w hebben het er altijd over dat we beiden geloven dat we ooit samen zullen zijn, maar praten is 1 ding...het ook echt dóen is iets anders! Mijn nr1 verlaten? Mijn kinderen verlaten? Alle stabiliteit achter me laten? Brrrr...kan ik ook erg tegenop zien! Net gepraat met een vriendin die het wel gedaan heeft, een jaar geleden. Ze mailde me gisteren of ik een goede therapeut voor haar weet!! Onverwerkte emoties rond de scheiding, moeite met de kinderen...
Was ik nr2 maar eerder tegen gekomen, of helemaal nooit!!! Hij is mijn soulmate. Ook mijn nr1 is geen echte prater, maar met nr2 praat ik over werkelijk alles! Het lukt hem zelfs mij te laten praten over hele intieme sexuele dingen, waar ik altijd liever mijn mond over hield. Bij hem ga ik helemaal open!!!
Poosje gepraat over zijn vader. Ik denk dat hij binnen een week zal overlijden. Ben ook wel bang voor wat er dan zal gebeuren. Nr2 zal dan ongetwijfeld een poosje terugtrekken in zijn familie. rondom begrafenis etc is het altijd zo vreselijk druk! Ik kan natuurlijk niet naar de begrafenis toe. Dat doet me ook verdriet. Ik moet hem in de steek laten nu het zo zwaar voor hem wordt!
Ja, het is ingewikkeld. Ik weet nog steeds niet wat ik wil, uiteindelijk. We praten altijd in termen van "ooit, als we legaal zullen zijn", en w hebben het er altijd over dat we beiden geloven dat we ooit samen zullen zijn, maar praten is 1 ding...het ook echt dóen is iets anders! Mijn nr1 verlaten? Mijn kinderen verlaten? Alle stabiliteit achter me laten? Brrrr...kan ik ook erg tegenop zien! Net gepraat met een vriendin die het wel gedaan heeft, een jaar geleden. Ze mailde me gisteren of ik een goede therapeut voor haar weet!! Onverwerkte emoties rond de scheiding, moeite met de kinderen...
Was ik nr2 maar eerder tegen gekomen, of helemaal nooit!!! Hij is mijn soulmate. Ook mijn nr1 is geen echte prater, maar met nr2 praat ik over werkelijk alles! Het lukt hem zelfs mij te laten praten over hele intieme sexuele dingen, waar ik altijd liever mijn mond over hield. Bij hem ga ik helemaal open!!!
woensdag 14 november 2007 om 12:35
Anaianai, jij vraagt hoe de ouders van nr2 er tegenover staan. De familie van nr 2 (en ook hij zelf) zijn zeer gelovige mensen. Zij keuren het daarom in principe niet goed, maar zijn ouders hebben beiden gezegd dat ze zien dat het tussen ons echte liefde is. Ook weten zij (beter dan ik!) hoe liefdeloos zijn huwelijk is. Ik denk dat ze diep in hun hart blij voor nr2 zouden zijn als hij met mij verder zou gaan.
Hij vertelde het vorige week ook aan zijn baas (een vrouw), en ook zij vond dat hij voor mij moet kiezen. Wat een leuke mensen kent hij he?!?!
Zijn huwelijk is niet slecht in de zin van ruzie oid, maar wel erg oppervlakkig. Zij zijn vooral getrouwd omdat dat in hun kringen zo hoort als je langer verkering hebt. Nog tamelijk van de oude stempel. Ze passen niet bij elkaar, en hij voelt voor haar voornamelijk vriendschap. Bovendien, als je 2 kinderen hebt...zucht...
Hoe zit dat bij jou nr2? En weten mensen bij jullie er van?
Hij vertelde het vorige week ook aan zijn baas (een vrouw), en ook zij vond dat hij voor mij moet kiezen. Wat een leuke mensen kent hij he?!?!
Zijn huwelijk is niet slecht in de zin van ruzie oid, maar wel erg oppervlakkig. Zij zijn vooral getrouwd omdat dat in hun kringen zo hoort als je langer verkering hebt. Nog tamelijk van de oude stempel. Ze passen niet bij elkaar, en hij voelt voor haar voornamelijk vriendschap. Bovendien, als je 2 kinderen hebt...zucht...
Hoe zit dat bij jou nr2? En weten mensen bij jullie er van?
woensdag 14 november 2007 om 15:37
Veertigplusser, bij mijn nr2 is het een 'broerzus relatie' , toch 'vertrouwd, twintig jaar samen , haar geen verdriet willen doen,en ook de angst om zijn kids verdriet aan te doen als hij nu op zou stappen, omgeving, familie etc, huis verkopen, etc....
Vraag jezelf af, of het wel goed is gelijk samen verder te willen, kun je niet beter eerst zeker een jaar alleen wonen, je scheiding verwerken (hij ook),je verteld van je vriendin die het wel gedaan heeft en nu met de 'shit'van onverwerkte toestanden zit,
Dat is wat 'wij ' van plan zijn , eerst op jezelf , zeker een jaar, geen tot weinig contact, en daarna kijken of je nog zo gek ben op elkaar, want als dat nl zo is, werkt het beter om dan pas een 'legale' relatie aan te gaan,
Ben zelf ooit van de ene in de andere relatie gestapt en heb het ook heel moeilijk gehad toen, toen waren er gelukkig geen kids , maar vergeet niet dat je nu met heel veel mensen en verdriet te maken gaat krijgen, ik wens je succes met je beslissing, en nogmaals, kijk eerst maar of hij echt gaat scheiden voor jezelf opstapt, groetjes Anna
ps, niemand weet van ons, alleen hier op het forum kan ik erover praten, ik vertrouw niemand
Vraag jezelf af, of het wel goed is gelijk samen verder te willen, kun je niet beter eerst zeker een jaar alleen wonen, je scheiding verwerken (hij ook),je verteld van je vriendin die het wel gedaan heeft en nu met de 'shit'van onverwerkte toestanden zit,
Dat is wat 'wij ' van plan zijn , eerst op jezelf , zeker een jaar, geen tot weinig contact, en daarna kijken of je nog zo gek ben op elkaar, want als dat nl zo is, werkt het beter om dan pas een 'legale' relatie aan te gaan,
Ben zelf ooit van de ene in de andere relatie gestapt en heb het ook heel moeilijk gehad toen, toen waren er gelukkig geen kids , maar vergeet niet dat je nu met heel veel mensen en verdriet te maken gaat krijgen, ik wens je succes met je beslissing, en nogmaals, kijk eerst maar of hij echt gaat scheiden voor jezelf opstapt, groetjes Anna
ps, niemand weet van ons, alleen hier op het forum kan ik erover praten, ik vertrouw niemand
woensdag 14 november 2007 om 21:55
Anaianai je klinkt altijd zo dapper. Mijn nummer 2 zegt juist altijd: samen of niet! Je krijgt zoveel ellende over je heen en iedereen is tegen je. Met je nr. 2 heb je dan nog in ieder geval steun en een luisterend oor. Samen tegen de rest van de wereld. Het is maar hoe je het bekijkt.
Bovendien zou ik gek worden: een jaar zonder hem te zien!
Een vriendin van mij vertelt net dat haar broer zelfmoord heeft gepleegd omdat zijn vrouw een ander heeft. Zulke verhalen maken mij kleiner dan klein
Bovendien zou ik gek worden: een jaar zonder hem te zien!
Een vriendin van mij vertelt net dat haar broer zelfmoord heeft gepleegd omdat zijn vrouw een ander heeft. Zulke verhalen maken mij kleiner dan klein
donderdag 15 november 2007 om 08:38
Geitje, ik kan me je reactie voorstellen hoor, over die zelfmoordactie, maar zelfmoord is een hele complexe situatie, waarin vaak blijkt (bij mensen die het overleven) dat ze nooit de bedoeling hebben gehad om werkelijk te sterven.
Ik denk ook dat allerlei uitspraken als "ik kan niet zonder je" en "ik ga dood zonder je" behoorlijk overdreven zijn, alhoewel het op een moment best zo kan voelen. Ik maak me ook schuldig aan dergelijke opmerkingen, maar ik realiseer me dat ze ook bedoeld zijn als een overtreffende trap van "ik hou van je".
Ik bedoel eigenlijk te zeggen dat ik niet veel respect heb voor mensen die zelfmoord plegen om een ander. Waarom zou je een ander mens zoveel zeggenschap geven in je leven?
Hmm..kennelijk heb ik een sterk moment...
Ik ben overigens ontzettend blij dat ik hier bij jullie mijn verhaal kwijt kan en mag!
Mijn nr1 vertrekt vanavond voor een paar dagen naar het buitenland. Heerlijk...even niet moeilijk doen met mijn telefoon, even de smsjes kunnen bewaren, 's avonds gebeld kunnen worden door nr2. Echt heerlijk!! Ontmoetingen in het weekend zijn eigenlijk altijd onmogelijk, maar misschien kan ik zondag naar zijn vader. Dat zou heel bijzonder zijn. De vraag is alleen even of zijn broers niet onaangekondigd langskomen...oef. Dat zou wel een totale ontmaskering zijn!
Ik denk ook dat allerlei uitspraken als "ik kan niet zonder je" en "ik ga dood zonder je" behoorlijk overdreven zijn, alhoewel het op een moment best zo kan voelen. Ik maak me ook schuldig aan dergelijke opmerkingen, maar ik realiseer me dat ze ook bedoeld zijn als een overtreffende trap van "ik hou van je".
Ik bedoel eigenlijk te zeggen dat ik niet veel respect heb voor mensen die zelfmoord plegen om een ander. Waarom zou je een ander mens zoveel zeggenschap geven in je leven?
Hmm..kennelijk heb ik een sterk moment...
Ik ben overigens ontzettend blij dat ik hier bij jullie mijn verhaal kwijt kan en mag!
Mijn nr1 vertrekt vanavond voor een paar dagen naar het buitenland. Heerlijk...even niet moeilijk doen met mijn telefoon, even de smsjes kunnen bewaren, 's avonds gebeld kunnen worden door nr2. Echt heerlijk!! Ontmoetingen in het weekend zijn eigenlijk altijd onmogelijk, maar misschien kan ik zondag naar zijn vader. Dat zou heel bijzonder zijn. De vraag is alleen even of zijn broers niet onaangekondigd langskomen...oef. Dat zou wel een totale ontmaskering zijn!
donderdag 15 november 2007 om 12:01
Geitje, doordat ik nu weer gedwongen geen contact heb met nr2 merk ik wel dat het rust geeft, maar heb een heel erg 'gemis' , wordt boos op hem omdat ik vind dat er ook een tussenweg kan zijn, maar op deze manier kan ik wel er achterkomen hoe mijn gevoelens zijn, en die zijn allemaal nog steeds bij hem, maar je vertelde zelf over je vriendin die nu hulp zoekt,omdat ze nog met een onverwerkte scheiding zit, en als je gaat scheiden moet je daar echt zelf doorheen, en dan weet je gelijk of je liefde met nr2 echt is na een tijd(je),
Veertigplusser, vorig jaar dat mijn nr2 mij via sms 'dumpte', heb ik na een maand of 4 gedacht ik trek het niet meer, het heeft geen zin meer zonder hem, ik ga morgen naar ons 'plekje' er een eind aan maken, en een uurtje voor ik de deur uitging belde hij om mij te ontmoeten op dat plekje, dat was voor mij een teken van 'bovenaf', dat ik moest blijven, als ik daar nu aan terugdenk , jemig, maar zo diep zat ik toen, nu zweef ik steeds tussen verstand en gevoel, en heb vertrouwen dat als hij voor mij 'weggelegd' is (hihi), het allemaal wel goed komt, en was ik al die 3 jaar niet al zonder hem? altijd zenuwachtig, gespannen, klaar voor de start, mobieltje bewaken,
Hoe doen jullie dat eigenlijk, het idee dat er al een vrouwvan is, die met hem in bed stapt, eet, uitgaat, slaapt, op vakantie gaat, diegene wil IK zijn, maar dat kan nog niet, arrrrgggghhh, geduld, hoop, geloof en liefde voor HEM, ik hoef echt nooit een ander meer!!!!
Sterkte het weekend als je gaat naar de pa van je nr2!
Veertigplusser, vorig jaar dat mijn nr2 mij via sms 'dumpte', heb ik na een maand of 4 gedacht ik trek het niet meer, het heeft geen zin meer zonder hem, ik ga morgen naar ons 'plekje' er een eind aan maken, en een uurtje voor ik de deur uitging belde hij om mij te ontmoeten op dat plekje, dat was voor mij een teken van 'bovenaf', dat ik moest blijven, als ik daar nu aan terugdenk , jemig, maar zo diep zat ik toen, nu zweef ik steeds tussen verstand en gevoel, en heb vertrouwen dat als hij voor mij 'weggelegd' is (hihi), het allemaal wel goed komt, en was ik al die 3 jaar niet al zonder hem? altijd zenuwachtig, gespannen, klaar voor de start, mobieltje bewaken,
Hoe doen jullie dat eigenlijk, het idee dat er al een vrouwvan is, die met hem in bed stapt, eet, uitgaat, slaapt, op vakantie gaat, diegene wil IK zijn, maar dat kan nog niet, arrrrgggghhh, geduld, hoop, geloof en liefde voor HEM, ik hoef echt nooit een ander meer!!!!
Sterkte het weekend als je gaat naar de pa van je nr2!
donderdag 15 november 2007 om 18:32
Hallo allemaal,
Weer even een berichtje van mij. Heftig allemaal hoor als ik jullie verhalen lees, very big hug!!! Hierdoor word ik met de neus op de feiten gedrukt, hoe het ook kan zijn. Ik prijs mezelf dan ontzettend gelukkig, realiseer me dat ook terdege.
Hier gelukkig geen emotionele achtbaan, verdriet, twijfels. Sorry dat ik dit te midden van al jullie heftige verhalen neerzet, maar het kan dus ook anders. Wellicht kom ik ook ooit nog eens in eenzelfde vreselijke moeilijke situatie terecht, ik hoop met mijn hele hart van niet, maar zeg nooit: nooit!
Sinds van de week is het met nr. 2 en mij weer zoals van ouds, als het even stil is aan de "overkant" weten we waarom, gelukkig is het contact nu weer veel en kletsen en genieten we volop. Een ontmoeting zit er binnenkort niet in, we hebben het allebei zo vreselijk druk.
Ik zal hier ook minder schrijven, omdat ik een project in ga waar heel veel tijd en energie in gaat zitten de komende maanden. Ik lees zeker mee hoor en zal zeker zo nu en dan wat schrijven. Ik leef mee met jullie absoluut!
Ik wens iedereen het geluk wat ik nu heb met nr. 2 en nr. 1 (let op de volgorde, haha!), natuurlijk weet ik dat dit niet voor iedereen is weggelegd, maar toch wens ik het! Blijf de sterretjes zoeken!
Heel erg veel sterkte tijdens alle moeilijke momenten, geniet en koester de mooie!
x Knipoogje
Weer even een berichtje van mij. Heftig allemaal hoor als ik jullie verhalen lees, very big hug!!! Hierdoor word ik met de neus op de feiten gedrukt, hoe het ook kan zijn. Ik prijs mezelf dan ontzettend gelukkig, realiseer me dat ook terdege.
Hier gelukkig geen emotionele achtbaan, verdriet, twijfels. Sorry dat ik dit te midden van al jullie heftige verhalen neerzet, maar het kan dus ook anders. Wellicht kom ik ook ooit nog eens in eenzelfde vreselijke moeilijke situatie terecht, ik hoop met mijn hele hart van niet, maar zeg nooit: nooit!
Sinds van de week is het met nr. 2 en mij weer zoals van ouds, als het even stil is aan de "overkant" weten we waarom, gelukkig is het contact nu weer veel en kletsen en genieten we volop. Een ontmoeting zit er binnenkort niet in, we hebben het allebei zo vreselijk druk.
Ik zal hier ook minder schrijven, omdat ik een project in ga waar heel veel tijd en energie in gaat zitten de komende maanden. Ik lees zeker mee hoor en zal zeker zo nu en dan wat schrijven. Ik leef mee met jullie absoluut!
Ik wens iedereen het geluk wat ik nu heb met nr. 2 en nr. 1 (let op de volgorde, haha!), natuurlijk weet ik dat dit niet voor iedereen is weggelegd, maar toch wens ik het! Blijf de sterretjes zoeken!
Heel erg veel sterkte tijdens alle moeilijke momenten, geniet en koester de mooie!
x Knipoogje
donderdag 15 november 2007 om 18:49
Knipoogje, dat mis ik nou zo he, dat zekere gevoel dat hij ALTIJD bij mij zou 'blijven', en nu, nu is hij weg, hij zegt van niet, ik ben altijd bij je zegt ie, ik hou alleen van jou, maar eerst andere verplichtingen 'afmaken' pfff zucht, succes met je project en ben zo blij voor je dat het goed gaat met jou en nr2 hug terug;)
donderdag 15 november 2007 om 20:24
Anna,
Ik kan me je gevoel zo goed voorstellen, ik hou van jou, ik ben altijd bij je, maar dat ene sms-je, die ene email zie je gewoon toch weer als bevestiging. Zo van: hij denkt aan me, hij houdt van me. Zo vreselijk moedig, goed van jullie om eerst die "andere verplichtingen" af te maken, maar zo ontzettend moeilijk! Hug!!! Heel, heel erg veel sterkte!
Laatst las ik een gedicht:
"Wandelen door de straten,
glijden jouw vingers in de mijne,
om éven later weer te verdwijnen
als je afgeleid bent.
Maar steeds weer, zoeken ze m'n hand:
je bent er even, dan weer niet.
Jij bent net als je vingers:
ongrijpbaar.
Als fijn wit zand."
x Knipoogje
Ik kan me je gevoel zo goed voorstellen, ik hou van jou, ik ben altijd bij je, maar dat ene sms-je, die ene email zie je gewoon toch weer als bevestiging. Zo van: hij denkt aan me, hij houdt van me. Zo vreselijk moedig, goed van jullie om eerst die "andere verplichtingen" af te maken, maar zo ontzettend moeilijk! Hug!!! Heel, heel erg veel sterkte!
Laatst las ik een gedicht:
"Wandelen door de straten,
glijden jouw vingers in de mijne,
om éven later weer te verdwijnen
als je afgeleid bent.
Maar steeds weer, zoeken ze m'n hand:
je bent er even, dan weer niet.
Jij bent net als je vingers:
ongrijpbaar.
Als fijn wit zand."
x Knipoogje
donderdag 15 november 2007 om 21:40
Hey allemaal!
Anaianai vraagt ons hoe wij dat doen: de wetenschap dat er een andere vrouw is die naast hem in bed stapt etc.
Nou...dat doe ik met heel veel pijn, woede en frustratie. Nr2 vertelt mij heel vaak dat hij met mij zijn leven wil delen, noemt me zijn vrouw, als we samen ergens zijn, spreekt mij aan met zijn achternaam etc. Dan kan ik wel gillen!! Doe er iets aan man!!!
Maar tegelijkertijd snap ik het ook wel, want als hij werkelijk bij haar weg zou gaan zou ik ook wel schrikken. Vorig jaar is dat dus gebeurd. Ik ben ook meteen vertrokken, maar het "met de staart tussen de benen" weer thuiskomen was vreselijk. We waren er echt nog niet klaar voor: geen huis, nergens over nagedacht, niets geregeld. Ik zeg nu steeds tegen hem: als we dat weer doen moeten we het echt goed plannen. Nog een keer terug naar huis zit er niet in.
Als ik denk aan hem en zijn vrouw...brrr...Het zijn vooral al die gewone dingen die ze samen doen. De vanzelfsprekendheid. De uren die hij met haar doorbrengt, terwijl wij soms moeten vechten voor een kwartiertje!!
Maandagavond hebben wij weer een paar uur samen. In een hotel nog wel! Met een echt bed!
Mijn nr1 is nu een paar dagen weg. Zo lekker! Ik herken heel erg wat ik hier lees: de onrust, altijd bang om betrapt te worden, telefoon bewaken, computer opschonen etc...Nu tot zondag ff ontspannen. Heerlijk!
Anaianai vraagt ons hoe wij dat doen: de wetenschap dat er een andere vrouw is die naast hem in bed stapt etc.
Nou...dat doe ik met heel veel pijn, woede en frustratie. Nr2 vertelt mij heel vaak dat hij met mij zijn leven wil delen, noemt me zijn vrouw, als we samen ergens zijn, spreekt mij aan met zijn achternaam etc. Dan kan ik wel gillen!! Doe er iets aan man!!!
Maar tegelijkertijd snap ik het ook wel, want als hij werkelijk bij haar weg zou gaan zou ik ook wel schrikken. Vorig jaar is dat dus gebeurd. Ik ben ook meteen vertrokken, maar het "met de staart tussen de benen" weer thuiskomen was vreselijk. We waren er echt nog niet klaar voor: geen huis, nergens over nagedacht, niets geregeld. Ik zeg nu steeds tegen hem: als we dat weer doen moeten we het echt goed plannen. Nog een keer terug naar huis zit er niet in.
Als ik denk aan hem en zijn vrouw...brrr...Het zijn vooral al die gewone dingen die ze samen doen. De vanzelfsprekendheid. De uren die hij met haar doorbrengt, terwijl wij soms moeten vechten voor een kwartiertje!!
Maandagavond hebben wij weer een paar uur samen. In een hotel nog wel! Met een echt bed!
Mijn nr1 is nu een paar dagen weg. Zo lekker! Ik herken heel erg wat ik hier lees: de onrust, altijd bang om betrapt te worden, telefoon bewaken, computer opschonen etc...Nu tot zondag ff ontspannen. Heerlijk!
vrijdag 16 november 2007 om 12:19
Veertigplusser, zucht , dat zei mijn nr2 ook dat ik zijn vrouw ben, zijn naam moet dragen, etc. En nu voelt het alsof hij mij 'verraden' heeft en (opnieuw) voor zijn vrouw gekozen heeft, bah, alsof het allemaal niks voorstelde, geniet maar lekker van je nr2 , zolang het duurt, en vraag hem maar wanneer hij weggaat 'thuis', maar als je zelf wegwil, waarom ben je dan nog niet weg???
Snap het wel hoor, ik moet hier eigenlijk ook weg, maar het doen he, en al het verdriet wat je dan veroorzaakt, kan je liefde wel groeien op zoveel verdriet??
sterkte en ben best beetje jaloers hoor, mis mijn nr2 vreselijk, maar heb wel 'rust' nu, groetjes Anna
Snap het wel hoor, ik moet hier eigenlijk ook weg, maar het doen he, en al het verdriet wat je dan veroorzaakt, kan je liefde wel groeien op zoveel verdriet??
sterkte en ben best beetje jaloers hoor, mis mijn nr2 vreselijk, maar heb wel 'rust' nu, groetjes Anna
vrijdag 16 november 2007 om 15:35
Och anna, ik dacht dat ik bijzonder was...smile...
Nee, zonder dollen. Ik realiseer me wel dat alle nummers2 dit soort teksten hebben tegen ons. Ik kan me jouw pijn ook goed voorstellen. Toen mijn nr2 vorig jaar terugging naar zijn vrouw na onze korte "escape" dacht ik ook dat de wereld verging. Ook ik heb in het bos gestaan, op zoek naar een geschikte boom. De pijn is vreselijk.
Ik had hem net aan de telefoon, en per ongeluk kwam in dat gesprek ter sprake dat ik thuis nooit de deur van de badkamer op slot doe. Nr2 flipt helemaal van dat soort informatie.
Je vraagt waarom ik nog niet weg ben. Ik denk dat je het antwoord wel weet: twijfel, de kinderen, gerieflijkheid, financiele zekerheid, wat zullen mijn ouders denken, wat zullen mijn vrienden denken...etc...
sterkte lieve anna! Hij wacht op je aan het andere einde van deze tunnel!!!
Nee, zonder dollen. Ik realiseer me wel dat alle nummers2 dit soort teksten hebben tegen ons. Ik kan me jouw pijn ook goed voorstellen. Toen mijn nr2 vorig jaar terugging naar zijn vrouw na onze korte "escape" dacht ik ook dat de wereld verging. Ook ik heb in het bos gestaan, op zoek naar een geschikte boom. De pijn is vreselijk.
Ik had hem net aan de telefoon, en per ongeluk kwam in dat gesprek ter sprake dat ik thuis nooit de deur van de badkamer op slot doe. Nr2 flipt helemaal van dat soort informatie.
Je vraagt waarom ik nog niet weg ben. Ik denk dat je het antwoord wel weet: twijfel, de kinderen, gerieflijkheid, financiele zekerheid, wat zullen mijn ouders denken, wat zullen mijn vrienden denken...etc...
sterkte lieve anna! Hij wacht op je aan het andere einde van deze tunnel!!!
vrijdag 16 november 2007 om 17:11
Veertigplusser, hi, er was ooit een lijst op het forum wat een minnaar allemaal tegen zijn vriendin zegt, en daar waren ook een hoop overeenkomsten, hmmm, laten we het hopen, ik zit weer te huilen want hoop nog steeds dat hij mij niet kan missen en hij mij dat laat weten, maar niks, heb zelf een smsje gestuurd, kon het niet laten, zucht, en hij blijft zo sterk, zegt dat ik positief moet blijven, maar ik voel zo'n afstand nu,het doet zo'n pijn, zegt dat ie van mij houdt, wou even met hem praten, maar hij vond beter van niet, au alsof ik ineens een vreemde ben, help
vrijdag 16 november 2007 om 17:13
vrijdag 16 november 2007 om 19:05
zaterdag 17 november 2007 om 12:16
Oke, ik zie je bericht tegemoet,
Trouwens ben benieuwd of hier nog steeds mannen meelezen, vooral degenen die ook 'twee liefdes' hebben, en of ze willen vertellen hoe hun de 'relatie' zien, of ze alles echt menen wat ze zeggen tegen hun nr2 of dat het hun eigenlijk alleen maar om de spanning te doen is, dat als hun nr2 teveel op moeder de vrouw gaat lijken of 'meer' wil, gaat 'zeuren' , of ze dan weer hard terugrennen naar hun veilige basis en zich verschuilen achter hun gezin, wie durft dat eerlijk toe te geven als dat zo is, kom op mannen, en ook degenen die het wel menen, bedankt alvast Anna
Trouwens ben benieuwd of hier nog steeds mannen meelezen, vooral degenen die ook 'twee liefdes' hebben, en of ze willen vertellen hoe hun de 'relatie' zien, of ze alles echt menen wat ze zeggen tegen hun nr2 of dat het hun eigenlijk alleen maar om de spanning te doen is, dat als hun nr2 teveel op moeder de vrouw gaat lijken of 'meer' wil, gaat 'zeuren' , of ze dan weer hard terugrennen naar hun veilige basis en zich verschuilen achter hun gezin, wie durft dat eerlijk toe te geven als dat zo is, kom op mannen, en ook degenen die het wel menen, bedankt alvast Anna
