Relaties
alle pijlers
Uit elkaar om kinderwens wegens leeftijdsverschil?
vrijdag 14 januari 2022 20:13
Hoi allemaal,
Voor dit topic heb ik een nieuwe nick aangemaakt. Onder mijn gebruikelijke nick ben ik herkenbaar voor een paar personen en ik ben er nog even niet aan toe om dit onderwerp irl bekend te maken.
Sinds 4 jaar ben ik samen met mijn vriend. Toen wij elkaar leerden kennen was dat niet met de intentie om een relatie te starten, maar we werden verliefd en bleven dat en zodoende zijn we hier beland. We wonen nu 2,5 jaar samen en hebben het fijn.
Waarom dan dit topic? Er is een probleem dat al een hele tijd boven blijft komen en we komen er niet uit. Er is een leeftijdsverschil tussen ons. Ik ben 35 en hij is 27. In principe geen probleem, maar op één vlak is dit een probleem: het vlak kinderen.
Ik heb geen allesoverheersende kinderwens, maar ben er na lang wikken en wegen inmiddels al een tijd over uit dat ik graag een kind of kinderen zou willen krijgen. In principe denk ik dat ik ook zonder kinderen te krijgen gelukkig zal blijven, maar ik zou het op z’n minst graag proberen.
Mijn vriend wil ook wel kinderen. Maar eigenlijk niet nu al. En hier komen we niet uit.
Ik begrijp heel goed dat hij er eigenlijk nog niet aan moet denken. Net lekker bezig met zijn carrière en nog middenin het opbouwen van zijn leven.
Ik wil hierin mijn zin ook echt niet doordrijven. Ik durf nog best een half jaar of jaartje te wachten, maar langer eigenlijk niet. Wat nou als ik te lang wacht en het helemaal niet meer lukt?
Mijn vriend zou gevoelsmatig nog wel een jaar of 5 à 10 willen wachten. En die tijd heb ik gewoon niet meer.
Onlangs hadden we een lang gesprek waarin de conclusie naar boven kwam dat we er maar gewoon voor moeten gaan (voor kinderen) en dat we er wel uitkomen met z’n tweeën en een kind, dat hij er ook echt wel positieve dingen in ziet en er voor zou gaan als het eenmaal zo ver is. Ben daarna begonnen met slikken van foliumzuur, maar als ik eerlijk ben zie en merk ik gewoon aan hem dat hij voornamelijk zoveel water bij de wijn zou gooien om mij niet kwijt te raken, maar dat hij diep van binnen eigenlijk echt nog niet wil. Dat voelt natuurlijk niet als de goede basis voor zo’n grote beslissing (dus blijven de condooms op het nachtkastje staan en is het foliumzuur weer in de kast verdwenen).
Hij snapt mij. Ik snap hem. Maar wat dan nu?
Ik word zo verdrietig van het idee dat we dan nu uit elkaar zouden moeten hierom. Hem moeten missen. En het idee me (weer) door een portie liefdesverdriet te moeten worstelen, me daarna weer in het datingleven te moeten storten, en (als ik geluk heb iemand tegen te komen) weer opnieuw het hele riedeltje door moeten gaan van iemand leren kennen, diens vrienden en familie te moeten leren kennen, weer een nieuwe schoonfamilie… Ik wil dat helemaal niet. (Je leest, dit zou niet mijn eerste relatiebreuk zijn en die breuken zijn me ook niet in de koude kleren gaan zitten.)
Mijn vriend wil kinderen, dus ook als ik voor hem kies en mijn eigen kinderloosheid op de koop toe neem zal onze relatie uiteindelijk waarschijnlijk stranden op het moment dat hij aan kinderen toe is en ik dat niet meer kan. Rationeel gezien lijkt het dus het best om de stekker er maar zo snel mogelijk uit te trekken. Maar wat dan.. Dan ben ik 35 en sta ik weer de stukken van mijn gebroken hart aan elkaar te lijmen.
Omdat ik wel besef dat het zo niet door kan gaan open ik dit topic. Er zijn vast vrouwen die in een soortgelijke situatie hebben gezeten; wat hebben jullie gedaan?
Heb ik nog kans op nog een gelukkig relatie, op tijd om kinderen te krijgen? Of ben ik te laat?
Wie helpt me relativeren? Wie stelt me gerust dat je ook op of na je 35ste nog een leuke en geschikte partner kan tegenkomen waarmee je een gezin kan stichten?
Dank alvast.
Voor dit topic heb ik een nieuwe nick aangemaakt. Onder mijn gebruikelijke nick ben ik herkenbaar voor een paar personen en ik ben er nog even niet aan toe om dit onderwerp irl bekend te maken.
Sinds 4 jaar ben ik samen met mijn vriend. Toen wij elkaar leerden kennen was dat niet met de intentie om een relatie te starten, maar we werden verliefd en bleven dat en zodoende zijn we hier beland. We wonen nu 2,5 jaar samen en hebben het fijn.
Waarom dan dit topic? Er is een probleem dat al een hele tijd boven blijft komen en we komen er niet uit. Er is een leeftijdsverschil tussen ons. Ik ben 35 en hij is 27. In principe geen probleem, maar op één vlak is dit een probleem: het vlak kinderen.
Ik heb geen allesoverheersende kinderwens, maar ben er na lang wikken en wegen inmiddels al een tijd over uit dat ik graag een kind of kinderen zou willen krijgen. In principe denk ik dat ik ook zonder kinderen te krijgen gelukkig zal blijven, maar ik zou het op z’n minst graag proberen.
Mijn vriend wil ook wel kinderen. Maar eigenlijk niet nu al. En hier komen we niet uit.
Ik begrijp heel goed dat hij er eigenlijk nog niet aan moet denken. Net lekker bezig met zijn carrière en nog middenin het opbouwen van zijn leven.
Ik wil hierin mijn zin ook echt niet doordrijven. Ik durf nog best een half jaar of jaartje te wachten, maar langer eigenlijk niet. Wat nou als ik te lang wacht en het helemaal niet meer lukt?
Mijn vriend zou gevoelsmatig nog wel een jaar of 5 à 10 willen wachten. En die tijd heb ik gewoon niet meer.
Onlangs hadden we een lang gesprek waarin de conclusie naar boven kwam dat we er maar gewoon voor moeten gaan (voor kinderen) en dat we er wel uitkomen met z’n tweeën en een kind, dat hij er ook echt wel positieve dingen in ziet en er voor zou gaan als het eenmaal zo ver is. Ben daarna begonnen met slikken van foliumzuur, maar als ik eerlijk ben zie en merk ik gewoon aan hem dat hij voornamelijk zoveel water bij de wijn zou gooien om mij niet kwijt te raken, maar dat hij diep van binnen eigenlijk echt nog niet wil. Dat voelt natuurlijk niet als de goede basis voor zo’n grote beslissing (dus blijven de condooms op het nachtkastje staan en is het foliumzuur weer in de kast verdwenen).
Hij snapt mij. Ik snap hem. Maar wat dan nu?
Ik word zo verdrietig van het idee dat we dan nu uit elkaar zouden moeten hierom. Hem moeten missen. En het idee me (weer) door een portie liefdesverdriet te moeten worstelen, me daarna weer in het datingleven te moeten storten, en (als ik geluk heb iemand tegen te komen) weer opnieuw het hele riedeltje door moeten gaan van iemand leren kennen, diens vrienden en familie te moeten leren kennen, weer een nieuwe schoonfamilie… Ik wil dat helemaal niet. (Je leest, dit zou niet mijn eerste relatiebreuk zijn en die breuken zijn me ook niet in de koude kleren gaan zitten.)
Mijn vriend wil kinderen, dus ook als ik voor hem kies en mijn eigen kinderloosheid op de koop toe neem zal onze relatie uiteindelijk waarschijnlijk stranden op het moment dat hij aan kinderen toe is en ik dat niet meer kan. Rationeel gezien lijkt het dus het best om de stekker er maar zo snel mogelijk uit te trekken. Maar wat dan.. Dan ben ik 35 en sta ik weer de stukken van mijn gebroken hart aan elkaar te lijmen.
Omdat ik wel besef dat het zo niet door kan gaan open ik dit topic. Er zijn vast vrouwen die in een soortgelijke situatie hebben gezeten; wat hebben jullie gedaan?
Heb ik nog kans op nog een gelukkig relatie, op tijd om kinderen te krijgen? Of ben ik te laat?
Wie helpt me relativeren? Wie stelt me gerust dat je ook op of na je 35ste nog een leuke en geschikte partner kan tegenkomen waarmee je een gezin kan stichten?
Dank alvast.
vrijdag 14 januari 2022 20:51
Heeft hij niet gewoon koudwatervrees?
Want het is natuurlijk nogal wat, beginnen aan kinderen.
Maar jullie weten van elkaar dat je kinderen wilt. Die drempel is er dus niet meer. Hij wil ze alleen nog niet nu (zegt hij). Jij hebt niet de eeuwige vruchtbaarheid, helaas. Dus 5 tot 10 jaar wachten zit er niet in.
Als hij jou als de moeder van zijn kinderen ziet zal hij toch zijn wachttijd moeten vervroegen.
En misschien moet je ook gewoon samen afspreken dat je de natuur opzien beloop laat. Er zijn natuurlijk best veel mannen die de stap zelf best eng vinden, maar die helemaal om zijn als er ineens een positieve test is…
Ik zou nog een keer het gesprek aan gaan, ook wat betreft jouw leeftijd.
Want het is natuurlijk nogal wat, beginnen aan kinderen.
Maar jullie weten van elkaar dat je kinderen wilt. Die drempel is er dus niet meer. Hij wil ze alleen nog niet nu (zegt hij). Jij hebt niet de eeuwige vruchtbaarheid, helaas. Dus 5 tot 10 jaar wachten zit er niet in.
Als hij jou als de moeder van zijn kinderen ziet zal hij toch zijn wachttijd moeten vervroegen.
En misschien moet je ook gewoon samen afspreken dat je de natuur opzien beloop laat. Er zijn natuurlijk best veel mannen die de stap zelf best eng vinden, maar die helemaal om zijn als er ineens een positieve test is…
Ik zou nog een keer het gesprek aan gaan, ook wat betreft jouw leeftijd.
vrijdag 14 januari 2022 20:51
vrijdag 14 januari 2022 20:52
Ben ik met je eens, het is echt niet zo dat je na je 40ste ineens niet meer vruchtbaar bent. Als ze over 3 jaar beginnen zijn ze echt niet te laat.fashionvictim schreef: ↑14-01-2022 20:47Maar hallo, TO is toch ook nog zeker 10 jaar vruchtbaar? Ik zie geloof ik het probleem niet zo. In dit geval zou ik gewoon een datum prikken. Okee, jij wil nog wat wachten, ik ben ouder, als we op 15 januari 2025 nog steeds gelukkig met elkaar zijn en er nog geen kind is, gooien we dan alle voorbehoedsmiddelen uit het raam.
Dan is hij 30 en jij 38, dan hebben jullie nog tijd zat om wel 4 kinderen nog te krijgen.
vrijdag 14 januari 2022 20:52
De meeste vrouwen zijn pas na hun 50e in de overgang en dat betekent dat je tot die tijd nog kinderen kunt maken. Ik ken echt zoveel vrouwen die (ver) na hun veertigste nog kinderen hebben gekregen, ben er zelf ook 1. En het risico wordt weliswaar groter maar is nog steeds heel klein hoor. Ik zou niet op mijn 35e een prima relatie verbreken omdat je het idee hebt aan een imaginaire deadline te moeten voldoen. Vroeger kregen de meeste vrouwen tot ver in hun veertiger jaren nog een (derde, vierde, vijfde, achtste, twaalfde) kind.WhatDreamsAreMadeOf schreef: ↑14-01-2022 20:49@Fashionvictim, maar hoe weet je dat? Dat ik nog zeker 10 jaar vruchtbaar ben? Dat is toch geen gegeven? Het risico op afwijkingen en miskramen wordt met de jaren ook steeds groter, dat baart me gewoon zorgen.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 14 januari 2022 20:54
Als TO nu de relatie verbreekt is de kans enorm dat ze sowieso na haar veertigste moeder gaat worden. Dus dan kan ze het net zo goed met deze man doen.Yraatje schreef: ↑14-01-2022 20:51Heeft hij niet gewoon koudwatervrees?
Want het is natuurlijk nogal wat, beginnen aan kinderen.
Maar jullie weten van elkaar dat je kinderen wilt. Die drempel is er dus niet meer. Hij wil ze alleen nog niet nu (zegt hij). Jij hebt niet de eeuwige vruchtbaarheid, helaas. Dus 5 tot 10 jaar wachten zit er niet in.
Als hij jou als de moeder van zijn kinderen ziet zal hij toch zijn wachttijd moeten vervroegen.
En misschien moet je ook gewoon samen afspreken dat je de natuur opzien beloop laat. Er zijn natuurlijk best veel mannen die de stap zelf best eng vinden, maar die helemaal om zijn als er ineens een positieve test is…
Ik zou nog een keer het gesprek aan gaan, ook wat betreft jouw leeftijd.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 14 januari 2022 20:56
Als er nu een kinderwens is bij to op haar 35e, vind ik het toch wel vrij riskant om te wachten met die proberen te vervullen tot na haar veertigste. Zou kunnen lukken, maar ik zou zelf dat risico niet graag opzoeken als het ook anders kan. Bij sommige vrouwen duurt het erg lang voor ze zwanger zijn.fashionvictim schreef: ↑14-01-2022 20:52De meeste vrouwen zijn pas na hun 50e in de overgang en dat betekent dat je tot die tijd nog kinderen kunt maken. Ik ken echt zoveel vrouwen die (ver) na hun veertigste nog kinderen hebben gekregen, ben er zelf ook 1. En het risico wordt weliswaar groter maar is nog steeds heel klein hoor. Ik zou niet op mijn 35e een prima relatie verbreken omdat je het idee hebt aan een imaginaire deadline te moeten voldoen. Vroeger kregen de meeste vrouwen tot ver in hun veertiger jaren nog een (derde, vierde, vijfde, achtste, twaalfde) kind.
vrijdag 14 januari 2022 20:57
Eens!fashionvictim schreef: ↑14-01-2022 20:54Als TO nu de relatie verbreekt is de kans enorm dat ze sowieso na haar veertigste moeder gaat worden. Dus dan kan ze het net zo goed met deze man doen.
Ik zou de relatie hier niet om verbreken (als die verder goed is dan hè)
yraatje wijzigde dit bericht op 14-01-2022 20:57
13.65% gewijzigd
vrijdag 14 januari 2022 20:57
@m-april, fashionvictim, dank voor jullie perspectief hierop. Ik besef dat 40 niet een magische grens is waarop het gedaan is met mijn vruchtbaarheid, maar het voelt inderdaad als een deadline. En dat is misschien iets voor mij om me de komende tijd op te richten, het idee dat het ook ná mijn 40ste allemaal nog kan.
Speelt denk ook mij dat inmiddels al mijn vriendinnen kinderen hebben en/of zwanger zijn, er is er geen een meer over die kinderloos is / niet zwanger is. Het begint daardoor te voelen alsof de tijd door mijn handen aan het glippen is.
Speelt denk ook mij dat inmiddels al mijn vriendinnen kinderen hebben en/of zwanger zijn, er is er geen een meer over die kinderloos is / niet zwanger is. Het begint daardoor te voelen alsof de tijd door mijn handen aan het glippen is.
vrijdag 14 januari 2022 20:57
Dat zei ik dan ook niet, ik zei dat ze best nog wat kan wachten en stelde 3 jaar voor. Maar ze kunnen natuurlijk ook 2 jaar zeggen of 1 jaar, of 4 jaar, dat is aan haar en de vriend. Maar ik zou gewoon een datum in de niet al te verre toekomst kiezen.Jufjoke schreef: ↑14-01-2022 20:56Als er nu een kinderwens is bij to op haar 35e, vind ik het toch wel vrij riskant om te wachten met die proberen te vervullen tot na haar veertigste. Zou kunnen lukken, maar ik zou zelf dat risico niet graag opzoeken als het ook anders kan. Bij sommige vrouwen duurt het erg lang voor ze zwanger zijn.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 14 januari 2022 21:00
Dat ligt dan echt aan je omgeving, in mijn (werk)omgeving krijgt vrijwel geen enkele vrouw voor haar 35e al kinderen, dus ik ken in ieder geval in mijn werkveld vrijwel alleen maar vrouwen die tussen de 37 en 45 ongeveer waren toen ze hun eerste kind kregen. En in mijn omgeving zijn gezinnen met 3 of 4 kinderen ook retepopulair dus veel vrouwen die wel voor hun veertigste beginnen baren tot minstens hun 43e rustig door.WhatDreamsAreMadeOf schreef: ↑14-01-2022 20:57@m-april, fashionvictim, dank voor jullie perspectief hierop. Ik besef dat 40 niet een magische grens is waarop het gedaan is met mijn vruchtbaarheid, maar het voelt inderdaad als een deadline. En dat is misschien iets voor mij om me de komende tijd op te richten, het idee dat het ook ná mijn 40ste allemaal nog kan.
Speelt denk ook mij dat inmiddels al mijn vriendinnen kinderen hebben en/of zwanger zijn, er is er geen een meer over die kinderloos is / niet zwanger is. Het begint daardoor te voelen alsof de tijd door mijn handen aan het glippen is.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 14 januari 2022 21:01
Je zou, als het jou meer rust geeft, ook kunnen kijken of je eicellen kunt laten invriezen. Er is tegenwoordig heel veel mogelijk en als het jou meer rust geeft, is het misschien wel een goed idee.WhatDreamsAreMadeOf schreef: ↑14-01-2022 20:57@m-april, fashionvictim, dank voor jullie perspectief hierop. Ik besef dat 40 niet een magische grens is waarop het gedaan is met mijn vruchtbaarheid, maar het voelt inderdaad als een deadline. En dat is misschien iets voor mij om me de komende tijd op te richten, het idee dat het ook ná mijn 40ste allemaal nog kan.
Speelt denk ook mij dat inmiddels al mijn vriendinnen kinderen hebben en/of zwanger zijn, er is er geen een meer over die kinderloos is / niet zwanger is. Het begint daardoor te voelen alsof de tijd door mijn handen aan het glippen is.
vrijdag 14 januari 2022 21:01
@Jufjoke, ja dat is inderdaad de keerzijde van gokken op uitstellen. In een ver ver verleden ben ik na één condoompechgeval direct zwanger geraakt (zal je altijd zien) waarna ik een overtijdbehandeling heb gehad, dus ergens heb ik het idee dat het direct raak zou zijn als we ervoor zouden gaan, maar ik snap dat dat natuurlijk helemaal niet zo hoeft te zijn en dat het best lang zou kunnen gaan duren.
@Fashionvictim, en wat nou als we een jaar/twee jaar in de toekomst een datum prikken, en hij wil nog steeds niet? Wat dat betreft is er tussen een jaar geleden en nu ook weinig veranderd.
Ik snap dat jullie hét antwoord ook niet hebben voor me.
@Fashionvictim, en wat nou als we een jaar/twee jaar in de toekomst een datum prikken, en hij wil nog steeds niet? Wat dat betreft is er tussen een jaar geleden en nu ook weinig veranderd.
Ik snap dat jullie hét antwoord ook niet hebben voor me.
vrijdag 14 januari 2022 21:06
Ja, dat weet ik ook niet, ik ken hem niet. Alleen jij kan beoordelen of hij geen kinderen met jou wil, of dat hij gewoon echt nog niet aan kinderen toe is. Als het echt dat laatste is kun je natuurlijk wel eisen dat hij nog x jaar gaat freewheelen en doen waar hij kinderloos zin in heeft maar dat jullie op datum X echt gaan beginnen. En als het dat laatste is zegt hij vast op zo'n afspraak wel ja, en wie weet, als de druk eraf is en de datum staat zegt hij over een half jaar ineens "weet je wat, waarom zouden we nog wachten?"WhatDreamsAreMadeOf schreef: ↑14-01-2022 21:01@Jufjoke, ja dat is inderdaad de keerzijde van gokken op uitstellen. In een ver ver verleden ben ik na één condoompechgeval direct zwanger geraakt (zal je altijd zien) waarna ik een overtijdbehandeling heb gehad, dus ergens heb ik het idee dat het direct raak zou zijn als we ervoor zouden gaan, maar ik snap dat dat natuurlijk helemaal niet zo hoeft te zijn en dat het best lang zou kunnen gaan duren.
@Fashionvictim, en wat nou als we een jaar/twee jaar in de toekomst een datum prikken, en hij wil nog steeds niet? Wat dat betreft is er tussen een jaar geleden en nu ook weinig veranderd.
Ik snap dat jullie hét antwoord ook niet hebben voor me.
Maar goed, dat is idd afhankelijk van of hij echt alleen nu nog geen kinderen wil, maar ze wel in de toekomst met jou wil.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 14 januari 2022 21:09
Mogelijk ben je met het zoeken naar een nieuwe relatie en dan nog eens toe zijn aan de stap kinderen evenveel tijd kwijt..
Als deze relatie verder echt goed zit zou ik toch kijken of je ergens wat concreter eruit kan komen samen. Bijvoorbeeld als je afspreekt nog een jaar met AC te doen, en wat zou hij willen doen in dit jaar wat met een baby erbij bijvoorbeeld moeilijker zou gaan (extra tijd in carrière stoppen, een reis, ik noem maar wat). Misschien dat dat het helderder kan maken wat hij nog zou willen doen eerst, of samen met jou wil doen? Als de kinderwens er wel is samen dan zou ik dat wel heel veel waard vinden!
Als deze relatie verder echt goed zit zou ik toch kijken of je ergens wat concreter eruit kan komen samen. Bijvoorbeeld als je afspreekt nog een jaar met AC te doen, en wat zou hij willen doen in dit jaar wat met een baby erbij bijvoorbeeld moeilijker zou gaan (extra tijd in carrière stoppen, een reis, ik noem maar wat). Misschien dat dat het helderder kan maken wat hij nog zou willen doen eerst, of samen met jou wil doen? Als de kinderwens er wel is samen dan zou ik dat wel heel veel waard vinden!
vrijdag 14 januari 2022 21:11
Je vriend moet eens zijn licht gaan opsteken en niet 5 jaar afwachten of het gevoel vanzelf komt. Jij hebt die tijd niet.
Eén ding kan ik hem vertellen: Je carrière en 'leven opbouwen' zijn ineens best oppervlakkige dingen, als er een kind in je leven komt. Ze lijken nu misschien héél belangrijk maar staat er niet op je grafsteen dat je op je 30e zo'n fantastische promotie van schaal 10 naar 11 hebt gekregen.
Eén ding kan ik hem vertellen: Je carrière en 'leven opbouwen' zijn ineens best oppervlakkige dingen, als er een kind in je leven komt. Ze lijken nu misschien héél belangrijk maar staat er niet op je grafsteen dat je op je 30e zo'n fantastische promotie van schaal 10 naar 11 hebt gekregen.
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
vrijdag 14 januari 2022 21:13
@Fashionvictim, Ik denk dat hij er echt nog niet klaar voor is. Als hij ze niet met mij zou willen had ik dat denk ik inmiddels wel losgepeuterd uit hem en daar mijn conclusies aan verbonden.
Kan ik zoiets eisen? 'Op 1 februari 2023(ik zeg maar wat) gaan we een kind maken, voor die tijd doe je alles wat je wil doen en moet doen, en dan is het wachten klaar'? Ik stel eigenlijk nooit eisen en dat idee voelt raar aan voor me.
@Puntpaprika, hij kan helaas niet echt iets benoemen wat hij voor die tijd nog graag gedaan zou hebben. Zijn carrière gaat lekker, maar hij heeft geen concreet doel voor ogen van stappen die hij daarin gezet wil hebben. Reizen boeit hem niet zo (ik ga, ging precorona, regelmatig alleen op reis). Hij is een rustig type en het is denk vooral het idee dat hij zich nu lekker terug kan trekken en tijd voor zichzelf heeft en rust aan zijn hoofd, wat met een baby natuurlijk een stuk minder wordt.
Kan ik zoiets eisen? 'Op 1 februari 2023(ik zeg maar wat) gaan we een kind maken, voor die tijd doe je alles wat je wil doen en moet doen, en dan is het wachten klaar'? Ik stel eigenlijk nooit eisen en dat idee voelt raar aan voor me.
@Puntpaprika, hij kan helaas niet echt iets benoemen wat hij voor die tijd nog graag gedaan zou hebben. Zijn carrière gaat lekker, maar hij heeft geen concreet doel voor ogen van stappen die hij daarin gezet wil hebben. Reizen boeit hem niet zo (ik ga, ging precorona, regelmatig alleen op reis). Hij is een rustig type en het is denk vooral het idee dat hij zich nu lekker terug kan trekken en tijd voor zichzelf heeft en rust aan zijn hoofd, wat met een baby natuurlijk een stuk minder wordt.
vrijdag 14 januari 2022 21:15
Ja, waarom niet? Hij weet toch ook dat je al 35 bent? Ik zou er gewoon nog eenmaal een goed gesprek aan wagen en dan iets zeggen als dat je snapt dat hij er nog niet aan toe is, dat jij er inmiddels wat relaxter instaat en dus best nog even wil wachten, maar op voorwaarde dat je dan en dan echt gaat beginnen. Desnoods teken je een symbolisch contract ofzo.WhatDreamsAreMadeOf schreef: ↑14-01-2022 21:13@Fashionvictim, Ik denk dat hij er echt nog niet klaar voor is. Als hij ze niet met mij zou willen had ik dat denk ik inmiddels wel losgepeuterd uit hem en daar mijn conclusies aan verbonden.
Kan ik zoiets eisen? 'Op 1 februari 2023(ik zeg maar wat) gaan we een kind maken, voor die tijd doe je alles wat je wil doen en moet doen, en dan is het wachten klaar'? Ik stel eigenlijk nooit eisen en dat idee voelt raar aan voor me.
@Puntpaprika, hij kan helaas niet echt iets benoemen wat hij voor die tijd nog graag gedaan zou hebben. Zijn carrière gaat lekker, maar hij heeft geen concreet doel voor ogen van stappen die hij daarin gezet wil hebben. Reizen boeit hem niet zo (ik ga, ging precorona, regelmatig alleen op reis). Hij is een rustig type en het is denk vooral het idee dat hij zich nu lekker terug kan trekken en tijd voor zichzelf heeft en rust aan zijn hoofd, wat met een baby natuurlijk een stuk minder wordt.
Als het echt goed zit tussen jullie en hij ziet zich echt met jou en kinderen van jullie samen oud worden, dan moet dat toch geen probleem zijn?
Am Yisrael Chai!
vrijdag 14 januari 2022 21:16
Ik zou niet langer wachten.
De vraag is namelijk of hij er over een jaar of twee jaar wel aan toe is of dat het moment uiteindelijk helemaal niet komt.
En als jullie dan uit elkaar gaan is het voor jou misschien te laat.
Kinderen krijgen is geen vanzelfsprekendheid.
En stel dat je nu gaat proberen om zwanger te worden, dan kan het nog wel een hele tijd duren.
De vraag is namelijk of hij er over een jaar of twee jaar wel aan toe is of dat het moment uiteindelijk helemaal niet komt.
En als jullie dan uit elkaar gaan is het voor jou misschien te laat.
Kinderen krijgen is geen vanzelfsprekendheid.
En stel dat je nu gaat proberen om zwanger te worden, dan kan het nog wel een hele tijd duren.
vrijdag 14 januari 2022 21:17
Eisen?WhatDreamsAreMadeOf schreef: ↑14-01-2022 21:13Kan ik zoiets eisen? 'Op 1 februari 2023(ik zeg maar wat) gaan we een kind maken, voor die tijd doe je alles wat je wil doen en moet doen, en dan is het wachten klaar'? Ik stel eigenlijk nooit eisen en dat idee voelt raar aan voor me.
