Relaties
alle pijlers
Vader grijpt mijn dochtertje bij haar haren.
vrijdag 6 mei 2022 om 13:55
Hoi allemaal,
Heel graag wil ik mijn verhaal delen met meer mensen. Met vrienden durf ik het er niet over te hebben omdat ik me teveel schaam.
VOrige week waren we een midweekje weg met de familie. Mijn moeder, broertje, zijn vriendin en hun kinderen en ik met mijn dochtertje.
Mijn dochtertje is, al zeg ik het zelf oprecht, gewoon een makkelijk kind dat prima luistert. Ze is wel een actief kind dat beweging nodig heeft. SOms, als ze moe is, dan is ze wat heftiger in haar emoties. Ze kan dan wat langer blijven hangen in verdriet, maar ook in blijdschap en soms in boosheid. Ik weet precies hoe ik met zo’n moment (wat gemiddeld eens per 3 maanden voorkomt) om moet gaan. Ik stel grenzen, maar sus haar ook en dan valt ze daarna vrij rap in slaap. Op de eerste avond op vakantie had ze zo’n moment. Ze was duidelijk oververmoeid, moest naar bed maar wilde nog opblijven. DAt mocht niet van mij, waarop ze boos reageerde. Ze liet de stoel omvallen en riep ‘ wat een stomme dag!’. DAarna bleef ze huilen en pakweg 10 minuten boos zijn omdat ze moest slapen. Ik heb haar daarna op bed gelegd. Maar, terwijl ik haar op bed legde, hoorde ik mijn vader en familie fluisteren. Mijn vader zei dingen als ‘ik zou haar een pak voor de broek geven’. ‘Ik zou het anders doen’ etc. Dat vond ik al erg vervelend, dat er achter mijn rug om over mijn aanpak werd gefluisterd. Helemaal omdat dit een punt is wat eerder terug is gekomen. Mijn vader vindt dat ik, als ze zo boos is, strenger moet zijn. Dat een kind onderdrukt moet worden en moet weten wie de baas is. Ik echter, stel zeker grenzen (geen mensen slaan, geen dingen kapot maken, geen grote mond), maar van mij mag ze ook even gewoon voelen wat ze voelt. Juist als ze zo in die emotie zit helpt het niet om tegen haar te schreeuwen of erin mee te gaan.
Mijn dochter was weer inmiddels weer rustig, ik liep terug naar de kamer en vroeg waarom ze over mijn opvoeding fluisterden. Mijn vader begon te vertellen, maar had zeer duidelijk al alcohol gedronken. En dat triggerde mij. De afgelopen jaren kan ik wel stellen dat mijn vader een probleem met drank heeft. Hij drinkt, verbergt blikken bier voor mijn moeder, valt soms om als hij dronken is, heeft op mijn moeders verjaardag de hele avond laveloos op bed gelegen en is al een aantal keren agressief geworden als hij dronken was (gegooid met dingen in de tuin, geschreeuwd, ook tegen mij). Inmiddels kan ik wel zeggen dat ik altijd bang of gespannen ben als hij drinkt, hij veranderd dan. Zelf vindt hij dat hij geen probleem met alcohol heeft.
Hoe dan ook; hij begon dronken te vertellen dat hij het anders zou doen. Waarop ik door het gefluister van eerder, zijn dronken (en vind ik) afkeurende blik maakten dat ik gewoon even weg moest om rustig te worden in mijn hoofd. Dus ik ging naar buiten. Toen ik terug kwam, na 1 minuut al, hoorde ik mijn broertje schreeuwen “Niet Tanja! (Naam van mijn kind)” . Ik was geschrokken, rende de slaapkamer van mijn dochtertje aan en trof haar daar totaal in paniek, huilend en schreeuwend “waarom doet opa dit? Gaat opa mij doodmaken?”. Plukjes haar vielen uit haar hoofd. Ondertussen hoorde ik op de gang mijn vader en broertje vechten, het blijkt dat mijn broertje mijn vader het huisje uitgezet had. Mijn vader had in zijn boosheid mijn moeder ook nog geduwd voordat hij mijn dochtertje bij haar haren had gegrepen.
Mijn eerste instinct was om mijn spullen te pakken en te vertrekken. Maar tegelijkertijd dacht ik ook dat ik daarmee alles nog erger zou maken voor mijn dochtertje. Mijn vader was al vertrokken, mijn broertje ging achter hem aan om te kijken of alles wel ok met hem was (en hij zichzelf bv niks aan zou doen). Toen de rust iets teruggekeerd was heb ik gehoord wat er gebeurde; toen ik even weg was ging het gesprek blijkbaar nog over mijn dochtertje. Mijn dochtertje hoorde dat, kwam naar buiten en zei dat ze het niet leuk vond dat er over haar gepraat werd. Toen heeft mijn vader, die al boos en dronken was, haar bij haar haren gegrepen en terug de slaapkamer in getrokken. Tegelijkertijd wilde mijn broertje mijn dochtertje beschermen, en heeft hij mijn vader weggetrokken.
De volgende dag was mijn prioriteit om mijn dochter zich veilig te laten voelen. Sochtends begon ze er weer over, maar nadat ik uitgelegd heb dat opa haar geen pijn wilde doen leek ze dit te geloven en heeft ze de rest van de dag met haar neefjes en nichtjes gespeeld. AL met al lijkt zij het vrij snel weer te zijn vergeten.
Maar ik kan het niet vergeten. Het is al de derde keer dat mijn vader zo bozig doet tegen mijn dochter, maar de eerste keer dat hij haar daadwerkelijk pijn doet. Hij zegt dat hij getriggerd wordt door haar boze gedrag. Maar ik vindt het onvergeeflijk dat hij haar bij haar haren gegrepen heeft, ook op zon manier dat er plukjes haren uit haar hoofd vielen.
Voor nu wil ik mijn vader niet meer alleen bij mijn dochter. Maar ik ben überhaupt huiverig om haar bij hem in de buurt te hebben, ook als ik erbij ben. Ik ben vooral heel boos en verdrietig. Ik weet niet hoe ik hem dit moet vergeven. Ik gun mijn dochter vooral een lieve en betrokken opa, bij wie ze veilig is, ook als hij een biertje op heeft. Ik weet niet goed hoe ik nu verder moet. Ik heb al een gesprek met hem gehad hierover, waarin hij wel gezegd heeft dat hij dit absoluut niet gewild heeft. Ik blijf alleen maar telkens dat beeld van mijn dochtertje zien, haar verdriet. Ik weet niet zo goed wat ik met dit topic wil, ik denk vooral mijn verhaal kwijt.. Alvast bedankt voor jullie reacties!
Heel graag wil ik mijn verhaal delen met meer mensen. Met vrienden durf ik het er niet over te hebben omdat ik me teveel schaam.
VOrige week waren we een midweekje weg met de familie. Mijn moeder, broertje, zijn vriendin en hun kinderen en ik met mijn dochtertje.
Mijn dochtertje is, al zeg ik het zelf oprecht, gewoon een makkelijk kind dat prima luistert. Ze is wel een actief kind dat beweging nodig heeft. SOms, als ze moe is, dan is ze wat heftiger in haar emoties. Ze kan dan wat langer blijven hangen in verdriet, maar ook in blijdschap en soms in boosheid. Ik weet precies hoe ik met zo’n moment (wat gemiddeld eens per 3 maanden voorkomt) om moet gaan. Ik stel grenzen, maar sus haar ook en dan valt ze daarna vrij rap in slaap. Op de eerste avond op vakantie had ze zo’n moment. Ze was duidelijk oververmoeid, moest naar bed maar wilde nog opblijven. DAt mocht niet van mij, waarop ze boos reageerde. Ze liet de stoel omvallen en riep ‘ wat een stomme dag!’. DAarna bleef ze huilen en pakweg 10 minuten boos zijn omdat ze moest slapen. Ik heb haar daarna op bed gelegd. Maar, terwijl ik haar op bed legde, hoorde ik mijn vader en familie fluisteren. Mijn vader zei dingen als ‘ik zou haar een pak voor de broek geven’. ‘Ik zou het anders doen’ etc. Dat vond ik al erg vervelend, dat er achter mijn rug om over mijn aanpak werd gefluisterd. Helemaal omdat dit een punt is wat eerder terug is gekomen. Mijn vader vindt dat ik, als ze zo boos is, strenger moet zijn. Dat een kind onderdrukt moet worden en moet weten wie de baas is. Ik echter, stel zeker grenzen (geen mensen slaan, geen dingen kapot maken, geen grote mond), maar van mij mag ze ook even gewoon voelen wat ze voelt. Juist als ze zo in die emotie zit helpt het niet om tegen haar te schreeuwen of erin mee te gaan.
Mijn dochter was weer inmiddels weer rustig, ik liep terug naar de kamer en vroeg waarom ze over mijn opvoeding fluisterden. Mijn vader begon te vertellen, maar had zeer duidelijk al alcohol gedronken. En dat triggerde mij. De afgelopen jaren kan ik wel stellen dat mijn vader een probleem met drank heeft. Hij drinkt, verbergt blikken bier voor mijn moeder, valt soms om als hij dronken is, heeft op mijn moeders verjaardag de hele avond laveloos op bed gelegen en is al een aantal keren agressief geworden als hij dronken was (gegooid met dingen in de tuin, geschreeuwd, ook tegen mij). Inmiddels kan ik wel zeggen dat ik altijd bang of gespannen ben als hij drinkt, hij veranderd dan. Zelf vindt hij dat hij geen probleem met alcohol heeft.
Hoe dan ook; hij begon dronken te vertellen dat hij het anders zou doen. Waarop ik door het gefluister van eerder, zijn dronken (en vind ik) afkeurende blik maakten dat ik gewoon even weg moest om rustig te worden in mijn hoofd. Dus ik ging naar buiten. Toen ik terug kwam, na 1 minuut al, hoorde ik mijn broertje schreeuwen “Niet Tanja! (Naam van mijn kind)” . Ik was geschrokken, rende de slaapkamer van mijn dochtertje aan en trof haar daar totaal in paniek, huilend en schreeuwend “waarom doet opa dit? Gaat opa mij doodmaken?”. Plukjes haar vielen uit haar hoofd. Ondertussen hoorde ik op de gang mijn vader en broertje vechten, het blijkt dat mijn broertje mijn vader het huisje uitgezet had. Mijn vader had in zijn boosheid mijn moeder ook nog geduwd voordat hij mijn dochtertje bij haar haren had gegrepen.
Mijn eerste instinct was om mijn spullen te pakken en te vertrekken. Maar tegelijkertijd dacht ik ook dat ik daarmee alles nog erger zou maken voor mijn dochtertje. Mijn vader was al vertrokken, mijn broertje ging achter hem aan om te kijken of alles wel ok met hem was (en hij zichzelf bv niks aan zou doen). Toen de rust iets teruggekeerd was heb ik gehoord wat er gebeurde; toen ik even weg was ging het gesprek blijkbaar nog over mijn dochtertje. Mijn dochtertje hoorde dat, kwam naar buiten en zei dat ze het niet leuk vond dat er over haar gepraat werd. Toen heeft mijn vader, die al boos en dronken was, haar bij haar haren gegrepen en terug de slaapkamer in getrokken. Tegelijkertijd wilde mijn broertje mijn dochtertje beschermen, en heeft hij mijn vader weggetrokken.
De volgende dag was mijn prioriteit om mijn dochter zich veilig te laten voelen. Sochtends begon ze er weer over, maar nadat ik uitgelegd heb dat opa haar geen pijn wilde doen leek ze dit te geloven en heeft ze de rest van de dag met haar neefjes en nichtjes gespeeld. AL met al lijkt zij het vrij snel weer te zijn vergeten.
Maar ik kan het niet vergeten. Het is al de derde keer dat mijn vader zo bozig doet tegen mijn dochter, maar de eerste keer dat hij haar daadwerkelijk pijn doet. Hij zegt dat hij getriggerd wordt door haar boze gedrag. Maar ik vindt het onvergeeflijk dat hij haar bij haar haren gegrepen heeft, ook op zon manier dat er plukjes haren uit haar hoofd vielen.
Voor nu wil ik mijn vader niet meer alleen bij mijn dochter. Maar ik ben überhaupt huiverig om haar bij hem in de buurt te hebben, ook als ik erbij ben. Ik ben vooral heel boos en verdrietig. Ik weet niet hoe ik hem dit moet vergeven. Ik gun mijn dochter vooral een lieve en betrokken opa, bij wie ze veilig is, ook als hij een biertje op heeft. Ik weet niet goed hoe ik nu verder moet. Ik heb al een gesprek met hem gehad hierover, waarin hij wel gezegd heeft dat hij dit absoluut niet gewild heeft. Ik blijf alleen maar telkens dat beeld van mijn dochtertje zien, haar verdriet. Ik weet niet zo goed wat ik met dit topic wil, ik denk vooral mijn verhaal kwijt.. Alvast bedankt voor jullie reacties!
zaterdag 7 mei 2022 om 07:33
Zij kan in ieder geval stoppen met dit normaal vinden en haar kind beter beschermen, tegen mensen die ook zo met haar om
gingen.
Kan er niets aan doen is wel erg makkelijk. Geweld tegen kinderen en ook misbruik herhaalt zich alleen omdat de omgeving weg kijkt en het 'normaal' vindt. Opa bedoelt het niet zo, je lijkt te veel op je vader, je gedraagt je als een kind van 6 en hij moet worden vergeven....nou echt houd eens even op met die onzin.
TO is de moeder en verantwoordelijk voor de veiligheid van haar kind.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 7 mei 2022 om 07:36
Het was al erg traumatisch voor je dochter. Dat weekend kon toch nooit meer leuk, geslaagd en gezellig worden? Dat was op dat moment al totaal mislukt of denk jij daar anders over?Tomatenbakje schreef: ↑06-05-2022 23:08Mijn beslissing om te blijven gingen absoluut niet over een ideaal plaatje. Het ging juist over hoe ik zo goed mogelijk voor mijn dochtertje kon zorgen. Dus hoe ik dit zo min mogelijk traumatisch voor haar kon maken.
Ik vind dat deze reactie ook toont hoe 'normaal' jij deze toestand bent gaan vinden. Dat is het niet!
Ik was meteen vertrokken om mijn kind in veiligheid te brengen en weg te halen van haar belager. Door te blijven heb je haar getoond dat het jammer is wat er is gebeurd maar je gewoon met de persoon die je mishandelt moet blijven omgaan alsof er niets is gebeurd.
Dit is geen verwijt, ik begrijp dat je er zo mee omgaat als je in die omgeving bent opgegroeid.
attraverso wijzigde dit bericht op 07-05-2022 07:37
5.38% gewijzigd
zaterdag 7 mei 2022 om 07:36
Veel is al gezegd over afstand nemen. Van je vader sowieso maar ook van je jeugd en van de gedachte dat wat er vroeger thuis gebeurde normaal was. En je misschien ook afscheid moet nemen van de gedachte dat je daar helemaal geen last van hebt - het leest alsof je dat wel hebt.
Maar wil je me een ding beloven? Dat ook met je broer afspreken? Namens alle moeders van kinderen die zich in het verkeer begeven; als je vader weer met drank op achter het stuur stapt en daar niet bij te stoppen is, bel dan onmiddellijk de politie. Hij luistert dan niet naar jullie verzoek om af te kicken en dat is zijn keuze, maar daar hoeft niet een willekeurige andere verkeersdeelnemer het slachtoffer van te worden.
Want het is niet normaal, met alcohol rijden. Ook niet als je iemand anders de schuld geeft dat je weg moet. Daarom mag hij aan de agent uitleggen dat het allemaal de schuld van een ander is. Alleen zijn zij wel in staat om dat dronkemansgehuil te negeren en te handelen op het gedrag dat hij laat zien.
Maar wil je me een ding beloven? Dat ook met je broer afspreken? Namens alle moeders van kinderen die zich in het verkeer begeven; als je vader weer met drank op achter het stuur stapt en daar niet bij te stoppen is, bel dan onmiddellijk de politie. Hij luistert dan niet naar jullie verzoek om af te kicken en dat is zijn keuze, maar daar hoeft niet een willekeurige andere verkeersdeelnemer het slachtoffer van te worden.
Want het is niet normaal, met alcohol rijden. Ook niet als je iemand anders de schuld geeft dat je weg moet. Daarom mag hij aan de agent uitleggen dat het allemaal de schuld van een ander is. Alleen zijn zij wel in staat om dat dronkemansgehuil te negeren en te handelen op het gedrag dat hij laat zien.
zaterdag 7 mei 2022 om 07:49
Voor mij is het uitgangspunt tov mijn kind heel simpel. TO jij bent de enige die jouw kind kan beschermen. Dat is jouw taak en jouw plicht. Het beschermen van haar fysieke en haar emotionele welzijn zou (van nature!!) leidend moeten zijn bij al je handelen en nalaten, ook (juist!!) tov je vader.
Als ik dit uitgangspunt leg naast de situatie in jouw familie (drinkende vader, zwakke moeder) dan is dit al geen situatie waar ik mijn kind aan blootstel. Ik zou no way zelfs daagjes weggaan en het risico nemen dat er onwenselijke situaties ontstaan. Want laten we eerlijk zijn, alcoholisten zullen drinken. Dat zal geen verrassing zijn.
En als je dan in zo’n huisje zit, en je vader zuipt weer, dan ga je toch weg? Je voelt de sfeer toch omslaan?
En als je dit al niet gedaan hebt, en je kind wordt mishandeld door je bezopen vader… waarom blijf je daar in godsnaam.?
Als je het eens bent met mijn uitgangspunt (en ik denk dat je dat bent) leg dat dan eens heel eerlijk naast je handelen / nalaten / opstelling.
Ik denk dat zo’n benadering helemaal vanuit de basis een eyeopener voor je kan zijn. Want misschien is het voor jou (die in zo’n systeem zit met je ouders wat al langer speelt en jou ook gevormd heeft) op zo’n moment niet helder.
Als ik dit uitgangspunt leg naast de situatie in jouw familie (drinkende vader, zwakke moeder) dan is dit al geen situatie waar ik mijn kind aan blootstel. Ik zou no way zelfs daagjes weggaan en het risico nemen dat er onwenselijke situaties ontstaan. Want laten we eerlijk zijn, alcoholisten zullen drinken. Dat zal geen verrassing zijn.
En als je dan in zo’n huisje zit, en je vader zuipt weer, dan ga je toch weg? Je voelt de sfeer toch omslaan?
En als je dit al niet gedaan hebt, en je kind wordt mishandeld door je bezopen vader… waarom blijf je daar in godsnaam.?
Als je het eens bent met mijn uitgangspunt (en ik denk dat je dat bent) leg dat dan eens heel eerlijk naast je handelen / nalaten / opstelling.
Ik denk dat zo’n benadering helemaal vanuit de basis een eyeopener voor je kan zijn. Want misschien is het voor jou (die in zo’n systeem zit met je ouders wat al langer speelt en jou ook gevormd heeft) op zo’n moment niet helder.
zaterdag 7 mei 2022 om 07:58
Heel eerlijk To; ik heb dit topic gisteren gelezen en het laat mij niet los. Ik had al eerder wat geschreven en ik blijf erbij, ik zou hem nooit meer willen zien. ik lees nu dat je dochter 6 is. Dit is echt zeer traumatiserend voor haar op iedere leeftijd maar zeker als je zo jong bent en nog blind vertrouwen hebt in de mensen om je heen. Dit is zo’n vertrouwensbreuk, dat kan ze helemaal niet aan. Hou haar alsjeblieft uit die cirkel van mishandeling, doorbreek die alsjeblieft. Jullie hebben al teveel meegemaakt, je broer ook. Het was geen normale jeugd, echt niet. 
Don't cry, buy a bag and move on.
zaterdag 7 mei 2022 om 08:21
TO ik blijf dit teruglezen met een brok in mijn keel.
Kies voor jezelf en jouw dochter en laat opa niet meer in beeld komen tot hij echt stopt met drinken en met zichzelf aan de slag gaat op mentaal niveau.
Ditzelfde geldt voor jezelf ook, zoek hulp voor het mentale, want waar jouw broer het ook fysiek zwaar kreeg heb jij mentale mishandeling ervaren. En nee dit is niet normaal..
Sterkte TO
Kies voor jezelf en jouw dochter en laat opa niet meer in beeld komen tot hij echt stopt met drinken en met zichzelf aan de slag gaat op mentaal niveau.
Ditzelfde geldt voor jezelf ook, zoek hulp voor het mentale, want waar jouw broer het ook fysiek zwaar kreeg heb jij mentale mishandeling ervaren. En nee dit is niet normaal..
Sterkte TO
zaterdag 7 mei 2022 om 08:25
Ik zou mijn vader niet meer in contact laten komen met mijn kind, met zijn belachelijke verknipte ideeën over opvoeden en straffen.
Hoe haalt hij het in zijn hoofd om haar zo aan te pakken.
Je moeder kan toch bij jou komen? En je schoonzus vertoont ook walgelijk gedrag met dat knijpen in die kinderen, gadverdamme zeg .
Zelfs al zou hij jouw dochter met geen vinger meer aanraken, die opmerkingen over jouw manier van opvoeden en gebrek aan straffen, waar zij bij is, zijn al schadelijk.
Stop met excuses maken voor zijn gedrag en doe wat jouw moeder verzuimd heeft, bescherm je kind.
De man is geen ander persoon als hij niet gedronken heeft, na het gebruik van alcohol vervagen grenzen. Maar dit is wel wie hij is.
En al die smoesjes die hij verzint voor zijn gedrag, dat zegt genoeg.
Hij is niet van plan om te stoppen met drinken en verantwoordelijkheid voor zijn eigen gedrag te nemen.
En daar moet je jouw kind niet aan bloot willen stellen.
Zo’n opa daar mis je echt niets aan.
Hoe haalt hij het in zijn hoofd om haar zo aan te pakken.
Je moeder kan toch bij jou komen? En je schoonzus vertoont ook walgelijk gedrag met dat knijpen in die kinderen, gadverdamme zeg .
Zelfs al zou hij jouw dochter met geen vinger meer aanraken, die opmerkingen over jouw manier van opvoeden en gebrek aan straffen, waar zij bij is, zijn al schadelijk.
Stop met excuses maken voor zijn gedrag en doe wat jouw moeder verzuimd heeft, bescherm je kind.
De man is geen ander persoon als hij niet gedronken heeft, na het gebruik van alcohol vervagen grenzen. Maar dit is wel wie hij is.
En al die smoesjes die hij verzint voor zijn gedrag, dat zegt genoeg.
Hij is niet van plan om te stoppen met drinken en verantwoordelijkheid voor zijn eigen gedrag te nemen.
En daar moet je jouw kind niet aan bloot willen stellen.
Zo’n opa daar mis je echt niets aan.
zaterdag 7 mei 2022 om 08:32
Lieve TO, wat een klotezooi! Heb jij, heeft je moeder, heeft je broer, heeft je vader ooit professionele hulp gehad?
Aan de reactie van je broer, die zo voor je dochter springt, merk je dat het om iets fundamenteels gaat dat heel, heel diep zit. Stel dat je vader gewoon een mopperpot was met wat een wat gedateerde opvoedingsvisie. Dan had iedereen vol ongeloof gereageerd met: "Wat doet hij nou??" Maar de instant reactie van jouw broer is bescherming van je dochter tegen je vader.
Er zijn hier helaas vele posters met ervaring. Luister alsjeblieft naar ze.
Verder helpt het misschien om basis-afspraken te maken met je ouders en broer. Bijvoorbeeld: als pa met drank op in de auto stapt, bel ik altijd de politie. Maakt niet uit wat voor reden, wat voor tijdstip, wat voor auto, wie of wat hem triggerde.
Wat Thallas ook zei: het stopt niet, het wordt erger. Je zult echt een harde grens moeten stellen én bewaken. Maar op basis van je verhaal zou ik jezelf gunnen om dat samen te doen met mensen die ervoor geleerd hebben en die al veel ervaring hebben met dit soort dynamiek.
Aan de reactie van je broer, die zo voor je dochter springt, merk je dat het om iets fundamenteels gaat dat heel, heel diep zit. Stel dat je vader gewoon een mopperpot was met wat een wat gedateerde opvoedingsvisie. Dan had iedereen vol ongeloof gereageerd met: "Wat doet hij nou??" Maar de instant reactie van jouw broer is bescherming van je dochter tegen je vader.
Er zijn hier helaas vele posters met ervaring. Luister alsjeblieft naar ze.
Verder helpt het misschien om basis-afspraken te maken met je ouders en broer. Bijvoorbeeld: als pa met drank op in de auto stapt, bel ik altijd de politie. Maakt niet uit wat voor reden, wat voor tijdstip, wat voor auto, wie of wat hem triggerde.
Wat Thallas ook zei: het stopt niet, het wordt erger. Je zult echt een harde grens moeten stellen én bewaken. Maar op basis van je verhaal zou ik jezelf gunnen om dat samen te doen met mensen die ervoor geleerd hebben en die al veel ervaring hebben met dit soort dynamiek.
zaterdag 7 mei 2022 om 08:36
Het is toch verdrietig voor alle partijen? Ik word verdrietig als ik het lees. Als je zo bent opgegroeid. Pas je aan aan je vader, want hij wordt boos. Trigger hem niet. Als iets escaleert, kijk dan wat de trigger was. Hij mag best even voelen dat we boos zijn, laat hem maar weggaan, maar zeg er maar niks van dat hij dronken achter het stuur stapt want dat triggert hem meer.poezewoefje schreef: ↑07-05-2022 08:15Ik weet eigenlijk niet wat ik erger vind. De opa die het meisje aan haar haren trekt of TO (de moeder dus)die het bagatalisseert en haar kind blijkbaar niet wil beschermen.
Je ziet het ook al aan het incident zelf: TO is boos op haar vader en zij is degene die zich 'moet herpakken' van zichzelf, want je moet hem niet triggeren.
Alsof je jezelf en je familierelaties helemaal opnieuw moet uitvinden terwijl je volwassen bent, en je ontdekt dat wat voor jou altijd normaal was, ineens iets is waar je je met hand en tand tegen moet verzetten d.m.v. tools die je in de basis niet geleerd hebt.
zaterdag 7 mei 2022 om 08:41
Ik denk dat het begint met erkennen dat de maatstaven van de ouders niet kloppen en dat je ook niet de hele tijd hoeft te proberen om mbt opvoeding aan hun normen te voldoen.
TO, vraagt zich nog steeds om de haverklap af: doe ik het wel goed, want mijn vader vindt van niet.
To is een volwassen vrouwen en mag het op haar eigen manier doen.
Het tijd om eens mentaal afstand te nemen van het drinken, schreeuwen en slaan en om eens te beginnen met het bestempelen van dat gedrag met fout en ongewenst.
Eerst eens tot besef komen van wat er nu echt goed en normaal is en wat niet.
TO, vraagt zich nog steeds om de haverklap af: doe ik het wel goed, want mijn vader vindt van niet.
To is een volwassen vrouwen en mag het op haar eigen manier doen.
Het tijd om eens mentaal afstand te nemen van het drinken, schreeuwen en slaan en om eens te beginnen met het bestempelen van dat gedrag met fout en ongewenst.
Eerst eens tot besef komen van wat er nu echt goed en normaal is en wat niet.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 7 mei 2022 om 09:28
Tomatenbakje, hoe lastig het ook voor je geweest zal zijn, het is goed dat je jouw verhaal hier gedeeld hebt. De gegeven reacties geven jou een beetje inzicht in hoe de dynamiek in jullie gezin was en wat loyaliteit naar een mishandelende ouder met je doet.
In het gezin waarin jij bent opgegroeid heeft iedereen min of meer geleerd om om te gaan met het onvoorspelbare gedrag van jouw vader; jij hebt een tweede natuur ingebouwd om jouw vader niet te triggeren. Zolang iedereen zich aan zo’n (onafgesproken) ‘regel’ houdt, zal jouw vader ongetwijfeld een fijne man zijn. Maar het kan natuurlijk niet zo zijn dat de hele wereld op zijn tenen gaat lopen om jouw vader te ontzien. Jouw vader heeft een agressie probleem en alleen hijzelf is degene die daar iets aan kan en (in mijn ogen) aan moet doen. Het probleem is echter dat dit soort mensen altijd de schuld bij een ander legt en zichzelf niet de oorzaak vindt.
Wat heb jij een superdochter! Als 6-jarige durft zij haar grenzen aan te geven. Dat is iets wat jou in jouw opvoeding, als het om jouw vader ging, ontnomen is. Je schrijft dat jij thuis niet altijd jouzelf kon zijn. Juist thuis is een plek waar jezelf moet kunnen zijn.
Ik snap heel goed dat je met jouw dochter gebleven bent. Zij keek er al tijden naar uit om met neefjes en nichtjes te spelen. De agressor was van het toneel verdwenen en als jullie ook weg waren gegaan had dat voor jouw dochter als bijkomende straf kunnen overkomen, alsof zij toch iets gedaan/gezegd heeft wat ze niet had moeten doen.
Heb je er later nog met jouw dochter over gesproken? Laat haar in ieder geval weten dat het allemaal niet haar schuld is en dat je trots op haar bent. Probeer te voorkomen dat je het gedrag van jouw vader goedpraat, want zijn gedrag was niet goed!
Voor nu zou ik het contact met vader verbreken. Kies voor je dochter, laat hem dat ook weten. Geef hem niet de ruimte om zijn gedrag goed te praten, want zijn gedrag was niet goed.
Voor jouzelf zou ik toch professionele hulp aanraden, om los te komen van het loyaliteitsconflict waarin je zit. Jouw vader heeft alle recht op loyaliteit van jou verloren.
Ik wens je heel veel sterkte.
In het gezin waarin jij bent opgegroeid heeft iedereen min of meer geleerd om om te gaan met het onvoorspelbare gedrag van jouw vader; jij hebt een tweede natuur ingebouwd om jouw vader niet te triggeren. Zolang iedereen zich aan zo’n (onafgesproken) ‘regel’ houdt, zal jouw vader ongetwijfeld een fijne man zijn. Maar het kan natuurlijk niet zo zijn dat de hele wereld op zijn tenen gaat lopen om jouw vader te ontzien. Jouw vader heeft een agressie probleem en alleen hijzelf is degene die daar iets aan kan en (in mijn ogen) aan moet doen. Het probleem is echter dat dit soort mensen altijd de schuld bij een ander legt en zichzelf niet de oorzaak vindt.
Wat heb jij een superdochter! Als 6-jarige durft zij haar grenzen aan te geven. Dat is iets wat jou in jouw opvoeding, als het om jouw vader ging, ontnomen is. Je schrijft dat jij thuis niet altijd jouzelf kon zijn. Juist thuis is een plek waar jezelf moet kunnen zijn.
Ik snap heel goed dat je met jouw dochter gebleven bent. Zij keek er al tijden naar uit om met neefjes en nichtjes te spelen. De agressor was van het toneel verdwenen en als jullie ook weg waren gegaan had dat voor jouw dochter als bijkomende straf kunnen overkomen, alsof zij toch iets gedaan/gezegd heeft wat ze niet had moeten doen.
Heb je er later nog met jouw dochter over gesproken? Laat haar in ieder geval weten dat het allemaal niet haar schuld is en dat je trots op haar bent. Probeer te voorkomen dat je het gedrag van jouw vader goedpraat, want zijn gedrag was niet goed!
Voor nu zou ik het contact met vader verbreken. Kies voor je dochter, laat hem dat ook weten. Geef hem niet de ruimte om zijn gedrag goed te praten, want zijn gedrag was niet goed.
Voor jouzelf zou ik toch professionele hulp aanraden, om los te komen van het loyaliteitsconflict waarin je zit. Jouw vader heeft alle recht op loyaliteit van jou verloren.
Ik wens je heel veel sterkte.
zaterdag 7 mei 2022 om 11:00
Wat een rare post, hangen in emoties wanneer een 6-jarige moe is, is normaal gedrag.
Het anders willen doen dan ouders die intimideren en slaan, is normaal gedrag.
Een kind dat wakker wordt van luid dronkemans praat en die daar iets van zegt, is normaal gedrag.
Dat hele gesneeuwvlok is een vorm van victimblamen en to weer plaatsen in het hokje dat zij het fout doet. Je reinste victimblamen om te doen alsof normaal is om dan maar de haren van een kind uit het hoofd te rukken.
Gestafd trouwens.
Het anders willen doen dan ouders die intimideren en slaan, is normaal gedrag.
Een kind dat wakker wordt van luid dronkemans praat en die daar iets van zegt, is normaal gedrag.
Dat hele gesneeuwvlok is een vorm van victimblamen en to weer plaatsen in het hokje dat zij het fout doet. Je reinste victimblamen om te doen alsof normaal is om dan maar de haren van een kind uit het hoofd te rukken.
Gestafd trouwens.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 7 mei 2022 om 11:02
In dit geval terecht!viva-amber schreef: ↑07-05-2022 11:00Wat een rare post, hangen in emoties wanneer een 6-jarige moe is, is normaal gedrag.
Het anders willen doen dan ouders die intimideren en slaan, is normaal gedrag.
Een kind dat wakker wordt van luid dronkemans praat en die daar iets van zegt, is normaal gedrag.
Dat hele gesneeuwvlok is een vorm van victimblamen en to weer plaatsen in het hokje dat zij het fout doet. Je reinste victimblamen om te doen alsof normaal is om dan maar de haren van een kind uit het hoofd te rukken.
Gestafd trouwens.
zaterdag 7 mei 2022 om 11:04
Er zijn een paar dingen die me opvielen en dit is er 1 van. Ik vind het een opvallende uitroep. Alsof het voor hem normaal gedrag is, alleen dat het zich niet mag verplaatsen naar je dochter. Anders roep je toch eerder Neeeeee of stoopp of wat dan ook , maar niet: Niet Tanja.Tomatenbakje schreef: ↑06-05-2022 13:55hoorde ik mijn broertje schreeuwen “Niet Tanja! (Naam van mijn kind)”
Ik zou langs je broer gaan en eens goed met hem praten
zaterdag 7 mei 2022 om 11:22
Zelfs buiten deze situatie; die man verstopt bier en valt zelfs om van dronkenschap, maar heeft kritiek op een huilend kind.
Niet meer kind bij opa laten (ook niet met jou erbij). Alleen overwegen als hij echt zijn drankprobleem aanpakt en bewezen heeft een lange tijd normaal te kunnen doen. Dan alleen nog met supervisie.
Zeker en al helemaal nooit meer samen weg met overnachtingen.
Niet meer kind bij opa laten (ook niet met jou erbij). Alleen overwegen als hij echt zijn drankprobleem aanpakt en bewezen heeft een lange tijd normaal te kunnen doen. Dan alleen nog met supervisie.
Zeker en al helemaal nooit meer samen weg met overnachtingen.
zaterdag 7 mei 2022 om 11:32
Je vader was toch een bescheiden aardige man of zo? Draai jezelf geen rad voor ogen.Tomatenbakje schreef: ↑06-05-2022 19:01Ik probeer weer zo uitgebreid mogelijk te reageren.
Vroeger heeft mijn vader mij nooit echt pijn gedaan. Maar ik was dan ook nooit 'lastig'. Ik kan me herinneren dat hij me 1 keer bij mijn schouder greep toen ik wat brutaal was op mijn 16e, maar dat maakte weinig indruk. Mijn broertje heeft hij wel regelmatig 'fysiek aangepakt'. wat doen bv de trap op schoppen was, of ruw beetpakken oid. Kan me herinneren dat m'n broertje hier altijd enorm verdrietig van was. Wel hing er altijd spanning, we wisten aan tafel bv precies wat wel en niet mocht, want als m'n vader boos was dan sloeg hij bv met vuist op tafel of begon te schreeuwen. Ik kan me herinneren dat m'n ouders vaak ruzie hadden, dat m'n moeder ook een keer onder het bed gekropen is tijdens zon ruzie. Ik was nog vrij jong, maar het voelde wel onveilig. Het is niet zo dat mijn jeugd in het teken stond van een agressieve vader ofzo. Maar tijdens ruzies met mijn moeder was hij wel agressief. Sloeg haar niet, maar gooide bv een fles frisdrank door de tuin. Dat was dan wel nadat zij hem 'triggerde' door bv te zeggen dat hij het verkeerde pak frisdrank had gehaald in de winkel.
Ik kan me herinneren dat mijn vader altijd wel van een biertje hield. Het is pas de laatste jaren dat dat vervelend is. Dat er spanning hangt, dat hij boos of chagrijn is en rare, kwetsende dingen zegt. en dus ook z'n agressie niet kan beheersen. Net enkele maanden geleden hadden we een incident waarbij ik gekwetst werd door hem nadat hij rare dingen zei terwijl hij aangeschoten was.
En ja, er zijn eerder momenten geweest waarop hij zich ergerde aan mijn dochtertje. Die 2 of 3 keer waren het. Op die momenten liep hij dan geïrriteerd weg, of kneep in zijn vuisten (en tikje van hem als hij boos is) maar nooit heeft hij daarin mijn dochtertje aangevallen of pijngedaan. Ik dacht dus altijd dat ze veilig bij hem was, maar dat blijkt niet het geval te zijn.
Mijn moeder was na het gebeurde boos op hem, heeft niks tegen hem gezegd. Ze hebben er niet over gepraat, ook niet over zijn duw. Zij vindt dat hij 'wel even mag voelen dat we boos zijn en dat dit niet kan'. ze zegt dat ze totaal geen genegenheid naar hem voelt en dat hij aan de slag moet met zijn alcoholprobleem. Maar meer dan hem verzwijgen doet ze ook niet. Ze is bang voor hem als hij drinkt en zij zegt er iets van. Maar ze zegt dat ze niet bang is voor haar eigen veiligheid. Ik wel, na wat er gebeurt is.
Ik weet niet of je dat weet, maar dat is een typisch excuus van mensen die mishandelen.Tomatenbakje schreef: ↑06-05-2022 19:01Maar tijdens ruzies met mijn moeder was hij wel agressief. Sloeg haar niet, maar gooide bv een fles frisdrank door de tuin.Dat was dan wel nadat zij hem 'triggerde' door bv te zeggen dat hij het verkeerde pak frisdrank had gehaald in de winkel.
zaterdag 7 mei 2022 om 11:37
Het excuus weer.Tomatenbakje schreef: ↑06-05-2022 19:14absoluut, je hebt gelijk. Ik wil dit niet voor mijn dochtertje en ik voel me nu sterk genoeg om die grens te stellen. Het gevoel van mededogen en medelijden wat ik eerst met hem had is ook echt weg.
Trouwens, wat soms ook nog mee kan spelen is het volgende:.
mijn ex en ik zijn uit elkaar gegaan, 3 jaar geleden. Dat heeft mij, natuurlijk best veel pijn gedaan destijds. Nu niet meer, ik ben er totaal overheen en nu zelfs gelukkiger. Mijn dochtertje lijkt qua uiterlijk enorm op mijn ex. Mijn vader heeft bekend dat hij nog altijd boos is op mijn ex. Ik heb het idee dat hij door mijn dochtertje aan mijn ex wordt herinnerd. Zelfs mijn broer zei dit. Het is enorm ziek en ik ben er ook boos over dat hij dit niet los kan laten en daardoor soms mijn dochter iets kwalijk neemt. Ik heb dit met hem besproken. Hij ontkent dit. Hij zegt dat hij van mijn dochter houdt maar dat 'elk kind hem zou triggeren met dat gedrag'.
Dan beter elk kind bij hem uit zijn buurt houden.
Zelfs als een volwassen persoon zou gaan huilen door overprikkeld te zijn en bozig doet, gaan mensen die gewoonlijk niet bij hun haren rondslepen.
Laat staan bij een kind van 6.
zaterdag 7 mei 2022 om 11:44
Ik zou ook verhaal komen halen als ik mensen boos over mij hoor praten in de kamer ernaast.MarindaH schreef: ↑07-05-2022 10:27
Met als gevolg dat jouw dochter behoorlijk veel zeggenschap heeft. Waar anderen zouden zeggen dat bepaald gedrag gewoon vervelend is, heb jij deze woorden nodig: SOms, als ze moe is, dan is ze wat heftiger in haar emoties. Ze kan dan wat langer blijven hangen in verdriet, maar ook in blijdschap en soms in boosheid. Ze voelt zich ook prima geoorloofd om verhaal te gaan halen als haar familie iets over haar gedrag zegt.
Daar kan je vader dus niet tegen. Dat is 180 graden anders dan zijn eigen autoraire inzichten.
Begrijpelijk dat jij het anders wil doen, maar zorg er ook voor dat je dochter geen sneewvlokje wordt.
En denk zo maar dat het niet eventjes was van: "he, kan ze niet wat gezelliger zijn?". Gezien de reactie van opa erna, zal het waarschijnlijk al wat minder redelijk zijn geweest.
zaterdag 7 mei 2022 om 12:00
Je omschrijft het probleem heel goed.Fiorah schreef: ↑07-05-2022 08:36Het is toch verdrietig voor alle partijen? Ik word verdrietig als ik het lees. Als je zo bent opgegroeid. Pas je aan aan je vader, want hij wordt boos. Trigger hem niet. Als iets escaleert, kijk dan wat de trigger was. Hij mag best even voelen dat we boos zijn, laat hem maar weggaan, maar zeg er maar niks van dat hij dronken achter het stuur stapt want dat triggert hem meer.
Je ziet het ook al aan het incident zelf: TO is boos op haar vader en zij is degene die zich 'moet herpakken' van zichzelf, want je moet hem niet triggeren.
Alsof je jezelf en je familierelaties helemaal opnieuw moet uitvinden terwijl je volwassen bent, en je ontdekt dat wat voor jou altijd normaal was, ineens iets is waar je je met hand en tand tegen moet verzetten d.m.v. tools die je in de basis niet geleerd hebt.
Iets fundamenteels dat zij nooit geleerd heeft en wat zij voor zichzelf acceptabel vind, echter elke vezel in haar lijf schreeuwt nu dat ze dit niet wil voor haar kind.
In mijn optiek zet TO daarmee een hele belangrijke stap naar een andere toekomst voor haar kind. En dat is waar het om gaat.
Dus dat er nu (nog) geen acties op poten zijn gezet is het probleem (nog) niet. Het is heel moeilijk wanneer de realiteit tot je doordringt. Vervolgens is het heel moeilijk om op basis daarvan stappen te zetten die afwijken van hetgeen je gewend bent.
Nu doorpakken. Denk je dat dat lukt TO? Of heb je daarbij extra handvaten nodig?
zaterdag 7 mei 2022 om 12:04
Opa, inmiddels volwassen, blijft regelmatig hangen in zijn boosheid. Zo erg dat hij anderen, zelfs kinderen, fysiek aanvalt. Opa, een man die vroeger zelf geslagen werd als hij te emotioneel werd, ziet slaag nu als een goede opvoedmethode, met name wanneer híj boos wordt van het gedrag van kinderen. Je suggestie dat een harde correctie emotioneel stabiele mensen zou creëren wordt in deze casus alleen al volkomen ontkracht. Door emoties fysiek te corrigeren creëer je mensen die ook voor hun eigen heftige emoties alleen een gewelddadige oplossing kunnen vinden.
zaterdag 7 mei 2022 om 12:07
viva-amber schreef: ↑07-05-2022 11:00Wat een rare post, hangen in emoties wanneer een 6-jarige moe is, is normaal gedrag.
Het anders willen doen dan ouders die intimideren en slaan, is normaal gedrag.
Een kind dat wakker wordt van luid dronkemans praat en die daar iets van zegt, is normaal gedrag.
Dat hele gesneeuwvlok is een vorm van victimblamen en to weer plaatsen in het hokje dat zij het fout doet. Je reinste victimblamen om te doen alsof normaal is om dan maar de haren van een kind uit het hoofd te rukken.
Gestafd trouwens.
Ik zeg helemaal niet dat dat normaal is, juist het tegenovergestelde. ik benoem het los van het gedrag van de vader. Dat bedoel ik althans.
Ik snap dat het een heftig onderwerp is, waar heftig op gereageerd wordt. Dat is ook terecht.
Such fun!1
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
