Verboden vlinders in de buik

Muziek kan soms tijdelijk meer leven blazen in de hersendode bedoening genaamd de sleur van het dagelijks bestaan. En dat doen vlinders in de buik ook. Ze zijn een waanachtige gemoedstoestand eigenlijk. Mijn sleur is doorbroken door een engel. Alsof je rechtstreeks uit de hemel bent ontsnapt, jij rebel. Dat is slechts 1 ding dat ik zo leuk aan je vind. Je bent zo anders. Zo bijzonder. Het lijkt alsof alles fascinerend is aan je wanneer ik je observeer. Stiekem. Je lach is er een uit duizenden. Zo warm als de zon op mijn huid. Zo zacht als zijde. Zo gebroken als mijn ziel ooit was, voor zo'n lange tijd. Vanaf de eerste dag zag ik jouw pijn, gecamoufleerd met ongekend veel liefde naar anderen. Je bent zo'n goede ziel. Je bent zo lief voor de medemens. Zie je dat zelf niet? Je collega's zijn enorm blij wanneer je er bent. Wat ben ik dankbaar dat je er bent. Je bent zo aardig tegen me. Zoals je naar me kijkt, -ik zal die momenten nooit meer vergeten- alsof de tijd even stil staat en we alleen in de ruimte zijn. Je kijkt recht in mijn ziel, je ziet mij om wie ik ben, zoals niemand mij ziet. Je ziet mijn schoonheid zoals ik de jouwe zie. Ieder moment duurt maar een fractie van een seconde, maar het voelt als een eeuwigheid. In die split second voel ik zo ontiegelijk veel verbondenheid. En eenzaamheid. Want. We mogen of kunnen er geen woorden aan geven. Jij bent single, maar ik zit in een relatie. Ik zou je zo graag vertellen hoe bijzonder en mooi je bent. Maar eerlijk gezegd weet je dit al. Intuïtief. Ik heb waarschijnlijk nog nooit eerder in mijn leven zo'n mooi mens ontmoet.

Bedankt voor de reacties iedereen!

@Chattybetty: Je hebt gelijk dat ik inderdaad in mijn hoofd al 10 stappen verder denk en al bezig ben met scenario's als: hoe verdelen we de spullen, kan ik wel in dezelfde stad blijven wonen of wordt dat onbetaalbaar etc.. Terwijl ik bij het begin zou moeten beginnen en mijn twijfels over de relatie moet aankaarten en vertellen dat het gevoel weg is. Helaas ben ik nog steeds niet met het gesprek begonnen..

@Lavendel2: Goed dat je even weg bent gegaan en het gesprek bent aangegaan. Ik ben blij voor je dat dit heeft geholpen om toch weer verder met hem te kunnen. Ik kan me voorstellen dat soms een verliefdheid op iemand anders de relatie beter kan maken omdat het een wake up call is over de slechte staat van de relatie. Hoop dat je relatie nu een stuk leuker is geworden.

@Bazul: Jammer dat je partner aangeeft om niet in therapie te willen. Vraag me af waarom hij dat niet wilt, want in jullie geval staat er wel heel erg veel op het spel lijkt het (kinderen, huis, huwelijk etc als ik het goed begrijp) Het is inderdaad zuur dat je het gevoel hebt enkel voor de kinderen te blijven en dat je je tijd lijkt uit te zitten totdat ze oud genoeg zijn om te gaan. Ik heb er wel respect voor dat je het gesprek met hem opnieuw bent aangegaan. Ik hoop dat jullie toch samen oplossingen kunnen bedenken om het leuker te maken. Of dat je anders toch de kracht vindt om toch op eigen benen te staan.

---

Ik heb trouwens de afgelopen tijd mijzelf wat afstandelijker opgesteld richting mijn collega. Ik probeer de communicatie tussen ons enkel te houden over werkgerelateerde dingen, niet over privé dingen. Hopelijk helpt dat om emotioneel iets wat afstand te creëren van hem. Verder wil ik nog steeds wel in gesprek gaan met mijn vriend over het ontbreken van mijn gevoel maar ik vind het echt doodeng en loop het te vermijden. Ik zit vooral de hele tijd in mijn hoofd.. Hij is helaas ook best wel een conflictvermijdend type net als ik en hij lijkt zich thuis ook meer af te zonderen dan normaal. Ik voel me erg verward en probeer voor mezelf ook eerst duidelijk te krijgen wat ik dan precies mis in onze relatie. Ik kan nog niet de vinger erop leggen wat ik dan mis of wat mijn collega dan wel heeft dat mijn partner niet heeft. Mijn partner is een betrouwbaar, liefdevol persoon, een goed mens, er zijn nooit rare dingen gebeurd in onze relatie en hij heeft altijd heel veel voor mij klaar gestaan.. Het zou een scenario kunnen zijn dat ik dingen groter maak dan het is: dat die collega niet zo leuk is als ik denk dat hij is en dat mijn ontbrekende gevoel voor mijn partner minder groots is dan het lijkt. Maar ja, wat jullie zeggen.. Als je na 4 jaar samen zijn al het gevoel hebt dat je al 15 jaar samen bent en je geen behoefte meer voelt (of zelf aversie voelt) om te knuffelen, seks te hebben en de ander enkel nog ziet als vriend.. ik zit echt klem.

Zoals iemand ooit tegen mij zei: geen keuze maken is ook een keuze maken.

@Bazul: Erg rot voor je dat je dit zo voelt, ik begrijp wat je bedoelt. Het bijna niet kunnen verdragen van aanrakingen, niet snappen waar die aversie vandaan komt en wel zin hebben in seks maar niet met hem. Het is inderdaad echt moeilijk. Je schrijft dat je er geen problemen mee zou hebben als je partner seks zou hebben met iemand anders en vroeg me af of hij dat weet en wat hij daar van zou vinden om seks met iemand anders te hebben. Want misschien als jullie daar beiden geen problemen mee hebben zou een open relatie kunnen werken? Of misschien geeft hij je dan de vrijheid om zelf iemand te zoeken voor ernaast zonder dat het dan vreemdgaan is.

@Uomo: knap dat jullie dat met elkaar hebben besproken en samen dingen onderzoeken bij een parenclub. Ik zou dat zelf niet kunnen maar ik kan me voorstellen dat als je je daar beiden comfortabel bij voelt, het misschien dingen leuker kan maken.

---

Ik heb trouwens gisteren met mijn vriend gepraat. Ik heb verteld dat ik twijfel of ik nog wel gevoel voor hem heb. Dat ik dit merk aan mezelf door nul zin in seks te hebben met hem. En ik heb mijn schuldgevoelens hierover aangekaart. Dat ik bang ben dat dit het begin is van het einde. Bang dat een andere vrouw misschien gelukkiger zou zijn met hem. Dat ik twijfel of hij niet beter verdient. Dat dit misschien niet normaal is om nu al te ervaren na 4 jaar. Hij reageerde in eerste instantie heel geschrokken, boos en huilend van "ga je het nou ter plekke hier uitmaken?". Maar toen het hem duidelijk werd dat ik juist wilde delen dat ik worstel met de afwezigheid van gevoel werd hij heel rustig. Hij zei dat het heel normaal is dat partners in lange relaties (even) gevoel kwijt raken, dat er sleur komt, dat dingen saaier worden. Dat hij dat al wist voordat we een relatie kregen want hij vindt dat het niet realistisch is om te verwachten van een lange relatie dat het altijd rozengeur en maneschijn is, altijd spannend etc. Hij zei dat hij heel blij was dat ik dit aankaartte omdat we nu samen kunnen kijken naar oplossingen. Hij gaf aan juist gelukkig met mij en de relatie te zijn en vertrouwen te hebben dat we hier samen uit komen. Omdat hij zo kalm bleef en het een veilig gesprek was, besloot ik om ook te vertellen over mijn verliefdheid voor mijn collega.. En ook daarop reageerde hij rustig en begripvol. Dat verliefdheid op een ander in iedere relatie wel een keer zal voorkomen. Dat dat nog niet hoeft te betekenen dat onze relatie nu niets meer voorstelt. Dat hij zelf ook vorig jaar iets heeft gevoeld voor een collega maar daar niets mee heeft gedaan. Dat ik me niet schuldig hoef te voelen dat dit nu allemaal gebeurt en dat hij mij erin vertrouwt dat ik geen domme dingen ga doen omdat ik weet wat ik heb.

Ik ben verbaasd dat hij zo realistisch en kalm hierin denkt en deels opgelucht dat hij zo ruimdenkend is hierin. Maar ergens voel ik me ook nog steeds verdrietig, schuldig en bezorgd om de afwezigheid van gevoel voor de 1 en de aanwezigheid van gevoel voor de ander. Bang dat het toch het begin van het einde is. Wat als het gevoel echt nooit meer terug komt en voor die ander juist groeit. Maar goed, zoals jullie merken ben ik een piekeraar en vaak al 10 doemscenario's verder dan het hier en nu...

Bedankt Bazul voor je lieve reactie.

Ik zal proberen het heel kort te houden (ook vanwege mijn paraheid dat ik bang ben dat dit anders mss niet meer anoniem genoeg is haha)

1. Mijn vriend en ik zijn uit elkaar. Ik zie het niet meer zitten om in een broer zus relatie te zitten en ik vind dat wij beiden niet goed genoeg bij elkaar passen voor een romantische relatie.

2. Ik heb het mijn collega verteld en guess what... Hij is ook verliefd op mij. Mijn intuïtie had dus gelijk haha.