Relaties
alle pijlers
Verdeling huishouden en ‘derde shift’
donderdag 31 januari 2019 om 17:51
De titel doet het al vermoeden: ik worstel met de verdeling huishouden en de zogeheten derde shift, een term die ik hier op het forum heb geleerd. Onze kinderen gaan naar school en wij werken allebei 36 uur. Twee keer bso en verder vangen we samen halen, brengen, vrije dagen etc op. Daar geen klagen over. Alleen, nagenoeg alles qua planning etc komt op mij neer.
Ik hou van hem, vind hem aantrekkelijk en wil het graag oplossen. Heeft iemand bruikbare tips? Of valt het allemaal mee?
Ik hou van hem, vind hem aantrekkelijk en wil het graag oplossen. Heeft iemand bruikbare tips? Of valt het allemaal mee?
frettie wijzigde dit bericht op 01-02-2019 10:21
17.38% gewijzigd
maandag 4 februari 2019 om 14:23
Ik denk dat in de meeste gevallen ouders op het schoolplein niet eens weten dat je een lunchtrommel of gymtas bent vergeten. En als ze het al weten denk ik dat ze zich er alsnog niet erg mee bezighouden. Ik kan me echt niet voorstellen dat bij ons op het schoolplein de ene moeder er tegen de ander over begint dat ze geen team is met haar man, daar bemoei je je toch helemaal niet mee bij elkaar?
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
i.c. de groep mensen de een mening heeft over de zaken die in gezinnen worden vergeten.
maandag 4 februari 2019 om 14:29
Ik lees tussen het werken door af en toe wat, dus ik loop vast weer heel erg achter. Ik vind dit eigenlijk wel een goede tip. Jij bezig met de dingen regelen, hij de meer tastbare dingen doen, of het echt een keer samen doen en dan zien wat er moet gebeuren.yukon schreef: ↑01-02-2019 09:33Ik heb niet alles gelezen, dus sorry als t dubbel is. Wij hebben niet echt een verdeling per klus, maar meer per tijd. Als ik schooltasjes moet klaarzetten, tso betalen, kadootjes bestellen ed, zeg ik dat dat die avond moet gebeuren. Ik ben daar dan vrij voor gemaakt en doet hij de keuken, kinderen enzo.
Als de één klaar is, helpt de ander met de rest en kunnen we tegelijkertijd zitten.
Zo ook andersom. Als hij tijd nodig heeft voor belastingaangifte, afval etc geeft hij dat aan en doe ik de lopende zaken.
maandag 4 februari 2019 om 14:29
Precies. En er geen juf, geen meester, geen schoonmoeder, geen schoonvader, geen andere ouder op het plein die hier een moeder meer op aankijkt dan een vader. Of die vindt dat het erger is dat een moeder een kind in zomershirt en in pyjamabroek naar school stuurt dan als een vader dat zou doen.redbulletje schreef: ↑04-02-2019 12:22Maar het is waarschijnlijk de vrouw die het zich aantrekt als de gymtas vergeten wordt. De man haalt er zijn schouders over op en denkt who cares. Ik zou de man zijn, want het zou mij ook geen hol interesseren. Als het belangrijk wordt gevonden door het kind zelf gaat ie er dan zelf wel beter op letten en anders moet ie op de blaren zitten.
Sommige mensen denken misschien van wel of willen het voor zijn dat er misschien achter hun rug om wordt gelachen en daarom denken mensen misschien dat zij aan álles moeten denken maar ik denk dat het in werkelijkheid heel erg meevalt met hoe vrouwen er op aangekeken zouden worden als ze dingen nalaten.
maandag 4 februari 2019 om 14:36
Mijn man en ik zouden eigenlijk wat moeten middelen: ik wat lakser, hij wat meer van het aanpakken.Pandax schreef: ↑04-02-2019 14:18Precies, het ís ook helemaal niet erg. Shit happens. Dit soort kleine foutjes zijn vervelend, maar geen halszaak. Er gaat niemand dood aan, er zijn geen sociale verhoudingen voorgoed beschadigd, het is gewoon even snot, maar dat is het wel. Net als met zo'n gymtas of een lunchbox, dan bietst zo'n kind maar een keer een boterham, al gymmend in haar ondergoed. De enige manier om niet die hele derde shift op je te nemen is accepteren dat er wel eens wat mis gaat en dat dat helemaal niet erg is. En als het schoolplein vervolgens verwijt dat je geen team bent met je man: jammer dan. Shit happens.
Wij vergeten al jaren de juffendag van het kinderdagverblijf en school, dat we de kinderen dan een cadeautje/kaartje/lekkers/zelfgemaakte tekening meegeven. In principe zijn kinderdagverblijf en school het regeldomein van mijn man (het aanmelden daar zat hij wel bovenop, hij was als de dood dat we te laat zouden zijn en er geen plek meer geweest zou zijn). Maar hij voelt zich geen minuut schuldig als hij zo’n juffendag vergeten is. Ik wel, ik vind het dan lullig voor de juffen die zo hun best doen en lullig voor onze kinderen dat zij met niks aankomen en de andere kinderen wel. Er gaat niemand dood aan, maar het had met een simpel doosje chocolaatjes of een kaartje uit de supermarkt heel makkelijk even geregeld kunnen zijn.
Ook heb ik nog steeds de neiging om als we bezoek krijgen het huis extra schoon en netjes te maken. Ik wil gasten niet op een vieze wc laten zitten of dat ze zien dat er kruimels onder de tafel liggen of nog afwas op het aanrecht staat. Man is daar veel relaxter in, want ze komen voor ons toch, niet voor het schone huis. Ik probeer het nu vooral als zijn familie komt het wat meer los te laten, die moeten hem er maar op aankijken als ze het niet netjes genoeg vinden. En als ze mij erop aankijken omdat ik de vrouw in huis ben dan is dat hun probleem. Maar ik blijf het lastig vinden.
maandag 4 februari 2019 om 14:38
NYC schreef: ↑04-02-2019 14:29Sommige mensen denken misschien van wel of willen het voor zijn dat er misschien achter hun rug om wordt gelachen en daarom denken mensen misschien dat zij aan álles moeten denken maar ik denk dat het in werkelijkheid heel erg meevalt met hoe vrouwen er op aangekeken zouden worden als ze dingen nalaten.
Dat vraag ik me af
Dat mijn man de verjaardag van zijn moeder was vergeten, was al goed voor het verwijt dat ik geen team vorm met mijn man. Dat kwam notabene van iemand die zichzelf uitermate geemancipeerd vindt. Dit zijn geen paranoide hersenspinsels, maar daadwerkelijke maatschappelijke overtuigingen. Waar je uiteraard lak aan moet hebben, begrijp me niet verkeerd, maar doen alsof ze er niet zijn, is niet juist, denk ik.
maandag 4 februari 2019 om 14:40
Ik denk juist dat het veel dieper zit dan dat we denken, ook bij dingen waar we niet eens echt bij stilstaan. Bijv. dat er in sommige gezelschappen nog steeds wordt verwacht dat de vrouw aan de vergadertafel wel even de koffie inschenkt. Of dat de (klein/schoon)dochters wel de mantelzorg op zich zullen nemen. Etc.NYC schreef: ↑04-02-2019 14:29Precies. En er geen juf, geen meester, geen schoonmoeder, geen schoonvader, geen andere ouder op het plein die hier een moeder meer op aankijkt dan een vader. Of die vindt dat het erger is dat een moeder een kind in zomershirt en in pyjamabroek naar school stuurt dan als een vader dat zou doen.
Sommige mensen denken misschien van wel of willen het voor zijn dat er misschien achter hun rug om wordt gelachen en daarom denken mensen misschien dat zij aan álles moeten denken maar ik denk dat het in werkelijkheid heel erg meevalt met hoe vrouwen er op aangekeken zouden worden als ze dingen nalaten.
maandag 4 februari 2019 om 14:41
NYC schreef: ↑04-02-2019 14:29Precies. En er geen juf, geen meester, geen schoonmoeder, geen schoonvader, geen andere ouder op het plein die hier een moeder meer op aankijkt dan een vader. Of die vindt dat het erger is dat een moeder een kind in zomershirt en in pyjamabroek naar school stuurt dan als een vader dat zou doen.
Sommige mensen denken misschien van wel of willen het voor zijn dat er misschien achter hun rug om wordt gelachen en daarom denken mensen misschien dat zij aan álles moeten denken maar ik denk dat het in werkelijkheid heel erg meevalt met hoe vrouwen er op aangekeken zouden worden als ze dingen nalaten.
Ik weet zeker van niet. Bij ons wordt de overblijf door ouders geregeld, als 'juf' hoor ik wel eens wat daaromtrent. En ook in de wandelgangen.
Luis, is ook zoiets. Typisch iets dat moeders doen. Of nalaten. Als kinderen niet van hun luis afkomen is dat zelden de schuld van de vader. Zelfs niet bij co-ouderschap.
maandag 4 februari 2019 om 14:48
Ik kreeg de opmerking, over mijn mededeling dat mijn man de traktaties deed: "Durf jij dat aan hem over te laten dan?"Betty_Slocombe schreef: ↑04-02-2019 14:39Mwah, er zijn best moeders (alleen moeders) die het opmerkelijk vinden dat mijn man traktaties in elkaar kan knutselen en dat ik meer dan twee dagen werk. Maar goed, daar klets ik verder niet mee.
Ik heb gezegd "ja natuurlijk" maar ik wilde eigenlijk zeggen "als jouw man dat niet kan dan is het wel een beetje een sukkel he?" Maar heb het maar niet gedaan.
En de "oh vier dagen vind je dat niet veel"-opmerkingen voor mij en de "oh wat goed dat je een dag thuis bent"-opmerkingen voor man vind ik ook typisch.
maandag 4 februari 2019 om 14:49
Denk je? Ik heb het idee dat het nog wel sterk zo is in onze maatschappij. Een vader die geen staartjes kan maken of een kind in pyjamabroek naar school stuurt wordt volgens mij vaak grappig gevonden of aandoenlijk. Dat wordt op Facebook gezet met een hoop hihi’s en haha’s eronder.NYC schreef: ↑04-02-2019 14:29Precies. En er geen juf, geen meester, geen schoonmoeder, geen schoonvader, geen andere ouder op het plein die hier een moeder meer op aankijkt dan een vader. Of die vindt dat het erger is dat een moeder een kind in zomershirt en in pyjamabroek naar school stuurt dan als een vader dat zou doen.
Sommige mensen denken misschien van wel of willen het voor zijn dat er misschien achter hun rug om wordt gelachen en daarom denken mensen misschien dat zij aan álles moeten denken maar ik denk dat het in werkelijkheid heel erg meevalt met hoe vrouwen er op aangekeken zouden worden als ze dingen nalaten.
Een moeder die hetzelfde doet wordt als ontaard gezien en verwaarloost haar kind. Vorig jaar was er een vrouw die de dag na de geboorte van haar kind een foto plaatste op Facebook van zichzelf met een drankje en telefoon in haar hand, terwijl je de vader bezig zag met de baby. De reacties eronder logen er niet om: wat een egoïstisch harteloos mens dat ze haar drankje en telefoon belangrijker vond dan haar kind!
maandag 4 februari 2019 om 14:49
Dus eigenlijk is de maatschappij veel te hard naar moeders toe en veel te coulant naar vaders toe (bij dingen nalaten) en veel te bejubelend bij de gewone alledaagse dingen.
Maar als het vooral moeders/juffen/andere vrouwen zijn die dat vinden, op welke manier zouden mannen dan eigenlijk op brede schaal kúnnen veranderen? Dit is dan toch bijna een luxepositie die zo beloond wordt in de hersenen dat het probleem waarschijnlijk zodoende stand blijft houden...
Maar als het vooral moeders/juffen/andere vrouwen zijn die dat vinden, op welke manier zouden mannen dan eigenlijk op brede schaal kúnnen veranderen? Dit is dan toch bijna een luxepositie die zo beloond wordt in de hersenen dat het probleem waarschijnlijk zodoende stand blijft houden...
maandag 4 februari 2019 om 14:53
nicole123 schreef: ↑04-02-2019 14:36Mijn man en ik zouden eigenlijk wat moeten middelen: ik wat lakser, hij wat meer van het aanpakken.
Wij vergeten al jaren de juffendag van het kinderdagverblijf en school, dat we de kinderen dan een cadeautje/kaartje/lekkers/zelfgemaakte tekening meegeven. In principe zijn kinderdagverblijf en school het regeldomein van mijn man (het aanmelden daar zat hij wel bovenop, hij was als de dood dat we te laat zouden zijn en er geen plek meer geweest zou zijn). Maar hij voelt zich geen minuut schuldig als hij zo’n juffendag vergeten is. Ik wel, ik vind het dan lullig voor de juffen die zo hun best doen en lullig voor onze kinderen dat zij met niks aankomen en de andere kinderen wel. Er gaat niemand dood aan, maar het had met een simpel doosje chocolaatjes of een kaartje uit de supermarkt heel makkelijk even geregeld kunnen zijn.
Ook heb ik nog steeds de neiging om als we bezoek krijgen het huis extra schoon en netjes te maken. Ik wil gasten niet op een vieze wc laten zitten of dat ze zien dat er kruimels onder de tafel liggen of nog afwas op het aanrecht staat. Man is daar veel relaxter in, want ze komen voor ons toch, niet voor het schone huis. Ik probeer het nu vooral als zijn familie komt het wat meer los te laten, die moeten hem er maar op aankijken als ze het niet netjes genoeg vinden. En als ze mij erop aankijken omdat ik de vrouw in huis ben dan is dat hun probleem. Maar ik blijf het lastig vinden.
Dat snap ik, het is ook lastig. Maar ik denk dat lak hebben aan de ideeën van anderen over wat passend is, de enige manier is om de derde shift ook op de lange termijn eerlijk te verdelen. Wij zijn ook wel eens juffendag vergeten, maar aan de andere kant geven we met kerst wel altijd een reep chocola - want dan hebben we ruimte in ons hoofd
En als je er rationeel over nadenkt: is een onverwacht kadootje niet veel leuker dan een kadootje op de grote hoop? Ik probeer zoveel mogelijk te accepteren dat dingen gaan zoals ze gaan. Dat het niet erg is als er eens wat mis gaat. We fixen het en gaan weer door. We hebben de taken verdeeld, ik doe mijn deel, man doet zijn deel. En als hij zijn deel niet doet, dan niet. Hij lost het op, en we leven weer verder. Scheelt me heel veel gedoe
maandag 4 februari 2019 om 14:53
Papadag!COtweepuntnul schreef: ↑04-02-2019 14:48Ik kreeg de opmerking, over mijn mededeling dat mijn man de traktaties deed: "Durf jij dat aan hem over te laten dan?"
Ik heb gezegd "ja natuurlijk" maar ik wilde eigenlijk zeggen "als jouw man dat niet kan dan is het wel een beetje een sukkel he?" Maar heb het maar niet gedaan.
En de "oh vier dagen vind je dat niet veel"-opmerkingen voor mij en de "oh wat goed dat je een dag thuis bent"-opmerkingen voor man vind ik ook typisch.
En net iemand in een ander topic die "maar 2,5 dag werkt (want mama)".
maandag 4 februari 2019 om 14:53
en toch helpt, het als je als moeder het je echt niet aantrekt en geregeld "what ever" kan denkenNYC schreef: ↑04-02-2019 14:49Dus eigenlijk is de maatschappij veel te hard naar moeders toe en veel te coulant naar vaders toe (bij dingen nalaten) en veel te bejubelend bij de gewone alledaagse dingen.
Maar als het vooral moeders/juffen/andere vrouwen zijn die dat vinden, op welke manier zouden mannen dan eigenlijk op brede schaal kúnnen veranderen? Dit is dan toch bijna een luxepositie die zo beloond wordt in de hersenen dat het probleem waarschijnlijk zodoende stand blijft houden...
Het kan (kon) mij oprecht niet schelen, wat de andere moeders vonden van mijn zoveelste variant op een zakje popcorn
maandag 4 februari 2019 om 14:57
NYC schreef: ↑04-02-2019 14:49Dus eigenlijk is de maatschappij veel te hard naar moeders toe en veel te coulant naar vaders toe (bij dingen nalaten) en veel te bejubelend bij de gewone alledaagse dingen.
Maar als het vooral moeders/juffen/andere vrouwen zijn die dat vinden, op welke manier zouden mannen dan eigenlijk op brede schaal kúnnen veranderen? Dit is dan toch bijna een luxepositie die zo beloond wordt in de hersenen dat het probleem waarschijnlijk zodoende stand blijft houden...
Tja, dat is iets dat tijd nodig heeft. Per gezin de zaken goed regelen zodat die gezinnen en voorbeeld worden voor de rest.
Mijn schoonvader vindt het maar raar dat ZIJN ene zoon parttime werkt. Zijn andere zijn werkt toch ook gewoon fulltime?
Toen ik lang geleden er een beetje doorzat, omdat mijn shitload aan derde shift te groot was, zei mijn moeder: 'Ja kind, zo gaat dat. Doe je niks aan tot de kinderen oud genoeg zijn om het zelf te doen.'
Er is nog heel wat te winnen.
maandag 4 februari 2019 om 14:58
Maar dat bedoel ik dus ook. En niet alleen voor jezelf, maar ik denk dat als heel veel vrouwen allemaal die houding zouden hebben dan is er wat minder te lachen als zij scheve staartjes maakt en is het denk ik uiteindelijk ook zo dat mannen er niet makkelijker mee wegkomen als er een rugzak is vergeten. Maar nu is het voor veel mannen onbewust wel héél makkelijk.
maandag 4 februari 2019 om 14:59
Die kreeg ik ook altijd ja. “Oh wat pittig, 4 dagen werken!” werd er altijd gezegd. Alsof het bij voorbaat zo was dat het hele thuisfront op mij neerkwam ofzo, want het merendeel van de Nederlandse werknemers werkt 4 of meer dagen, zo zwaar is dat in zichzelf echt niet.COtweepuntnul schreef: ↑04-02-2019 14:48En de "oh vier dagen vind je dat niet veel"-opmerkingen voor mij en de "oh wat goed dat je een dag thuis bent"-opmerkingen voor man vind ik ook typisch.
En nu ik 3 dagen werk kreeg ik dit weekend de opmerking: “Oh, nou dat is goed te doen denk ik.” En daarna aan mijn man: “En heb jij een papadag?” Het blijft nog zo verankerd in hoofden dat voor vrouwen het thuisfront runnen een must is en werken een optie en voor mannen het thuisfront een optie en werken een must. En dus worden vrouwen er nog altijd massaal op aangekeken als er iets fout gaat bij het thuisfront en mannen als er niet genoeg geld in het laatje komt of als ze werkloos zijn.
maandag 4 februari 2019 om 15:04
Dit denk ik ook.NYC schreef: ↑04-02-2019 14:49Dus eigenlijk is de maatschappij veel te hard naar moeders toe en veel te coulant naar vaders toe (bij dingen nalaten) en veel te bejubelend bij de gewone alledaagse dingen.
Maar als het vooral moeders/juffen/andere vrouwen zijn die dat vinden, op welke manier zouden mannen dan eigenlijk op brede schaal kúnnen veranderen? Dit is dan toch bijna een luxepositie die zo beloond wordt in de hersenen dat het probleem waarschijnlijk zodoende stand blijft houden...
De meeste schoolpleinouders die ik ken, zijn prima te pruimen.
Er zitten er een stuk of twee bij die ik zoveel mogelijk mijd.
maandag 4 februari 2019 om 15:32
Dat kan mij ook weinig boeien, net als dat kind twee verschillende sokken aanhad of dat soort zaken. Maar punt is dat het allemaal wél gezegd wordt. Ik heb weleens gehoord ‘Ah had papa ze aangekleed vandaag’ als er inderdaad twee verschillende sokken aangetroffen werden. Of moeders die, als ik al lang had aangeven ten tijde van het speelafspraakje niet thuis te zijn, en dat ze mijn man moesten hebben, stug mij bleven appen en bellen. Dat is lullig. Of school die altijd eerst moeder belt. Of ‘vind je niet dat je héél veel mist’ tegen mij, terwijl man evenveel werkte en enkel gejubel en gejuich kreeg. Of het cb die tegen hem stug zei dat hij tegen mij moest zeggen dat.... Alsof hij de oppas was.
Dat zit allemaal vrij diep verankerd in de samenleving dit soort gekkigheid
maandag 4 februari 2019 om 15:39
Opmerkingen dat ik oh zo veel werk kan ik wel aan, maar dat het best wel zielig is voor kind (en kind dat zelf ook nog eens dunnetjes overdoet thuis) dat kan ik erg slecht handelen.COtweepuntnul schreef: ↑04-02-2019 14:48Ik kreeg de opmerking, over mijn mededeling dat mijn man de traktaties deed: "Durf jij dat aan hem over te laten dan?"
Ik heb gezegd "ja natuurlijk" maar ik wilde eigenlijk zeggen "als jouw man dat niet kan dan is het wel een beetje een sukkel he?" Maar heb het maar niet gedaan.
En de "oh vier dagen vind je dat niet veel"-opmerkingen voor mij en de "oh wat goed dat je een dag thuis bent"-opmerkingen voor man vind ik ook typisch.
maandag 4 februari 2019 om 15:48
Klopt hoor, ik heb ze ook gehad en ook van een ge-emancipeerd iemand. Hier niet om verjaardagen vergeten, maar het verwijt dat ik ‘niet eens een kopje thee zet voor mijn man, want hij heeft hard gewerkt’, op een dag dat ikzelf ook hard gewerkt heb. Ik ken diegene dan wel weer goed genoeg om terug te bitsen dat ik meer werk en het meeste geld binnenhark, dus dat hij eigenlijk een kop thee voor míj moest maken.Pandax schreef: ↑04-02-2019 14:38Dat vraag ik me af
Na nog een paar keer zulke opmerkingen is het wel recht gezet, maar dat ik überhaupt dit soort gesprekken moest hebben, daar ben ik niet zo blij mee.
maandag 4 februari 2019 om 16:09
Wow, jij bent wel erg goed in dingen uit zijn verband trekken naar je eigen hand zetten.Pandax schreef: ↑04-02-2019 14:38Dat vraag ik me af
Je hebt echt totaal niks begrepen van wat ik probeer te zeggen. En nu doe je net of ik vind dat de vrouw aan de verjaardagen moet denken. En dat ik heb gezegd dat jij geen team bent met je man.
Of ik geemancipeerd ben boeit me helemaal niks. Ik leg de derder shift niet op een weegschaal met mijn man. Maar dat betekend niet dat ik alles regel.
Maar goed, je wil toch niet "luisteren" naar wat ik te zeggen heb. Ook daar vind ik je star in.
maandag 4 februari 2019 om 16:15
@TO, goed dus dat je het voorlopig gewoon even bij gaat houden.nicole123 schreef: ↑04-02-2019 14:08Wat slim van dat cc’en! Ik doe dat soms ook wel, vooral omdat als ik onder een tram loop ofzo het wel handig is als mijn man ook de gegevens heeft van en de afspraken weet met de aannemer, de zwemles, de logopedie, etc etc. Maar ik ga het nog maar wat structureler doen.
Heel herkenbaar verder! Die laatste alinea ook, dat ik in dat soort dingen de lat wat hoger / de prioriteiten anders leg dan mijn man.
En vergeet jezelf en hem dan ook niet te vragen hoe belangrijk het is dat het op deze manier gebeurt of dat het ook net wat simpelere kan met een aantal van de dingen. En hoe je kan organiseren dat het minder belastend wordt. Wij zetten nu meer dingen terugkerend in de agenda (dakgoten schoonmaken doen we elke jaar op 1 november (nou ja, zo om en nabij), want dan staat het in de agenda. Controleren of we nog moeten overstappen van gas en elektra leverancier zetten we in de agenda als de bevestiging binnen komt wanneer we overstappen. Dat soort dingen helpt.
maandag 4 februari 2019 om 16:23
Toch interpreteer ik je opmerkingen echt hetzelfde als Pandax, dus misschien moet je zelf ook nog even teruglezen.watdachtjehiervan schreef: ↑04-02-2019 16:09Wow, jij bent wel erg goed in dingen uit zijn verband trekken naar je eigen hand zetten.
Je hebt echt totaal niks begrepen van wat ik probeer te zeggen. En nu doe je net of ik vind dat de vrouw aan de verjaardagen moet denken. En dat ik heb gezegd dat jij geen team bent met je man.
Of ik geemancipeerd ben boeit me helemaal niks. Ik leg de derder shift niet op een weegschaal met mijn man. Maar dat betekend niet dat ik alles regel.
Maar goed, je wil toch niet "luisteren" naar wat ik te zeggen heb. Ook daar vind ik je star in.
Ze hebben afgesproken wie waarvoor verantwoordelijk is, en zij heeft aangegeven dat ze gerust taken wil overnemen, maar dat hij het moet vragen, omdat ze niet de mental load wil dat zij daar alsnog eindverantwoordelijk voor is en moet controleren of hij zijn verantwoordelijkheid wil neemt. Zij wil die eindverantwoordelijkheid (terecht) niet en als hij niets aangeeft is het niet haar probleem dat iets niet gebeurt of dat schoonmoeder ze verwacht terwijl hij dat totaal vergeten is.
Een team werkt pas goed samen als iedereen zich aan de afspraken houdt en elkaar vertrouwd dat de ander zich aan de afspraken kan houden.
