Relaties
alle pijlers
Verdeling huishouden en ‘derde shift’
donderdag 31 januari 2019 om 17:51
De titel doet het al vermoeden: ik worstel met de verdeling huishouden en de zogeheten derde shift, een term die ik hier op het forum heb geleerd. Onze kinderen gaan naar school en wij werken allebei 36 uur. Twee keer bso en verder vangen we samen halen, brengen, vrije dagen etc op. Daar geen klagen over. Alleen, nagenoeg alles qua planning etc komt op mij neer.
Ik hou van hem, vind hem aantrekkelijk en wil het graag oplossen. Heeft iemand bruikbare tips? Of valt het allemaal mee?
Ik hou van hem, vind hem aantrekkelijk en wil het graag oplossen. Heeft iemand bruikbare tips? Of valt het allemaal mee?
frettie wijzigde dit bericht op 01-02-2019 10:21
17.38% gewijzigd
maandag 4 februari 2019 om 13:22
Ik vind het hectisch omdat jullie te veel op je bord hebben. Je man in iedergeval te veel in februari en jij kan er ook niks meer bij hebben. Lijkt me niet fijn.Pandax schreef: ↑04-02-2019 13:17Grappig hoe je wel meent dat het hectisch is in mijn huishouden omdat ik tig gesprekken over kind arrangeer, maar toch vindt dat ik niets van mijn man overneem omdat ik niet voorzag dat hij de verjaardag van zijn moeder wel een zou kunnen vergeten. Ik denk dat je perspectief niet zo verlicht is als je zelf meent.
Het gaat me in het verjaardagsverhaal vooral om de starheid. Hij moet er maar aan denken. Als ik het druk heb op mijn werk dan ben ik erg blij als mijn man mij dingen van thuis uit handen neemt. Zodat ik daar niet aan hoef te denken en tijdelijk wat meer kan concentreren op mijn werk.
Ik wil eigenlijk nog steeds wel weten waarom je niet kan geloven dat ik dezelfde vraag niet aan een man zou stellen?
anoniem_270703 wijzigde dit bericht op 04-02-2019 13:32
0.26% gewijzigd
maandag 4 februari 2019 om 13:23
Maar een drukke tijd hebben betekent niet meteen dat iets meteen onmogelijk is om te doen; het kost je wellicht meer energie/inspanning in een toch al drukke tijd. Mensen zonder partner gaan ook door (heel) drukke tijden en zijn dan ook van zichzelf afhankelijk om dingen te onthouden/regelen.watdachtjehiervan schreef: ↑04-02-2019 13:11Ik vind die hectiek niet jou verantwoordelijkheid maar die van jullie. En ik vind die verjaardag niet jouw verantwoordelijkheid. Als het bij jullie zo is dat hij die dingem regelt is het prima. Wat ik (nogmaals) heel raar vind is dat jij geen dingen van hem overneemt omdat hij het druk heeft in februari omdat hij dat moet doen. Dat klinkt zo star. Je doet het toch samen? Kan jij hem er dan in februari niet even herinneren aan de verjaardag van zijn moeder? Kan hij het nog zelf regelen.
maandag 4 februari 2019 om 13:23
Dat doen wij hier ook: contact onderhouden met eigen familie en vrienden is eigen verantwoordelijkheid. Dat is ook iets waar vooral man zélf de problemen van ervaart als hij er een potje van maakt (i.i.t. bijv. die gymtassen, daarbij ben ik wel eerder geneigd in te springen omdat anders de kinderen er de dupe van worden). Een goede vriend van mijn man heeft een paar maanden geleden een baby gekregen. Hij zou een kaartje sturen en een afspraak maken voor een kraambezoek, maar heeft het nog altijd niet gedaan. Ik heb hem een keer eraan herinnerd, maar ik ben niet zijn moeder of zijn leidinggevende, dus hij moet het zelf maar weten.
Ik sta hier op het forum soms versteld van vrouwen die de hele verantwoordelijkheid op zich nemen voor de contacten met hun schoonfamilie, mantelzorgen bij hun schoonouders en dan klagen dat ze het zo vreselijk druk daarmee hebben of het als excuus aanvoeren waarom ze écht niet meer uren kunnen werken. Laat het over aan je man denk ik dan, waarom zou je het allemaal op je hals halen als je man niet eens de verantwoordelijkheid voor zijn bloedeigen familie neemt?
maandag 4 februari 2019 om 13:24
En als het je troost: ik heb hem eraan herinnert, we hebben zelfs gepland wanneer we zouden gaan, hij is alleen vergeten dat met zijn ouders te communiceren en hij was ook vergeten dat hij tijdens de kerst al een weekend eerder met ze had afgesproken - afgelopen weekend. Waar hij achter kwam toen zijn moeder vroeg waar we bleven.
Maar dat is allemaal niet het punt: het punt is dat het vergeten mijn verantwoordelijkheid wordt gemaakt. Nu. Door jou. Net als lunchtrommels, gymtassen en andere dingen de verantwoordelijkheid van de vrouw zijn zodra een man ze vergeet. Dat is een probleem, een cultureel genderprobleem.
Ik ben niet mijn mans externe hersenen (geweldige beschrijving). Het is niet mijn taak mijn mans falen te voorzien, hoe druk hij ook is. Het is geen teamwork om preventief alles over te nemen zodra hij het ook maar een beetje lastig heeft: hij is volwassen, hij kan plannen. Net als ik. En als shit dan happens, dat is dat zijn eigen schuld, niet de mijne.
Maar dat is allemaal niet het punt: het punt is dat het vergeten mijn verantwoordelijkheid wordt gemaakt. Nu. Door jou. Net als lunchtrommels, gymtassen en andere dingen de verantwoordelijkheid van de vrouw zijn zodra een man ze vergeet. Dat is een probleem, een cultureel genderprobleem.
Ik ben niet mijn mans externe hersenen (geweldige beschrijving). Het is niet mijn taak mijn mans falen te voorzien, hoe druk hij ook is. Het is geen teamwork om preventief alles over te nemen zodra hij het ook maar een beetje lastig heeft: hij is volwassen, hij kan plannen. Net als ik. En als shit dan happens, dat is dat zijn eigen schuld, niet de mijne.
maandag 4 februari 2019 om 13:25
Klopt. Maar als je een partner hebt is het fijn om dingen samen te doen en van elkaar over te nemen. Of om elkaar aan dingen te herinneren.Timetraveler schreef: ↑04-02-2019 13:23Maar een drukke tijd hebben betekent niet meteen dat iets meteen onmogelijk is om te doen; het kost je wellicht meer energie/inspanning in een toch al drukke tijd. Mensen zonder partner gaan ook door (heel) drukke tijden en zijn dan ook van zichzelf afhankelijk om dingen te onthouden/regelen.
maandag 4 februari 2019 om 13:26
watdachtjehiervan schreef: ↑04-02-2019 13:11Ik vind die hectiek niet jou verantwoordelijkheid maar die van jullie. En ik vind die verjaardag niet jouw verantwoordelijkheid. Als het bij jullie zo is dat hij die dingem regelt is het prima. Wat ik (nogmaals) heel raar vind is dat jij geen dingen van hem overneemt omdat hij het druk heeft in februari omdat hij dat moet doen. Dat klinkt zo star. Je doet het toch samen? Kan jij hem er dan in februari niet even herinneren aan de verjaardag van zijn moeder? Kan hij het nog zelf regelen.
En waarom kan jij niet geloven dat ik dit ook aan een man zou vragen als de verjaardag van zijn schoonmoeder is vergeten? Dat laat zien hoe vast jij in patronen denkt. Mijn man denkt aan verjaardagen. Hij koopt cadeau's en regelt wat we gaan doen met verjaardagen van familieleden en/of vrienden. Nee, niet altijd. Soms doe ik dat.
Oh, en mijn man denkt ook aan de gymspullen van de kinderen. En, ik vind dat niet bijzonder. Ik vind dat heel normaal.
Maar de man van P had toch in december al zelf kunnen bedenken dat hij misschien de verjaardag van zijn moeder moest regelen óf moest overdragen? Het is zijn taak, dus als het lastig is op een moment dan moet hij regelen dat iemand anders dat regelt.
Dat jij dat dan maar naar je toetrekt is nou net in veel gezinnen het probleem waardoor sommige mannen de derde shift bij hun vrouw laten.
maandag 4 februari 2019 om 13:31
Nu maak je er in een keer van dat je wel mee heb gedacht. Als dat zo is dan is dat dus precies wat ik bedoel. En is heel de discussie dus voor niks geweest.Pandax schreef: ↑04-02-2019 13:24En als het je troost: ik heb hem eraan herinnert, we hebben zelfs gepland wanneer we zouden gaan, hij is alleen vergeten dat met zijn ouders te communiceren en hij was ook vergeten dat hij tijdens de kerst al een weekend eerder met ze had afgesproken - afgelopen weekend. Waar hij achter kwam toen zijn moeder vroeg waar we bleven.
Maar dat is allemaal niet het punt: het punt is dat het vergeten mijn verantwoordelijkheid wordt gemaakt. Nu. Door jou. Net als lunchtrommels, gymtassen en andere dingen de verantwoordelijkheid van de vrouw zijn zodra een man ze vergeet. Dat is een probleem, een cultureel genderprobleem.
Ik ben niet mijn mans externe hersenen (geweldige beschrijving). Het is niet mijn taak mijn mans falen te voorzien, hoe druk hij ook is. Het is geen teamwork om preventief alles over te nemen zodra hij het ook maar een beetje lastig heeft: hij is volwassen, hij kan plannen. Net als ik. En als shit dan happens, dat is dat zijn eigen schuld, niet de mijne.
En nogmaals ik vind helemaal niet dat al die dingen jouw verantwoordelijkheid zijn. Echt, waar haal je dat vandaan??!!!!
Ik vind het heel normaal dat jouw man dat allemaal doet. En dat doet hij ook. Hij heeft het alleen druk op zijn werk in februari. En dan vind ik het heel normaal dat jij wat meer aan die dingen denkt. Net zo normaal als hij dat doet als jij het druk heeft op zijn werk. Maar jij mag daar anders over denken. Ik ben blij dat het bij ons niet zo star is.
maandag 4 februari 2019 om 13:34
Als dat altijd eenzijdig is dan is dat geen teamwork. Dat zou het zijn als hij andersom als ik het druk heb zou appen ‘schatje, het eten voor vanavond is al klaar, hoeven we alleen even op te warmen zodat de kinderen op tijd op sport zijn en de kadootjes voor de 2 verjaardagen dit weekend heb ik in mijn lunchpauze gehaald’watdachtjehiervan schreef: ↑04-02-2019 13:25Klopt. Maar als je een partner hebt is het fijn om dingen samen te doen en van elkaar over te nemen. Of om elkaar aan dingen te herinneren.
Dán is het teamwork. Maar dat gaat nooit die kant op, altijd de andere kant op. Dat maakt het ongelijkwaardig
maandag 4 februari 2019 om 13:36
En ik heb gelukkig al veel meer losgelaten hoor, het gaat beter dan 2 jaar geleden. Toen werd ik gék. Als ik iets leuks met hem wilde doen moest ik het regelen, van de datum plannen tot oppas regelen en zijn agenda blokken. Ik was maar aan het regelen en schuiven en zorgen. Als hij dan wilde sporten om 18:30 en om 17:30 thuis kwam kon hij knorrig worden omdat het eten nog niet klaar was en ik kwam braaf eerder thuis van mijn werk zodat ik op tijd kon koken. Dat doe ik dus niet meer. En hij zeurt er niet over.
Maar bij veel zaken hebben we nog wel een slag te maken.
Maar bij veel zaken hebben we nog wel een slag te maken.
anoniem_380195 wijzigde dit bericht op 04-02-2019 13:37
26.29% gewijzigd
maandag 4 februari 2019 om 13:36
watdachtjehiervan schreef: ↑04-02-2019 13:31Nu maak je er in een keer van dat je wel mee heb gedacht. Als dat zo is dan is dat dus precies wat ik bedoel. En is heel de discussie dus voor niks geweest.
En nogmaals ik vind helemaal niet dat al die dingen jouw verantwoordelijkheid zijn. Echt, waar haal je dat van daan??!!!!
Ik vind het heel normaal dat jouw man dat allemaal doet. En dat doet hij ook. Hij heeft het alleen druk op zijn werk in februari. En dan vind ik het heel normaal dat jij wat meer aan die dingen denkt. Net zo normaal als hij dat doet als jij het druk heeft op zijn werk. Maar jij mag daar anders over denken. Ik ben blij dat het bij ons niet zo star is.
Ik ook hoor, ik ben heel blij dat het bij jou niet star is
maandag 4 februari 2019 om 13:37
Klopt. Het moet twee kanten op gaan. Maar dat vind ik maar heel normaal.Thordis* schreef: ↑04-02-2019 13:34Als dat altijd eenzijdig is dan is dat geen teamwork. Dat zou het zijn als hij andersom als ik het druk heb zou appen ‘schatje, het eten voor vanavond is al klaar, hoeven we alleen even op te warmen zodat de kinderen op tijd op sport zijn en de kadootjes voor de 2 verjaardagen dit weekend heb ik in mijn lunchpauze gehaald’
Dán is het teamwork. Maar dat gaat nooit die kant op, altijd de andere kant op. Dat maakt het ongelijkwaardig
Maar hoezo gaat het nooit de andere kant op? Heb je het dan over je eigen situatie?
maandag 4 februari 2019 om 13:39
Herken je echt niet dat dergelijke taken in de Nederlandse samenleving nog vrijwel altijd aan de vrouw worden toegeschreven?watdachtjehiervan schreef: ↑04-02-2019 13:37Klopt. Het moet twee kanten op gaan. Maar dat vind ik maar heel normaal.
Maar hoezo gaat het nooit de andere kant op? Heb je het dan over je eigen situatie?
maandag 4 februari 2019 om 13:39
Daar gaat het hele topic over toch?watdachtjehiervan schreef: ↑04-02-2019 13:37Klopt. Het moet twee kanten gaan. Maar dat vind ik maar heel normaal.
Maar hoezo gaat het nooit de andere kant op? Heb je het dan over je eigen situatie?
Als het twee kanten opgaat is het geen probleem, maar heel veel vrouwen zeggen hier juist dat die hele 3e shift bij hen terecht komt. Dan is die grens trekken niet star, maar gewoon zelfbehoud, omdat je anders zelf tijd en energie tekort komt
maandag 4 februari 2019 om 13:45
watdachtjehiervan schreef: ↑04-02-2019 13:31Nu maak je er in een keer van dat je wel mee heb gedacht. Als dat zo is dan is dat dus precies wat ik bedoel. En is heel de discussie dus voor niks geweest.
En nogmaals ik vind helemaal niet dat al die dingen jouw verantwoordelijkheid zijn. Echt, waar haal je dat vandaan??!!!!
Ik vind het heel normaal dat jouw man dat allemaal doet. En dat doet hij ook. Hij heeft het alleen druk op zijn werk in februari. En dan vind ik het heel normaal dat jij wat meer aan die dingen denkt. Net zo normaal als hij dat doet als jij het druk heeft op zijn werk. Maar jij mag daar anders over denken. Ik ben blij dat het bij ons niet zo star is.
Het is toch een volwassen man? Zij is toch niet zijn moeder? Het is afgesproken dat het zijn taak is, lukt het hem niet, kan hij hulp vragen. Maar dat zij in de gaten gaat houden of hij zijn taak wel doet verstoort toch een volwassen relatie.
Dan zit haar hoofd nog steeds vol met alles omdat ze moet controleren of hij zijn taak wel doet. En wordt hij steeds makkelijker omdat zij elke streek die hij laat vallen wel opraapt.
En dan zijn ze dus terug bij af. De hele derde shift is dan weer voor haar.
maandag 4 februari 2019 om 13:46
watdachtjehiervan schreef: ↑04-02-2019 13:37Klopt. Het moet twee kanten op gaan. Maar dat vind ik maar heel normaal.
Jij hebt altijd erg vastomlijnde ideeën over wat normaal is
maandag 4 februari 2019 om 13:50
als ik druk ben in een maand (of paar dagen buitenland ben voor mijn werk), dan zorg ik dat 'mijn taken' doorlopen.watdachtjehiervan schreef: ↑04-02-2019 13:31Nu maak je er in een keer van dat je wel mee heb gedacht. Als dat zo is dan is dat dus precies wat ik bedoel. En is heel de discussie dus voor niks geweest.
En nogmaals ik vind helemaal niet dat al die dingen jouw verantwoordelijkheid zijn. Echt, waar haal je dat vandaan??!!!!
Ik vind het heel normaal dat jouw man dat allemaal doet. En dat doet hij ook. Hij heeft het alleen druk op zijn werk in februari. En dan vind ik het heel normaal dat jij wat meer aan die dingen denkt. Net zo normaal als hij dat doet als jij het druk heeft op zijn werk. Maar jij mag daar anders over denken. Ik ben blij dat het bij ons niet zo star is.
Dat kan betekenen een lijst op de koelkast met "vergeet niet" of vast geld in een enveloppe voor de werkster etc. Ik zou het raar vinden, gewoon te vertrekken en te verwachten, dat mijn man dan spontaan aan ook al mijn taken denkt. Natuurlijk, ziet hij heus de volle wasmand wel. Maar als ik in Tsjechië ben, als mijn moeder jarig is, is dat nog steeds mijn verantwoordelijkheid.
maandag 4 februari 2019 om 13:53
O, ik weet nog dat ik daar echt een keer woorden over heb gehad met mijn moeder, ik woonde toen net samen met mijn man (toen nog vriend) en hij was vergeten een kaart naar zijn opa te sturen of zoiets, en dat zij toen zei: 'Daar had jij hem even aan moeten helpen herinneren.' Ik vond dat echt belachelijk, dat hij vergeten was een kaart te sturen en dat het mijn schuld was.
Nog steeds heb ik wel het gevoel dat ik er vaak op aangesproken word als mijn man iets niet of niet op tijd regelt.
Nog steeds heb ik wel het gevoel dat ik er vaak op aangesproken word als mijn man iets niet of niet op tijd regelt.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
maandag 4 februari 2019 om 14:00
Dus zolang de maatschappij de eindverantwoordelijkheid van de zorggerelateerde zaken automatisch bij de vrouw blijft neerleggen, blijft het eigenlijk een gevecht tegen de bierkaai.
De man vindt het wel prima zo.
Wat helpt echt? Een cultuuromslag, maar hoe dan? Het lijkt behoorlijk verankerd te zitten in de maatschappij.
Ook al kaart je het aan, als vrouw zijnde, het helpt maar tot op zekere hoogte en het kost ook nog eens een hoop frustraties.
De maatschappij moet ook mee willen.
De man vindt het wel prima zo.
Wat helpt echt? Een cultuuromslag, maar hoe dan? Het lijkt behoorlijk verankerd te zitten in de maatschappij.
Ook al kaart je het aan, als vrouw zijnde, het helpt maar tot op zekere hoogte en het kost ook nog eens een hoop frustraties.
De maatschappij moet ook mee willen.
maandag 4 februari 2019 om 14:04
ach nee, beetje vrouw trekt zich vooral niks aan van het gezeik op het schoolplein of van wie dan ookJaniva schreef: ↑04-02-2019 14:00Dus zolang de maatschappij de eindverantwoordelijkheid van de zorggerelateerde zaken automatisch bij de vrouw blijft neerleggen, blijft het eigenlijk een gevecht tegen de bierkaai.
De man vindt het wel prima zo.
Wat helpt echt? Een cultuuromslag, maar hoe dan? Het lijkt behoorlijk verankerd te zitten in de maatschappij.
Ook al kaart je het aan, als vrouw zijnde, het helpt maar tot op zekere hoogte en het kost ook nog eens een hoop frustraties.
De maatschappij moet ook mee willen.
Dat helpt al heel veel: vaker je schouders ophalen
En afkijken, hoe lekker laks mannen in het leven staan. Een keer een verjaardag vergeten, is blijkbaar helemaal niet zo erg.
maandag 4 februari 2019 om 14:05
Ik vind dit alleen maar opgaan als het andersom ook zo werkt. Als de man van pandax op gegeven momenten ook volledig het denkwerk overneemt en cadeautjes voor haar moeder koopt. Maar gek genoeg wordt dat zelden verwacht. En als je er samen bewust voor kiest in een relatie, de 1 alle dingen thuis en de ander (meer) werken en verdienen dan is dat een keuze. Naar mijn mening zou dit anders zou moeten zijn bij een stel dat allebei werkt en het gezinsinkomen verzorgt. En waarvan iedereen dan vindt dat het zo geëmancipeerd is dat de man zijn ding doet met de kinderen.watdachtjehiervan schreef: ↑04-02-2019 13:03Prima als dat jullie manier is. Maar Pandax zegt dat man het in bfebruari altijd druk heeft op zijn werk en er dan niet aan denkt. Als dat alleen die maand is vind ik het heel normaal dat je dat als partner die maand overneemt. Daar ben je een team voor. Om elkaar te helpen als de ander het even niet kan.
maandag 4 februari 2019 om 14:08
Wat slim van dat cc’en! Ik doe dat soms ook wel, vooral omdat als ik onder een tram loop ofzo het wel handig is als mijn man ook de gegevens heeft van en de afspraken weet met de aannemer, de zwemles, de logopedie, etc etc. Maar ik ga het nog maar wat structureler doen.Kaaaaaaaatje schreef: ↑04-02-2019 12:25...
Ik ben op een gegeven moment mijn vriend overal in gaan CC-en. Ik regelde namelijk best wel vaak even iets op mijn werk tussendoor. En dat merkte hij dus helemaal niet,
...
Helaas blijft het bij ons ook lastig. Hij zou regelen dat we een nieuwe c.v. ketel krijgen, maar hij stelt heel erg uit en houdt helemaal niet van dingen die hij nog nooit heeft gedaan. Ik heb gezegd dat hij het moest regelen toen ik erachter kwam dat ik zwanger was, ze is nu 3 maanden oud en we hebben nog geen nieuwe c.v. ketel. Geen idee wat ik er mee aan moet. Ik ben erg dankbaar dat het oude beestje het gewoon heeft volgehouden in mijn kraamtijd, want ik wilde er niet elke keer achter aan zitten, maar ja.... ik wil ook wel een nieuwe cv ketel.
Het feit dat ik de hele zwangerschap thuis zat en dan af en toe nog wel wat regelde heeft echt niet geholpen. Alles wat we op hadden gebouwd aan eerlijke verdeling was weer weg. Wel heeft mijn vent nu veel meer begrip voor wat ik allemaal nog tussendoor even regel voor ons als gezin en spreekt hij daar af en toe ook zijn waardering voor uit. En hij is praktisch gezien wat meer gaan doen. Dus hij doet op zaterdag nog een extra rondje huishouden met de kinderen terwijl ik dan lekker aan het sporten ben, want ik regel tussendoor veel meer.
Wat mij persoonlijk nog wel heeft geholpen is bedenken welke dingen echt moeten en welke dingen ik graag wil dat er gedaan worden. Ik vond mezelf soms ook wel extra druk met dingen die hij helemaal niet zo belangrijk vind (ik wil graag dat we regelmatig mooie foto's maken van onze kinderen en die ook daadwerkelijk in een boek krijgen, hij vind het hartstikke leuk als ze er zijn, maar ook dikke prima als ze er niet zijn).
Heel herkenbaar verder! Die laatste alinea ook, dat ik in dat soort dingen de lat wat hoger / de prioriteiten anders leg dan mijn man. Als het aan mijn man lag zou hij maar heel af en toe foto’s maken en al helemaal niet een boek ervan maken of ze afdrukken. Ik vind dat wel belangrijk. Mijn man zou 1x per jaar naar de H&M gaan voor nieuwe kinderkleren en dan het eerste het beste wat er oké uitziet kopen, ik zoek internet en winkels af om te proberen de leukste en fijnst passende kleding te vinden, als het even kan in de aanbieding. Mijn man zou de avond voordat een van de kinderen gaat trakteren naar de supermarkt rennen om zakjes chips te halen, ik zit dan al een maand op internet ideeën op te doen (hierin zou ik dan weer best wel eens wat van man kunnen leren, dat bespaart veel tijd). Als er iets kapot gaat of dreigt te gaan dan stelt mijn man het uit om actie te ondernemen (in de hoop dat de kaboutertjes het oplossen ofzo), ik kan daar heel slecht tegen en wil het juist graag snel geregeld hebben.
Het verschil zit er enerzijds in dat ik perfectionistischer ben en hij makkelijker, anderzijds in hoe we omgaan met regeldingen en voorkomen dat ons hoofd er vol mee raakt. Ik maak lijstjes, hij ontkent dat het gedaan moet worden en zet alles waar je niet dood aan gaat als het niet direct geregeld wordt uit zijn hoofd. Ik krijg stress als dingen niet geregeld zijn en ze uitgesteld of genegeerd worden, hij juist als hij ermee aan de slag moet. Dat verhaal van die cv ketel zou hier ook zo gaan. Pas als hij echt kapot zou gaan zou mijn man actie ondernemen waarschijnlijk. Hij functioneert op zijn werk ook het beste met deadlines en onder een leidinggevende. Hij zou compleet de mist ingaan als hij ZZPer zou zijn, dat beaamt hij zelf ook ten volle. Maar ja, thuis ben je eigenlijk ook een soort van ZZPer natuurlijk.
Tijdens mijn zwangerschappen zijn hier de zaken juist wat meer rechtgetrokken. Ik deed weliswaar de regeldingen nog net zoveel als voor die tijd, maar in die tijd is mijn man de routinematige huishoudelijke klussen grotendeels gaan doen omdat ik ze fysiek niet meer kon. De verdeling was eerst ieder 50/50 het huishouden en ik daarbij nog vrijwel alle losse klussen regeldingen, nu doet man het grootste deel van het dagelijkse huishouden en ik nog steeds vrijwel alle losse klussen en regeldingen. Dus ondanks dat ik nog het merendeel van de derde shift doe is het wel gelijker verdeeld omdat man een groter stuk tweede shift doet.
nicole123 wijzigde dit bericht op 04-02-2019 14:13
0.08% gewijzigd
maandag 4 februari 2019 om 14:08
Dank voor je reactie, ik begrijp goed wat je bedoelt. Ik heb daar vaak over gepraat met man, of het geprobeerd. Maar het komt niet aan lijkt het, hij (over)ziet het niet. Daarom gaan we nu iedere week met de agenda zitten, om dat overzicht te creëren.Kastanjez schreef: ↑04-02-2019 13:11Ik ben nog steeds niet helemaal bijgelezen, maar wil nu toch graag even reageren. Wat bij ons een paar jaar geleden heel erg geholpen heeft, is dat ik er op een gegeven moment zo door heen zat dat ik tegen manlief verzuchtte (en wel iets meer dan dat trouwens) dat ik echt geen levens van drie mensen tegelijk kon leven (en soms vier, als man ook nog dingen liet liggen die ik als vanzelf overnam).
Ik had toen nog niet eens van de derde shift gehoord (toen ik niet lang daarna de briljante post van Phantax las die hier nog ergens op het forum rondzwierf werd het nog makkelijker aan man uit te leggen trouwens) maar man uitleggen hoe druk ik in mijn hoofd was van alles en dat dat echt niet langer zo ging, was eigenlijk genoeg om dingen beter te verdelen.
De regeldingen kosten namelijk niet eens zo heel veel tijd, maar het ZIT. IN. JE. HOOFD. En dat is was energie kost. Ik kan wel op de kalender schrijven dat er nieuwe schoenen gekocht moeten worden en man kan dat dan gaan doen, maar als het die dag niet direct lukt, moet er dus nog een dag gepland worden. Ik kan oppasvragen uitzetten voor dagen dat we onverwacht moeten werken, maar ik moet dan wel onthouden dat de oppas nog niet heeft gereageerd of de data nog op haar kalender moet checken en dat het dus nog niet definitief is.
Allemaal klusjes van niks, an sich, maar bij elkaar kost het een hoop tijd.
Het is me even ontgaan of je daar nu al eens met je man over gepraat hebt. Dat lijkt me namelijk het begin bij jullie, vooral bij je man, de (h)erkenning van de derde shift en waarom dat energie (dus niet per se tijd) kost. En dat kun je misschien een aantal vaste, terugkerende dingen bij hem beleggen (tandarts- en kappersbezoek werken hier goed bij man, die is niet zo flexibel en van het onverwachte).
maandag 4 februari 2019 om 14:12
een vrouw die geen kado's van haar volwassen zoon krijgt, heeft het jong ooit echt zelf verkeerd opgevoedfrettie schreef: ↑04-02-2019 14:05Ik vind dit alleen maar opgaan als het andersom ook zo werkt. Als de man van pandax op gegeven momenten ook volledig het denkwerk overneemt en cadeautjes voor haar moeder koopt. Maar gek genoeg wordt dat zelden verwacht. En als je er samen bewust voor kiest in een relatie, de 1 alle dingen thuis en de ander (meer) werken en verdienen dan is dat een keuze. Naar mijn mening zou dit anders zou moeten zijn bij een stel dat allebei werkt en het gezinsinkomen verzorgt. En waarvan iedereen dan vindt dat het zo geëmancipeerd is dat de man zijn ding doet met de kinderen.
maandag 4 februari 2019 om 14:13
oh, ik ben gewoon een man, dat verklaart veel!nicole123 schreef: ↑04-02-2019 14:08
Heel herkenbaar! Die laatste alinea ook, dat ik in dat soort dingen de lat wat hoger / de prioriteiten anders leg dan mijn man. Als het aan mijn man lag zou hij maar heel af en toe foto’s maken en al helemaal niet een boek ervan maken of ze afdrukken. Ik vind dat wel belangrijk. Mijn man zou 1x per jaar naar de H&M gaan voor nieuwe kinderkleren en dan het eerste het beste wat er oké uitziet kopen, ik zoek internet en winkels af om te proberen de leukste en fijnst passende kleding te vinden, als het even kan in de aanbieding. Mijn man zou de avond voordat een van de kinderen gaat trakteren naar de supermarkt rennen om zakjes chips te halen, ik zit dan al een maand op internet ideeën op te doen (hierin zou ik dan weer best wel eens wat van man kunnen leren, dat bespaart veel tijd). Als er iets kapot gaat of dreigt te gaan dan stelt mijn man het uit om actie te ondernemen (in de hoop dat de kaboutertjes het oplossen ofzo), ik kan daar heel slecht tegen en wil het juist graag snel geregeld hebben.
maandag 4 februari 2019 om 14:18
lilalinda schreef: ↑04-02-2019 14:04ach nee, beetje vrouw trekt zich vooral niks aan van het gezeik op het schoolplein of van wie dan ook
Dat helpt al heel veel: vaker je schouders ophalen
En afkijken, hoe lekker laks mannen in het leven staan. Een keer een verjaardag vergeten, is blijkbaar helemaal niet zo erg.
Precies, het ís ook helemaal niet erg. Shit happens. Dit soort kleine foutjes zijn vervelend, maar geen halszaak. Er gaat niemand dood aan, er zijn geen sociale verhoudingen voorgoed beschadigd, het is gewoon even snot, maar dat is het wel. Net als met zo'n gymtas of een lunchbox, dan bietst zo'n kind maar een keer een boterham, al gymmend in haar ondergoed. De enige manier om niet die hele derde shift op je te nemen is accepteren dat er wel eens wat mis gaat en dat dat helemaal niet erg is. En als het schoolplein vervolgens verwijt dat je geen team bent met je man: jammer dan. Shit happens.
