Relaties
alle pijlers
Verder na bedrog, hoe?
vrijdag 13 mei 2016 om 07:48
Dit is het vervolg van het "partner biecht op...' topic
Partner biecht op...
In dit topic hoop ik mensen te spreken die weten wat het is om verder te leven nadat je vertrouwen geschonden is in je relatie. Wat is de impact op je relatie, als je hoort dat je partner je bedrogen heeft?
Vreemdgaan, hoerenbezoek, een eenmalig slippertje, een langdurig dubbelleven.?
Waar ga je doorheen, en wat doet je beslissen om weg te gaan of toch te blijven?
In het vorige topic liepen de emoties vaak hoog op. Dat is logisch.
Toch werd er (meestal) vanuit respect gereageerd, en dat was helpend.
Dus geef gerust je mening, alle standpunten zijn welkom, maar spreek elkaar aan zoals je zelf ook aangesproken zou willen worden.
Mijn achtergrond:
Ik hoorde 3 weken geleden dat mijn man al zeker 15 jaar van ons 20 jarige huwelijk af en toe naar de hoeren gaat. Ons huwelijk was verder goed. Twee (puber)zoons. Niemand weet dit nog, en dat valt me zwaar. Hij is totaal ongeveer 25x geweest. En dan nog 3 a 4x zoveel keer om te 'kijken' in die hoeren straat. Om de kick vd spanning.
Vroeger riep ik van: 'Als mijn vriend/man ooit vreemd zou gaan, dan schop ik hem er uit!
Geen twijfel mogelijk. 'Zoiets PIK je toch zeker niet?'
Maar nu, in de situatie, een situatie die ik nooit aan heb zien komen, voelt alles anders.
Niet meer duidelijk, maar vol twijfels en pijn. Hoe kan het dat ik dit nooit gemerkt heb? Waren er dan geen enkele signalen? Wat zegt dat over mij? Heb ik dan zo'n plank voor mijn kop? Of is hij zo'n briljant leugenaar? Was alles een leugen? Ook die mooie, liefdevolle intieme momenten? Ik kijk naar de scherven van mijn huwelijk en weet niet of ik dit nog kan lijmen. We kunnen 'door', maar kan ik hem ooit nog vertrouwen?
Ik word heen en weer geslingerd tussen woede, machteloosheid en verdriet. Alles waar ik in geloofde is onzeker geworden.
Ik hoop hier mensen te 'spreken ' die ook ooit bedrogen zijn. Ik ben benieuwd hoe die het hebben aangepakt. Ik wil nu -voorlopig- 'door'. Alles staat in de 'pauze-stand'. Hij woont hier in huis, slaapt apart. Als de emotionele rollercoaster wat vaart vermindert, het stof wat optrekt, dan hoop ik dat ik zie (voel? ) hoe de toekomst er uit ziet.
Hij gaat binnenkort hulp krijgen bij Rodersana, (ambulant, gesprekken,) om zijn seksverslaving aan te pakken. Ik heb nu 3x een gesprek gehad met mijn huisarts om even te kunnen ventileren.
Alle mensen die ik ken, staan of te ver weg van me, of te dichtbij, om dit tegen te kunnen vertellen.
De jongens mogen dit niet te weten komen; hoe erg ik dit ook vind, hij is een geweldige vader voor ze en dat beeld wil ik ze niet ontnemen.
Ben nu aan het zoeken naar een 'luisterend oor' in de hulpverlening.
Een gespreksgroep v lotgenoten ofzo. Partners van seksverslaafden. Partners van 'cheaters'. Zoiets. Maar ben nog niets tegengekomen. (Niet iets zonder een bepaalde religie.)
Want ik vraag me af hoe je omgaat met deze wisselende buien. Het ene moment zie ik geen enkele mogelijkheid meer, het volgende moment voel ik nog steeds die band, die liefde, (ookal haat ik hem tegelijkertijd).
Vraag me af of het mogelijk is om dat vertrouwen terug te krijgen.
En of jou dat dus gelukt is. Of niet. En hoe dat ging.
Partner biecht op...
In dit topic hoop ik mensen te spreken die weten wat het is om verder te leven nadat je vertrouwen geschonden is in je relatie. Wat is de impact op je relatie, als je hoort dat je partner je bedrogen heeft?
Vreemdgaan, hoerenbezoek, een eenmalig slippertje, een langdurig dubbelleven.?
Waar ga je doorheen, en wat doet je beslissen om weg te gaan of toch te blijven?
In het vorige topic liepen de emoties vaak hoog op. Dat is logisch.
Toch werd er (meestal) vanuit respect gereageerd, en dat was helpend.
Dus geef gerust je mening, alle standpunten zijn welkom, maar spreek elkaar aan zoals je zelf ook aangesproken zou willen worden.
Mijn achtergrond:
Ik hoorde 3 weken geleden dat mijn man al zeker 15 jaar van ons 20 jarige huwelijk af en toe naar de hoeren gaat. Ons huwelijk was verder goed. Twee (puber)zoons. Niemand weet dit nog, en dat valt me zwaar. Hij is totaal ongeveer 25x geweest. En dan nog 3 a 4x zoveel keer om te 'kijken' in die hoeren straat. Om de kick vd spanning.
Vroeger riep ik van: 'Als mijn vriend/man ooit vreemd zou gaan, dan schop ik hem er uit!
Geen twijfel mogelijk. 'Zoiets PIK je toch zeker niet?'
Maar nu, in de situatie, een situatie die ik nooit aan heb zien komen, voelt alles anders.
Niet meer duidelijk, maar vol twijfels en pijn. Hoe kan het dat ik dit nooit gemerkt heb? Waren er dan geen enkele signalen? Wat zegt dat over mij? Heb ik dan zo'n plank voor mijn kop? Of is hij zo'n briljant leugenaar? Was alles een leugen? Ook die mooie, liefdevolle intieme momenten? Ik kijk naar de scherven van mijn huwelijk en weet niet of ik dit nog kan lijmen. We kunnen 'door', maar kan ik hem ooit nog vertrouwen?
Ik word heen en weer geslingerd tussen woede, machteloosheid en verdriet. Alles waar ik in geloofde is onzeker geworden.
Ik hoop hier mensen te 'spreken ' die ook ooit bedrogen zijn. Ik ben benieuwd hoe die het hebben aangepakt. Ik wil nu -voorlopig- 'door'. Alles staat in de 'pauze-stand'. Hij woont hier in huis, slaapt apart. Als de emotionele rollercoaster wat vaart vermindert, het stof wat optrekt, dan hoop ik dat ik zie (voel? ) hoe de toekomst er uit ziet.
Hij gaat binnenkort hulp krijgen bij Rodersana, (ambulant, gesprekken,) om zijn seksverslaving aan te pakken. Ik heb nu 3x een gesprek gehad met mijn huisarts om even te kunnen ventileren.
Alle mensen die ik ken, staan of te ver weg van me, of te dichtbij, om dit tegen te kunnen vertellen.
De jongens mogen dit niet te weten komen; hoe erg ik dit ook vind, hij is een geweldige vader voor ze en dat beeld wil ik ze niet ontnemen.
Ben nu aan het zoeken naar een 'luisterend oor' in de hulpverlening.
Een gespreksgroep v lotgenoten ofzo. Partners van seksverslaafden. Partners van 'cheaters'. Zoiets. Maar ben nog niets tegengekomen. (Niet iets zonder een bepaalde religie.)
Want ik vraag me af hoe je omgaat met deze wisselende buien. Het ene moment zie ik geen enkele mogelijkheid meer, het volgende moment voel ik nog steeds die band, die liefde, (ookal haat ik hem tegelijkertijd).
Vraag me af of het mogelijk is om dat vertrouwen terug te krijgen.
En of jou dat dus gelukt is. Of niet. En hoe dat ging.
donderdag 30 juni 2016 om 01:02
Vroeg het al paar pagina's geleden: wat wil je eigenlijk met dit topic, Zeeland?
Alle meningen zijn nu wel de revue gepasseerd, en jij hebt 'voor nu'gekozen wat bij je past.
What else kan je nog doen?
Je bent goed op weg met t willen begrijpen van hem.
Af en toe wil je je weer verdedigen hier. Zou je ook mee stoppen om je op jouw leven te richten.
Ik zie geen obstakels om me nu niet meer zo te focussen op al die andere geluiden die jouw weg en eigen stem alleen maar zullen vertroebelen. Die weg die je nu inslaat zit je steady in.
Denk niet dat meer posts en topics nog nieuwe dingen voor je zullen betekenen (je kent nu wel de schakeringen die er zijn). Behalve die afleiding en drain van die waardevolle energie die je zo hard nodig hebt nu in je huwelijk!
Alle meningen zijn nu wel de revue gepasseerd, en jij hebt 'voor nu'gekozen wat bij je past.
What else kan je nog doen?
Je bent goed op weg met t willen begrijpen van hem.
Af en toe wil je je weer verdedigen hier. Zou je ook mee stoppen om je op jouw leven te richten.
Ik zie geen obstakels om me nu niet meer zo te focussen op al die andere geluiden die jouw weg en eigen stem alleen maar zullen vertroebelen. Die weg die je nu inslaat zit je steady in.
Denk niet dat meer posts en topics nog nieuwe dingen voor je zullen betekenen (je kent nu wel de schakeringen die er zijn). Behalve die afleiding en drain van die waardevolle energie die je zo hard nodig hebt nu in je huwelijk!
Until you have stood in another woman’s stilettos, you will never begin to know the year of pain she felt breaking them in. (S. L. Alder)
donderdag 30 juni 2016 om 06:45
quote:iemand_anders schreef op 30 juni 2016 @ 00:56:
Een mooie afleidingsmanouvre, die missie van 'willen begrijpen'.
Zolang je je daar mee bezig kan houden, kun je je eigen (lees: autonome) innerlijke proces prachtig op de zijlijn parkeren.
Ben je vooral vooral bezig met hèm, zijn beleefwereld en intrinsieke motivaties. Waar jij dan vervolgens een eigen waarheid en betekenis aan kan geven. Zo creëer je een spiegelwereld en zal je je eigen waarheid altijd via de reflectie van zijn 'begrijpen' waarnemen.
Jammer Zeeland, je doet je 'zèlf' schromelijk tekort.Dit!
Een mooie afleidingsmanouvre, die missie van 'willen begrijpen'.
Zolang je je daar mee bezig kan houden, kun je je eigen (lees: autonome) innerlijke proces prachtig op de zijlijn parkeren.
Ben je vooral vooral bezig met hèm, zijn beleefwereld en intrinsieke motivaties. Waar jij dan vervolgens een eigen waarheid en betekenis aan kan geven. Zo creëer je een spiegelwereld en zal je je eigen waarheid altijd via de reflectie van zijn 'begrijpen' waarnemen.
Jammer Zeeland, je doet je 'zèlf' schromelijk tekort.Dit!
donderdag 30 juni 2016 om 06:49
Verder schreef jequote:Mbt die afspraak die er aan zit te komen voor de relatie therapie, ik heb dat aangegeven; dat ik graag meewerk, en dat ik ook denk dat dat ook echt nodig is. Maar dat ik dus twijfel over de timing, dat ik niet goed in kan schatten wanneer ik voldoende mijn eigen pijn heb doorgewerkt, om constructief te kunnen zijn in de relatie therapie. Dat ik wel voel dat als we daar NU mee zouden starten, dat we dan wrs veel tijd 'kwijt' zijn aan mijn weerstand. Ben nu gewoon te boos, angstig, gekwetst om ruimte te voelen om met hem mee te denken, hem te steunen. En dat ik dus niet goed kan inschatten hoe dat over een tijdje is.Je hoeft niet eerst in therapie om in relatietherapie te kunnen. Jouw weerstand kun je prima meenemen in de relatietherapie en dan gáát een groot deel van de relatietherapie daarover. Wat is daar mis mee? Waarom zou dat niet constructief zijn? Het gaat toch om jullie beiden? En dit is toch wat er is gebeurd in jullie relatie en dit is wat het heeft opgeleverd. En daar gaat dan die relatietherapie over.
donderdag 30 juni 2016 om 06:50
quote:Zeeland1970 schreef op 29 juni 2016 @ 23:25:
Quote meds : "Hij is dan namelijk de domme, zieke, verwrongen, niet toerekeningsvatbare man en jij de redder in nood"
Ik vind hem niet ontoerekeningsvatbaar voor zijn daden. Ik vind wel dat hij een vreemde, kromme manier heeft om zijn frustraties af te reageren. Ik wil hem niet redden, wel begrijpen.
Wat haalde hij dáár wat hij bij mij -in zijn beleving- tekort kwam? Was het een passief agressiviteit naar mij, omdat hij mss het gevoel had niet rechtstreeks tegen me opgewassen te zijn? Voelde hij zich tekort gedaan? (Waarin dan in hemelsnaam want we hadden het toch goed?) Was het het opvullen van een leegte? Een troost? Geilheid? Gebrek aan intimiteit? Een kalmeren v een rusteloosheid? Ging het om macht? (Hij bevestigde alle bovenstaanden behalve die v macht)
Dat vind ik nou bijzonder. Dit is namelijk het meest belangrijke als je iets koopt. Jij bent degene die met geld bepaalt wat die ander jou levert, hoeveel, hoe vaak, de kwaliteit en als je iets beters/meer wilt, kun je meer geld neerleggen, zodat je dat krijgt wat je zoekt. Dat geldt bij de aanschaf van een televisie, de aannemer die je inhuurt om de muur te pleisteren en bij de hoeren. Jouw geld geeft je macht, dat kan jouw man dan willen ontkennen, maar de realiteit haalt hem hier links en rechts in.
Toch nog wat aanvullen. Het valt mij op dat jouw man alle gevoelens erkent die hem "zielig" of een slachtoffer van zichzelf en zijn omgeving maken. Alleen dat ene gevoel, het gevoel van macht, het feit dat hij een vrouw kan laten doen wat hij wil, dat is in feite is wat je koopt bij een hoer, dat ontkent hij.
Quote meds : "Hij is dan namelijk de domme, zieke, verwrongen, niet toerekeningsvatbare man en jij de redder in nood"
Ik vind hem niet ontoerekeningsvatbaar voor zijn daden. Ik vind wel dat hij een vreemde, kromme manier heeft om zijn frustraties af te reageren. Ik wil hem niet redden, wel begrijpen.
Wat haalde hij dáár wat hij bij mij -in zijn beleving- tekort kwam? Was het een passief agressiviteit naar mij, omdat hij mss het gevoel had niet rechtstreeks tegen me opgewassen te zijn? Voelde hij zich tekort gedaan? (Waarin dan in hemelsnaam want we hadden het toch goed?) Was het het opvullen van een leegte? Een troost? Geilheid? Gebrek aan intimiteit? Een kalmeren v een rusteloosheid? Ging het om macht? (Hij bevestigde alle bovenstaanden behalve die v macht)
Dat vind ik nou bijzonder. Dit is namelijk het meest belangrijke als je iets koopt. Jij bent degene die met geld bepaalt wat die ander jou levert, hoeveel, hoe vaak, de kwaliteit en als je iets beters/meer wilt, kun je meer geld neerleggen, zodat je dat krijgt wat je zoekt. Dat geldt bij de aanschaf van een televisie, de aannemer die je inhuurt om de muur te pleisteren en bij de hoeren. Jouw geld geeft je macht, dat kan jouw man dan willen ontkennen, maar de realiteit haalt hem hier links en rechts in.
Toch nog wat aanvullen. Het valt mij op dat jouw man alle gevoelens erkent die hem "zielig" of een slachtoffer van zichzelf en zijn omgeving maken. Alleen dat ene gevoel, het gevoel van macht, het feit dat hij een vrouw kan laten doen wat hij wil, dat is in feite is wat je koopt bij een hoer, dat ontkent hij.
donderdag 30 juni 2016 om 07:08
quote:Nomos schreef op 30 juni 2016 @ 06:50:
[...]
Dat vind ik nou bijzonder. Dit is namelijk het meest belangrijke als je iets koopt. Jij bent degene die met geld bepaalt wat die ander jou levert, hoeveel, hoe vaak, de kwaliteit en als je iets beters/meer wilt, kun je meer geld neerleggen, zodat je dat krijgt wat je zoekt. Dat geldt bij de aanschaf van een televisie, de aannemer die je inhuurt om de muur te pleisteren en bij de hoeren. Jouw geld geeft je macht, dat kan jouw man dan willen ontkennen, maar de realiteit haalt hem hier links en rechts in.
Toch nog wat aanvullen. Het valt mij op dat jouw man alle gevoelens erkent die hem "zielig" of een slachtoffer van zichzelf en zijn omgeving maken. Alleen dat ene gevoel, het gevoel van macht, het feit dat hij een vrouw kan laten doen wat hij wil, dat is in feite is wat je koopt bij een hoer, dat ontkent hij.
Heel erg mee eens.
Maar het klopt wel met het beeld van iemand die zichzelf liever als seksverslaafd ziet. Dan is het een 'nare aandoening' waar hij niet goed tegen bestand is. Het is hem overkomen, hij was er niet tegen bestand, hij wilde het niet maar hij ontkwam er niet aan, het was sterker dan hem zelf, enzovoorts.
Hoerenbezoek is níet te vergelijken met een alcoholverslaving. En dat hij zich walgelijk voelde en smerig en tóch steeds weer koos om te gaan, dat maakt hem niet automatisch verslaafd. Het kan ook simpelweg een behoefte zijn aan juist dat walgelijke en smerige. Omdat dát hem opwindt. En dat is allang een feit en geen vraag meer.
[...]
Dat vind ik nou bijzonder. Dit is namelijk het meest belangrijke als je iets koopt. Jij bent degene die met geld bepaalt wat die ander jou levert, hoeveel, hoe vaak, de kwaliteit en als je iets beters/meer wilt, kun je meer geld neerleggen, zodat je dat krijgt wat je zoekt. Dat geldt bij de aanschaf van een televisie, de aannemer die je inhuurt om de muur te pleisteren en bij de hoeren. Jouw geld geeft je macht, dat kan jouw man dan willen ontkennen, maar de realiteit haalt hem hier links en rechts in.
Toch nog wat aanvullen. Het valt mij op dat jouw man alle gevoelens erkent die hem "zielig" of een slachtoffer van zichzelf en zijn omgeving maken. Alleen dat ene gevoel, het gevoel van macht, het feit dat hij een vrouw kan laten doen wat hij wil, dat is in feite is wat je koopt bij een hoer, dat ontkent hij.
Heel erg mee eens.
Maar het klopt wel met het beeld van iemand die zichzelf liever als seksverslaafd ziet. Dan is het een 'nare aandoening' waar hij niet goed tegen bestand is. Het is hem overkomen, hij was er niet tegen bestand, hij wilde het niet maar hij ontkwam er niet aan, het was sterker dan hem zelf, enzovoorts.
Hoerenbezoek is níet te vergelijken met een alcoholverslaving. En dat hij zich walgelijk voelde en smerig en tóch steeds weer koos om te gaan, dat maakt hem niet automatisch verslaafd. Het kan ook simpelweg een behoefte zijn aan juist dat walgelijke en smerige. Omdat dát hem opwindt. En dat is allang een feit en geen vraag meer.
donderdag 30 juni 2016 om 07:11
donderdag 30 juni 2016 om 07:18
quote:toiletrol schreef op 30 juni 2016 @ 07:08:
[...]
Heel erg mee eens.
Maar het klopt wel met het beeld van iemand die zichzelf liever als seksverslaafd ziet. Dan is het een 'nare aandoening' waar hij niet goed tegen bestand is. Het is hem overkomen, hij was er niet tegen bestand, hij wilde het niet maar hij ontkwam er niet aan, het was sterker dan hem zelf, enzovoorts.
Hoerenbezoek is níet te vergelijken met een alcoholverslaving. En dat hij zich walgelijk voelde en smerig en tóch steeds weer koos om te gaan, dat maakt hem niet automatisch verslaafd. Het kan ook simpelweg een behoefte zijn aan juist dat walgelijke en smerige. Omdat dát hem opwindt. En dat is allang een feit en geen vraag meer.Natuurlijk is hoerenbezoek niet hetzelfde als een alcoholverslaving, maar kijk eens naar een gokverslaving? Ook deze mensen weten op het moment dat ze geld in de fruitmachine gooien, dat het niet in orde/stom/alles ondermijnend is, voelen zich daarna smerig en schuldig, maar ze doen het toch, iedere keer opnieuw, zelfs als ze hun gezin, huis, baan verliezen. In het geval van deze man is er niet alleen de behoefte aan het walgelijke en smerige, hij kan het niet laten om eraan te voldoen. Volgens mij heb je dan toch met een vorm van verslaving te maken.
[...]
Heel erg mee eens.
Maar het klopt wel met het beeld van iemand die zichzelf liever als seksverslaafd ziet. Dan is het een 'nare aandoening' waar hij niet goed tegen bestand is. Het is hem overkomen, hij was er niet tegen bestand, hij wilde het niet maar hij ontkwam er niet aan, het was sterker dan hem zelf, enzovoorts.
Hoerenbezoek is níet te vergelijken met een alcoholverslaving. En dat hij zich walgelijk voelde en smerig en tóch steeds weer koos om te gaan, dat maakt hem niet automatisch verslaafd. Het kan ook simpelweg een behoefte zijn aan juist dat walgelijke en smerige. Omdat dát hem opwindt. En dat is allang een feit en geen vraag meer.Natuurlijk is hoerenbezoek niet hetzelfde als een alcoholverslaving, maar kijk eens naar een gokverslaving? Ook deze mensen weten op het moment dat ze geld in de fruitmachine gooien, dat het niet in orde/stom/alles ondermijnend is, voelen zich daarna smerig en schuldig, maar ze doen het toch, iedere keer opnieuw, zelfs als ze hun gezin, huis, baan verliezen. In het geval van deze man is er niet alleen de behoefte aan het walgelijke en smerige, hij kan het niet laten om eraan te voldoen. Volgens mij heb je dan toch met een vorm van verslaving te maken.
donderdag 30 juni 2016 om 07:24
quote:Nomos schreef op 30 juni 2016 @ 07:18:
[...]
Natuurlijk is hoerenbezoek niet hetzelfde als een alcoholverslaving, maar kijk eens naar een gokverslaving? Ook deze mensen weten op het moment dat ze geld in de fruitmachine gooien, dat het niet in orde/stom/alles ondermijnend is, voelen zich daarna smerig en schuldig, maar ze doen het toch, iedere keer opnieuw, zelfs als ze hun gezin, huis, baan verliezen. In het geval van deze man is er niet alleen de behoefte aan het walgelijke en smerige, hij kan het niet laten om eraan te voldoen. Volgens mij heb je dan toch met een vorm van verslaving te maken.Of simpelweg met lust. Niet alles hoeft gepsychologiseerd te worden. Kijk, als de man hen in de schulden had gestort om koste wat kost naar de hoeren te kunnen gaan, dan was er wellicht sprake geweest van een verslaving. Maar zo is het niet gegaan.
[...]
Natuurlijk is hoerenbezoek niet hetzelfde als een alcoholverslaving, maar kijk eens naar een gokverslaving? Ook deze mensen weten op het moment dat ze geld in de fruitmachine gooien, dat het niet in orde/stom/alles ondermijnend is, voelen zich daarna smerig en schuldig, maar ze doen het toch, iedere keer opnieuw, zelfs als ze hun gezin, huis, baan verliezen. In het geval van deze man is er niet alleen de behoefte aan het walgelijke en smerige, hij kan het niet laten om eraan te voldoen. Volgens mij heb je dan toch met een vorm van verslaving te maken.Of simpelweg met lust. Niet alles hoeft gepsychologiseerd te worden. Kijk, als de man hen in de schulden had gestort om koste wat kost naar de hoeren te kunnen gaan, dan was er wellicht sprake geweest van een verslaving. Maar zo is het niet gegaan.
donderdag 30 juni 2016 om 07:47
quote:toiletrol schreef op 30 juni 2016 @ 07:24:
[...]
Of simpelweg met lust. Niet alles hoeft gepsychologiseerd te worden. Kijk, als de man hen in de schulden had gestort om koste wat kost naar de hoeren te kunnen gaan, dan was er wellicht sprake geweest van een verslaving. Maar zo is het niet gegaan.Een verslaving betekent niet meteen je maatschappelijke ondergang, ik denk wel je sociale teloorgang. Zolang je je verslaving kunt betalen en je niet aan de bedelstaf raakt, je in je huis kunt blijven wonen, je je baan houdt, je de kinderen naar school brengt, je auto kunt blijven rijden, is er maatschappelijk niet veel aan de hand. Voldoen aan je behoeftes betekent dat je je, op het moment dat je eraan voldoet, moet kunnen afsluiten voor gevoelens die het kunnen verzieken en je moet het aankunnen om je omgeving te "beschermen" door je mond te houden over je zieke gedrag.
[...]
Of simpelweg met lust. Niet alles hoeft gepsychologiseerd te worden. Kijk, als de man hen in de schulden had gestort om koste wat kost naar de hoeren te kunnen gaan, dan was er wellicht sprake geweest van een verslaving. Maar zo is het niet gegaan.Een verslaving betekent niet meteen je maatschappelijke ondergang, ik denk wel je sociale teloorgang. Zolang je je verslaving kunt betalen en je niet aan de bedelstaf raakt, je in je huis kunt blijven wonen, je je baan houdt, je de kinderen naar school brengt, je auto kunt blijven rijden, is er maatschappelijk niet veel aan de hand. Voldoen aan je behoeftes betekent dat je je, op het moment dat je eraan voldoet, moet kunnen afsluiten voor gevoelens die het kunnen verzieken en je moet het aankunnen om je omgeving te "beschermen" door je mond te houden over je zieke gedrag.
donderdag 30 juni 2016 om 08:27
quote:Zeeland1970 schreef op 29 juni 2016 @ 23:25:
Quote meds : "Hij is dan namelijk de domme, zieke, verwrongen, niet toerekeningsvatbare man en jij de redder in nood"
Ik vind hem niet ontoerekeningsvatbaar voor zijn daden. Ik vind wel dat hij een vreemde, kromme manier heeft om zijn frustraties af te reageren. Ik wil hem niet redden, wel begrijpen.
Er valt niets te begrijpen. Dat is gewoon wat hij doet. Daar is geen reden voor, behalve dat deze afleiding beschikbaar is, makkelijk bereikbaar en hij hoeft er geen moeite voor te doen. Wham, bam, thank you ma'am en weer naar huis.
Wat haalde hij dáár wat hij bij mij -in zijn beleving- tekort kwam? Was het een passief agressiviteit naar mij, omdat hij mss het gevoel had niet rechtstreeks tegen me opgewassen te zijn? Voelde hij zich tekort gedaan? (Waarin dan in hemelsnaam want we hadden het toch goed?) Was het het opvullen van een leegte? Een troost? Geilheid? Gebrek aan intimiteit? Een kalmeren v een rusteloosheid? Ging het om macht? (Hij bevestigde alle bovenstaanden behalve die v macht)
Iedereen is wel eens rusteloos en ontevreden in zijn leven, zo ook jouw man. Dat was hij al af en toe voordat hij jou kende, dat is hij nog steeds. Maar omdat jij hem wil begrijpen moet hij daar een reden voor hebben. En dus gaat hij achteraf nadenken over waarom hij ontevreden was en koppelt hij dat hoerenlopen aan zich niet gehoord voelen. Het zal best, dat hij zich af en toe niet gehoord voelde in jullie relatie maar dat is echt niet de oorzaak. Hooguit de trigger van zijn hoererij.
Ik denk dat iedereen wel zijn eigen vluchtgedrag heeft. Veel vrouwen gaan bijvoorbeeld winkelen. Dat is niet de schuld van hun man of hun huwelijk, dat is waar ze in vluchten als hun leven ze even niet zo aanstaat. Zulk gedrag kan je dood analyseren maar de werkelijke vraag is natuurlijk hoe je destructief gedrag in de hand houdt. Ik heb echt geen flauw idee waarom ik nieuwe kleren wil kopen als ik er even klaar mee ben. Dan kan ik mijn garderobe gaan analyseren maar het feit dat ik ineens dringend van alles nodig denk te hebben heeft echt niets te maken met wat ik thuis heb. Het wordt veroorzaakt door mijn stemming. Als ik zo ben moet ik dus iets anders gaan doen. Gelukkig komt het niet zo vaak voor anders was ik denk ik straatarm nu.
Ik denk dat het voor jouw man het zelfde werkt. Alleen gaat hij naar de hoeren. Dat wordt over het algemeen beschouwd als aanzienlijk ongewenster dan de aanschaf van nog een jurkje dat je niet nodig hebt maar best kan betalen. Het heeft niets met jou te maken, maar jij bent wel degene die er het diepst door geraakt wordt.
Quote meds : "Hij is dan namelijk de domme, zieke, verwrongen, niet toerekeningsvatbare man en jij de redder in nood"
Ik vind hem niet ontoerekeningsvatbaar voor zijn daden. Ik vind wel dat hij een vreemde, kromme manier heeft om zijn frustraties af te reageren. Ik wil hem niet redden, wel begrijpen.
Er valt niets te begrijpen. Dat is gewoon wat hij doet. Daar is geen reden voor, behalve dat deze afleiding beschikbaar is, makkelijk bereikbaar en hij hoeft er geen moeite voor te doen. Wham, bam, thank you ma'am en weer naar huis.
Wat haalde hij dáár wat hij bij mij -in zijn beleving- tekort kwam? Was het een passief agressiviteit naar mij, omdat hij mss het gevoel had niet rechtstreeks tegen me opgewassen te zijn? Voelde hij zich tekort gedaan? (Waarin dan in hemelsnaam want we hadden het toch goed?) Was het het opvullen van een leegte? Een troost? Geilheid? Gebrek aan intimiteit? Een kalmeren v een rusteloosheid? Ging het om macht? (Hij bevestigde alle bovenstaanden behalve die v macht)
Iedereen is wel eens rusteloos en ontevreden in zijn leven, zo ook jouw man. Dat was hij al af en toe voordat hij jou kende, dat is hij nog steeds. Maar omdat jij hem wil begrijpen moet hij daar een reden voor hebben. En dus gaat hij achteraf nadenken over waarom hij ontevreden was en koppelt hij dat hoerenlopen aan zich niet gehoord voelen. Het zal best, dat hij zich af en toe niet gehoord voelde in jullie relatie maar dat is echt niet de oorzaak. Hooguit de trigger van zijn hoererij.
Ik denk dat iedereen wel zijn eigen vluchtgedrag heeft. Veel vrouwen gaan bijvoorbeeld winkelen. Dat is niet de schuld van hun man of hun huwelijk, dat is waar ze in vluchten als hun leven ze even niet zo aanstaat. Zulk gedrag kan je dood analyseren maar de werkelijke vraag is natuurlijk hoe je destructief gedrag in de hand houdt. Ik heb echt geen flauw idee waarom ik nieuwe kleren wil kopen als ik er even klaar mee ben. Dan kan ik mijn garderobe gaan analyseren maar het feit dat ik ineens dringend van alles nodig denk te hebben heeft echt niets te maken met wat ik thuis heb. Het wordt veroorzaakt door mijn stemming. Als ik zo ben moet ik dus iets anders gaan doen. Gelukkig komt het niet zo vaak voor anders was ik denk ik straatarm nu.
Ik denk dat het voor jouw man het zelfde werkt. Alleen gaat hij naar de hoeren. Dat wordt over het algemeen beschouwd als aanzienlijk ongewenster dan de aanschaf van nog een jurkje dat je niet nodig hebt maar best kan betalen. Het heeft niets met jou te maken, maar jij bent wel degene die er het diepst door geraakt wordt.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
donderdag 30 juni 2016 om 08:49
quote:Nomos schreef op 30 juni 2016 @ 07:47:
[...]
Een verslaving betekent niet meteen je maatschappelijke ondergang, ik denk wel je sociale teloorgang. Zolang je je verslaving kunt betalen en je niet aan de bedelstaf raakt, je in je huis kunt blijven wonen, je je baan houdt, je de kinderen naar school brengt, je auto kunt blijven rijden, is er maatschappelijk niet veel aan de hand. Voldoen aan je behoeftes betekent dat je je, op het moment dat je eraan voldoet, moet kunnen afsluiten voor gevoelens die het kunnen verzieken en je moet het aankunnen om je omgeving te "beschermen" door je mond te houden over je zieke gedrag.Wacht eens even.. Eerst kom je met een vergelijking met gokverslaving en schrijf je "Natuurlijk is hoerenbezoek niet hetzelfde als een alcoholverslaving, maar kijk eens naar een gokverslaving? Ook deze mensen weten op het moment dat ze geld in de fruitmachine gooien, dat het niet in orde/stom/alles ondermijnend is, voelen zich daarna smerig en schuldig, maar ze doen het toch, iedere keer opnieuw, zelfs als ze hun gezin, huis, baan verliezen."
En nu ga je mijn reactie daarop opnieuw relativeren, want nu heeft hij een redelijk beheersbare en betaalbare 'verslaving'?
Soms zijn de dingen gewoon wat ze zijn: zin in seks in een ongelijkwaardige verhouding waarbij zij simpelweg doet wat hij haar zegt te doen. Inclusief het gevoel van 'dit hoor ik eigenlijk niet te doen en ik zou me smerig moeten voelen'.
[...]
Een verslaving betekent niet meteen je maatschappelijke ondergang, ik denk wel je sociale teloorgang. Zolang je je verslaving kunt betalen en je niet aan de bedelstaf raakt, je in je huis kunt blijven wonen, je je baan houdt, je de kinderen naar school brengt, je auto kunt blijven rijden, is er maatschappelijk niet veel aan de hand. Voldoen aan je behoeftes betekent dat je je, op het moment dat je eraan voldoet, moet kunnen afsluiten voor gevoelens die het kunnen verzieken en je moet het aankunnen om je omgeving te "beschermen" door je mond te houden over je zieke gedrag.Wacht eens even.. Eerst kom je met een vergelijking met gokverslaving en schrijf je "Natuurlijk is hoerenbezoek niet hetzelfde als een alcoholverslaving, maar kijk eens naar een gokverslaving? Ook deze mensen weten op het moment dat ze geld in de fruitmachine gooien, dat het niet in orde/stom/alles ondermijnend is, voelen zich daarna smerig en schuldig, maar ze doen het toch, iedere keer opnieuw, zelfs als ze hun gezin, huis, baan verliezen."
En nu ga je mijn reactie daarop opnieuw relativeren, want nu heeft hij een redelijk beheersbare en betaalbare 'verslaving'?
Soms zijn de dingen gewoon wat ze zijn: zin in seks in een ongelijkwaardige verhouding waarbij zij simpelweg doet wat hij haar zegt te doen. Inclusief het gevoel van 'dit hoor ik eigenlijk niet te doen en ik zou me smerig moeten voelen'.
donderdag 30 juni 2016 om 09:06
quote:toiletrol schreef op 30 juni 2016 @ 08:49:
[...]
Wacht eens even.. Eerst kom je met een vergelijking met gokverslaving en schrijf je "Natuurlijk is hoerenbezoek niet hetzelfde als een alcoholverslaving, maar kijk eens naar een gokverslaving? Ook deze mensen weten op het moment dat ze geld in de fruitmachine gooien, dat het niet in orde/stom/alles ondermijnend is, voelen zich daarna smerig en schuldig, maar ze doen het toch, iedere keer opnieuw, zelfs als ze hun gezin, huis, baan verliezen."
En nu ga je mijn reactie daarop opnieuw relativeren, want nu heeft hij een redelijk beheersbare en betaalbare 'verslaving'?
Soms zijn de dingen gewoon wat ze zijn: zin in seks in een ongelijkwaardige verhouding waarbij zij simpelweg doet wat hij haar zegt te doen. Inclusief het gevoel van 'dit hoor ik eigenlijk niet te doen en ik zou me smerig moeten voelen'.
Een alcoholverslaving ruik je en merk je, omdat de flessen overal in huis terug te vinden zijn en je partner niet meer aanspreekbaar is. Een alcoholverslaving kun je, net als alle ander verslavingen aan middelen, niet verhullen, vandaar mijn vergelijking met een gokverslaving, die kun je ook alleen maar buitenshuis praktiseren.
Ik zeg nergens dat een seksverslaving of een gokverslaving beheersbaar zijn, voor sommige mensen zijn verslavingen betaalbaar, zonder dat zij meteen maatschappelijk ten onder gaan. Op dat laatste reageerde ik.
Ik denk, in tegenstelling tot jou en Bwitched, dat er wel sprake zou kunnen zijn van verslavingsgedrag. Begrijp ik goed dat jij en Bwitched willen zeggen, dat heer Zeeland niet verslaafd kan zijn en dus alleen maar ongewenst gedrag vertoont? Dat dit is wat hij doet om afgeleid te worden? Waarvan moet hij afgeleid worden dan? En waarom zoekt hij dat dan in een ongelijkwaardige machtsverhouding? En waarom zou hij dan serieus in therapie gaan en ook genomen worden? Ik kan me al die vragen bij Zeeland best voorstellen. Het gaat om de man met wie zij 20 jaar samen is en twee kinderen heeft en die een heel verborgen leven blijkt te hebben gehad. Dan alleen maar denken, dat dit nou eenmaal is wat hij doet.... Nee, ik relativeer jouw reactie niet. Misschien heb je gelijk en wil hij graag dat hij een sexverslaving heeft, omdat hij dan weer een slachtoffer is van zichzelf en/of de omstandigheden. Dan blijf ik het toch een bijzondere wijze van coping vinden, jij niet?
[...]
Wacht eens even.. Eerst kom je met een vergelijking met gokverslaving en schrijf je "Natuurlijk is hoerenbezoek niet hetzelfde als een alcoholverslaving, maar kijk eens naar een gokverslaving? Ook deze mensen weten op het moment dat ze geld in de fruitmachine gooien, dat het niet in orde/stom/alles ondermijnend is, voelen zich daarna smerig en schuldig, maar ze doen het toch, iedere keer opnieuw, zelfs als ze hun gezin, huis, baan verliezen."
En nu ga je mijn reactie daarop opnieuw relativeren, want nu heeft hij een redelijk beheersbare en betaalbare 'verslaving'?
Soms zijn de dingen gewoon wat ze zijn: zin in seks in een ongelijkwaardige verhouding waarbij zij simpelweg doet wat hij haar zegt te doen. Inclusief het gevoel van 'dit hoor ik eigenlijk niet te doen en ik zou me smerig moeten voelen'.
Een alcoholverslaving ruik je en merk je, omdat de flessen overal in huis terug te vinden zijn en je partner niet meer aanspreekbaar is. Een alcoholverslaving kun je, net als alle ander verslavingen aan middelen, niet verhullen, vandaar mijn vergelijking met een gokverslaving, die kun je ook alleen maar buitenshuis praktiseren.
Ik zeg nergens dat een seksverslaving of een gokverslaving beheersbaar zijn, voor sommige mensen zijn verslavingen betaalbaar, zonder dat zij meteen maatschappelijk ten onder gaan. Op dat laatste reageerde ik.
Ik denk, in tegenstelling tot jou en Bwitched, dat er wel sprake zou kunnen zijn van verslavingsgedrag. Begrijp ik goed dat jij en Bwitched willen zeggen, dat heer Zeeland niet verslaafd kan zijn en dus alleen maar ongewenst gedrag vertoont? Dat dit is wat hij doet om afgeleid te worden? Waarvan moet hij afgeleid worden dan? En waarom zoekt hij dat dan in een ongelijkwaardige machtsverhouding? En waarom zou hij dan serieus in therapie gaan en ook genomen worden? Ik kan me al die vragen bij Zeeland best voorstellen. Het gaat om de man met wie zij 20 jaar samen is en twee kinderen heeft en die een heel verborgen leven blijkt te hebben gehad. Dan alleen maar denken, dat dit nou eenmaal is wat hij doet.... Nee, ik relativeer jouw reactie niet. Misschien heb je gelijk en wil hij graag dat hij een sexverslaving heeft, omdat hij dan weer een slachtoffer is van zichzelf en/of de omstandigheden. Dan blijf ik het toch een bijzondere wijze van coping vinden, jij niet?
donderdag 30 juni 2016 om 09:11
BWitched, wat een treffende, herkenbare vergelijking. En wat ik ook ken: iets te snoepen pakken op diezelfde manier. Leegtes en ontevredenheid vullen. Dat ligt niet aan iemand anders, want niemand dan jij zelf kan leegtes vullen, als je echt durft te kijken naar jezelf. En niemand anders heeft de opdracht jouzelf gelukkig te maken. Dat kan ook niet. Die opdracht heb je zelf aan te nemen. Ondertussen mag je wel kiezen voor zuiver leven. Voor je geen pijn laten doen door mensen die hun eigen leegtes vullen op een manier die jou beschadigt. Die hun eigen opdracht niet aan willen of kunnen nemen, en dan niet alleen destructief zijn naar zichzelf toe maar ook naar anderen. Die in een slachtofferschap zitten en het daar wel veilig vinden. Anderen laten werken.
donderdag 30 juni 2016 om 09:19
Had het over zijn proces vd afgelopen weken. Over het ombuigen van verlangen naar troost en intimiteit, naar een gezonde manier om dit binnen het huwelijk te hervinden.
Schitterend zoals zijn proces verloopt en hij begrijpt ook al jouw gevoelens en angsten en twijfels. Schitterend ook dat jij hem nog steeds zijn hoerenloperij voor zijn voeten gooit als hij menselijke verontwaardiging toont naar uitbuiting van Poolse arbeiders.
Jij gaat dit spel niet winnen als je zo bezig blijft. Terwijl hij het braafste jongetje van de klas speelt om zijn huwelijk te redden blijf jij doorgaan over zijn vreemdgaan en weet je niet of je relatietherapie nu al wil.
Wat jij nu doet is hem monddood maken. Hij mag zijn mening over misbruik, uitbuiting of hypocrisie niet meer uiten want hij loopt het gevaar dat jij dat tegen hem gebruikt. Mag hij nog wel praten over hoe leuk sommige gezinnen zijn, een mening hebben als de buren gaan scheiden, klagen als hij vindt dat ie onderbetaald wordt op zijn werk?
Verslaafden zijn manipulators pur sang en als ik hem was zou ik jouw gedrag aangrijpen als "ik heb er voor gevochten maar mijn vrouw bleef het maar voor mijn voeten werpen en ik kreeg niet de kans om te laten zien dat ik verandert ben." M.a.w., de volgende keer dat hij naar de hoeren gaat is het, in zijn ogen, jouw schuld.
Je kan van mening verschillen of dat terecht is maar je geeft hem alles in handen om het te doen als je dit gedrag blijft vertonen. Hoe fout iemand ook is geweest, je kan niet zeggen, we gaan door met ons huwelijk maar ik vergeef het je niet en blijf er over doorzagen zolang als het mij uitkomt. Niemand met een beetje gevoel voor trots gaat 100 keer door het stof, verdient of onverdiend, iedereen bepaald zelf hoeveel straf hij/zij verdient voordat het gaat wrokken.
Het is al eerder gezegd, make up your mind, het is of doorgaan en het proberen achter je te laten of stoppen, er bestaat geen tussenweg.
Schitterend zoals zijn proces verloopt en hij begrijpt ook al jouw gevoelens en angsten en twijfels. Schitterend ook dat jij hem nog steeds zijn hoerenloperij voor zijn voeten gooit als hij menselijke verontwaardiging toont naar uitbuiting van Poolse arbeiders.
Jij gaat dit spel niet winnen als je zo bezig blijft. Terwijl hij het braafste jongetje van de klas speelt om zijn huwelijk te redden blijf jij doorgaan over zijn vreemdgaan en weet je niet of je relatietherapie nu al wil.
Wat jij nu doet is hem monddood maken. Hij mag zijn mening over misbruik, uitbuiting of hypocrisie niet meer uiten want hij loopt het gevaar dat jij dat tegen hem gebruikt. Mag hij nog wel praten over hoe leuk sommige gezinnen zijn, een mening hebben als de buren gaan scheiden, klagen als hij vindt dat ie onderbetaald wordt op zijn werk?
Verslaafden zijn manipulators pur sang en als ik hem was zou ik jouw gedrag aangrijpen als "ik heb er voor gevochten maar mijn vrouw bleef het maar voor mijn voeten werpen en ik kreeg niet de kans om te laten zien dat ik verandert ben." M.a.w., de volgende keer dat hij naar de hoeren gaat is het, in zijn ogen, jouw schuld.
Je kan van mening verschillen of dat terecht is maar je geeft hem alles in handen om het te doen als je dit gedrag blijft vertonen. Hoe fout iemand ook is geweest, je kan niet zeggen, we gaan door met ons huwelijk maar ik vergeef het je niet en blijf er over doorzagen zolang als het mij uitkomt. Niemand met een beetje gevoel voor trots gaat 100 keer door het stof, verdient of onverdiend, iedereen bepaald zelf hoeveel straf hij/zij verdient voordat het gaat wrokken.
Het is al eerder gezegd, make up your mind, het is of doorgaan en het proberen achter je te laten of stoppen, er bestaat geen tussenweg.
donderdag 30 juni 2016 om 09:19
Nomos, ik denk dat het proberen te psychologiseren van de wens van de man van TO om naar de hoeren te gaan niet zo interessant is. Naar mijn idee is dat doorschieten in proberen hem te begrijpen en een voor TO acceptabeler verklaring te zoeken. Ze zoekt net zolang, tot ze iets heeft gevonden waardoor ze zijn hoerenbezoek kan omkleden met iets wat zij beter accepteren kan. Het gevaar is dat zij daarmee misschien iets van hem maakt wat hij niet is (verslaafd, bijvoorbeeld).
Waar het - in mijn ogen - voor TO om zou moeten draaien is:
- accepteer ik dat hij naar de hoeren gaat?
- zo niet: kies ik ervoor om hem te vertrouwen wanneer hij afspreekt dat hij dit niet meer zal doen?
- wanneer ik hem hierin niet vertrouw, waarom blijf ik dan toch bij hem?
TO hoeft alleen maar zichzelf te leren begrijpen.
Waar het - in mijn ogen - voor TO om zou moeten draaien is:
- accepteer ik dat hij naar de hoeren gaat?
- zo niet: kies ik ervoor om hem te vertrouwen wanneer hij afspreekt dat hij dit niet meer zal doen?
- wanneer ik hem hierin niet vertrouw, waarom blijf ik dan toch bij hem?
TO hoeft alleen maar zichzelf te leren begrijpen.
donderdag 30 juni 2016 om 09:27
Ja Wiebeltje en Bwitched, eens.
Al wordt het zorgelijk als je zoveel eet dat je niet meer uit bed kunt of zoveel koopt dat je het niet meer kunt betalen. Dan schaadt je ook anderen.
We weten nog lang niet wat er tussen onze oren allemaal gebeurt.
En dat zal ook grotendeels zijn wat we er zelf van maken misschien.
Maar als Zeeman nu nooit meer naar de hoeren gaat en Zeeland daarmee kan leven dan lijkt me dat prima.
Dat ik me dat voor mezelf niet voor kan stellen doet er toch eigenlijk niet toe?
En zijn wij zelf altijd helemaal zuiver? Nee, niemand is een heilige.
Een ander de maat nemen is gemakkelijker dan jezelf de maat nemen.
Ik vind trouwens relatietherapie ook prima op zijn plaats. Lijkt me juist heel goed als Zeeman wat weerstand ervaart.
En die haptonoom, ook nog steeds een goed idee Zeeland.
Hebben jullie misschien in de afgelopen 20 jaar zoveel begrip naar elkaar ontwikkeld dat het jullie eigenlijk in de weg zit?
Ja ook een goeie toiletrol.
Ik merk dat dit mij helemaal boven de pet gaat.
Gelukkig maar misschien.
Al wordt het zorgelijk als je zoveel eet dat je niet meer uit bed kunt of zoveel koopt dat je het niet meer kunt betalen. Dan schaadt je ook anderen.
We weten nog lang niet wat er tussen onze oren allemaal gebeurt.
En dat zal ook grotendeels zijn wat we er zelf van maken misschien.
Maar als Zeeman nu nooit meer naar de hoeren gaat en Zeeland daarmee kan leven dan lijkt me dat prima.
Dat ik me dat voor mezelf niet voor kan stellen doet er toch eigenlijk niet toe?
En zijn wij zelf altijd helemaal zuiver? Nee, niemand is een heilige.
Een ander de maat nemen is gemakkelijker dan jezelf de maat nemen.
Ik vind trouwens relatietherapie ook prima op zijn plaats. Lijkt me juist heel goed als Zeeman wat weerstand ervaart.
En die haptonoom, ook nog steeds een goed idee Zeeland.
Hebben jullie misschien in de afgelopen 20 jaar zoveel begrip naar elkaar ontwikkeld dat het jullie eigenlijk in de weg zit?
Ja ook een goeie toiletrol.
Ik merk dat dit mij helemaal boven de pet gaat.
Gelukkig maar misschien.
donderdag 30 juni 2016 om 09:43
Zeeland, je wil steeds weer alles 'begrijpen', maar ik dek echt dat dat niet kan. Je moet denk ik beslissen of je kan leven met een man die een hoerenloper is/was. Zoals anderen ook al zeiden; het kan ook 'gewoon' dat het veel simpeler is dan het is. Dat er geen sprake is van een verslaving, een reden achter de hoerenbezoekjes (afreageren,machteloos voelen) etc.
Je weet dat je man heel goed tegen je kan liegen (was er geen angst voor wratten geweest, dan kan het goed zijn dat hij het je nooit had verteld) dus hoe weet je nu of zijn antwoorden waar zijn? Dat zou mij niets zeggen na dit alles.
En natuurlijk heeft hij liever dat het gaat over een verslaving, onmacht , afreageren etc. Het word hem zelfs aangedragen/ideeen aangegeven wat de reden van zijn gedrag zou kunnen zijn.
Als ik hem was zou ik daar ook gretig op in gaan, in plaats van te zeggen dat het misschien wel veel simpeler is, en dat 'ie het 'gewoon' uit lust heeft gedaan, en omdat het al die jaren gewoon goed ging.
Je weet dat je man heel goed tegen je kan liegen (was er geen angst voor wratten geweest, dan kan het goed zijn dat hij het je nooit had verteld) dus hoe weet je nu of zijn antwoorden waar zijn? Dat zou mij niets zeggen na dit alles.
En natuurlijk heeft hij liever dat het gaat over een verslaving, onmacht , afreageren etc. Het word hem zelfs aangedragen/ideeen aangegeven wat de reden van zijn gedrag zou kunnen zijn.
Als ik hem was zou ik daar ook gretig op in gaan, in plaats van te zeggen dat het misschien wel veel simpeler is, en dat 'ie het 'gewoon' uit lust heeft gedaan, en omdat het al die jaren gewoon goed ging.
donderdag 30 juni 2016 om 09:51
quote:toiletrol schreef op 30 juni 2016 @ 09:19:
Nomos, ik denk dat het proberen te psychologiseren van de wens van de man van TO om naar de hoeren te gaan niet zo interessant is. Naar mijn idee is dat doorschieten in proberen hem te begrijpen en een voor TO acceptabeler verklaring te zoeken. Ze zoekt net zolang, tot ze iets heeft gevonden waardoor ze zijn hoerenbezoek kan omkleden met iets wat zij beter accepteren kan. Het gevaar is dat zij daarmee misschien iets van hem maakt wat hij niet is (verslaafd, bijvoorbeeld).
Waar het - in mijn ogen - voor TO om zou moeten draaien is:
- accepteer ik dat hij naar de hoeren gaat?
- zo niet: kies ik ervoor om hem te vertrouwen wanneer hij afspreekt dat hij dit niet meer zal doen?
- wanneer ik hem hierin niet vertrouw, waarom blijf ik dan toch bij hem?
TO hoeft alleen maar zichzelf te leren begrijpen.Meer dan 100% met je eens, de aandacht moet ook niet naar hem gaan, maar naar Zeeland.
Nomos, ik denk dat het proberen te psychologiseren van de wens van de man van TO om naar de hoeren te gaan niet zo interessant is. Naar mijn idee is dat doorschieten in proberen hem te begrijpen en een voor TO acceptabeler verklaring te zoeken. Ze zoekt net zolang, tot ze iets heeft gevonden waardoor ze zijn hoerenbezoek kan omkleden met iets wat zij beter accepteren kan. Het gevaar is dat zij daarmee misschien iets van hem maakt wat hij niet is (verslaafd, bijvoorbeeld).
Waar het - in mijn ogen - voor TO om zou moeten draaien is:
- accepteer ik dat hij naar de hoeren gaat?
- zo niet: kies ik ervoor om hem te vertrouwen wanneer hij afspreekt dat hij dit niet meer zal doen?
- wanneer ik hem hierin niet vertrouw, waarom blijf ik dan toch bij hem?
TO hoeft alleen maar zichzelf te leren begrijpen.Meer dan 100% met je eens, de aandacht moet ook niet naar hem gaan, maar naar Zeeland.
donderdag 30 juni 2016 om 10:21
Zeeland, ik denk ook dat je er veel beter aan zal doen om eerst jezelf te begrijpen.
Hoe wil jij in het leven staan? Wie ben jij? Wat houdt zelfrespect voor jou in? Wat voor mensen wil je om je heen?
En hoe zie jij dat voor je; jouw pijn verwerken?
Zijn dit dingen die bij jouw therapie worden besproken?
Hoe wil jij in het leven staan? Wie ben jij? Wat houdt zelfrespect voor jou in? Wat voor mensen wil je om je heen?
En hoe zie jij dat voor je; jouw pijn verwerken?
Zijn dit dingen die bij jouw therapie worden besproken?
donderdag 30 juni 2016 om 11:20
quote:Nomos schreef op 30 juni 2016 @ 09:06:
[...]
Een alcoholverslaving ruik je en merk je, omdat de flessen overal in huis terug te vinden zijn en je partner niet meer aanspreekbaar is. Een alcoholverslaving kun je, net als alle ander verslavingen aan middelen, niet verhullen, vandaar mijn vergelijking met een gokverslaving, die kun je ook alleen maar buitenshuis praktiseren.
Een gokverslaving gaat niet over bevrediging, het gaat over de kans op bevrediging. Als je dat vergelijkt met seks zou je het moeten vergelijken dat de man van TO in de kroeg meiden versiert om de kans te hebben dat hij scoort. Dat deed hij niet, hij wilde klaarkomen no matter what.
Ik zeg nergens dat een seksverslaving of een gokverslaving beheersbaar zijn, voor sommige mensen zijn verslavingen betaalbaar, zonder dat zij meteen maatschappelijk ten onder gaan. Op dat laatste reageerde ik.
Een seksverslaving kan je ook op andere manier uitoefenen, veelvuldig masturberen zie je bijvoorbeeld vaak. Deed de man van TO niet, hij ging enkele keren per jaar naar de hoeren, dacht dat goed uit, bereidde zich voor, kocht een lichaam en las recenties achteraf. Het is een goed doordachte geplande daad waarbij hij keer op keer ervoor koos om erover te liegen.
Ik denk, in tegenstelling tot jou en Bwitched, dat er wel sprake zou kunnen zijn van verslavingsgedrag. Begrijp ik goed dat jij en Bwitched willen zeggen, dat heer Zeeland niet verslaafd kan zijn en dus alleen maar ongewenst gedrag vertoont? Dat dit is wat hij doet om afgeleid te worden? Waarvan moet hij afgeleid worden dan? En waarom zoekt hij dat dan in een ongelijkwaardige machtsverhouding? En waarom zou hij dan serieus in therapie gaan en ook genomen worden? Ik kan me al die vragen bij Zeeland best voorstellen. Het gaat om de man met wie zij 20 jaar samen is en twee kinderen heeft en die een heel verborgen leven blijkt te hebben gehad. Dan alleen maar denken, dat dit nou eenmaal is wat hij doet.... Nee, ik relativeer jouw reactie niet. Misschien heb je gelijk en wil hij graag dat hij een sexverslaving heeft, omdat hij dan weer een slachtoffer is van zichzelf en/of de omstandigheden. Dan blijf ik het toch een bijzondere wijze van coping vinden, jij niet?zou je een vreemdganger ook bestempelen als ontoerekeningsvatbare verslaafde of is zo'n man wel gewoon een klootzak die lak heeft aan anderen en zijn eigen behoeften voorop stelt?
[...]
Een alcoholverslaving ruik je en merk je, omdat de flessen overal in huis terug te vinden zijn en je partner niet meer aanspreekbaar is. Een alcoholverslaving kun je, net als alle ander verslavingen aan middelen, niet verhullen, vandaar mijn vergelijking met een gokverslaving, die kun je ook alleen maar buitenshuis praktiseren.
Een gokverslaving gaat niet over bevrediging, het gaat over de kans op bevrediging. Als je dat vergelijkt met seks zou je het moeten vergelijken dat de man van TO in de kroeg meiden versiert om de kans te hebben dat hij scoort. Dat deed hij niet, hij wilde klaarkomen no matter what.
Ik zeg nergens dat een seksverslaving of een gokverslaving beheersbaar zijn, voor sommige mensen zijn verslavingen betaalbaar, zonder dat zij meteen maatschappelijk ten onder gaan. Op dat laatste reageerde ik.
Een seksverslaving kan je ook op andere manier uitoefenen, veelvuldig masturberen zie je bijvoorbeeld vaak. Deed de man van TO niet, hij ging enkele keren per jaar naar de hoeren, dacht dat goed uit, bereidde zich voor, kocht een lichaam en las recenties achteraf. Het is een goed doordachte geplande daad waarbij hij keer op keer ervoor koos om erover te liegen.
Ik denk, in tegenstelling tot jou en Bwitched, dat er wel sprake zou kunnen zijn van verslavingsgedrag. Begrijp ik goed dat jij en Bwitched willen zeggen, dat heer Zeeland niet verslaafd kan zijn en dus alleen maar ongewenst gedrag vertoont? Dat dit is wat hij doet om afgeleid te worden? Waarvan moet hij afgeleid worden dan? En waarom zoekt hij dat dan in een ongelijkwaardige machtsverhouding? En waarom zou hij dan serieus in therapie gaan en ook genomen worden? Ik kan me al die vragen bij Zeeland best voorstellen. Het gaat om de man met wie zij 20 jaar samen is en twee kinderen heeft en die een heel verborgen leven blijkt te hebben gehad. Dan alleen maar denken, dat dit nou eenmaal is wat hij doet.... Nee, ik relativeer jouw reactie niet. Misschien heb je gelijk en wil hij graag dat hij een sexverslaving heeft, omdat hij dan weer een slachtoffer is van zichzelf en/of de omstandigheden. Dan blijf ik het toch een bijzondere wijze van coping vinden, jij niet?zou je een vreemdganger ook bestempelen als ontoerekeningsvatbare verslaafde of is zo'n man wel gewoon een klootzak die lak heeft aan anderen en zijn eigen behoeften voorop stelt?
donderdag 30 juni 2016 om 11:59
Hm, ik ken een paar gokverslaafden en die vinden hun bevrediging in het zien en hanteren van de fruitmachines, niet direct in het winnen van geld.
Van seksverslaving weet ik niet zoveel, maar ik weet wel dat verslavingen zich in allerlei vormen en maten aandienen. Zo ken ik alcoholverslaafden die niet stelselmatig iedere dag aan de fles hangen, die leven naar een paar dagen per jaar toe waarin ze zich volkomen te buiten gaan aan alcohol. Ze kunnen absoluut niet zonder die dagen, dat kan en mag en zal je ze niet afnemen. Zeg maar, een goed geplande en doordachte daad waarover niet te liegen is, want uiterst zichtbaar en merkbaar voor de omgeving.
Ik zou een hoerenloper (vreemdganger vind ik eigenlijk teveel "eer") die het doet, omdat hij niet zonder kan, hoe vaak of hoe weinig hij het ook doet, een verslaafde willen noemen. Misschien niet direct sexverslaafd, maar op zijn minst verslaafd aan het gevoel (van macht?), de kick, die het hoerenbezoek hem geeft.
Van seksverslaving weet ik niet zoveel, maar ik weet wel dat verslavingen zich in allerlei vormen en maten aandienen. Zo ken ik alcoholverslaafden die niet stelselmatig iedere dag aan de fles hangen, die leven naar een paar dagen per jaar toe waarin ze zich volkomen te buiten gaan aan alcohol. Ze kunnen absoluut niet zonder die dagen, dat kan en mag en zal je ze niet afnemen. Zeg maar, een goed geplande en doordachte daad waarover niet te liegen is, want uiterst zichtbaar en merkbaar voor de omgeving.
Ik zou een hoerenloper (vreemdganger vind ik eigenlijk teveel "eer") die het doet, omdat hij niet zonder kan, hoe vaak of hoe weinig hij het ook doet, een verslaafde willen noemen. Misschien niet direct sexverslaafd, maar op zijn minst verslaafd aan het gevoel (van macht?), de kick, die het hoerenbezoek hem geeft.
