Relaties
alle pijlers
verloofd en bedrogen
woensdag 18 maart 2009 om 11:06
Hoi,
gisteren ben ik achter iets gekomen wat nu mn wereld op zn kop zet. Mijn vriend en ik zijn al een aantal jaren bij elkaar en we hebben al vaak over trouwen gesproken. Een tijdje geleden vertelde mijn vriend me echter dat hij eerst nog wat moest opbiechten voordat hij het huwelijksbootje in wilde stappen. Hij wilde dat er geen leugens meer tussen ons in stonden. Hij heeft verteld dat hij toen we 3 jaar verkering hadden met iemand anders heeft gezoend..
Ik schrok ontzettend, had nooit achter hem gezocht dat hij vreemd zou gaan. Maar goed, uiteindelijk heb ik besloten om hem te vergeven en met hem verder te gaan. Het was tenslotte al een tijd geleden gebeurd, en hij beloofde dat hij nu echt eerlijk was. Ik heb hem meerdere malen gevraagd of er niet meer dingen waren die hij had op te biechten, dan was dat nu het moment om het te zeggen. Maar er was echt niets anders gebeurd dan die ene zoen.
Intussen heeft hij me ten huwelijk gevraagd. Ik was helemaal in de wolken over onze verloving, dacht af en toe nog wel aan zijn ontrouw maar zette me er steeds maar overheen..
Nu heeft hij me deze week een brief gegeven met het nieuws dat hij me maar de halve waarheid heeft verteld. Hij heeft niet alleen een keer gezoend, hij heeft ook meerder malen seks met haar gehad. Hij is naar haar huis geweest, heeft bij haar geslapen en gezegd dat hij van haar houdt. Hij is van plan geweest om het toen met mij uit te maken maar kon dat toch ook weer niet over zn hart verkrijgen..
Ik voel me zo verschrikkelijk hierdoor! Ik was net het ene nieuws te boven, en nu blijkt er nog veel meer gebeurd te zijn. Hij heeft zo vaak en zo lang tegen me gelogen.. En het laagste vind ik nog wel dat hij het verteld nu we besloten hebben te gaan trouwen.
Ik weet niet meer wat ik moet.. onze hele families weten dat we gaan trouwen, maar daar heb ik nu natuurlijk mijn ernstige twijfels bij. Maar ik zou niet weten hoe ik iedereen moet vertellen dat het niet door gaat, ik schaam me zo!
Aan de andere kant zou ik ook niet weten hoe ik nog met hem zou kunnen trouwen als ik hem totaal niet meer vertrouw. Hij zegt dat hij verandert is/ gaat veranderen, maar ik denk dat mannen die hier toe in staat zijn dit soort dingen zo weer kunnen doen..
Ik hoop dat iemand wil reageren, ik heb het ook niet aan mn vriendinnen durven vertellen omdat ik me zo schaam..
thanx
gisteren ben ik achter iets gekomen wat nu mn wereld op zn kop zet. Mijn vriend en ik zijn al een aantal jaren bij elkaar en we hebben al vaak over trouwen gesproken. Een tijdje geleden vertelde mijn vriend me echter dat hij eerst nog wat moest opbiechten voordat hij het huwelijksbootje in wilde stappen. Hij wilde dat er geen leugens meer tussen ons in stonden. Hij heeft verteld dat hij toen we 3 jaar verkering hadden met iemand anders heeft gezoend..
Ik schrok ontzettend, had nooit achter hem gezocht dat hij vreemd zou gaan. Maar goed, uiteindelijk heb ik besloten om hem te vergeven en met hem verder te gaan. Het was tenslotte al een tijd geleden gebeurd, en hij beloofde dat hij nu echt eerlijk was. Ik heb hem meerdere malen gevraagd of er niet meer dingen waren die hij had op te biechten, dan was dat nu het moment om het te zeggen. Maar er was echt niets anders gebeurd dan die ene zoen.
Intussen heeft hij me ten huwelijk gevraagd. Ik was helemaal in de wolken over onze verloving, dacht af en toe nog wel aan zijn ontrouw maar zette me er steeds maar overheen..
Nu heeft hij me deze week een brief gegeven met het nieuws dat hij me maar de halve waarheid heeft verteld. Hij heeft niet alleen een keer gezoend, hij heeft ook meerder malen seks met haar gehad. Hij is naar haar huis geweest, heeft bij haar geslapen en gezegd dat hij van haar houdt. Hij is van plan geweest om het toen met mij uit te maken maar kon dat toch ook weer niet over zn hart verkrijgen..
Ik voel me zo verschrikkelijk hierdoor! Ik was net het ene nieuws te boven, en nu blijkt er nog veel meer gebeurd te zijn. Hij heeft zo vaak en zo lang tegen me gelogen.. En het laagste vind ik nog wel dat hij het verteld nu we besloten hebben te gaan trouwen.
Ik weet niet meer wat ik moet.. onze hele families weten dat we gaan trouwen, maar daar heb ik nu natuurlijk mijn ernstige twijfels bij. Maar ik zou niet weten hoe ik iedereen moet vertellen dat het niet door gaat, ik schaam me zo!
Aan de andere kant zou ik ook niet weten hoe ik nog met hem zou kunnen trouwen als ik hem totaal niet meer vertrouw. Hij zegt dat hij verandert is/ gaat veranderen, maar ik denk dat mannen die hier toe in staat zijn dit soort dingen zo weer kunnen doen..
Ik hoop dat iemand wil reageren, ik heb het ook niet aan mn vriendinnen durven vertellen omdat ik me zo schaam..
thanx
zondag 22 maart 2009 om 15:56
Ik zou in ieder geval voorlopig de bruiloft op de lange baan schuiven en eerst maar eens kijken of je wel wilt dat de bruiloft door zal gaan. Je familie hoef je voorlopig niet in te lichten, dat is alleen aan de orde als de bruiloft niet door zou gaan.
En dat is een beslissing die je niet één, twee, drie kunt maken met alle emoties die door je heen gaan.
Weet je ook of alles tussen hem en die ander voorbij is en op welke manier dat geëindigd is? (haar initiatief of het zijne?) En in hoeverre hij nog met die ander te maken heeft?
En dat is een beslissing die je niet één, twee, drie kunt maken met alle emoties die door je heen gaan.
Weet je ook of alles tussen hem en die ander voorbij is en op welke manier dat geëindigd is? (haar initiatief of het zijne?) En in hoeverre hij nog met die ander te maken heeft?
zondag 22 maart 2009 om 17:54
Ik zou alles tot in de details willen weten en de relatie beeindigen. Waarom? Omdat ik vreemdgaan not done vind, hij heeft het wel gedaan. Hij heeft dat meisje beloftes gedaan om bij je weg te gaan. Dat heeft hij niet gedaan, maar hij is dus ook niet eerlijk geweest tegen haar. Hij heeft 3 jaar lang gelogen tegen je en weer door niet alles meteen te zeggen. De fundering van een relatie is nu wel weg. Ik zou dat niet accepteren.
Je bent een jonge meid, je moet je afvragen wat je aan een dergelijke man hebt, want als je trouwd dan krijg je een scheiding, daar gaat veel meer tijd in zitten om een huwelijk te beeindigen dan een relatie en vaak nog met financiele gevolgen.
Je bent een jonge meid, je moet je afvragen wat je aan een dergelijke man hebt, want als je trouwd dan krijg je een scheiding, daar gaat veel meer tijd in zitten om een huwelijk te beeindigen dan een relatie en vaak nog met financiele gevolgen.
zondag 22 maart 2009 om 19:23
Waarom verteld hij na al die tijd pas dat hij is vreemdgegaan, het zo ook zo kunnen zijn dat ze een hele tijd iets met elkaar gehad hebben en dat je vriend weet dat die vriendin om wat voor reden dan ook het tegen jou wil vertellen.
gevolg, hij gaat het zelf maar aan je vertellen omdat dat minder erg is dan dat je het van haar zou horen.
Hij verteld eerst dat hij met haar gezoend heeft, een tijdje daarna vraagt hij je zelfs ten huwelijk omdat hij bang is je kwijt te raken en daarna verteld hij pas het hele verhaal zodat je " niet meer terug kan".
Mischien heb ik het wel helemaal bij het verkeerde eind.
Maar het zou toch kunnen want waarom heeft hij het niet eerder verteld?
gevolg, hij gaat het zelf maar aan je vertellen omdat dat minder erg is dan dat je het van haar zou horen.
Hij verteld eerst dat hij met haar gezoend heeft, een tijdje daarna vraagt hij je zelfs ten huwelijk omdat hij bang is je kwijt te raken en daarna verteld hij pas het hele verhaal zodat je " niet meer terug kan".
Mischien heb ik het wel helemaal bij het verkeerde eind.
Maar het zou toch kunnen want waarom heeft hij het niet eerder verteld?
zondag 22 maart 2009 om 19:23
Waarom verteld hij na al die tijd pas dat hij is vreemdgegaan, het zo ook zo kunnen zijn dat ze een hele tijd iets met elkaar gehad hebben en dat je vriend weet dat die vriendin om wat voor reden dan ook het tegen jou wil vertellen.
gevolg, hij gaat het zelf maar aan je vertellen omdat dat minder erg is dan dat je het van haar zou horen.
Hij verteld eerst dat hij met haar gezoend heeft, een tijdje daarna vraagt hij je zelfs ten huwelijk omdat hij bang is je kwijt te raken en daarna verteld hij pas het hele verhaal zodat je " niet meer terug kan".
Mischien heb ik het wel helemaal bij het verkeerde eind.
Maar het zou toch kunnen want waarom heeft hij het niet eerder verteld?
gevolg, hij gaat het zelf maar aan je vertellen omdat dat minder erg is dan dat je het van haar zou horen.
Hij verteld eerst dat hij met haar gezoend heeft, een tijdje daarna vraagt hij je zelfs ten huwelijk omdat hij bang is je kwijt te raken en daarna verteld hij pas het hele verhaal zodat je " niet meer terug kan".
Mischien heb ik het wel helemaal bij het verkeerde eind.
Maar het zou toch kunnen want waarom heeft hij het niet eerder verteld?
donderdag 26 maart 2009 om 15:40
Schocking, dit verhaal !
Waarom na al die tijd toch en alsnog vertellen ?
Niet alles vertellen maar in kleine stukjes, dat is heel herkenbaar. Volgens mij heeft dat te maken met "damage control", maar in jouw geval snap ik dat niet omdat hij er zelf voor gekozen heeft om het toch te vertellen dus waarom dan niet meteen het hele verhaal ?
Hij had het in ieder geval moeten vertellen VOOR het aanzoek.
Een huwelijk lijkt mij nu niet aan de orde ?
In mijn geval heb ik het vreemdgaan van mijn partner zelf ontdekt, ik merkte wel dat hij de nachten daarvoor slecht sliep maar er waren ook andere omstandigheden waar dat iets mee te maken kon hebben.
Maar goed, "waarom" dat is altijd de grote vraag.
Omdat er al zoveel gelogen is weet je op een gegeven moment niet meer wat waar is of wat gelogen is. Je kunt dus je vragen wel stellen maar in hoeverre krijg je ook de échte waarheid ?
Het nieuws is nog erg vers. Geef en gun jezelf een termijn om na te denken en alles even te laten bezinken.
Je hoeft nu geen beslissingen te nemen. Daarvoor zijn de emoties nog te heftig.
Sterkte !
Waarom na al die tijd toch en alsnog vertellen ?
Niet alles vertellen maar in kleine stukjes, dat is heel herkenbaar. Volgens mij heeft dat te maken met "damage control", maar in jouw geval snap ik dat niet omdat hij er zelf voor gekozen heeft om het toch te vertellen dus waarom dan niet meteen het hele verhaal ?
Hij had het in ieder geval moeten vertellen VOOR het aanzoek.
Een huwelijk lijkt mij nu niet aan de orde ?
In mijn geval heb ik het vreemdgaan van mijn partner zelf ontdekt, ik merkte wel dat hij de nachten daarvoor slecht sliep maar er waren ook andere omstandigheden waar dat iets mee te maken kon hebben.
Maar goed, "waarom" dat is altijd de grote vraag.
Omdat er al zoveel gelogen is weet je op een gegeven moment niet meer wat waar is of wat gelogen is. Je kunt dus je vragen wel stellen maar in hoeverre krijg je ook de échte waarheid ?
Het nieuws is nog erg vers. Geef en gun jezelf een termijn om na te denken en alles even te laten bezinken.
Je hoeft nu geen beslissingen te nemen. Daarvoor zijn de emoties nog te heftig.
Sterkte !
donderdag 26 maart 2009 om 16:33
Sorry hoor ik snap sommige reacties niet?
Dat het knap is dat hij eerlijk is geweest en schoon schip heeft gemaakt? Hoe kom je er bij? Hij heeft keer op keer op keer op keer zitten te liegen!
Mja hij zal het niet meer doen? Wat wil hij doen, het haar BELOVEN? Alsof je daar nog waarde aan moet hechten..
Ik zou bij hem weggaan, ik heb zelf niet in jou positie gezeten of heb iemand dit aan gedaan dus misschien heb ik weinig recht van spreken maar ik zou hem niet meer kunnen vertrouwen. Daarbij zou ik niet vinden dat zo iemand mij zou verdienen.
Dat het knap is dat hij eerlijk is geweest en schoon schip heeft gemaakt? Hoe kom je er bij? Hij heeft keer op keer op keer op keer zitten te liegen!
Mja hij zal het niet meer doen? Wat wil hij doen, het haar BELOVEN? Alsof je daar nog waarde aan moet hechten..
Ik zou bij hem weggaan, ik heb zelf niet in jou positie gezeten of heb iemand dit aan gedaan dus misschien heb ik weinig recht van spreken maar ik zou hem niet meer kunnen vertrouwen. Daarbij zou ik niet vinden dat zo iemand mij zou verdienen.
donderdag 26 maart 2009 om 17:09
donderdag 2 april 2009 om 13:49
quote:moniekk schreef op 01 april 2009 @ 16:24:
Hoe gaat het nu met je ???
Het gaat wel beter, het is nu 2 weken geleden dat ik het nieuws hoorde. Ik heb het nog steeds aan niemand vertelt.
Het huwelijk gaat ook gewoon door. Noem het stom, ik heb nog steeds twijfels bij mijn beslissing, maar toch gaat het door. Ik denk dat die twijfels grotendeels te maken hebben met het vertrouwen wat weg is. Ik vind het nog steeds erg moeilijk allemaal. Ik heb het heel erg nodig dat hij zijn liefde voor mij weer bevestigd en wil eigenlijk veel vaker bij hem zijn dan anders. Ik denk omdat ik wil dat hij mijn twijfels weg neemt zodat ik weer zeker ben over ons huwelijk, maar ook omdat ik er met niemand anders over kan praten. Wat heel erg raar is, soms zoek ik troost bij hem terwijl ik ook nog heel erg boos ben.
Ik merk dat het verdriet en pijn wel minder wordt, vooral als ik maar vaak genoeg tegen mezelf zeg dat hij verandert is en zoiets nooit weer doet (ook al vertrouw ik daar nog niet op).
Wat ook lastig is, is om me helemaal te verheugen op de bruiloft. Mensen om me heen verwachten natuurlijk een en al enthousiasme, maar de afgelopen weken wilde ik er liever niet aan denken of over praten. Ik hoop dat dat snel weer terug komt, het zal wel moeten..
Hoe gaat het nu met je ???
Het gaat wel beter, het is nu 2 weken geleden dat ik het nieuws hoorde. Ik heb het nog steeds aan niemand vertelt.
Het huwelijk gaat ook gewoon door. Noem het stom, ik heb nog steeds twijfels bij mijn beslissing, maar toch gaat het door. Ik denk dat die twijfels grotendeels te maken hebben met het vertrouwen wat weg is. Ik vind het nog steeds erg moeilijk allemaal. Ik heb het heel erg nodig dat hij zijn liefde voor mij weer bevestigd en wil eigenlijk veel vaker bij hem zijn dan anders. Ik denk omdat ik wil dat hij mijn twijfels weg neemt zodat ik weer zeker ben over ons huwelijk, maar ook omdat ik er met niemand anders over kan praten. Wat heel erg raar is, soms zoek ik troost bij hem terwijl ik ook nog heel erg boos ben.
Ik merk dat het verdriet en pijn wel minder wordt, vooral als ik maar vaak genoeg tegen mezelf zeg dat hij verandert is en zoiets nooit weer doet (ook al vertrouw ik daar nog niet op).
Wat ook lastig is, is om me helemaal te verheugen op de bruiloft. Mensen om me heen verwachten natuurlijk een en al enthousiasme, maar de afgelopen weken wilde ik er liever niet aan denken of over praten. Ik hoop dat dat snel weer terug komt, het zal wel moeten..
donderdag 2 april 2009 om 14:00
paula wat je zoekt is idd een soort van bevestiging.
maar het is allemaal nog zo vers,dat het gewoon veel tijd nodig heeft.
hier bij ons is het inmiddels 8 maanden terug..en het gaat nu goed tussen ons.
we wisten ook waar het aan schorte en dat pakken we aan.
maar nog heb ik wel een een terugval.
gelukkig ben ik nu zover dat ik me dan snel bijelkaar kan pakken...en dan gaan we weer door.
je hoeft gelukkig nu ook nog niet te beslissen wat je wilt doen.
geef het de tijd...gaat het beter,en komt je vertrouwen weer terug,dan prima..
wil dit niet,dan kan je altijd nog beslissen wat je gaat doen.
nu komt er ook nog een trouwerij,en dat maakt alles wel heel erg dubbel.
en ook ik heb het verder niemand verteld..
maar het is allemaal nog zo vers,dat het gewoon veel tijd nodig heeft.
hier bij ons is het inmiddels 8 maanden terug..en het gaat nu goed tussen ons.
we wisten ook waar het aan schorte en dat pakken we aan.
maar nog heb ik wel een een terugval.
gelukkig ben ik nu zover dat ik me dan snel bijelkaar kan pakken...en dan gaan we weer door.
je hoeft gelukkig nu ook nog niet te beslissen wat je wilt doen.
geef het de tijd...gaat het beter,en komt je vertrouwen weer terug,dan prima..
wil dit niet,dan kan je altijd nog beslissen wat je gaat doen.
nu komt er ook nog een trouwerij,en dat maakt alles wel heel erg dubbel.
en ook ik heb het verder niemand verteld..
donderdag 2 april 2009 om 15:02
donderdag 2 april 2009 om 16:08
paula..mijn partner en ik zijn ruim 14 jaar bijelkaar..we hebben 2 kleine kinderen.
altijd een goeie relatie gehad,alleen het laatste half jaar ging erg stroef...hij depresief..
en samen veel meegemaakt(7 begravenissen in half jaar tijd)en schoonvader die in die tijd op sterven lag..
we groeiden steeds verder uitelkaar..
en doordat ik door alles ook vast zat met alles,manlief depressief en sjagrijnig,kon ik hem gewoon niet meer zien..
hij kwam in die periode in gesprek met een collega,en haar moeder lag op sterven,en zo raakten ze aan de praat.
hij had een maatje,kon met haar praten..
zij was echter al een dik jaar verliefd op hem,hij wist het maar ging toch steeds met haar om.
hij lachte er zelfs toen nog om..
maar van het 1 is toen wel het ander gebeurd.
eenmaal seks gehad,gelijk erna had hij last van schuldgevoelens..besefte hij dat hij dit helemaal niet wilde...hij een fout had gemaakt,maar mij zo ook niet meer recht in de ogen kon kijken.
dus hij heeft het me zelf opgebiecht.
ik heb ervoor gekozen niks te zeggen,omdat ik zelf die keuze wilde maken of ik bij hem bleef ja of nee.
anderen zullen hem dan al snel veroordelen..en daar had ik geen zin in..
ik wou geen scheve gezichten,en na alle ellende wilde ik gewoon niet nog meer stof doen opwaaien.
trouwen wilde hij nooooooit..nu heeft hij echter wel aangegeven..dat hij met me wil trouwen,ik echt de enige voor hem ben.
en hij een grove fout heeft begaan.maar me op deze manier wil laten zien dat hij echt met me oud wil worden.
ik weet wel dat het allemaal tijd kost..
alles gaat ook supergoed nu,en eindelijk zie ik mijn partner weer zoals hij was.
ook verloopt onze relatie weer als vanouds...net als voor het hele drama gebeuren,en onze megadip..
altijd een goeie relatie gehad,alleen het laatste half jaar ging erg stroef...hij depresief..
en samen veel meegemaakt(7 begravenissen in half jaar tijd)en schoonvader die in die tijd op sterven lag..
we groeiden steeds verder uitelkaar..
en doordat ik door alles ook vast zat met alles,manlief depressief en sjagrijnig,kon ik hem gewoon niet meer zien..
hij kwam in die periode in gesprek met een collega,en haar moeder lag op sterven,en zo raakten ze aan de praat.
hij had een maatje,kon met haar praten..
zij was echter al een dik jaar verliefd op hem,hij wist het maar ging toch steeds met haar om.
hij lachte er zelfs toen nog om..
maar van het 1 is toen wel het ander gebeurd.
eenmaal seks gehad,gelijk erna had hij last van schuldgevoelens..besefte hij dat hij dit helemaal niet wilde...hij een fout had gemaakt,maar mij zo ook niet meer recht in de ogen kon kijken.
dus hij heeft het me zelf opgebiecht.
ik heb ervoor gekozen niks te zeggen,omdat ik zelf die keuze wilde maken of ik bij hem bleef ja of nee.
anderen zullen hem dan al snel veroordelen..en daar had ik geen zin in..
ik wou geen scheve gezichten,en na alle ellende wilde ik gewoon niet nog meer stof doen opwaaien.
trouwen wilde hij nooooooit..nu heeft hij echter wel aangegeven..dat hij met me wil trouwen,ik echt de enige voor hem ben.
en hij een grove fout heeft begaan.maar me op deze manier wil laten zien dat hij echt met me oud wil worden.
ik weet wel dat het allemaal tijd kost..
alles gaat ook supergoed nu,en eindelijk zie ik mijn partner weer zoals hij was.
ook verloopt onze relatie weer als vanouds...net als voor het hele drama gebeuren,en onze megadip..
vrijdag 3 april 2009 om 11:35
Hai lieve meid, wat ongelooflijk zwaar moet dit zijn voor je. Er is veel over geschreven en vooral over de beweegredenen van je partner om het je uitgerekend nu te vertellen.
Maar waarom deel je het niet met iemand, een lieve vriend of vriendin ? Mij heeft dat zo ontzettend geholpen.
Is het schaamte of ben je wellicht bang voor de (confronterende) reacties ?
Niemand kan jou vertellen wat je moet doen. Je doet het vanuit je eigen gevoel en je eigen overtuiging.
Ik weet wel wat het met je doet als je een dergelijke shock te verwerken krijgt.
Het lastige is dat hij het waarschijnlijk allang heeft verwerkt en hier ook geen gevoelens meer bij heeft. Maar jij staat er vers in en je hebt ineens zoveel om over na te denken en om aan te twijfelen.
Neem echt daarvoor de tijd. Het tegenstrijdige (hem haten maar juist ook bij hem willen zijn) dat is herkenbaar.
Op de dag dat hij mij vertelde dat hij met die trut (eenmalig) naar bed was geweest zakte de grond onder mij vandaan. Die avond hebben we elkaar toch weer opgezocht en hebben heel veel gehuild, ook hij, schaamte/spijt etc, ik moest overgeven van ellende, was er letterlijk ziek van.
De persoon waar je normaal gesproken je veilig bij voelde en die je zo vertrouwde wordt dan tevens je "tegenstander".
Je hart is/wordt geknakt en ALLES verandert ineens.
En dan in deze rollercoaster moet jij nog een bruiloft gaan voorbereiden. Een tijd waarin je je toch heerlijk zou moeten voelen ?
Heb je nog een (lange) tijd voordat die dag aanbreekt ?
Ik kan me zo voorstellen dat je niet weet wat te doen.
Zijn er (h)echt gesprekken mogelijk met je vriend ?
Dikke knuffel meid, Moniekk
Maar waarom deel je het niet met iemand, een lieve vriend of vriendin ? Mij heeft dat zo ontzettend geholpen.
Is het schaamte of ben je wellicht bang voor de (confronterende) reacties ?
Niemand kan jou vertellen wat je moet doen. Je doet het vanuit je eigen gevoel en je eigen overtuiging.
Ik weet wel wat het met je doet als je een dergelijke shock te verwerken krijgt.
Het lastige is dat hij het waarschijnlijk allang heeft verwerkt en hier ook geen gevoelens meer bij heeft. Maar jij staat er vers in en je hebt ineens zoveel om over na te denken en om aan te twijfelen.
Neem echt daarvoor de tijd. Het tegenstrijdige (hem haten maar juist ook bij hem willen zijn) dat is herkenbaar.
Op de dag dat hij mij vertelde dat hij met die trut (eenmalig) naar bed was geweest zakte de grond onder mij vandaan. Die avond hebben we elkaar toch weer opgezocht en hebben heel veel gehuild, ook hij, schaamte/spijt etc, ik moest overgeven van ellende, was er letterlijk ziek van.
De persoon waar je normaal gesproken je veilig bij voelde en die je zo vertrouwde wordt dan tevens je "tegenstander".
Je hart is/wordt geknakt en ALLES verandert ineens.
En dan in deze rollercoaster moet jij nog een bruiloft gaan voorbereiden. Een tijd waarin je je toch heerlijk zou moeten voelen ?
Heb je nog een (lange) tijd voordat die dag aanbreekt ?
Ik kan me zo voorstellen dat je niet weet wat te doen.
Zijn er (h)echt gesprekken mogelijk met je vriend ?
Dikke knuffel meid, Moniekk
