Relaties
alle pijlers
verloofd en bedrogen
woensdag 18 maart 2009 om 11:06
Hoi,
gisteren ben ik achter iets gekomen wat nu mn wereld op zn kop zet. Mijn vriend en ik zijn al een aantal jaren bij elkaar en we hebben al vaak over trouwen gesproken. Een tijdje geleden vertelde mijn vriend me echter dat hij eerst nog wat moest opbiechten voordat hij het huwelijksbootje in wilde stappen. Hij wilde dat er geen leugens meer tussen ons in stonden. Hij heeft verteld dat hij toen we 3 jaar verkering hadden met iemand anders heeft gezoend..
Ik schrok ontzettend, had nooit achter hem gezocht dat hij vreemd zou gaan. Maar goed, uiteindelijk heb ik besloten om hem te vergeven en met hem verder te gaan. Het was tenslotte al een tijd geleden gebeurd, en hij beloofde dat hij nu echt eerlijk was. Ik heb hem meerdere malen gevraagd of er niet meer dingen waren die hij had op te biechten, dan was dat nu het moment om het te zeggen. Maar er was echt niets anders gebeurd dan die ene zoen.
Intussen heeft hij me ten huwelijk gevraagd. Ik was helemaal in de wolken over onze verloving, dacht af en toe nog wel aan zijn ontrouw maar zette me er steeds maar overheen..
Nu heeft hij me deze week een brief gegeven met het nieuws dat hij me maar de halve waarheid heeft verteld. Hij heeft niet alleen een keer gezoend, hij heeft ook meerder malen seks met haar gehad. Hij is naar haar huis geweest, heeft bij haar geslapen en gezegd dat hij van haar houdt. Hij is van plan geweest om het toen met mij uit te maken maar kon dat toch ook weer niet over zn hart verkrijgen..
Ik voel me zo verschrikkelijk hierdoor! Ik was net het ene nieuws te boven, en nu blijkt er nog veel meer gebeurd te zijn. Hij heeft zo vaak en zo lang tegen me gelogen.. En het laagste vind ik nog wel dat hij het verteld nu we besloten hebben te gaan trouwen.
Ik weet niet meer wat ik moet.. onze hele families weten dat we gaan trouwen, maar daar heb ik nu natuurlijk mijn ernstige twijfels bij. Maar ik zou niet weten hoe ik iedereen moet vertellen dat het niet door gaat, ik schaam me zo!
Aan de andere kant zou ik ook niet weten hoe ik nog met hem zou kunnen trouwen als ik hem totaal niet meer vertrouw. Hij zegt dat hij verandert is/ gaat veranderen, maar ik denk dat mannen die hier toe in staat zijn dit soort dingen zo weer kunnen doen..
Ik hoop dat iemand wil reageren, ik heb het ook niet aan mn vriendinnen durven vertellen omdat ik me zo schaam..
thanx
gisteren ben ik achter iets gekomen wat nu mn wereld op zn kop zet. Mijn vriend en ik zijn al een aantal jaren bij elkaar en we hebben al vaak over trouwen gesproken. Een tijdje geleden vertelde mijn vriend me echter dat hij eerst nog wat moest opbiechten voordat hij het huwelijksbootje in wilde stappen. Hij wilde dat er geen leugens meer tussen ons in stonden. Hij heeft verteld dat hij toen we 3 jaar verkering hadden met iemand anders heeft gezoend..
Ik schrok ontzettend, had nooit achter hem gezocht dat hij vreemd zou gaan. Maar goed, uiteindelijk heb ik besloten om hem te vergeven en met hem verder te gaan. Het was tenslotte al een tijd geleden gebeurd, en hij beloofde dat hij nu echt eerlijk was. Ik heb hem meerdere malen gevraagd of er niet meer dingen waren die hij had op te biechten, dan was dat nu het moment om het te zeggen. Maar er was echt niets anders gebeurd dan die ene zoen.
Intussen heeft hij me ten huwelijk gevraagd. Ik was helemaal in de wolken over onze verloving, dacht af en toe nog wel aan zijn ontrouw maar zette me er steeds maar overheen..
Nu heeft hij me deze week een brief gegeven met het nieuws dat hij me maar de halve waarheid heeft verteld. Hij heeft niet alleen een keer gezoend, hij heeft ook meerder malen seks met haar gehad. Hij is naar haar huis geweest, heeft bij haar geslapen en gezegd dat hij van haar houdt. Hij is van plan geweest om het toen met mij uit te maken maar kon dat toch ook weer niet over zn hart verkrijgen..
Ik voel me zo verschrikkelijk hierdoor! Ik was net het ene nieuws te boven, en nu blijkt er nog veel meer gebeurd te zijn. Hij heeft zo vaak en zo lang tegen me gelogen.. En het laagste vind ik nog wel dat hij het verteld nu we besloten hebben te gaan trouwen.
Ik weet niet meer wat ik moet.. onze hele families weten dat we gaan trouwen, maar daar heb ik nu natuurlijk mijn ernstige twijfels bij. Maar ik zou niet weten hoe ik iedereen moet vertellen dat het niet door gaat, ik schaam me zo!
Aan de andere kant zou ik ook niet weten hoe ik nog met hem zou kunnen trouwen als ik hem totaal niet meer vertrouw. Hij zegt dat hij verandert is/ gaat veranderen, maar ik denk dat mannen die hier toe in staat zijn dit soort dingen zo weer kunnen doen..
Ik hoop dat iemand wil reageren, ik heb het ook niet aan mn vriendinnen durven vertellen omdat ik me zo schaam..
thanx
woensdag 18 maart 2009 om 11:08
Paula, wat rot voor je!! Dat allereerst. Wees trouw aan jezelf. Je zult hem niet meer kunnen vertrouwen en dat is geen basis voor een huwelijk.
En bedenk: jij hoeft je nergens voor te schamen! Jij hebt niets fout gedaan. Hij des te meer.
Heel veel sterkte.
En bedenk: jij hoeft je nergens voor te schamen! Jij hebt niets fout gedaan. Hij des te meer.
Heel veel sterkte.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 18 maart 2009 om 11:08
Als het zo'n issue is dan zal het altijd tussen jullie in blijven staan en is het huwelijk i.m.h.o. gedoemd te mislukken. Afblazen dus.
Kun je ermee leven, en kun je hem vergeven, dan moet je accepteren dat het gebeurd is maar het verder zoveel mogelijk vergeten, anders blijft het steeds opborrelen als jullie bijvoorbeeld ruzie hebben.
Sterkte.
Kun je ermee leven, en kun je hem vergeven, dan moet je accepteren dat het gebeurd is maar het verder zoveel mogelijk vergeten, anders blijft het steeds opborrelen als jullie bijvoorbeeld ruzie hebben.
Sterkte.
woensdag 18 maart 2009 om 11:08
Ik kan je weinig advies geven, behalve om het huwelijk in ieder geval uit te stellen tot je zeker weet dat je hem vertrouwt en met hem wil trouwen.
Verder is het misschien toch een idee om een van je vriendinnen in vertrouwen te nemen. Dit soort dingen zijn verschrikkelijk als je ze alleen het hoofd moet bieden. Een vriendin kan je niet alleen tot steun zijn, maar ze kan ook een frisse blik op je relatie bieden. Heel veel sterkte!
Verder is het misschien toch een idee om een van je vriendinnen in vertrouwen te nemen. Dit soort dingen zijn verschrikkelijk als je ze alleen het hoofd moet bieden. Een vriendin kan je niet alleen tot steun zijn, maar ze kan ook een frisse blik op je relatie bieden. Heel veel sterkte!
woensdag 18 maart 2009 om 11:10
Oeh moeilijk. Aan de ene kant goed dat hij het vertelt heeft, dat spreekt voor hem. Ik kan me goed voorstellen dat hij, juist door het verleden, heel goed heeft nagedacht over of hij met je wil trouwen en of hij het zou vertellen of niet.
Aan de andere kant: hij had een keer de kans het te vertellen, toen hij vertelde over die zoen, en het toen niet genomen. Wat gebeurd er over een jaar, weer een opbiechting? En ja, feit is, hij is vreemdgegaan! Is het dan minder erg omdat het een aantal jaar geleden is? Vreemdgaan is vreemdgaan. Kan jij een huwelijk aan waarin je hem nooit meer zou kunnen vertrouwen en je altijd leeft met de vraag: wat als hij nu naar iemand anders gaat?
Aan de andere kant: hij had een keer de kans het te vertellen, toen hij vertelde over die zoen, en het toen niet genomen. Wat gebeurd er over een jaar, weer een opbiechting? En ja, feit is, hij is vreemdgegaan! Is het dan minder erg omdat het een aantal jaar geleden is? Vreemdgaan is vreemdgaan. Kan jij een huwelijk aan waarin je hem nooit meer zou kunnen vertrouwen en je altijd leeft met de vraag: wat als hij nu naar iemand anders gaat?
woensdag 18 maart 2009 om 11:16
Wat je ook beslist: jij hoeft je niet te schamen hoor!
Me dunkt dat hij dat des te meer mag doen...
Ik weet niet of je met hem verder kunt. Als je bang blijft dat hij het weer doet, zou ik het niet doen. Hebben jullie al dingen besproken voor de bruiloft of heb je nog even tijd om het eerst goed uit te zoeken?
En laat hem maar vertellen waarom, durven vreemdgaan is durven vertellen in deze!
Me dunkt dat hij dat des te meer mag doen...
Ik weet niet of je met hem verder kunt. Als je bang blijft dat hij het weer doet, zou ik het niet doen. Hebben jullie al dingen besproken voor de bruiloft of heb je nog even tijd om het eerst goed uit te zoeken?
En laat hem maar vertellen waarom, durven vreemdgaan is durven vertellen in deze!
woensdag 18 maart 2009 om 11:16
ik mag hier eigenlijk niet op reageren want ik ben 'een minnares', maar het feit dat hij het opbiecht vind ik raar. Hij weet hoeveel hij pijn hij je hiermee doet, en hoeveel vertrouwen hij hiermee bij jou schaadt. Als hij echt aan jou zou denken en aan jullie toekomst samen zou hij niks hebben gezegd en het erbij hebben gelaten, want hij zou het nooit meer gaan doen, toch? Wat heeft het dan voor zin om iets op te biechten wat alleen maar schade aan gaat richten? Hij kan toch niet zo dom zijn om te denken dat dit geen schade berokkent voor de relatie? Hij heeft zijn hart gelucht en zijn zooitje nu bij jou gedumpt en jij mag het nu uitzoeken.
Draai het eens om, als jij een misstap zou hebben gemaakt en je weet zeker dat het nooit meer zou gebeuren, zou je het dan opbiechten wetende dat je zijn vertrouwen en hem ermee kwijt kan raken. Alleen maar om je geweten te zuiveren?
Draai het eens om, als jij een misstap zou hebben gemaakt en je weet zeker dat het nooit meer zou gebeuren, zou je het dan opbiechten wetende dat je zijn vertrouwen en hem ermee kwijt kan raken. Alleen maar om je geweten te zuiveren?
woensdag 18 maart 2009 om 11:19
Hoi Paula,
Even afgezien van het bedrog, waar ik zo op terug kom, spreekt het wel voor je vriend dat hij schoon schip wil maken. Het spreekt heel erg voor hem dat hij dit uit zichzelf deed. Ook dat hij vervolgens op biechte dat het meer was dan slechts een kus.
Notoire vreemdgangers die doen dit NIET. Die zullen blijven liegen en volhouden dat het niet zo is en jou verwijten dat je hem niet vertrouwd. Bovendien had je geen vermoeden, dus voor hem, als hij echt onbetrouwbaar was, geen reden om te vertellen.
Een vreemdganger kan dus wel degelijk het licht zien en het vervolgens nooit meer doen.
Maar daar tegenover staat jouw gevoel. Je staat op het punt te trouwen, je voelt je bedrogen, je hebt schaamte gevoelens.
Als ik jou was zou ik het huwelijk nog uitstellen. Niet afzeggen voor je zeker weet dat het is wat je wil en ook niet een huwelijk aangaan als jij niet zeker weet wat je wil.
Start communicatie tussen jullie beiden NU, desnoods met hulp. Het is fijn om met anderen te kunnen praten, maar laat je niet afleiden door of 'ach joh, het is al lang geleden het valt wel mee' of 'het is een klootzak, wegdoen'. Blijf bij je eigen gevoel aan wat jij kan hebben en laten jullie er samen uitkomen of jij hem nog ooit kan vertrouwen.
Communiceren is nu de basis voor je beslissing. En voor hem de kans om open kaart te spelen en te laten zien dat jij degene bent die hij echt alleen maar wil.
Heel veel sterkte!
Even afgezien van het bedrog, waar ik zo op terug kom, spreekt het wel voor je vriend dat hij schoon schip wil maken. Het spreekt heel erg voor hem dat hij dit uit zichzelf deed. Ook dat hij vervolgens op biechte dat het meer was dan slechts een kus.
Notoire vreemdgangers die doen dit NIET. Die zullen blijven liegen en volhouden dat het niet zo is en jou verwijten dat je hem niet vertrouwd. Bovendien had je geen vermoeden, dus voor hem, als hij echt onbetrouwbaar was, geen reden om te vertellen.
Een vreemdganger kan dus wel degelijk het licht zien en het vervolgens nooit meer doen.
Maar daar tegenover staat jouw gevoel. Je staat op het punt te trouwen, je voelt je bedrogen, je hebt schaamte gevoelens.
Als ik jou was zou ik het huwelijk nog uitstellen. Niet afzeggen voor je zeker weet dat het is wat je wil en ook niet een huwelijk aangaan als jij niet zeker weet wat je wil.
Start communicatie tussen jullie beiden NU, desnoods met hulp. Het is fijn om met anderen te kunnen praten, maar laat je niet afleiden door of 'ach joh, het is al lang geleden het valt wel mee' of 'het is een klootzak, wegdoen'. Blijf bij je eigen gevoel aan wat jij kan hebben en laten jullie er samen uitkomen of jij hem nog ooit kan vertrouwen.
Communiceren is nu de basis voor je beslissing. En voor hem de kans om open kaart te spelen en te laten zien dat jij degene bent die hij echt alleen maar wil.
Heel veel sterkte!
woensdag 18 maart 2009 om 11:22
quote:Noa_73 schreef op 18 maart 2009 @ 11:16:
ik mag hier eigenlijk niet op reageren want ik ben 'een minnares', maar het feit dat hij het opbiecht vind ik raar. Hij weet hoeveel hij pijn hij je hiermee doet, en hoeveel vertrouwen hij hiermee bij jou schaadt. Als hij echt aan jou zou denken en aan jullie toekomst samen zou hij niks hebben gezegd en het erbij hebben gelaten, want hij zou het nooit meer gaan doen, toch? Wat heeft het dan voor zin om iets op te biechten wat alleen maar schade aan gaat richten? Hij kan toch niet zo dom zijn om te denken dat dit geen schade berokkent voor de relatie? Hij heeft zijn hart gelucht en zijn zooitje nu bij jou gedumpt en jij mag het nu uitzoeken.
Draai het eens om, als jij een misstap zou hebben gemaakt en je weet zeker dat het nooit meer zou gebeuren, zou je het dan opbiechten wetende dat je zijn vertrouwen en hem ermee kwijt kan raken. Alleen maar om je geweten te zuiveren?Eens!
ik mag hier eigenlijk niet op reageren want ik ben 'een minnares', maar het feit dat hij het opbiecht vind ik raar. Hij weet hoeveel hij pijn hij je hiermee doet, en hoeveel vertrouwen hij hiermee bij jou schaadt. Als hij echt aan jou zou denken en aan jullie toekomst samen zou hij niks hebben gezegd en het erbij hebben gelaten, want hij zou het nooit meer gaan doen, toch? Wat heeft het dan voor zin om iets op te biechten wat alleen maar schade aan gaat richten? Hij kan toch niet zo dom zijn om te denken dat dit geen schade berokkent voor de relatie? Hij heeft zijn hart gelucht en zijn zooitje nu bij jou gedumpt en jij mag het nu uitzoeken.
Draai het eens om, als jij een misstap zou hebben gemaakt en je weet zeker dat het nooit meer zou gebeuren, zou je het dan opbiechten wetende dat je zijn vertrouwen en hem ermee kwijt kan raken. Alleen maar om je geweten te zuiveren?Eens!
woensdag 18 maart 2009 om 11:26
Noa, stel dat hij dat zou doen. Dan zal er altijd een geheim tussen hun in blijven staan, nog voor ze gaan trouwen. Zij geen last, maar hij wel wat toch wel effect zal hebben op de relatie. Openheid voorkomt ook opnieuw de fout ingaan. Als hij dat niet had gedaan dan zou het voor kunnen komen, met zijn schuldgevoel, ach, ben toch al fout... en dat wil je niet. (menselijk)
Bovendien vind ik het netjes dat hij haar de keuze geeft om eerlijk het huwelijk in te gaan op basis van wat ze nu echt weet en niet op basis van een gedeeltelijke leugen.
Vreemdgaan hoeft in mijn ogen niet altijd het einde te betekenen. Het kan, indien men oprecht is, heel veel goedmaken mits je daar beiden voor open staat. Je weet als geen ander nu de menselijkheid van de ander. Als je verder durft te kijken dan het vreemdgaan alleen, dan kan je daar samen veel van leren. Maar dat moet je wel echt willen want het is een lange weg.
Hij nam iets van de relatie, heeft het besmet. Hij heeft het nu opengegooit, uit zichzelf. Aan haar zelf of ze ermee kan leven en aan hem om te bewijzen dat zij de enige is die hij wil en vertrouwen te geven dat het echt nooit meer zal gebeuren.
Bovendien vind ik het netjes dat hij haar de keuze geeft om eerlijk het huwelijk in te gaan op basis van wat ze nu echt weet en niet op basis van een gedeeltelijke leugen.
Vreemdgaan hoeft in mijn ogen niet altijd het einde te betekenen. Het kan, indien men oprecht is, heel veel goedmaken mits je daar beiden voor open staat. Je weet als geen ander nu de menselijkheid van de ander. Als je verder durft te kijken dan het vreemdgaan alleen, dan kan je daar samen veel van leren. Maar dat moet je wel echt willen want het is een lange weg.
Hij nam iets van de relatie, heeft het besmet. Hij heeft het nu opengegooit, uit zichzelf. Aan haar zelf of ze ermee kan leven en aan hem om te bewijzen dat zij de enige is die hij wil en vertrouwen te geven dat het echt nooit meer zal gebeuren.
woensdag 18 maart 2009 om 11:27
quote:Noa_73 schreef op 18 maart 2009 @ 11:16:
Draai het eens om, als jij een misstap zou hebben gemaakt en je weet zeker dat het nooit meer zou gebeuren, zou je het dan opbiechten wetende dat je zijn vertrouwen en hem ermee kwijt kan raken. Alleen maar om je geweten te zuiveren?
Vroeger zou ik dat ook gezegd hebben. Inmiddels denk ik er anders over. Schuldgevoel is namelijk iets dat zwaar weegt en over het algemeen na verloop van tijd niet lichter maar zwaarder wordt. Als je elke keer dat je met je vriendin/vrouw vrijt denkt "als ze zou weten dat...zou ik hier nu niet liggen",als je jezelf niet meer recht in de spiegel kunt aankijken. Dan gaat op den duur je partner ook echt wel merken dat er "iets"is, moet je blijven liegen, constant leven met de angst dat je toch ontdekt wordt ( mischein de minnares die besluit uit wraak je partner in te lichten).
Zo komt het bedrog, ook als je het niet vertelt, tussen jou en je partner te staan. relatietherapeut van een vriendin zei daarover: Er komt shit tussen jullie in te liggen. Shit stinkt, dus loop je er van weg. En zo drijft de shit je uitelkaar. het lijkt dan dus inderdaad oneerlijk om de shit bij de ander te leggen om zo van je schuld af te komen, maar het is wel de enige manier om m samen op te ruimen.
En of TO dat wil en kan is aan haar. het lijkt mij inderdaad verstandig om het huwelijk uit te stellen tot je zeker weet dat je hem kunt vegeven en vertrouwen. UIteindelijk is ie uit zichzelf gestopt met vreemdgaan en heeft ie voor jou gekozen. het is niet gestopt omdat jij m betrapt hebt. dat vind ik voor hem pleiten. Daarnaast zou ik kijken naar hoe je relatie toen was. zaten julie in een dipje, leefde je langs elkaar heen. Hoe is de ruimte ontstaan voor hem om vreemd te gaan?
Draai het eens om, als jij een misstap zou hebben gemaakt en je weet zeker dat het nooit meer zou gebeuren, zou je het dan opbiechten wetende dat je zijn vertrouwen en hem ermee kwijt kan raken. Alleen maar om je geweten te zuiveren?
Vroeger zou ik dat ook gezegd hebben. Inmiddels denk ik er anders over. Schuldgevoel is namelijk iets dat zwaar weegt en over het algemeen na verloop van tijd niet lichter maar zwaarder wordt. Als je elke keer dat je met je vriendin/vrouw vrijt denkt "als ze zou weten dat...zou ik hier nu niet liggen",als je jezelf niet meer recht in de spiegel kunt aankijken. Dan gaat op den duur je partner ook echt wel merken dat er "iets"is, moet je blijven liegen, constant leven met de angst dat je toch ontdekt wordt ( mischein de minnares die besluit uit wraak je partner in te lichten).
Zo komt het bedrog, ook als je het niet vertelt, tussen jou en je partner te staan. relatietherapeut van een vriendin zei daarover: Er komt shit tussen jullie in te liggen. Shit stinkt, dus loop je er van weg. En zo drijft de shit je uitelkaar. het lijkt dan dus inderdaad oneerlijk om de shit bij de ander te leggen om zo van je schuld af te komen, maar het is wel de enige manier om m samen op te ruimen.
En of TO dat wil en kan is aan haar. het lijkt mij inderdaad verstandig om het huwelijk uit te stellen tot je zeker weet dat je hem kunt vegeven en vertrouwen. UIteindelijk is ie uit zichzelf gestopt met vreemdgaan en heeft ie voor jou gekozen. het is niet gestopt omdat jij m betrapt hebt. dat vind ik voor hem pleiten. Daarnaast zou ik kijken naar hoe je relatie toen was. zaten julie in een dipje, leefde je langs elkaar heen. Hoe is de ruimte ontstaan voor hem om vreemd te gaan?
woensdag 18 maart 2009 om 11:30
quote:Zwieber schreef op 18 maart 2009 @ 11:10:
Oeh moeilijk. Aan de ene kant goed dat hij het vertelt heeft, dat spreekt voor hem. Ik kan me goed voorstellen dat hij, juist door het verleden, heel goed heeft nagedacht over of hij met je wil trouwen en of hij het zou vertellen of niet.
Aan de andere kant: hij had een keer de kans het te vertellen, toen hij vertelde over die zoen, en het toen niet genomen. Wat gebeurd er over een jaar, weer een opbiechting? En ja, feit is, hij is vreemdgegaan! Is het dan minder erg omdat het een aantal jaar geleden is? Vreemdgaan is vreemdgaan. Kan jij een huwelijk aan waarin je hem nooit meer zou kunnen vertrouwen en je altijd leeft met de vraag: wat als hij nu naar iemand anders gaat?
Vind je het echt goed dat hij het verteld heeft Zwieber?
Want volgens mij heeft hij het alleen verteld om van zijn eigen schuldgevoel af te komen
Hij wilde niet meer op de blaren zitten die hij jaren geleden ZELF veroorzaakt heeft
Alleen nu is de last van zijn schouders en ligt er een ontzettende druk, boosheid,verdriet,wantrouwen bij TO.
Hij wist hoeveel verdriet het haar zou doen....
Hij weet dat het over is (want terug naar dat meisje is ie ook niet gegaan) dus als ik hem was had ik denk ik niets verteld....
Had ik zelf moeten leren leven met de fout die ik heb gemaakt.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben voor open en eerlijk in een relatie
Maar iets wat jaren geleden is gebeurd....ik vraag me oprecht af wat de toegevoegde waarde is van dat vertellen....
Oeh moeilijk. Aan de ene kant goed dat hij het vertelt heeft, dat spreekt voor hem. Ik kan me goed voorstellen dat hij, juist door het verleden, heel goed heeft nagedacht over of hij met je wil trouwen en of hij het zou vertellen of niet.
Aan de andere kant: hij had een keer de kans het te vertellen, toen hij vertelde over die zoen, en het toen niet genomen. Wat gebeurd er over een jaar, weer een opbiechting? En ja, feit is, hij is vreemdgegaan! Is het dan minder erg omdat het een aantal jaar geleden is? Vreemdgaan is vreemdgaan. Kan jij een huwelijk aan waarin je hem nooit meer zou kunnen vertrouwen en je altijd leeft met de vraag: wat als hij nu naar iemand anders gaat?
Vind je het echt goed dat hij het verteld heeft Zwieber?
Want volgens mij heeft hij het alleen verteld om van zijn eigen schuldgevoel af te komen
Hij wilde niet meer op de blaren zitten die hij jaren geleden ZELF veroorzaakt heeft
Alleen nu is de last van zijn schouders en ligt er een ontzettende druk, boosheid,verdriet,wantrouwen bij TO.
Hij wist hoeveel verdriet het haar zou doen....
Hij weet dat het over is (want terug naar dat meisje is ie ook niet gegaan) dus als ik hem was had ik denk ik niets verteld....
Had ik zelf moeten leren leven met de fout die ik heb gemaakt.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben voor open en eerlijk in een relatie
Maar iets wat jaren geleden is gebeurd....ik vraag me oprecht af wat de toegevoegde waarde is van dat vertellen....
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
woensdag 18 maart 2009 om 11:30
Ach jee zeg Wat ongelofelijk verrot is dit.
Ik kan me je gevoel zo goed voorstellen! En je gedachtes, dat zouden ook de mijne zijn. Ik zou me kapot schamen. Maar waarom eigenlijk? Jij kunt hier helemaal niks aan doen.
Ik zou wel steun zoeken bij vriendinnen of mijn ouders. Maar dat is omdat ik weet dat zij achter mij zullen staan, ook als ik besluit om toch nog wel met hem te trouwen. Ze zullen hem uiteraard veroordelen, maar hem ook nog een kans geven als ik dat ook zou doen.
Denk je dat jouw omgeving dat ook kan? Want anders kan ik me best voorstellen dat je het niet durft te vertellen. En daar komt denk ik ook de schaamte vandaan, dat jij denkt dat ze jou gaan veroordelen als je toch met hem verder gaat.....
Ik hoop dat je fijne mensen om je heen hebt waar je mee kunt praten.
En dan los van bovenstaande, zijn misstap. Daar heb ik geen tips voor helaas. Ik zou zelf zo op mijn hart getrapt zijn dat ik niet meer met hem zou kunnen trouwen. In het gunstigste geval voorlopig niet, maar ik denk dat ik het helemaal niet meer zou kunnen.
Ik vind het echt heel rot voor je
Ik kan me je gevoel zo goed voorstellen! En je gedachtes, dat zouden ook de mijne zijn. Ik zou me kapot schamen. Maar waarom eigenlijk? Jij kunt hier helemaal niks aan doen.
Ik zou wel steun zoeken bij vriendinnen of mijn ouders. Maar dat is omdat ik weet dat zij achter mij zullen staan, ook als ik besluit om toch nog wel met hem te trouwen. Ze zullen hem uiteraard veroordelen, maar hem ook nog een kans geven als ik dat ook zou doen.
Denk je dat jouw omgeving dat ook kan? Want anders kan ik me best voorstellen dat je het niet durft te vertellen. En daar komt denk ik ook de schaamte vandaan, dat jij denkt dat ze jou gaan veroordelen als je toch met hem verder gaat.....
Ik hoop dat je fijne mensen om je heen hebt waar je mee kunt praten.
En dan los van bovenstaande, zijn misstap. Daar heb ik geen tips voor helaas. Ik zou zelf zo op mijn hart getrapt zijn dat ik niet meer met hem zou kunnen trouwen. In het gunstigste geval voorlopig niet, maar ik denk dat ik het helemaal niet meer zou kunnen.
Ik vind het echt heel rot voor je
woensdag 18 maart 2009 om 11:33
En paula...
ook even een
Tis natuurlijk onwijs K** dat dit gebeurd is
Wat je je heel goed moet gaan afvragen denk ik is, kan ik hem ooit weer vertrouwen en blijft dit de rest van ons leven tussen ons instaan
Als jij besluit dat je dat nietkan is dat GEEN zwakte van jou, GEEN fout van jou en GEEN kwestie van niet genoeg houden van naar je verloofde
HIJ had gewoon al die jaren geleden zijn broek aan moeten houden!!!!
ook even een
Tis natuurlijk onwijs K** dat dit gebeurd is
Wat je je heel goed moet gaan afvragen denk ik is, kan ik hem ooit weer vertrouwen en blijft dit de rest van ons leven tussen ons instaan
Als jij besluit dat je dat nietkan is dat GEEN zwakte van jou, GEEN fout van jou en GEEN kwestie van niet genoeg houden van naar je verloofde
HIJ had gewoon al die jaren geleden zijn broek aan moeten houden!!!!
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
woensdag 18 maart 2009 om 11:37
Misschien is het ook wel goed om het eens van 'de andere kant' te horen. Ik weet niet of mijn getrouwde vriend een notoire vreemdganger is, maar aangezien hij al een jaar met mij aanrommelt denk ik het wel. Hij hoeft toch niet aan een aantal minnaressen te voldoen om notoir te zijn?
En geen haar op zijn hoofd die eraan denkt om het tegenover zijn vrouw op te biechten, omdat hij weet dat hij haar en zijn kinderen dan kwijt kan raken. In het minste geval haalt hij zich heel veel gezeik op de hals en doet hij haar ook nog eens verdriet. De optelsom is dan snel gemaakt.
En ik denk dat diezelfde som ook zou gelden voor iemand die het maar 1x heeft gedaan. Het resultaat bij de bedrogen vrouw is hetzelfde! Geen vertrouwen meer, en zie hem nog maar eens te geloven als hij zegt dat hij echt alleen maar van jou houdt.
Als hij echt van je hield had hij het 1. niet gedaan en 2. ook al had ie t wel gedaan niet verteld omdat het niks betekende, dus niet waard is om jou mee pijn te doen.
Blijkbaar was het wel van enige betekenis want hij heeft erover gedacht bij je weg te gaan.
Als je het mij vraagt zou ik zeggen trouw niet, in ieder geval niet nu. Je gaat je altijd afvragen wat ie uitvreet als ie er niet is. Toch?
En geen haar op zijn hoofd die eraan denkt om het tegenover zijn vrouw op te biechten, omdat hij weet dat hij haar en zijn kinderen dan kwijt kan raken. In het minste geval haalt hij zich heel veel gezeik op de hals en doet hij haar ook nog eens verdriet. De optelsom is dan snel gemaakt.
En ik denk dat diezelfde som ook zou gelden voor iemand die het maar 1x heeft gedaan. Het resultaat bij de bedrogen vrouw is hetzelfde! Geen vertrouwen meer, en zie hem nog maar eens te geloven als hij zegt dat hij echt alleen maar van jou houdt.
Als hij echt van je hield had hij het 1. niet gedaan en 2. ook al had ie t wel gedaan niet verteld omdat het niks betekende, dus niet waard is om jou mee pijn te doen.
Blijkbaar was het wel van enige betekenis want hij heeft erover gedacht bij je weg te gaan.
Als je het mij vraagt zou ik zeggen trouw niet, in ieder geval niet nu. Je gaat je altijd afvragen wat ie uitvreet als ie er niet is. Toch?
woensdag 18 maart 2009 om 11:38
quote:Summerdance schreef op 18 maart 2009 @ 11:30:
[...]
Vind je het echt goed dat hij het verteld heeft Zwieber?
Want volgens mij heeft hij het alleen verteld om van zijn eigen schuldgevoel af te komen
Hij wilde niet meer op de blaren zitten die hij jaren geleden ZELF veroorzaakt heeft
Alleen nu is de last van zijn schouders en ligt er een ontzettende druk, boosheid,verdriet,wantrouwen bij TO.
Hij wist hoeveel verdriet het haar zou doen....
Hij weet dat het over is (want terug naar dat meisje is ie ook niet gegaan) dus als ik hem was had ik denk ik niets verteld....
Had ik zelf moeten leren leven met de fout die ik heb gemaakt.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben voor open en eerlijk in een relatie
Maar iets wat jaren geleden is gebeurd....ik vraag me oprecht af wat de toegevoegde waarde is van dat vertellen....
Wat is er mis mee om als je enorm de fout in bent gegaan, schuldig voelt en van dat gevoel af te komen? Een vreemdganger is ook maar een mens. Moet hij maar de rest van zijn leven op de blaren blijven zitten dan?
Hoe dan ook, wat er is gebeurt doet zeer. Vertel je niets krijg je scheefgroei in een relatie omdat iemand met iets loopt wat hij neit kan vertellen, of hij doet dat wel en heeft zij wat te verwerken.
Mensen maken fouten. Grove fouten. De prijs betalen ze heus. Alleen al dat hij een vreemdganger is. Dat staat. Voelt niet fijn. Hij is (nu nog) niet meer te vertrouwen, dat voelt hij heus wel in zijn eigenwaarde. Hij loopt het risico haar kwijt te zijn, doet ie ook niet voor de lol. Het is niet zo dat hij ermee weg komt als hij het opbiecht. Zijn hartje gelucht en zij het probleem.
Nee, hij heeft een grote fout gemaakt voor hun beiden wat kwalijk is waarbij ze allebei gevolgen hebben. Voor haar doet het het zeerst, dus aan haar wat ze wil en aan hem de taak schoon schip te maken.
[...]
Vind je het echt goed dat hij het verteld heeft Zwieber?
Want volgens mij heeft hij het alleen verteld om van zijn eigen schuldgevoel af te komen
Hij wilde niet meer op de blaren zitten die hij jaren geleden ZELF veroorzaakt heeft
Alleen nu is de last van zijn schouders en ligt er een ontzettende druk, boosheid,verdriet,wantrouwen bij TO.
Hij wist hoeveel verdriet het haar zou doen....
Hij weet dat het over is (want terug naar dat meisje is ie ook niet gegaan) dus als ik hem was had ik denk ik niets verteld....
Had ik zelf moeten leren leven met de fout die ik heb gemaakt.
Begrijp me niet verkeerd, ik ben voor open en eerlijk in een relatie
Maar iets wat jaren geleden is gebeurd....ik vraag me oprecht af wat de toegevoegde waarde is van dat vertellen....
Wat is er mis mee om als je enorm de fout in bent gegaan, schuldig voelt en van dat gevoel af te komen? Een vreemdganger is ook maar een mens. Moet hij maar de rest van zijn leven op de blaren blijven zitten dan?
Hoe dan ook, wat er is gebeurt doet zeer. Vertel je niets krijg je scheefgroei in een relatie omdat iemand met iets loopt wat hij neit kan vertellen, of hij doet dat wel en heeft zij wat te verwerken.
Mensen maken fouten. Grove fouten. De prijs betalen ze heus. Alleen al dat hij een vreemdganger is. Dat staat. Voelt niet fijn. Hij is (nu nog) niet meer te vertrouwen, dat voelt hij heus wel in zijn eigenwaarde. Hij loopt het risico haar kwijt te zijn, doet ie ook niet voor de lol. Het is niet zo dat hij ermee weg komt als hij het opbiecht. Zijn hartje gelucht en zij het probleem.
Nee, hij heeft een grote fout gemaakt voor hun beiden wat kwalijk is waarbij ze allebei gevolgen hebben. Voor haar doet het het zeerst, dus aan haar wat ze wil en aan hem de taak schoon schip te maken.
woensdag 18 maart 2009 om 11:41
quote:return_of_kreng schreef op 18 maart 2009 @ 11:27:
[...]
Vroeger zou ik dat ook gezegd hebben. Inmiddels denk ik er anders over. Schuldgevoel is namelijk iets dat zwaar weegt en over het algemeen na verloop van tijd niet lichter maar zwaarder wordt. Als je elke keer dat je met je vriendin/vrouw vrijt denkt "als ze zou weten dat...zou ik hier nu niet liggen",als je jezelf niet meer recht in de spiegel kunt aankijken. Dan gaat op den duur je partner ook echt wel merken dat er "iets"is, moet je blijven liegen, constant leven met de angst dat je toch ontdekt wordt ( mischein de minnares die besluit uit wraak je partner in te lichten).
Zo komt het bedrog, ook als je het niet vertelt, tussen jou en je partner te staan. relatietherapeut van een vriendin zei daarover: Er komt shit tussen jullie in te liggen. Shit stinkt, dus loop je er van weg. En zo drijft de shit je uitelkaar. het lijkt dan dus inderdaad oneerlijk om de shit bij de ander te leggen om zo van je schuld af te komen, maar het is wel de enige manier om m samen op te ruimen.
En of TO dat wil en kan is aan haar. het lijkt mij inderdaad verstandig om het huwelijk uit te stellen tot je zeker weet dat je hem kunt vegeven en vertrouwen. UIteindelijk is ie uit zichzelf gestopt met vreemdgaan en heeft ie voor jou gekozen. het is niet gestopt omdat jij m betrapt hebt. dat vind ik voor hem pleiten. Daarnaast zou ik kijken naar hoe je relatie toen was. zaten julie in een dipje, leefde je langs elkaar heen. Hoe is de ruimte ontstaan voor hem om vreemd te gaan?
Ben ik het niet mee eens. Waarom zou iemand wakker moeten liggen over iets dat geen betekenis had, dat gebeurt is en afgesloten. Als hij de keus heeft gemaakt met haar verder te gaan, is het niet eerlijk om zijn schuldgevoel op haar over te dragen. Nu mag hij wakker liggen van het feit dat zij niet meer slapen kan snachts en eke keer dat ze het doen denkt aan hoe hij het toen met die ander deed!
Is dat het alternatief van zijn 'niet meer wakker liggen'? Nu liggen er 2 mensen wakker, waarvan 1 totaal buiten haar schuld om, die zich nog schaamt ook!
Het is iets van jaren terug, daar ga je toch degene van wie je houdt, die je gelooft en vertrouwt niet mee kwetsen! Want als wat hij zegt waar is, en hij het nooit meer zou doen, was hij dus echt te verttrouwen, maar hij heeft nu zijn eigen glazen ingegooid.
Vraag het hem nu eens na wat hij nu weet of hij het alsnog verteld zou hebben? 10 tegen 1 dat hij nee zegt.
En als hij ja zegt heeft hij in mij ogen geen notie van hoe jij er onder lijdt. Alleen daarom zou hij al nee moeten zeggen.
[...]
Vroeger zou ik dat ook gezegd hebben. Inmiddels denk ik er anders over. Schuldgevoel is namelijk iets dat zwaar weegt en over het algemeen na verloop van tijd niet lichter maar zwaarder wordt. Als je elke keer dat je met je vriendin/vrouw vrijt denkt "als ze zou weten dat...zou ik hier nu niet liggen",als je jezelf niet meer recht in de spiegel kunt aankijken. Dan gaat op den duur je partner ook echt wel merken dat er "iets"is, moet je blijven liegen, constant leven met de angst dat je toch ontdekt wordt ( mischein de minnares die besluit uit wraak je partner in te lichten).
Zo komt het bedrog, ook als je het niet vertelt, tussen jou en je partner te staan. relatietherapeut van een vriendin zei daarover: Er komt shit tussen jullie in te liggen. Shit stinkt, dus loop je er van weg. En zo drijft de shit je uitelkaar. het lijkt dan dus inderdaad oneerlijk om de shit bij de ander te leggen om zo van je schuld af te komen, maar het is wel de enige manier om m samen op te ruimen.
En of TO dat wil en kan is aan haar. het lijkt mij inderdaad verstandig om het huwelijk uit te stellen tot je zeker weet dat je hem kunt vegeven en vertrouwen. UIteindelijk is ie uit zichzelf gestopt met vreemdgaan en heeft ie voor jou gekozen. het is niet gestopt omdat jij m betrapt hebt. dat vind ik voor hem pleiten. Daarnaast zou ik kijken naar hoe je relatie toen was. zaten julie in een dipje, leefde je langs elkaar heen. Hoe is de ruimte ontstaan voor hem om vreemd te gaan?
Ben ik het niet mee eens. Waarom zou iemand wakker moeten liggen over iets dat geen betekenis had, dat gebeurt is en afgesloten. Als hij de keus heeft gemaakt met haar verder te gaan, is het niet eerlijk om zijn schuldgevoel op haar over te dragen. Nu mag hij wakker liggen van het feit dat zij niet meer slapen kan snachts en eke keer dat ze het doen denkt aan hoe hij het toen met die ander deed!
Is dat het alternatief van zijn 'niet meer wakker liggen'? Nu liggen er 2 mensen wakker, waarvan 1 totaal buiten haar schuld om, die zich nog schaamt ook!
Het is iets van jaren terug, daar ga je toch degene van wie je houdt, die je gelooft en vertrouwt niet mee kwetsen! Want als wat hij zegt waar is, en hij het nooit meer zou doen, was hij dus echt te verttrouwen, maar hij heeft nu zijn eigen glazen ingegooid.
Vraag het hem nu eens na wat hij nu weet of hij het alsnog verteld zou hebben? 10 tegen 1 dat hij nee zegt.
En als hij ja zegt heeft hij in mij ogen geen notie van hoe jij er onder lijdt. Alleen daarom zou hij al nee moeten zeggen.
woensdag 18 maart 2009 om 11:43
quote:Noa_73 schreef op 18 maart 2009 @ 11:37:
Misschien is het ook wel goed om het eens van 'de andere kant' te horen. Ik weet niet of mijn getrouwde vriend een notoire vreemdganger is, maar aangezien hij al een jaar met mij aanrommelt denk ik het wel. Hij hoeft toch niet aan een aantal minnaressen te voldoen om notoir te zijn?
En geen haar op zijn hoofd die eraan denkt om het tegenover zijn vrouw op te biechten, omdat hij weet dat hij haar en zijn kinderen dan kwijt kan raken. In het minste geval haalt hij zich heel veel gezeik op de hals en doet hij haar ook nog eens verdriet. De optelsom is dan snel gemaakt.
En ik denk dat diezelfde som ook zou gelden voor iemand die het maar 1x heeft gedaan. Het resultaat bij de bedrogen vrouw is hetzelfde! Geen vertrouwen meer, en zie hem nog maar eens te geloven als hij zegt dat hij echt alleen maar van jou houdt.
Als hij echt van je hield had hij het 1. niet gedaan en 2. ook al had ie t wel gedaan niet verteld omdat het niks betekende, dus niet waard is om jou mee pijn te doen.
Blijkbaar was het wel van enige betekenis want hij heeft erover gedacht bij je weg te gaan.
Als je het mij vraagt zou ik zeggen trouw niet, in ieder geval niet nu. Je gaat je altijd afvragen wat ie uitvreet als ie er niet is. Toch?
Die laatste zin is je lot wat je meedraagt omdat je zelf niet te vertrouwen bent en je zo close bent met iemand die niet te vertrouwen is. Niet rot bedoeld, maar dat is de prijs die je ervoor betaald. Die prijs is hoog genoeg. Daarom vind ik wel dat er ruimte moet zijn (niet perse voor de bedrogene, dat is aan haar) om een keer er op terug te mogen komen. Ipv maar voor je houden.
Jouw lover, zoals je hem beschrijft, houdt niet van jou, niet van zijn vrouw, maar van zijn ego. Dat zal je ooit gaan beseffen. Hij waarschijnlijk niet en zal zo blijven. Eenmaal zo zwaar over de scheeft doet dat zoveel met je minderwaardigheidscomplex dat je die egobevestiging alleen maar meer nodig hebt.
Misschien is het ook wel goed om het eens van 'de andere kant' te horen. Ik weet niet of mijn getrouwde vriend een notoire vreemdganger is, maar aangezien hij al een jaar met mij aanrommelt denk ik het wel. Hij hoeft toch niet aan een aantal minnaressen te voldoen om notoir te zijn?
En geen haar op zijn hoofd die eraan denkt om het tegenover zijn vrouw op te biechten, omdat hij weet dat hij haar en zijn kinderen dan kwijt kan raken. In het minste geval haalt hij zich heel veel gezeik op de hals en doet hij haar ook nog eens verdriet. De optelsom is dan snel gemaakt.
En ik denk dat diezelfde som ook zou gelden voor iemand die het maar 1x heeft gedaan. Het resultaat bij de bedrogen vrouw is hetzelfde! Geen vertrouwen meer, en zie hem nog maar eens te geloven als hij zegt dat hij echt alleen maar van jou houdt.
Als hij echt van je hield had hij het 1. niet gedaan en 2. ook al had ie t wel gedaan niet verteld omdat het niks betekende, dus niet waard is om jou mee pijn te doen.
Blijkbaar was het wel van enige betekenis want hij heeft erover gedacht bij je weg te gaan.
Als je het mij vraagt zou ik zeggen trouw niet, in ieder geval niet nu. Je gaat je altijd afvragen wat ie uitvreet als ie er niet is. Toch?
Die laatste zin is je lot wat je meedraagt omdat je zelf niet te vertrouwen bent en je zo close bent met iemand die niet te vertrouwen is. Niet rot bedoeld, maar dat is de prijs die je ervoor betaald. Die prijs is hoog genoeg. Daarom vind ik wel dat er ruimte moet zijn (niet perse voor de bedrogene, dat is aan haar) om een keer er op terug te mogen komen. Ipv maar voor je houden.
Jouw lover, zoals je hem beschrijft, houdt niet van jou, niet van zijn vrouw, maar van zijn ego. Dat zal je ooit gaan beseffen. Hij waarschijnlijk niet en zal zo blijven. Eenmaal zo zwaar over de scheeft doet dat zoveel met je minderwaardigheidscomplex dat je die egobevestiging alleen maar meer nodig hebt.
woensdag 18 maart 2009 om 11:44
Het huwelijk zou ik sowieso uitstellen. Stel dat je met hem door wil, dan eerst maar eens de relatie terug op de rails krijgen voor je gaat trouwen. Dat de hele familie al weet dat er getrouwd wordt is alles behalve een reden om dan toch maar met elkaar te trouwen. Het is jouw rest van je leven, niet dat van je familie.
Je zegt dat hij toen jullie 3 jaar samen waren is vreemd gegaan. Hoe lang zijn jullie nu samen als ik vragen mag?
Je zegt dat hij toen jullie 3 jaar samen waren is vreemd gegaan. Hoe lang zijn jullie nu samen als ik vragen mag?
woensdag 18 maart 2009 om 11:47
quote:domnaiefmutsje schreef op 18 maart 2009 @ 11:43:
[...]
Die laatste zin is je lot wat je meedraagt omdat je zelf niet te vertrouwen bent en je zo close bent met iemand die niet te vertrouwen is. Niet rot bedoeld, maar dat is de prijs die je ervoor betaald. Die prijs is hoog genoeg. Daarom vind ik wel dat er ruimte moet zijn (niet perse voor de bedrogene, dat is aan haar) om een keer er op terug te mogen komen. Ipv maar voor je houden.
Jouw lover, zoals je hem beschrijft, houdt niet van jou, niet van zijn vrouw, maar van zijn ego. Dat zal je ooit gaan beseffen. Hij waarschijnlijk niet en zal zo blijven. Eenmaal zo zwaar over de scheeft doet dat zoveel met je minderwaardigheidscomplex dat je die egobevestiging alleen maar meer nodig hebt.
Hoezo ben ik niet te vertrouwen? Omdat ik met een getrouwde man heb? Wie belazer ik in mijn naaste omgeving dan? Niemand hoor. Hij is degene die niet te vertrouwen is. Ik zou een partner nooit belazeren. Reken mij dus niet af op een vertrouwenskwestie omdat hij zijn vrouw belazert. Zijn vrouw heeft namelijk geen vertrouwensband met mij.
Wat niets afdoet aan het feit dat het verkeerd is deze relatie van mij.
Daarom heb ik het vanochtend ook uitgemaakt.
[...]
Die laatste zin is je lot wat je meedraagt omdat je zelf niet te vertrouwen bent en je zo close bent met iemand die niet te vertrouwen is. Niet rot bedoeld, maar dat is de prijs die je ervoor betaald. Die prijs is hoog genoeg. Daarom vind ik wel dat er ruimte moet zijn (niet perse voor de bedrogene, dat is aan haar) om een keer er op terug te mogen komen. Ipv maar voor je houden.
Jouw lover, zoals je hem beschrijft, houdt niet van jou, niet van zijn vrouw, maar van zijn ego. Dat zal je ooit gaan beseffen. Hij waarschijnlijk niet en zal zo blijven. Eenmaal zo zwaar over de scheeft doet dat zoveel met je minderwaardigheidscomplex dat je die egobevestiging alleen maar meer nodig hebt.
Hoezo ben ik niet te vertrouwen? Omdat ik met een getrouwde man heb? Wie belazer ik in mijn naaste omgeving dan? Niemand hoor. Hij is degene die niet te vertrouwen is. Ik zou een partner nooit belazeren. Reken mij dus niet af op een vertrouwenskwestie omdat hij zijn vrouw belazert. Zijn vrouw heeft namelijk geen vertrouwensband met mij.
Wat niets afdoet aan het feit dat het verkeerd is deze relatie van mij.
Daarom heb ik het vanochtend ook uitgemaakt.
woensdag 18 maart 2009 om 11:48
quote:Zwieber schreef op 18 maart 2009 @ 11:10:
Oeh moeilijk. Aan de ene kant goed dat hij het vertelt heeft, dat spreekt voor hem. Ik kan me goed voorstellen dat hij, juist door het verleden, heel goed heeft nagedacht over of hij met je wil trouwen en of hij het zou vertellen of niet.
Aan de andere kant: hij had een keer de kans het te vertellen, toen hij vertelde over die zoen, en het toen niet genomen. Wat gebeurd er over een jaar, weer een opbiechting? En ja, feit is, hij is vreemdgegaan! Is het dan minder erg omdat het een aantal jaar geleden is? Vreemdgaan is vreemdgaan. Kan jij een huwelijk aan waarin je hem nooit meer zou kunnen vertrouwen en je altijd leeft met de vraag: wat als hij nu naar iemand anders gaat?
Ik ben het opzich hier wel eens mee. Ik kan niet zeggen wat je zou moeten doen. Heeft ook geen zin want als dat jouw gevoel niet is dan heb je er niets aan. Ik zou zelf niet trouwen met zo'n iemand. Ik heb het met trouwen en met samenwonen met 2 verschillende mannen meegemaakt en ik heb ervoor gekozen dat ik niet op zo'n wankele, onbetrouwbare situatie verder wil.
Dat wil niet zeggen dat jij het misschien wel kan vergeven en vergeten en toch wil trouwen. Het gaat hierin om JOUW gevoel. Hij had een kans en dan zegt hij dat hij alleen gezoend heeft, jij vergeeft het hem, en later komt de hele waarheid naar boven. Ja hoe jij hem in de toekomst nog kan en moet vertrouwen weet ik gewoon niet. Dat ligt aan jouw vertrouwen op dit moment in hem. Zoveel leugens, en hoeveel leugens weet je nog meer niet? Misschien ver gezocht maar Bin there, Done thate zeg maar.
Ik denk dat alleen jij kan beslissen wat je moet doen. Ik denk dat prof. hulp beter is dan hier advies vragen. Want we zijn allemaal geen profs.hulp en weten niet van de hoed en de rand.
Misschien relatie therapie?
Iig veel sterkte hiermee!!!!
Oeh moeilijk. Aan de ene kant goed dat hij het vertelt heeft, dat spreekt voor hem. Ik kan me goed voorstellen dat hij, juist door het verleden, heel goed heeft nagedacht over of hij met je wil trouwen en of hij het zou vertellen of niet.
Aan de andere kant: hij had een keer de kans het te vertellen, toen hij vertelde over die zoen, en het toen niet genomen. Wat gebeurd er over een jaar, weer een opbiechting? En ja, feit is, hij is vreemdgegaan! Is het dan minder erg omdat het een aantal jaar geleden is? Vreemdgaan is vreemdgaan. Kan jij een huwelijk aan waarin je hem nooit meer zou kunnen vertrouwen en je altijd leeft met de vraag: wat als hij nu naar iemand anders gaat?
Ik ben het opzich hier wel eens mee. Ik kan niet zeggen wat je zou moeten doen. Heeft ook geen zin want als dat jouw gevoel niet is dan heb je er niets aan. Ik zou zelf niet trouwen met zo'n iemand. Ik heb het met trouwen en met samenwonen met 2 verschillende mannen meegemaakt en ik heb ervoor gekozen dat ik niet op zo'n wankele, onbetrouwbare situatie verder wil.
Dat wil niet zeggen dat jij het misschien wel kan vergeven en vergeten en toch wil trouwen. Het gaat hierin om JOUW gevoel. Hij had een kans en dan zegt hij dat hij alleen gezoend heeft, jij vergeeft het hem, en later komt de hele waarheid naar boven. Ja hoe jij hem in de toekomst nog kan en moet vertrouwen weet ik gewoon niet. Dat ligt aan jouw vertrouwen op dit moment in hem. Zoveel leugens, en hoeveel leugens weet je nog meer niet? Misschien ver gezocht maar Bin there, Done thate zeg maar.
Ik denk dat alleen jij kan beslissen wat je moet doen. Ik denk dat prof. hulp beter is dan hier advies vragen. Want we zijn allemaal geen profs.hulp en weten niet van de hoed en de rand.
Misschien relatie therapie?
Iig veel sterkte hiermee!!!!
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
woensdag 18 maart 2009 om 11:48
quote:Noa_73 schreef op 18 maart 2009 @ 11:41:
[...]
Ben ik het niet mee eens. Waarom zou iemand wakker moeten liggen over iets dat geen betekenis had, dat gebeurt is en afgesloten. Als hij de keus heeft gemaakt met haar verder te gaan, is het niet eerlijk om zijn schuldgevoel op haar over te dragen. Nu mag hij wakker liggen van het feit dat zij niet meer slapen kan snachts en eke keer dat ze het doen denkt aan hoe hij het toen met die ander deed!
Is dat het alternatief van zijn 'niet meer wakker liggen'? Nu liggen er 2 mensen wakker, waarvan 1 totaal buiten haar schuld om, die zich nog schaamt ook!
Het leven is nu eenmaal ruk af en toe. En ja, er zijn mensen die de ander kunnen belazeren. Dat is nu eenmaal een feit. De weg zoals jij die beschrijft is er zo goed mogelijk mee weg zien te komen, verbergen. Echter blijkt dat nooit te werken.
De moeilijkste weg, maar wel de meest waardevolle imo, is het aangaan van wat er is gebeurt. We zijn mensen he? Geen heiligen. En we maken fouten en helaas soms grove. En soms komt het niet goed, dat is een gevolg van een actie.
Dat is zoals het is. Niet mooier, niet eens lelijker. Ja, het is kut voor haar. Het bedrog en de leugen is voor velen nog het meest kwalijk. Openheid is hefting, maar heelbaar. Een instandhouding van de leugen maakt alleen maar meer kapot. Niet korte termijn, wel lange termijn. Reeds getrouwd, eventueel met kinderen..
Nee, voor een bedrogene en bedrieger is dit geen slecht start punt om er wel of niet iets van te maken.
[...]
Ben ik het niet mee eens. Waarom zou iemand wakker moeten liggen over iets dat geen betekenis had, dat gebeurt is en afgesloten. Als hij de keus heeft gemaakt met haar verder te gaan, is het niet eerlijk om zijn schuldgevoel op haar over te dragen. Nu mag hij wakker liggen van het feit dat zij niet meer slapen kan snachts en eke keer dat ze het doen denkt aan hoe hij het toen met die ander deed!
Is dat het alternatief van zijn 'niet meer wakker liggen'? Nu liggen er 2 mensen wakker, waarvan 1 totaal buiten haar schuld om, die zich nog schaamt ook!
Het leven is nu eenmaal ruk af en toe. En ja, er zijn mensen die de ander kunnen belazeren. Dat is nu eenmaal een feit. De weg zoals jij die beschrijft is er zo goed mogelijk mee weg zien te komen, verbergen. Echter blijkt dat nooit te werken.
De moeilijkste weg, maar wel de meest waardevolle imo, is het aangaan van wat er is gebeurt. We zijn mensen he? Geen heiligen. En we maken fouten en helaas soms grove. En soms komt het niet goed, dat is een gevolg van een actie.
Dat is zoals het is. Niet mooier, niet eens lelijker. Ja, het is kut voor haar. Het bedrog en de leugen is voor velen nog het meest kwalijk. Openheid is hefting, maar heelbaar. Een instandhouding van de leugen maakt alleen maar meer kapot. Niet korte termijn, wel lange termijn. Reeds getrouwd, eventueel met kinderen..
Nee, voor een bedrogene en bedrieger is dit geen slecht start punt om er wel of niet iets van te maken.
