Relaties
alle pijlers
verloofd en bedrogen
woensdag 18 maart 2009 om 11:06
Hoi,
gisteren ben ik achter iets gekomen wat nu mn wereld op zn kop zet. Mijn vriend en ik zijn al een aantal jaren bij elkaar en we hebben al vaak over trouwen gesproken. Een tijdje geleden vertelde mijn vriend me echter dat hij eerst nog wat moest opbiechten voordat hij het huwelijksbootje in wilde stappen. Hij wilde dat er geen leugens meer tussen ons in stonden. Hij heeft verteld dat hij toen we 3 jaar verkering hadden met iemand anders heeft gezoend..
Ik schrok ontzettend, had nooit achter hem gezocht dat hij vreemd zou gaan. Maar goed, uiteindelijk heb ik besloten om hem te vergeven en met hem verder te gaan. Het was tenslotte al een tijd geleden gebeurd, en hij beloofde dat hij nu echt eerlijk was. Ik heb hem meerdere malen gevraagd of er niet meer dingen waren die hij had op te biechten, dan was dat nu het moment om het te zeggen. Maar er was echt niets anders gebeurd dan die ene zoen.
Intussen heeft hij me ten huwelijk gevraagd. Ik was helemaal in de wolken over onze verloving, dacht af en toe nog wel aan zijn ontrouw maar zette me er steeds maar overheen..
Nu heeft hij me deze week een brief gegeven met het nieuws dat hij me maar de halve waarheid heeft verteld. Hij heeft niet alleen een keer gezoend, hij heeft ook meerder malen seks met haar gehad. Hij is naar haar huis geweest, heeft bij haar geslapen en gezegd dat hij van haar houdt. Hij is van plan geweest om het toen met mij uit te maken maar kon dat toch ook weer niet over zn hart verkrijgen..
Ik voel me zo verschrikkelijk hierdoor! Ik was net het ene nieuws te boven, en nu blijkt er nog veel meer gebeurd te zijn. Hij heeft zo vaak en zo lang tegen me gelogen.. En het laagste vind ik nog wel dat hij het verteld nu we besloten hebben te gaan trouwen.
Ik weet niet meer wat ik moet.. onze hele families weten dat we gaan trouwen, maar daar heb ik nu natuurlijk mijn ernstige twijfels bij. Maar ik zou niet weten hoe ik iedereen moet vertellen dat het niet door gaat, ik schaam me zo!
Aan de andere kant zou ik ook niet weten hoe ik nog met hem zou kunnen trouwen als ik hem totaal niet meer vertrouw. Hij zegt dat hij verandert is/ gaat veranderen, maar ik denk dat mannen die hier toe in staat zijn dit soort dingen zo weer kunnen doen..
Ik hoop dat iemand wil reageren, ik heb het ook niet aan mn vriendinnen durven vertellen omdat ik me zo schaam..
thanx
gisteren ben ik achter iets gekomen wat nu mn wereld op zn kop zet. Mijn vriend en ik zijn al een aantal jaren bij elkaar en we hebben al vaak over trouwen gesproken. Een tijdje geleden vertelde mijn vriend me echter dat hij eerst nog wat moest opbiechten voordat hij het huwelijksbootje in wilde stappen. Hij wilde dat er geen leugens meer tussen ons in stonden. Hij heeft verteld dat hij toen we 3 jaar verkering hadden met iemand anders heeft gezoend..
Ik schrok ontzettend, had nooit achter hem gezocht dat hij vreemd zou gaan. Maar goed, uiteindelijk heb ik besloten om hem te vergeven en met hem verder te gaan. Het was tenslotte al een tijd geleden gebeurd, en hij beloofde dat hij nu echt eerlijk was. Ik heb hem meerdere malen gevraagd of er niet meer dingen waren die hij had op te biechten, dan was dat nu het moment om het te zeggen. Maar er was echt niets anders gebeurd dan die ene zoen.
Intussen heeft hij me ten huwelijk gevraagd. Ik was helemaal in de wolken over onze verloving, dacht af en toe nog wel aan zijn ontrouw maar zette me er steeds maar overheen..
Nu heeft hij me deze week een brief gegeven met het nieuws dat hij me maar de halve waarheid heeft verteld. Hij heeft niet alleen een keer gezoend, hij heeft ook meerder malen seks met haar gehad. Hij is naar haar huis geweest, heeft bij haar geslapen en gezegd dat hij van haar houdt. Hij is van plan geweest om het toen met mij uit te maken maar kon dat toch ook weer niet over zn hart verkrijgen..
Ik voel me zo verschrikkelijk hierdoor! Ik was net het ene nieuws te boven, en nu blijkt er nog veel meer gebeurd te zijn. Hij heeft zo vaak en zo lang tegen me gelogen.. En het laagste vind ik nog wel dat hij het verteld nu we besloten hebben te gaan trouwen.
Ik weet niet meer wat ik moet.. onze hele families weten dat we gaan trouwen, maar daar heb ik nu natuurlijk mijn ernstige twijfels bij. Maar ik zou niet weten hoe ik iedereen moet vertellen dat het niet door gaat, ik schaam me zo!
Aan de andere kant zou ik ook niet weten hoe ik nog met hem zou kunnen trouwen als ik hem totaal niet meer vertrouw. Hij zegt dat hij verandert is/ gaat veranderen, maar ik denk dat mannen die hier toe in staat zijn dit soort dingen zo weer kunnen doen..
Ik hoop dat iemand wil reageren, ik heb het ook niet aan mn vriendinnen durven vertellen omdat ik me zo schaam..
thanx
woensdag 18 maart 2009 om 13:09
Paula, dit is zwaar prut.
Hij had een ander waar hij verliefd op was, sex mee had en waar hij plannen had om mee verder te gaan.
Hij is bij je gebleven omdat hij het niet over zijn hart kon verkrijgen jou te verlaten, de schat!
Wil hij serieus echt met jou trouwen? of doet hij dat omdat hij het niet over zijn hart kan verkrijgen om jou af te wijzen?
Hij is:
a. in staat glashard tegen jou te liegen,
b. hij heeft vast nog niet alles opgebiecht, er liggen nog wat lijken in de kast voor later, je kunt er op wachten maar waarom zou je?
c. hij heeft gewacht met biechten tot iedereen wist dat jullie zouden gaan trouwen, dit is uitgesproken uitgekookt. Zou ik geen reden vinden het feest toch door te laten gaan.
d. Hij is niet veranderd, hij is gewoon dezelfde incompetente **kel als eerst, het opbiechten maakt hem niet minder incompetent. Hij denkt er zo mee weg te komen. Helaas voor hem werkt dat op deze manier niet. Jouw vertrouwen kan hij maar één keer schenden en dat heeft hij al ruimschoots gedaan, een duidelijker sollicitatie naar een NEE van jouw kant kan niet bestaan.
Kortom: jouw intuïtie is juist, met iemand die zo met jou omgaat kun je beter niet trouwen.
Hij had een ander waar hij verliefd op was, sex mee had en waar hij plannen had om mee verder te gaan.
Hij is bij je gebleven omdat hij het niet over zijn hart kon verkrijgen jou te verlaten, de schat!
Wil hij serieus echt met jou trouwen? of doet hij dat omdat hij het niet over zijn hart kan verkrijgen om jou af te wijzen?
Hij is:
a. in staat glashard tegen jou te liegen,
b. hij heeft vast nog niet alles opgebiecht, er liggen nog wat lijken in de kast voor later, je kunt er op wachten maar waarom zou je?
c. hij heeft gewacht met biechten tot iedereen wist dat jullie zouden gaan trouwen, dit is uitgesproken uitgekookt. Zou ik geen reden vinden het feest toch door te laten gaan.
d. Hij is niet veranderd, hij is gewoon dezelfde incompetente **kel als eerst, het opbiechten maakt hem niet minder incompetent. Hij denkt er zo mee weg te komen. Helaas voor hem werkt dat op deze manier niet. Jouw vertrouwen kan hij maar één keer schenden en dat heeft hij al ruimschoots gedaan, een duidelijker sollicitatie naar een NEE van jouw kant kan niet bestaan.
Kortom: jouw intuïtie is juist, met iemand die zo met jou omgaat kun je beter niet trouwen.
woensdag 18 maart 2009 om 13:11
quote:Perel schreef op 18 maart 2009 @ 13:07:
Wat mij betreft zou het al genoeg zijn om te horen dat ik al jaren onwetend ben geweest van iets dat mijn partner heeft gedaan, terwijl hij al die tijd heeft gedaan of alles normaal was om het uit te maken.
Het gaat niet om het moment van opbiechten en dat het dus zo is dat hij het nu uit de weg wil ruimen, en dat het nóóit maar dan ook nóóit meer zal gebeuren, het gaat om de periode waarin in dit geval TO geen benul had van wat er was voorgevallen.
Kortgezegd: hij heeft haar niet een korte periode besodemieterd, maar jarenlang.Ook dat nog eens ja. Nee over die info zou ik ook niet even heen kunnen stappen.
Wat mij betreft zou het al genoeg zijn om te horen dat ik al jaren onwetend ben geweest van iets dat mijn partner heeft gedaan, terwijl hij al die tijd heeft gedaan of alles normaal was om het uit te maken.
Het gaat niet om het moment van opbiechten en dat het dus zo is dat hij het nu uit de weg wil ruimen, en dat het nóóit maar dan ook nóóit meer zal gebeuren, het gaat om de periode waarin in dit geval TO geen benul had van wat er was voorgevallen.
Kortgezegd: hij heeft haar niet een korte periode besodemieterd, maar jarenlang.Ook dat nog eens ja. Nee over die info zou ik ook niet even heen kunnen stappen.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
woensdag 18 maart 2009 om 13:14
Jeetje, wat vervelend!
waarom heeft hij het alsnog verteld en in twee versies. Wilt hij echt schoon schip maken of durft hij zelf geen knopen door te hakken en kijkt hij hoe ver hij kan gaan totdat jij het doet.
wat je moet doen met je voorgenomen huwelijk, weet ik niet, alleen jij weet hoe je hiermee om kan gaan in de toekomst en hoe je vriend is.
Sterkte en succes!
waarom heeft hij het alsnog verteld en in twee versies. Wilt hij echt schoon schip maken of durft hij zelf geen knopen door te hakken en kijkt hij hoe ver hij kan gaan totdat jij het doet.
wat je moet doen met je voorgenomen huwelijk, weet ik niet, alleen jij weet hoe je hiermee om kan gaan in de toekomst en hoe je vriend is.
Sterkte en succes!
woensdag 18 maart 2009 om 18:17
quote:Oriane schreef op 18 maart 2009 @ 12:07:
Nog iets, Noa schreef;
"Ben ik het niet mee eens. Waarom zou iemand wakker moeten liggen over iets dat geen betekenis had, dat gebeurt is en afgesloten"
Dat het voor die vreemdganger 'niets' heeft te betekenen en is afgesloten en gebeurd... wil niet zeggen dat het voor zijn partner ook 'niks te betekenen heeft'. Sterker nog, ik durf mijn kop erom te verwedden dat het voor bijna alle partners van vreemdgangers big, zo niet major issue is en het dus allesbetekend is. Ik begrijp ook niet waar die mensen denken het recht vandaan te halen dat voor hun partner te bepalen/beslissen.Eerst besluiten ze vreemd te gaan en dan besluiten ze ook nog eens dat het niks betekent... Heel frappant.dat zei ik ook niet dat het voor de bedrogene geen major issue is, dat is het namelijk wel.
Nog iets, Noa schreef;
"Ben ik het niet mee eens. Waarom zou iemand wakker moeten liggen over iets dat geen betekenis had, dat gebeurt is en afgesloten"
Dat het voor die vreemdganger 'niets' heeft te betekenen en is afgesloten en gebeurd... wil niet zeggen dat het voor zijn partner ook 'niks te betekenen heeft'. Sterker nog, ik durf mijn kop erom te verwedden dat het voor bijna alle partners van vreemdgangers big, zo niet major issue is en het dus allesbetekend is. Ik begrijp ook niet waar die mensen denken het recht vandaan te halen dat voor hun partner te bepalen/beslissen.Eerst besluiten ze vreemd te gaan en dan besluiten ze ook nog eens dat het niks betekent... Heel frappant.dat zei ik ook niet dat het voor de bedrogene geen major issue is, dat is het namelijk wel.
woensdag 18 maart 2009 om 18:44
Paula,
Wat een leven-op-zijn-kop-zettende bekentenis! Ik begrijp dat je hiervan geschrokken bent. Het is inderdaad niet bepaald te prijzen in hem dat hij er na zijn eerste bekentenis nog een schep bovenop doet. Had je net nieuws A verwerkt, krijg je er B, C, D en E overheen terwijl je nu ook nog trouwplannen hebt gemaakt! Ik wens je veel sterkte toe en wat jij ook besluit, daar moet hij mee leven en het is niets om je voor te schamen. Híj is degene die zich moet schamen, niet jij. Neemt niet weg dat ik wel snap waarom jij dat gevoel hebt, zou ik ook hebben.
Vind het wel echt te prijzen in hem dat hij je deze dingen uit zichzelf heeft verteld. Dat zegt wel iets over hem. De eerste keer wilde hij het je ook vertellen, iets vertellen, maar 'durfde' de hele waarheid niet aan (?). Of wilde hij je misschien testen of je dit al aankon (?). De tweede keer - echt heel ongelukkig ná het huwelijksaanzoek en niet ervoor!!! - heeft hij je denk ik de hele waarheid verteld. Dat er nog meer is, zoals meer vrouwen, denk ik zelf niet. Het klinkt alsof hij echt schoonschip wil maken, maar dat kun jij het beste beoordelen.
Wat ik me nog wel afvraag en een deel is al eerder in dit topic gevraagd: hoe lang zijn jullie nu bij elkaar (hoe lang is die 3-jaar-samen geleden?) En hoe lang zat er tussen bekentenis 1, huwelijksaanzoek en bekentenis 2? En is er al een trouwdatum geprikt? Oftewel: is het uitstellen van het huwelijk wel een issue, of is er toch nog niets vastgesteld qua datum en kun je nog lekker je tijd nemen te besluiten wat je wilt? Zonder dat je dus 'gezichtsverlies' hoeft te lijden mocht je het toch willen afblazen?
Sterkte Paula, ik hoop dat jullie eruit komen.
Wat een leven-op-zijn-kop-zettende bekentenis! Ik begrijp dat je hiervan geschrokken bent. Het is inderdaad niet bepaald te prijzen in hem dat hij er na zijn eerste bekentenis nog een schep bovenop doet. Had je net nieuws A verwerkt, krijg je er B, C, D en E overheen terwijl je nu ook nog trouwplannen hebt gemaakt! Ik wens je veel sterkte toe en wat jij ook besluit, daar moet hij mee leven en het is niets om je voor te schamen. Híj is degene die zich moet schamen, niet jij. Neemt niet weg dat ik wel snap waarom jij dat gevoel hebt, zou ik ook hebben.
Vind het wel echt te prijzen in hem dat hij je deze dingen uit zichzelf heeft verteld. Dat zegt wel iets over hem. De eerste keer wilde hij het je ook vertellen, iets vertellen, maar 'durfde' de hele waarheid niet aan (?). Of wilde hij je misschien testen of je dit al aankon (?). De tweede keer - echt heel ongelukkig ná het huwelijksaanzoek en niet ervoor!!! - heeft hij je denk ik de hele waarheid verteld. Dat er nog meer is, zoals meer vrouwen, denk ik zelf niet. Het klinkt alsof hij echt schoonschip wil maken, maar dat kun jij het beste beoordelen.
Wat ik me nog wel afvraag en een deel is al eerder in dit topic gevraagd: hoe lang zijn jullie nu bij elkaar (hoe lang is die 3-jaar-samen geleden?) En hoe lang zat er tussen bekentenis 1, huwelijksaanzoek en bekentenis 2? En is er al een trouwdatum geprikt? Oftewel: is het uitstellen van het huwelijk wel een issue, of is er toch nog niets vastgesteld qua datum en kun je nog lekker je tijd nemen te besluiten wat je wilt? Zonder dat je dus 'gezichtsverlies' hoeft te lijden mocht je het toch willen afblazen?
Sterkte Paula, ik hoop dat jullie eruit komen.
woensdag 18 maart 2009 om 18:51
Hoi Paula
Ik heb in hetzelfde schuitje gezeten als jij nu in zit. Was verloofd met mn ex die toen hij voor werk in het buitenland zat is vreemdgegaan.
Hij had heel veel excuusjes over waarom en hoe het gebeurt was, maar dat ik toch echt degene was waarmee hij zijn leven wilde delen. Ik kon me er alleen niet overheen zetten. Het feit dat hij het maanden lang voor me verborgen had gehouden en dat zijn verhaal van geen kant klopte gaf voor mij de doorslag om ermee te kappen.
Ik vond het ook heel moeilijk om iedereen te vertellen dat we niet meer gingen trouwen. We hadden al getuigen, bruidsmeisjes etc etc. geregeld en ik voelde me alsof ik hun teleurstelde. Maar zoals velen hier al hebben gezegd je moet een goede basis hebben in een huwelijk en daarbij hoort ook dat je elkaar vertouwd en dat vertrouwen was bij mij weg. Iedereen heeft gelukkig 'goed' op het nieuws gereageerd.
Achteraf gezien is het alleen maar goed geweest dat ik niet met die relatie ben doorgegaan. Binnen een maand had hij al weer iemand anders, waarmee volgends anderen al voordat hij in het buitenland ging werken al wat meer speelde dan alleen maar vriendschap. Nu ik een nieuwe relatie heb zie ik ook dat er meer dingen scheef zaten in de relatie, dingen die er zo langzaam waren ingeslopen dat ik het niet echt merkte.
Dus ja, kies voor jezelf. Als je hem niet meer kan vertrouwen kan je er beter mee stoppen en niet nog jaren in onzekerheid zitten.
sterkte!
Ik heb in hetzelfde schuitje gezeten als jij nu in zit. Was verloofd met mn ex die toen hij voor werk in het buitenland zat is vreemdgegaan.
Hij had heel veel excuusjes over waarom en hoe het gebeurt was, maar dat ik toch echt degene was waarmee hij zijn leven wilde delen. Ik kon me er alleen niet overheen zetten. Het feit dat hij het maanden lang voor me verborgen had gehouden en dat zijn verhaal van geen kant klopte gaf voor mij de doorslag om ermee te kappen.
Ik vond het ook heel moeilijk om iedereen te vertellen dat we niet meer gingen trouwen. We hadden al getuigen, bruidsmeisjes etc etc. geregeld en ik voelde me alsof ik hun teleurstelde. Maar zoals velen hier al hebben gezegd je moet een goede basis hebben in een huwelijk en daarbij hoort ook dat je elkaar vertouwd en dat vertrouwen was bij mij weg. Iedereen heeft gelukkig 'goed' op het nieuws gereageerd.
Achteraf gezien is het alleen maar goed geweest dat ik niet met die relatie ben doorgegaan. Binnen een maand had hij al weer iemand anders, waarmee volgends anderen al voordat hij in het buitenland ging werken al wat meer speelde dan alleen maar vriendschap. Nu ik een nieuwe relatie heb zie ik ook dat er meer dingen scheef zaten in de relatie, dingen die er zo langzaam waren ingeslopen dat ik het niet echt merkte.
Dus ja, kies voor jezelf. Als je hem niet meer kan vertrouwen kan je er beter mee stoppen en niet nog jaren in onzekerheid zitten.
sterkte!
woensdag 18 maart 2009 om 18:54
woensdag 18 maart 2009 om 19:01
quote:mylenevalerie schreef op 18 maart 2009 @ 13:08:
[...]
Maar een vraagje, hij had ook gelijk de hele waarheid kunnen vertellen voor het huwelijksaanzoek. Dus in zijn eerlijkheid geloof ik niet zo. En ik weet dat je het niet mag denken, maar bij mensen die dan zo liegen denk je toch ook snel, wat heb je nog meer niet verteld?
Een zoentje ala, maar zoentje werd vrijen, en ja wat nou verder? Nou helemaal doen alsof er niets is gebeurd. Neu. Ik zou de bruiloft toch even wat uitstellen.Absoluut. Hij had het gelijk moeten bekennen nadat het gebeurd was. Ik zou in TO's positie ook niet verder kunnen gaan in de relatie gewoon omdat ik weet dat ik mezelf nooit over dat wantrouwen heen kan zetten. Maar voor iedereen is dat anders en TO moet uitvinden hoe ze hier zelf in staat.
[...]
Maar een vraagje, hij had ook gelijk de hele waarheid kunnen vertellen voor het huwelijksaanzoek. Dus in zijn eerlijkheid geloof ik niet zo. En ik weet dat je het niet mag denken, maar bij mensen die dan zo liegen denk je toch ook snel, wat heb je nog meer niet verteld?
Een zoentje ala, maar zoentje werd vrijen, en ja wat nou verder? Nou helemaal doen alsof er niets is gebeurd. Neu. Ik zou de bruiloft toch even wat uitstellen.Absoluut. Hij had het gelijk moeten bekennen nadat het gebeurd was. Ik zou in TO's positie ook niet verder kunnen gaan in de relatie gewoon omdat ik weet dat ik mezelf nooit over dat wantrouwen heen kan zetten. Maar voor iedereen is dat anders en TO moet uitvinden hoe ze hier zelf in staat.
woensdag 18 maart 2009 om 19:30
quote:Noa_73 schreef op 18 maart 2009 @ 11:16:
Wat heeft het dan voor zin om iets op te biechten wat alleen maar schade aan gaat richten? Hij kan toch niet zo dom zijn om te denken dat dit geen schade berokkent voor de relatie? Hij heeft zijn hart gelucht en zijn zooitje nu bij jou gedumpt en jij mag het nu uitzoeken.
Draai het eens om, als jij een misstap zou hebben gemaakt en je weet zeker dat het nooit meer zou gebeuren, zou je het dan opbiechten wetende dat je zijn vertrouwen en hem ermee kwijt kan raken. Alleen maar om je geweten te zuiveren?
Noa, ik zou liever hebben dat hij het wel op zou biechten. Omdat ik dan voor mezelf zou kunnen beslissen om wel of niet met hem door te gaan.
TO, heel veel sterkte.
Wat heeft het dan voor zin om iets op te biechten wat alleen maar schade aan gaat richten? Hij kan toch niet zo dom zijn om te denken dat dit geen schade berokkent voor de relatie? Hij heeft zijn hart gelucht en zijn zooitje nu bij jou gedumpt en jij mag het nu uitzoeken.
Draai het eens om, als jij een misstap zou hebben gemaakt en je weet zeker dat het nooit meer zou gebeuren, zou je het dan opbiechten wetende dat je zijn vertrouwen en hem ermee kwijt kan raken. Alleen maar om je geweten te zuiveren?
Noa, ik zou liever hebben dat hij het wel op zou biechten. Omdat ik dan voor mezelf zou kunnen beslissen om wel of niet met hem door te gaan.
TO, heel veel sterkte.
woensdag 18 maart 2009 om 19:56
Paula, had je het liever niet willen weten?
Dat vraag ik omdat de discussie nu gaat over het wel of niet vertellen en of dat goed is geweest.
Dat is eigenlijk aan jou.
Ik, voor mij, had het niet willen weten. Maar goed, ik ben jij niet. Ik kan me zo voorstellen dat jij zegt, ik zou willen dat het helemaal niet gebeurd was, maar helaas is dat wel het geval. Nu je het weet moet je er iets mee, dat is het vervelende van 'de waarheid' weten.
Hoe nu verder?
Voorlopig maar even geen datum prikken lijkt me. Eerst maar eens kijken hoe jullie de komende maanden samen doorkomen. Denk je niet?
Hoe stelt je vriend zich op? Geloof je hem als hij zegt dat hij spijt heeft? Want wat we hier ook zeggen, als jij hem gelooft, als jij voelt dat jij oprecht spijt heeft, dan is er hoop voor jullie. Het zal afhangen van hoe hij zich opstelt naar jou, of hij je kan overtuigen van zijn oprechtheid, van zijn spijt, van zijn wil om het goed te maken. En dat kan een hele tijd duren, of jij kunt voelen dat het niet meer goedkomt.
Neem de tijd, dat is wat ik je wil adviseren. Neem alle tijd die je nodig hebt. Je gebroken hart moet eerst weer een beetje bij elkaar geharkt worden en voorlopig heb je nog wel even een steunkous nodig om de boel bij elkaar te houden. Ik vind het heel erg voor je....
(f)
Dat vraag ik omdat de discussie nu gaat over het wel of niet vertellen en of dat goed is geweest.
Dat is eigenlijk aan jou.
Ik, voor mij, had het niet willen weten. Maar goed, ik ben jij niet. Ik kan me zo voorstellen dat jij zegt, ik zou willen dat het helemaal niet gebeurd was, maar helaas is dat wel het geval. Nu je het weet moet je er iets mee, dat is het vervelende van 'de waarheid' weten.
Hoe nu verder?
Voorlopig maar even geen datum prikken lijkt me. Eerst maar eens kijken hoe jullie de komende maanden samen doorkomen. Denk je niet?
Hoe stelt je vriend zich op? Geloof je hem als hij zegt dat hij spijt heeft? Want wat we hier ook zeggen, als jij hem gelooft, als jij voelt dat jij oprecht spijt heeft, dan is er hoop voor jullie. Het zal afhangen van hoe hij zich opstelt naar jou, of hij je kan overtuigen van zijn oprechtheid, van zijn spijt, van zijn wil om het goed te maken. En dat kan een hele tijd duren, of jij kunt voelen dat het niet meer goedkomt.
Neem de tijd, dat is wat ik je wil adviseren. Neem alle tijd die je nodig hebt. Je gebroken hart moet eerst weer een beetje bij elkaar geharkt worden en voorlopig heb je nog wel even een steunkous nodig om de boel bij elkaar te houden. Ik vind het heel erg voor je....
(f)
woensdag 18 maart 2009 om 19:59
@ iedereen die het wellusnietusspelletjes mee aan het spelen over wel of niet vertellen... lekker belangrijk...
Feit is het is hier verteld aan Paula.....
@Paula85..... wat een klote bericht.
Het meeste is al gezegd...
Stel jullie trouwen even uit en kijk eerst of jullie hier uit kunnen/willen komen.
Feit is het is hier verteld aan Paula.....
@Paula85..... wat een klote bericht.
Het meeste is al gezegd...
Stel jullie trouwen even uit en kijk eerst of jullie hier uit kunnen/willen komen.
woensdag 18 maart 2009 om 20:09
ik heb niet alle reacties gelezen, maar wat ik denk is dat hij niet eerlijk is hoor, ok het is goed dat hij het heeft verteld!
nu kan jij hierover een besluit maken, maar ik vind het niet eerlijk dat hij het nà het huwelijksaanzoek doet! nàdat iedereen weet dat jullie gaan trouwen, zo zet hij jou een beetje met je rug tegen de muur..het komt op mij over dat hij hiermee wil voorkomen dat jij hem verlaat, het word voor jij in ieder geval iets moeilijk gemaakt voor je gevoel...
hij heeft hier jaren mee gezeten en voorzichzelf besloten dat hij met jou oud wil worden...jij hebt besloten om met hem oud te worden en nu hoor je dit!? jij moet dit nog verwerken! en misschien moet je dat wel doen zonder hem....iedereen is anders, en doet het op haar manier...
het lijkt mij echt héél zwaar, inderdaad staat je leventje op z'n kop.
maar bedenk wel, voor je familie hoef je niet met hem te trouwen.
dat gevoel van schaamte begrijp ik héél goed, maar is niet nodig! ik hoop dat je dat na al de berichten hier wel doorhebt...
heel veel sterkte
nu kan jij hierover een besluit maken, maar ik vind het niet eerlijk dat hij het nà het huwelijksaanzoek doet! nàdat iedereen weet dat jullie gaan trouwen, zo zet hij jou een beetje met je rug tegen de muur..het komt op mij over dat hij hiermee wil voorkomen dat jij hem verlaat, het word voor jij in ieder geval iets moeilijk gemaakt voor je gevoel...
hij heeft hier jaren mee gezeten en voorzichzelf besloten dat hij met jou oud wil worden...jij hebt besloten om met hem oud te worden en nu hoor je dit!? jij moet dit nog verwerken! en misschien moet je dat wel doen zonder hem....iedereen is anders, en doet het op haar manier...
het lijkt mij echt héél zwaar, inderdaad staat je leventje op z'n kop.
maar bedenk wel, voor je familie hoef je niet met hem te trouwen.
dat gevoel van schaamte begrijp ik héél goed, maar is niet nodig! ik hoop dat je dat na al de berichten hier wel doorhebt...
heel veel sterkte
woensdag 18 maart 2009 om 20:13
Ik vind dat hij er goed aan heeft gedaan door het mij te vertellen. Ik vind eerlijkheid super belangrijk, en een leugen als dit hoort niet te bestaan als je het huwelijksbootje instapt. Het doet ontzettend veel pijn, maar het is goed dat ik het nu weet.
Om op de andere vragen terug te komen; het is anderhalf jaar geleden gebeurd. En er zat een paar weken tussen zijn eerste bekentenis en het huwelijksaanzoek.
We hebben verder nog niets echt vastgelegd voor huwelijk. Wel enkele afspraken gemaakt, maar niets definitiefs. Een datum hebben we al wel bekend gemaakt.
Ik ben heel blij met jullie reacties. Echt fijn om toch de mening van een ander te horen. Het mijn familie vertellen zie ik niet als een optie, omdat ze het huwelijk resoluut zouden afkeuren en dat maakt het nog gecompliceerder.
Ik weet dat hij spijt heeft van wat hij heeft gedaan. Maar dat hij hier toe in staat is geweest en er zo lang over heeft gelogen vind ik nog erger dan de daad zelf. Ik heb het hem ook niet makkelijk gemaakt, onze relatie zat toen wel in een dip (wat ik veel minder als dip heb ervaren dan hij, blijkt nu). Ik heb hem ook niet altijd goed behandeld, en heb geleerd hoe het anders moet. Maar als hij nu zegt dat hij het nooit weer doet etc. etc. raakt het me niet echt meer. Hij heeft zo vaak gelogen, en ik ben er zo hard in getrapt, ik weet niet meer of wat hij zegt nog waar is.
Wat ik inderdaad ook erg lastig vind zijn zijn motieven om toendertijd toch voor mij te kiezen. Nou, eigenlijk heeft hij daar nooit bewust voor gekozen, hij was te laf om het uit te maken. En na een tijdje werd het denk ik toch weer wat leuker tussen ons. Hij heeft alleen maar aan zich zelf gedacht, zijn ego staat centraal. Ik weet niet of je een huwelijk kunt bouwen op een relatie die nog 'loopt' omdat een van beide simpelweg heeft verzaakt het uit te maken terwijl hij daar eigenlijk aan toe was. Ik snap ook echt niet waarom hij dat niet heeft gedaan.
Als ik alles toen wist, als hij meteen had bekend had ik het toen uitgemaakt. Nu vind ik het zo moeilijk, we zijn veel meer met elkaar vergroeid en alle dromen die ik heb komt hij in voor. Tegelijkertijd voelt het nu alsof hij heel iemand anders is dan dat ik dacht dat hij was, misschien kende ik hem wel helemaal niet. De persoon die hij nu blijkt te zijn, daar voel ik niets voor.
Ik ben sterk geneigd om alles maar helemaal af te blazen. Het is alleen zo ontzettend moeilijk. Het liefst zou ik naar een ander land emigreren zodat ik niemand meer onder ogen hoef te komen..
Om op de andere vragen terug te komen; het is anderhalf jaar geleden gebeurd. En er zat een paar weken tussen zijn eerste bekentenis en het huwelijksaanzoek.
We hebben verder nog niets echt vastgelegd voor huwelijk. Wel enkele afspraken gemaakt, maar niets definitiefs. Een datum hebben we al wel bekend gemaakt.
Ik ben heel blij met jullie reacties. Echt fijn om toch de mening van een ander te horen. Het mijn familie vertellen zie ik niet als een optie, omdat ze het huwelijk resoluut zouden afkeuren en dat maakt het nog gecompliceerder.
Ik weet dat hij spijt heeft van wat hij heeft gedaan. Maar dat hij hier toe in staat is geweest en er zo lang over heeft gelogen vind ik nog erger dan de daad zelf. Ik heb het hem ook niet makkelijk gemaakt, onze relatie zat toen wel in een dip (wat ik veel minder als dip heb ervaren dan hij, blijkt nu). Ik heb hem ook niet altijd goed behandeld, en heb geleerd hoe het anders moet. Maar als hij nu zegt dat hij het nooit weer doet etc. etc. raakt het me niet echt meer. Hij heeft zo vaak gelogen, en ik ben er zo hard in getrapt, ik weet niet meer of wat hij zegt nog waar is.
Wat ik inderdaad ook erg lastig vind zijn zijn motieven om toendertijd toch voor mij te kiezen. Nou, eigenlijk heeft hij daar nooit bewust voor gekozen, hij was te laf om het uit te maken. En na een tijdje werd het denk ik toch weer wat leuker tussen ons. Hij heeft alleen maar aan zich zelf gedacht, zijn ego staat centraal. Ik weet niet of je een huwelijk kunt bouwen op een relatie die nog 'loopt' omdat een van beide simpelweg heeft verzaakt het uit te maken terwijl hij daar eigenlijk aan toe was. Ik snap ook echt niet waarom hij dat niet heeft gedaan.
Als ik alles toen wist, als hij meteen had bekend had ik het toen uitgemaakt. Nu vind ik het zo moeilijk, we zijn veel meer met elkaar vergroeid en alle dromen die ik heb komt hij in voor. Tegelijkertijd voelt het nu alsof hij heel iemand anders is dan dat ik dacht dat hij was, misschien kende ik hem wel helemaal niet. De persoon die hij nu blijkt te zijn, daar voel ik niets voor.
Ik ben sterk geneigd om alles maar helemaal af te blazen. Het is alleen zo ontzettend moeilijk. Het liefst zou ik naar een ander land emigreren zodat ik niemand meer onder ogen hoef te komen..
woensdag 18 maart 2009 om 20:14
@Liselore, je hebt helemaal gelijk. Ik liet mij verleiden om in te gaan op de visie van een ander. Mijn excuses.
@Paula, ik vind het naar dat jij je er nu voor schaamt terwijl hij degene is die zich rot zou moeten schamen. Ik kan me voorstellen dat je je nu behoorlijk voor het blok gezet moet voelen, toch lijkt uitstel nu wel het beste om je gedachten op een rij te zetten.
@Paula, ik vind het naar dat jij je er nu voor schaamt terwijl hij degene is die zich rot zou moeten schamen. Ik kan me voorstellen dat je je nu behoorlijk voor het blok gezet moet voelen, toch lijkt uitstel nu wel het beste om je gedachten op een rij te zetten.
woensdag 18 maart 2009 om 20:18
quote:lindy schreef op 18 maart 2009 @ 20:14:
Nou, ik vind wel meespelen hoé hij het verteld heeft. Letterlijk in delen. Vervolgens het huwelijksverhaal, en dan nog eens keertje het vervolg op zijn biecht. Dat zegt iets over hem, want hij manipuleert de boel op die manier. Allereerst omdat hij zijn schuldgevoel op jou afwentelt, en vervolgens omdat hij dan ook nog eens halve waarheden heeft verteld, nadat hij een volgende stap in jullie verbintenis heeft gezet.Dat maakt wel uit maar wat waren zijn motieven om niet alles meteen aan je te vertellen?
Nou, ik vind wel meespelen hoé hij het verteld heeft. Letterlijk in delen. Vervolgens het huwelijksverhaal, en dan nog eens keertje het vervolg op zijn biecht. Dat zegt iets over hem, want hij manipuleert de boel op die manier. Allereerst omdat hij zijn schuldgevoel op jou afwentelt, en vervolgens omdat hij dan ook nog eens halve waarheden heeft verteld, nadat hij een volgende stap in jullie verbintenis heeft gezet.Dat maakt wel uit maar wat waren zijn motieven om niet alles meteen aan je te vertellen?
woensdag 18 maart 2009 om 20:22
quote:Rosy76 schreef op 18 maart 2009 @ 20:18:
[...]
Dat maakt wel uit maar wat waren zijn motieven om niet alles meteen aan je te vertellen?Hij heeft alles niet meteen verteld omdat hij zichzelf en mij voor de gek hield. Hij deed net alsof de eerste biecht symbool zou staan voor alles, en hoopt het daarmee achter zich te kunnen laten. Later voelde dit toch niet goed en vond hij dat ik toch alles moest weten.
[...]
Dat maakt wel uit maar wat waren zijn motieven om niet alles meteen aan je te vertellen?Hij heeft alles niet meteen verteld omdat hij zichzelf en mij voor de gek hield. Hij deed net alsof de eerste biecht symbool zou staan voor alles, en hoopt het daarmee achter zich te kunnen laten. Later voelde dit toch niet goed en vond hij dat ik toch alles moest weten.
woensdag 18 maart 2009 om 21:01
En weet je ook waarom hij er zo lang mee wachtte?
Niet dat dat alles uitmaakt maar ik vind het zo bijzonder dat mensen zo'n tijd met zoiets rond kunnen lopen.
Wel begrijp ik zijn beweegredenen om het je te vertellen. Hij wilde (neem ik maar even aan) schoon schip maken. In dat opzicht denk ik dat hij jullie huwelijk heel serieus neemt. Het betekent écht iets voor hem want hij wil niet met een verzwegen gebeurtenis in zijn achterhoofd 'ja' tegen jou zeggen.
Ik kan me voorstellen dat je daar nu even de schoonheid niet van inziet, hoef je ook helemaal niet. Maar omdat je aangeeft dat je het goed vindt dat hij het je verteld heeft denk ik dat je het op een bepaald moment zelfs kunt waarderen dat hij die stap nam voordat jullie elkaar het jawoord gingen geven.
Het is zo jammer dat het zo lang duurde voor hij hier mee kwam, ook omdat je aangeeft dat je het verzwijgen bijna erger vindt dan de daad zelf en dat begrijp ik zo goed. Van zijn kant bekeken denk ik echt dat hij wilde dat alles tussen jullie uitgesproken was voordat er getrouwd zou worden.
Heel zuur als uiteindelijk blijkt dat dit, zijn (nogal late) eerlijkheid, datzelfde huwelijk misschien wel bombardeert.
Maar goed, je weet nu waar je aan toe bent, nu komt het aanvaarden, het verwerken, het opnieuw in balans brengen van jullie verhouding met elkaar.
Kun je bij je vrienden terecht met je verhaal? Word je wel goed getroost?
Niet dat dat alles uitmaakt maar ik vind het zo bijzonder dat mensen zo'n tijd met zoiets rond kunnen lopen.
Wel begrijp ik zijn beweegredenen om het je te vertellen. Hij wilde (neem ik maar even aan) schoon schip maken. In dat opzicht denk ik dat hij jullie huwelijk heel serieus neemt. Het betekent écht iets voor hem want hij wil niet met een verzwegen gebeurtenis in zijn achterhoofd 'ja' tegen jou zeggen.
Ik kan me voorstellen dat je daar nu even de schoonheid niet van inziet, hoef je ook helemaal niet. Maar omdat je aangeeft dat je het goed vindt dat hij het je verteld heeft denk ik dat je het op een bepaald moment zelfs kunt waarderen dat hij die stap nam voordat jullie elkaar het jawoord gingen geven.
Het is zo jammer dat het zo lang duurde voor hij hier mee kwam, ook omdat je aangeeft dat je het verzwijgen bijna erger vindt dan de daad zelf en dat begrijp ik zo goed. Van zijn kant bekeken denk ik echt dat hij wilde dat alles tussen jullie uitgesproken was voordat er getrouwd zou worden.
Heel zuur als uiteindelijk blijkt dat dit, zijn (nogal late) eerlijkheid, datzelfde huwelijk misschien wel bombardeert.
Maar goed, je weet nu waar je aan toe bent, nu komt het aanvaarden, het verwerken, het opnieuw in balans brengen van jullie verhouding met elkaar.
Kun je bij je vrienden terecht met je verhaal? Word je wel goed getroost?
woensdag 18 maart 2009 om 21:21
er wordt door velen gezegd dat ze het allemaal zouden willen weten om een gefundeerde keus te kunnen maken, maar er is dan helemaal geen keus meer dan nee te zeggen...hoezo denken jullie dan dat er een keus overblijft als iemand het eerlijk opbiecht? ik snap dat niet.
de enige keus die overblijft is dan een nee. dan valt er toch niks meer te kiezen?
de enige keus die overblijft is dan een nee. dan valt er toch niks meer te kiezen?
woensdag 18 maart 2009 om 21:30
Er is toch ook nog de keuze om door te gaan ondanks het bedrog? Bedrog betekent niet altijd per definitie het einde van een relatie hoor. Mensen roepen wel dat ze meteen weg zullen gaan bij hun geliefde als ze bedrogen worden maar in de praktijk wordt die soep een stuk minder heet gegeten dan opgediend.
Er wordt (valt mij op) vaak juist als tijgers gestreden om te behouden wat er was of om het kapotte weer te helen. Of het lukt is een tweede, het wordt wel erg hard geprobeerd.
Er wordt (valt mij op) vaak juist als tijgers gestreden om te behouden wat er was of om het kapotte weer te helen. Of het lukt is een tweede, het wordt wel erg hard geprobeerd.
woensdag 18 maart 2009 om 22:16
Een wijs iemand zei ooit tegen mij:
Als je overstuur bent kan je niet helder nadenken. En als je niet helder na kan denken is dat niet hèt moment om heel belangrijke beslissingen te nemen.
Dat je vriend vreemdgegaan is lijkt me heel heftig om te horen. Uit je antwoorden begrijp ik dat jullie er al wel over gepraat hebben, en dat hij daar ook wel redelijk open voor staat.
Ik denk dat je nu niet anders kan doen dan uitvinden of je genoeg van hem houdt om deze fout te kunnen vergeven, en daarna ook nog eens of je dat wel kan.
Maar dat eerste is het belangrijkste, dan is er namelijk een basis om samen te gaan werken aan het vertrouwen binnen de relatie.
Praat met hem. Zolang je vragen hebt, of twijfels. En kijk ook hoe je je daardoor gaat voelen. Alleen jij kan besluiten of je hem gelooft of niet, of je denkt dat hij oprecht spijt heeft, of niet.
Praat met iemand anders. Zoek uit hoe je er nou precies over denkt. Wat je voelt nu, door zijn actie van toen, maar ook door de gesprekken van nu.
Ga uitzoeken of je wat wilt met die gevoelens. Er over praten, of juist niet.
Misschien kom je erachter dat je gewoon een tijd even flink boos op hem wilt zijn. Maar wèl nog heel veel van hem houdt.
Misschien kom je erachter dat je nu juist heel veel behoefte hebt aan intimiteit of bevestiging van zijn kant.
Zijn er dingen die hij nu kan doen om jou hiermee te helpen?
En dan, beste Paula, als je voor jezelf duidelijk hebt wat je nou voelt, wat je wel en/of niet wilt, en of jullie de relatie ook echt kunnen herstellen, dan kan je pas echt weloverwogen kiezen of je met hem verder wilt.
Want Eleonora zei het weer eens heel wijs.
Vreemdgaan opbiechten betekent niet dat het over hoeft te zijn. Het betekent wel dat er ergens iets mis zit/zat in je relatie.
En dat je moet overwegen of het je de troubles waard is om ervoor te gaan, en uit moet zoeken of dat kan (of jij dat kan, of hij er echt voor wil gaan etc).
Persoonlijk zou ik me geloof ik heel erg rot schrikken als mijn vertrouwen zo geschaad zou worden door mijn partner. Maar ik weet niet of ik daarom niet meer met hem verder zou willen...
Heel veel sterkte!
Als je overstuur bent kan je niet helder nadenken. En als je niet helder na kan denken is dat niet hèt moment om heel belangrijke beslissingen te nemen.
Dat je vriend vreemdgegaan is lijkt me heel heftig om te horen. Uit je antwoorden begrijp ik dat jullie er al wel over gepraat hebben, en dat hij daar ook wel redelijk open voor staat.
Ik denk dat je nu niet anders kan doen dan uitvinden of je genoeg van hem houdt om deze fout te kunnen vergeven, en daarna ook nog eens of je dat wel kan.
Maar dat eerste is het belangrijkste, dan is er namelijk een basis om samen te gaan werken aan het vertrouwen binnen de relatie.
Praat met hem. Zolang je vragen hebt, of twijfels. En kijk ook hoe je je daardoor gaat voelen. Alleen jij kan besluiten of je hem gelooft of niet, of je denkt dat hij oprecht spijt heeft, of niet.
Praat met iemand anders. Zoek uit hoe je er nou precies over denkt. Wat je voelt nu, door zijn actie van toen, maar ook door de gesprekken van nu.
Ga uitzoeken of je wat wilt met die gevoelens. Er over praten, of juist niet.
Misschien kom je erachter dat je gewoon een tijd even flink boos op hem wilt zijn. Maar wèl nog heel veel van hem houdt.
Misschien kom je erachter dat je nu juist heel veel behoefte hebt aan intimiteit of bevestiging van zijn kant.
Zijn er dingen die hij nu kan doen om jou hiermee te helpen?
En dan, beste Paula, als je voor jezelf duidelijk hebt wat je nou voelt, wat je wel en/of niet wilt, en of jullie de relatie ook echt kunnen herstellen, dan kan je pas echt weloverwogen kiezen of je met hem verder wilt.
Want Eleonora zei het weer eens heel wijs.
Vreemdgaan opbiechten betekent niet dat het over hoeft te zijn. Het betekent wel dat er ergens iets mis zit/zat in je relatie.
En dat je moet overwegen of het je de troubles waard is om ervoor te gaan, en uit moet zoeken of dat kan (of jij dat kan, of hij er echt voor wil gaan etc).
Persoonlijk zou ik me geloof ik heel erg rot schrikken als mijn vertrouwen zo geschaad zou worden door mijn partner. Maar ik weet niet of ik daarom niet meer met hem verder zou willen...
Heel veel sterkte!
zondag 22 maart 2009 om 15:46
quote:Rosy76 schreef op 18 maart 2009 @ 19:30:
[...]
Noa, ik zou liever hebben dat hij het wel op zou biechten. Omdat ik dan voor mezelf zou kunnen beslissen om wel of niet met hem door te gaan.
TO, heel veel sterkte.
Maar mijn punt is juist dat ook jij dan niet meer met hem door zal gaan. Daarom is het geen eigen besluit meer, je hebt geen keus meer als je zoiets weet. Daarom vind ik dat degene die een misstap heeft gemaakt eerst voor zichzelf moet uitmaken of het betekenis had of niet, of hij het dus nog een x zou kunnen doen, zo niet, dan nooit vertellen want dat is het einde van de relatie.
En als het wel betekenis had, dus hij het nog een x kan gaan doen, ja, dan moet hij het wel vertellen en dan ook zelf vertrekken! De bedrogene heeft anders geen leven meer, zonder vertrouwen is een relatie een hel.
Een eenmalige misstap kan je vergeven, want je vriend is dan niet verliefd geworden op een ander. Het is veel makkelijker om te vergeven dat hij gewoon geil was, jij was er niet ofzo en hij heeft even een ander 'gebruikt'.
Maar verliefd worden en een hele relatie er op na houden is funest. Ik zou voor het eerste mijn huwelijk niet opgeven met degene van wi ik hou en waarvan ik zeker weet dat hij van mij houdt, maar een relatie kan ik niet vergeven. Dan is de enige keus weggaan. Wanneer je namelijk echt van iemand houdt en nog steeds lichamelijk aangetrokken wordt door je eigen vriend(in) wordt je NOOIT verliefd op een ander. Tenzij je een klootzak bent en het een spel vind om zoveel mogelijk vrouwen te krijgen, maar dat speelt hier niet.
[...]
Noa, ik zou liever hebben dat hij het wel op zou biechten. Omdat ik dan voor mezelf zou kunnen beslissen om wel of niet met hem door te gaan.
TO, heel veel sterkte.
Maar mijn punt is juist dat ook jij dan niet meer met hem door zal gaan. Daarom is het geen eigen besluit meer, je hebt geen keus meer als je zoiets weet. Daarom vind ik dat degene die een misstap heeft gemaakt eerst voor zichzelf moet uitmaken of het betekenis had of niet, of hij het dus nog een x zou kunnen doen, zo niet, dan nooit vertellen want dat is het einde van de relatie.
En als het wel betekenis had, dus hij het nog een x kan gaan doen, ja, dan moet hij het wel vertellen en dan ook zelf vertrekken! De bedrogene heeft anders geen leven meer, zonder vertrouwen is een relatie een hel.
Een eenmalige misstap kan je vergeven, want je vriend is dan niet verliefd geworden op een ander. Het is veel makkelijker om te vergeven dat hij gewoon geil was, jij was er niet ofzo en hij heeft even een ander 'gebruikt'.
Maar verliefd worden en een hele relatie er op na houden is funest. Ik zou voor het eerste mijn huwelijk niet opgeven met degene van wi ik hou en waarvan ik zeker weet dat hij van mij houdt, maar een relatie kan ik niet vergeven. Dan is de enige keus weggaan. Wanneer je namelijk echt van iemand houdt en nog steeds lichamelijk aangetrokken wordt door je eigen vriend(in) wordt je NOOIT verliefd op een ander. Tenzij je een klootzak bent en het een spel vind om zoveel mogelijk vrouwen te krijgen, maar dat speelt hier niet.
