Vervolg op 'Wat doe ik verkeerd...?''

Lieve Jahallo, je bent echt zelf je eigen allergrootste criticus!
En daarin sta je ook niet alleen trouwens. Zoveel mensen zijn zo streng voor zichzelf.

Maar ik heb je verhaal vanaf het begin meegelezen en ik zie vooral hoe jij je met ongelooflijk veel kracht en moederliefde uit een wespennest hebt gesleurd. Ik snap ook dat je jezelf lang niet altijd krachtig voelt. Maar dat maakt het dubbel moedig want je hebt het dus wél gedaan allemaal.

Ik weet niet of ik in jouw schoenen datzelfde lef had gehad.

Je ex lijkt een wezenlijk stuk emotionele beleving te missen. Hij is gewoon echt niet in staat om dat te ervaren. Hij kan zich dan wel in allerlei bochten wringen en ogenschijnlijk de sterkere zijn, maar dat gemis zal hij altijd blijven hebben. Een echte connectie kan hij niet hebben met een ander en dat zal hij ook niet kunnen. Terwijl jij wel bezig bent met écht helen.

Ik sluit me helemaal aan bij de andere posters. Ik heb diep respect voor jou en hoe jij je in een extreem korte tijd uit de situatie met je ex hebt geknokt. Waar je aanvankelijke vraag ging over hoe je jezelf kon veranderen, zodat je ex niet zo ontevreden met je was. Je ging van complete focus op je ex tevreden houden naar een vrouw die zonder goed voorbeeld en zonder prettig gevuld rugzakje met zelfliefde, toch die stap heeft gezet. Jouw kracht zat juist in momenten waarop je je niet krachtig voelde en toch doorploeterde. Echt waar, je mag zó trots zijn op jezelf. Je hebt iets geflikt wat niet veel mensen je zo na zouden doen.

Maar dat geeft je helaas dan nog steeds niet de rest van de gevoelens kado. Je zou denken (en ik gun het je x 1000) dat er dan aan de andere kant wél allemaal fijne gevoelens op je zouden wachten. En dat is gewoon helaas niet zo. Je hebt veel narigheid van je af kunnen leggen, maar voor de rest van het leven geldt gewoon dat hier soms best hard voor gewerkt moet worden. En zeker als je -zoals jij- niet ruim gezegend bent met zaken als een grote fijne warme familie met veel vrienden om je heen. Alles wat je hebt losgelaten, moet je helemaal opbouwen en dat zal voor jou harder werken zijn. En dat is niet eerlijk en zou ik je graag anders gunnen. Gelukkig heb je wel meer dan genoeg realiteitszin om te weten dat je dit mag voelen en dat je hier ook van mag balen én dat je daardoor nog steeds niet opgeeft. Maar dingen kosten tijd, zeker voor iemand die het niet kado heeft gekregen. Maar geef niet op lieve Jahallo, ik ben er van overtuigd dat zo'n mooi mens als jij nog vele fijne dingen te wachten staat. Dat kan niet anders. En ik hoop dat je elk jaar een beetje meer van jezelf leert houden!

En je ex, ach lieve vrouw, deze man is zo gemankeerd. Hij is niet in staat tot echte verbinding en echte liefde. Hij kan alleen verbinden op een manier dat hij iets wint bij de ander en daar beter van wordt. Ook als dat anderen flink tekort doet.
Jezelf met hem vergelijken is zo zinloos. Waar jij een compleet mens bent met een grote verscheidenheid aan gevoelens en proberen de wereld en de ander te begrijpen, daar is hij niet toe in staat. Zijn leven zal altijd heel oppervlakkig blijven.
Dat je je af en toe flink eenzaam voelt is heel begrijpelijk (en normaal). We blijven toch mensen die het fijn vinden om geliefden om ons heen te hebben, een arm, steun, een lief woord of knuffel en hoe fijn is het als je dat van een partner krijgt. De prijs die jij moest betalen voor een liefdevol gebaar was echter zo groot, dat het beschadigend was. En dat ben je makkelijk geneigd te vergeten. Dat is niet vreemd, dus dat zul je dan ook de hele tijd tegen jezelf moeten blijven zeggen. Alles wat leuk leek in de relatie had een enorme prijs.

Hoop dat je kindje en jij morgen gewoon een fijne moederdag samen hebben. Ere wie ere toekomt

Je mag wel een beetje lief zijn voor jezelf

Wat en sukkel is het toch, dat je pas een kadootje vioe moederdag krijgt als hijzelf er goede sier mee kan maken naar zijn nieuwe vriendin.

En ja je bent tav zijn mishandeling heel eenzaam geweest.

hanke321 schreef: ↑

11-05-2025 14:59

Wat en sukkel is het toch, dat je pas een kadootje vioe moederdag krijgt als hijzelf er goede sier mee kan maken naar zijn nieuwe vriendin.

En ja je bent tav zijn mishandeling heel eenzaam geweest.

Dikke kans dat ie het doet om een goede indruk op zijn nieuwe vlam te maken.
Of dat zij het eigenlijk geregeld heeft.

Hij geeft een cadeau omdat hij dat later tegen je kan gebruiken.
Als je het maar uit je hoofd laat om hem een vaderdag cadeau te geven. Je hoeft hem daarin niet te volgen. Want dan begin je namelijk opnieuw langzaam naar zijn pijpen te dansen. En dat wil je niet.

Daar komt vervolgens weer gedoe van, linksom of rechtsom. Soit. Mislukte actie van hem. Niet over in zitten.

En ik ben sinds 2006 al weg bij ex en toch lag ik afgelopen winter psychisch weer helemaal naast het padje, vanwege een heel laatje herinneringen in mijn hoofd dat ik nog niet opgeruimd, her ijkt en verwerkt had.

Dus het is niet gek dat je er 'nog steeds' mee worstelt. Ik heb mijn ex al bijna 20 jaar niet gezien en toch had ik deze winter last van hem, vanuit mijn eigen hoofd. Jij spreekt en ziet je ex nog heel veel en steeds, dus kun je daar ook niet van loskomen en echt goed verwerken. Ik vind niets wat je schrijft heel raar, gek, zwak, stom of wat dan ook. Je bent keihard aan het werk om te helen, op eigen kracht en vanuit Intrinsieke motivatie.

Noem dat maar niets!

Doreia* schreef: ↑

11-05-2025 17:32

Je bent keihard aan het werk om te helen, op eigen kracht en vanuit Intrinsieke motivatie.

Noem dat maar niets!

Dit JaHallo! Niemand kan binnen 2 jaar totaal geheeld zijn na zo’n toxische relatie, knoop dat goed in je oren!!

Je doet het zo ontzettend goed en ik weet zeker dat er waarschijnlijk ook stille meelezers zijn die nog midden in hun proces zitten en kracht uit jouw topic halen!

Ik ben onwijs trots op jouw reis Jahallo. Dat je hier nu een update geeft en checkt zegt me wederom dat je heel realistisch en goed bezig bent. Hoe je grenzen hebt leren stellen en dat adequaat toepast en doet. Dat is zo goed voor jou en zeker ook voor kind. Jij hebt rust en veiligheid in haar leven gebracht en je bent een stabiele baken.

En zo wil ik nog heel veel veren... En natuurlijk weet ik ook dat niet alles altijd goed gaat. Dat er kleine stapjes terug zijn, momenten dat het eenzaam is... In al dat vind ik het allermooiste dat jij steeds opnieuw de regie pakt. You Rock Girl.

Dat vind ik toch moeilijk, wat je schrijft over dat jij zo gezond mogelijk gedrag wil laten zien voor je dochter, dat zij dus een vaderdag- of verjaarskadootje geeft aan hem.
Waar ik aan dacht is dat je je dochter op deze manier leert dat zij, hoe haar vader zich ook gedraagt, altijd moet doen wat de goegemeente je dicteert.
Als hij zich als een lul gedraagt, moet zij dan altijd maar doen alsof er niets aan de hand is? En dus kadootjes geven alsof hun relatie supergoed is?
Ik snap wel dat het ontzettend moeilijk is maar toch...
Ze moet toch ook leren dat de grenzen zijn aan hoe iemand haar behandelt en dat ze slecht gedrag niet hoeft te belonen omdat dat nou eenmaal zo hoort.
Geen idee of dat nu al bij je dochter speelt want ik weet niet hoe oud ze is maar misschien toch iets om in je achterhoofd te houden.
Gezond gedrag laten zien aan iemand die zelf geen gezond gedrag kan laten zien werkt niet, denk ik.

Oh ja en ik wil graag toevoegen dat ik erg veel respect heb voor hoe jij de zaken hebt aangepakt, ik vind je een bijzonder intelligente vrouw die op een bijzondere manier in staat is om te reflecteren op zichzelf.

Gaat kind al naar school of peuterspeelzaal /opvang? Daar knutselen ze een cadeau in elkaar voor vaderdag. Vind je dat voldoende cadeau voor vaderdag?

Jahallo, eens hoor met wat anderen zeggen. Laat je niet in de valkuil zuigen van je verplicht voelen naar je ex om iets liefst te doen. Als je dat wilt doen, doe het dan alleen voor je dochter idd.
Jouw ex is niet te vertrouwen in zijn motieven. Maar waar ik wel van overtuigd ben, is dat wat hij ook voor lieve gebaren doet, hij deze doet voor zichzelf en niet voor jou of kind. Om er zelf goed op te staan, om over jou te kunnen zeiken, om je met terugwerkende kracht ergens op te kunnen pakken of wat dan ook. Er zit bij hem altijd een agenda aan vast. Het is heel lastig navigeren, omdat iets heel aardig en attent over kan komen en buitenstaanders jou of hem daarop kunnen aanspreken (ach, dat is toch lief van hem? Zie je wel, zo slecht bedoelt hij het niet). Maar jij weet dat zijn ware aard naar boven komt als hij niet krijgt wat hij wil. Dus wat je ook doet, doe het omdat je dit voor je dochter wil en niemand anders.

En verder ben je een topper!
En dat je nog altijd moet verwerken vind ik helemaal niet vreemd. Wat Doreia al zegt, zoiets zit in heel veel dozen opgeslagen en die staan misschien allemaal op zolder waar je ze niet altijd ziet. Maar al die shit die is gebeurd, die is niet weg. Daar zul je echt nog wel je tijd voor nodig hebben en misschien dat het ook na jaren toch weer oppopt. Het is echt zeer traumatisch geweest en dat moet allemaal plekjes krijgen.