Relaties
alle pijlers
Viva Diva's en hun relatiegerelateerde perikelen.
donderdag 23 oktober 2008 om 16:02
heb net mijn moeder even gebeld. Ze zegt dat ik wel vaker vreselijk moe ben als ik een infectie heb, dat dat bij me hoort en ik dat ook als kind al had. Dat ik tussen het leren door maar moet slapen en lekker naar buiten gaan. En dat wekenlang van infecties hebben ook veel vraagt van een lijf.
Het irritante is dat ze gelijk heeft. Het irritante is ook dat ik de hele dag door eigenlijk weinig concreets doe, maar het vooral in mijn hoofd heel erg druk heb door gedachtes die niet stoppen. En die stoppen ook niet door sporten, door muziek te luisteren of wat dan ook. Helaas. Maar ach, ook dát hoort bij mij
Maar juist dat de hele dag weinig concreets doen geeft mij het gevoel dat ik al zo rustig aan doe, (en lui ben) en dan zegt zij (en met haar meer menschen) dat ik rustig aan moet doen.
Snappen jullie het nog?
Het irritante is dat ze gelijk heeft. Het irritante is ook dat ik de hele dag door eigenlijk weinig concreets doe, maar het vooral in mijn hoofd heel erg druk heb door gedachtes die niet stoppen. En die stoppen ook niet door sporten, door muziek te luisteren of wat dan ook. Helaas. Maar ach, ook dát hoort bij mij
Maar juist dat de hele dag weinig concreets doen geeft mij het gevoel dat ik al zo rustig aan doe, (en lui ben) en dan zegt zij (en met haar meer menschen) dat ik rustig aan moet doen.
Snappen jullie het nog?
donderdag 23 oktober 2008 om 16:50
Pip, lastig joh! En ja een infectie vergt veel van je lichaam, en dan kun je ook hondsmoe zijn!
Rustig aan doen en niet jezelf nutteloos voelen.
Snap heel goed dat je er flink van baalt en dat gevoel hebt, maar luisteren naar je lijf is toch het beste wat je kunt doen!
Trouwens gaaf nieuw topic, weet niet eens op welke pijlert die staat, geloof zelfs op sex, met de titel, "borsten krimpen door koffie"...... , schijnt een onderzoek naar te zijn geweest...
Hahhaa die van mij zijn zelfs naar een groter cupje gegroeid en als er één een grote koffieleut is.... moi....!!
Rustig aan doen en niet jezelf nutteloos voelen.
Snap heel goed dat je er flink van baalt en dat gevoel hebt, maar luisteren naar je lijf is toch het beste wat je kunt doen!
Trouwens gaaf nieuw topic, weet niet eens op welke pijlert die staat, geloof zelfs op sex, met de titel, "borsten krimpen door koffie"...... , schijnt een onderzoek naar te zijn geweest...
Hahhaa die van mij zijn zelfs naar een groter cupje gegroeid en als er één een grote koffieleut is.... moi....!!
anoniem_648d81cabe8a5 wijzigde dit bericht op 23-10-2008 16:52
Reden: woordje veranderd
Reden: woordje veranderd
% gewijzigd
donderdag 23 oktober 2008 om 18:21
quote:druifje76 schreef op 22 oktober 2008 @ 20:09:
Bedankt voor het meedenken.
Misschien heb ik de indruk gewekt dat ik er wenig aan gedaan heb. Dit is zeker niet het geval. Als je dat door mijn tips dacht, bedoelde ik het zeer zeker niet zo!! Die indruk heb je bij mij helemaal niet gewekt. En zo kom je absoluut ook niet over. Ik zei misschien dingen die je zelf ook wel weet en of gedaan hebt, maar ik dacht: alle tips zijn welkom en laat ik dan maar opschrijven wat ik weet.
Bedankt voor het meedenken.
Misschien heb ik de indruk gewekt dat ik er wenig aan gedaan heb. Dit is zeker niet het geval. Als je dat door mijn tips dacht, bedoelde ik het zeer zeker niet zo!! Die indruk heb je bij mij helemaal niet gewekt. En zo kom je absoluut ook niet over. Ik zei misschien dingen die je zelf ook wel weet en of gedaan hebt, maar ik dacht: alle tips zijn welkom en laat ik dan maar opschrijven wat ik weet.
donderdag 23 oktober 2008 om 18:34
@Jonna: toen ik het opschreef over D. bedacht ik zelf ook dat het wel wat leek op hoe enthousiast ik eerst over TA was.
Maar ik vind het leuk die aandacht, geniet ervan, weet dat ik altijd op mijn hoede moet zijn: dat deze man geen stoornissen en complicaties heeft tot nu toe, anders is, serieus lijkt, maar dat er misschien nog iets achter weg kan komen... en toch wil ik dat niet teveel op het begin-genieten laten inwerken. Dan word ik zo super achterdochtig.
En om de stap te nemen, na tig mailtjes en lange telefoongesprekken, (vanavond weer trouwens) om elkaar te gaan zien, vind ik geen grote stap hoor... Hee.. we hebben nog geen trouwplannen!
Ik snap wel wat je bedoelt, en zoals ik boven schrijf, dacht ik wel dat het misschien overkwam als dat ik me weer ergens bovenop stort, maar ik ben gewoon iemand die daar erg van kan genieten, dat begin van een contact, en dan enthousiast is. Met veel bijgedachten in mijn achterhoofd, dat heus wel. Dat was al een lesje van veel eerder dat ik al geleerd had en net als fietsen of zo wel iets is dat je niet zomaar verleert .
Maar ik vind het leuk die aandacht, geniet ervan, weet dat ik altijd op mijn hoede moet zijn: dat deze man geen stoornissen en complicaties heeft tot nu toe, anders is, serieus lijkt, maar dat er misschien nog iets achter weg kan komen... en toch wil ik dat niet teveel op het begin-genieten laten inwerken. Dan word ik zo super achterdochtig.
En om de stap te nemen, na tig mailtjes en lange telefoongesprekken, (vanavond weer trouwens) om elkaar te gaan zien, vind ik geen grote stap hoor... Hee.. we hebben nog geen trouwplannen!
Ik snap wel wat je bedoelt, en zoals ik boven schrijf, dacht ik wel dat het misschien overkwam als dat ik me weer ergens bovenop stort, maar ik ben gewoon iemand die daar erg van kan genieten, dat begin van een contact, en dan enthousiast is. Met veel bijgedachten in mijn achterhoofd, dat heus wel. Dat was al een lesje van veel eerder dat ik al geleerd had en net als fietsen of zo wel iets is dat je niet zomaar verleert .
donderdag 23 oktober 2008 om 18:39
Blééé alweer tandartsgedoe Woensdag weer wortelkanaalbehandeling gehad, weer een kies eruit *verstandskies weliswaar* en toen knapte de hechtingen ook nog. (Gevolg vanacht met tampons in m'n mond de bloeding proberen te stelpen). Volgens tandarts heb ik gewoon heel erg veel pech steeds. (Heb nu wel de perfecte tandarts voor me gevonden. Neemt alle tijd voor en stelt me voortdurende op m'n gemak. Maar ik zie hem liever niet te vaak...)
donderdag 23 oktober 2008 om 20:15
quote:Pippin schreef op 23 oktober 2008 @ 20:06:
Gayl; ik heb het topic ook gelezen, leuk! Hoe komt het dat jouw voorgevel is gegroeid? (om maar een heul straightforward vraag te stellen
) Als je 'm niet wil beantwoorden dan begrijp ik dat hoor!
Hahhaa nee, maakt niet uit, niks geks, was er zelf ook heeeeul verbaasd over, maar toch ook een beetje bezorgd, heb huisarts gevraagd hoe of wat en die zegt dat het door de hormoonverandering in m'n lijf kan komen, toch wel weer een aardig side-effectje van het ouder worden laten we maar zeggen....
Balen Anne!!
Ik moet ook naar de tandarts maar ik durf niet.... al heeel lang niet...
Gayl; ik heb het topic ook gelezen, leuk! Hoe komt het dat jouw voorgevel is gegroeid? (om maar een heul straightforward vraag te stellen
) Als je 'm niet wil beantwoorden dan begrijp ik dat hoor!Hahhaa nee, maakt niet uit, niks geks, was er zelf ook heeeeul verbaasd over, maar toch ook een beetje bezorgd, heb huisarts gevraagd hoe of wat en die zegt dat het door de hormoonverandering in m'n lijf kan komen, toch wel weer een aardig side-effectje van het ouder worden laten we maar zeggen....
Balen Anne!!
Ik moet ook naar de tandarts maar ik durf niet.... al heeel lang niet...
donderdag 23 oktober 2008 om 21:50
BaS; ik denk dat het andersom is. Op school ging het nl best wel oke, ook qua groepsgenoten, op een paar na dan.
Ik heb geen grip meer op mij en die stomme ADDtrekjes die ik nu pas als zodanig herken. Gruwel! Een deel heeft het tentamen al opgegeven, een deel zegt dat ik misschien wel gewoon mazzel heb, dat het misschien wel veel simpeler is dan ik denk. Ik frustreer mezelf zo en daar baal ik van, haha! Op eea manier ben ik niet in staat om alle afleiding die buiten en in mijn hoofd plaatsvindt een halt toe te roepen :-S
Tink; Weet jij hoe je avocado kruiden moet?
Ik heb geen grip meer op mij en die stomme ADDtrekjes die ik nu pas als zodanig herken. Gruwel! Een deel heeft het tentamen al opgegeven, een deel zegt dat ik misschien wel gewoon mazzel heb, dat het misschien wel veel simpeler is dan ik denk. Ik frustreer mezelf zo en daar baal ik van, haha! Op eea manier ben ik niet in staat om alle afleiding die buiten en in mijn hoofd plaatsvindt een halt toe te roepen :-S
Tink; Weet jij hoe je avocado kruiden moet?
donderdag 23 oktober 2008 om 22:31
Lastig Pip. Natuurlijk weet ik niet hoe het is om dergelijke diagnose te krijgen. Maar ik stel me er dan het volgende bij voor... Een sneltrein, maar jij lijkt als enige stil te staan. Toepassing in je functioneren, accepteren, verder gaan... Ik kan me voorstellen dat eigenschappen opeens 'bovenborrelen', die nu ADD-gerelateerd blijken, maar voorheen onder het kopje demotivatie, luiheid of niet betrokken geschoven werden. Natuurlijk laat dit laatste zijn sporen na.
Ook jij hebt wel eens verteld dat je ouders (vooral je moeder) je lui noemde, je anders noemde... en je vooral erg met je zus vergeleek. Dit soort verwijten, zeker van ouders, zijn niet misselijk. Hoe reageerde je moeder toen ze hoorde van je ADD?? Is het mogelijk haar eens mee te nemen naar de psych, of zie je dat helemaal niet zitten??
Hoewel zo'n diagnose natuurlijk enorme impact heeft, kun je je er (helaas) niet achter blijven verschuilen. Het klinkt heel hard, maar je zult toch echt een manier moeten vinden om er mee om te gaan. Nog niet eens zozeer de diagnose zelf, maar wel een manier waarop jij je studie wil gaan afronden.
Ik zei net op MSN al tegen je... Ik hoor je geworstel met je studie.. en denk aan vorige jaar. Toen liep je tegen hetzelfde aan en leek terugstappen een goede oplossing. Ik weet niet hoe je het moet gaan doen. Ik zou je graag helpen. Ik wou dat ik een kant en klare oplossing voor je had.
Nogmaals... ik weet niet hoe het is om zoiets te horen.. ik weet niet hoe het is om ermee te moeten leven. Misschien heb ik het volledig bij het verkeerde eind..
Ook jij hebt wel eens verteld dat je ouders (vooral je moeder) je lui noemde, je anders noemde... en je vooral erg met je zus vergeleek. Dit soort verwijten, zeker van ouders, zijn niet misselijk. Hoe reageerde je moeder toen ze hoorde van je ADD?? Is het mogelijk haar eens mee te nemen naar de psych, of zie je dat helemaal niet zitten??
Hoewel zo'n diagnose natuurlijk enorme impact heeft, kun je je er (helaas) niet achter blijven verschuilen. Het klinkt heel hard, maar je zult toch echt een manier moeten vinden om er mee om te gaan. Nog niet eens zozeer de diagnose zelf, maar wel een manier waarop jij je studie wil gaan afronden.
Ik zei net op MSN al tegen je... Ik hoor je geworstel met je studie.. en denk aan vorige jaar. Toen liep je tegen hetzelfde aan en leek terugstappen een goede oplossing. Ik weet niet hoe je het moet gaan doen. Ik zou je graag helpen. Ik wou dat ik een kant en klare oplossing voor je had.
Nogmaals... ik weet niet hoe het is om zoiets te horen.. ik weet niet hoe het is om ermee te moeten leven. Misschien heb ik het volledig bij het verkeerde eind..
donderdag 23 oktober 2008 om 23:09
Druif; je hebt het niet verkeerd hoor. Het enige waar ik je ongelijk in geef is dat ik me er achter verschuil of achter zou kunnen verschuilen.
Begin augustus heb ik de diagnose gekregen, toen begon de hele verhuisbende met Leen en zijn mama, daarna begon school en pas een paar weken geleden heb ik het idee gehad dat het wat in begon te zinken. Ik heb die verwerkingstijd nodig, juist om die dingen die jij noemt (dingen die voorheen als luiheid enzo werden bestempeld) opnieuw in te delen en mezelf anders te bekijken.
Mijn hoofd is net een flipperkast. Het raast en raast maar door, never to stop. En de wereld raast daarom heen. Hoe het precies werkt weet ik niet.
Waren dingen maar simpel op te lossen. Dan was het al gebeurd. Dinsdag ga ik alsnog het medicatie-ding bespreken want ik wil niet dat mijn studie zo'n drama blijft.
Begin augustus heb ik de diagnose gekregen, toen begon de hele verhuisbende met Leen en zijn mama, daarna begon school en pas een paar weken geleden heb ik het idee gehad dat het wat in begon te zinken. Ik heb die verwerkingstijd nodig, juist om die dingen die jij noemt (dingen die voorheen als luiheid enzo werden bestempeld) opnieuw in te delen en mezelf anders te bekijken.
Mijn hoofd is net een flipperkast. Het raast en raast maar door, never to stop. En de wereld raast daarom heen. Hoe het precies werkt weet ik niet.
Waren dingen maar simpel op te lossen. Dan was het al gebeurd. Dinsdag ga ik alsnog het medicatie-ding bespreken want ik wil niet dat mijn studie zo'n drama blijft.
donderdag 23 oktober 2008 om 23:15
donderdag 23 oktober 2008 om 23:23
Ik ben bezig om mijn studie anders vorm te geven, maar helaas gaat dit gepaard met weer aardig wat bureaucratische toestanden bij de decaan, examencommissie enzo. Ik doe er genoeg aan; maar nu zijn er gewoon nog niet zoveel voorzieningen.
Die training moet er ook voor zorgen dat ik qua studie beter uitkom, maar vooralsnog is het resultaat nog erg klein. Oefenen en oefenen ishet devies. En dat valt niet mee als het steeds vergeet.
Dat jij met 2 kinderen een studie kan afronden.. er zijn er weinig die het je nadoen. Ik zie alleen denk ik de scheidslijn tussen ergens iets als excuus gebruiken en verschuilen achter niet helemaal.
Die training moet er ook voor zorgen dat ik qua studie beter uitkom, maar vooralsnog is het resultaat nog erg klein. Oefenen en oefenen ishet devies. En dat valt niet mee als het steeds vergeet.
Dat jij met 2 kinderen een studie kan afronden.. er zijn er weinig die het je nadoen. Ik zie alleen denk ik de scheidslijn tussen ergens iets als excuus gebruiken en verschuilen achter niet helemaal.
donderdag 23 oktober 2008 om 23:26
Op de plaats waar ik excuus gebruik, had ook verschuilen kunnen staan. Ik bleef het voor mezelf maar goedpraten. Ik heb dat en dat nog niet ingeleverd.. want ja.. ik heb twee kinderen gehad..
Probeer het wat meer in het geheel te plaatsen en niet te struikelen over een, kennelijk, verkeerd gebruikt woord..
Probeer het wat meer in het geheel te plaatsen en niet te struikelen over een, kennelijk, verkeerd gebruikt woord..
donderdag 23 oktober 2008 om 23:38
Naja, dat ligt aan mij denk ik hoor. Ik associeer 'verschuilen achter' vooral met negatieve ladingen omdat me iets te vaak dingen zijn verweten waar ik geen invloed op had, hoe graag ik dat ook wilde. Vadaar dat ik zei dat ik misschien die scheidslijn niet goed zie, niet om je aan te vallen of iets dergelijks.
donderdag 23 oktober 2008 om 23:39
@Jonna: ach.. die kat.. was ik vergeten te zeggen, toen ik het las was ik bijna in tranen... Als ik ergens niet tegen kan is als zo'n dier die zoveel met je dagelijks leven mee optrekt, er altijd is en altijd onvoorwaardelijke liefde aan je geeft, doodgaat. Kan me verdriet van meisjeskind maar al te goed voorstellen.
@Pippin: toen ik zei op elkaar inwerken bedoelde ik ook de wisselwerking, school maakt je ziek en je ziekte maakt dat je school minder fris bekijken kunt enz. Wat er eerst was doet er niet zoveel toe. Ik denk ook dat je dus moet zorgen dat je weer helemaal gezond wordt. Daarnaast denk ik dat je misschien ook teveel bezig bent met je diagnose ding: te denken aan je symptomen/kenmerken: alles wat je aandacht geeft wordt groter.
Wat zeggen de mensen die je die diagnose gegeven hebben, hoe je er het beste mee om kunt gaan?
@Pippin: toen ik zei op elkaar inwerken bedoelde ik ook de wisselwerking, school maakt je ziek en je ziekte maakt dat je school minder fris bekijken kunt enz. Wat er eerst was doet er niet zoveel toe. Ik denk ook dat je dus moet zorgen dat je weer helemaal gezond wordt. Daarnaast denk ik dat je misschien ook teveel bezig bent met je diagnose ding: te denken aan je symptomen/kenmerken: alles wat je aandacht geeft wordt groter.
Wat zeggen de mensen die je die diagnose gegeven hebben, hoe je er het beste mee om kunt gaan?
vrijdag 24 oktober 2008 om 10:11
Druif, ik kreeg trouwens absoluut niet de indruk dat je er te weinig aan gedaan hebt, hoor!! Je doet het mi supergoed!
Jon, ahgossie wat verdrietig. Gek altijd als zo'n beestje ineens zonder aanleiding zomaar inslaapt. Lief dat schonezoon de poes een mooi plekje heeft gegeven, issie altijd nog een beetje dichtbij.
Pip, ik ben het wel met Druif eens. Alhoewel ik natuurlijk ook begrijp dat zo'n diagnose niet mis is en een behoorlijke impact heeft. Je moet gewoon een manier vinden om ermee om te gaan en het naar jouw hand te zetten. En dan bedoel ik niet moeten in de zin van "het zou beter zijn als...", maar echt moeten in de zin van "ik MOET nu poepen". Je kunt niet alles blijven relateren aan de diagnose. Goed dat ie er is, fijn dat je weet dat het een oorzaak heeft, maar hoe nu praktisch? Ook ik herken je worstelen met school van vorig jaar, met het verschil dat je toen wel dacht aan de diagnose, maar die nog niet had. Om niet nog verder achter te komen, moet je gewoon door. Zo'n acceptatieproces gaat altijd in fasen. Eerst doe je het onbewust "fout", dan bewust "fout", dan bewust "goed" en dan onbewust "goed". Volgens mij zit jij nu tussen de "bewust fout fase" en de "bewust goed fase" in. Je realiseert je tijdens de activiteit waar je mee bezig bent en da's al een hartstikke grote stap!
Jon, ahgossie wat verdrietig. Gek altijd als zo'n beestje ineens zonder aanleiding zomaar inslaapt. Lief dat schonezoon de poes een mooi plekje heeft gegeven, issie altijd nog een beetje dichtbij.
Pip, ik ben het wel met Druif eens. Alhoewel ik natuurlijk ook begrijp dat zo'n diagnose niet mis is en een behoorlijke impact heeft. Je moet gewoon een manier vinden om ermee om te gaan en het naar jouw hand te zetten. En dan bedoel ik niet moeten in de zin van "het zou beter zijn als...", maar echt moeten in de zin van "ik MOET nu poepen". Je kunt niet alles blijven relateren aan de diagnose. Goed dat ie er is, fijn dat je weet dat het een oorzaak heeft, maar hoe nu praktisch? Ook ik herken je worstelen met school van vorig jaar, met het verschil dat je toen wel dacht aan de diagnose, maar die nog niet had. Om niet nog verder achter te komen, moet je gewoon door. Zo'n acceptatieproces gaat altijd in fasen. Eerst doe je het onbewust "fout", dan bewust "fout", dan bewust "goed" en dan onbewust "goed". Volgens mij zit jij nu tussen de "bewust fout fase" en de "bewust goed fase" in. Je realiseert je tijdens de activiteit waar je mee bezig bent en da's al een hartstikke grote stap!
