Relaties
alle pijlers
Viva Diva's en hun relatiegerelateerde perikelen.
vrijdag 26 december 2008 om 22:07
Kiss en Tet, wij vinden het fantastisch en zijn blij met en voor jullie! Beloof me één ding! Houd die latten recht komende week Fijne vakantie!
Hier gaat alles lekker. Het niet roken gaat super, hardlopen ook, met meisjeskind gaat het geweldig en is heel mooi zwanger. Jongenskind verheugt zich op terugkeer van vriendin die een half jaar in Spanje is en in februari weer terug komt.
We hebben een andere auto gekocht. De renault voldeed niet aan wat ie moest doen en voor de toekomst (lees: als oma met kleinkindje aan het rijden slaat ) voldeed ie al helemaal niet. Dus een andere auto.......Wij vinden hem helemaal super en geweldig, hij rijdt als een trein en is zo lelijk als de nacht Druif heeft foto's gezien.......en wat waren jouw woorden ook alweer Druif? Kleurrijk geloof ik. Nou ja, in ieder geval zullen jullie Kunstje wel gaan aanschouwen op de volgende Divi dag!
Summer, gefeliciteerd met je samenwonen. Hartstikke spannend allemaal, maar zo te lezen gaat het allemaal prima! En natuurlijk van harte met je mooie nichtje!
Ben al een beetje aan het nadenken over mijn oudejaarsblues. Het gaat een mooie worden denk ik maar zo
Hier gaat alles lekker. Het niet roken gaat super, hardlopen ook, met meisjeskind gaat het geweldig en is heel mooi zwanger. Jongenskind verheugt zich op terugkeer van vriendin die een half jaar in Spanje is en in februari weer terug komt.
We hebben een andere auto gekocht. De renault voldeed niet aan wat ie moest doen en voor de toekomst (lees: als oma met kleinkindje aan het rijden slaat ) voldeed ie al helemaal niet. Dus een andere auto.......Wij vinden hem helemaal super en geweldig, hij rijdt als een trein en is zo lelijk als de nacht Druif heeft foto's gezien.......en wat waren jouw woorden ook alweer Druif? Kleurrijk geloof ik. Nou ja, in ieder geval zullen jullie Kunstje wel gaan aanschouwen op de volgende Divi dag!
Summer, gefeliciteerd met je samenwonen. Hartstikke spannend allemaal, maar zo te lezen gaat het allemaal prima! En natuurlijk van harte met je mooie nichtje!
Ben al een beetje aan het nadenken over mijn oudejaarsblues. Het gaat een mooie worden denk ik maar zo
zaterdag 27 december 2008 om 01:02
@Kiss en Tet: hartstikke leuk!
@Uk: ja hier gaat het z'n gangetje. Druk wel al die bezoekjes, maar ook wel leuk. Oud&nieuw is nog steeds wel een punt, we hebben de kleinste bezetting al wel, maar wie er nog bij komen... Kunnen dan net weer mensen zijn met wie ik wat minder heb. het is om een of andere reden toch altijd weer ingewikkeld om het leuk te regelen, zeker sinds ik een relatie heb. Want de kleine bezetting is met een vriendin van hem, haar ken ik wel goed, maar mensen die zij weer kent ken ik niet of nauwelijks, terwijl vriend die wel weer (iets) beter kent. En dat geldt natuurlijk andersom ook als we het bij een vriendin van mij zouden vieren of zo.
@Uk: ja hier gaat het z'n gangetje. Druk wel al die bezoekjes, maar ook wel leuk. Oud&nieuw is nog steeds wel een punt, we hebben de kleinste bezetting al wel, maar wie er nog bij komen... Kunnen dan net weer mensen zijn met wie ik wat minder heb. het is om een of andere reden toch altijd weer ingewikkeld om het leuk te regelen, zeker sinds ik een relatie heb. Want de kleine bezetting is met een vriendin van hem, haar ken ik wel goed, maar mensen die zij weer kent ken ik niet of nauwelijks, terwijl vriend die wel weer (iets) beter kent. En dat geldt natuurlijk andersom ook als we het bij een vriendin van mij zouden vieren of zo.
maandag 29 december 2008 om 11:31
Even up
Ik heb een gezellige kerst gehad. Wolkje weemoed was weer afgedreven de eerste dag. D. en ik hebben nog per sms elkaar goede dagen gewenst (mijn initiatief). Verder niet, maar is goed zo. In gesprekken over hem nu met anderen, zeggen veel mensen dat hij toch wat bezitterig over komt, en achteraf zie ik dat ook.
Laura: tja, ingewikkeld, met de meest leuke mensen bijelkaar het te vieren. Soms moet je gewoon maar gokken dat het leuk wordt.
Tink: vandaag ging je toch naar de huisarts? Heb je al nieuws?
Tet en Kiss: ik realiseerde me niet direct (omdat ik van "later" ben op dit topic) dat het forumhuwelijk zal zijn... wauw!
Clogs: het is bijna weer voorbij...
Jonna: goed hoor, dat je alles nog steeds volhoudt! En hoezo een oudejaarsbleus, ga je een lied maken?
Ik heb een gezellige kerst gehad. Wolkje weemoed was weer afgedreven de eerste dag. D. en ik hebben nog per sms elkaar goede dagen gewenst (mijn initiatief). Verder niet, maar is goed zo. In gesprekken over hem nu met anderen, zeggen veel mensen dat hij toch wat bezitterig over komt, en achteraf zie ik dat ook.
Laura: tja, ingewikkeld, met de meest leuke mensen bijelkaar het te vieren. Soms moet je gewoon maar gokken dat het leuk wordt.
Tink: vandaag ging je toch naar de huisarts? Heb je al nieuws?
Tet en Kiss: ik realiseerde me niet direct (omdat ik van "later" ben op dit topic) dat het forumhuwelijk zal zijn... wauw!
Clogs: het is bijna weer voorbij...
Jonna: goed hoor, dat je alles nog steeds volhoudt! En hoezo een oudejaarsbleus, ga je een lied maken?
maandag 29 december 2008 om 21:22
BaS, misschien is het niet eens zo'n gek idee om er een lied van te maken
Je zegt het zelf al, ook voor dit ben jij van 'later op dit topic'.
We schrijven al een jaar of 5 met z'n allen op dit topic en heel langzaam is het er in geslopen om aan het eind van het jaar een soort van overzicht te maken. Hoe was het afgelopen jaar voor je, wat heeft het je gebracht, wat heb je geleerd, wat heb je op gestoken, wat ga je nooit meer doen, waar heb je spijt van en dat soort dingen.
Dit jaar heeft mij alleen maar goeds gebracht. Ik ben getrouwd met de liefde van mijn leven. Een opmerking van man aan mij toen we elkaar nog maar kort kenden was dat ik absoluut mezelf moest blijven, want alleen dan kan hij volledig zichzelf zijn en blijven. Het kost me dan ook geen enkele moeite om mezelf te zijn bij hem.
Waardevolle vriendschappen zijn ontstaan dit jaar, één vriendschap verdween, met pijn in mijn hart, omdat ik de reden niet ken.
Dit jaar gehoord dat ik komend jaar oma ga worden! Iets waarvan ik altijd heb gezegd dat ik van mijn meisjeskind nooit oma zal worden. De blijdschap, de warmte, de trots en het himmelhoch jauchzende gevoel wat ik had (en nog steeds heb) toen ze het ons vertelden laat zich heel moeilijk onder woorden brengen. Ik geniet nu met haar mee, haar zwangere buik, mini mogen voelen: 'Voel nou eens!! Ow..... je voelt het ook!'
Mag adviseren, mag tranen drogen, mag het beleven. Mijn jaar is geweldig begonnen, mijn jaar eindigt geweldig. Tweeduizend negen begint geweldig. Laat maar komen dat jaar!
Je zegt het zelf al, ook voor dit ben jij van 'later op dit topic'.
We schrijven al een jaar of 5 met z'n allen op dit topic en heel langzaam is het er in geslopen om aan het eind van het jaar een soort van overzicht te maken. Hoe was het afgelopen jaar voor je, wat heeft het je gebracht, wat heb je geleerd, wat heb je op gestoken, wat ga je nooit meer doen, waar heb je spijt van en dat soort dingen.
Dit jaar heeft mij alleen maar goeds gebracht. Ik ben getrouwd met de liefde van mijn leven. Een opmerking van man aan mij toen we elkaar nog maar kort kenden was dat ik absoluut mezelf moest blijven, want alleen dan kan hij volledig zichzelf zijn en blijven. Het kost me dan ook geen enkele moeite om mezelf te zijn bij hem.
Waardevolle vriendschappen zijn ontstaan dit jaar, één vriendschap verdween, met pijn in mijn hart, omdat ik de reden niet ken.
Dit jaar gehoord dat ik komend jaar oma ga worden! Iets waarvan ik altijd heb gezegd dat ik van mijn meisjeskind nooit oma zal worden. De blijdschap, de warmte, de trots en het himmelhoch jauchzende gevoel wat ik had (en nog steeds heb) toen ze het ons vertelden laat zich heel moeilijk onder woorden brengen. Ik geniet nu met haar mee, haar zwangere buik, mini mogen voelen: 'Voel nou eens!! Ow..... je voelt het ook!'
Mag adviseren, mag tranen drogen, mag het beleven. Mijn jaar is geweldig begonnen, mijn jaar eindigt geweldig. Tweeduizend negen begint geweldig. Laat maar komen dat jaar!
maandag 29 december 2008 om 22:20
Mooie woorden, Jon! Mag voor jou 2009 net zo mooi worden als 2008!!
Net zoals ieder jaar, twijfel ik ook dit jaar weer over het schrijven van een terugblik. Vergeleken bij jullie, heb ik soms het gevoel stil te staan. Dan lijk ik weinig mee te maken, weinig te groeien.
Niet helemaal waar natuurlijk. Vooral 2008 was toch wel een hectisch jaar voor mij.
Tot 36 weken zwangerschap heb ik doorgewerkt. Wat was ik blij toen ik eindelijk half februari de sleutels kon inleveren, om de deur definitief achter me dicht te trekken. Tijdens mijn verlof heb ik vooral verhuisdozen ingepakt en was het spannend of we wel echt overkonden op 1 maart. Mede dankzij de lieve hulp van Pip is het gelukt om de kamers van de meiden af te krijgen. Een hoop bloed, zweet en tranen... letterlijk!
En toen was het opeens 1 maart. De grote dag. Het verplaatsen van de dozen was eigenlijk zo gebeurd. We hadden lieve hulp. De eerste weken leefden we nog in een bouwput, maar het lukte zowaar om voor de uitgerekende datum alle dozen uitgepakt te hebben.
Madelief werd geboren op een vrijdag. Niets heeft zij geleden onder de stressvolle weken van mama. Vanaf dag 1 was het een moppie. Tevreden, lief, makkelijk, gezellig.
Meisje ging naar school toen Madelief 6 weken was. Wennen voor het hele gezin. Wat was ze er aan toe! Ons lieve meisje, klaar voor de eerste echte grote stap in haar leven. En wat wen je er eigenlijk snel aan...
Al vrij snel vond ik de baan van mijn dromen, waar ik inmiddels alweer 4 maanden werk. De maanden zijn voorbij gevlogen. Het voelt heerlijk; werken in een fijne omgeving, met fijne collega's. De werkdruk is hoog, maar stukken draaglijker dan vorige jaar. Het voelt als thuiskomen.
En zo is het alweer bijna 2009, wonen we alweer 9 maanden in ons huis. Ik streef naar een minder druk jaar.. lijkt me fijn.
Net zoals ieder jaar, twijfel ik ook dit jaar weer over het schrijven van een terugblik. Vergeleken bij jullie, heb ik soms het gevoel stil te staan. Dan lijk ik weinig mee te maken, weinig te groeien.
Niet helemaal waar natuurlijk. Vooral 2008 was toch wel een hectisch jaar voor mij.
Tot 36 weken zwangerschap heb ik doorgewerkt. Wat was ik blij toen ik eindelijk half februari de sleutels kon inleveren, om de deur definitief achter me dicht te trekken. Tijdens mijn verlof heb ik vooral verhuisdozen ingepakt en was het spannend of we wel echt overkonden op 1 maart. Mede dankzij de lieve hulp van Pip is het gelukt om de kamers van de meiden af te krijgen. Een hoop bloed, zweet en tranen... letterlijk!
En toen was het opeens 1 maart. De grote dag. Het verplaatsen van de dozen was eigenlijk zo gebeurd. We hadden lieve hulp. De eerste weken leefden we nog in een bouwput, maar het lukte zowaar om voor de uitgerekende datum alle dozen uitgepakt te hebben.
Madelief werd geboren op een vrijdag. Niets heeft zij geleden onder de stressvolle weken van mama. Vanaf dag 1 was het een moppie. Tevreden, lief, makkelijk, gezellig.
Meisje ging naar school toen Madelief 6 weken was. Wennen voor het hele gezin. Wat was ze er aan toe! Ons lieve meisje, klaar voor de eerste echte grote stap in haar leven. En wat wen je er eigenlijk snel aan...
Al vrij snel vond ik de baan van mijn dromen, waar ik inmiddels alweer 4 maanden werk. De maanden zijn voorbij gevlogen. Het voelt heerlijk; werken in een fijne omgeving, met fijne collega's. De werkdruk is hoog, maar stukken draaglijker dan vorige jaar. Het voelt als thuiskomen.
En zo is het alweer bijna 2009, wonen we alweer 9 maanden in ons huis. Ik streef naar een minder druk jaar.. lijkt me fijn.
maandag 29 december 2008 om 23:32
Zo terugdenkend kan ik me haast niet meer goed herinneren waar ik eigenlijk mee bezig was in de eerste helft van dit jaar. Waarschijnlijk was ik erg bezig met vriendschappen, wat ik ermee wilde, hoe ik ze vorm wilde geven en waarom de dingen niet zo gingen als ik ze wilde. School ging oke, wel een beetje raar omdat ik er bijna nooit was. (had het jaar al eerder gedaan en de helft al gehaald) Daarna een heel intense stageperiode. Tijdens die stage en daarna brak de periode met Leen aan. Ik was nodig, heel erg nodig. Voor Leen, voor zijn moeder en voor huisgenote.
Veel keuzes moesten gemaakt, voor hen, maar later nog meer voor Leen en mijzelf. Want.. waar was ook alweer het begin, en waar het einde? Ik was het helemaal kwijt, wist het allemaal niet meer en rende maar in de 'crisismodus' voort.
Achteraf ben ik beretrots op het feit dat ik ondanks alles erg goed voor Leen heb gezorgd. Een klein kind in een studentenhuis is niet ideaal, verre van dat.. maar in mijn hokkie heeft ie toch heel wat uren lekker kunnen spelen, knuffelen en slapen.
Ik leerde gaandeweg op eea manier ook veel beter autorijden, rijd nu rond in auto's waar ik eerder niet in durfde te rijden, heb beter overzicht en raak neit meer zo gestresst als ik moet inparkeren Of ik het leuk vind is een tweede natuurlijk..
En tijdens die stage, tijdens de Leenperiode... kwam Lief. Zomaar, eigenlijk vanuit het niets zo mijn leven ingewandeld.
Samen op school gezeten, elkaar opnieuw ontmoeten. Voor het eerst heb ik toen om duidelijkheid gevraagd, toen ik het idee had dat 'wij' meer waren dan alleen vrienden of een one night stand. En oh wonder... er volgde een (voor ons) legendarisch weekend waarin we letterlijk en figuurlijk de boel hebben uitgekleed en met ons hart hebben bekeken. De angsten benoemd en ze erkend. Er zijn heel veel tranen gehuild, van liefde, van verdriet en schrik en van opluchting. Heel erg bijzonder ook. Het allergrootste compliment wat je kan krijgen in ontvangst nemen: 'Als ik met iemand kinderen wil, Pip, dan is het met jou'. Ik kan er nóg van volschieten Mijn Lief, die mijn rots in de branding is, die houdt van al die vage acties (lees: afstandsbediening in vriezer, halverwege niet meer weten waar ik mee bezig ben en dat zo'n 500x per dag) die bij Pip horen. En die vindt dat ik perfect ben zoals ik ben, mét grappen en grollen, buien en mutsigheid én cup 70F.
Dus.
En toen de diagnose ADD. Ineens leek alles zo logisch, zo helder en zo simpel.. maar niet heus. Daar verkeek ik me dus even op. Het haalt meer overhoop dan ik dacht, maar toch opgelucht met de diagnose. Nu kan ik verder.. en hoop ik dat het allemaal wat makkelijker gaat verlopen, vooral wat school betreft.
Sinds een paar weken is de vriendschap met Zingert een nieuwe fase in gegaan. Waar we ooit gestart zijn; op intuitie, is weer hersteld. Hij heeft relatieproblemen en heeft zich naar mij toe wat dat betreft volledig geopend. Ik ben een van de weinigen, zo niet enige, die het hele verhaal weet. Hij belt me vaak om even een peptalkje te krijgen en spreekt zijn waardering voor het feit dat ik daar tijd voor maak elke keer uit als ik hem spreek. Dat is fijn.
Ook iets wat ik gedaan heb... hem vorig jaar als 'scharrel' los gelaten en nu als goede vriend terug in mijn leven. Vreemd, moeilijk maar het voelt goed. Dat het zo is, en dat ik daartoe in staat ben geweest.
Gistermiddag heerlijk met Lief door de kamer gedanst, dicht tegenelkaar aan geknuffeld.. met Ben Folds Five/ The Luckiest op de achtergrond .. Een mooie afsluiter voor de 'Overpipping'/ overdenking.
I dont get many things right the first time
In fact, I am told that a lot
Now I know all the wrong turns, the stumbles and falls
Brought me here
And where was I before the day
That I first saw your lovely face?
Now I see it everyday
And I know
That I am
I am, I am
The luckiest
What if Id been born fifty years before you
In a house on a street where you lived?
Maybe Id be outside as you passed on your bike
Would I know?
And in a white sea of eyes
I see one pair that I recognize
And I know
That I am
I am, I am
The luckiest
I love you more than I have ever found a way to say to you
Next door theres an old man who lived to his nineties
And one day passed away in his sleep
And his wife; she stayed for a couple of days
And passed away
Im sorry, I know that's a strange way to tell you that I know we belong
That I know
That I am
I am, I am
The luckiest
Veel keuzes moesten gemaakt, voor hen, maar later nog meer voor Leen en mijzelf. Want.. waar was ook alweer het begin, en waar het einde? Ik was het helemaal kwijt, wist het allemaal niet meer en rende maar in de 'crisismodus' voort.
Achteraf ben ik beretrots op het feit dat ik ondanks alles erg goed voor Leen heb gezorgd. Een klein kind in een studentenhuis is niet ideaal, verre van dat.. maar in mijn hokkie heeft ie toch heel wat uren lekker kunnen spelen, knuffelen en slapen.
Ik leerde gaandeweg op eea manier ook veel beter autorijden, rijd nu rond in auto's waar ik eerder niet in durfde te rijden, heb beter overzicht en raak neit meer zo gestresst als ik moet inparkeren Of ik het leuk vind is een tweede natuurlijk..
En tijdens die stage, tijdens de Leenperiode... kwam Lief. Zomaar, eigenlijk vanuit het niets zo mijn leven ingewandeld.
Samen op school gezeten, elkaar opnieuw ontmoeten. Voor het eerst heb ik toen om duidelijkheid gevraagd, toen ik het idee had dat 'wij' meer waren dan alleen vrienden of een one night stand. En oh wonder... er volgde een (voor ons) legendarisch weekend waarin we letterlijk en figuurlijk de boel hebben uitgekleed en met ons hart hebben bekeken. De angsten benoemd en ze erkend. Er zijn heel veel tranen gehuild, van liefde, van verdriet en schrik en van opluchting. Heel erg bijzonder ook. Het allergrootste compliment wat je kan krijgen in ontvangst nemen: 'Als ik met iemand kinderen wil, Pip, dan is het met jou'. Ik kan er nóg van volschieten Mijn Lief, die mijn rots in de branding is, die houdt van al die vage acties (lees: afstandsbediening in vriezer, halverwege niet meer weten waar ik mee bezig ben en dat zo'n 500x per dag) die bij Pip horen. En die vindt dat ik perfect ben zoals ik ben, mét grappen en grollen, buien en mutsigheid én cup 70F.
Dus.
En toen de diagnose ADD. Ineens leek alles zo logisch, zo helder en zo simpel.. maar niet heus. Daar verkeek ik me dus even op. Het haalt meer overhoop dan ik dacht, maar toch opgelucht met de diagnose. Nu kan ik verder.. en hoop ik dat het allemaal wat makkelijker gaat verlopen, vooral wat school betreft.
Sinds een paar weken is de vriendschap met Zingert een nieuwe fase in gegaan. Waar we ooit gestart zijn; op intuitie, is weer hersteld. Hij heeft relatieproblemen en heeft zich naar mij toe wat dat betreft volledig geopend. Ik ben een van de weinigen, zo niet enige, die het hele verhaal weet. Hij belt me vaak om even een peptalkje te krijgen en spreekt zijn waardering voor het feit dat ik daar tijd voor maak elke keer uit als ik hem spreek. Dat is fijn.
Ook iets wat ik gedaan heb... hem vorig jaar als 'scharrel' los gelaten en nu als goede vriend terug in mijn leven. Vreemd, moeilijk maar het voelt goed. Dat het zo is, en dat ik daartoe in staat ben geweest.
Gistermiddag heerlijk met Lief door de kamer gedanst, dicht tegenelkaar aan geknuffeld.. met Ben Folds Five/ The Luckiest op de achtergrond .. Een mooie afsluiter voor de 'Overpipping'/ overdenking.
I dont get many things right the first time
In fact, I am told that a lot
Now I know all the wrong turns, the stumbles and falls
Brought me here
And where was I before the day
That I first saw your lovely face?
Now I see it everyday
And I know
That I am
I am, I am
The luckiest
What if Id been born fifty years before you
In a house on a street where you lived?
Maybe Id be outside as you passed on your bike
Would I know?
And in a white sea of eyes
I see one pair that I recognize
And I know
That I am
I am, I am
The luckiest
I love you more than I have ever found a way to say to you
Next door theres an old man who lived to his nineties
And one day passed away in his sleep
And his wife; she stayed for a couple of days
And passed away
Im sorry, I know that's a strange way to tell you that I know we belong
That I know
That I am
I am, I am
The luckiest
maandag 29 december 2008 om 23:51
Mooi Pip! En de andere verhalen ook natuurlijk.... Ik weet niet zo goed wat te schrijven. Heb het niet (meer?) zo in me, dit soort terugblikken en voel het niet zo erg (of wil dat niet). Ben ook een flink aantal dingen alweer kwijt. Maar wel gedaan:
- afgestudeerd
- samen gaan wonen
- nieuwe baan
Dus ja, best goed jaar eigenlijk. Maar momenteel ook wel weer moeilijk. Heb het e.e.a. te leren en te doen.
- afgestudeerd
- samen gaan wonen
- nieuwe baan
Dus ja, best goed jaar eigenlijk. Maar momenteel ook wel weer moeilijk. Heb het e.e.a. te leren en te doen.
dinsdag 30 december 2008 om 02:19
Ik vind die overdenkingen van de divi op t einde van t jaar altijd zo mooi!
Zelf ben ik wel van de overdenken, alhoewel ze voor mij niet noodzakelijk bij een jaareinde horen...
Daarom denk ik dat ik geen eindejaarsoverdenking post
Mijn leven is zo totaal in verandering/ontwikkeling dat woorden tekort schieten
Ohja
LZM is wel vaak in mijn gedachten, zeker nu hij met een zware bronchitus ziek in zijn bed ligt
voor allemaal
Mo
Zelf ben ik wel van de overdenken, alhoewel ze voor mij niet noodzakelijk bij een jaareinde horen...
Daarom denk ik dat ik geen eindejaarsoverdenking post
Mijn leven is zo totaal in verandering/ontwikkeling dat woorden tekort schieten
Ohja
LZM is wel vaak in mijn gedachten, zeker nu hij met een zware bronchitus ziek in zijn bed ligt
voor allemaal
Mo
dinsdag 30 december 2008 om 10:48
Tet & Kiss: gefeliciteerd!!!! Gaaf!!!
Wauw, wat een mooie woorden staan er weer op het scherm! Toch altijd speciaal om te lezen al die eindejaarsoverdenkingen.
Hoe kom je er nou bij dat je voor je gevoel stilstaat Druif?? Jemig wat is er in jouw leven veel veranderd afgelopen jaar. Kindje erbij, ander huis, andere baan, kleine meisjes die groot worden...
Jon: wie had dat gedacht... Oma van je meisjeskind. Ik kan me voorstellen dat je je onwijs bevoorrecht voelt! Geniet er met volle teugen van. Dat verdien je.
Pip: mooie songtekst, ik ga het liedje eens opzoeken op limewire.
Voor mij was 2008 het jaar van de liefde. Van liefde nemen en van liefde loslaten. Onverwacht zat hij begin van het jaar bij een wederzijdse kennis op de bank, mijn nieuwe liefde. In een heel rustig tempo groeiden we naar elkaar toe. Het voelt hartstikke goed, maar wat is het moeilijk: jezelf blootgeven... Jezelf blootstellen maakt je kwetsbaar. Na de ervaringen in het verleden is het een hele rare (maar fijne) gewaarwording als iemand zoveel om je geeft en voor je doet.
De eerste grote stap hebben we genomen vorige week. We wonen samen. Wennen, maar wat is het heerlijk om iedere ochtend naast hem wakker te worden en hem te horen zingen onder de douche. En we lachen wat af samen!
2008 was ook het jaar waarin ik een aantal mensen die erg belangrijk voor me waren los moest laten. De moeder van mijn oudste vriendinnetje overleed. De moeder die ons vroeger na schooltijd opwachtte met een kopje thee en waar we altijd alles kwijt konden. Zo anders dan bij mij thuis vroeger...
2008 was het jaar waarin mijn kleine neef op de valreep grote broer werd van een wolk van een zus. Fijn om deelgenoot te mogen zijn van hun gezin. Geniet ik met volle teugen van!
2009 wordt weer een jaar vol liefde. Ik duim heel hard dat mijn vriendinnetje in 2009 moeder mag worden. Een ander vriendinnetje trouwt met de liefde van haar leven. En bij ons? Ik hoop dat onze dromen in 2009 ook uitkomen. Dan wordt 2009 een superjaar!
Wauw, wat een mooie woorden staan er weer op het scherm! Toch altijd speciaal om te lezen al die eindejaarsoverdenkingen.
Hoe kom je er nou bij dat je voor je gevoel stilstaat Druif?? Jemig wat is er in jouw leven veel veranderd afgelopen jaar. Kindje erbij, ander huis, andere baan, kleine meisjes die groot worden...
Jon: wie had dat gedacht... Oma van je meisjeskind. Ik kan me voorstellen dat je je onwijs bevoorrecht voelt! Geniet er met volle teugen van. Dat verdien je.
Pip: mooie songtekst, ik ga het liedje eens opzoeken op limewire.
Voor mij was 2008 het jaar van de liefde. Van liefde nemen en van liefde loslaten. Onverwacht zat hij begin van het jaar bij een wederzijdse kennis op de bank, mijn nieuwe liefde. In een heel rustig tempo groeiden we naar elkaar toe. Het voelt hartstikke goed, maar wat is het moeilijk: jezelf blootgeven... Jezelf blootstellen maakt je kwetsbaar. Na de ervaringen in het verleden is het een hele rare (maar fijne) gewaarwording als iemand zoveel om je geeft en voor je doet.
De eerste grote stap hebben we genomen vorige week. We wonen samen. Wennen, maar wat is het heerlijk om iedere ochtend naast hem wakker te worden en hem te horen zingen onder de douche. En we lachen wat af samen!
2008 was ook het jaar waarin ik een aantal mensen die erg belangrijk voor me waren los moest laten. De moeder van mijn oudste vriendinnetje overleed. De moeder die ons vroeger na schooltijd opwachtte met een kopje thee en waar we altijd alles kwijt konden. Zo anders dan bij mij thuis vroeger...
2008 was het jaar waarin mijn kleine neef op de valreep grote broer werd van een wolk van een zus. Fijn om deelgenoot te mogen zijn van hun gezin. Geniet ik met volle teugen van!
2009 wordt weer een jaar vol liefde. Ik duim heel hard dat mijn vriendinnetje in 2009 moeder mag worden. Een ander vriendinnetje trouwt met de liefde van haar leven. En bij ons? Ik hoop dat onze dromen in 2009 ook uitkomen. Dan wordt 2009 een superjaar!
anoniem_42211 wijzigde dit bericht op 31-12-2008 10:21
Reden: Rare zin...
Reden: Rare zin...
% gewijzigd
dinsdag 30 december 2008 om 15:11
2008 stond bij mij vooral in het teken van werk zoeken. In mijn baan toen had ik het niet echt naar m'n zin, te weinig uitdaging, veel herhalend werk en slecht betaald. Veel brieven geschreven, veel afwijzingen ontvangen maar uiteindelijk was er dan toch een aanbod. Hoewel het ook niet mijn droombaan was hoopte ik wel dat er vooruitgang in zou zitten. Vanaf tijdens de ondertekening van het contract heb ik nog getwijfeld, ergens voelde het niet helemaal goed. Een gevoel wat achteraf zo goed bleek te kloppen. Een afschuwelijke collega die er alles aan deed mij te vernederen, mij zwart te maken en een manager die haar ronduit geloofde. Het scheelde niet veel of ik was er aan onderdoor gegaan. Maar toen was er het geluk bij een ongeluk (letterlijk)! Een kans voor mij om me te laten zien, wie ik echt ben en wat ik kan. Zonder die voortdurende kritische, achterdochtige blik hebben ze een andere kant gezien, de kant hoe ik echt ben. Met terugkomst van mijn collega veranderde aan de eigenlijke situatie weinig maar wel aan de manier hoe ik erin stond en sta. De macht die mijn collega over me had is verdwenen. Uiteindelijk kan ik wel zeggen dat ik er ontzettend veel van geleerd heb, ik ben volwassen(er) geworden. Het was een heel erg harde les maar wel iets wat ik voor de rest van m'n leven kan meenemen. Dat mensen uit angst en jaloezie zulke dingen doen, het blijft moeilijk te accepteren. Thuis was het zoeken naar een balans, naar een relatie waar we ons allebei goed in voelen. Niet altijd makkelijk maar het vertrouwen is er zeker. In 2009 ga ik aan een nieuwe baan beginnen. Misschien niet m'n droombaan maar wie weet wat er verder nog op m'n pad komt. (Ik solliciteer gewoon verder!). Ik wil nog beter naar m'n intuïtie leren luisteren, op m'n gevoel kunnen vertrouwen en zekerder van mezelf zijn. De schaamte over het gevoel dat ik er ook gewoon mag zijn overwinnen. 2009 word gewoon mijn jaar!
dinsdag 30 december 2008 om 18:39
Summer: wat een mooi en gedenkwaardig jaar heb jij gehad, met het vinden van de liefde! Fijn te lezen dat het samenwonen zo goed bevalt!
Anne: wat goed dat je dat gedoe op je werk als iets kan zien waar je veel van geleerd hebt. Dat doe je meestal achteraf he Kon je dat maar bedenken als je er midden in zat.
Pippin: geworstel met school, de diagnose... en een lief gevonden. Ook veel gebeurd! Je bent echt geweldig geweest voor Leen, Leenmama mag echt blij zijn dat jij er was!! Dikke pluim voor jou!
Jonna: voor jou waren het wel heel veel gedenkwaardige gebeurtenissen, een huwelijk en oma in spe. Dat zijn wel dingen die je beslist niet elk jaar meemaakt!
Druif: ik heb veel respect voor je, hoe jij alles voorelkaar krijgt met zoveel dingen tegelijk in je leven. Verhuizen terwijl je in verwachting bent. Werken en 3 kinderen opvoeden. En je huis is mooi geworden!
Voor mij was daar het verlies van mijn broer, 1 maart. Na een emotioneel maar goed afscheid van hem te hebben kunnen nemen. Deze maand was hij jarig en die dag was moeilijk. Ook het zien van mijn schoonzus, alleen op de familiedag, was heftig.
Ik begon met de liefde met chirurg (weten jullie dat nog?) die na terug te zijn gegaan naar Engeland, begin januari, opeens vaag begon te doen en geen tel.nr wilde geven met niet te duiden reden enz. De conclusie kwam later op dat hij een p.f. (pseudologia fantastica) en helemaal niet in Engeland woont en helemaal geen chirurg is. Vriendin en ik googleden wat en er bleek een en ander niet te kloppen, namelijk. Nog steeds weet ik dat niet helemaal zeker, maar door zijn vage gedoe raakten we in elk geval erg van elkaar verwijderd en toen kwam TA, die in Spanje woont. Lang msn gedoe met TA, resulteerde in bezoekjes van hem bij mij. We waren verliefd. Ik zou ook naar Spanje, maar werd ziek. Ik twijfelde, TA twijfelde later. Derde lover werd D. Nou ja, afloop bekend.
Mijn zoon ging twee weken geleden op kamers en dat was een afsluiting van fase "kind inwonend" naar fase: alleenwonend.
Op zijn kamer wezen kijken en het is ontroerend hoe trots hij op alles is. Hij woont kleiner, moet keuken, douche en wc delen, heeft dus minder privacy dan bij mij, moet nu zelf koken, en er nog eens voor betalen en toch was hij zo eager om de vrijheid te ontdekken!!
Gisteravond met 15 jarige kat naar dierenarts geweest. Kortademig, slecht etend en sloom. Ik dacht het zal toch niet: na al die porsies afscheid (D, mijn zoon, mijn broer) dat ik mijn liefste maatje, mijn onverwaardelijke vriendje dat alles van mij meegemaakt heeft de laatste 15 jaar, juist nu ook ga verliezen...
maar gelukkig, hij kan het nog redden met pillen voor zijn hart, heeft een verzwakt hart.
Ik mag mijn fidele aanhankelijke huisgenoot op 4 poten nog even houden, hoera!!! Ik knuffel hem nu heel veel!
En .. net kreeg ik telefoon... Chirurg! Ik had hem een kerstkaartje gestuurd, vorig jaar brachten we kerst en oud en nieuw samen door, daar moest ik nu ook aan denken. Hij vroeg of hij vanavond langs kon komen, want hij moest in mijn woonplaats zijn... hmm.. geloof ik niet helemaal. Maar we zullen zien. Het wordt beslist geen polonaise!
Een roerig jaar voor mij.
Anne: wat goed dat je dat gedoe op je werk als iets kan zien waar je veel van geleerd hebt. Dat doe je meestal achteraf he Kon je dat maar bedenken als je er midden in zat.
Pippin: geworstel met school, de diagnose... en een lief gevonden. Ook veel gebeurd! Je bent echt geweldig geweest voor Leen, Leenmama mag echt blij zijn dat jij er was!! Dikke pluim voor jou!
Jonna: voor jou waren het wel heel veel gedenkwaardige gebeurtenissen, een huwelijk en oma in spe. Dat zijn wel dingen die je beslist niet elk jaar meemaakt!
Druif: ik heb veel respect voor je, hoe jij alles voorelkaar krijgt met zoveel dingen tegelijk in je leven. Verhuizen terwijl je in verwachting bent. Werken en 3 kinderen opvoeden. En je huis is mooi geworden!
Voor mij was daar het verlies van mijn broer, 1 maart. Na een emotioneel maar goed afscheid van hem te hebben kunnen nemen. Deze maand was hij jarig en die dag was moeilijk. Ook het zien van mijn schoonzus, alleen op de familiedag, was heftig.
Ik begon met de liefde met chirurg (weten jullie dat nog?) die na terug te zijn gegaan naar Engeland, begin januari, opeens vaag begon te doen en geen tel.nr wilde geven met niet te duiden reden enz. De conclusie kwam later op dat hij een p.f. (pseudologia fantastica) en helemaal niet in Engeland woont en helemaal geen chirurg is. Vriendin en ik googleden wat en er bleek een en ander niet te kloppen, namelijk. Nog steeds weet ik dat niet helemaal zeker, maar door zijn vage gedoe raakten we in elk geval erg van elkaar verwijderd en toen kwam TA, die in Spanje woont. Lang msn gedoe met TA, resulteerde in bezoekjes van hem bij mij. We waren verliefd. Ik zou ook naar Spanje, maar werd ziek. Ik twijfelde, TA twijfelde later. Derde lover werd D. Nou ja, afloop bekend.
Mijn zoon ging twee weken geleden op kamers en dat was een afsluiting van fase "kind inwonend" naar fase: alleenwonend.
Op zijn kamer wezen kijken en het is ontroerend hoe trots hij op alles is. Hij woont kleiner, moet keuken, douche en wc delen, heeft dus minder privacy dan bij mij, moet nu zelf koken, en er nog eens voor betalen en toch was hij zo eager om de vrijheid te ontdekken!!
Gisteravond met 15 jarige kat naar dierenarts geweest. Kortademig, slecht etend en sloom. Ik dacht het zal toch niet: na al die porsies afscheid (D, mijn zoon, mijn broer) dat ik mijn liefste maatje, mijn onverwaardelijke vriendje dat alles van mij meegemaakt heeft de laatste 15 jaar, juist nu ook ga verliezen...
maar gelukkig, hij kan het nog redden met pillen voor zijn hart, heeft een verzwakt hart.
Ik mag mijn fidele aanhankelijke huisgenoot op 4 poten nog even houden, hoera!!! Ik knuffel hem nu heel veel!
En .. net kreeg ik telefoon... Chirurg! Ik had hem een kerstkaartje gestuurd, vorig jaar brachten we kerst en oud en nieuw samen door, daar moest ik nu ook aan denken. Hij vroeg of hij vanavond langs kon komen, want hij moest in mijn woonplaats zijn... hmm.. geloof ik niet helemaal. Maar we zullen zien. Het wordt beslist geen polonaise!
Een roerig jaar voor mij.
woensdag 31 december 2008 om 00:50
Voor alle Divi een liefdevolle
Ik merk dat ik meer van de visuele terugkijk momenten ben in 1jaar..dat kun je bijv mijn slideshow op haiiivvvves
Of mijn fotootjes die ik daar deel met vrienden
Mijn fotootjes zijn een samenvatting hoe ik mijn jaar heb beleefd
aan de hand daarvan maak ik ook altijd mijn nieuwe agenda via www.hema.nl
http://nl.youtube.com/watch?v=VCVOPU7FLBc
Lots of love and happynezzzzz
Mo
Ik merk dat ik meer van de visuele terugkijk momenten ben in 1jaar..dat kun je bijv mijn slideshow op haiiivvvves
Of mijn fotootjes die ik daar deel met vrienden
Mijn fotootjes zijn een samenvatting hoe ik mijn jaar heb beleefd
aan de hand daarvan maak ik ook altijd mijn nieuwe agenda via www.hema.nl
http://nl.youtube.com/watch?v=VCVOPU7FLBc
Lots of love and happynezzzzz
Mo
woensdag 31 december 2008 om 09:59
Wat een schitterende eindejaars-overpeinzingen!
Ik vind jullie allemaal geweldig, de gevechten die een ieder heeft, hoe men daar steeds weer sterker uitkomt, hoe daar mee omgegaan wordt!
Het geluk wat gevonden wordt, geweldig!
Hier ook een toch wel heftig jaar achter de rug.
Eindelijk na 20 jaar de stap gezet om de horeca te verlaten, het toch wel gevecht met mezelf om dat te kunnen, bang voor wat ik liet varen, bang voor waar ik terecht zou komen, een terug was er immers niet, niet op mijn leeftijd nog.
Bijna een jaar lang 2 banen gedraaid waarin ik mezelf volledig voorbij liep, tegen de zomervakantie zat ik er dan ook helemaal doorheen.
En precies op dat moment kreeg ik de uren die ik wilde in de zorg en kon ik na de vakantie met één baan verder!
Een stap die ik misschien wel jaren eerder had moeten zetten, ik voel me thuis!
Helaas had ik het laatste jaar teveel van mijn lijf gevergd wat resulteerde in een doorlopend moe zijn, het nergens zin in hebben, het niets ondernemen.
Een goed gesprek met mijn vervangend huisarts deed mij er wat makkelijker instaan, neem de tijd, geef je lijf de tijd om te herstellen. Iets wat je in een jaar afbreekt is niet met 3 weken opgebouwd.
En ik neem die tijd, mijn baan is druk, intensief, maar leuk, heel erg leuk en ik weet nu zo langzamerhand mijn tijd beter te verdelen.
Ik word langzaam weer ik!
In de liefde is het nog zoals het was, daarin sta ik duidelijk stil, maar ik merk wel dat ik het begin te missen dat even tegen iemand aankruipen, die arm om me heen, maar ach ik weet ook dat het niet zaligmakend is en als het op je pad moet komen dan komt het wel, ik ga me er meer voor open proberen te stellen!
2009. een nieuw jaar, nieuwe kansen.....
"De kunst van een vervuld leven is de kunst van het laten:
Toelaten - Weglaten - Loslaten."
Ik vind jullie allemaal geweldig, de gevechten die een ieder heeft, hoe men daar steeds weer sterker uitkomt, hoe daar mee omgegaan wordt!
Het geluk wat gevonden wordt, geweldig!
Hier ook een toch wel heftig jaar achter de rug.
Eindelijk na 20 jaar de stap gezet om de horeca te verlaten, het toch wel gevecht met mezelf om dat te kunnen, bang voor wat ik liet varen, bang voor waar ik terecht zou komen, een terug was er immers niet, niet op mijn leeftijd nog.
Bijna een jaar lang 2 banen gedraaid waarin ik mezelf volledig voorbij liep, tegen de zomervakantie zat ik er dan ook helemaal doorheen.
En precies op dat moment kreeg ik de uren die ik wilde in de zorg en kon ik na de vakantie met één baan verder!
Een stap die ik misschien wel jaren eerder had moeten zetten, ik voel me thuis!
Helaas had ik het laatste jaar teveel van mijn lijf gevergd wat resulteerde in een doorlopend moe zijn, het nergens zin in hebben, het niets ondernemen.
Een goed gesprek met mijn vervangend huisarts deed mij er wat makkelijker instaan, neem de tijd, geef je lijf de tijd om te herstellen. Iets wat je in een jaar afbreekt is niet met 3 weken opgebouwd.
En ik neem die tijd, mijn baan is druk, intensief, maar leuk, heel erg leuk en ik weet nu zo langzamerhand mijn tijd beter te verdelen.
Ik word langzaam weer ik!
In de liefde is het nog zoals het was, daarin sta ik duidelijk stil, maar ik merk wel dat ik het begin te missen dat even tegen iemand aankruipen, die arm om me heen, maar ach ik weet ook dat het niet zaligmakend is en als het op je pad moet komen dan komt het wel, ik ga me er meer voor open proberen te stellen!
2009. een nieuw jaar, nieuwe kansen.....
"De kunst van een vervuld leven is de kunst van het laten:
Toelaten - Weglaten - Loslaten."
woensdag 31 december 2008 om 17:28
