Relaties
alle pijlers
Voor wie nog nooit een relatie heeft gehad (4)
donderdag 19 april 2018 om 19:38
Wanneer je om je heen kijkt, op straat en op televisie, lijkt iedereen de romantische liefde te kunnen vinden. Dit gaat echter niet voor iedereen op. Soms blijft zelfs een knuffel een droom.
Het is niet altijd makkelijk om steeds maar met romantiek geconfronteerd te worden, als dit voor jou een onbereikbaar doel lijkt.
Praat hier mee over de eenzaamheid, het diepe missen, maar vooral over wat jij doet om deze situatie te doorbreken. Hoe oefen je sociale situaties, wissel tips met elkaar uit. Steun elkaar, maar bevestig elkaar liever niet in hoe oneerlijk het is. Wees constructief, en blijf geloven.
Het is niet altijd makkelijk om steeds maar met romantiek geconfronteerd te worden, als dit voor jou een onbereikbaar doel lijkt.
Praat hier mee over de eenzaamheid, het diepe missen, maar vooral over wat jij doet om deze situatie te doorbreken. Hoe oefen je sociale situaties, wissel tips met elkaar uit. Steun elkaar, maar bevestig elkaar liever niet in hoe oneerlijk het is. Wees constructief, en blijf geloven.
maandag 30 april 2018 om 17:18
Bijzonder! Dat deed jij dus ook, het hele land door? Ik dacht altijd dat ik zo'n beetje de enige was die dat deed!
maandag 30 april 2018 om 17:39
Dit is toch een heel mooi topic vind ik Dina. De mensen die hier schrijven zijn stuk voor stuk personen die zich net wat anders voelen, of die origineler (weet even het goede woord niet) in het leven staan dan de meesten. Mensen met issues. Iedereen hier heeft overduidelijk een strijd gevoerd, of is daar nog mee bezig. Het is een draadje geworden waarin je je veilig kunt uiten. Heerlijk!
maandag 30 april 2018 om 18:54
Ohhhh, ik word genoemd! Nou, held, held....
Ik liep een ruimte binnen en daar stond ze. Ik zag haar en zij zag mij. En verder was er weinig heroïsch aan. We hebben aan het eind van de avond telefoonnummers uitgewisseld en daarna ging het snel.
Het mag een wonder heten dat ik haar ontmoet heb. Achteraf bleken we beiden bijna niet gegaan te zijn naar de bijeenkomst. Ik omdat ik zo depressief als een konijn was en liever in mijn bed had gelegen. Zij had een andere reden.
Echt, het was gewoon toeval....
Ik liep een ruimte binnen en daar stond ze. Ik zag haar en zij zag mij. En verder was er weinig heroïsch aan. We hebben aan het eind van de avond telefoonnummers uitgewisseld en daarna ging het snel.
Het mag een wonder heten dat ik haar ontmoet heb. Achteraf bleken we beiden bijna niet gegaan te zijn naar de bijeenkomst. Ik omdat ik zo depressief als een konijn was en liever in mijn bed had gelegen. Zij had een andere reden.
Echt, het was gewoon toeval....
maandag 30 april 2018 om 19:11
francieneke schreef: ↑30-04-2018 19:04Zo bijzonder!
Ik hoop dat jullie samen heel lang gelukkig zullen zijn Dymph!
Wat lief! Dank je wel! En ja, ik vind het ook nog iedere dag bijzonder dat we in elkaars leven mogen zijn.
En echt, dit kan jou, jullie morgen ook gebeuren....
maandag 30 april 2018 om 19:19
Hebben jullie trouwens ook een idee hoe het kan dat sommigen vam de ene in de andere relatie hoppen en sommigen (zoals ons) de liefde maar niet lijken te vinden? Soms denk ik: Ben ik nou zo kritisch? Hebben anderen gewoon veel geluk? Of zijn anderen niet kritisch genoeg?
Zelf denk ik dat het wel deels een kwestie van geluk hebben is. En ook dat wanneer je nooit lang alleen bent geweest je misschien wat makkelijker je ergens in stort.
Zelf denk ik dat het wel deels een kwestie van geluk hebben is. En ook dat wanneer je nooit lang alleen bent geweest je misschien wat makkelijker je ergens in stort.
maandag 30 april 2018 om 20:09
Interessant. Zo heb ik dat nooit gezien. Maar het lijkt inderdaad op een passief agressieve manier van communiceren.safrat schreef: ↑29-04-2018 16:09Veel over exen praten is nooit goed. Je leeft niet in het verleden.
Ik maak het niet vaak mee.
Ik denk dat al dat ex-gepraat ook bedoeld is om voorwaarden te stellen of grenzen aan te geven. Een klaagzang over dat de ex nooit wat in het huishouden doet zou ik vertalen als: van jou wordt dat wel verwacht.
Bedankt voor het inzicht.
maandag 30 april 2018 om 20:23
Ik kan alleen voor mezelf spreken maar terugblikkend een heleboel dingen: Te weinig gelegenheid, weinig in contact komen met nieuwe mensen/ inmobiele sociale kring. Angst om te flirten, weinig spontaan zijn. Angst een verkeerde keuze te maken, geen aantrekkingskracht voelen, smal interessegebied. Ook gewoon veel nadenken, alles rationeel benaderen.mick87 schreef: ↑30-04-2018 19:19Hebben jullie trouwens ook een idee hoe het kan dat sommigen vam de ene in de andere relatie hoppen en sommigen (zoals ons) de liefde maar niet lijken te vinden? Soms denk ik: Ben ik nou zo kritisch? Hebben anderen gewoon veel geluk? Of zijn anderen niet kritisch genoeg?
Zelf denk ik dat het wel deels een kwestie van geluk hebben is. En ook dat wanneer je nooit lang alleen bent geweest je misschien wat makkelijker je ergens in stort.
maandag 30 april 2018 om 20:39
Je hebt mezelf meteen ook beschrevenooitverlegen schreef: ↑30-04-2018 20:23Ik kan alleen voor mezelf spreken maar terugblikkend een heleboel dingen: Te weinig gelegenheid, weinig in contact komen met nieuwe mensen/ inmobiele sociale kring. Angst om te flirten, weinig spontaan zijn. Angst een verkeerde keuze te maken, geen aantrekkingskracht voelen, smal interessegebied. Ook gewoon veel nadenken, alles rationeel benaderen.
Ik heb trouwens ooit iemand geweten die 3 weekends na elkaar met een andere vriendin bij z'n ouders stond. Onvoorstelbaar.
maandag 30 april 2018 om 20:45
Ik denk idd dat veel mensen niet alleen kunnen zijn en maar pakken wat ze pakken kunnen en altijd verder kijken. Als je echt verliefd bent dan doe je dat niet.mick87 schreef: ↑30-04-2018 19:19Hebben jullie trouwens ook een idee hoe het kan dat sommigen vam de ene in de andere relatie hoppen en sommigen (zoals ons) de liefde maar niet lijken te vinden? Soms denk ik: Ben ik nou zo kritisch? Hebben anderen gewoon veel geluk? Of zijn anderen niet kritisch genoeg?
Zelf denk ik dat het wel deels een kwestie van geluk hebben is. En ook dat wanneer je nooit lang alleen bent geweest je misschien wat makkelijker je ergens in stort.
Volgens mij kun je nooit kritisch genoeg zijn. Als je je standaard verlaagt dan ga je gegarandeerd op termijn ergens aan ergeren en dat werkt ook niet.
Mensen tegenkomen en iets beginnen is geen kwestie van geluk, maar het is wel geluk dat je iemand tegenkomt die echt bij je past en die jou ook echt leuk vindt. Dat is heel zeldzaam en alleen veel daten verhoogt de kans, maar heb je daar zin in en de motivatie voor?
Daarnaast heb ik ook het idee dat hoe meer je duidelijk wordt hoe het allemaal werkt, hoe moeilijker wordt om er ongedwongen in te gaan. Kennis beperkt wat betreft de spontaniteit. Veel emotionele mensen leren niet echt dus die kunnen makkelijker ongedwongen (of onbezonnen, het is maar hoe je het ziet) erin blijven gaan. Ze stoten vaak hun hoofd, maar het belet ze niet hetzelfde te blijven doen.
maandag 30 april 2018 om 20:58
Oh haha, als we exact gelijk zijn heb ik de oplossing ook....ai!
Ja die zijn er zeker! Ik ken ook een verhaal van een dame die zo tientallen mannen heeft getoetst op geschiktheid. Omdat ik haar toevallig een keer heb gesproken weet ik een beetje wat iemand in huis heeft dit te kunnen (positief hoor).
ooitverlegen wijzigde dit bericht op 30-04-2018 21:28
Reden: Nuancering toegevoegd
Reden: Nuancering toegevoegd
1.51% gewijzigd
maandag 30 april 2018 om 21:01
Uitstekende beschrijving, spijker op de kop!spell68 schreef: ↑30-04-2018 20:45Ik denk idd dat veel mensen niet alleen kunnen zijn en maar pakken wat ze pakken kunnen en altijd verder kijken. Als je echt verliefd bent dan doe je dat niet.
Volgens mij kun je nooit kritisch genoeg zijn. Als je je standaard verlaagt dan ga je gegarandeerd op termijn ergens aan ergeren en dat werkt ook niet.
Mensen tegenkomen en iets beginnen is geen kwestie van geluk, maar het is wel geluk dat je iemand tegenkomt die echt bij je past en die jou ook echt leuk vindt. Dat is heel zeldzaam en alleen veel daten verhoogt de kans, maar heb je daar zin in en de motivatie voor?
Daarnaast heb ik ook het idee dat hoe meer je duidelijk wordt hoe het allemaal werkt, hoe moeilijker wordt om er ongedwongen in te gaan. Kennis beperkt wat betreft de spontaniteit. Veel emotionele mensen leren niet echt dus die kunnen makkelijker ongedwongen (of onbezonnen, het is maar hoe je het ziet) erin blijven gaan. Ze stoten vaak hun hoofd, maar het belet ze niet hetzelfde te blijven doen.
maandag 30 april 2018 om 21:33
Praten op een eerste date over exen vind ik een no-go. Hooguit iets in de trant van "ik heb drie langdurige relaties gehad en nog contact met één ex" o.i.d. Daarna moet het fijn weer over iets anders gaan.
Als je elkaar wat langer kent vind ik het juist weer wel fijn om er zo af en toe over te praten. Het geeft toch een idee van elkaars allergiën en voorkeuren.
Als je elkaar wat langer kent vind ik het juist weer wel fijn om er zo af en toe over te praten. Het geeft toch een idee van elkaars allergiën en voorkeuren.
maandag 30 april 2018 om 22:23
Er valt van alles over te zeggen en tegelijkertijd helemaal niets.mick87 schreef: ↑30-04-2018 19:19Hebben jullie trouwens ook een idee hoe het kan dat sommigen vam de ene in de andere relatie hoppen en sommigen (zoals ons) de liefde maar niet lijken te vinden? Soms denk ik: Ben ik nou zo kritisch? Hebben anderen gewoon veel geluk? Of zijn anderen niet kritisch genoeg?
Zelf denk ik dat het wel deels een kwestie van geluk hebben is. En ook dat wanneer je nooit lang alleen bent geweest je misschien wat makkelijker je ergens in stort.
Een gebrek aan mogelijkheden, (zelf)inzicht ervaring etc of juist te veel van deze dingen. Wil je niet of wil je juist te graag? Hoe serieus ben je in de liefde?
Je kan zoeken naar de algemene deler, maar die is er niet. Ik denk dat je de ander niet als maatstaf moet nemen.
Het gaat vooral om de vraag waarom jij de liefde nog niet hebt gevonden.
Waarom maak je een onderscheid tussen relaties en liefde in de eerste zin?
maandag 30 april 2018 om 23:15
Moest dit gewoon echt quoten.spell68 schreef: ↑30-04-2018 11:41
Ik geloof niet zo in vrijheid van keuze. Ik denk dat dat een illusie is op alle vlakken. Ik denk ook niet dat ik gedwongen ben de persoon te worden die ik nu ben. Het is simpelweg mijn reactie als persoon op een bepaalde prikkel net zoals de genen van ieder mens anders reageren op een zelfde prikkel. Daar kun je verder niets aan veranderen. Je kunt hoogstens de prikkel veranderen of wegnemen. Wat wel kan is het aanleren van vaardigheden, maar dat is vaak symptoombestrijding en in stress situaties ga je toch reageren zoals je eigenlijk bent (van die lifo en kleurencursussen).
Mijn zusje is hetzelfde opgevoed en die reageert heel anders. De reden dat ik vermijdend afwijzend ben, is namelijk juist, omdat ik veel gevoeliger ben, maar anderzijds ook zeer zelfstandig (anders was ik wellicht angstig of angstig-vermijdend geweest). Zij is ook meerdere keren gedumpt, maar dat heeft bij haar nooit zo'n impact gehad als bij mij. Blijkbaar heeft de manier van opvoeden van mijn ouders bij mij ook een veel grotere impact gehad en heb ik daardoor die stijl geadopteerd, mijn zusje heeft dat helemaal niet. Ik heb het namelijk met dieren helemaal niet, alleen met mensen.
Je ziet hier op het forum wel meer mensen die emotioneel goed geraakt zijn en ze gaan daar allemaal anders mee om en het heeft ook bij iedereen andere gevolgen.
Ik heb niet zo'n moeite met het uiten van emoties. Dat gebeurt of gebeurt niet. Als ik boos reageer dan zal ik dat wel zijn, anders zou ik zo niet reageren. Maar ik weet vaak heel diep van binnen al wel of die boosheid terecht is of niet. Daar hoef ik niet over na te denken, alleen maar eerlijk te zijn tegen mezelf.
Maar dat had jij natuurlijk ook met verliefdheid. Dat je bij jezelf te rade gaat of het terecht is of niet. Op de één of andere manier lijkt het of jij het voor jezelf belangrijk vindt om je eigen emoties en gevoel goed te kunnen keuren. Komt dat omdat je je eigen emoties niet vertrouwt? En zo ja, heb je dan het idee dat wanneer je ze zelf niet goedkeurt dat gevolgen voor je gaat hebben?
Ik kan me wel herinneren dat we manipulatie wel eens hebben besproken, maar met deze bedoelde ik met een kerel van de sportschool. Hij vond het mensen zo bewerken dat ze een auto kopen die ze eigenlijk niet willen kopen geen manipulatie en ik wel. Het zegt misschien ook iets over wie hij en ik zijn. We hadden wel vaker van dat soort meningsverschillen, maar die heb ik vaker met alfa mannetjes. Dat loopt ook vaak niet goed af. Ik zie hem dan ook al jaren niet meer.
En ja ik provoceer heel graag, zoals gezegd. Overigens doet ik het ook, omdat het tot reacties (of niet) van mensen en daar leer ik veel van. Daar komen ook niet zoveel aannames uit voor mezelf, maar conclusies. Soms vraag ik mensen wel eens waarom ze zo reageren, maar dat is alleen als de reactie me niet tegenstaat, want dan houd ik het snel voor gezien. Omdat ik zo in het moment leef, ben ik heel snel en heel assertief. Ik reageer meteen. Wij gebruiken denk ik idd beide provocatie als tool (dus bewust), maar beide met een heel andere insteek, maar het helpt ons wel om om te kunnen gaan met de sociale maatschappij.
Ik denk overigens wel te kunnen zien wanneer het negeren anders dan uit desinteresse is. Dat gebeurt nu ook door haar, maar goed ik heb het idee dat ik dat zelf veroorzaak, omdat ik verder geen actie onderneem. Ik heb geen idee of er verder signalen zijn.
De gesprekken, tja mijn onvermogen om gesprekken aan de gang te houden is vaker een probleem. Wanneer gesprekken niet over "diepere" onderwerpen gaan dan ben ik erg afhankelijk van het stellen van vragen aan de ander. Maar als de antwoorden zo gesloten zijn dat ik eigenlijk geen verdere vragen kan stellen zonder dat het er op lijkt dat ik de antwoorden er probeer uit te trekken dan wordt het heel lastig voor me.
Ik vind het gevoelsmatig ook heel lastig om, wanneer iemand een antwoord geeft zoals "nee ik houd niet van feestjes en zo" dat ik het gesprek dan naar mezelf haal door iets te zeggen als: "oh, nou ik wel hoor", alhoewel ik wel weet dat het op zich niet zo raar is om dat te doen. Maar eigenlijk ben ik zelf ook niet echt open vanuit mezelf.
Uiteindelijk eindigt het dan zo dat ik na verloop van tijd, maar ga vragen naar een bekend onderwerp, waarvan je eigenlijk weet dat er weinig veranderd kan zijn ten opzichte van de laatste keer dat ik er na vroeg. Dan krijg je van die ongemakkelijke stiltes. Ze vraagt nu overigens niets meer en dan heb ik het idee dat het allemaal op mijn schouders terecht komt en dan geef ik het op. Dan zeg ik ook eigenlijk niets meer. Misschien dat ze daarom contact vermijdt als ze langsloopt.
Ik neem mijn uiterlijk niet zo serieus anders zou ik mezelf wel beter kleden. Wat ik wel serieus neem, is mijn fysieke gezondheid, daar valt goed eten en trainen onder. Het helpt dat ik beide ook heel leuk en interessant vind en daarom hang ik elke dag in de sportschool. Als ik iets leuk vind of er beter in wil worden dan ben ik daar zeer serieus in en wil ik er alles van weten. Ik vind het een prettige gedachte dat ik nooit hoef te twijfelen bij keuzes die ik maak in mijn leven, omdat ik vind dat ik over dat soort zaken de kennis in pacht heb. Dat zorgt ervoor dat ik eigenlijk zorgenvrij ben en voor de rest doe ik niet zoveel en gedraag ik me voornamelijk als een kind.
Vind jij het niet lekker dat je maar een beetje raak kunt leven zonder jezelf allerlei eisen op te leggen of voor jezelf moet voldoen aan de eisen van de maatschappij?
Hoe bedoel je dat je helaas gelukkig geen promiscue seksleven hebt? Dat je niet zeker weet of je dat wel wilt of dat je toch eigenlijk een relatie wilt, omdat jij dat gelijk stelt aan seks en dat kwalitatief beter is?
Wat indrukwekkend geschreven.
Ook dat gedeelte over 'vrijheid van keuze' heb ik met veel interesse gelezen.
maandag 30 april 2018 om 23:37
Ik was een tijdje terug in een supermarkt. En ik hoorde dus een meisje bij de vleeswaren afdeling zo van 'Ja die jongen hij is op zich leuk maar hij stalkt mij zo'. Ze hadden het over iemand die ik niet ken. Toen ik dat hoorde zei ik'ik had gewild dat ik nog een keer wordt gestalked door een (gsexueel geinteresseerd) meisje'. Tien zeiden zij 'aww.. komt vast wel een keer'. Ik zei 'Nee ik ben al 37 dat gebeurt mij niet meer. ik ken mijn plaats'. Toen werden ze stil..
Afentoe wil ik gewooon fu... up dingen zeggen in het openbaar. En ik doe dit steeds vaker.
Meiden die semi-zeuren dat ze worden gestalked door een (voor hun) leuke jongen. Tja.. daar kan een incel jongen zoals ik aan ergeren.
Afentoe wil ik gewooon fu... up dingen zeggen in het openbaar. En ik doe dit steeds vaker.
Meiden die semi-zeuren dat ze worden gestalked door een (voor hun) leuke jongen. Tja.. daar kan een incel jongen zoals ik aan ergeren.
dinsdag 1 mei 2018 om 02:29
Dat heb je dan gemeen met heel veel mensen
zelf zit ik meestal achter een laptop want dit forum op mijn mobiel = zelfkastijding.Er is een topic waar je klachten over het forum zelf kwijt kan, mailen kan ook maar dit gaat niet veranderen vrees ik. Dat is voor iedereen zo denk ik.
dinsdag 1 mei 2018 om 06:39
Aha, dus een meisje/vrouw mag zich niet beklagen over stalkerig gedrag omdat jij zieliger bent.
Iemand die een paar weken niet kan voetballen (zijn lust en zijn leven) vanwege een flink verzwikte enkel mag dus ook niet klagen, want he, hij zit niet in een rolstoel?
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
dinsdag 1 mei 2018 om 08:11
Je geeft nu eigenlijk een perfect voorbeeld om niet te klagen, er waren betere voorbeelden om je punt te maken
