Voor wie nog nooit een relatie heeft gehad (4)

safrat schreef: ↑

27-05-2018 19:31

Mijn dates zijn ook leuk. Het is geen kruisverhoor. Ik vraag soms door. Met een glimlach. Soms ook spontane vragen en vragen die ik sowieso wil stellen. Ik vertel zelf ook. Het is nog steeds een normaal gesprek. Soms kom ik ook wel terug op de dingen die eerder zijn gezegd. Maar ik denk dat mijn gesprekken meer gestuurd zijn dan die van jou. Waarschijnlijk ook langzamer.

Wat jij eerder zei, dat je meer zegt dan dat je los laat kwam het op neer.
Dat is bij mij ook wel zo.

Je hebt je misschien wat meer voorbereidt.
Dat valt mij nu pas op dat ik dat niet doe.
Ik zeg weleens voor de grap, is dit een kruisverhoor?
Dan is het een leuke date met humor.
Ik ben wel rechtstreeks, misschien bedoel je dat, nooit hatelijk.
Jij hebt ook over het algemeen leuke dates hè.
Ik vind het daten ook niet eng.
Wel leuk om met een man af te spreken.
Zo ervaar jij het toch ook wel?

Eslarealidad schreef: ↑

25-05-2018 14:23

Zo een heel levensverhaal hoef ik ook niet te horen. Poeh!
Dan kan er een afknapper op de loer liggen.
Dan valt er niks meer te ontdekken.
Het vreemde is dat die ex in het begin ook hele verhalen had.
Ik deed weleens de telefoon op een meter afstand.
Toen zat ik nog in de aftast fase.
Hij spiegelde zich ook aan mij en een collega.

Waarom ik het mysterieus vond is omdat ik verliefd was en hij ook een gentlemen kon zijn.
Een introverte gentleman. Wauw!

Jij schrijft ergens over uit eten samen en dan complimenten krijgen.
Dat is juist leuk, vind ik.
Ik vind het raar als dat er niet is.
Mijn vriendin had laatst een date.
Knappe meid en die date zat te katten. Dat is erg. Ze gaf hem lik op stuk. Zaten we dan, zei ze.
Zij vindt een charmante man ook leuker. Je kunt daar toch ook doorheen kijken?
Leuk juist dat veroveren van een man.
Ik geef ook complimenten.
En ook echt gemeend.
Die ex werd ook steeds knapper naarmate ik meer verliefd werd.
Die kleur ogen, wauw!
Herken jij dat ook?

Ik vind het meer een afknapper, omdat ik dan het idee heb dat degene tegenover me, het niet tegen mij vertelt, maar omdat er een levend wezen voor hem/ haar staat. En ik ben geen praatpaal.

Er bestaat nogal een verkeerd beeld over introverten en dat is nogal hardnekkig. Introvertie is niet hetzelfde als verlegen zijn, sterker nog verlegenheid overkomt voornamelijk extraverten. Het lijkt dat introverten ook vaak zo zijn, maar dat is bedachtzaamheid, zoals Safrat zo eloquent uitlegde (compliment hè, steek hem snel in je zak, want hij is zo weggewaaid!).

Het heeft ook niet zoveel te maken met stil zijn of weinig praten, meer over zinvol praten. Praten is een communicatiemiddel geen bindmiddel voor introverten. Als je me gisterenavond had gezien, toen praatte ik honderduit. Maar dat was met een goede vriend, die ik al een tijd ken (die ook introvert is). Dus 1 op 1 en voor mij veel diepgang. Dan kom ik iig heel extravert over. Dat heeft iedere introvert wel, het kost alleen moeite om zo'n soort mensen te vinden. Jouw ex kan heel enthousiast van jou zijn geweest en daarom zo open zijn geweest.

Maar daarna ga ik mooi alleen thuis zitten. Dat is een kenmerk wat iedere introvert wel deelt, de sociale batterij opladen door alleen te zijn, naast een hekel hebben aan grote groepen en drukte (dat laatste heb ik dan zelf geen last van. Ik kan prikkels prima blokken) en wat was het, melkveepraatjes.

Ik heb niets met complimenten, omdat ik ze ook onecht vindt en oppervlakkig. Ik krijg dan het idee dat iemand probeert om leuk gevonden te worden en niet dat het echt bedoeld is. Immers, je kent me helemaal niet en ten tweede is het gebaseerd op iets oppervlakkig, waarvan je niet eens weet of ik het wel als een compliment zie.

Ik geef wel eens complimenten, maar dat is altijd gebaseerd op het feit dat ik vind dat iemand iets bereikt heeft en ik het knap vind dat ze doorzettingsvermogen hebben oid. We hebben op de sportschool een vrouw die 50 kg is afgevallen. Ik vind het er niet uit zien, maar ik heb haar gezegd dat ik het heel knap vond dat ze er voor is gegaan en dat ze het heeft volgehouden. Dat kwam alleen niet zo binnen, want zij wil alleen horen dat ze er nu heel goed uit ziet en dat doe ik dus niet.

Ik begrijp over het algemeen niet zo dat mensen zich goed kunnen voelen als een ander positief over ze zijn of in de put zitten als iemand negatief is (en dan vnl als ze die niet eens kennen). Ik heb dat eigenlijk nooit gehad. En als ik dan één ding wel geleerd heb, is dat ik waardering volledig uit mezelf haal.

Ik kan je alleen niet volgen, waar ik doorheen kan kijken?
Ik denk dat ik wel heel charmant kan zijn, maar dat is aan de ander om dat te vinden. Het is natuurlijk altijd beter dan een sukkel die zich vooral goed voelt als ie een ander naar beneden haalt. Dat soort mensen mijd ik helemaal uit mijn leven. Overigens mag ik graag katten, maar dan altijd met een humoristische intonatie. Dat houdt de boel levend.

Ik weet niet of ik haar mooier begon te vinden. Ik kan me dat niet zo goed herinneren. Ik kan me alleen herinneren dat ik haar betoverend vond. Ik kom ze nog regelmatig tegen en ik mag er nog steeds graag naar kijken, maar dat is met heel andere ogen. Ik herinner me voornamelijk de ellende en hoe ik me voelde na de break up.

Overigens even voor mijn beeldvorming: hoe lang geleden is je relatie uit gegaan en hoe oud ben je ongeveer, ik vind dat laatste lastig in te schatten.

safrat schreef: ↑

27-05-2018 19:14

Vakanties tellen niet. En die 2 jaar was een hele lange vakantie?
Of nouja ik was het vergeten. 2 dates zonder fysiek contact en de rest van de tijd had ik een Spaanse jongeman die in de club naast mij werkte. Na het winterseizoen kwam ik terug, maar wilde geen relatie meer en toen zijn we vrienden geworden. Samen eten na het werk enzo. Hij schreef brieven. Dat was toen nog.

Het was heel gezellig, maar niet met hem toch? Hij was te verlegen voor jou. Zo'n badmeester kom je elke keer tegen op het strand. Dat lijkt mij wel vervelend. Als het niks is, moet je ook niet te lang blijven. Dan krijgt de ander hoop.

Ja, jij denkt hij heeft haar tas gepakt om haar uit te vragen. Zo was het volgens mij niet. Dat is namelijk moeilijk gedoe met een risico. Hij had het ook gewoon kunnen vragen.

Ja, romantisch was dat, brieven schrijven.

Ik had het idee dat hij jou mee uit wilde vragen.
Nu zit ik op een verkeerd spoor?

Ik ben juist nog wat gebleven omdat ik juist hoop had.
Lekker gaan dansen en later weer in zijn buurt. Er kwam amper wat uit. Ik gaf hem de kans wel.
Toen ik wegging wat dat wel teleurstellend. Hij vraagt mij te komen naar die bar. Tegen anderen praatte hij wel. Net als die middag. Dan reset ik me weer en ga verder.
Beetje onbeschoft ook.
Dacht zeker als badmeester kan ik dit wel máken.
Als ik verlegen ben, praat ik wel.
Al is het als plank.
Dan maar met een knalrode kop en wat wapperen met mijn handen voor mijn gezicht maar ik laat iemand niet staan waar ik mee afspreek. Mijn beleefdheid stijgt dan toch boven die verlegenheid uit.

Eslarealidad schreef: ↑

27-05-2018 20:00

Wat jij eerder zei, dat je meer zegt dan dat je los laat kwam het op neer.
Dat is bij mij ook wel zo.

Je hebt je misschien wat meer voorbereidt.
Dat valt mij nu pas op dat ik dat niet doe.
Ik zeg weleens voor de grap, is dit een kruisverhoor?
Dan is het een leuke date met humor.
Ik ben wel rechtstreeks, misschien bedoel je dat, nooit hatelijk.
Jij hebt ook over het algemeen leuke dates hè.
Ik vind het daten ook niet eng.
Wel leuk om met een man af te spreken.
Zo ervaar jij het toch ook wel?

Ja, ik vind daten leuk. Totaal niet eng of spannend in negatieve zin. Ik heb eigenlijk nooit geen leuke date gehad. Natuurlijk wel met mannen waar ik niks in zag, maar dan nog is de avond altijd wel gezellig. Ik hou er ook wel van om onbekende mensen te ontmoeten.

Het is eigenlijk niet zozeer een kwestie van voorbereiden. Ik heb geen vast repertoire van vragen of dingen waar ik het over heb. Als ik afspreek ben ik nieuwsgierig naar de ander en dan vraag ik. Vooral over dingen die mijn nieuwsgierigheid opwekken. Dat kan iets zijn uit de eerste mails maar ook een opmerking tijdens het gesprek. Het is niet zo dat ik die vragen van tevoren bedenk. Dat doorvragen wel. Ik onthou wel dat daar nog stukjes niet vertelde informatie zitten.

Ik ben trouwens ook wel rechtstreeks. Dat is niet het verschil. Ik denk dat jij vooral spontaner bent en makkelijker in het sociale gebeuren. Meer een groepsmens en makkelijk pratend met iedereen. Luchtige onderwerpen misschien? Ik ben niet zo. Hatelijk kwam niet in mij op. Zo kom je totaal niet over. Tussen spontaan en bedachtzaam zit een groot verschil. Je kan vast beiden zijn en ik ben heel soms spontaan. Zelden. Niet nooit.

Eloquent nog wel. Dank je wel. Heel uitzonderlijk die complimenten van jou. Zo stijgen ze in waarde.

Eslarealidad schreef: ↑

27-05-2018 20:17

Ja, romantisch was dat, brieven schrijven.

Ik had het idee dat hij jou mee uit wilde vragen.
Nu zit ik op een verkeerd spoor?

Ik ben juist nog wat gebleven omdat ik juist hoop had.
Lekker gaan dansen en later weer in zijn buurt. Er kwam amper wat uit. Ik gaf hem de kans wel.
Toen ik wegging wat dat wel teleurstellend. Hij vraagt mij te komen naar die bar. Tegen anderen praatte hij wel. Net als die middag. Dan reset ik me weer en ga verder.
Beetje onbeschoft ook.
Dacht zeker als badmeester kan ik dit wel máken.
Als ik verlegen ben, praat ik wel.
Al is het als plank.
Dan maar met een knalrode kop en wat wapperen met mijn handen voor mijn gezicht maar ik laat iemand niet staan waar ik mee afspreek. Mijn beleefdheid stijgt dan toch boven die verlegenheid uit.

Ja brieven schrijven is pure romantiek. Een mailtje doet niet veel. Ik krijg af en toe nog wel een kaartje. Ook leuk. Maar niemand schrijft meer een brief.

Hij vroeg me ook mee uit. Ik zei nee.

Ik snap dat niet van jouw date. Je danst, maar niet met hem. Praten doet hij met anderen. Geen tweepersoonsdate dan. Dat zou voor mij geen date zijn. Ik had er wat van gezegd. Was ook niet gaan dansen elders. Als iemand mij uitvraagt verwacht ik alle aandacht. Heel onbeschoft en verlegenheid is geen excuus. Maarja, voor jou 10 anderen. Zo gaat dat in die badplaatsen. Het liefst elke week een ander meisje. Wat niet klopt met die verlegenheid he.

Oké. Ik ben dus voor de zoveelste keer alleen op vakantie. En ja, daar geniet ik van. Maar ondertussen zie ik zoveel koppels die het zo leuk hebben samen. En dan bedenk ik me dat het alweer 7 jaar geleden is dat ik voor het laatst zo als koppel rondliep. En dan lijkt het alsof ik steeds meer vervreemd raak van dat plaatje. Iets wat ik niet heb. En de jaren verstrijken en verstrijken maar. En dan komt er misschien een tiid dat mensen het sneu gaan vinden. Nu is het nog stoer: een jonge vrouw die van alles alleen onderneemt. Maar er komt een dag dat het triest begint te worden.

En dan baal ik. Waarom kom ik HEM maar niet tegen? Aan aandacht geen gebrek. Ik zie er goed uit, ben welbespraakt en heb echt wel wat te bieden. (de woorden van anderen) En toch zit ik hier weer alleen. Op sommige momenten is dat gewoon balen.

ik mis de boot zo voelt het soms. Zelfstandig zijn is leuk. Maar na een aantal jaren weet ik het wel: ik weet wie ik zelf ben, ik weet dat ik het alleen red, etc. Nu zou ik toch graag weer eens iemand aan mijn leven toevoegen.

Waarom gebeurt het maar niet? Waarom word ik niet verliefd? Veeleisend ben ik niet. Gewoon een zelfstandige man met inhoud en humor. Ergens moet die toch rondlopen?

Kan het zijn dat je op een gegeven moment gewoon te lang alleen bent? Dat je steeds meer vervreemd raakt en steeds eigengereider wordt? Waardoor mannen afhaken?

safrat schreef: ↑

27-05-2018 09:33

Ik schreef verhullen, omdat het mooi paste bij vervullen. Ik bedoelde ontkennen.

Ik ben te langzaam om snel te reageren. Dat heb ik al vaker geschreven. Iemand trekt een conclusie en ik ben niet bij machte om dat te weerleggen - ook al weet ik op dat moment dat het niet zo is. Ik zwijg gewoon. Misschien is dat een kenmerk van introversie. Ik herhaal de woorden in mijn hoofd en denk vooral over hoe die ander daarbij komt en dan is het moment voorbij. Zoiets.

Bij mensen die ik ken is dat heel anders.

Had je bij het jonge sportmeisje geen moeite met contact leggen? De wens was daar. Je wist niet wat je moest zeggen. Je kreeg ook geen vragen terug die konden duiden op belangstelling, maar wat betekent op zich dan? Op zich geen moeite om contact te leggen behalve als contact maken er toe doet?

Dat is zeker een kenmerk van introvertie. Een kenmerk van een extravert is dan dat ze harder gaan praten, of gaan opbieden met echt complete onzin die dan als de absolute waarheid wordt geponeerd.

Ik ben wel snel, maar ik zwijg ook meestal. Of ik zeg ok en meer niet. Ik zie de zin er niet meer van in om mijn gelijk te halen of het ongelijk van de ander te bewijzen. Dat is wel mijn allergrootste winst tov toen ik puber was. Dat scheelt een dijk aan energie zeg.

Waarom zwijg je wel bij mensen die je niet kent en niet bij mensen die je wel kent? Je kunt dus wel snel genoeg zijn om te reageren blijkbaar. Speelt er dan nog iets anders?

Ik heb niet zo'n moeite met contact leggen zoals ik al zei. Het voelt alleen meestal onecht. Ik ben me er terdege van bewust dat je echt nagenoeg alles kunt zeggen om contact te leggen, maar ik zit zo gewoon niet in elkaar. Iedereen heeft wel de neiging om anderen te benaderen op een manier zoals zijzelf in elkaar zitten.

Ik heb er een hekel aan als mensen zo maar ineens tegen mij gaan praten en dan vooral als het na 2 seconden over henzelf gaat of zonder vragen inbreken in een gesprek dat ik met een ander heb. Mijn blik en lichaamstaal spreken dan wel boekdelen en dan zij ze zo weg. Ik heb dus de insteek dat anderen er ook niet op zitten te wachten dat ik zo maar iets tegen ze ga zeggen. En hoewel ik weet dat het vaak niet zo is, doe ik het niet, omdat het niet mijn natuur is.

Ik kan het me niet precies herinneren, maar of ik was mijn trainingsmaatje verbaal aan het klieren en zij keek me vragend aan en ik reageerde daarop of ik heb gewoon een keer gevraagd hoe het werk haar op de gym beviel. En toen hoeveel dagen werk je hier. Dat waren er 3. Toen vroeg ik of ze nog thuis woonde en zei ze nee. Toen vroeg ik of ze met zoveel dagen wel rond kon komen, etc etc. Dan kan ik daar volgende keer weer op inhaken, maar dan is het contact al gelegd.

Maar wat bedoel je met wat dat betekent en bedoel je dat ik alleen contact leg als het er niet toe doet? Ik leg zelden contact.

Heb je bijv nooit dat als je zo eens stil staat, dat bij alle contacten die je hebt, oppervlakkig of diep, dat maakt niet zoveel uit, hoe je er eigenlijk aan bent gekomen?

Ik heb namelijk best wel wat vrouwen op de sportschool die me altijd heel enthousiast begroeten en ik hen ook, maar ik heb echt geen idee hoe dat nou tot stand gekomen is. Ik heb er nooit bewust op aangestuurd, en ik heb er verder nog een woord tegen gezegd.
Ik heb dat met heel veel mensen, want ik stap zelden op mensen af, zoals gezegd.

Eigenlijk zegt dat dus idd ook geen contact maken als ik het wel zou willen, omdat de aanleiding puur fysiek is en niet, omdat iets aan de persoonlijkheid me opvalt. Oh, en ik lach niet zo maar naar mensen die ik niet ken, dat helpt ook niet echt.

Ik denk dat dat ook wel een kenmerk van introverten is.

safrat schreef: ↑

27-05-2018 09:36

Is dat zo? Wij schrijven toch ook aardig wat op grond van een enkele vraag.

Jazeker, wij hebben een vraag nodig, zij slechts een uitnodiging (die zien ze zelf vaak, die hoeven we niet te geven blijkbaar).

En toch he Spell, haal jij die waardering ook uit een ander. Het is niet dat je veel bevestiging nodig hebt of dat jouw eigenwaarde gebaseerd is op de mening van anderen, maar je bent deels wel beïnvloedbaar en bevattelijk voor complimenten en kritiek. Als ik iets heel positiefs zou schrijven over jou dan doet het wel iets met je. Je maakt mij niet wijs dat het anders is. Die proef is al genomen.

spell68 schreef: ↑

27-05-2018 20:54

Dat is zeker een kenmerk van introvertie. Een kenmerk van een extravert is dan dat ze harder gaan praten, of gaan opbieden met echt complete onzin die dan als de absolute waarheid wordt geponeerd.

Ik ben wel snel, maar ik zwijg ook meestal. Of ik zeg ok en meer niet. Ik zie de zin er niet meer van in om mijn gelijk te halen of het ongelijk van de ander te bewijzen. Dat is wel mijn allergrootste winst tov toen ik puber was. Dat scheelt een dijk aan energie zeg.

Waarom zwijg je wel bij mensen die je niet kent en niet bij mensen die je wel kent? Je kunt dus wel snel genoeg zijn om te reageren blijkbaar. Speelt er dan nog iets anders?

Ik heb niet zo'n moeite met contact leggen zoals ik al zei. Het voelt alleen meestal onecht. Ik ben me er terdege van bewust dat je echt nagenoeg alles kunt zeggen om contact te leggen, maar ik zit zo gewoon niet in elkaar. Iedereen heeft wel de neiging om anderen te benaderen op een manier zoals zijzelf in elkaar zitten.

Ik heb er een hekel aan als mensen zo maar ineens tegen mij gaan praten en dan vooral als het na 2 seconden over henzelf gaat of zonder vragen inbreken in een gesprek dat ik met een ander heb. Mijn blik en lichaamstaal spreken dan wel boekdelen en dan zij ze zo weg. Ik heb dus de insteek dat anderen er ook niet op zitten te wachten dat ik zo maar iets tegen ze ga zeggen. En hoewel ik weet dat het vaak niet zo is, doe ik het niet, omdat het niet mijn natuur is.

Ik kan het me niet precies herinneren, maar of ik was mijn trainingsmaatje verbaal aan het klieren en zij keek me vragend aan en ik reageerde daarop of ik heb gewoon een keer gevraagd hoe het werk haar op de gym beviel. En toen hoeveel dagen werk je hier. Dat waren er 3. Toen vroeg ik of ze nog thuis woonde en zei ze nee. Toen vroeg ik of ze met zoveel dagen wel rond kon komen, etc etc. Dan kan ik daar volgende keer weer op inhaken, maar dan is het contact al gelegd.

Maar wat bedoel je met wat dat betekent en bedoel je dat ik alleen contact leg als het er niet toe doet? Ik leg zelden contact.

Heb je bijv nooit dat als je zo eens stil staat, dat bij alle contacten die je hebt, oppervlakkig of diep, dat maakt niet zoveel uit, hoe je er eigenlijk aan bent gekomen?

Ik heb namelijk best wel wat vrouwen op de sportschool die me altijd heel enthousiast begroeten en ik hen ook, maar ik heb echt geen idee hoe dat nou tot stand gekomen is. Ik heb er nooit bewust op aangestuurd, en ik heb er verder nog een woord tegen gezegd.
Ik heb dat met heel veel mensen, want ik stap zelden op mensen af, zoals gezegd.

Eigenlijk zegt dat dus idd ook geen contact maken als ik het wel zou willen, omdat de aanleiding puur fysiek is en niet, omdat iets aan de persoonlijkheid me opvalt. Oh, en ik lach niet zo maar naar mensen die ik niet ken, dat helpt ook niet echt.

Ik denk dat dat ook wel een kenmerk van introverten is.

De mensen die ik ken kennen mij ook. Die komen niet met voorbarige conclusies. Er kan verwarring zijn en dat vragen ze of ze wachten tot ik vertel. Het is niet altijd dat ik te laat ben met een eventuele correctie. Soms op tijd. Dan is het nog maar de vraag of het zin heeft. Hoeveel energie kost het mij etc.

Ik ben meestal niet de eerste die contact legt. Vaak de ander en het is langzaam opgebouwd. Soms ook niet. In het laatste geval door een gemeenschappelijke interesse.

Ik lach ook niet vaak. Wel tegen en met mensen die ik goed ken en mag. Heel af en toe lach ik naar iemand op straat. Een goed geklede vrouw. Een kind. Ik lach nooit tegen mensen die ik niet mag.

Met dat sportmeisje hield het contact op. Nu verloopt alles stroef en volgens mij negeert zij jou. Daar ging wat mis. Bij jou omdat je een vraag in de herhaling gooide en alles eenzijdig was. Geen echt gesprek maar een interview. Het moet van twee kanten komen. Dat is zo, maar jij wilde contact. Waarom lukte dat niet?

Eslarealidad schreef: ↑

27-05-2018 19:02

Ik vind het een leuk bericht.
Heb je al antwoord gehad?

Vrijdag verzonden via de school e-mail aangezien ik niets anders had.
But nope.

Ik sprak haar aan net voor de sessie begon, toen de hele sessie samengezeten en 'samengewerkt'. Er waren enkele opdrachtjes en die leidden tot eerder persoonlijke gesprekken dan antwoorden op de opdrachtjes. Het was ongeveer gelinkt maar dus breder. Toen de sessie voorbij was ben ik met haar tot haar bushalte gewandeld.

Ik heb niet gevraagd naar contactgegevens omdat er toen nog 3 sessies waren en ik hoopte dat ze nog ging komen maar de vorige kwam ze dus niet. Nja, in België is de examenperiode echt aangevangen dus ik vermoedde dat ze niet zou komen naar de twee volgende sessies waardoor ik dat bericht gestuurd heb. Vrijdagmiddag. Iedereen die ervan afweet reageert positief dus het zou jammer zijn mocht het op niets uitdraaien.

Anderzijds heb ik alles gedaan wat ik kon. Nu moet het van haar komen, of niet. Kan ook natuurlijk.
Al viel het de docente wel op dat er iets 'aan de hand was' dus da's de reden waarom ik de stap tot contact zoeken via alternatieven ook gezet heb.

safrat schreef: ↑

27-05-2018 19:23

Ik zet speciaal mijn pc aan om het te lezen. Jij bent altijd positief.
Ik ben een zeikerd.

Dus jij vindt er niets aan?
Je reageert maar laat in sé niets uitschijnen van wat je ervan vindt...

safrat schreef: ↑

27-05-2018 20:37

Ja, ik vind daten leuk. Totaal niet eng of spannend in negatieve zin. Ik heb eigenlijk nooit geen leuke date gehad. Natuurlijk wel met mannen waar ik niks in zag, maar dan nog is de avond altijd wel gezellig. Ik hou er ook wel van om onbekende mensen te ontmoeten.

Het is eigenlijk niet zozeer een kwestie van voorbereiden. Ik heb geen vast repertoire van vragen of dingen waar ik het over heb. Als ik afspreek ben ik nieuwsgierig naar de ander en dan vraag ik. Vooral over dingen die mijn nieuwsgierigheid opwekken. Dat kan iets zijn uit de eerste mails maar ook een opmerking tijdens het gesprek. Het is niet zo dat ik die vragen van tevoren bedenk. Dat doorvragen wel. Ik onthou wel dat daar nog stukjes niet vertelde informatie zitten.

Ik ben trouwens ook wel rechtstreeks. Dat is niet het verschil. Ik denk dat jij vooral spontaner bent en makkelijker in het sociale gebeuren. Meer een groepsmens en makkelijk pratend met iedereen. Luchtige onderwerpen misschien? Ik ben niet zo. Hatelijk kwam niet in mij op. Zo kom je totaal niet over. Tussen spontaan en bedachtzaam zit een groot verschil. Je kan vast beiden zijn en ik ben heel soms spontaan. Zelden. Niet nooit.

Ja, jij bent ook wel rechtstreeks.
Ik dacht misschien met daten in real life niet zo.
Ook dus wel.
Je komt bij mij spontaan over.
Bedoel jij niet het woord uitbundig?
Ik vind het ook leuk met een onbekende man uitgaan.
Ikzelf leg de link vaak tussen rechtstreeks en hatelijk.
Die types heb je ook.
Zoals bij mijn vriendin haar onsympathieke date. Rechtstreeks een kat geven.

Ooh nee hoor, ik ben ook geen groepsmens. Juist niet.
Zo met een groep thuis afspreken.
Ben ik geen type voor.
Of in een bar.
Helemaal niet.
Wel sociaal. Ik praat dan wel met mensen in de wandelgangen maar kort en ga weer door.
Misschien is dat het introverte in mij?
Op de koffie werd ik vaak gevraagd, door buren enzo, hou ik ook niet van.
Dat weten ze nu wel.
Ik praat wel met ze, als ik ze tegenkom. Aardige buren.


Wel met mijn familie, ons groepje.


Ik snap wel dat ik over kom als een groepsmens.
Ik kan wel werken in (grote) groepen, dat is weer anders, dan ben je werkgericht.

Als jij date heb je dan hoge hakken aan?
Dat is zomaar een vraag.

JonasV91 schreef: ↑

27-05-2018 21:23

Dus jij vindt er niets aan?
Je reageert maar laat in sé niets uitschijnen van wat je ervan vindt...

Ik vind dat je jezelf in een ondergeschikte positie plaatst. Je laat de dingen open. Er komt geen voorstel voor een concrete afspraak. Ik zou heen verleden tijd hebben gebruikt.

Jullie zijn beiden Belgisch. Je hebt een andere manier van communiceren. Bovendien heb je de mail al gestuurd.

safrat schreef: ↑

27-05-2018 21:32

Ik vind dat je jezelf in een ondergeschikte positie plaatst. Je laat de dingen open. Er komt geen voorstel voor een concrete afspraak. Ik zou heen verleden tijd hebben gebruikt.

Jullie zijn beiden Belgisch. Je hebt een andere manier van communiceren. Bovendien heb je de mail al gestuurd.

Ik kan maar weinig afspreken, we zitten in de examenperiode dus nu een voorstel lanceren zit er volgens mij niet in.
Ze weet waar ik op dinsdagavond te vinden ben voor de komende 2 dinsdagen.
Dus als ze iets wil doen, kan ze altijd naar dat 'event' komen.

Ik kon er inderdaad expliciet bij vermeld hebben dat ik daar zou zijn maar dat heb ik wel eerder aangegeven.
Haar examens gaan nu, helaas, voor.

De rest neem ik mee voor later

safrat schreef: ↑

27-05-2018 19:23

Ik zet speciaal mijn pc aan om het te lezen. Jij bent altijd positief.
Ik ben een zeikerd.

Nou, ook niet altijd hoor.
Ik kan ook zeiken.
Dit bericht kan ik goed lezen op mijn mobiel.
Komt leuk over.
Ik zit nooit meer op mijn p.c.
Jij ziet een plaatje op jouw mobiel?

Eslarealidad schreef: ↑

27-05-2018 21:27

Ja, jij bent ook wel rechtstreeks.
Ik dacht misschien met daten in real life niet zo.
Ook dus wel.
Je komt bij mij spontaan over.
Bedoel jij niet het woord uitbundig?
Ik vind het ook leuk met een onbekende man uitgaan.
Ikzelf leg de link vaak tussen rechtstreeks en hatelijk.
Die types heb je ook.
Zoals bij mijn vriendin haar onsympathieke date. Rechtstreeks een kat geven.

Ooh nee hoor, ik ben ook geen groepsmens. Juist niet.
Zo met een groep thuis afspreken.
Ben ik geen type voor.
Of in een bar.
Helemaal niet.
Wel sociaal. Ik praat dan wel met mensen in de wandelgangen maar kort en ga weer door.
Misschien is dat het introverte in mij?
Op de koffie werd ik vaak gevraagd, door buren enzo, hou ik ook niet van.
Dat weten ze nu wel.
Ik praat wel met ze, als ik ze tegenkom. Aardige buren.


Wel met mijn familie, ons groepje.


Ik snap wel dat ik over kom als een groepsmens.
Ik kan wel werken in (grote) groepen, dat is weer anders, dan ben je werkgericht.

Als jij date heb je dan hoge hakken aan?
Dat is zomaar een vraag.

Meer ingetogen dan uitbundig. Nee, ik bedoel spontaan. Maar begrijp wel wat je bedoelt. Dat ben ik ook zelden. Uitbundig is meer hard lachen. Er zijn. Spontaan is niet wikken en wegen. Bijna zonder na te denken op een vrolijke manier. Zo zie ik het.

Ja hakken en jurk. Soms heel hoog en de jurk heel strak. Ik kan het nog hebben denk ik dan. Dat vind ik deels ook het leuke aan daten. Verkleedfeestje. Daar zit wel uitbundigheid. Knalrode jurk.
Heeft gevolgen voor de vervolgdate. Dat weet ik wel.

Ik dacht dat jij in die gelegenheid waar de man kwam die niet weet dat hij date met iedereen wel praatte. Voor mij is dat ook een groep. Niet vreemd dat je wel gemakkelijk kunt praten, maar niet met iedereen even goed. Je bent vast ook graag alleen, maar minder graag dan ik dat ben vermoed ik. Voor mij soms noodzaak, voor jou een keuze. Zoiets misschien.

Eslarealidad schreef: ↑

27-05-2018 21:46

Nou, ook niet altijd hoor.
Ik kan ook zeiken.
Dit bericht kan ik goed lezen op mijn mobiel.
Komt leuk over.
Ik zit nooit meer op mijn p.c.
Jij ziet een plaatje op jouw mobiel?

Nee ik zag niks. Heb mijn pc er voor aangezet.

safrat schreef: ↑

27-05-2018 10:01

Ik heb zelf het idee dat gevoelsmensen op een ander niveau praten. Dat lijkt het alsof de communicatielijnen niet evenwijdig lopen. Ik bots vaak met gevoelsmensen en zij met mij natuurlijk. Ik weet niet wat je bedoelt met introverte voeler. Je hebt het ook over functies. Dat is nog gebaseerd op die INTJ neem ik aan. Voor mij is dat geen basis, maar ik begrijp dat die test voor jou veel dingen verklaart. Je hebt dat dus niet met extraverte voelers? Wat is dan het onderscheid voor jou?

Er zijn heel wat zaken waar ik op afknap, maar niet alles is meteen zichtbaar. Drukdoenerij is meer zichtbaar dan afhankelijkheid. Ik knap af op teveel emotie. Dus niet zozeer gevoel, maar wat je daarmee doet. Zomaar wat roepen, daar hou ik ook niet van. Gebrekkige logica. Of woorden verdraaien. Ik zeg dingen niet zomaar dus mijn woorden zijn zorgvuldig gekozen.

Ik hou ook niet zo van complimenten. Zeker als het een manier is om contact te leggen. Daar zit iets gemaakts in. Met een duur restaurant heb ik geen probleem. Ik zie dat niet als schuld. Ik neem ook mannen mee naar restaurants zonder dat ik daar iets voor terug wil. Lang niet altijd is zoiets bedoeld om te imponeren. Maar indien wel zo, dan werkt dat averechts.

IK moet toch eens nadenken over dat aantrekken en afstoten. Als ik afstoot, trek ik misschien ook aan.

Wat versta jij onder gevoelsmensen? Bijv iemand die huilt als ze in de krant leest dat er ergens in Amerika een peuter zijn broertje heeft doodgeschoten oid? Waarom bots jij daar dan mee? Ik heb dat niet zo. Alhoewel als ik er aan denk, is dat niet zo gek, want jouw 3e functie is ook introvert voelen. Niet zo sterk ontwikkeld, maar blijkbaar voldoende om te botsen, omdat gevoelsmensen andere persoonlijke waarden hebben dan jij.

Het gaat bij mij idd om die functies. Een introvert voeler focust zich op een innerlijke harmonie en persoonlijke waarden. Iets wat daar mee botst wordt als slecht ervaren. Zij denken in goed in slecht. Dus zij vinden mij dan een slecht mens

Een introvert denker focust zich op innerlijke rationaliteit. Dat wil zeggen dat ik eigenlijk alleen een oordeel heb over een actie die iemand heeft uitgevoerd. Ik denk in gelijk en ongelijk. Ik oordeel niet over de persoon.

Een extravert voeler betreft trouwens interpersoonlijke relaties, maar dat is niet zo de reden van dat botsen. Die oordelen niet over mij als persoon, maar hoe ik me in een groep gedraag. En ik me prima gedragen in een groep, dus dat is geen probleem.

Het is voornamelijk mijn houding. Ik kom heel gemakzuchtig over. Alsof het me allemaal niet interesseert, lui. Ik kan dat niet uitleggen, maar als je het zou zien dan snap je het meteen. Het is de combinatie van alle functies en hoe ik als persoon ben natuurlijk.

Ik knap overigens ook wel af op wat jij zegt. Ik heb het emoties vnl als het in mijn ogen te overdreven is in relatie tot de reden van de motie. Die andere zaken dan ben ik er ook snel klaar mee.

Wat betreft dat restaurant: dat is introvert voelen. Jij matcht dat met jouw persoonlijke waarde en dat past dus dan zie je geen probleem ofwel is het "goed". Een introvert denker denkt meteen, wat wil je hiermee, wat is de bedoeling, verder geen oordeel. Een extravert voeler denkt aan de interpersoonlijke relatie. wat doet deze insteek, schept het verwachtingen, komen die overeen met het moment enz enz.

Het helpt me idd veel. Het is op zich wel een basis, omdat het me heeft doen realiseren dat mensen op verschillende manieren de wereld ervaren en zich dat uit in bepaalde patronen. Die patronen helpen me inschatten hoe iemand wat dat betreft in elkaar zit. Dat staat overigens van een persoon zelf, want dat staat los van het persoonlijkheidstype. Ik kan bijv makkelijke weglopen van mensen, omdat ik weet dat de kans klein is dat het soepel gaat lopen. Ik twijfel dan niet.


Dat aantrekken en afstoten dat zie ik voornamelijk bij mensen met weinig eigenwaarde. Iemand die zichzelf hoog heeft zitten die begint daar niet aan.

spell68 schreef: ↑

27-05-2018 21:49

Wat versta jij onder gevoelsmensen? Bijv iemand die huilt als ze in de krant leest dat er ergens in Amerika een peuter zijn broertje heeft doodgeschoten oid? Waarom bots jij daar dan mee? Ik heb dat niet zo. Alhoewel als ik er aan denk, is dat niet zo gek, want jouw 3e functie is ook introvert voelen. Niet zo sterk ontwikkeld, maar blijkbaar voldoende om te botsen, omdat gevoelsmensen andere persoonlijke waarden hebben dan jij.

Het gaat bij mij idd om die functies. Een introvert voeler focust zich op een innerlijke harmonie en persoonlijke waarden. Iets wat daar mee botst wordt als slecht ervaren. Zij denken in goed in slecht. Dus zij vinden mij dan een slecht mens

Een introvert denker focust zich op innerlijke rationaliteit. Dat wil zeggen dat ik eigenlijk alleen een oordeel heb over een actie die iemand heeft uitgevoerd. Ik denk in gelijk en ongelijk. Ik oordeel niet over de persoon.

Een extravert voeler betreft trouwens interpersoonlijke relaties, maar dat is niet zo de reden van dat botsen. Die oordelen niet over mij als persoon, maar hoe ik me in een groep gedraag. En ik me prima gedragen in een groep, dus dat is geen probleem.

Het is voornamelijk mijn houding. Ik kom heel gemakzuchtig over. Alsof het me allemaal niet interesseert, lui. Ik kan dat niet uitleggen, maar als je het zou zien dan snap je het meteen. Het is de combinatie van alle functies en hoe ik als persoon ben natuurlijk.

Ik knap overigens ook wel af op wat jij zegt. Ik heb het emoties vnl als het in mijn ogen te overdreven is in relatie tot de reden van de motie. Die andere zaken dan ben ik er ook snel klaar mee.

Wat betreft dat restaurant: dat is introvert voelen. Jij matcht dat met jouw persoonlijke waarde en dat past dus dan zie je geen probleem ofwel is het "goed". Een introvert denker denkt meteen, wat wil je hiermee, wat is de bedoeling, verder geen oordeel. Een extravert voeler denkt aan de interpersoonlijke relatie. wat doet deze insteek, schept het verwachtingen, komen die overeen met het moment enz enz.

Het helpt me idd veel. Het is op zich wel een basis, omdat het me heeft doen realiseren dat mensen op verschillende manieren de wereld ervaren en zich dat uit in bepaalde patronen. Die patronen helpen me inschatten hoe iemand wat dat betreft in elkaar zit. Dat staat overigens van een persoon zelf, want dat staat los van het persoonlijkheidstype. Ik kan bijv makkelijke weglopen van mensen, omdat ik weet dat de kans klein is dat het soepel gaat lopen. Ik twijfel dan niet.


Dat aantrekken en afstoten dat zie ik voornamelijk bij mensen met weinig eigenwaarde. Iemand die zichzelf hoog heeft zitten die begint daar niet aan.

Ik was volgens die test geen voeler.

Naar mijn idee kunnen gevoelsmensen moeilijk hun gevoel loslaten bij bepaalde beslissingen. Hechten minder waarde aan feiten en logica. Ik zie dat terug in gesprekken. Iemand wordt geraakt door een opmerking en het gesprek stagneert.

Gevoelsmensen zijn mijn inziens ook emotioneler. Daar heb ik moeite mee.

Anderzijds wel meer empathisch. Wat mij wel weer aantrekt.

Hoe kom je erbij dat ik een voeler ben? Dat maakt van mij ook een gevoelsmens? Helemaal kan je dat niet uitsluiten. Niemand is een robot.

Ik denk dat wij aantrekken en afstoten anders opvatten.

safrat schreef: ↑

27-05-2018 20:58

En toch he Spell, haal jij die waardering ook uit een ander. Het is niet dat je veel bevestiging nodig hebt of dat jouw eigenwaarde gebaseerd is op de mening van anderen, maar je bent deels wel beïnvloedbaar en bevattelijk voor complimenten en kritiek. Als ik iets heel positiefs zou schrijven over jou dan doet het wel iets met je. Je maakt mij niet wijs dat het anders is. Die proef is al genomen.

Dat is het hem juist. Ik hoef die waardering niet uit de ander te halen, want die ander geeft me dat al, maar niet expliciet en heeft dat zelf niet door. Bijvoorbeeld het feit dat jij reageert op mijn epistels en dat serieus doet, is voor mij al wetenschap dat je het op de een of andere manier waardeert. Meer heb ik niet nodig.

Als jij iets positiefs zou schrijven dan doet dat echt niet zoveel met me, want of ik vind dat zelf ook al en is het slechts een bevestiging of ik vind dat het niet klopt en dan haal ik er ook niets uit.

Qua kritiek dan ben ik denk ik wel meer bevattelijk, maar dat ligt aan wie de kritiekgever is, waar de kritiek op betrekking heeft en mijn humeur.

Maar welke proef is er genomen?

Heb jij wel het idee dat je gevoelig bent voor complimenten en op welk gebied is dat?

Nu ga ik slapen, ik mag morgen weer gezellig werken. Ik heb er zin in.... not.

spell68 schreef: ↑

27-05-2018 22:11

Dat is het hem juist. Ik hoef die waardering niet uit de ander te halen, want die ander geeft me dat al, maar niet expliciet en heeft dat zelf niet door. Bijvoorbeeld het feit dat jij reageert op mijn epistels en dat serieus doet, is voor mij al wetenschap dat je het op de een of andere manier waardeert. Meer heb ik niet nodig.

Als jij iets positiefs zou schrijven dan doet dat echt niet zoveel met me, want of ik vind dat zelf ook al en is het slechts een bevestiging of ik vind dat het niet klopt en dan haal ik er ook niets uit.

Qua kritiek dan ben ik denk ik wel meer bevattelijk, maar dat ligt aan wie de kritiekgever is, waar de kritiek op betrekking heeft en mijn humeur.

Maar welke proef is er genomen?

Heb jij wel het idee dat je gevoelig bent voor complimenten en op welk gebied is dat?

Nu ga ik slapen, ik mag morgen weer gezellig werken. Ik heb er zin in.... not.

Natuurlijk ben ik gevoelig voor complimenten en kritiek. Het is niet dat ik mijn eigenwaarde daaraan ontleen, maar stel dat iemand mij een compliment heeft met de achterliggende gedachte mij positief te stemmen kan ik daar heel negatief op reageren. Ook dat is beïnvloeding. Kritiek doet ook wat met mij. Ik denk er in ieder geval over na. Dat wil niet zeggen dat ik alle kritiek klakkeloos overneem, maar zo naast je neerleggen is niet heel slim. Dat denken over doet ook iets met mij.

Als iemand het met mij eens ik voel ik erkenning. Een positieve waardering. Heel normaal, lijkt mij. Dat niets jou raakt is onmogelijk. De vraag is alleen in welke mate. Ik geloof best dat jij een redelijk onafhankelijk denker bent voor zover dat überhaupt kan. Maar dat je men jou niet kan beïnvloeden geloof ik weer niet. Al was het alleen maar door ergernis op te wekken.

spell68 schreef: ↑

27-05-2018 20:07

Ik vind het meer een afknapper, omdat ik dan het idee heb dat degene tegenover me, het niet tegen mij vertelt, maar omdat er een levend wezen voor hem/ haar staat. En ik ben geen praatpaal.

Er bestaat nogal een verkeerd beeld over introverten en dat is nogal hardnekkig. Introvertie is niet hetzelfde als verlegen zijn, sterker nog verlegenheid overkomt voornamelijk extraverten. Het lijkt dat introverten ook vaak zo zijn, maar dat is bedachtzaamheid, zoals Safrat zo eloquent uitlegde (compliment hè, steek hem snel in je zak, want hij is zo weggewaaid!).

Het heeft ook niet zoveel te maken met stil zijn of weinig praten, meer over zinvol praten. Praten is een communicatiemiddel geen bindmiddel voor introverten. Als je me gisterenavond had gezien, toen praatte ik honderduit. Maar dat was met een goede vriend, die ik al een tijd ken (die ook introvert is). Dus 1 op 1 en voor mij veel diepgang. Dan kom ik iig heel extravert over. Dat heeft iedere introvert wel, het kost alleen moeite om zo'n soort mensen te vinden. Jouw ex kan heel enthousiast van jou zijn geweest en daarom zo open zijn geweest.

Maar daarna ga ik mooi alleen thuis zitten. Dat is een kenmerk wat iedere introvert wel deelt, de sociale batterij opladen door alleen te zijn, naast een hekel hebben aan grote groepen en drukte (dat laatste heb ik dan zelf geen last van. Ik kan prikkels prima blokken) en wat was het, melkveepraatjes.

Ik heb niets met complimenten, omdat ik ze ook onecht vindt en oppervlakkig. Ik krijg dan het idee dat iemand probeert om leuk gevonden te worden en niet dat het echt bedoeld is. Immers, je kent me helemaal niet en ten tweede is het gebaseerd op iets oppervlakkig, waarvan je niet eens weet of ik het wel als een compliment zie.

Ik geef wel eens complimenten, maar dat is altijd gebaseerd op het feit dat ik vind dat iemand iets bereikt heeft en ik het knap vind dat ze doorzettingsvermogen hebben oid. We hebben op de sportschool een vrouw die 50 kg is afgevallen. Ik vind het er niet uit zien, maar ik heb haar gezegd dat ik het heel knap vond dat ze er voor is gegaan en dat ze het heeft volgehouden. Dat kwam alleen niet zo binnen, want zij wil alleen horen dat ze er nu heel goed uit ziet en dat doe ik dus niet.

Ik begrijp over het algemeen niet zo dat mensen zich goed kunnen voelen als een ander positief over ze zijn of in de put zitten als iemand negatief is (en dan vnl als ze die niet eens kennen). Ik heb dat eigenlijk nooit gehad. En als ik dan één ding wel geleerd heb, is dat ik waardering volledig uit mezelf haal.

Ik kan je alleen niet volgen, waar ik doorheen kan kijken?
Ik denk dat ik wel heel charmant kan zijn, maar dat is aan de ander om dat te vinden. Het is natuurlijk altijd beter dan een sukkel die zich vooral goed voelt als ie een ander naar beneden haalt. Dat soort mensen mijd ik helemaal uit mijn leven. Overigens mag ik graag katten, maar dan altijd met een humoristische intonatie. Dat houdt de boel levend.

Ik weet niet of ik haar mooier begon te vinden. Ik kan me dat niet zo goed herinneren. Ik kan me alleen herinneren dat ik haar betoverend vond. Ik kom ze nog regelmatig tegen en ik mag er nog steeds graag naar kijken, maar dat is met heel andere ogen. Ik herinner me voornamelijk de ellende en hoe ik me voelde na de break up.

Overigens even voor mijn beeldvorming: hoe lang geleden is je relatie uit gegaan en hoe oud ben je ongeveer, ik vind dat laatste lastig in te schatten.

Ik weet dat iemand die introvert is niet verlegen hoeft te zijn.
Het kan wel.
Ik moet ook weer opladen omdat ik dan te veel prikkels heb gehad in gesprekken met anderen.
Kost veel energie.
Dan kan ik ook goed alleen zijn om weer op te laden.
Dat is denk ik dan geen verlegenheid. Ik ben dan té gericht geweest op een groep, wat niet mijn ding is.
Jazeker, is een compliment voor safrat.
Je hebt het wel in je.
Ik heb ook geen complimenten nodig om me goed te voelen.
Stel dat ik nou echt nooit een compliment zou krijgen, is ook niet leuk.
Ik geef gemeend een compliment.
Laatst nog aan plankman.
Niet om te slijmen. Omdat ik dat vind. Ik ga hier niet zeggen wat het geweest is.
Ik zie het weer anders.
Als een date zegt mooie krullen heb jij. Moet ik dan zeggen, zit niet zo te slijmen man.
Hij meent het vast niet haha.
Nou lekker dan.
Als iemand niets bereikt heeft en toch zijn best heeft gedaan geef ik ook een compliment.
Ik haal ook mijn eigenwaarde uit mezelf. Dat behoor je te leren, vind ik.
Er zijn altijd situaties in het leven die je naar beneden kunnen halen.
En als je dan mentaal sterk bent dan zou ook het liefdesverdriet ons leven niet gaan overheersen.
Al is het een "soort van ziekte".
Maar het juist daarnaast kunnen verwerken, naast het mentale sterke gedeelte in je brein.
Dan val je niet omver.
Je moet het kunnen 'pakken' in je hand. Dát is liefdesverdriet en dat ga ik verwerken. Voor de beeldvorming.
Als ik meer over de psyche zou hebben gelezen voordat ik liefdesverdriet kreeg dan had ik het zo anders gedaan. Een mindswitch.
Het is verwerkt en bij jou ook.
Gelukkig maar.
Ook door er over te lezen.
Het is een meer dan 6 jaar geleden.
En bij jou? Ik weet wel dat jij een relatie van 10 maanden had en ik 3 jaar ongeveer.
Is wel meer gezegd dat mijn leeftijd moeilijk in te schatten is.
Ik ben ouder dan safrat.
Meer belegen.
Misschien zit jij wel daartussenin.
Ik kom een beetje lullig over.

safrat schreef: ↑

27-05-2018 13:28

Ik weet het niet. Het gaat niet om het afstoten en aantrekken bij een ander. Daar heb ik onvoldoende ervaring mee of althans daar ben ik me totaal niet van bewust. Zelf afstoten is een ga-nou-niet-hechten-boodschap-want-kort-is-kort of gewoon een beslissing zonder gevoel en in het laatste geval kan het best dat ik ga missen en die beslissing dus terug wil draaien en dat is voor mij dat aantrekken. Ik weet dus niet of ik meer wordt aangetrokken als de ander afstoot en vice versa.

Het is goed dat je het uitlegt.
Stel dat je iemand een paar keer date en die gaat claimen dan ga ik afstoten.
Misschien claimt hij niet eens zo erg maar omdat ik geen gevoel nog heb komt het zo over voor mij.
Jij wil je niet binden omdat jij je niet wil hechten.
Komt dat omdat de ander minder interesse heeft?
Stel, hij heeft veel interesse, zou jij je dan wel hechten?
Toen ik verlegen was als jong meisje vond ik het al eng om aan mijn vriend zijn haar te zitten of om spontaan een kus te geven in het openbaar. Ik had mijn reserves. Later zou ik het anders doen. Weg met die reserves!
Toen ben ik mezelf verloren.
Ik was veel meer open.
Herken je dit?