Relaties
alle pijlers
Voor wie nog nooit een relatie heeft gehad (4)
donderdag 19 april 2018 om 19:38
Wanneer je om je heen kijkt, op straat en op televisie, lijkt iedereen de romantische liefde te kunnen vinden. Dit gaat echter niet voor iedereen op. Soms blijft zelfs een knuffel een droom.
Het is niet altijd makkelijk om steeds maar met romantiek geconfronteerd te worden, als dit voor jou een onbereikbaar doel lijkt.
Praat hier mee over de eenzaamheid, het diepe missen, maar vooral over wat jij doet om deze situatie te doorbreken. Hoe oefen je sociale situaties, wissel tips met elkaar uit. Steun elkaar, maar bevestig elkaar liever niet in hoe oneerlijk het is. Wees constructief, en blijf geloven.
Het is niet altijd makkelijk om steeds maar met romantiek geconfronteerd te worden, als dit voor jou een onbereikbaar doel lijkt.
Praat hier mee over de eenzaamheid, het diepe missen, maar vooral over wat jij doet om deze situatie te doorbreken. Hoe oefen je sociale situaties, wissel tips met elkaar uit. Steun elkaar, maar bevestig elkaar liever niet in hoe oneerlijk het is. Wees constructief, en blijf geloven.
zondag 27 mei 2018 om 23:13
Het was wel onbeschoft ja, inderdaad. Dit is heel lang geleden gebeurd en ik denk echt dat hij helemaal dichtklapte.safrat schreef: ↑27-05-2018 20:48Ja brieven schrijven is pure romantiek. Een mailtje doet niet veel. Ik krijg af en toe nog wel een kaartje. Ook leuk. Maar niemand schrijft meer een brief.
Hij vroeg me ook mee uit. Ik zei nee.
Ik snap dat niet van jouw date. Je danst, maar niet met hem. Praten doet hij met anderen. Geen tweepersoonsdate dan. Dat zou voor mij geen date zijn. Ik had er wat van gezegd. Was ook niet gaan dansen elders. Als iemand mij uitvraagt verwacht ik alle aandacht. Heel onbeschoft en verlegenheid is geen excuus. Maarja, voor jou 10 anderen. Zo gaat dat in die badplaatsen. Het liefst elke week een ander meisje. Wat niet klopt met die verlegenheid he.
Hij praatte meer met zijn vrienden. Soms met mij.
Dat dichtklappen zag ik gelijk toen ik aan kwam lopen.
Veel sjoege, blond.
Hoge hakken. Korte rok. Helemaal bruin. Spanje.
Ik zag er goed uit. Merkte ik om me heen. Ik was daar wel terughoudend naar toe.
Poeh wat erg dit. Om dit over mezelf te zeggen. Dat wilde ik zo niet uitleggen, anders is het te vaag.
Zit ik mezelf allemaal complimenten te geven.
Excuus hoor, maar dit was toen de realiteit.
Niks kon mij eigenlijk breken, zeker niet door hem.
Voor hem ook 10 anderen.
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
zondag 27 mei 2018 om 23:26
Nee, eerder andersom.Eslarealidad schreef: ↑27-05-2018 22:57Het is goed dat je het uitlegt.
Stel dat je iemand een paar keer date en die gaat claimen dan ga ik afstoten.
Misschien claimt hij niet eens zo erg maar omdat ik geen gevoel nog heb komt het zo over voor mij.
Jij wil je niet binden omdat jij je niet wil hechten.
Komt dat omdat de ander minder interesse heeft?
Stel, hij heeft veel interesse, zou jij je dan wel hechten?
Toen ik verlegen was als jong meisje vond ik het al eng om aan mijn vriend zijn haar te zitten of om spontaan een kus te geven in het openbaar. Ik had mijn reserves. Later zou ik het anders doen. Weg met die reserves!
Toen ben ik mezelf verloren.
Ik was veel meer open.
Herken je dit?
Ik heb niet de bevestiging van de ander nodig om te kunnen hechten. Het heeft meer te maken met mijn insteek. Kort of lang. Luchtig of verdiept. Ik ben anders bij kort en luchtig. Ik wil niet hechten omdat het kort is. Natuurlijk zou je van kort lang kunnen maken, maar niet in mijn geval. Te veel verzwegen voor een goede basis. Lastig uit te leggen.
De mannen die ik date hebben veel interesse. Daar ligt het niet aan. Ik wil zelf niet. Ik wil ook niet dat zij hechten, want dat leidt tot gedoe. Bij kort is het koekje zo op.
Bij lang wil ik wel hechten. Dat is een voorwaarde. Misschien zelfs een doel. Dat gaat langzaam. Dan wil ik de interesse bij de ander ook zien. Maar niet zodanig dat het benauwend wordt. Veel restricties daar. Ik denk niet dat ik dat mag verwachten. Tegenstrijdige principes ook.
Ik was vroeger meer open. Ik heb wel rare dingen meegemaakt. Dat lag meestal aan mij en soms aan de ander.
Jij bent van gesloten naar open gegaan en van open weer terug naar gesloten?
Heb je nog andere ervaringen dan die relatie van 3 jaar? Of is dat de relatie waardoor je weer gesloten werd?
Jezelf verliezen is nooit goed. Daarom heb ik die principes. Regels.
zondag 27 mei 2018 om 23:35
Eslarealidad schreef: ↑27-05-2018 23:13Het was wel onbeschoft ja, inderdaad. Dit is heel lang geleden gebeurd en ik denk echt dat hij helemaal dichtklapte.
Hij praatte meer met zijn vrienden. Soms met mij.
Dat dichtklappen zag ik gelijk toen ik aan kwam lopen.
Veel sjoege, blond.
Hoge hakken. Korte rok. Helemaal bruin. Spanje.
Ik zag er goed uit. Merkte ik om me heen. Ik was daar wel terughoudend naar toe.
Poeh wat erg dit. Om dit over mezelf te zeggen. Dat wilde ik zo niet uitleggen, anders is het te vaag.
Zit ik mezelf allemaal complimenten te geven.
Excuus hoor, maar dit was toen de realiteit.
Niks kon mij eigenlijk breken, zeker niet door hem.
Voor hem ook 10 anderen.
Ja precies. Dat mag je gewoon zeggen. Al zou je er 100 smachtende mannen van maken. Vast ook waar.
zondag 27 mei 2018 om 23:47
Voor mij ook wel een noodzaak.safrat schreef: ↑27-05-2018 21:47Meer ingetogen dan uitbundig. Nee, ik bedoel spontaan. Maar begrijp wel wat je bedoelt. Dat ben ik ook zelden. Uitbundig is meer hard lachen. Er zijn. Spontaan is niet wikken en wegen. Bijna zonder na te denken op een vrolijke manier. Zo zie ik het.
Ja hakken en jurk. Soms heel hoog en de jurk heel strak. Ik kan het nog hebben denk ik dan.Dat vind ik deels ook het leuke aan daten. Verkleedfeestje. Daar zit wel uitbundigheid. Knalrode jurk.
Heeft gevolgen voor de vervolgdate. Dat weet ik wel.
Ik dacht dat jij in die gelegenheid waar de man kwam die niet weet dat hij date met iedereen wel praatte. Voor mij is dat ook een groep. Niet vreemd dat je wel gemakkelijk kunt praten, maar niet met iedereen even goed. Je bent vast ook graag alleen, maar minder graag dan ik dat ben vermoed ik. Voor mij soms noodzaak, voor jou een keuze. Zoiets misschien.
Soms schrik ik ook van mijn telefoon. Ik heb gisteren veel prikkels gehad. Nu vandaag blijf ik dan thuis. Opladen. Met jullie praten
. Zo bedoel je toch?Ik ga jou toch een compliment geven. Voor jouw mooie outfit in het rood. Hoge hakken, mooi plaatje. Vrouwelijk, hou ik ook van. Die date is blij.
Kan mij niet schelen wat een ander vindt van mijn complimenten.
Het is mijn mening.
Het is geen groep daar. Een gezellige gelegenheid waar steeds andere mensen ook komen. Ik ben daar vrij. Ik hoef nergens te gaan zitten waar ik niet wil.
Het is er erg gróót.
Ik zeg bekenden gedag en geloof me soms moet ik me er ook toe zetten. Ik ga het dan toch doen.
Praatje maken. Het hoeft voor mij ook niet altijd.
Die man die niet weet dat hij date, daar praat ik nog amper mee.
We zeggen elkaar gedag en een kort praatje. Meer wil ik ook niet meer.
Door zijn acties.
Het voelt nu meer verplicht dan.
Als mensen te lang met me praten daar wil ik ook doorlopen.
Ik neem wel de tijd voor een leuke man. Zoals met daten. Dan zit ik lekker op een terrasje en heb net als jij een leuke avond. Soms is het zo voorbij.
Heb jij dat gevoel ook met overprikkeling?
eslarealidad wijzigde dit bericht op 28-05-2018 00:26
0.16% gewijzigd
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
zondag 27 mei 2018 om 23:58
Ik heb net als jij ook weer die regels.safrat schreef: ↑27-05-2018 23:26Nee, eerder andersom.
Ik heb niet de bevestiging van de ander nodig om te kunnen hechten. Het heeft meer te maken met mijn insteek. Kort of lang. Luchtig of verdiept. Ik ben anders bij kort en luchtig. Ik wil niet hechten omdat het kort is. Natuurlijk zou je van kort lang kunnen maken, maar niet in mijn geval. Te veel verzwegen voor een goede basis. Lastig uit te leggen.
De mannen die ik date hebben veel interesse. Daar ligt het niet aan. Ik wil zelf niet. Ik wil ook niet dat zij hechten, want dat leidt tot gedoe. Bij kort is het koekje zo op.
Bij lang wil ik wel hechten. Dat is een voorwaarde. Misschien zelfs een doel. Dat gaat langzaam. Dan wil ik de interesse bij de ander ook zien. Maar niet zodanig dat het benauwend wordt. Veel restricties daar. Ik denk niet dat ik dat mag verwachten. Tegenstrijdige principes ook.
Ik was vroeger meer open. Ik heb wel rare dingen meegemaakt. Dat lag meestal aan mij en soms aan de ander.
Jij bent van gesloten naar open gegaan en van open weer terug naar gesloten?
Heb je nog andere ervaringen dan die relatie van 3 jaar? Of is dat de relatie waardoor je weer gesloten werd?
Jezelf verliezen is nooit goed. Daarom heb ik die principes. Regels.
Ik ben nu meer 'gesloten' door die relatie, inderdaad. Meer reserves behoud ik. Is denk ik een woord wat meer bij mij past. Anders ben ik te veel in zijn wereld bezig. Meer in mijn wereld blijven, dan komt de klap niet zo hard aan.
Als je iemand echt vertrouwd dan zal het wel anders worden.
Ik heb nog andere ervaringen.
Voor die relatie. Ik ben nog nooit genegeerd in een relatie. Meer aan elkaar gewaagd. Hoe komt het bij jou zo? Door relaties?
Je bent wel bezeerd. Te lang blijven hangen in een foute relatie.
Heb jij jezelf weleens helemaal verloren toen?
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
maandag 28 mei 2018 om 00:01
maandag 28 mei 2018 om 00:10
maandag 28 mei 2018 om 00:17
Haken de mannen bij jou af of stop jij met het daten.mick87 schreef: ↑27-05-2018 20:53Oké. Ik ben dus voor de zoveelste keer alleen op vakantie. En ja, daar geniet ik van. Maar ondertussen zie ik zoveel koppels die het zo leuk hebben samen. En dan bedenk ik me dat het alweer 7 jaar geleden is dat ik voor het laatst zo als koppel rondliep. En dan lijkt het alsof ik steeds meer vervreemd raak van dat plaatje. Iets wat ik niet heb. En de jaren verstrijken en verstrijken maar. En dan komt er misschien een tiid dat mensen het sneu gaan vinden. Nu is het nog stoer: een jonge vrouw die van alles alleen onderneemt. Maar er komt een dag dat het triest begint te worden.
En dan baal ik. Waarom kom ik HEM maar niet tegen? Aan aandacht geen gebrek. Ik zie er goed uit, ben welbespraakt en heb echt wel wat te bieden. (de woorden van anderen) En toch zit ik hier weer alleen. Op sommige momenten is dat gewoon balen.
ik mis de boot zo voelt het soms. Zelfstandig zijn is leuk. Maar na een aantal jaren weet ik het wel: ik weet wie ik zelf ben, ik weet dat ik het alleen red, etc. Nu zou ik toch graag weer eens iemand aan mijn leven toevoegen.
Waarom gebeurt het maar niet? Waarom word ik niet verliefd? Veeleisend ben ik niet. Gewoon een zelfstandige man met inhoud en humor. Ergens moet die toch rondlopen?
Kan het zijn dat je op een gegeven moment gewoon te lang alleen bent? Dat je steeds meer vervreemd raakt en steeds eigengereider wordt? Waardoor mannen afhaken?
Misschien wat langer volhouden.
In Utopia zijn ook stelletjes ontstaan omdat ze elkaar vaak zien. Ze werden verliefd!
Ik sta daar van te kijken.
Hoe ontstaat dat.
Waarom zou je eigengereid zijn?
Heeft toch met je ego te maken?
Gooi uit je hoofd.
Heel veel plezier nog.
Maak ook zonder relatie leuke herinneringen.
Kijk bewuster om je heen.
Hij loopt ergens rond.
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
maandag 28 mei 2018 om 00:23
Ja, voelde de docente iets in de lucht hangen?JonasV91 schreef: ↑27-05-2018 21:19Vrijdag verzonden via de school e-mail aangezien ik niets anders had.
But nope.
Ik sprak haar aan net voor de sessie begon, toen de hele sessie samengezeten en 'samengewerkt'. Er waren enkele opdrachtjes en die leidden tot eerder persoonlijke gesprekken dan antwoorden op de opdrachtjes. Het was ongeveer gelinkt maar dus breder. Toen de sessie voorbij was ben ik met haar tot haar bushalte gewandeld.
Ik heb niet gevraagd naar contactgegevens omdat er toen nog 3 sessies waren en ik hoopte dat ze nog ging komen maar de vorige kwam ze dus niet. Nja, in België is de examenperiode echt aangevangen dus ik vermoedde dat ze niet zou komen naar de twee volgende sessies waardoor ik dat bericht gestuurd heb. Vrijdagmiddag. Iedereen die ervan afweet reageert positief dus het zou jammer zijn mocht het op niets uitdraaien.
Anderzijds heb ik alles gedaan wat ik kon. Nu moet het van haar komen, of niet. Kan ook natuurlijk.
Al viel het de docente wel op dat er iets 'aan de hand was' dus da's de reden waarom ik de stap tot contact zoeken via alternatieven ook gezet heb.
Waarom heb jij dan niet gevraagd of ze jouw mailtje heeft ontvangen?
Zou ik wel hebben gevraagd.
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
maandag 28 mei 2018 om 10:56
Hmm, er is wel contact hoor. Het is alleen dat ze me negeert (althans zo zie ik het), maar als ik contact zoek dan is er niet zoveel aan de hand.safrat schreef: ↑27-05-2018 21:18De mensen die ik ken kennen mij ook. Die komen niet met voorbarige conclusies. Er kan verwarring zijn en dat vragen ze of ze wachten tot ik vertel. Het is niet altijd dat ik te laat ben met een eventuele correctie. Soms op tijd. Dan is het nog maar de vraag of het zin heeft. Hoeveel energie kost het mij etc.
Ik ben meestal niet de eerste die contact legt. Vaak de ander en het is langzaam opgebouwd. Soms ook niet. In het laatste geval door een gemeenschappelijke interesse.
Ik lach ook niet vaak. Wel tegen en met mensen die ik goed ken en mag. Heel af en toe lach ik naar iemand op straat. Een goed geklede vrouw. Een kind. Ik lach nooit tegen mensen die ik niet mag.
Met dat sportmeisje hield het contact op. Nu verloopt alles stroef en volgens mij negeert zij jou. Daar ging wat mis. Bij jou omdat je een vraag in de herhaling gooide en alles eenzijdig was. Geen echt gesprek maar een interview. Het moet van twee kanten komen. Dat is zo, maar jij wilde contact. Waarom lukte dat niet?
Ikzelf denk dat de reden is, en ik heb dat vaker gehad, dat ik niet doorpak. In context tussen man en vrouw is het zo dat de vrouw interesse toont en de man vervolgens erop afstapt en het tel nr of een date vraagt of iets van wederzijdse interesse (idd middels een compliment of zo).
We hebben ook een gast op de sportschool die lacht naar alle vrouwen en als ze teruglachen stapt ie erop af of als ze een paar naar hem kijken, zoekt hij contact. Meestal bloedt dat dood van de vrouw uit overigens.
ik doe niets. Ik heb sneller in de gaten of vrouwen kijken dan die vrouwen zelf doorhebben, maar het is voor mij geen drive om een gesprek aan te knopen. Het heeft ook niets te maken met angst voor afwijzing of een minderwaardigheidscomplex.
Ik denk dat mijn seks drive te laag en dat mijn noodzaak voor een relatie te klein is om actie te ondernemen. Ik baal ook eigenlijk nooit echt.
Maar ik kan me voorstellen dat het voor een vrouw heel verwarrend is als iemand je veel vragen stelt, een lange tijd met je praat en verder niets doet. Ik denk dat ze me dan gaat negeren, omdat of haar eigen interesse minder wordt of ze zichzelf afschermt, maar dat is mijn invulling.
Ik kan me dus ook zo maar voorstellen dat jij gedrag tentoonspreidt naar mannen toe en dat sommige mannen jouw terughoudendheid, je afstoten als een signaal zien om nog beter hun best te doen, waardoor je dat aantrekken en afstoten krijgt. Ik denk namelijk dat jouw gedrag, net als het mijne, afwijkt van het normale.
maandag 28 mei 2018 om 11:23
Er is een verschil tussen reageren op een gevoel en een gevoelsmens zijn. Bij reageren op een gevoel ligt er een set van normen, waardes, gedachten etc aan ten grondslag. Je hebt van die mensen die zien iemand en dan zeggen ze: dat is een slecht mens. Dat baseren ze op hun interne set waardes en criteria en dan komt dat gevoel als conclusie naar boven. Daar hoeven ze verder geen gevoelens bij te hebben.safrat schreef: ↑27-05-2018 22:06Ik was volgens die test geen voeler.
Naar mijn idee kunnen gevoelsmensen moeilijk hun gevoel loslaten bij bepaalde beslissingen. Hechten minder waarde aan feiten en logica. Ik zie dat terug in gesprekken. Iemand wordt geraakt door een opmerking en het gesprek stagneert.
Gevoelsmensen zijn mijn inziens ook emotioneler. Daar heb ik moeite mee.
Anderzijds wel meer empathisch. Wat mij wel weer aantrekt.
Hoe kom je erbij dat ik een voeler ben? Dat maakt van mij ook een gevoelsmens? Helemaal kan je dat niet uitsluiten. Niemand is een robot.
Ik denk dat wij aantrekken en afstoten anders opvatten.
Jij doet dat ook, maar, omdat die functie bij jou veel zwakker is, is deze niet leidend in veel gevallen, maar je ziet dat bijv terug in jouw interne oordeel over of een eerste date in een duur restaurant wel of niet kan. Jij zult alleen waarschijnlijk een persoon niet beoordelen op het feit of deze jouw oordeel deelt.
Ik vind gevoelsmensen allesbehalve empatisch. Ze hebben vaak wel een groot gevoel aan cognitieve empathie, maar weinig compassionate en affectieve empathie. Ga maar eens vragen aan mensen die kanker hebben (gehad) hoeveel vrienden en bekenden niets meer van zich laten horen. Het is vaak nog niets eens zo dat ze niet willen, maar die kunnen er gewoon niet omgaan en dan is wegblijven de makkelijkste optie.
Ik kan me niet voorstellen dat jij dat zou doen. Dus ja, natuurlijk ben jij geen robot, ik denk alleen dat jouw grens voor invoelen veel hoger ligt dan dat van een gevoelsmens. Iets van dat waar de grens van een gevoelsmens eindigt, begint de jouwe.
Ik heb ook wel eens dat ik zie dat iemand geraakt wordt door wat ik zeg. Ik ben alleen goed in staat om daar meteen op in te gaan en dat gevoel weg te nemen door de ander uit de emotie te halen. Dat is een vaardigheid die je jezelf aan kunt leren. Dat doe ik voor mezelf overigens, niet voor de ander, want hetgeen ik heb gezegd daar sta ik achter anders had ik niet gezegd.
maandag 28 mei 2018 om 12:46
Ik heb ook nooit beweerd dat niets mij raakt. Ik krijg ook een goed gevoel als iemands blij reactie is als ik iets voor ze gedaan heb en ik kan me ook ergeren of rot voelen, maar dat is allemaal impliciet en dan alleen bij mensen die me na staan.safrat schreef: ↑27-05-2018 22:37Natuurlijk ben ik gevoelig voor complimenten en kritiek. Het is niet dat ik mijn eigenwaarde daaraan ontleen, maar stel dat iemand mij een compliment heeft met de achterliggende gedachte mij positief te stemmen kan ik daar heel negatief op reageren. Ook dat is beïnvloeding. Kritiek doet ook wat met mij. Ik denk er in ieder geval over na. Dat wil niet zeggen dat ik alle kritiek klakkeloos overneem, maar zo naast je neerleggen is niet heel slim. Dat denken over doet ook iets met mij.
Als iemand het met mij eens ik voel ik erkenning. Een positieve waardering. Heel normaal, lijkt mij. Dat niets jou raakt is onmogelijk. De vraag is alleen in welke mate. Ik geloof best dat jij een redelijk onafhankelijk denker bent voor zover dat überhaupt kan. Maar dat je men jou niet kan beïnvloeden geloof ik weer niet. Al was het alleen maar door ergernis op te wekken.
Als iemand het met mij eens is of ik met een ander dan voel ik enthousiasme door het rapport, maar geen erkenning.
Ik word gewoon niet warm of koud van expliciete complimenten. Bij kritiek wil ik nog wel eens luisteren wat de kritiek is, maar dat is dan meestal dat mijn handelen of gedrag niet conform is hetgeen de ander wenst of zijn norm is. Kritiek en complimenten zijn subjectief en zeggen weinig over mij, misschien dat die wetenschap de reden is dat ik er niet veel mee kan. Ik weet het verder ook niet.
Als
maandag 28 mei 2018 om 13:11
Je kunt ook ambivert zijn. Ik heb moeite om jouw manier van schrijven te interpreteren qua type.Eslarealidad schreef: ↑27-05-2018 22:46Ik weet dat iemand die introvert is niet verlegen hoeft te zijn.
Het kan wel.
Ik moet ook weer opladen omdat ik dan te veel prikkels heb gehad in gesprekken met anderen.
Kost veel energie.
Dan kan ik ook goed alleen zijn om weer op te laden.
Dat is denk ik dan geen verlegenheid. Ik ben dan té gericht geweest op een groep, wat niet mijn ding is.
Jazeker, is een compliment voor safrat.
Je hebt het wel in je.
Ik heb ook geen complimenten nodig om me goed te voelen.
Stel dat ik nou echt nooit een compliment zou krijgen, is ook niet leuk.
Ik geef gemeend een compliment.
Laatst nog aan plankman.
Niet om te slijmen. Omdat ik dat vind. Ik ga hier niet zeggen wat het geweest is.
Ik zie het weer anders.
Als een date zegt mooie krullen heb jij. Moet ik dan zeggen, zit niet zo te slijmen man.
Hij meent het vast niet haha.
Nou lekker dan.
Als iemand niets bereikt heeft en toch zijn best heeft gedaan geef ik ook een compliment.
Ik haal ook mijn eigenwaarde uit mezelf. Dat behoor je te leren, vind ik.
Er zijn altijd situaties in het leven die je naar beneden kunnen halen.
En als je dan mentaal sterk bent dan zou ook het liefdesverdriet ons leven niet gaan overheersen.
Al is het een "soort van ziekte".
Maar het juist daarnaast kunnen verwerken, naast het mentale sterke gedeelte in je brein.
Dan val je niet omver.
Je moet het kunnen 'pakken' in je hand. Dát is liefdesverdriet en dat ga ik verwerken. Voor de beeldvorming.
Als ik meer over de psyche zou hebben gelezen voordat ik liefdesverdriet kreeg dan had ik het zo anders gedaan. Een mindswitch.
Het is verwerkt en bij jou ook.
Gelukkig maar.
Ook door er over te lezen.
Het is een meer dan 6 jaar geleden.
En bij jou? Ik weet wel dat jij een relatie van 10 maanden had en ik 3 jaar ongeveer.
Is wel meer gezegd dat mijn leeftijd moeilijk in te schatten is.
Ik ben ouder dan safrat.
Meer belegen.
Misschien zit jij wel daartussenin.
Ik kom een beetje lullig over.
Normaal gesproken krijgt iedereen wel complimenten, omdat je altijd wel iets hebt wat een ander bewondert of mist en dat richting jou uit.
Ik geef juist complimenten wanneer iemand niets bereikt, maar zijn best gedaan heeft. Ik kan alleen echt geen complimenten geven over iets, wat de natuur je gegeven heeft en geen moeite kost.
Maar er zijn overigens maar weinig mensen die een compliment kunnen accepteren. dan krijg je vaak wat jij zegt, dat ze het weglachen of zichzelf tekort doen.
Ik denk niet dat liefdesverdriet mijn leven nog zo zou overheersen, dat niet. Ik heb veel gelezen, maar ook de pijn geaccepteerd. Dat is mentale kracht.
Uiteindelijk ben ik ook daardoor gestopt met roken, slecht eten, drinken en kan ik makkelijk nee zeggen tegen verleidingen. Het geeft me een heel krachtig gevoel, maar ook een gevoel van controle over mijn eigen leven en dat vind ik prettig. Heeft het jou nog iets extra's gebracht?
Het is bij mij bijna 15 jaar geleden. Ik was toen 28 dus dan weet je mijn leeftijd ook. Ik ben achteraf heel blij dat ik die relatie heb gehad, maar ook wat het teweeg heeft gebracht. Het is de trigger geweest om mezelf te ontwikkelen en volwassen te worden en daar ben ik dankbaar voor, want ik vind mezelf nu een veel leuker en draaglijker persoon dan toen.
maandag 28 mei 2018 om 13:32
Als ik even terugkom op die functies hè, dan is jouw eerste functie introverte intuïtie. Het voorspellen van implicaties en gevolgen. Ik haal dat ook jouw manier van schrijven: ik interpreteer dat als behoedzaam en bedachtzaam.safrat schreef: ↑27-05-2018 23:26Nee, eerder andersom.
Ik heb niet de bevestiging van de ander nodig om te kunnen hechten. Het heeft meer te maken met mijn insteek. Kort of lang. Luchtig of verdiept. Ik ben anders bij kort en luchtig. Ik wil niet hechten omdat het kort is. Natuurlijk zou je van kort lang kunnen maken, maar niet in mijn geval. Te veel verzwegen voor een goede basis. Lastig uit te leggen.
De mannen die ik date hebben veel interesse. Daar ligt het niet aan. Ik wil zelf niet. Ik wil ook niet dat zij hechten, want dat leidt tot gedoe. Bij kort is het koekje zo op.
Bij lang wil ik wel hechten. Dat is een voorwaarde. Misschien zelfs een doel. Dat gaat langzaam. Dan wil ik de interesse bij de ander ook zien. Maar niet zodanig dat het benauwend wordt. Veel restricties daar. Ik denk niet dat ik dat mag verwachten. Tegenstrijdige principes ook.
Ik was vroeger meer open. Ik heb wel rare dingen meegemaakt. Dat lag meestal aan mij en soms aan de ander.
Jij bent van gesloten naar open gegaan en van open weer terug naar gesloten?
Heb je nog andere ervaringen dan die relatie van 3 jaar? Of is dat de relatie waardoor je weer gesloten werd?
Jezelf verliezen is nooit goed. Daarom heb ik die principes. Regels.
Ik denk namelijk ook niet dat jij langzaam bent in de zin van denken, het tegenovergestelde juist, maar dat alles wat je zegt van meerdere kanten bekeken wordt in jouw hoofd op mogelijke gevolgen, alvorens het je mond uitkomt en dat geeft vertraging en komt over als langzaam.
Het is logisch dat je dat ook toepast op situaties en relaties.
Klopt dat?
maandag 28 mei 2018 om 17:30
En wanneer had ik dat moeten doen?Eslarealidad schreef: ↑28-05-2018 00:23Ja, voelde de docente iets in de lucht hangen?
Waarom heb jij dan niet gevraagd of ze jouw mailtje heeft ontvangen?
Zou ik wel hebben gevraagd.
Nog eens extra in de mail vermelden dat ze in ieder geval iets zou moeten laten weten?
Ik heb haar niet meer gezien sindsdien, da's de reden waarom ik die mail gestuurd heb.
Ofwel heeft ze hem echt nog niet gelezen maar dat zou mij verbazen.
Ofwel heeft ze hem gelezen en is ze nu totaal afgeknapt.
Ofwel, maar de minst waarschijnlijke, zal ze morgen opdagen op die sessie terwijl het volgende week examens zijn. Die kans lijkt mij evenzeer nihil.
Dus, mocht ik nog iets willen zien qua vordering, dan zag ik geen andere optie om die mail te sturen. Doe ik niets gebeurt er sowieso niets.
Dat kan ik niet meer laten gebeuren.
maandag 28 mei 2018 om 17:41
No offence intended maar kan die slowchat die niet meer gerelateerd is aan dit topic verplaatst worden naar een specifiek topic?
Ik weet niet hoe het zit met andere lezers maar ik lees jullie berichten niet meer vermits die toch heel persoonlijk zijn en ik er evenmin kan over meepraten sinds jullie allemaal al relaties gehad hebben of er überhaupt geen willen.
Het is voor nieuwe deelnemers ook niet echt uitnodigend om hen ertussen te wringen aangezien de context totaal anders is dan wat de titel laat vermoeden.
Ik heb me voorgenomen om de commentaar die ik krijg terug te gooien in de groep. Of dat in real life mogelijk is, is een andere vraag.
Ik krijg kritiek (in andere topics) dat ik niet on topic ben terwijl ik van mening was dat ik het toen wel was, alleen was het specifiek over mezelf.
Maar constructieve invulling is uit den boze heb ik af en toe de indruk.
#zeikmomentje
Ik weet niet hoe het zit met andere lezers maar ik lees jullie berichten niet meer vermits die toch heel persoonlijk zijn en ik er evenmin kan over meepraten sinds jullie allemaal al relaties gehad hebben of er überhaupt geen willen.
Het is voor nieuwe deelnemers ook niet echt uitnodigend om hen ertussen te wringen aangezien de context totaal anders is dan wat de titel laat vermoeden.
Ik heb me voorgenomen om de commentaar die ik krijg terug te gooien in de groep. Of dat in real life mogelijk is, is een andere vraag.
Ik krijg kritiek (in andere topics) dat ik niet on topic ben terwijl ik van mening was dat ik het toen wel was, alleen was het specifiek over mezelf.
Maar constructieve invulling is uit den boze heb ik af en toe de indruk.
#zeikmomentje
maandag 28 mei 2018 om 18:21
Ja, vooral met harde geluiden, onbekende muziek of de combinatie harde muziek en praten en verder alles wat maar enigszins verplicht aanvoelt qua contact.Eslarealidad schreef: ↑27-05-2018 23:47Voor mij ook wel een noodzaak.
Heb jij dat gevoel ook met overprikkeling?
maandag 28 mei 2018 om 18:40
Eigenlijk ben ik niet heel veel veranderd. Het is alleen wat meer geworden. In mijn oude schoolrapporten vanaf de basisschool staat een vergelijkbare beschrijving. Blijkbaar was ik als kleuter al uitermate bedachtzaam en onafhankelijk.Eslarealidad schreef: ↑27-05-2018 23:58Ik heb net als jij ook weer die regels.
Ik ben nu meer 'gesloten' door die relatie, inderdaad. Meer reserves behoud ik. Is denk ik een woord wat meer bij mij past. Anders ben ik te veel in zijn wereld bezig. Meer in mijn wereld blijven, dan komt de klap niet zo hard aan.
Als je iemand echt vertrouwd dan zal het wel anders worden.
Ik heb nog andere ervaringen.
Voor die relatie. Ik ben nog nooit genegeerd in een relatie. Meer aan elkaar gewaagd. Hoe komt het bij jou zo? Door relaties?
Je bent wel bezeerd. Te lang blijven hangen in een foute relatie.
Heb jij jezelf weleens helemaal verloren toen?
Ik denk dat iedereen wel dingen meemaakt. Kleine blutsen, een rugzakje. Jij bent wat gereserveerder geworden. Hopelijk niet te veel. Je leert van ervaringen. De meeste mensen althans. Je hebt die goede ervaringen ook tenslotte.
Nee, helemaal verloren niet, al heb ik wel dingen gedaan die ik beter niet had kunnen doen. Ik heb weleens iemand gebeld. Had ik niet moeten doen. Dat was het. Valt reuze mee met vreemd gedrag. Geen stalkneigingen hier. Ook niet latent.
maandag 28 mei 2018 om 18:43
Eslarealidad schreef: ↑28-05-2018 00:10Safrat, de dates die hebben wel interesse in jou.
Wat is het dan precies wat jou tegenhoudt?
Wil je diep in jouw hart een relatie?
Je zou het denken, hè. Met al dat gepraat over gevoelens. Maar nee, ik heb op dit moment niet het verlangen. Dat is makkelijk gezegd, want ik ben niet verliefd. Ik wil niet uitsluiten dat ik op een later moment wel een relatie wil. Eerst maar leren communiceren. Ik oefen hier. Dat heb ik al vaker geschreven.
maandag 28 mei 2018 om 18:49
Mick, ik lees jouw post via een quote. Je vindt jezelf eigengereid en onafhankelijk, maar ik lees ook een angst voor een oordeel van anderen. Ik kan dat niet rijmen met elkaar.
Die mannen haken niet af he. Je haakt zelf af en nog vrij snel ook, volgens mij. Wat niet uitmaakt. Je mag net zo kritisch zijn als je zelf wil, maar een gevolg van die selectiviteit kan zijn dat je niemand kan vinden die goed genoeg is en dan mis je inderdaad de boot - als je een man vinden als doel hebt. Als dat geen doel is dan mis je ook niet de boot toch?
Die mannen haken niet af he. Je haakt zelf af en nog vrij snel ook, volgens mij. Wat niet uitmaakt. Je mag net zo kritisch zijn als je zelf wil, maar een gevolg van die selectiviteit kan zijn dat je niemand kan vinden die goed genoeg is en dan mis je inderdaad de boot - als je een man vinden als doel hebt. Als dat geen doel is dan mis je ook niet de boot toch?
maandag 28 mei 2018 om 18:55
Ik denk niet dat jouw gedrag erg verwarrend is.spell68 schreef: ↑28-05-2018 10:56
Maar ik kan me voorstellen dat het voor een vrouw heel verwarrend is als iemand je veel vragen stelt, een lange tijd met je praat en verder niets doet. Ik denk dat ze me dan gaat negeren, omdat of haar eigen interesse minder wordt of ze zichzelf afschermt, maar dat is mijn invulling.
Ik kan me dus ook zo maar voorstellen dat jij gedrag tentoonspreidt naar mannen toe en dat sommige mannen jouw terughoudendheid, je afstoten als een signaal zien om nog beter hun best te doen, waardoor je dat aantrekken en afstoten krijgt. Ik denk namelijk dat jouw gedrag, net als het mijne, afwijkt van het normale.
Afstoten is in de regel definitief. Het komt zelden voor dat ik weer aantrek. Sommige mannen interpreteren mijn signalen verkeerd. De redenen daarvoor zijn legio.
Mijn gedrag wijkt niet af van wat ik normaal vind.
maandag 28 mei 2018 om 19:00
In eerste instantie schreef je dat ik een introvert voeler was en je maakte onderscheid tussen een introvert voeler en een introvert denker bij onder meer dat restaurant voorbeeld. Ik ben volgens die test een introvert denker 78%. Waarom dacht je dat ik een introvert voeler was?spell68 schreef: ↑28-05-2018 11:23Er is een verschil tussen reageren op een gevoel en een gevoelsmens zijn. Bij reageren op een gevoel ligt er een set van normen, waardes, gedachten etc aan ten grondslag. Je hebt van die mensen die zien iemand en dan zeggen ze: dat is een slecht mens. Dat baseren ze op hun interne set waardes en criteria en dan komt dat gevoel als conclusie naar boven. Daar hoeven ze verder geen gevoelens bij te hebben.
Jij doet dat ook, maar, omdat die functie bij jou veel zwakker is, is deze niet leidend in veel gevallen, maar je ziet dat bijv terug in jouw interne oordeel over of een eerste date in een duur restaurant wel of niet kan. Jij zult alleen waarschijnlijk een persoon niet beoordelen op het feit of deze jouw oordeel deelt.
Ik vind gevoelsmensen allesbehalve empatisch. Ze hebben vaak wel een groot gevoel aan cognitieve empathie, maar weinig compassionate en affectieve empathie. Ga maar eens vragen aan mensen die kanker hebben (gehad) hoeveel vrienden en bekenden niets meer van zich laten horen. Het is vaak nog niets eens zo dat ze niet willen, maar die kunnen er gewoon niet omgaan en dan is wegblijven de makkelijkste optie.
Ik kan me niet voorstellen dat jij dat zou doen. Dus ja, natuurlijk ben jij geen robot, ik denk alleen dat jouw grens voor invoelen veel hoger ligt dan dat van een gevoelsmens. Iets van dat waar de grens van een gevoelsmens eindigt, begint de jouwe.
Ik heb ook wel eens dat ik zie dat iemand geraakt wordt door wat ik zeg. Ik ben alleen goed in staat om daar meteen op in te gaan en dat gevoel weg te nemen door de ander uit de emotie te halen. Dat is een vaardigheid die je jezelf aan kunt leren. Dat doe ik voor mezelf overigens, niet voor de ander, want hetgeen ik heb gezegd daar sta ik achter anders had ik niet gezegd.
We hebben het al eens gehad over dure restaurants. Ik denk daar nog steeds hetzelfde over.
maandag 28 mei 2018 om 19:02
Met warm of koud bedoel je dat het je totaal niet raakt en volgens mij klopt dat gewoon niet. We komen dan in een wellus nietus terecht, want beter uitleggen dan ik heb gedaan is op dit moment zinloos.spell68 schreef: ↑28-05-2018 12:46Ik heb ook nooit beweerd dat niets mij raakt. Ik krijg ook een goed gevoel als iemands blij reactie is als ik iets voor ze gedaan heb en ik kan me ook ergeren of rot voelen, maar dat is allemaal impliciet en dan alleen bij mensen die me na staan.
Als iemand het met mij eens is of ik met een ander dan voel ik enthousiasme door het rapport, maar geen erkenning.
Ik word gewoon niet warm of koud van expliciete complimenten. Bij kritiek wil ik nog wel eens luisteren wat de kritiek is, maar dat is dan meestal dat mijn handelen of gedrag niet conform is hetgeen de ander wenst of zijn norm is. Kritiek en complimenten zijn subjectief en zeggen weinig over mij, misschien dat die wetenschap de reden is dat ik er niet veel mee kan. Ik weet het verder ook niet.
Als
maandag 28 mei 2018 om 19:07
Meer bedachtzaam dan behoedzaam, maar het klopt deels wel. Ik heb dit al uitgelegd met een schaakcomputer als voorbeeld. Mijn schaakcomputer kan snel spelen of heel langzaam. De uitkomst is in vrijwel alle gevallen gelijk.spell68 schreef: ↑28-05-2018 13:32Als ik even terugkom op die functies hè, dan is jouw eerste functie introverte intuïtie. Het voorspellen van implicaties en gevolgen. Ik haal dat ook jouw manier van schrijven: ik interpreteer dat als behoedzaam en bedachtzaam.
Ik denk namelijk ook niet dat jij langzaam bent in de zin van denken, het tegenovergestelde juist, maar dat alles wat je zegt van meerdere kanten bekeken wordt in jouw hoofd op mogelijke gevolgen, alvorens het je mond uitkomt en dat geeft vertraging en komt over als langzaam.
Het is logisch dat je dat ook toepast op situaties en relaties.
Klopt dat?
Niet langzaam in denken, hoewel ik ook kan uitstellen. Wel langzaam in mijn reactie.
In dat opzicht klopt die tweede functie ook wel. Ik heb me een beetje verdiept in die test en op zich kan ik me er wel in vinden. Deels hoor, al weet ik nu nog niet wat er niet klopt.
maandag 28 mei 2018 om 19:16
Ergens vind ik jouw denkwijze toch wel weer bijzonder. Jij gaat er van uit dat het meisje de laatste sessies mist vanwege de examens, maar waar baseer je dat op? Zij wist toch ook dat die examens er aan kwamen? Dan is het toch veel logischer dat ze of gewoon die cursus afmaakt, of zich had afgemeld of zich niet had opgegeven? Waarom denk je dat je niets meer kan doen als je examens hebt? Het is niet dat je hele leven on hold wordt gezet.JonasV91 schreef: ↑28-05-2018 17:30En wanneer had ik dat moeten doen?
Nog eens extra in de mail vermelden dat ze in ieder geval iets zou moeten laten weten?
Ik heb haar niet meer gezien sindsdien, da's de reden waarom ik die mail gestuurd heb.
Ofwel heeft ze hem echt nog niet gelezen maar dat zou mij verbazen.
Ofwel heeft ze hem gelezen en is ze nu totaal afgeknapt.
Ofwel, maar de minst waarschijnlijke, zal ze morgen opdagen op die sessie terwijl het volgende week examens zijn. Die kans lijkt mij evenzeer nihil.
Dus, mocht ik nog iets willen zien qua vordering, dan zag ik geen andere optie om die mail te sturen. Doe ik niets gebeurt er sowieso niets.
Dat kan ik niet meer laten gebeuren.
Je had ook even kunnen wachten. Misschien komt ze wel weer. En na de examens had je toch mooi kunnen vragen hoe haar examens zijn gegaan met een voorstel voor een drankje, want tijd zat etc.
