vreemdgaande vrouwen.

Beetje eenzijdige aanpak.

Als je vertelt waarom je hier zo geinteresseerd in bent krijg je misschien wat meer reacties.

Dames geen onzinnige blablabla? Ben jij een man?

Best een interessant thema uiteraard. Maar ook al is een forum "anoniem", toch wijst de ervaring uit dat er bijna massaal over diegenen worden heengevallen die het durven toe te geven, waardoor er misschien toch wat terughoudener zal worden gereageerd denk ik... dus is vreemdgaan denk ik ook nog steeds een forum-taboe!

Ik ben vreemdgegaan in mijn vorige relatie en ik voelde me er niet schuldig over. Voor mij was het op dat moment de manier om echt afscheid te nemen van mijn ex die mij vaak bedroog. Mijn ex heeft het nooit van mij gehoord en volgens mij weet hij het nu nog niet en zo wel, ook goed.



Mijn leven is er daarna alleen leuker op geworden. Dat heeft overigens niets met het vreemdgaan te maken want met die minnaar ben ik niet doorgegaan.



Vanwaar je interesse?

@Marie, misschien moet je even een uurtje uittrekken om allen topics op het relatieforum met bijvoorbeeld "help" "verliefd op een ander", "twee liefdes", door te lezen. Staan de meeste antwoorden op je vragen ook wel in.

In mijn vorige relatie ben ik ook vreemd gegaan. Mja... toen was de liefde al over en was ik bezig om de knoop door te hakken. Die gevoelens voor mijn 'minnaar' hielpen.

Ik ben niet doorgegaan met die 'minnaar',

Ik ben vreemdgegaan met een leuke man tijdens mijn relatie met een getrouwde man. Ik ben zelf single. En nee ik voelde me absoluut niet schuldig. En ja mijn GM en die ander wisten ervan.

Hoe ik verder ga? Misschien wel met allebei. De tijd zal het leren.

Vreemdgaan of gevoelens voor een ander hebben kan een teken zijn dat er iets niet goed zit in je relatie. Maar de redenen om vreemd te gaan zijn bij iedereen anders. Dus je zou echt niet kunnen stellen' alle vreemdgaande vrouwen zijn hetzelfde'. En ik heb in praktijk ondervonden dat je een half forum over je heen kunt krijgen als je ook maar iets in die richting hebt gedaan. Dat is trouwens niet alleen bij vreemdgaan maar ik lees het vaak genoeg bij andere topics. Daarom pleit ik voor verdraagzaamheid en niet zonder meer gaan oordelen zonder de achtergrond te kennen. Ook al schrijf je wat over achtergronden, blijft het vaak te summier.

Wat is vreemdgaan? Met iemand zoenen? Iets verder gaan dan zoenen? Echt met iemand het bed in duiken?



Ik heb deze discussie regelmatig met vriendinnen gehad. Voor iedereen ligt deze grens anders. Ik heb me vaker niet zo netjes gedragen terwijl ik een relatie heb. Ik ben daar wel altijd eerlijk over geweest. Het heeft in mijn geval nooit iets te maken met de liefde voor mijn partner of de spanning in mijn relatie. Dit is gewoon wie ik ben. Ik zal nooit aan mijn partner beloven 100% monogaam te zijn, ik weet dat ik dit toch niet kan waarmaken.

Ik begrijp niet waarom mede forummers altijd zo hysterisch doen over vreemdgaan, waarschijnlijk is dit de grootste angst binnen een relatie?

Uit verschillende onderzoeken lijkt toch altijd weer dat het percentage vreemdgangers toch altijd hoger ligt dan je denkt...

ik ben nog nooit vreemd gegaan. zelfs toen mijn relatie met ex op t einde liep en ik een kans had heb ik het niet gedaan. niet vanwege geen behoefte aan maar gewoon omdat het niet past in mijn normen en waardes.

mocht ik in mijn huidige relatie de behoefte (en gelegenheid) krijgen zou ik het nog niet doen. netjes het een af handelen en dan verder gaan.

Ik ben toen ik jonger was wel eens vreemdgegaan. Sterker nog, het werd bijna een 'patroon.' Ik kwam er te laat achter dat mijn relatie 'op' was, ging dan spanning opzoeken, ging vreemd, schrok van mezelf, ging nadenken over mijn relatie en kwam er dan achter dat ik het eigenlijk al maanden eerder had moeten uitmaken.

Weet echter ook van mezelf dat wanneer het goed zit, ik niet eens andere mannen zie, en geloof dat ik ondertussen 'oud en wijs' genoeg ben om het nu anders te doen.

Ik heb trouwens dus nog nooit echt een 'affaire' gehad.

.

Ik ben geregeld vreemdgegaan, waarom?

Omdat mijn partner het ook deed en wij geen sex meer hadden met elkaar.. Wel had ik een vaste vreemdganger. Was stapelgek op hem en hij op mij maar omdat het weggaan bij ex niet lukte is het doodgebloedt.. Ik was er niet trots op maar ik hunkerde naar aandacht en liefde. Mijn ex heeft die nooit geweten had hij dat wel dan zat ik hier vast niet te schrijven.



Bij mijn huidige partner is vreemdgaan absoluut taboe en ook totaal overbodig want alles wat ik nodig heb is hij!

Lastig verhaal.



Ik heb een mening. Een mening die varieert tussen dat ik onder welke omstandigheid ook vreemdgaan a sociaal vind en daarnaast dat ik ook geen heilig boontje ben geweest.



Ieder zijn keuzes. Echter...



Je hebt de consequenties kunnen ervaren voor de keuzes die je hebt gemaakt. Je bent bij hem gebleven. Daar was je zelf bij.



Er zitten een hoop leuke dingen aan vast, deze keuze. Allemaal lekkere/leuke/fijne gevoelens waardoor de stap makkelijk is.



Ben je echter ook bereid de consequenties te aanvaarden voor als het uitkomt?



Ben je bereid om dingen op te geven om uiteindelijk legaal te krijgen wat je verdiend als vrouw?



Ben gewoon benieuwd

Ik snap dat het moeilijk is. En als je eenmaal in zo een situatie zit dan is het menselijk om de ogenschijnlijk makkelijkste weg te kiezen. Daar kan ik je moeilijk om veroordelen:)



Je hoopt dat het niet uitkomt. Je hebt best kans dat het ook nooit uitkomt. Echter, met zulke keuzes moet je daar wel rekening mee houden.



Als jij wil scheiden, dan wil jij dat en dan is het logisch dat hij je niet kwijt wil en is het logisch en ook menselijk dat hij alles uit de kast haalt om dat te voorkomen. Het is echter jouw keuze. Ik ben gescheiden en ja, mijn kinderen hebben daar een klap aan over gehouden. Maar die is altijd vele malen minder klein dan de spanningen thuis (ookal maak je geen ruzie in bijzijn van de kinderen) en de boodschap die je meegeeft dat repressie werkt.



Het gevoel dat je hebt gehad bij die man dat kan ik al te goed begrijpen, meer dan je denkt. Normaal gesproken ben ik vrij hard in mijn uitspraken als een huwelijk gewoon is ingekakt en een vrouw het op haar heupen krijgt. Dan heb ik zoiets van blaas eerst weer leven in je huwelijk. Verliefdheid gaat over en daarvoor krijg je liefde voor terug en moet je in investeren. Echter ken jij geen liefde en hebt dat voor het eerst mogen ervaren. Dat op zichzelf staand vind ik heel fijn voor je.



Wat ik voor je hoop dat dit je ogen heeft geopend dat het zo niet langer kan. Dat jij geluk verdiend. En dat je kinderen gelukkig worden als jij dat ook bent.



Zoals je nu doorgaat wordt je nog ongelukkiger dan je al was. Je leeft met een geheim en bovendien heb je nu ervaren hoe het anders kan zijn, waardoor je de huidige situatie als vervelender gaat ervaren. Want eerlijk is eerlijk, het is makkelijker te doorstaan zonder referentiekader.



Je had alles moeten opgeven voordat... enz enz, ja wellicht. Het is anders gelopen en heeft goede en slechte kanten. Alles heeft zo zijn consequenties zoals ik al eerder schreef. Ga uit van de goede kant dat het iets losgemaakt heeft bij jezelf. Besluit het voortaan anders aan te pakken. Mensen maken fouten, jij ook. Dat maakt mensen volwassen. Een kind leert niet lopen zonder te vallen. Als je er van leert dan ben je een ervaring rijker.



Ik weet hoe het is om te denken dat de situatie niet anders kan. Maar je bent sterker dan je denkt. Als je echt eenmaal op jezelf bent aangewezen dan zal je zien dat je het kan. Je hebt, net als ieder ander, recht op geluk.



Sterkte ?)

Marie, dus toch een vrouw Ik lees je verhaal en denk eigenlijk: het is je van harte gegund. Wat een verschrikking om 28 jaar ongelukkig te zijn met je man. Behalve die ene ervaring toen je jong was, heb je nooit liefde mogen ervaren. Dat vind ik vreselijk verdrietig om te horen... Ik kan me voorstellen dat je helemaal opbloeit nu, dat je niet weet wat je overkomt.



Je zal wel heel erg in de war zijn. Ik zou je willen aanraden even heel goed te gaan nadenken. Laat je niet meeslepen in iets wat je niet overziet. Je blijft om je kinderen bij je man, nou je wilt niet weten wat een beerput er opengaat als dit uitkomt. Dan kun je beter nu "netjes" scheiden (voor zover er zoiets bestaat). Zonder enig vooruitzicht op een (legale) toekomst met je lief, maar daar moet het ook niet om gaan. Dit gaat om jou.



Ik denk dat je op een punt beland bent waarop je gedwongen wordt de balans op te maken en keuzes te maken. Getrouwd blijven of scheiden, wel of geen affaire? Ik vind je nogal gelaten overkomen, alsof je zelf niet veel te zeggen had over hoe de dingen zijn gegaan. Dat moet je doorbreken. Maak keuzes, neem verantwoordelijkheid, wees moedig.



sterkte,

dubio

ik zit dit verhaal te lezen met de wetenschap dat jij mijn moeder zou kunnen zijn. (niet dat dit speelt bij mijn ouders, ma qua leeftijd)



ik zou het verschrikkelijk vinden dat mijn moeder bijna 30 jaar niet gelukkig is geweest met mijn vader en nooit een streep eronder heeft durven trekken. alleen maar voor de "lieve" vrede.



ik wens je veel succes, bij de keuze die je gaat maken.



(wilde eigenlijk alles met u ipv jij tiepen)

.

"Ik weet, dat dit onderwerp heel erg taboe is."

Ja taboe is het zeker, aan je vrienden vertel je het niet en zelfs hier op het forum kan het wel eens gebeuren dat je op je nummer wordt gezet. Niets mis mee, misschien zelfs wel een eye-opener, al kan het hard aankomen, zeker als je hier iets voor de eerste keer neerzet.



"Als er vrouwen zijn die dat hebben gedaan, hoe kwam dat? Was je niet gelukkig met je partner/relatie."

Inmiddels ben ik 1,5 jaar verder en heb kunnen relativeren en nadenken over het hoe het zo gekomen is.

Ja, ik heb een nr. 2 (twee liefdes... topic) sinds 1,5 jaar en ben dus vreemdgegaan en doe dat nog steeds.

Ik was gelukkig in mijn huwelijk, niet op zoek naar en bij toeval heb ik mijn nr. 2 leren kennen (via een chatsite). Het klikte gelijk, we konden over heel diverse onderwerpen met elkaar praten, ook over ons huwelijk en sex. Als snel bleek dat we in hetzelfde schuitje zaten, veel houden van onze partner, maar eigenlijk meer maatjes dan geliefden. Op dat moment hadden we allebei een grens kunnen trekken, maar dat hebben we niet gedaan. Nieuwsgierig, een ander die dezelfde gevoelens heeft.... was erg aantrekkelijk. Wij hebben besloten om elkaar te ontmoeten.



"Hoe voelde je je na de daad?"

De eerste keer dat we elkaar ontmoet hebben, hebben we vooral veel gepraat, wat gegeten en gedronken met elkaar en elkaar gekust, gestreeld na afloop. Het voelde goed, vol respect naar elkaar. De daarop volgende keren hebben we een hotelkamer gehuurd en ook daadwerkelijk sex met elkaar gehad. Ook dat voelde goed, was heel erg fijn. Dat vonden we beiden.



"Heb je het verteld aan je partner?"

Nee en ik ben dat ook niet van plan, dat heeft geen toegevoegde waarde. Ik zou hem alleen maar kwetsen door het te vertellen. Ik stel ook alles in het werk om te zorgen dat hij niet achter mijn relatie met nr. 2 komt.

Ik ben wellicht te laat geweest om te gaan praten met mijn nr. 1 over ons huwelijk en nu wil en kan ik het niet, noem het struisvogelpolitiek, laf, het is zo. En natuurlijk (dat verwijt komt elke keer weer om de hoek kijken) ben ik egoïstisch bezig, ik geef mijn nr. 2 geen keuze. Hoe hij zal reageren als hij het wel weet...., ik denk dat ons huwelijk dan over is. Ondanks dat ik weet wat de consequentie waarschijnlijk zal zijn, blijf ik toch mijn nr. 2 ontmoeten. Teveel aantrekkingskracht, misschien zelfs wel een verslaving. De eventuele consequenties zal ik aanvaarden, het is niet goed te praten.



"Hoe ga je verder?"

Wij zien elkaar als slagroom op de taart, iets extra's, geen verplichtingen, niet claimen. Vanaf het begin van onze relatie is duidelijk geweest dat wij nooit onze nrs. 1 zouden opgeven voor elkaar en dat vinden we nog steeds. We genieten van het moment en willen beiden niet denken aan de toekomst. Allebei hebben we bewust gekozen om naast onze nr. 1 ook een ander te hebben, want dat doe je, je kiest daar elke keer weer bewust voor.

Anderen zal ik altijd afraden om iets binnen een huwelijk te beginnen met een ander, omdat je in een enorme emotionele achtbaan terechtkomt, een dubbelleven gaat leiden als je nr. 1 niet van nr. 2 weet. En ook ik heb 24 jaar lang geroepen dat ik nooit vreemd zou gaan binnen mijn huwelijk, je zult begrijpen dat ik inmiddels zeg: "zeg nooit, nooit! ook jou kan het overkomen".

Bij jou is het een heel ander verhaal, ik moest gelijk denken aan het spreekwoord: "Oude liefde roest niet".

Ik wens je heel erg veel sterkte!



Knipoogje

Heb vannacht niet lekker geslapen na schrijven van mijn reactie. Ben bang dat iemand mijn verhaal herkent en ik het uiteindelijk voor iedereen nog moeilijker maak als het via via uitkomt....