Relaties
alle pijlers
Vriend biecht biseksuele gevoelens op, en nu?
donderdag 19 september 2019 14:44
Mijn vriend en ik zijn zes jaar samen, en hebben een goede relatie, met alles erop en eraan. We houden van elkaar, doen veel samen (reizen, feestjes, hangen, op pad, met vrienden maar ook alleen). Af en toe een ruzie kan voorkomen, maar over kleine domme dingen (huishouden) en daar zijn we na een paar minuten wel weer overheen en dan kunnen we weer lachen.
Nu is het zo dat we twee jaar geleden op het punt stonden samen een huis te kopen, en dit voor hem niet goed voelde. Hij ervaarde twijfels, en wist niet waar dit vandaan kwam. We hebben daar veel over gepraat, en uiteindelijk, na een half jaar ofzo, heb ik hem naar een coach/psycholoog gestuurd omdat hij (en wij) er zelf niet mee verder kwamen. Na dat gesprek daar kwam het hoge woord eruit. De reden dat hij twijfelde was dat hij het idee had biseksueel te zijn, en dat eigenlijk nooit aan zichzelf, of wie dan ook, had uitgesproken. Maar hij kon opgewonden raken van mannen en dat bracht hem in de war. Vanzelfsprekend de huizenjacht stil gelegd, en er veel over gepraat.
Heb geluisterd naar wat er in hem om ging en hem eerlijk gevraagd wat hij er dan mee wilde. Dat wist hij allemaal niet, dat moest even zakken. Prima, zelf ben ik in de maanden daarna er nog een paar keer over begonnen en hebben we er vaak gesprekken over gevoerd. Puntje bij paaltje, hij voelde zich enorm opgelucht omdat hij het idee had al tijden met een geheim rondgelopen te hebben, en dat dit tussen ons in was gaan staan. En het delen van de gevoelens met mij, en met een aantal van zijn vrienden was genoeg. Hij had geen drang er iets mee te doen en het was voldoende dat dit nu out in the open was. Dit was mei vorig jaar.
Sinds begin van dit jaar zijn we weer begonnen met het zoeken naar een ander huis (we wonen in een 1 kamer appartement). En alles voelde goed, we leken door dit alles juist meer open te zijn naar elkaar en dichterbij elkaar dan ooit. Afgelopen voorjaar waren we samen een maand op reis en daar hebben we besloten vol voor een huis te gaan, en ook voor een baby. Allebei zijn we daar steeds twijfelkonten over geweest, maar nu toch besloten het aan het lot over te laten. (Ik ben 38 hij is 35).
En nu, een paar weken terug zaten we onderweg in de auto naar huis van een familie bezoek, en we hadden het over een woning die we bekeken hadden. Ik zei laten we een bod doen, hij aarzelde. Toen kwam het hoge woord eruit, hij vond het toch spannend om die stap te zetten. Want in de afgelopen maanden had hij wel eens gefantaseerd over hoe het zou zijn om alleen te zijn, op zich zelf te wonen, en tja dat hij dat voelde was toch een teken dat een huis kopen niet de juist stap is. Ik was in shock, kwaad, verdrietig, alles tegelijk, hoe kan dit nou? Een paar maanden geleden besloten we nog ervoor te gaan, voor the whole package, en nu dit?
Bij doorvragen kwam hij ermee dat het biseksuele verhaal ook meespeelde. Want hij wilde niet op zijn 75e wakker worden en spijt hebben van dat hij die kant van zichzelf nooit ontdekt had. En dat zit hem nu in de weg bij ons. Hij zei dat de twijfels die hij noemde voortkwamen uit het feit dat het wat hem betreft onverenigbaar is met zijn relatie met mij. We zijn samen met iemand gaan praten, waar hij zelf noemde dat hij dit, maar dan andersom met zijn ex heeft meegemaakt. Hij heeft haar toen alle ruimte geboden om dat te gaan ontdekken, waar zij geen gebruik van heeft gemaakt toen, en achteraf spijt van heeft gehad. Dit wist ik al, hij heeft dit ook tegen mij genoemd, vrij in het begin van onze relatie, en gezegd dat als ik zelf ooit iets met een vrouw zou willen doen, hij me daar alle ruimte toe gaf. Ik zou het mogen vertellen of niet, hij voelt zich daardoor niet bedreigd. Toen dacht ik daar verder niks over, en heb daar zelf ook niks mee gedaan verder.
In het gesprek kwam eruit dat hij me niet voor het blok wilde zetten en aan me vragen hem die ruimte te geven, maar eigenlijk is dat wel wat hij wil. Hij wil mij niet kwijt, houdt van me, ziet echt wel een toekomst ook samen. Maar wil deze gevoelens niet weg blijven drukken. Dus hij wil dat ik hem die ruimte geef om dat deel van zichzelf te ontdekken. Naar eigen zeggen is het alleen iets seksueels, en wil hij geen relatie met een man, dat ik hem daarop kan vertrouwen. Maar toen dit vorig jaar speelde, heb ik hem gezegd dat als hij iets wilde hiermee, dat hij daar eerlijk over moest zijn, en dat heeft hij nu niet gedaan, dus mijn vertrouwen is op dit moment beschaamd.
Ik weet niet hoe ik hier mee om moet gaan. Ik wil hem niet kwijt, maar ik moet er niet aan denken hem te delen met iemand anders. Man of vrouw, seksueel of emotioneel. Ik blijf maar cirkeltjes draaien en probeer me in hem te verplaatsen en het van alle kanten te zien, maar vind het onwijs moeilijk.
Zijn er hier mensen die in dezelfde situatie hebben gezeten of zitten? Ik kan het gelukkig goed met vrienden bespreken, maar ken niemand die dit zelf heeft meegemaakt. Het lijkt me fijn het hier eens met een ervaringsdeskundige over te hebben. Zowel degene in mijn positie, als die van mijn vriend.
Nu is het zo dat we twee jaar geleden op het punt stonden samen een huis te kopen, en dit voor hem niet goed voelde. Hij ervaarde twijfels, en wist niet waar dit vandaan kwam. We hebben daar veel over gepraat, en uiteindelijk, na een half jaar ofzo, heb ik hem naar een coach/psycholoog gestuurd omdat hij (en wij) er zelf niet mee verder kwamen. Na dat gesprek daar kwam het hoge woord eruit. De reden dat hij twijfelde was dat hij het idee had biseksueel te zijn, en dat eigenlijk nooit aan zichzelf, of wie dan ook, had uitgesproken. Maar hij kon opgewonden raken van mannen en dat bracht hem in de war. Vanzelfsprekend de huizenjacht stil gelegd, en er veel over gepraat.
Heb geluisterd naar wat er in hem om ging en hem eerlijk gevraagd wat hij er dan mee wilde. Dat wist hij allemaal niet, dat moest even zakken. Prima, zelf ben ik in de maanden daarna er nog een paar keer over begonnen en hebben we er vaak gesprekken over gevoerd. Puntje bij paaltje, hij voelde zich enorm opgelucht omdat hij het idee had al tijden met een geheim rondgelopen te hebben, en dat dit tussen ons in was gaan staan. En het delen van de gevoelens met mij, en met een aantal van zijn vrienden was genoeg. Hij had geen drang er iets mee te doen en het was voldoende dat dit nu out in the open was. Dit was mei vorig jaar.
Sinds begin van dit jaar zijn we weer begonnen met het zoeken naar een ander huis (we wonen in een 1 kamer appartement). En alles voelde goed, we leken door dit alles juist meer open te zijn naar elkaar en dichterbij elkaar dan ooit. Afgelopen voorjaar waren we samen een maand op reis en daar hebben we besloten vol voor een huis te gaan, en ook voor een baby. Allebei zijn we daar steeds twijfelkonten over geweest, maar nu toch besloten het aan het lot over te laten. (Ik ben 38 hij is 35).
En nu, een paar weken terug zaten we onderweg in de auto naar huis van een familie bezoek, en we hadden het over een woning die we bekeken hadden. Ik zei laten we een bod doen, hij aarzelde. Toen kwam het hoge woord eruit, hij vond het toch spannend om die stap te zetten. Want in de afgelopen maanden had hij wel eens gefantaseerd over hoe het zou zijn om alleen te zijn, op zich zelf te wonen, en tja dat hij dat voelde was toch een teken dat een huis kopen niet de juist stap is. Ik was in shock, kwaad, verdrietig, alles tegelijk, hoe kan dit nou? Een paar maanden geleden besloten we nog ervoor te gaan, voor the whole package, en nu dit?
Bij doorvragen kwam hij ermee dat het biseksuele verhaal ook meespeelde. Want hij wilde niet op zijn 75e wakker worden en spijt hebben van dat hij die kant van zichzelf nooit ontdekt had. En dat zit hem nu in de weg bij ons. Hij zei dat de twijfels die hij noemde voortkwamen uit het feit dat het wat hem betreft onverenigbaar is met zijn relatie met mij. We zijn samen met iemand gaan praten, waar hij zelf noemde dat hij dit, maar dan andersom met zijn ex heeft meegemaakt. Hij heeft haar toen alle ruimte geboden om dat te gaan ontdekken, waar zij geen gebruik van heeft gemaakt toen, en achteraf spijt van heeft gehad. Dit wist ik al, hij heeft dit ook tegen mij genoemd, vrij in het begin van onze relatie, en gezegd dat als ik zelf ooit iets met een vrouw zou willen doen, hij me daar alle ruimte toe gaf. Ik zou het mogen vertellen of niet, hij voelt zich daardoor niet bedreigd. Toen dacht ik daar verder niks over, en heb daar zelf ook niks mee gedaan verder.
In het gesprek kwam eruit dat hij me niet voor het blok wilde zetten en aan me vragen hem die ruimte te geven, maar eigenlijk is dat wel wat hij wil. Hij wil mij niet kwijt, houdt van me, ziet echt wel een toekomst ook samen. Maar wil deze gevoelens niet weg blijven drukken. Dus hij wil dat ik hem die ruimte geef om dat deel van zichzelf te ontdekken. Naar eigen zeggen is het alleen iets seksueels, en wil hij geen relatie met een man, dat ik hem daarop kan vertrouwen. Maar toen dit vorig jaar speelde, heb ik hem gezegd dat als hij iets wilde hiermee, dat hij daar eerlijk over moest zijn, en dat heeft hij nu niet gedaan, dus mijn vertrouwen is op dit moment beschaamd.
Ik weet niet hoe ik hier mee om moet gaan. Ik wil hem niet kwijt, maar ik moet er niet aan denken hem te delen met iemand anders. Man of vrouw, seksueel of emotioneel. Ik blijf maar cirkeltjes draaien en probeer me in hem te verplaatsen en het van alle kanten te zien, maar vind het onwijs moeilijk.
Zijn er hier mensen die in dezelfde situatie hebben gezeten of zitten? Ik kan het gelukkig goed met vrienden bespreken, maar ken niemand die dit zelf heeft meegemaakt. Het lijkt me fijn het hier eens met een ervaringsdeskundige over te hebben. Zowel degene in mijn positie, als die van mijn vriend.
vrijdag 20 september 2019 09:44
Die doen er juist wel toe als je partner bijna 39 is en een kinderwens heeft en dit gepingpong al 2 jaar speelt. Waar in jou verhaal maak je nog ruimte voor TO haar kinderwens? Vrouwen zitten qua vruchtbaarheid ook anders in elkaar dan mannen. Moet ze dan maar haar vriend de ruimte geven op verkenning te gaan met het risico kinderloos achter te blijven? Hij kan nog zeker 10 jaar lang aanrommelen en daarna vader worden, die luxe heeft TO niet.Rooss4.0 schreef: ↑20-09-2019 09:23Zaken als "waarom heeft hij niet eerder geëxperimenteerd" en "waarom was hij een jaar geleden niet eerlijk over zijn verlangens" doen er toch helemaal niet toe?
In onze maatschappij is verlangen naar mannenseks nog steeds een enorm taboe en het kost tijd voor een man om voor zichzelf toe te geven deze verlangens te hebben en -na vertellen aan je partner- dit compleet te doorvoelen en te beseffen wat je hierin nodig denkt te hebben.
Mijn lief is de 50 gepasseerd en durft nu pas aan zijn partner toe te geven dat die verlangens er zijn. Omdat ik volledig open en oordeelloos reageer durft hij tot in detail te vertellen waar zijn verlangens liggen. Hij wil dit het liefst aangaan in mijn bijzijn maar kent ook wel cravings om het zonder mij te experimenteren. Met beiden heb ik geen moeite, al vind ik het zelf veel fijner om erbij te zijn. Gewoon, omdat onze seksualiteit van ons samen is en ik elke beleving graag samen deel maar hij heeft van mij wel "toestemming" om het zonder mij op te zoeken.
Nu verwacht ik echt niet van alles en iedereen dat ze er zo mee om (kunnen) gaan als dat wij dat doen maar wat ik hier wel heel veel lees is de conclusie dat ie dus gewoon niet genoeg van zijn vriendin houdt en dat het maar over moet zijn. En dat snap ik niet zo goed. Monogamie is een afspraak en die afspraak kun je bediscussiëren als de verlangens verschuiven. Wij vrouwen zijn nogal eens geneigd vrouwenemoties op mannenacties te plakken, omdat wij ons iets niet kunnen voorstellen mag een man bepaalde verlangens niet hebben en al helemáál niet tot uitvoer brengen maar daarmee doen we onszelf en onze partner tekort. Mannen zitten wel degelijk anders in hun seksualiteit dan wij.
vrijdag 20 september 2019 09:49
Is kinderen krijgen een recht? Moet de hele wereld om jou heen beslissingen nemen en bewustwordingen creëren om jouw kinderwens door alles heen voorrang te geven? Die man had maar eerder moeten weten dat hij met mannen wilde experimenteren omdat hij op zijn 35e even vader moet worden omdat dat zijn vriendin goed uitkomt? Zo werkt het niet.PotjePindakaas schreef: ↑20-09-2019 09:44Die doen er juist wel toe als je partner bijna 39 is en een kinderwens heeft en dit gepingpong al 2 jaar speelt. Waar in jou verhaal maak je nog ruimte voor TO haar kinderwens? Vrouwen zitten qua vruchtbaarheid ook anders in elkaar dan mannen. Moet ze dan maar haar vriend de ruimte geven op verkenning te gaan met het risico kinderloos achter te blijven? Hij kan nog zeker 10 jaar lang aanrommelen en daarna vader worden, die luxe heeft TO niet.
De kinderwens van TO is haar verantwoording en van niemand anders.
Ik snap dat dat een vreemde gedachtengang is voor jou maar voor mij bestaat er geen andere.
...
vrijdag 20 september 2019 09:50
Wat mooikindrebel schreef: ↑20-09-2019 09:00Ik heb een relatie met een man die na 4 jaar relatie zijn interesse in mannen opbiechte. Ik kan je niet vertellen wat voor jou het beste is. Ik kan je wel vertellen wat ik heb ervaren.
Toen mijn vriend en ik elkaar leerden kennen had hij tig jaar onder een steen gelegen met vrouw en kinderen (en was een jaar gescheiden) en had ik al 10+ jaar van alle kanten van het leven geproeft als single. Het was voor mij al vanzelfsprekend om met een open mind naar mijn eigen verlangens en de verlangens van anderen te kijken. Ik had al ervaren dat je seksuele verlangens niet kan onderdrukken en dat je door deze te ervaren rust in je kont te krijgt en de druk eraf gaat. Dat het je helpt om te groeien, je te ontwikkelen.
Toen mijn vriend mij vertelde dat hij eigenlijk wel eens iets met een man zou willen schrok ik daar niet echt van. Ik voelde me eigelijk wel vereerd dat hij dit aan mij durfde op te biechten. We hebben uitgebreid gesproken over hoe dat dan zou moeten. Voor mij waren 2 dingen belangrijk: 1 ik wil overal bij betrokken zijn. 2 ik wil stap voor stap en altijd een veto mogen uitspreken. Dus niet nu op de tekentafel regels bedenken maar ze straks niet meer kunnen aanpassen als blijkt dat het niet lekker voelt.
Wij zijn inmiddels een paar jaar verder en wat ik heb gemerkt is dat mijn vriend na zijn eerste ervaringen heel erg worstelde met zijn identiteit en of hij wel of niet uit de kast moest komen naar vrienden. Daarna was hij er even klaar mee. En na een tijdje begon het weer te borrelen. Nu zoekt hij af en toe de prikkel van een man. Het komt met vlagen.
Om dit alles in de praktijk te kunnen brengen hebben we anderen in onze relatie moeten toelaten. Voor mij was het een voorwaarde om dat op die manier te doen: Ik wil niet dat hij zonder mij buiten de deur gaat, ik wil dat die extra persoon bij ons komt (figuurlijk). Wat ik heb gemerkt is dat het niet om die andere persoon gaat. Het gaat voor mijn vriend om het ervaren van die andere kant in zichzelf. Die andere man is slechts een facilitator. Hij levert iets wat ik niet kan leveren, meer niet. Zo ervaar ik het. Voor mijn gevoel hebben wij nog steeds een monogame relatie. Mijn vriend heeft alleen een relatie met mij, gaat 100% voor mij en draagt mij op handen. De mannen waar mijn vriend (en ik ook) mee rommelt zijn geen concurrenten. Ik voel geen enkele vorm van jaloezie. Enkel respect en waardering omdat zij onze relatie respecteren.
Ik kan me goed voorstellen dat dit niet bij iedereen past. Ik heb me niet echt hoeven aanpassen, het is al de aard van het beestje om anderen ruimte te geven. Maar als dat niet in je zit, krijg het heel moeilijk denk ik. Je hoofd en hart moeten in sync blijven om happy te zijn.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
vrijdag 20 september 2019 10:02
Is je seksualiteit in een monogame relatie ontdekken een verworven recht tegenwoordig?Rooss4.0 schreef: ↑20-09-2019 09:49Is kinderen krijgen een recht? Moet de hele wereld om jou heen beslissingen nemen en bewustwordingen creëren om jouw kinderwens door alles heen voorrang te geven? Die man had maar eerder moeten weten dat hij met mannen wilde experimenteren omdat hij op zijn 35e even vader moet worden omdat dat zijn vriendin goed uitkomt? Zo werkt het niet.
De kinderwens van TO is haar verantwoording en van niemand anders.
Ik snap dat dat een vreemde gedachtengang is voor jou maar voor mij bestaat er geen andere.
Dus omdat hij niet eerder geëxperimenteerd heeft moet TO hem nu alle ruimte geven. Maar is het tegelijk haar risico en fout als ze kinderloos achterblijft volgens jou? Zo werkt het niet. Daarom adviseren er ook een aantal te stoppen met deze relatie. Niet omdat ze haar partner misgunnen mannenseks te proberen maar TO ook gunnen moeder te worden en ze daar nog maar beperkt tijd voor heeft.
vrijdag 20 september 2019 10:13
Beide gevoelens/verlangens moet je even serieus nemen en proberen te verenigen. Als het een discussie wordt wiens gevoelens belangrijk zijn, wie voor wie een offer moet brengen, ben je als koppel lost denk ik.
Ik heb geen kinderwens, maar de oplossing/way of life die mijn vriend en ik samen hebben gecreëerd zou mij niet tegenhouden om een gezin met hem te stichten. Dat komt omdat ik hem 100% vertrouw, ik elke dag voel hoe hij mij en ons leven samen op nr. 1 heeft staan en omdat ik vertrouwen heb in onze toekomst. Juist omdat we dit samen zo goed aangepakt hebben.
Ik heb geen kinderwens, maar de oplossing/way of life die mijn vriend en ik samen hebben gecreëerd zou mij niet tegenhouden om een gezin met hem te stichten. Dat komt omdat ik hem 100% vertrouw, ik elke dag voel hoe hij mij en ons leven samen op nr. 1 heeft staan en omdat ik vertrouwen heb in onze toekomst. Juist omdat we dit samen zo goed aangepakt hebben.
anoniem_65537e7f5e90c wijzigde dit bericht op 20-09-2019 10:15
1.68% gewijzigd
vrijdag 20 september 2019 10:15
Ik vind het verschrikkelijk klinken. Te zweverig ook. Het is jezelf op een onnatuurlijke manier aanpraten dat je relatie geweldig is, terwijl je man ondertussen homoseksueel is. Ik geloof niet in deze zogenaamde oplossing en geluk. Het is volgens mij alleen een teken van enorme angst. Angst voor de stap om uit elkaar te gaan. En niet willen inzien dat je man helemaal niet zo blij is met jou en de relatie als je had gedacht. Er wordt gedaan alsof de man nu alle vrijheid heeft, maar ondertussen zit hij hartstikke gevangen in een relatie met een vrouw die zijn leven wil bepalen. Hij moet zich nu gedragen zoals zij het wil. Wat moet dat benauwend zijn als je liever met je leven een andere kant op wilt gaan. Die man zit zich nu in te houden. Ik vind het allesbehalve een mooie oplossing.
vrijdag 20 september 2019 10:20
In jou situatie lees ik vooral respect naar elkaar en jullie wensen toe. Dat mis ik in het verhaal van TO.kindrebel schreef: ↑20-09-2019 10:13Beide gevoelens/verlangens moet je even serieus nemen en proberen te verenigen. Als het een discussie wordt wiens gevoelens belangrijk zijn, wie voor wie een offer moet brengen, ben je als koppel lost denk ik.
Ik heb geen kinderwens, maar de situatie die mijn vriend en ik samen hebben gecreëerd zou mij niet tegenhouden om een gezin met hem te stichten. Dat komt omdat ik hem 100% vertrouw, ik elke dag voel hoe hij mij en ons leven samen op nr. 1 heeft staan en omdat ik vertrouwen heb in onze toekomst. Juist omdat we dit samen zo goed aangepakt hebben.
vrijdag 20 september 2019 10:30
Ja. Het is erg lastig dat de vriend van TO alles on hold lijkt te zetten. Daarmee bepaalt hij in zijn eentje ook alles voor haar.PotjePindakaas schreef: ↑20-09-2019 10:20In jou situatie lees ik vooral respect naar elkaar en jullie wensen toe. Dat mis ik in het verhaal van TO.
Soms kun je maar beter blijven bewegen en ontdekken wat er gebeurt. In mijn relatie hebben we samen een (soort van gecalculeerd) risico genomen. Wij waren ons er van bewust dat het mis zou kunnen gaan. Je kan allerlei scenario's bedenken die zich kunnen afspelen op het moment dat je anderen toelaat in je relatie. Voor mij was het misschien onbewust wel de zekerheid/duidelijkheid die ik nodig had. Om te ervaren dat het kan. Het vertrouwen te geven en gerespecteerd te zien worden. En dat als ik zou merken dat hij dat niet kon of wilde, ik ook zou kunnen vertrekken. Dan zou het mijn keuze zijn. Op basis van ervaring. Niet op voorhand afhaken en je eeuwig afvragen 'wat als'. Of het verbieden en altijd bang zijn dat hij stiekem dingen zou ondernemen.
Soms moet je springen om te kunnen vliegen. (of zoiets)
anoniem_65537e7f5e90c wijzigde dit bericht op 20-09-2019 10:40
7.62% gewijzigd
vrijdag 20 september 2019 10:31
Zo je vult wel een hoop in zeg. Er zijn ook biseksuele mensen. Wie zegt dat haar man homoseksueel is? Er staat dat die mannen een aanvulling zijn. En hij hoeft zich helemaal niet te gedragen zoals zij het wil. Hij kan namelijk ook gewoon uit de relatie stappen, dus hoezo zit hij gevangen? Hoezo zou hij met zijn leven een andere kant op willen? Echt. Tjonge, dan geef je je partner de ruimte, en dan wordt er gezegd dat ze alles voor hem wil bepalen.Hatchi schreef: ↑20-09-2019 10:15Ik vind het verschrikkelijk klinken. Te zweverig ook. Het is jezelf op een onnatuurlijke manier aanpraten dat je relatie geweldig is, terwijl je man ondertussen homoseksueel is. Ik geloof niet in deze zogenaamde oplossing en geluk. Het is volgens mij alleen een teken van enorme angst. Angst voor de stap om uit elkaar te gaan. En niet willen inzien dat je man helemaal niet zo blij is met jou en de relatie als je had gedacht. Er wordt gedaan alsof de man nu alle vrijheid heeft, maar ondertussen zit hij hartstikke gevangen in een relatie met een vrouw die zijn leven wil bepalen. Hij moet zich nu gedragen zoals zij het wil. Wat moet dat benauwend zijn als je liever met je leven een andere kant op wilt gaan. Die man zit zich nu in te houden. Ik vind het allesbehalve een mooie oplossing.
vrijdag 20 september 2019 12:09
PotjePindakaas schreef: ↑20-09-2019 10:02Is je seksualiteit in een monogame relatie ontdekken een verworven recht tegenwoordig?
Nee hoor, het is een keuze. De keuze van de vriend van TO.
Dus omdat hij niet eerder geëxperimenteerd heeft moet TO hem nu alle ruimte geven. Maar is het tegelijk haar risico en fout als ze kinderloos achterblijft volgens jou? Zo werkt het niet. Daarom adviseren er ook een aantal te stoppen met deze relatie. Niet omdat ze haar partner misgunnen mannenseks te proberen maar TO ook gunnen moeder te worden en ze daar nog maar beperkt tijd voor heeft.
Inderdaad, dat is dan weer haar keuze. Zie je, zo lastig is het allemaal niet
...
vrijdag 20 september 2019 12:11
Wat een geinig wereldbeeld heb jij!Hatchi schreef: ↑20-09-2019 10:15Ik vind het verschrikkelijk klinken. Te zweverig ook. Het is jezelf op een onnatuurlijke manier aanpraten dat je relatie geweldig is, terwijl je man ondertussen homoseksueel is. Ik geloof niet in deze zogenaamde oplossing en geluk. Het is volgens mij alleen een teken van enorme angst. Angst voor de stap om uit elkaar te gaan. En niet willen inzien dat je man helemaal niet zo blij is met jou en de relatie als je had gedacht. Er wordt gedaan alsof de man nu alle vrijheid heeft, maar ondertussen zit hij hartstikke gevangen in een relatie met een vrouw die zijn leven wil bepalen. Hij moet zich nu gedragen zoals zij het wil. Wat moet dat benauwend zijn als je liever met je leven een andere kant op wilt gaan. Die man zit zich nu in te houden. Ik vind het allesbehalve een mooie oplossing.
...
zaterdag 21 september 2019 12:40
Maar wilde jij ook sex met anderen, aangezien je nu gezellig mee doet met vriend en zijn sexpartners?kindrebel schreef: ↑20-09-2019 10:30Ja. Het is erg lastig dat de vriend van TO alles on hold lijkt te zetten. Daarmee bepaalt hij in zijn eentje ook alles voor haar.
Soms kun je maar beter blijven bewegen en ontdekken wat er gebeurt. In mijn relatie hebben we samen een (soort van gecalculeerd) risico genomen. Wij waren ons er van bewust dat het mis zou kunnen gaan. Je kan allerlei scenario's bedenken die zich kunnen afspelen op het moment dat je anderen toelaat in je relatie. Voor mij was het misschien onbewust wel de zekerheid/duidelijkheid die ik nodig had. Om te ervaren dat het kan. Het vertrouwen te geven en gerespecteerd te zien worden. En dat als ik zou merken dat hij dat niet kon of wilde, ik ook zou kunnen vertrekken. Dan zou het mijn keuze zijn. Op basis van ervaring. Niet op voorhand afhaken en je eeuwig afvragen 'wat als'. Of het verbieden en altijd bang zijn dat hij stiekem dingen zou ondernemen.
Soms moet je springen om te kunnen vliegen. (of zoiets)
zaterdag 21 september 2019 13:46
Daar was ik niet op uit, maar ik beleef daar nu wel erg veel plezier aan. Ons seksleven heeft zich die kant op ontwikkeld.Sjaantje37 schreef: ↑21-09-2019 12:40Maar wilde jij ook sex met anderen, aangezien je nu gezellig mee doet met vriend en zijn sexpartners?
zondag 22 september 2019 12:03
Ik zou de focus op mezelf houden.
Ja, misschien gun je hem die ontdekking naar zijn eigen identiteit.
Maar als dat nu al voorbij je eigen grenzen gaat, dan kan in dat gevoel je antwoord al besloten liggen.
Ik vind dat je niet elkaars bezit bent, ook niet in de liefde. Maar dat je wel je eigen grenzen bepaalt, en of iets bij je past of niet.
Zoals hier al geopperd is: dit thema blijft terugkomen voor hem. Ik denk dat je hem daarin moet loslaten en voor jezelf beslissen of je dat al dan niet gaat trekken.
Stel je voor dat hij het nu weer even weet te parkeren, dan komt het hoogstwaarschijnlijk weer terug als het kindje en het huis er zijn en heb je hetzelfde gevoel erbij tegen een heel andere achtergrond.
Of er is nog geen kindje en je vruchtbare jaren liggen echt achter je.
Maar dat het blijft terugkeren, is vrijwel zeker en dat jij er dan niet ineens 180 graden anders in staat, ook.
Hopelijk heb je de ruimte om het eens goed voor jezelf op een rijtje te zetten en heb je een paar lieve mensen om je heen die je kunt raadplegen.
Ja, misschien gun je hem die ontdekking naar zijn eigen identiteit.
Maar als dat nu al voorbij je eigen grenzen gaat, dan kan in dat gevoel je antwoord al besloten liggen.
Ik vind dat je niet elkaars bezit bent, ook niet in de liefde. Maar dat je wel je eigen grenzen bepaalt, en of iets bij je past of niet.
Zoals hier al geopperd is: dit thema blijft terugkomen voor hem. Ik denk dat je hem daarin moet loslaten en voor jezelf beslissen of je dat al dan niet gaat trekken.
Stel je voor dat hij het nu weer even weet te parkeren, dan komt het hoogstwaarschijnlijk weer terug als het kindje en het huis er zijn en heb je hetzelfde gevoel erbij tegen een heel andere achtergrond.
Of er is nog geen kindje en je vruchtbare jaren liggen echt achter je.
Maar dat het blijft terugkeren, is vrijwel zeker en dat jij er dan niet ineens 180 graden anders in staat, ook.
Hopelijk heb je de ruimte om het eens goed voor jezelf op een rijtje te zetten en heb je een paar lieve mensen om je heen die je kunt raadplegen.
zondag 22 september 2019 22:10
Hi allen, wat een boel reacties, dank jullie wel.
Fijn ook om ervaringen/meningen vanuit verschillende perspectieven te horen.
Ben blij te lezen dat roos en kindrebel juist een sterkere relatie hebben gekregen in dezelfde situatie.
Toen ik een paar dagen geleden mijn eerste bericht postte zat ik heel erg hoog in mijn emotie, merk dat het nu weer even wat rustiger voelt. Kan morgen weer anders zijn, dat besef ik me.
Gelukkig heb ik inderdaad lieve mensen om me heen die naar me luisteren en voor me klaar staan. Sommige met advies (twee kanten op) en anderen alleen maar begripvol. Dat voelt al heel goed, het besef dat ik het getroffen heb met vrienden.
Ik las verschillende reacties over of het optie was met hem kind te nemen of desnoods zelf, maar voor mij is de kinderwens niet dusdanig dat ik het (op dit moment) alleen zou je willen doen. Al dan niet met hem als vader (of donor). Het gaat mij juist om het hebben van een gezin. De tip van eicellen invriezen vind ik een interessante, daar ga ik onderzoek naar doen.
Wat ik lastig vind is dat ik er voor mezelf heel veel mee bezig ben. In mijn hoofd, erover praten, op dit forum lezen, online zoeken naar ervaringsverhalen. En dat hij er veel minder mee bezig is. Zo had ik hem een brief geschreven met wat er allemaal door mij heen ging, en met een aantal vragen. Of hij kan uitleggen wat hij precies voelt, waarover hij dan fantaseert, hoe hij dat voor zich zou zien, hoe hij onze relatie ziet etc. Afgelopen woensdagavond was ik naar een vriendin en hij ging dat lezen en ook zijn gedachten uitschrijven, zijn eigen idee. Toen ik terug kwam zat hij te bellen met een vriend en daarvoor had hij een collega gebeld (over werk gesproken) hij repte met geen woord over mijn brief.
Toen we op bed lagen, noemde ik dat het me wel dwars zat dat ik mijn gedachten met hem heb gedeeld, en dat hij helemaal niks zei erover. Zijn reactie was dat hij daar de tijd voor wilde nemen, wat prima is, maar een simpele erkenning was fijn geweest. Tot nu is hij er niet op teruggekomen, dus ik wacht het even af de komende dagen, maar merk dat ik wat geïrriteerd raak. Ik weet dat hij niet kiest wat hij voelt, maar hij neemt nul initiatief nu sinds de mededeling eruit is, en dat vind ik heel kwalijk. Morgenavond hebben we een evaluatie gesprek staan, samen afgesproken om echt te gaan zitten en het er verder samen in alle openheid te bespreken. Ik ga daar open in en hoop dat hij dat ook gaat zijn.
Voor wat betreft de opmerking dat hij wel eens homo zou kunnen zijn, ik denk dat niemand (in zo'n situatie) dat vooraf helemaal zeker kan weten. Ik weet wel dat hij op mij valt, en zich aangetrokken voelt tot me. Ons seksleven is goed en ik merk aan alles dat hij me sexy vindt, daar maak ik me geen zorgen over.
En voor wat betreft zelf een huis kopen, wij wonen in een huis wat ik zelf heb gekocht, voor ik hem leerde kennen. Als ik zou willen zou ik dat prima kunnen verkopen met een leuke meerwaarde, daarbij heb ik een prima salaris waarmee ik ook zelf een huis met tuin kan kopen. Dus daar heb ik hem niet voor nodig, dit klink botter dan ik bedoel overigens![😉]()
Nogmaals dank voor alle moeite die jullie nemen voor mij (een vreemde) om jullie mening en ervaringen te delen. Dat waardeer ik echt!
Fijn ook om ervaringen/meningen vanuit verschillende perspectieven te horen.
Ben blij te lezen dat roos en kindrebel juist een sterkere relatie hebben gekregen in dezelfde situatie.
Toen ik een paar dagen geleden mijn eerste bericht postte zat ik heel erg hoog in mijn emotie, merk dat het nu weer even wat rustiger voelt. Kan morgen weer anders zijn, dat besef ik me.
Gelukkig heb ik inderdaad lieve mensen om me heen die naar me luisteren en voor me klaar staan. Sommige met advies (twee kanten op) en anderen alleen maar begripvol. Dat voelt al heel goed, het besef dat ik het getroffen heb met vrienden.
Ik las verschillende reacties over of het optie was met hem kind te nemen of desnoods zelf, maar voor mij is de kinderwens niet dusdanig dat ik het (op dit moment) alleen zou je willen doen. Al dan niet met hem als vader (of donor). Het gaat mij juist om het hebben van een gezin. De tip van eicellen invriezen vind ik een interessante, daar ga ik onderzoek naar doen.
Wat ik lastig vind is dat ik er voor mezelf heel veel mee bezig ben. In mijn hoofd, erover praten, op dit forum lezen, online zoeken naar ervaringsverhalen. En dat hij er veel minder mee bezig is. Zo had ik hem een brief geschreven met wat er allemaal door mij heen ging, en met een aantal vragen. Of hij kan uitleggen wat hij precies voelt, waarover hij dan fantaseert, hoe hij dat voor zich zou zien, hoe hij onze relatie ziet etc. Afgelopen woensdagavond was ik naar een vriendin en hij ging dat lezen en ook zijn gedachten uitschrijven, zijn eigen idee. Toen ik terug kwam zat hij te bellen met een vriend en daarvoor had hij een collega gebeld (over werk gesproken) hij repte met geen woord over mijn brief.
Toen we op bed lagen, noemde ik dat het me wel dwars zat dat ik mijn gedachten met hem heb gedeeld, en dat hij helemaal niks zei erover. Zijn reactie was dat hij daar de tijd voor wilde nemen, wat prima is, maar een simpele erkenning was fijn geweest. Tot nu is hij er niet op teruggekomen, dus ik wacht het even af de komende dagen, maar merk dat ik wat geïrriteerd raak. Ik weet dat hij niet kiest wat hij voelt, maar hij neemt nul initiatief nu sinds de mededeling eruit is, en dat vind ik heel kwalijk. Morgenavond hebben we een evaluatie gesprek staan, samen afgesproken om echt te gaan zitten en het er verder samen in alle openheid te bespreken. Ik ga daar open in en hoop dat hij dat ook gaat zijn.
Voor wat betreft de opmerking dat hij wel eens homo zou kunnen zijn, ik denk dat niemand (in zo'n situatie) dat vooraf helemaal zeker kan weten. Ik weet wel dat hij op mij valt, en zich aangetrokken voelt tot me. Ons seksleven is goed en ik merk aan alles dat hij me sexy vindt, daar maak ik me geen zorgen over.
En voor wat betreft zelf een huis kopen, wij wonen in een huis wat ik zelf heb gekocht, voor ik hem leerde kennen. Als ik zou willen zou ik dat prima kunnen verkopen met een leuke meerwaarde, daarbij heb ik een prima salaris waarmee ik ook zelf een huis met tuin kan kopen. Dus daar heb ik hem niet voor nodig, dit klink botter dan ik bedoel overigens
Nogmaals dank voor alle moeite die jullie nemen voor mij (een vreemde) om jullie mening en ervaringen te delen. Dat waardeer ik echt!
maandag 23 september 2019 01:17
Natuurlijk kan het goed gaan, maar ik denk dat deze 2 dames hier wel voor open stonden en dat lijkt bij jou niet zo te zijn. Je moet er namelijk niet aan denken dat hij seks heeft met een ander. Ik ben bang dat dat echt niet minder gaat worden en dat het je veel verdriet gaat doen op het moment dat hij inderdaad seks heeft met een ander. Dat je een ander iets gunt is heel mooi, maar je moet niet voorbij gaan aan je eigen gevoel.Brecht1980 schreef: ↑22-09-2019 22:10Ben blij te lezen dat roos en kindrebel juist een sterkere relatie hebben gekregen in dezelfde situatie.
maandag 23 september 2019 08:28
Daar ben ik me heel goed van bewust, en ga ook zeker niets doen waar ik zelf niet achter sta. Bedoelde echt alleen dat ik blij voor hun ben dat hun relatie sterker is geworden. Niet dat ik daardoor denk dat het voor ons ook zo zou zijn.Suzan_1991 schreef: ↑23-09-2019 01:17Natuurlijk kan het goed gaan, maar ik denk dat deze 2 dames hier wel voor open stonden en dat lijkt bij jou niet zo te zijn. Je moet er namelijk niet aan denken dat hij seks heeft met een ander. Ik ben bang dat dat echt niet minder gaat worden en dat het je veel verdriet gaat doen op het moment dat hij inderdaad seks heeft met een ander. Dat je een ander iets gunt is heel mooi, maar je moet niet voorbij gaan aan je eigen gevoel.
maandag 23 september 2019 08:35
Op dit moment wil ik nog steeds met hem door. Wat je zegt is waar, al heb ik nog niet het idee dat dat nu zo is bij ons, dat ik hem al kwijt ben. Hoop dat we er goed over in gesprek zullen gaan nu en dat dat meer duidelijkheid gaat brengen.
maandag 23 september 2019 08:43
Dat hij niet met je praat, lijkt me op dit moment een grotere bedreiging voor je relatie dan zijn seksuele interesse. Zijn andere (lastige) onderwerpen wel bespreekbaar?Brecht1980 schreef: ↑22-09-2019 22:10Toen we op bed lagen, noemde ik dat het me wel dwars zat dat ik mijn gedachten met hem heb gedeeld, en dat hij helemaal niks zei erover. Zijn reactie was dat hij daar de tijd voor wilde nemen, wat prima is, maar een simpele erkenning was fijn geweest. Tot nu is hij er niet op teruggekomen, dus ik wacht het even af de komende dagen, maar merk dat ik wat geïrriteerd raak. Ik weet dat hij niet kiest wat hij voelt, maar hij neemt nul initiatief nu sinds de mededeling eruit is, en dat vind ik heel kwalijk. Morgenavond hebben we een evaluatie gesprek staan, samen afgesproken om echt te gaan zitten en het er verder samen in alle openheid te bespreken. Ik ga daar open in en hoop dat hij dat ook gaat zijn.
maandag 23 september 2019 09:19
Ik vind dit wel heel zorgelijk. Dus woensdagavond heeft hij jouw brief gelezen, over het belangrijkste onderwerp dat nu aan de orde is in jullie relatie, en hij heeft geen tijd om te praten hierover. Woensdag niet, donderdag niet, vrijdag niet, zaterdag niet. zondag niet.Brecht1980 schreef: ↑22-09-2019 22:10Afgelopen woensdagavond was ik naar een vriendin en hij ging dat lezen en ook zijn gedachten uitschrijven, zijn eigen idee. Toen ik terug kwam zat hij te bellen met een vriend en daarvoor had hij een collega gebeld (over werk gesproken) hij repte met geen woord over mijn brief.
Toen we op bed lagen, noemde ik dat het me wel dwars zat dat ik mijn gedachten met hem heb gedeeld, en dat hij helemaal niks zei erover. Zijn reactie was dat hij daar de tijd voor wilde nemen, wat prima is, maar een simpele erkenning was fijn geweest. Tot nu is hij er niet op teruggekomen, dus ik wacht het even af de komende dagen, maar merk dat ik wat geïrriteerd raak. Ik weet dat hij niet kiest wat hij voelt, maar hij neemt nul initiatief nu sinds de mededeling eruit is, en dat vind ik heel kwalijk. Morgenavond hebben we een evaluatie gesprek staan, samen afgesproken om echt te gaan zitten en het er verder samen in alle openheid te bespreken. Ik ga daar open in en hoop dat hij dat ook gaat zijn.
Nou dat is echt vreemd. Er moet toch wel een uur te vinden zijn waarop hij met jou kan samen zitten om iets te zeggen?
Blijkbaar vind hij alles maar dan ook alles wat hij al die dagen deed, toch echt belangrijker. Of dat nu praten met een collega, slapen, poepen of wat dan ook was. Het ging allemaal voor.
Daar zou ik boos om zijn.
maandag 23 september 2019 10:06
Sorry hoor maar probeer een beeld te vormen, dus jij doet trio’s met jouw man en heb geen moeite om te zien hoe jouw man genomen wordt of zich laat nemen door een man en daar ga jij gewoon in mee en vind dat nog opwindend ook?
Terwijl je daarvoor er waarschijnlijk nooit over hebt nagedacht?
maandag 23 september 2019 10:09
En dat je daar ook nog eens aan mee gaat doen om je vent te plezieren, echt mijn bek valt open van dit topic.Suzan_1991 schreef: ↑23-09-2019 01:17Natuurlijk kan het goed gaan, maar ik denk dat deze 2 dames hier wel voor open stonden en dat lijkt bij jou niet zo te zijn. Je moet er namelijk niet aan denken dat hij seks heeft met een ander. Ik ben bang dat dat echt niet minder gaat worden en dat het je veel verdriet gaat doen op het moment dat hij inderdaad seks heeft met een ander. Dat je een ander iets gunt is heel mooi, maar je moet niet voorbij gaan aan je eigen gevoel.
maandag 23 september 2019 10:11
Helemaal mee eens. Maar: "hij wil de tijd ervoor nemen" zei hij bij navraag.Chocolotje schreef: ↑23-09-2019 09:19Ik vind dit wel heel zorgelijk. Dus woensdagavond heeft hij jouw brief gelezen, over het belangrijkste onderwerp dat nu aan de orde is in jullie relatie, en hij heeft geen tijd om te praten hierover. Woensdag niet, donderdag niet, vrijdag niet, zaterdag niet. zondag niet.
Nou dat is echt vreemd. Er moet toch wel een uur te vinden zijn waarop hij met jou kan samen zitten om iets te zeggen?
Blijkbaar vind hij alles maar dan ook alles wat hij al die dagen deed, toch echt belangrijker. Of dat nu praten met een collega, slapen, poepen of wat dan ook was. Het ging allemaal voor.
Daar zou ik boos om zijn.
Wat gewoon een lulsmoes is aangezien hij niet eens even uit zichzelf kan benoemen dat hij het gelezen heeft en wat hij ermee wil doen (nadenken etc etc.) Hij erkent haar bijdrage dus niet eens door gewoon lekker verder te leven. Voor hem staat er weinig ook het spel, zoals het nu lijkt. Alles is zoals het was.
Hoe meer ik de bijdrages van TO lees, hoe meer ik haar partner een struisvogel vind. Dat afwachtende, dat bommetjes droppen als er belangrijke (besproken!) keuzes maken voor de deur staat. Ik zou er inmiddels behoorlijk van opdrogen. Ik vind het niet getuigen van liefde en respect voor jou TO, mag hij nog zo verward zijn enzo en dat mag, maar hij houdt de communicatie erover tegen. Zou het bijna als saboteren omschrijven. En waarom zou hij ook zijn best doen verder? Jij wil meet grote stappen verder, hij wil dat alles zo blijft met wat aanrommel ruimte in de seksuele relatie. Jij loopt niet (zomaar) weg en dat voelt hij volgens mij heel goed aan.
Misschien ben ik te cynisch hoor, ik ken jullie niet natuurlijk maar ik heb met je te doen TO
maandag 23 september 2019 10:12
Lieve TO, ik vind jouw man een ongevoelige lul die alleen maar bezig is met zijn eigen gevoelens en sexuele verlangens, als hij wil ontdekken hoe het is om met een vent te neuken dan zou ik hem lekker laten gaan. Wat een eikel dat hij niet eens reageert op jouw brief. Jouw hele wereld staat op zijn kop en hij doet net alsof het allemaal maar normaal is.Brecht1980 schreef: ↑23-09-2019 08:35Op dit moment wil ik nog steeds met hem door. Wat je zegt is waar, al heb ik nog niet het idee dat dat nu zo is bij ons, dat ik hem al kwijt ben. Hoop dat we er goed over in gesprek zullen gaan nu en dat dat meer duidelijkheid gaat brengen.
Heb er echt geen woorden voor, de woorden die ik heb kan ik hier niet opschrijven want dan krijg ik een ban.
Kies aub voor jezelf en ga niet nog meer jaren verspillen aan een vent die duidelijk niet voor jou kiest.
Sterkte.
