Relaties
alle pijlers
Vriend en geld
donderdag 19 februari 2009 om 09:09
Hoi,
Mijn vriend en ik wonen samen en nu is het zo dat het huis officieel van hem is (op zijn naam staat). Dat vind ik terecht want hij is ook degene die het huis betaald. Ik verdien bovendien veel minder dan hij, want werk part time en studeer.
Wel hebben we afspraken gemaakt over hoe we het financieel regelen, op dit moment is het zo geregeld:
- hij betaald de hypotheek, gas, electriciteit, water
- hij betaald de grote meubels, grotere aankopen
- ik betaal de boodschappen, kleinere aankopen
- ik doe zo'n 90% van het huishouden
Verder betaal ik natuurlijk zelf voor mijn eigen spulletjes, studie etc. Nu hadden wij een gesprek over stel dat wij uit elkaar zouden gaan (dat is geen ver van mn bed show, want we hebben dit pas nog overwogen) dat ik dan wel een beginbedragje van hem verwacht. Gewoon om opnieuw te kunnen beginnen. Hij zei dat hij dat best wel wil doen omdat hij zo'n toffe gozer is (tss) maar dat hij niet vind dat ik er ook recht op zou hebben.
Daardoor ben ik nu heel erg aan het nadenken over waar ik eigenlijk in investeer. Ik heb vrijwel geen spaargeld op dit moment, en het idee dat ik van zijn goedheid afhankelijk zou zijn vind ik niet bijster aantrekkelijk. Ik vind het niet helemaal eerlijk, omdat zijn investeringen ervoor zorgen dat hij uiteindelijk dit huis tot zijn bezit mag rekenen, en mijn investeringen dus alleen ervoor zorgen dat hij lekker goed verzorgd kan leven in een mooi schoon huis en ik vervolgens dus nergens recht op heb.
Nu ben ik helemaal niet zo zakelijk. Ik hou ervan om hem te verwennen. Doe dan ook behoorlijk luxe boodschappen en investeerde, tot nu dus, vrij veel in dit huis en ons leven samen. Ook gaf ik hem regelmatig kadootjes, mooie dure trui, leuke praktische dingen etc. en haal ik veel dingetjes voor het huis. Dus ik was een klein beetje boos op hem geworden en ga nu dus huishoudelijk werk elders doen, waar ik er tenminste voor betaald krijg, wat ik op mijn spaarrekening kan zetten om mijn eigen ass te saven mocht het uit gaan, en dat we het huis hier dan weer lekker 50/50 gaan doen (als hij meer wil mag, tegen vooraf vastgesteld uurtarief, daaag) en dat ik dus vooral boodschappen doe voor mezelf vanaf nou.
Stel dat ik mee zou betalen aan dit huis (hypotheek) dan zou ik alsnog nergens recht op hebben daarmee, want het is wel zijn huis, dus dat ga ik vooral niet doen.
Maar vinden jullie dit nou een normale houding van hem? Ik vind het zooo ... zakelijk. Ik bedoel ik ga echt niet nadenken van oehhh nou heb ik een regenpak voor hem gekocht, nou wil ik wel het geld terug. Pfff. Maar onderhand wordt ik gedwongen om zo te gaan denken omdat hij zo superzakelijk is en zo bezig zijn eigen hachje te redden en persoonlijke scorelijstjes bij te houden financieel ipv gewoon 'wij' en gewoon .. te leven...
Ik kan een heel verhaal gaan houden over wat hij zegt en wat ik zeg maar het komt er op neer dat ik zijn houding gewoon echt niet leuk vind. En dat het voor mij behoorlijk ten koste van mijn liefde voor hem gaat als ik zooo verschrikkelijk zakelijk moet gaan worden in een relatie en ik dat eigenlijk ook een beetje belachelijk vind. Maar goed, het respect voor mijn bijdragen lijkt nogal afwezig. Dus ik zie eigenlijk ook geen andere oplossing. Hij snapt overigens niet eens dat zijn houding me kwetst.
Maar goed om een een heldere probleemstelling te formuleren. Het komt er dus op neer dat ik ervan baal dat ik met mijn naar capaciteit evenveel investeren niets opbouw. Ik baal daar erg van. Ook baal ik er van dat ik min of meer gedwongen wordt om ook egocentrisch te worden. Dat ik zuunig boodschappen ga doen en de rest op zij leg. Dat voelt nogal onnatuurlijk en weird.
Wat ik al heb gedaan:
- gezegd dat het huishouden 50/50 gaat
- extra werk gezocht en gevonden voor 8 uur bovenop part time baantje extra
Het komt er eigenlijk op neer dat ik niet zo zeker ben of ik maatregelen wil nemen of dat ik gewoon weg wil uit deze relatie sinds hij al getrouwd lijkt met zijn bankrekening en ik hun huwelijksgeluk liever niet verder verstoor.
Mijn vriend en ik wonen samen en nu is het zo dat het huis officieel van hem is (op zijn naam staat). Dat vind ik terecht want hij is ook degene die het huis betaald. Ik verdien bovendien veel minder dan hij, want werk part time en studeer.
Wel hebben we afspraken gemaakt over hoe we het financieel regelen, op dit moment is het zo geregeld:
- hij betaald de hypotheek, gas, electriciteit, water
- hij betaald de grote meubels, grotere aankopen
- ik betaal de boodschappen, kleinere aankopen
- ik doe zo'n 90% van het huishouden
Verder betaal ik natuurlijk zelf voor mijn eigen spulletjes, studie etc. Nu hadden wij een gesprek over stel dat wij uit elkaar zouden gaan (dat is geen ver van mn bed show, want we hebben dit pas nog overwogen) dat ik dan wel een beginbedragje van hem verwacht. Gewoon om opnieuw te kunnen beginnen. Hij zei dat hij dat best wel wil doen omdat hij zo'n toffe gozer is (tss) maar dat hij niet vind dat ik er ook recht op zou hebben.
Daardoor ben ik nu heel erg aan het nadenken over waar ik eigenlijk in investeer. Ik heb vrijwel geen spaargeld op dit moment, en het idee dat ik van zijn goedheid afhankelijk zou zijn vind ik niet bijster aantrekkelijk. Ik vind het niet helemaal eerlijk, omdat zijn investeringen ervoor zorgen dat hij uiteindelijk dit huis tot zijn bezit mag rekenen, en mijn investeringen dus alleen ervoor zorgen dat hij lekker goed verzorgd kan leven in een mooi schoon huis en ik vervolgens dus nergens recht op heb.
Nu ben ik helemaal niet zo zakelijk. Ik hou ervan om hem te verwennen. Doe dan ook behoorlijk luxe boodschappen en investeerde, tot nu dus, vrij veel in dit huis en ons leven samen. Ook gaf ik hem regelmatig kadootjes, mooie dure trui, leuke praktische dingen etc. en haal ik veel dingetjes voor het huis. Dus ik was een klein beetje boos op hem geworden en ga nu dus huishoudelijk werk elders doen, waar ik er tenminste voor betaald krijg, wat ik op mijn spaarrekening kan zetten om mijn eigen ass te saven mocht het uit gaan, en dat we het huis hier dan weer lekker 50/50 gaan doen (als hij meer wil mag, tegen vooraf vastgesteld uurtarief, daaag) en dat ik dus vooral boodschappen doe voor mezelf vanaf nou.
Stel dat ik mee zou betalen aan dit huis (hypotheek) dan zou ik alsnog nergens recht op hebben daarmee, want het is wel zijn huis, dus dat ga ik vooral niet doen.
Maar vinden jullie dit nou een normale houding van hem? Ik vind het zooo ... zakelijk. Ik bedoel ik ga echt niet nadenken van oehhh nou heb ik een regenpak voor hem gekocht, nou wil ik wel het geld terug. Pfff. Maar onderhand wordt ik gedwongen om zo te gaan denken omdat hij zo superzakelijk is en zo bezig zijn eigen hachje te redden en persoonlijke scorelijstjes bij te houden financieel ipv gewoon 'wij' en gewoon .. te leven...
Ik kan een heel verhaal gaan houden over wat hij zegt en wat ik zeg maar het komt er op neer dat ik zijn houding gewoon echt niet leuk vind. En dat het voor mij behoorlijk ten koste van mijn liefde voor hem gaat als ik zooo verschrikkelijk zakelijk moet gaan worden in een relatie en ik dat eigenlijk ook een beetje belachelijk vind. Maar goed, het respect voor mijn bijdragen lijkt nogal afwezig. Dus ik zie eigenlijk ook geen andere oplossing. Hij snapt overigens niet eens dat zijn houding me kwetst.
Maar goed om een een heldere probleemstelling te formuleren. Het komt er dus op neer dat ik ervan baal dat ik met mijn naar capaciteit evenveel investeren niets opbouw. Ik baal daar erg van. Ook baal ik er van dat ik min of meer gedwongen wordt om ook egocentrisch te worden. Dat ik zuunig boodschappen ga doen en de rest op zij leg. Dat voelt nogal onnatuurlijk en weird.
Wat ik al heb gedaan:
- gezegd dat het huishouden 50/50 gaat
- extra werk gezocht en gevonden voor 8 uur bovenop part time baantje extra
Het komt er eigenlijk op neer dat ik niet zo zeker ben of ik maatregelen wil nemen of dat ik gewoon weg wil uit deze relatie sinds hij al getrouwd lijkt met zijn bankrekening en ik hun huwelijksgeluk liever niet verder verstoor.
vrijdag 20 februari 2009 om 17:29
'Gratis huishoudster'? Hallo? Híj betaalt dat hele huis hoor, zíj betaalt níets. Ja, wat boodschappen, maar of je nu voor jezelf alleen boodschappen doet of voor twee, maakt ook nauwelijks uit. Ze betaalt geen huur, geen gas, geen elektra.
Het zou een stuk terechter zijn als ze gewoonweg huur zou moeten betalen, ze woont er toch? Nou dan.
En als ik die vriend was had ik nu ook geen samenlevingscontract afgesloten nee. Het ene moment roept ze dat ze op zichzelf wil wonen en staat de relatie op springen, het andere moment wil ze een samenlevingscontract? Ga toch weg. Het is niet alsof ze nu echt veel in dat huis gedaan heeft ofzo, behalve een beetje poetsen. Dat kan vriend zelf ook wel hoor. En die boodschappen? Ach, die kan je ook wel zelf doen.
Het zou een stuk terechter zijn als ze gewoonweg huur zou moeten betalen, ze woont er toch? Nou dan.
En als ik die vriend was had ik nu ook geen samenlevingscontract afgesloten nee. Het ene moment roept ze dat ze op zichzelf wil wonen en staat de relatie op springen, het andere moment wil ze een samenlevingscontract? Ga toch weg. Het is niet alsof ze nu echt veel in dat huis gedaan heeft ofzo, behalve een beetje poetsen. Dat kan vriend zelf ook wel hoor. En die boodschappen? Ach, die kan je ook wel zelf doen.
vrijdag 20 februari 2009 om 17:38
vrijdag 20 februari 2009 om 17:38
Hoi allemaal. ik had er inderdaad eerder aan moeten denken, maar ik zie een relatie wel als een soort team waar in financieel opzicht de ik/hij lijn een beetje vervaagd. Ik verwacht overigens zeer zeker niet dat ie zn kadootjes terug betaald. Ik verbaas me gewoon over zijn berekenend zijn daarin.
Tangerine en Margaretha en wie dat nog meer aangaven hebben wel gelijk dat ik eerder zakelijker had moeten denken en beter voor mezelf had moeten zorgen. Die morele zorgplicht zoals omschreven door Traincha (h)erken ik wel, wederzijds inderdaad. Toen ik mijn vriend leerde kennen was hij student en had hij dus helemaal geen geld. In die periode heeft hij een hele tijd bij mij en mijn ouders ingewoond. Omdat wij graag samen waren maar ook omdat dat veel dichter bij zijn opleiding was dan zijn ouders'huis.
Al die tijd heeft hij ook gratis gewoond en hebben mijn ouders betaald, pas toen hij afgestudeerd was en ging werken hebben zij daarin een bijdrage gevraagd van ons. Wij hebben toen beide de helft van de bijdrage betaald, overigens (dat was 100 euro per persoon) toen werkte hij en studeerde ik. Nu vind ik het onzinnig om te gaan zeggen van 'ja maar toen... 'maar goed. Het is dus niet altijd zo geweest als nu.
Ik heb een hekel aan parasiteren en zou dus altijd proberen een gelijkwaardige bijdrage te leveren op wat voor manier dan ook. Maar goed, ik had gewoon echt het idee dat we allebei vanuit hetzelfde gevoel bezig waren. Vanuit een wij gevoel, toekomst gericht. Veel meer gevoelsmatig dan economisch naar hem toe zeg maar.
Ik vind dus zeker niet dat een man meer zorgplicht heeft dan een vrouw, maar ik vind wel dat je elkaar op weg helpt. Als iemand goed genoeg is om jarenlang mee samen te leven is iemand ook genoeg om met een beetje waardigheid afscheid van te nemen. Parasiteren heb ik een hekel aan en zou ik zeker nooit doen. Maar sommige bijdragen zijn een beetje meer zwart op wit dan andere bijdragen, ondanks dat ze eigenlijk even waardevol en nodig zijn in mijn ogen. Ik vind het jammer dat ik nu heel erg moet opletten, doordat hij er zo in staat, dat ik wel genoeg zwart op wit bijdragen heb. Of dat we de grijze bijdragen zwart op wit moeten maken. Het doet zoveel af aan de natuurlijke loyaliteit die er hiervoor wel was.
En in plaats van handelen naar behoefte moet je dan rekening houden met de zakelijke kant. Ik begrijp dat dit voor sommigen van jullie heel vanzelfsprekend is, maar voor mij was het dat dus nog niet.
Tangerine en Margaretha en wie dat nog meer aangaven hebben wel gelijk dat ik eerder zakelijker had moeten denken en beter voor mezelf had moeten zorgen. Die morele zorgplicht zoals omschreven door Traincha (h)erken ik wel, wederzijds inderdaad. Toen ik mijn vriend leerde kennen was hij student en had hij dus helemaal geen geld. In die periode heeft hij een hele tijd bij mij en mijn ouders ingewoond. Omdat wij graag samen waren maar ook omdat dat veel dichter bij zijn opleiding was dan zijn ouders'huis.
Al die tijd heeft hij ook gratis gewoond en hebben mijn ouders betaald, pas toen hij afgestudeerd was en ging werken hebben zij daarin een bijdrage gevraagd van ons. Wij hebben toen beide de helft van de bijdrage betaald, overigens (dat was 100 euro per persoon) toen werkte hij en studeerde ik. Nu vind ik het onzinnig om te gaan zeggen van 'ja maar toen... 'maar goed. Het is dus niet altijd zo geweest als nu.
Ik heb een hekel aan parasiteren en zou dus altijd proberen een gelijkwaardige bijdrage te leveren op wat voor manier dan ook. Maar goed, ik had gewoon echt het idee dat we allebei vanuit hetzelfde gevoel bezig waren. Vanuit een wij gevoel, toekomst gericht. Veel meer gevoelsmatig dan economisch naar hem toe zeg maar.
Ik vind dus zeker niet dat een man meer zorgplicht heeft dan een vrouw, maar ik vind wel dat je elkaar op weg helpt. Als iemand goed genoeg is om jarenlang mee samen te leven is iemand ook genoeg om met een beetje waardigheid afscheid van te nemen. Parasiteren heb ik een hekel aan en zou ik zeker nooit doen. Maar sommige bijdragen zijn een beetje meer zwart op wit dan andere bijdragen, ondanks dat ze eigenlijk even waardevol en nodig zijn in mijn ogen. Ik vind het jammer dat ik nu heel erg moet opletten, doordat hij er zo in staat, dat ik wel genoeg zwart op wit bijdragen heb. Of dat we de grijze bijdragen zwart op wit moeten maken. Het doet zoveel af aan de natuurlijke loyaliteit die er hiervoor wel was.
En in plaats van handelen naar behoefte moet je dan rekening houden met de zakelijke kant. Ik begrijp dat dit voor sommigen van jullie heel vanzelfsprekend is, maar voor mij was het dat dus nog niet.
vrijdag 20 februari 2009 om 17:38
Traincha, vind jij dan echt dat de vriend van TO niets waard is als hij nu geen samenlevingscontract wil? Het gaat niet zo goed in hun relatie, je kan de mensen toch niet dwingen?
Nogmaals, het hangt er echt van af hoe lang ze al samen zijn.
1 jaar samen? Dan vindt ik niet dat je persé een contract moet sluiten
8 jaar samen? Dan zou ik me ook zorgen beginnen maken...
Nogmaals, het hangt er echt van af hoe lang ze al samen zijn.
1 jaar samen? Dan vindt ik niet dat je persé een contract moet sluiten
8 jaar samen? Dan zou ik me ook zorgen beginnen maken...
vrijdag 20 februari 2009 om 17:49
Bijna 6 jr. En ik weet helemaal niet of hij dat wel of niet wil. In ieder geval ben ik al begonnen met sparen en heb ik net een extra bedrag overgemaakt nr spaarrekening. De dingen waar ik eigenlijk vooral tegenaanloop zijn de relationele, emotionele omslag, eigenlijk een totaal andere manier van denken.
En wat ik in huis doe is wel meer dan een beetje poetsen, overigens. *cursus binnenhuisarchitectuur gedaan heeft*. En nee, dat kan hij zelf niet nee. Ik ben creatief een stukje vaardiger (en hij kan weer andere dingen goed, dus dat is verder helemaal niet erg).
Wat het eigenlijk is, is dat als ik de balans opmaak ik vind dat ik evenveel investeer (althans, het kost mij evenveel moeite, ik zit niet op mn reet de hele dag
) en dat vanuit het idee, goh, wat maakt het nou uit wie er meer geld heeft, daar komen we samen toch wel uit. Als ik nr mn zus en haar vriend kijk... zij heeft een aantal jaar gewerkt. Toen studeerde hij. Zonder bijbaantje zelfs. En langer dan ervoor stond. Hij verdiend nu wel 3x zoveel en werkt meer uren dan zij. Als je van plan bent je leven met iemand te delen dan kijk je toch wel verder vooruit dan wat levert iemand NU op? En ook wel verder dan wat levert iemand qua geld op... Er zijn meer manieren om waardevol aanwezig te zijn..
En wat ik in huis doe is wel meer dan een beetje poetsen, overigens. *cursus binnenhuisarchitectuur gedaan heeft*. En nee, dat kan hij zelf niet nee. Ik ben creatief een stukje vaardiger (en hij kan weer andere dingen goed, dus dat is verder helemaal niet erg).
Wat het eigenlijk is, is dat als ik de balans opmaak ik vind dat ik evenveel investeer (althans, het kost mij evenveel moeite, ik zit niet op mn reet de hele dag
) en dat vanuit het idee, goh, wat maakt het nou uit wie er meer geld heeft, daar komen we samen toch wel uit. Als ik nr mn zus en haar vriend kijk... zij heeft een aantal jaar gewerkt. Toen studeerde hij. Zonder bijbaantje zelfs. En langer dan ervoor stond. Hij verdiend nu wel 3x zoveel en werkt meer uren dan zij. Als je van plan bent je leven met iemand te delen dan kijk je toch wel verder vooruit dan wat levert iemand NU op? En ook wel verder dan wat levert iemand qua geld op... Er zijn meer manieren om waardevol aanwezig te zijn..
vrijdag 20 februari 2009 om 17:59
quote:visje444 schreef op 20 februari 2009 @ 17:38:
Traincha, vind jij dan echt dat de vriend van TO niets waard is als hij nu geen samenlevingscontract wil? Het gaat niet zo goed in hun relatie, je kan de mensen toch niet dwingen?
Nogmaals, het hangt er echt van af hoe lang ze al samen zijn.
1 jaar samen? Dan vindt ik niet dat je persé een contract moet sluiten
8 jaar samen? Dan zou ik me ook zorgen beginnen maken...Je kunt mensen inderdaad niet dwingen, maar als de vriend van TO nu al niet wenst na te denken over wat er eventueel zal gebeuren voor het geval ze uit elkaar gaan, dan ben ik bang dat ie ook niet wenst na te denken voor het geval hij komt te overlijden. Hoe serieus staat hij dan in de relatie vraag ik me dan af. En hier wordt maar aangenomen dat het met de relatie van TO helemaal niet goed gaat. Zelf heeft ze al aangegeven dat de relatie an sich helemaal geen issue is.
Traincha, vind jij dan echt dat de vriend van TO niets waard is als hij nu geen samenlevingscontract wil? Het gaat niet zo goed in hun relatie, je kan de mensen toch niet dwingen?
Nogmaals, het hangt er echt van af hoe lang ze al samen zijn.
1 jaar samen? Dan vindt ik niet dat je persé een contract moet sluiten
8 jaar samen? Dan zou ik me ook zorgen beginnen maken...Je kunt mensen inderdaad niet dwingen, maar als de vriend van TO nu al niet wenst na te denken over wat er eventueel zal gebeuren voor het geval ze uit elkaar gaan, dan ben ik bang dat ie ook niet wenst na te denken voor het geval hij komt te overlijden. Hoe serieus staat hij dan in de relatie vraag ik me dan af. En hier wordt maar aangenomen dat het met de relatie van TO helemaal niet goed gaat. Zelf heeft ze al aangegeven dat de relatie an sich helemaal geen issue is.
vrijdag 20 februari 2009 om 18:01
Het is belangrijk in die zin dat je het nodig hebt om te overleven. Maar als ik door wat ik thuis doe hem in staat stel meer te werken aan zijn carriérre is dat in mijn ervaring ook een bijdrage aan dat geld. In het bijzonder als hij van mij verwácht dat ik dat doe.
En als geld niet bestond zou ik niets liever doen dan 'de vrouw achter de man zijn' en stepfordwife style het huis bijhouden, socializen en sjit. Maar goed, geld bestaat wel. En ik eindig liever niet als zwerver ofzo, dus ik moet ff het tuinbroekfeminist (wel die zonder okselhaar dan, iewl) in mezelf wakker schudden.
MAG IK DAT MOEILIJK VINDEN? Fijn. Dank je.
En als geld niet bestond zou ik niets liever doen dan 'de vrouw achter de man zijn' en stepfordwife style het huis bijhouden, socializen en sjit. Maar goed, geld bestaat wel. En ik eindig liever niet als zwerver ofzo, dus ik moet ff het tuinbroekfeminist (wel die zonder okselhaar dan, iewl) in mezelf wakker schudden.
MAG IK DAT MOEILIJK VINDEN? Fijn. Dank je.
vrijdag 20 februari 2009 om 18:02
quote:tangerine schreef op 20 februari 2009 @ 17:29:
'Gratis huishoudster'? Hallo? Híj betaalt dat hele huis hoor, zíj betaalt níets. Ja, wat boodschappen, maar of je nu voor jezelf alleen boodschappen doet of voor twee, maakt ook nauwelijks uit. Ze betaalt geen huur, geen gas, geen elektra.
Het zou een stuk terechter zijn als ze gewoonweg huur zou moeten betalen, ze woont er toch? Nou dan.
En als ik die vriend was had ik nu ook geen samenlevingscontract afgesloten nee. Het ene moment roept ze dat ze op zichzelf wil wonen en staat de relatie op springen, het andere moment wil ze een samenlevingscontract? Ga toch weg. Het is niet alsof ze nu echt veel in dat huis gedaan heeft ofzo, behalve een beetje poetsen. Dat kan vriend zelf ook wel hoor. En die boodschappen? Ach, die kan je ook wel zelf doen.Tja, ik zie het toch echt anders hoor. Ik vind wel degelijk dat ze investeert ook al is dat niet in geld. Dan moet ze haar poot stijf houden en alsnog vertrekken en dat wil vriend nou ook weer niet en misschien heb ik iets gemist, maar ik haal nergens uit dat NO gezegd heeft dat haar relatie op springen staat.
'Gratis huishoudster'? Hallo? Híj betaalt dat hele huis hoor, zíj betaalt níets. Ja, wat boodschappen, maar of je nu voor jezelf alleen boodschappen doet of voor twee, maakt ook nauwelijks uit. Ze betaalt geen huur, geen gas, geen elektra.
Het zou een stuk terechter zijn als ze gewoonweg huur zou moeten betalen, ze woont er toch? Nou dan.
En als ik die vriend was had ik nu ook geen samenlevingscontract afgesloten nee. Het ene moment roept ze dat ze op zichzelf wil wonen en staat de relatie op springen, het andere moment wil ze een samenlevingscontract? Ga toch weg. Het is niet alsof ze nu echt veel in dat huis gedaan heeft ofzo, behalve een beetje poetsen. Dat kan vriend zelf ook wel hoor. En die boodschappen? Ach, die kan je ook wel zelf doen.Tja, ik zie het toch echt anders hoor. Ik vind wel degelijk dat ze investeert ook al is dat niet in geld. Dan moet ze haar poot stijf houden en alsnog vertrekken en dat wil vriend nou ook weer niet en misschien heb ik iets gemist, maar ik haal nergens uit dat NO gezegd heeft dat haar relatie op springen staat.
vrijdag 20 februari 2009 om 18:11
Waar ben je nu eigenlijk boos om? Je begint je post met dat je het terecht vindt dat het huis van hem is, mooi toch? Aan wonen en leven ben je maar 400,00 euro pm kwijt. Ga je de rest van je geld toch investeren op een manier die jou aanspreekt. Er is niks mis met het zakelijke aspect van een relatie zakelijk bespreken. Kom je ook niet voor verrassingen te staan als het uitgaat. En kijken naar een ander schiet ook niet op, maak je eigen keuzes en bepaal je eigen koers.
vrijdag 20 februari 2009 om 18:40
quote:es1450 schreef op 20 februari 2009 @ 18:34:
Zal ik je even komen helpen Traincha? Al weet ik niet of het helpt.
Maar ik vind ook de houding van TO's vriend niet fijn zoals zij het schetst. Zeker als je al zes jaar bij elkaar bent.
Ik heb nog even teruggelezen en de regeling die jij met je vriend hebt getroffen in het samenlevingscontract, is inderdaad precies datgene wat ik bedoel. Een vast bedrag + een bedrag voor ieder jaar dat je langer bij elkaar bent. Maw: hoe langer je samenwoont hoe hoger het bedrag.
Zal ik je even komen helpen Traincha? Al weet ik niet of het helpt.
Maar ik vind ook de houding van TO's vriend niet fijn zoals zij het schetst. Zeker als je al zes jaar bij elkaar bent.
Ik heb nog even teruggelezen en de regeling die jij met je vriend hebt getroffen in het samenlevingscontract, is inderdaad precies datgene wat ik bedoel. Een vast bedrag + een bedrag voor ieder jaar dat je langer bij elkaar bent. Maw: hoe langer je samenwoont hoe hoger het bedrag.
vrijdag 20 februari 2009 om 18:59
Trainch, je houd het al 13 pagina's vol, laat ik ook maar eens mijn scheur opentrekken.
Ik vind dat hele zakelijke van vriend echt niet prettig klinken. Ik zeg niet dat TO recht heeft op een vertrekbonus of hoe jullie het dan ook maar willen noemen. Maar je investeert samen in de lange termijn, en nu wordt N-O gedwongen tot een soort van zakelijkheid waar zij zich niet prettig bij voelt. Dan rijst/reist (?) dus wederom bij mij de vraag of jullie nog wel bij elkaar passen als je met zoiets ' groots' als geven&nemen er zo verschillend in blijkt te staan. Het gevoel van dankbaar te moeten zijn, huu, jij zorgt ook voor hem, en als dat niet telt, dan maar inderdaad lekker je eigen huis. Jullie zijn NB al zes jaar samen!
Ik breng op het moment door omstandigheden heel weinig in, en mijn vriend staat er op mijn rijlessen te betalen (hoezo duur?) omdat hij dat ziet als een investering in mij en dus in ons.
Ik vind dat hele zakelijke van vriend echt niet prettig klinken. Ik zeg niet dat TO recht heeft op een vertrekbonus of hoe jullie het dan ook maar willen noemen. Maar je investeert samen in de lange termijn, en nu wordt N-O gedwongen tot een soort van zakelijkheid waar zij zich niet prettig bij voelt. Dan rijst/reist (?) dus wederom bij mij de vraag of jullie nog wel bij elkaar passen als je met zoiets ' groots' als geven&nemen er zo verschillend in blijkt te staan. Het gevoel van dankbaar te moeten zijn, huu, jij zorgt ook voor hem, en als dat niet telt, dan maar inderdaad lekker je eigen huis. Jullie zijn NB al zes jaar samen!
Ik breng op het moment door omstandigheden heel weinig in, en mijn vriend staat er op mijn rijlessen te betalen (hoezo duur?) omdat hij dat ziet als een investering in mij en dus in ons.
vrijdag 20 februari 2009 om 19:53
Apart trouwens dat in dit topic waarin TO en dr vriend samenwonen zonder iets schriftelijk vast te hebben gelegd. Er een vergelijking gemaakt wordt in de adviezen die zijn gegeven aan een TO die jaren en jaren getrouwd was, in gemeenschap van goederen en die ooit heeft afgesproken met haar toenmalige partner dat zij voor de kinderen en het huishouden zou zorgen en hij het geld binnen bracht. Twee situaties die totaal niet te vergelijken zijn. Dus is het logisch dat er verschillende adviezen en reacties zijn.
NO moet gewoon vanaf nu zorgen dat ze geld apart zet op een rekening zodat ze zichzelf kan bedruipen op het moment dat de relatie over mocht gaan. Mocht gaan ja! En dat ze deze maatregel tot vandaag nog niet toegepast heeft is niet de schuld van haar vriend maar eentje van haarzelf. Immers zij geeft geld uit aan boodschappen, dingen in huis en aan kleding voor hem. Daar wordt ze niet toe gedwongen, dat heeft ze gedaan omdat ze er (in het geval van de dingen in huis en de kleding voor hem) zelf plezier in bleefde. Mag, kan en is erg lief maar daar koop je als een relatie over is niets voor! Had je dit namelijk maar niet moeten doen. Of samen dingen kopen voor het huis en hem attenderen op het feit dat zijn kleding versleten is en aandringen op vervanging op eigen kosten. Hij heeft nooit geld in de kleine dingen voor het huis willen stoppen of in nieuwe kleding voor hem, misschien omdat hij er totaal niet om geeft? Of er gewoon geen oog voor heeft. Wat het ook zij, het is niet gebeurd. Erop terugkijkend is dat misschien wel een eye opener voor NO maar kan ze dr vriend niet kwalijk nemen!
Dat ze een bedrag verwacht als de relatie tot een einde komt is mijnsinziens nu totaal niet terecht. Er is niets vast gelegd, je bent samen geen financiele verplichtingen aangegaan en hebt dus geen plicht in die zin naar elkaar toe. Als hij wel wat wil geven na beeindiging van de relatie is dat erg lief van hem maar is hij totaal niet verplicht.
De verdeling in kosten voor hypotheek en alle overige vaste lasten zitten deels scheef. Deels vind ik het ook niet gek. Vriend is opzich geen kwade: hij betaald de vaste lasten en zelfs de grote aanschaf van dingen. Zij betaald de boodschappen. Dat zij haar zorgtoeslag aan hem geeft is haar beslissing, die kan ze terug laten draaien en zelf ontvangen als ze dat prettig vind. Maar hij heeft haar niet gedwongen tot dit besluit.
Om die deels scheefheid in de leefkosten op te lossen zouden ze om de tafel kunnen gaan zitten en een berekening kunnen maken om ieder na rato een bedrag in te laten brengen voor alle kosten! Wat er dan overblijft is voor een ieder te besteden naar eigen inzicht. En wat betreft het huishouden zou er ook een betere verdeling kunnen naar mijn mening. Je woont en leeft samen dan kun je samen ook de handjes laten wapperen. Ben je sneller klaar en heeft een van de twee niet het idee enkel de huishoudster te zijn terwijl de ander neerploft en niets doet.
Maar als (in mijn geval) mijn vriend na 6 jaar samen zijn en steeds meer ruzies in ene het plan zou hebben om -nu pas- iets als een samenlevingscontract op te willen stellen zodat wanneer de knoop doorgehakt wordt hij niet berooid achter blijft zou hij mooi op zijn kop kunnen staan maar daar zou ik niet intrappen. Ik zou wel afspraken willen maken om de situatie qua leefkosten en inzet van boodschappengeld te verbeteren maar meer ook niet. Mijn geld blijft mijn geld, werk er hard voor dus zou ik daar net als TO dr vriend zakelijk in blijven. En zeker nu gezien de ontwikkelingen. Als hij al wat mee zou krijgen van mij is dat omdat ik dat wil en niet omdat dat verwacht wordt van me of me verplicht wordt. Dan had hij maar 6 jaar geleden daarmee moeten komen of eerder in de relatie in iedergeval. Niet nu het wat stroever verloopt!
NO moet gewoon vanaf nu zorgen dat ze geld apart zet op een rekening zodat ze zichzelf kan bedruipen op het moment dat de relatie over mocht gaan. Mocht gaan ja! En dat ze deze maatregel tot vandaag nog niet toegepast heeft is niet de schuld van haar vriend maar eentje van haarzelf. Immers zij geeft geld uit aan boodschappen, dingen in huis en aan kleding voor hem. Daar wordt ze niet toe gedwongen, dat heeft ze gedaan omdat ze er (in het geval van de dingen in huis en de kleding voor hem) zelf plezier in bleefde. Mag, kan en is erg lief maar daar koop je als een relatie over is niets voor! Had je dit namelijk maar niet moeten doen. Of samen dingen kopen voor het huis en hem attenderen op het feit dat zijn kleding versleten is en aandringen op vervanging op eigen kosten. Hij heeft nooit geld in de kleine dingen voor het huis willen stoppen of in nieuwe kleding voor hem, misschien omdat hij er totaal niet om geeft? Of er gewoon geen oog voor heeft. Wat het ook zij, het is niet gebeurd. Erop terugkijkend is dat misschien wel een eye opener voor NO maar kan ze dr vriend niet kwalijk nemen!
Dat ze een bedrag verwacht als de relatie tot een einde komt is mijnsinziens nu totaal niet terecht. Er is niets vast gelegd, je bent samen geen financiele verplichtingen aangegaan en hebt dus geen plicht in die zin naar elkaar toe. Als hij wel wat wil geven na beeindiging van de relatie is dat erg lief van hem maar is hij totaal niet verplicht.
De verdeling in kosten voor hypotheek en alle overige vaste lasten zitten deels scheef. Deels vind ik het ook niet gek. Vriend is opzich geen kwade: hij betaald de vaste lasten en zelfs de grote aanschaf van dingen. Zij betaald de boodschappen. Dat zij haar zorgtoeslag aan hem geeft is haar beslissing, die kan ze terug laten draaien en zelf ontvangen als ze dat prettig vind. Maar hij heeft haar niet gedwongen tot dit besluit.
Om die deels scheefheid in de leefkosten op te lossen zouden ze om de tafel kunnen gaan zitten en een berekening kunnen maken om ieder na rato een bedrag in te laten brengen voor alle kosten! Wat er dan overblijft is voor een ieder te besteden naar eigen inzicht. En wat betreft het huishouden zou er ook een betere verdeling kunnen naar mijn mening. Je woont en leeft samen dan kun je samen ook de handjes laten wapperen. Ben je sneller klaar en heeft een van de twee niet het idee enkel de huishoudster te zijn terwijl de ander neerploft en niets doet.
Maar als (in mijn geval) mijn vriend na 6 jaar samen zijn en steeds meer ruzies in ene het plan zou hebben om -nu pas- iets als een samenlevingscontract op te willen stellen zodat wanneer de knoop doorgehakt wordt hij niet berooid achter blijft zou hij mooi op zijn kop kunnen staan maar daar zou ik niet intrappen. Ik zou wel afspraken willen maken om de situatie qua leefkosten en inzet van boodschappengeld te verbeteren maar meer ook niet. Mijn geld blijft mijn geld, werk er hard voor dus zou ik daar net als TO dr vriend zakelijk in blijven. En zeker nu gezien de ontwikkelingen. Als hij al wat mee zou krijgen van mij is dat omdat ik dat wil en niet omdat dat verwacht wordt van me of me verplicht wordt. Dan had hij maar 6 jaar geleden daarmee moeten komen of eerder in de relatie in iedergeval. Niet nu het wat stroever verloopt!
vrijdag 20 februari 2009 om 19:55
Dat het NO nu rauw op dr dak valt dat vriend zo zakelijk is kan ik wel begrijpen. Maar het is kennelijk zijn karakter en zijn visie op het geheel. Daar is niets aan te doen. Enige waar wat aan te doen is hoe je nu verder samen gaat. En wat daarbij het beste is voor beiden. Zodat beiden tevreden zijn over de gemaakte afspraken en zich weer prettiger gaan voelen in de relatie.
vrijdag 20 februari 2009 om 20:59
N.O., verstandig dat je ook aan jezelf gaat denken, en meer sparen is een goed begin. En als jullie belastingtechnisch financieel partner zijn en er evt recht is op teruggave: zorg ervoor dat jij ook jouw deel krijgt. Of in elk geval dat deel wat jullie niet zouden ontvangen als je geen financieel partner was en wat nu misschien alleen zijn voordeel is.
En, heel praktisch, sta je ingeschreven bij de sociale woningbouw? Niet om alvast een start te maken met het uit elkaar gaan hoor, maar stel hij overlijdt (god verhoede maar vrouwen leven gemiddeld langer dan mannen) of jullie willen gaan latten of je wil gewoon het zekerheidsgevoel: hoe langer je ingeschreven staat, hoe sneller je iets beters kan krijgen (kwa wonen). Kost een tientje per jaar ofzo, en op die manier bouw je woninggewijs ook 'rechten' op. Ik ben zelf ooit zo stom geweest me uit te schrijven nadat ik ging samenwonen, dus vandaar dat ik dit, wellicht overbodige feit, noem. Particulier huren kan altijd, maar ik vind het zelf wel een veilig idee.
Ben het verder volledig eens met Traincha, zij zegt zinnige dingen
En, heel praktisch, sta je ingeschreven bij de sociale woningbouw? Niet om alvast een start te maken met het uit elkaar gaan hoor, maar stel hij overlijdt (god verhoede maar vrouwen leven gemiddeld langer dan mannen) of jullie willen gaan latten of je wil gewoon het zekerheidsgevoel: hoe langer je ingeschreven staat, hoe sneller je iets beters kan krijgen (kwa wonen). Kost een tientje per jaar ofzo, en op die manier bouw je woninggewijs ook 'rechten' op. Ik ben zelf ooit zo stom geweest me uit te schrijven nadat ik ging samenwonen, dus vandaar dat ik dit, wellicht overbodige feit, noem. Particulier huren kan altijd, maar ik vind het zelf wel een veilig idee.
Ben het verder volledig eens met Traincha, zij zegt zinnige dingen
zaterdag 21 februari 2009 om 09:26
Dank voor jullie reacties. Traincha echt super bedankt voor jouw bijdragen.
@ Soundpost, ook veel dank voor jouw reactie. Ik sta ingeschreven, goed punt inderdaad. De inschrijving staat ook op mijn naam. (Maar t duurt geloof ik wel nog een aantal jaar voordat ik ook serieus kans maak ).
We hebben het er gisteren over gehad. Guess what.... Hij heeft me mee uit eten genomen. Wat ik ontzettend lief vond (eerste keer in bijna 6 jaar, haha). Hij vond dat we meer quality time nodig hebben. We hebben het er even over gehad, en hij vind het ok als ik even wat rustiger aan doe en wat meer spaar. Ik heb opnieuw een budgetberekening gemaakt met meer spaarrruimte en dat moet te doen zijn, zeker nu we de meeste duurdere stuff voor het huis wel gekocht hebben. We gaan e.e.a. laten vastleggen dmv. een samenlevingscontract! Daar ben ik dus erg blij mee.
Natuurlijk zal dit op een eerlijke manier, wel naar rato, gebeuren. Ik vind het onzin dat we 50/50 zouden moeten doen terwijl hij 70 inbrengt en ik 30 maar goed het zou wel fijn zijn als een deel van die 30 dan ook een beetje opbouwend is voor later. Het is mij nu wel duidelijk dat het niet handig is uit te gaan van wederzijdse loyaliteit omdat je daar chronisch over mening van kan verschillen.
We hebben uitgesproken dat we toch wel echt veel van elkaar houden en elkaar ontzettend zouden missen mocht het misgaan en dat we dit financiële ding dan ook zo snel mogelijk achter de rug willen hebben zodat we weer gewoon van elkaar kunnen houden en het leuk kunnen hebben ipv dat dit soort zorgen alle energie eruit trekt..
M.a.w. we zijn er wel uit! Nogmaals iedereen heel erg bedankt.
@ Soundpost, ook veel dank voor jouw reactie. Ik sta ingeschreven, goed punt inderdaad. De inschrijving staat ook op mijn naam. (Maar t duurt geloof ik wel nog een aantal jaar voordat ik ook serieus kans maak
). We hebben het er gisteren over gehad. Guess what.... Hij heeft me mee uit eten genomen. Wat ik ontzettend lief vond (eerste keer in bijna 6 jaar, haha). Hij vond dat we meer quality time nodig hebben. We hebben het er even over gehad, en hij vind het ok als ik even wat rustiger aan doe en wat meer spaar. Ik heb opnieuw een budgetberekening gemaakt met meer spaarrruimte en dat moet te doen zijn, zeker nu we de meeste duurdere stuff voor het huis wel gekocht hebben. We gaan e.e.a. laten vastleggen dmv. een samenlevingscontract! Daar ben ik dus erg blij mee.
Natuurlijk zal dit op een eerlijke manier, wel naar rato, gebeuren. Ik vind het onzin dat we 50/50 zouden moeten doen terwijl hij 70 inbrengt en ik 30 maar goed het zou wel fijn zijn als een deel van die 30 dan ook een beetje opbouwend is voor later. Het is mij nu wel duidelijk dat het niet handig is uit te gaan van wederzijdse loyaliteit omdat je daar chronisch over mening van kan verschillen.
We hebben uitgesproken dat we toch wel echt veel van elkaar houden en elkaar ontzettend zouden missen mocht het misgaan en dat we dit financiële ding dan ook zo snel mogelijk achter de rug willen hebben zodat we weer gewoon van elkaar kunnen houden en het leuk kunnen hebben ipv dat dit soort zorgen alle energie eruit trekt..
M.a.w. we zijn er wel uit! Nogmaals iedereen heel erg bedankt.
