Relaties
alle pijlers
Vriend en geld
donderdag 19 februari 2009 om 09:09
Hoi,
Mijn vriend en ik wonen samen en nu is het zo dat het huis officieel van hem is (op zijn naam staat). Dat vind ik terecht want hij is ook degene die het huis betaald. Ik verdien bovendien veel minder dan hij, want werk part time en studeer.
Wel hebben we afspraken gemaakt over hoe we het financieel regelen, op dit moment is het zo geregeld:
- hij betaald de hypotheek, gas, electriciteit, water
- hij betaald de grote meubels, grotere aankopen
- ik betaal de boodschappen, kleinere aankopen
- ik doe zo'n 90% van het huishouden
Verder betaal ik natuurlijk zelf voor mijn eigen spulletjes, studie etc. Nu hadden wij een gesprek over stel dat wij uit elkaar zouden gaan (dat is geen ver van mn bed show, want we hebben dit pas nog overwogen) dat ik dan wel een beginbedragje van hem verwacht. Gewoon om opnieuw te kunnen beginnen. Hij zei dat hij dat best wel wil doen omdat hij zo'n toffe gozer is (tss) maar dat hij niet vind dat ik er ook recht op zou hebben.
Daardoor ben ik nu heel erg aan het nadenken over waar ik eigenlijk in investeer. Ik heb vrijwel geen spaargeld op dit moment, en het idee dat ik van zijn goedheid afhankelijk zou zijn vind ik niet bijster aantrekkelijk. Ik vind het niet helemaal eerlijk, omdat zijn investeringen ervoor zorgen dat hij uiteindelijk dit huis tot zijn bezit mag rekenen, en mijn investeringen dus alleen ervoor zorgen dat hij lekker goed verzorgd kan leven in een mooi schoon huis en ik vervolgens dus nergens recht op heb.
Nu ben ik helemaal niet zo zakelijk. Ik hou ervan om hem te verwennen. Doe dan ook behoorlijk luxe boodschappen en investeerde, tot nu dus, vrij veel in dit huis en ons leven samen. Ook gaf ik hem regelmatig kadootjes, mooie dure trui, leuke praktische dingen etc. en haal ik veel dingetjes voor het huis. Dus ik was een klein beetje boos op hem geworden en ga nu dus huishoudelijk werk elders doen, waar ik er tenminste voor betaald krijg, wat ik op mijn spaarrekening kan zetten om mijn eigen ass te saven mocht het uit gaan, en dat we het huis hier dan weer lekker 50/50 gaan doen (als hij meer wil mag, tegen vooraf vastgesteld uurtarief, daaag) en dat ik dus vooral boodschappen doe voor mezelf vanaf nou.
Stel dat ik mee zou betalen aan dit huis (hypotheek) dan zou ik alsnog nergens recht op hebben daarmee, want het is wel zijn huis, dus dat ga ik vooral niet doen.
Maar vinden jullie dit nou een normale houding van hem? Ik vind het zooo ... zakelijk. Ik bedoel ik ga echt niet nadenken van oehhh nou heb ik een regenpak voor hem gekocht, nou wil ik wel het geld terug. Pfff. Maar onderhand wordt ik gedwongen om zo te gaan denken omdat hij zo superzakelijk is en zo bezig zijn eigen hachje te redden en persoonlijke scorelijstjes bij te houden financieel ipv gewoon 'wij' en gewoon .. te leven...
Ik kan een heel verhaal gaan houden over wat hij zegt en wat ik zeg maar het komt er op neer dat ik zijn houding gewoon echt niet leuk vind. En dat het voor mij behoorlijk ten koste van mijn liefde voor hem gaat als ik zooo verschrikkelijk zakelijk moet gaan worden in een relatie en ik dat eigenlijk ook een beetje belachelijk vind. Maar goed, het respect voor mijn bijdragen lijkt nogal afwezig. Dus ik zie eigenlijk ook geen andere oplossing. Hij snapt overigens niet eens dat zijn houding me kwetst.
Maar goed om een een heldere probleemstelling te formuleren. Het komt er dus op neer dat ik ervan baal dat ik met mijn naar capaciteit evenveel investeren niets opbouw. Ik baal daar erg van. Ook baal ik er van dat ik min of meer gedwongen wordt om ook egocentrisch te worden. Dat ik zuunig boodschappen ga doen en de rest op zij leg. Dat voelt nogal onnatuurlijk en weird.
Wat ik al heb gedaan:
- gezegd dat het huishouden 50/50 gaat
- extra werk gezocht en gevonden voor 8 uur bovenop part time baantje extra
Het komt er eigenlijk op neer dat ik niet zo zeker ben of ik maatregelen wil nemen of dat ik gewoon weg wil uit deze relatie sinds hij al getrouwd lijkt met zijn bankrekening en ik hun huwelijksgeluk liever niet verder verstoor.
Mijn vriend en ik wonen samen en nu is het zo dat het huis officieel van hem is (op zijn naam staat). Dat vind ik terecht want hij is ook degene die het huis betaald. Ik verdien bovendien veel minder dan hij, want werk part time en studeer.
Wel hebben we afspraken gemaakt over hoe we het financieel regelen, op dit moment is het zo geregeld:
- hij betaald de hypotheek, gas, electriciteit, water
- hij betaald de grote meubels, grotere aankopen
- ik betaal de boodschappen, kleinere aankopen
- ik doe zo'n 90% van het huishouden
Verder betaal ik natuurlijk zelf voor mijn eigen spulletjes, studie etc. Nu hadden wij een gesprek over stel dat wij uit elkaar zouden gaan (dat is geen ver van mn bed show, want we hebben dit pas nog overwogen) dat ik dan wel een beginbedragje van hem verwacht. Gewoon om opnieuw te kunnen beginnen. Hij zei dat hij dat best wel wil doen omdat hij zo'n toffe gozer is (tss) maar dat hij niet vind dat ik er ook recht op zou hebben.
Daardoor ben ik nu heel erg aan het nadenken over waar ik eigenlijk in investeer. Ik heb vrijwel geen spaargeld op dit moment, en het idee dat ik van zijn goedheid afhankelijk zou zijn vind ik niet bijster aantrekkelijk. Ik vind het niet helemaal eerlijk, omdat zijn investeringen ervoor zorgen dat hij uiteindelijk dit huis tot zijn bezit mag rekenen, en mijn investeringen dus alleen ervoor zorgen dat hij lekker goed verzorgd kan leven in een mooi schoon huis en ik vervolgens dus nergens recht op heb.
Nu ben ik helemaal niet zo zakelijk. Ik hou ervan om hem te verwennen. Doe dan ook behoorlijk luxe boodschappen en investeerde, tot nu dus, vrij veel in dit huis en ons leven samen. Ook gaf ik hem regelmatig kadootjes, mooie dure trui, leuke praktische dingen etc. en haal ik veel dingetjes voor het huis. Dus ik was een klein beetje boos op hem geworden en ga nu dus huishoudelijk werk elders doen, waar ik er tenminste voor betaald krijg, wat ik op mijn spaarrekening kan zetten om mijn eigen ass te saven mocht het uit gaan, en dat we het huis hier dan weer lekker 50/50 gaan doen (als hij meer wil mag, tegen vooraf vastgesteld uurtarief, daaag) en dat ik dus vooral boodschappen doe voor mezelf vanaf nou.
Stel dat ik mee zou betalen aan dit huis (hypotheek) dan zou ik alsnog nergens recht op hebben daarmee, want het is wel zijn huis, dus dat ga ik vooral niet doen.
Maar vinden jullie dit nou een normale houding van hem? Ik vind het zooo ... zakelijk. Ik bedoel ik ga echt niet nadenken van oehhh nou heb ik een regenpak voor hem gekocht, nou wil ik wel het geld terug. Pfff. Maar onderhand wordt ik gedwongen om zo te gaan denken omdat hij zo superzakelijk is en zo bezig zijn eigen hachje te redden en persoonlijke scorelijstjes bij te houden financieel ipv gewoon 'wij' en gewoon .. te leven...
Ik kan een heel verhaal gaan houden over wat hij zegt en wat ik zeg maar het komt er op neer dat ik zijn houding gewoon echt niet leuk vind. En dat het voor mij behoorlijk ten koste van mijn liefde voor hem gaat als ik zooo verschrikkelijk zakelijk moet gaan worden in een relatie en ik dat eigenlijk ook een beetje belachelijk vind. Maar goed, het respect voor mijn bijdragen lijkt nogal afwezig. Dus ik zie eigenlijk ook geen andere oplossing. Hij snapt overigens niet eens dat zijn houding me kwetst.
Maar goed om een een heldere probleemstelling te formuleren. Het komt er dus op neer dat ik ervan baal dat ik met mijn naar capaciteit evenveel investeren niets opbouw. Ik baal daar erg van. Ook baal ik er van dat ik min of meer gedwongen wordt om ook egocentrisch te worden. Dat ik zuunig boodschappen ga doen en de rest op zij leg. Dat voelt nogal onnatuurlijk en weird.
Wat ik al heb gedaan:
- gezegd dat het huishouden 50/50 gaat
- extra werk gezocht en gevonden voor 8 uur bovenop part time baantje extra
Het komt er eigenlijk op neer dat ik niet zo zeker ben of ik maatregelen wil nemen of dat ik gewoon weg wil uit deze relatie sinds hij al getrouwd lijkt met zijn bankrekening en ik hun huwelijksgeluk liever niet verder verstoor.
vrijdag 20 februari 2009 om 11:18
Ik vind niet dat je vriend je geld moet geven als soort van startbudget. Hij betaalt nu toch ook best veel? Los van de hypotheek, want dat is sparen voor zichzelf, betaalt hij ook de meeste kosten. En jij betaalt dan de boodschappen, dat lijkt me niet zo gek. Het enige wat volgens mij niet klopt is dat jij het huishouden bijna alleen doet, dat kan wel wat eerlijker.
En een samenlevingscontract, dat lijkt me iets dat je doet als je zeker verder wil met de relatie. Dat lijkt me niet echt het geval als je al aan het denken bent aan een startbudget om zonder hem door te gaan...
En een samenlevingscontract, dat lijkt me iets dat je doet als je zeker verder wil met de relatie. Dat lijkt me niet echt het geval als je al aan het denken bent aan een startbudget om zonder hem door te gaan...
vrijdag 20 februari 2009 om 11:19
quote:Noblesse_Oblige schreef op 20 februari 2009 @ 08:28:
Als ik geen trui haal is het dan dus echt niet zo dat hij het zelf wel doet. Kado's die ik haal voor hem zijn vaak dit soort dingen. Natuurlijk vind ik het ook hartstikke leuk om hem daar extra in te verwennen en op zich verwacht ik er ook niets voor terug. Maar als hij dan gaat beweren dat ik niet echt investeer en nergens recht op heb ben ik inderdaad wel geneigd om dit soort dingen dus niet meer te doen en dat geld op een spaarrekening te zetten. En ik baal ervan dat ik zo moet gaan denken, omdat ik veel liever spontaan hem wat leuks zou geven, of wat gezelligs met hem zou doen...
.
Even praktisch, volgens mij kan je het beste een bedrag per maand reserveren om op een EIGEN rekening te zetten. Sowieso zou ik dat altijd doen, ook als ik een samenlevingscontract had, want een eigen rekening geeft je gewoon lucht. Dit is ook erg ontnuchterend, en ik heb het gelukkig zelf nooit aan de hand gehad, en hou ontzettend veel van mijn vriend en pieker er niet over de relatie te verbreken, en kan me absoluut niet voorstellen dat wij uit elkaar zouden gaan en elkaar dan niet financieel zouden helpen.
Maar: als je alleen een gezamelijke rekening hebt, of alleen dingen via de notaris, is dat een hele rompslomp als je uit elkaar wilt, terwijl als je een eigen rekening hebt, je dat geld in elk geval in het begin kan gebruiken, al was het maar om de periode te overbruggen voordat het geld wat via het samenlevingscontract afgesproken is naar je overgemaakt wordt.
Als je een berekening maakt, en uitrekent dat je bijvoorbeeld 50 of 100 euro per maand wil sparen, dan kan je dat, volgens mij, het beste meteen als je salaris gestort wordt naar een spaarrekening overboeken. Op die manier kan je al het geld wat op je rekening staat gewoon vrij gebruiken, kan je er cadeaus of whatever van kopen, zonder na te hoeven denken, berekenend te zijn, etc.
Als ik geen trui haal is het dan dus echt niet zo dat hij het zelf wel doet. Kado's die ik haal voor hem zijn vaak dit soort dingen. Natuurlijk vind ik het ook hartstikke leuk om hem daar extra in te verwennen en op zich verwacht ik er ook niets voor terug. Maar als hij dan gaat beweren dat ik niet echt investeer en nergens recht op heb ben ik inderdaad wel geneigd om dit soort dingen dus niet meer te doen en dat geld op een spaarrekening te zetten. En ik baal ervan dat ik zo moet gaan denken, omdat ik veel liever spontaan hem wat leuks zou geven, of wat gezelligs met hem zou doen...
.
Even praktisch, volgens mij kan je het beste een bedrag per maand reserveren om op een EIGEN rekening te zetten. Sowieso zou ik dat altijd doen, ook als ik een samenlevingscontract had, want een eigen rekening geeft je gewoon lucht. Dit is ook erg ontnuchterend, en ik heb het gelukkig zelf nooit aan de hand gehad, en hou ontzettend veel van mijn vriend en pieker er niet over de relatie te verbreken, en kan me absoluut niet voorstellen dat wij uit elkaar zouden gaan en elkaar dan niet financieel zouden helpen.
Maar: als je alleen een gezamelijke rekening hebt, of alleen dingen via de notaris, is dat een hele rompslomp als je uit elkaar wilt, terwijl als je een eigen rekening hebt, je dat geld in elk geval in het begin kan gebruiken, al was het maar om de periode te overbruggen voordat het geld wat via het samenlevingscontract afgesproken is naar je overgemaakt wordt.
Als je een berekening maakt, en uitrekent dat je bijvoorbeeld 50 of 100 euro per maand wil sparen, dan kan je dat, volgens mij, het beste meteen als je salaris gestort wordt naar een spaarrekening overboeken. Op die manier kan je al het geld wat op je rekening staat gewoon vrij gebruiken, kan je er cadeaus of whatever van kopen, zonder na te hoeven denken, berekenend te zijn, etc.
vrijdag 20 februari 2009 om 11:21
Ik heb dit eerder gezegd, en het klinkt hard maar, totdat je de stap neemt om een samenlevingscontract op te stellen of te trouwen, is het financieel ieder voor zich. Dat moet je goed in je achterhoofd houden.
Niemand kan zich voorstellen dat zijn of haar partner hem financieel een oor aannaait maar we kennen allemaal de ontelbare verhalen van (vooral) vrouwen die dat wél meegemaakt hebben. Zorg gewoon dat je financieel onafhankelijk bent.
Niemand kan zich voorstellen dat zijn of haar partner hem financieel een oor aannaait maar we kennen allemaal de ontelbare verhalen van (vooral) vrouwen die dat wél meegemaakt hebben. Zorg gewoon dat je financieel onafhankelijk bent.
vrijdag 20 februari 2009 om 11:21
Ik leg de nadruk helemaal niet op de relatie, ik haal hem er alleen zijdelings bij. TO zegt nl. zelf dat het eventuele beëindigen van de relatie geen ver-van-haar-bed-show is en ik kan me goed voorstellen dat je op dát moment te laat bent met een samenlevingscontract. Zoals ik al zei: Als ik in de positie van haar man zat zou ik, als de relatie slecht loopt, ook geen samenlevingscontract willen afsluiten. Zoiets doe je op het moment dat een relatie goed loopt.
Ik snap alle verdedigende reacties van TO en bijv Traincha niet zo, de meeste mensen zeggen hier naar mijn mening helemaal niets verkeerd. Ik zou willen dat ik een bak vol tips voor TO had, maar ik kom gewoonweg niet veel verder dan: sluit alsjeblíeft hetzij in een volgende relatie, hetzij op een moment dat het weer écht goed gaat tussen jullie, een samenlevingscontract. Ik bemoei me verder niet met hun relatie, dit is puur zakelijk - en helaas schort het daar bij veel mensen (en dan voornamelijk vrouwen) gewoonweg aan.
Ik werk in de financiële sector zoals sommige van jullie misschien weten, en bepaalde opmerkingen die ik van vnl vrouwen heb gehoord raken mij nogal. Ik vind dat vrouwen vaak slecht voor zichzelf zorgen. Een kleine greep:
"Of ik nog tevreden ben over onze hypotheek? Ik heb werkelijk geen flauw idee, dat soort dingen regelt mijn man. Ik heb daar geen verstand van."
"U vraagt naar mijn geboortedatum? Zal ik die van mijn man even geven, ik ben namelijk getrouwd dus het is zijn rekening." (Nee mevrouw, geeft u uw eigen geboortedatum maar, het is een en/of rekening, de rekening is ook van ú...)
Ik kan me best voorstellen dat het voor TO even hard aankomt als haar vriend haar vertelt dat ze nergens récht op heeft als ze weggaat en dat ze wat dat betreft is overgeleverd aan zijn goedheid. Dat is ook niet leuk om te horen, maar let's face it, dat is wel wáár. Dat zijn de feiten. En die feiten zijn ook logisch.
Want als je níets regelt, het huis níet van jou is, en je onderling de afspraken maakt dat jij de boodschappen doet en that's it.... Sja, dan heb je gewoonweg nergens recht op. Als je die keus bewust maakt (om wat voor reden dan ook) is dat natuurlijk een prima keus. Maar als je die keus níet bewust maakt en er nu pas mee geconfronteerd wordt, ja, dan is dat pijnlijk en dan kun je daar alleen maar heel veel van leren.
De gekochte pannenset mag je in een eventuele scheiding uiteraard meenemen.
Ik snap alle verdedigende reacties van TO en bijv Traincha niet zo, de meeste mensen zeggen hier naar mijn mening helemaal niets verkeerd. Ik zou willen dat ik een bak vol tips voor TO had, maar ik kom gewoonweg niet veel verder dan: sluit alsjeblíeft hetzij in een volgende relatie, hetzij op een moment dat het weer écht goed gaat tussen jullie, een samenlevingscontract. Ik bemoei me verder niet met hun relatie, dit is puur zakelijk - en helaas schort het daar bij veel mensen (en dan voornamelijk vrouwen) gewoonweg aan.
Ik werk in de financiële sector zoals sommige van jullie misschien weten, en bepaalde opmerkingen die ik van vnl vrouwen heb gehoord raken mij nogal. Ik vind dat vrouwen vaak slecht voor zichzelf zorgen. Een kleine greep:
"Of ik nog tevreden ben over onze hypotheek? Ik heb werkelijk geen flauw idee, dat soort dingen regelt mijn man. Ik heb daar geen verstand van."
"U vraagt naar mijn geboortedatum? Zal ik die van mijn man even geven, ik ben namelijk getrouwd dus het is zijn rekening." (Nee mevrouw, geeft u uw eigen geboortedatum maar, het is een en/of rekening, de rekening is ook van ú...)
Ik kan me best voorstellen dat het voor TO even hard aankomt als haar vriend haar vertelt dat ze nergens récht op heeft als ze weggaat en dat ze wat dat betreft is overgeleverd aan zijn goedheid. Dat is ook niet leuk om te horen, maar let's face it, dat is wel wáár. Dat zijn de feiten. En die feiten zijn ook logisch.
Want als je níets regelt, het huis níet van jou is, en je onderling de afspraken maakt dat jij de boodschappen doet en that's it.... Sja, dan heb je gewoonweg nergens recht op. Als je die keus bewust maakt (om wat voor reden dan ook) is dat natuurlijk een prima keus. Maar als je die keus níet bewust maakt en er nu pas mee geconfronteerd wordt, ja, dan is dat pijnlijk en dan kun je daar alleen maar heel veel van leren.
De gekochte pannenset mag je in een eventuele scheiding uiteraard meenemen.
vrijdag 20 februari 2009 om 12:13
Ik snap dan weer niet dat je mijn reactie niet snapt. Ik kan me heel goed voorstellen dat NO het 'voor nu' prima vind, maar dat ze zich wel even achter de oren krabt, voor het geval de relatie eindigt. Als je een relatie aangaat heb je - wat Pinksterbloem zegt - ten opzichte van elkaar toch zorgplicht dus zorg je in mijn ogen ook dat je goeie afspraken hebt voor het geval de relatie mocht stranden. Ik zeg dus voor het geval, want gezien de laatste berichten is dat helemaal niet aan de orde. Iedereen doet hier ook maar alsof de vriend van TO kapitalen op tafel moet leggen. NO doet het huishouden, de boodschappen, zorgt dat ie goed in de kleren zit. Vertaal dat naar een redelijk bedrag in geld en spreek af dat dat uitgekeerd wordt bij het einde van de relatie. Zorg voor mijn part dat er een meerwaardeclausule op zit en dat dat bedrag jaarlijks geindexeerd wordt ofzoiets. Daar zijn echt wel redelijke afspraken over te maken en op de vriend van NO valt ook wel het een en ander aan te merken. Hij wil geen zakelijke afspraken maken maar wil ook niet dat ze apart gaat wonen. Lekker makkelijk. Wat ik ook vreemd vind is dat ik me nog een echtscheidingstopic kan herinneren (van Lambada85) waarin zij het advies kreeg toch vooral een advocaat in te schakelen om zoveel mogelijk voor zichzelf eruit te slepen. En dan is het ineens wel geoorloofd om zo zakelijk mogelijk te zijn. Tenslotte: haar vriend kan wel zeggen dat ze nergens recht op heeft, maar dat zou ik toch wel even geverifieerd zien door een notaris.
vrijdag 20 februari 2009 om 12:51
Traincha, ik vind jou vooral moreel redeneren en Tangerine vooral zakelijk/praktisch.
Wat betreft zorgplicht: ik denk dat daar de meningen nogal over verschillen. Ikzelf vind bijvoorbeeld niet dat je een zorgplicht hebt op het moment dat je een relatie aangaat samen. Ik vind dat dat iets is wat véél later komt, als je echt volgende stappen gaat nemen zoals trouwen of samenleven met samenlevingscontract. Dat is voor mij, emotioneel en moreel gezien, een volgende stap.
Ik wil niet discussieren over welke mening beter of slechter is, alleen aangeven dat niet iedereen daar hetzelfde over denkt, en dat dat dus niet iets is wat je zomaar voor vanzelfsprekend aan moet nemen. En dáárom kan je beter zorgen dat je financieel onafhankelijk bent, en op het moment dat beide partijen daar aan toe zijn en het daar over eens zijn, financieel eea goed regelt en vastlegt. Als je daar nooit over hebt gesproken kan je niet er zomaar van uitgaan dat de ander daar dezelfde ideeën over heeft als jij.
Wat betreft zorgplicht: ik denk dat daar de meningen nogal over verschillen. Ikzelf vind bijvoorbeeld niet dat je een zorgplicht hebt op het moment dat je een relatie aangaat samen. Ik vind dat dat iets is wat véél later komt, als je echt volgende stappen gaat nemen zoals trouwen of samenleven met samenlevingscontract. Dat is voor mij, emotioneel en moreel gezien, een volgende stap.
Ik wil niet discussieren over welke mening beter of slechter is, alleen aangeven dat niet iedereen daar hetzelfde over denkt, en dat dat dus niet iets is wat je zomaar voor vanzelfsprekend aan moet nemen. En dáárom kan je beter zorgen dat je financieel onafhankelijk bent, en op het moment dat beide partijen daar aan toe zijn en het daar over eens zijn, financieel eea goed regelt en vastlegt. Als je daar nooit over hebt gesproken kan je niet er zomaar van uitgaan dat de ander daar dezelfde ideeën over heeft als jij.
vrijdag 20 februari 2009 om 13:06
Ik ben het eens mat Margaretha. Het lijkt mij ook dat een zorgplicht samenhangt met een bewuste keuze om te trouwen of een samenlevingscontract te sluiten. Dat moeten beide partijen willen, en dat lijkt me hier niet het geval aangezien de relatie blijkbaar niet goed loopt.
Als je de redenering van Traincha neemt, dan zou zij hem bij het einde van de relatie ook een uitkering moeten geven voor de betaling van gas, water, elektriciteit en de 'grote kosten', waar hij voor ingestaan heeft. Daar moet je consequent in zijn. En het lijkt mij niet zeker dat zij er dan beter uit zou komen...
Als je de redenering van Traincha neemt, dan zou zij hem bij het einde van de relatie ook een uitkering moeten geven voor de betaling van gas, water, elektriciteit en de 'grote kosten', waar hij voor ingestaan heeft. Daar moet je consequent in zijn. En het lijkt mij niet zeker dat zij er dan beter uit zou komen...
vrijdag 20 februari 2009 om 13:20
quote:Margaretha2 schreef op 20 februari 2009 @ 12:51:
Traincha, ik vind jou vooral moreel redeneren en Tangerine vooral zakelijk/praktisch.
Wat betreft zorgplicht: ik denk dat daar de meningen nogal over verschillen. Ikzelf vind bijvoorbeeld niet dat je een zorgplicht hebt op het moment dat je een relatie aangaat samen. Ik vind dat dat iets is wat véél later komt, als je echt volgende stappen gaat nemen zoals trouwen of samenleven met samenlevingscontract. Dat is voor mij, emotioneel en moreel gezien, een volgende stap.
Ik wil niet discussieren over welke mening beter of slechter is, alleen aangeven dat niet iedereen daar hetzelfde over denkt, en dat dat dus niet iets is wat je zomaar voor vanzelfsprekend aan moet nemen. En dáárom kan je beter zorgen dat je financieel onafhankelijk bent, en op het moment dat beide partijen daar aan toe zijn en het daar over eens zijn, financieel eea goed regelt en vastlegt. Als je daar nooit over hebt gesproken kan je niet er zomaar van uitgaan dat de ander daar dezelfde ideeën over heeft als jij.Misschien is dat inderdaad ook wel zo. Een relatie is in de eerste plaats gebaseerd op liefde en wederzijds respect voor elkaar. Dus toch weer die zorgplicht ten opzichte van elkaar. Daarnaast kijk je naar de zakelijke aspecten van je relatie. En dat is precies datgene wat NO nu doet terwijl de vriend van NO helemaal nergens voor te porren is. En dat geeft te denken. Bij huwelijksvoorwaarden kan je namelijk ook afspreken dat je bij echtscheiding afrekent alsof je in gemeenschap van goederen getrouwd bent, terwijl de vermogens van de beide partners tijdens het huwelijk gescheiden blijven.
Traincha, ik vind jou vooral moreel redeneren en Tangerine vooral zakelijk/praktisch.
Wat betreft zorgplicht: ik denk dat daar de meningen nogal over verschillen. Ikzelf vind bijvoorbeeld niet dat je een zorgplicht hebt op het moment dat je een relatie aangaat samen. Ik vind dat dat iets is wat véél later komt, als je echt volgende stappen gaat nemen zoals trouwen of samenleven met samenlevingscontract. Dat is voor mij, emotioneel en moreel gezien, een volgende stap.
Ik wil niet discussieren over welke mening beter of slechter is, alleen aangeven dat niet iedereen daar hetzelfde over denkt, en dat dat dus niet iets is wat je zomaar voor vanzelfsprekend aan moet nemen. En dáárom kan je beter zorgen dat je financieel onafhankelijk bent, en op het moment dat beide partijen daar aan toe zijn en het daar over eens zijn, financieel eea goed regelt en vastlegt. Als je daar nooit over hebt gesproken kan je niet er zomaar van uitgaan dat de ander daar dezelfde ideeën over heeft als jij.Misschien is dat inderdaad ook wel zo. Een relatie is in de eerste plaats gebaseerd op liefde en wederzijds respect voor elkaar. Dus toch weer die zorgplicht ten opzichte van elkaar. Daarnaast kijk je naar de zakelijke aspecten van je relatie. En dat is precies datgene wat NO nu doet terwijl de vriend van NO helemaal nergens voor te porren is. En dat geeft te denken. Bij huwelijksvoorwaarden kan je namelijk ook afspreken dat je bij echtscheiding afrekent alsof je in gemeenschap van goederen getrouwd bent, terwijl de vermogens van de beide partners tijdens het huwelijk gescheiden blijven.
vrijdag 20 februari 2009 om 13:24
quote:visje444 schreef op 20 februari 2009 @ 13:06:
Ik ben het eens mat Margaretha. Het lijkt mij ook dat een zorgplicht samenhangt met een bewuste keuze om te trouwen of een samenlevingscontract te sluiten. Dat moeten beide partijen willen, en dat lijkt me hier niet het geval aangezien de relatie blijkbaar niet goed loopt.
Als je de redenering van Traincha neemt, dan zou zij hem bij het einde van de relatie ook een uitkering moeten geven voor de betaling van gas, water, elektriciteit en de 'grote kosten', waar hij voor ingestaan heeft. Daar moet je consequent in zijn. En het lijkt mij niet zeker dat zij er dan beter uit zou komen...Juist niet. Hij heeft toch al kapitaal? Het gaat erom dat de inspanningen van NO in het huishouden, haar financiele aandeel in de boodschappen en zijn kleding, dat dat vertaald wordt naar een bepaald bedrag voor het geval - ik zeg nog maar even voor het geval - ze uit elkaar zouden gaan. Dat doe je dan inderdaad vanuit een soort van morele verplichting ten opzichte van elkaar. En dat kan je inderdaad alleen maar in een samenlevingscontract afspreken, maar kennelijk is de vriend van TO daar ook niet voor te porren.
Ik ben het eens mat Margaretha. Het lijkt mij ook dat een zorgplicht samenhangt met een bewuste keuze om te trouwen of een samenlevingscontract te sluiten. Dat moeten beide partijen willen, en dat lijkt me hier niet het geval aangezien de relatie blijkbaar niet goed loopt.
Als je de redenering van Traincha neemt, dan zou zij hem bij het einde van de relatie ook een uitkering moeten geven voor de betaling van gas, water, elektriciteit en de 'grote kosten', waar hij voor ingestaan heeft. Daar moet je consequent in zijn. En het lijkt mij niet zeker dat zij er dan beter uit zou komen...Juist niet. Hij heeft toch al kapitaal? Het gaat erom dat de inspanningen van NO in het huishouden, haar financiele aandeel in de boodschappen en zijn kleding, dat dat vertaald wordt naar een bepaald bedrag voor het geval - ik zeg nog maar even voor het geval - ze uit elkaar zouden gaan. Dat doe je dan inderdaad vanuit een soort van morele verplichting ten opzichte van elkaar. En dat kan je inderdaad alleen maar in een samenlevingscontract afspreken, maar kennelijk is de vriend van TO daar ook niet voor te porren.
vrijdag 20 februari 2009 om 13:37
quote:tangerine schreef op 20 februari 2009 @ 11:21:
Ik leg de nadruk helemaal niet op de relatie, ik haal hem er alleen zijdelings bij.
Misschien ging het niet over jouw reactie toen o.a. ik daar iets van zei?
quote:Ik snap alle verdedigende reacties van TO en bijv Traincha niet zo,Jammer, maar goed, dat hoeft ook niet.
Ik leg de nadruk helemaal niet op de relatie, ik haal hem er alleen zijdelings bij.
Misschien ging het niet over jouw reactie toen o.a. ik daar iets van zei?
quote:Ik snap alle verdedigende reacties van TO en bijv Traincha niet zo,Jammer, maar goed, dat hoeft ook niet.
vrijdag 20 februari 2009 om 13:38
Ja hij heeft kapitaal, maar dat bedoel ik niet.
Hij heeft:
- kapitaal door het huis dat hij afbetaalt
Hij betaalt:
- alle kosten van verbruik
- de meubelen (die hij dan wel zal bijhouden denk ik)
- de 'grote kosten'
Zij betaalt:
-boodschappen
-'kleine kosten'
Zij heeft:
- enkel een rekening, geen onroerend goed
Als je consequent bent met je redenering dan zou hij haar bij het beëindigen van de relatie moeten vergoeden voor de boodschappen en de kleine kosten. Zij zou hem moeten vergoeden voor de kosten van verbruik en de 'grote kosten', waar zij ook van heeft genoten. Ik weet niet wat daarin uiteindelijk de grootste uitgave is. Ik bedoelde dus dat het niet zeker is dat zij echt meer uitgeeft dan hij aan hun bestaanskosten (naast de hypotheek dus). Zou dat wel zo zijn, dan zit het misschien een beetje scheef
Ik heb wel gezegd dat ik het niet eerlijk vindt dat zij veel meer doet in het huishouden.
En ten slotte , vergoedingen voor geschenken? Dan is het geen geschenk meer vind ik
Hij heeft:
- kapitaal door het huis dat hij afbetaalt
Hij betaalt:
- alle kosten van verbruik
- de meubelen (die hij dan wel zal bijhouden denk ik)
- de 'grote kosten'
Zij betaalt:
-boodschappen
-'kleine kosten'
Zij heeft:
- enkel een rekening, geen onroerend goed
Als je consequent bent met je redenering dan zou hij haar bij het beëindigen van de relatie moeten vergoeden voor de boodschappen en de kleine kosten. Zij zou hem moeten vergoeden voor de kosten van verbruik en de 'grote kosten', waar zij ook van heeft genoten. Ik weet niet wat daarin uiteindelijk de grootste uitgave is. Ik bedoelde dus dat het niet zeker is dat zij echt meer uitgeeft dan hij aan hun bestaanskosten (naast de hypotheek dus). Zou dat wel zo zijn, dan zit het misschien een beetje scheef
Ik heb wel gezegd dat ik het niet eerlijk vindt dat zij veel meer doet in het huishouden.
En ten slotte , vergoedingen voor geschenken? Dan is het geen geschenk meer vind ik
vrijdag 20 februari 2009 om 13:43
Ja vergoedingen van geschenken zou een beetje over the top zijn he .
Ik zie het al voor je, dat je dan jaren en jaren allerlei bonnetjes bij gaat houden. Op Valentijnsdag 1998 had ik jou een cd gegeven, en in 2000 heb ik vijf keer zomaar kleding voor je gekocht, met je verjaardag heb ik je mee uit genomen en getrakteerd, laten we dat bonnetje dan maar door helft delen.
Of nog mooier: de dagwaarde van die "geschenken" gaan betalen.
Ik zie het al voor je, dat je dan jaren en jaren allerlei bonnetjes bij gaat houden. Op Valentijnsdag 1998 had ik jou een cd gegeven, en in 2000 heb ik vijf keer zomaar kleding voor je gekocht, met je verjaardag heb ik je mee uit genomen en getrakteerd, laten we dat bonnetje dan maar door helft delen.
Of nog mooier: de dagwaarde van die "geschenken" gaan betalen.
vrijdag 20 februari 2009 om 13:53
quote:visje444 schreef op 20 februari 2009 @ 13:38:
Ja hij heeft kapitaal, maar dat bedoel ik niet.
Hij heeft:
- kapitaal door het huis dat hij afbetaalt
Hij betaalt:
- alle kosten van verbruik
- de meubelen (die hij dan wel zal bijhouden denk ik)
- de 'grote kosten'
Zij betaalt:
-boodschappen
-'kleine kosten'
Zij heeft:
- enkel een rekening, geen onroerend goed
Als je consequent bent met je redenering dan zou hij haar bij het beëindigen van de relatie moeten vergoeden voor de boodschappen en de kleine kosten. Zij zou hem moeten vergoeden voor de kosten van verbruik en de 'grote kosten', waar zij ook van heeft genoten. Ik weet niet wat daarin uiteindelijk de grootste uitgave is. Ik bedoelde dus dat het niet zeker is dat zij echt meer uitgeeft dan hij aan hun bestaanskosten (naast de hypotheek dus). Zou dat wel zo zijn, dan zit het misschien een beetje scheef
Ik heb wel gezegd dat ik het niet eerlijk vindt dat zij veel meer doet in het huishouden.
En ten slotte , vergoedingen voor geschenken? Dan is het geen geschenk meer vind ik
*zucht* nog 1 keer dan:
- zij doet het huishouden, betaalt de kleine uitgaven en de boodschappen, staat haar zorgtoeslag af ten behoeve van het huishouden=een bepaald bedrag in contanten waard. Je KUNT afspreken, ten behoeve van DE MORELE ZORGPLICHT TEN OPZICHTE VAN ELKAAR, dat dat bedrag uitgekeerd wordt VOOR HET GEVAL DE RELATIE EINDIGT. En sorry hoor, ik vind gewoon dat je dat als partners voor elkaar over moet hebben. Alles naar rato dan, maar dat is ook datgene wat TO zelf aangeeft.
Moeilijk he?
Ja hij heeft kapitaal, maar dat bedoel ik niet.
Hij heeft:
- kapitaal door het huis dat hij afbetaalt
Hij betaalt:
- alle kosten van verbruik
- de meubelen (die hij dan wel zal bijhouden denk ik)
- de 'grote kosten'
Zij betaalt:
-boodschappen
-'kleine kosten'
Zij heeft:
- enkel een rekening, geen onroerend goed
Als je consequent bent met je redenering dan zou hij haar bij het beëindigen van de relatie moeten vergoeden voor de boodschappen en de kleine kosten. Zij zou hem moeten vergoeden voor de kosten van verbruik en de 'grote kosten', waar zij ook van heeft genoten. Ik weet niet wat daarin uiteindelijk de grootste uitgave is. Ik bedoelde dus dat het niet zeker is dat zij echt meer uitgeeft dan hij aan hun bestaanskosten (naast de hypotheek dus). Zou dat wel zo zijn, dan zit het misschien een beetje scheef
Ik heb wel gezegd dat ik het niet eerlijk vindt dat zij veel meer doet in het huishouden.
En ten slotte , vergoedingen voor geschenken? Dan is het geen geschenk meer vind ik
*zucht* nog 1 keer dan:
- zij doet het huishouden, betaalt de kleine uitgaven en de boodschappen, staat haar zorgtoeslag af ten behoeve van het huishouden=een bepaald bedrag in contanten waard. Je KUNT afspreken, ten behoeve van DE MORELE ZORGPLICHT TEN OPZICHTE VAN ELKAAR, dat dat bedrag uitgekeerd wordt VOOR HET GEVAL DE RELATIE EINDIGT. En sorry hoor, ik vind gewoon dat je dat als partners voor elkaar over moet hebben. Alles naar rato dan, maar dat is ook datgene wat TO zelf aangeeft.
Moeilijk he?
vrijdag 20 februari 2009 om 14:03
Ook ZUCHT
Wat met het bedrag dat hij besteed, m.i. ook een bedrag in contanten waard... ? Als zij recht heeft op een vergoeding voor haar uitgaven, hij toch ook? Gaat die zorgplicht maar een kant op?
Stel je voor
Hij betaalt elke maand:
Elek+gas=water : 150 EUR
'grote kosten' : 100EUR
= 250Eur
Zij betaalt elke maand de boodschappen
Als zij een soort van vergoeding krijgt op einde relatie, krijgt hij dat dan ook niet? Of compenseert dat niet? Dat is discriminatie...
Wat met het bedrag dat hij besteed, m.i. ook een bedrag in contanten waard... ? Als zij recht heeft op een vergoeding voor haar uitgaven, hij toch ook? Gaat die zorgplicht maar een kant op?
Stel je voor
Hij betaalt elke maand:
Elek+gas=water : 150 EUR
'grote kosten' : 100EUR
= 250Eur
Zij betaalt elke maand de boodschappen
Als zij een soort van vergoeding krijgt op einde relatie, krijgt hij dat dan ook niet? Of compenseert dat niet? Dat is discriminatie...
vrijdag 20 februari 2009 om 14:05
vrijdag 20 februari 2009 om 14:25
vrijdag 20 februari 2009 om 16:33
Traincha, ik vind TO helemaal niet zakelijk, dan had ze namelijk aan het begín van het samenwonen wel over dit soort dingen nagedacht. Nogmaals, ze zegt in haar OP dat uit elkaar gaan tot de mogelijkheden behoort. Later zegt ze dat ze 'heus veel van elkaar houden', maar blijkbaar gaat het niet erg goed. Dat is gewoonweg geen goed moment om zakeijke afspraken te gaan maken. Dat had je véél eerder moeten doen. Maar goed, stukje bij beetje:quote:traincha2 schreef op 20 februari 2009 @ 12:13:
Ik snap dan weer niet dat je mijn reactie niet snapt. Ik kan me heel goed voorstellen dat NO het 'voor nu' prima vind, maar dat ze zich wel even achter de oren krabt, voor het geval de relatie eindigt.
Ja, dat kan ik me voorstellen, dat ze zich dan even achter de oren krabt. Maar ik blijf het herhalen: deze situatie had makkelijk voorkomen kunnen worden met een samenlevingscontract.
Als je een relatie aangaat heb je - wat Pinksterbloem zegt - ten opzichte van elkaar toch zorgplicht dus zorg je in mijn ogen ook dat je goeie afspraken hebt voor het geval de relatie mocht stranden.
Er zijn geen afspraken, er is namelijk niets op papier gezet.
Ik zeg dus voor het geval, want gezien de laatste berichten is dat helemaal niet aan de orde. Iedereen doet hier ook maar alsof de vriend van TO kapitalen op tafel moet leggen. NO doet het huishouden, de boodschappen, zorgt dat ie goed in de kleren zit. Vertaal dat naar een redelijk bedrag in geld en spreek af dat dat uitgekeerd wordt bij het einde van de relatie. Zorg voor mijn part dat er een meerwaardeclausule op zit en dat dat bedrag jaarlijks geindexeerd wordt ofzoiets. Daar zijn echt wel redelijke afspraken over te maken en op de vriend van NO valt ook wel het een en ander aan te merken.
Daar zijn geweldige afspraken over te maken, bij de notaris in de vorm van een samenlevingscontract.
Hij wil geen zakelijke afspraken maken maar wil ook niet dat ze apart gaat wonen. Lekker makkelijk.
Hij wil nú geen zakelijke afspraken maken, omdat TO pas roept dat ze geld mee wil op het moment dat hun relatie niet goed loopt/ ze spreken over uit elkaar gaan. Zoals ik véél eerder al geschetst heb: als mijn vriend, die nooit ergens over geklaagd heeft, opeens over geld begint op het moment dat het niet goed gaat in de relatie had ie ook nul op rekest gekregen.
Wat ik ook vreemd vind is dat ik me nog een echtscheidingstopic kan herinneren (van Lambada85) waarin zij het advies kreeg toch vooral een advocaat in te schakelen om zoveel mogelijk voor zichzelf eruit te slepen. En dan is het ineens wel geoorloofd om zo zakelijk mogelijk te zijn. Tenslotte: haar vriend kan wel zeggen dat ze nergens recht op heeft, maar dat zou ik toch wel even geverifieerd zien door een notaris.
Een advocaat inschakelen heeft nu écht geen zin. Ze heeft namelijk gewoonweg nergens recht op. Het huis is niet van haar, punt. Er is geen samenlevingscontract, punt. Ze heeft recht op de spullen die ze gekocht heeft (de pannenset bijv.) that's it. Het is zeker geoorloofd zakelijk te zijn, maar doe het dan op een goed moment. Namelijk als er géén problemen zijn en je gewoonweg goed voor elkaar wílt zorgen. Daar achteraf nog eens mee komen is wat minder slim. Ze is nu afhankelijk van haar vriend en daar heeft ze het zélf naar gemaakt. Ze kan ook zeggen: ik ga wat meer werken, ik spaar wat meer, ik zoek een appartementje en ik ga op mezelf wonen. Of alleen: ik ga wat meer werken en ik spaar wat meer, als ze niet op zichzelf wil wonen. Zorgen dat je voor jezélf kan zorgen. Hopen dat vriendlief voor je zorgt als de liefde over is lijkt me geen goede insteek. Eisen dat hij dat doet terwijl daar niets over is vastgelegd en je er dus geen récht op hebt lijkt me ronduit dom.
Ik snap dan weer niet dat je mijn reactie niet snapt. Ik kan me heel goed voorstellen dat NO het 'voor nu' prima vind, maar dat ze zich wel even achter de oren krabt, voor het geval de relatie eindigt.
Ja, dat kan ik me voorstellen, dat ze zich dan even achter de oren krabt. Maar ik blijf het herhalen: deze situatie had makkelijk voorkomen kunnen worden met een samenlevingscontract.
Als je een relatie aangaat heb je - wat Pinksterbloem zegt - ten opzichte van elkaar toch zorgplicht dus zorg je in mijn ogen ook dat je goeie afspraken hebt voor het geval de relatie mocht stranden.
Er zijn geen afspraken, er is namelijk niets op papier gezet.
Ik zeg dus voor het geval, want gezien de laatste berichten is dat helemaal niet aan de orde. Iedereen doet hier ook maar alsof de vriend van TO kapitalen op tafel moet leggen. NO doet het huishouden, de boodschappen, zorgt dat ie goed in de kleren zit. Vertaal dat naar een redelijk bedrag in geld en spreek af dat dat uitgekeerd wordt bij het einde van de relatie. Zorg voor mijn part dat er een meerwaardeclausule op zit en dat dat bedrag jaarlijks geindexeerd wordt ofzoiets. Daar zijn echt wel redelijke afspraken over te maken en op de vriend van NO valt ook wel het een en ander aan te merken.
Daar zijn geweldige afspraken over te maken, bij de notaris in de vorm van een samenlevingscontract.
Hij wil geen zakelijke afspraken maken maar wil ook niet dat ze apart gaat wonen. Lekker makkelijk.
Hij wil nú geen zakelijke afspraken maken, omdat TO pas roept dat ze geld mee wil op het moment dat hun relatie niet goed loopt/ ze spreken over uit elkaar gaan. Zoals ik véél eerder al geschetst heb: als mijn vriend, die nooit ergens over geklaagd heeft, opeens over geld begint op het moment dat het niet goed gaat in de relatie had ie ook nul op rekest gekregen.
Wat ik ook vreemd vind is dat ik me nog een echtscheidingstopic kan herinneren (van Lambada85) waarin zij het advies kreeg toch vooral een advocaat in te schakelen om zoveel mogelijk voor zichzelf eruit te slepen. En dan is het ineens wel geoorloofd om zo zakelijk mogelijk te zijn. Tenslotte: haar vriend kan wel zeggen dat ze nergens recht op heeft, maar dat zou ik toch wel even geverifieerd zien door een notaris.
Een advocaat inschakelen heeft nu écht geen zin. Ze heeft namelijk gewoonweg nergens recht op. Het huis is niet van haar, punt. Er is geen samenlevingscontract, punt. Ze heeft recht op de spullen die ze gekocht heeft (de pannenset bijv.) that's it. Het is zeker geoorloofd zakelijk te zijn, maar doe het dan op een goed moment. Namelijk als er géén problemen zijn en je gewoonweg goed voor elkaar wílt zorgen. Daar achteraf nog eens mee komen is wat minder slim. Ze is nu afhankelijk van haar vriend en daar heeft ze het zélf naar gemaakt. Ze kan ook zeggen: ik ga wat meer werken, ik spaar wat meer, ik zoek een appartementje en ik ga op mezelf wonen. Of alleen: ik ga wat meer werken en ik spaar wat meer, als ze niet op zichzelf wil wonen. Zorgen dat je voor jezélf kan zorgen. Hopen dat vriendlief voor je zorgt als de liefde over is lijkt me geen goede insteek. Eisen dat hij dat doet terwijl daar niets over is vastgelegd en je er dus geen récht op hebt lijkt me ronduit dom.
vrijdag 20 februari 2009 om 16:41
En even voor de duidelijkheid, ik vind TO helemaal niet een op geld belust mormel, ik vind hooguit dat ze nu pas nadenkt over dingen waar ze veel eerder over na had moeten denken.
Dit is nogal een ongelukkige timing lijkt me. En als je echt puur even de feiten op een rij zet:
Huis is van vriend. Onderhoud, gas, elektra, belastingen mbt het huis, worden betaald door vriend. Hypotheek wordt betaald door vriend.
N_O doet de boodschappen en koopt cadeaus. Zij is hier zo'n 400 euro per maand aan kwijt. Verder betaalt ze niet mee aan het huis. (Voor het gemak laat ik het schoonmaken buiten beschouwing, dat is zakelijk gezien totaal oninteressant. Het is eerder een relatieprobleem als je bijna alles in de huishouding doet zonder daar achter te staan, het heeft niets met financiën te maken.)
Vriend en N_O zijn gaan samenwonen zonder iets op papier te zetten. Vriend en N_O krijgen op den duur wat relatieproblemen, gezien haar OP. Ze denken erover om misschien wel uit elkaar te gaan en dan... ja dan pas roept N_O Oh jee! Maar ik bouw niks op! Er staat niets op papier! Straks heb ik geen dak meer boven mijn hoofd! Weet je wat, ik wil dan geld mee, daar heb ik recht op want ik doe ook dingen in huis. En dan zegt vriend: Nee N_O, daar heb jij géén recht op. Als jij en ik uit elkaar gaan en ik geef jou geld mee, is dat puur aan mijn aardigheid te danken. Want recht, nee, recht heb je er niet op.
Vriend heeft gelijk.
Dan zeggen zodra de storm een klein beetje gezakt is: "Ik vind vriend zo zákelijk met betrekking tot geld en ik báál ervan en ik wil nú wel dingen op papier...".. Sja, nogmaals, als het mijn vriend was geweest die het zo had gedaan had ik ook geen samenlevingscontract opgesteld op dat moment...
Dit is nogal een ongelukkige timing lijkt me. En als je echt puur even de feiten op een rij zet:
Huis is van vriend. Onderhoud, gas, elektra, belastingen mbt het huis, worden betaald door vriend. Hypotheek wordt betaald door vriend.
N_O doet de boodschappen en koopt cadeaus. Zij is hier zo'n 400 euro per maand aan kwijt. Verder betaalt ze niet mee aan het huis. (Voor het gemak laat ik het schoonmaken buiten beschouwing, dat is zakelijk gezien totaal oninteressant. Het is eerder een relatieprobleem als je bijna alles in de huishouding doet zonder daar achter te staan, het heeft niets met financiën te maken.)
Vriend en N_O zijn gaan samenwonen zonder iets op papier te zetten. Vriend en N_O krijgen op den duur wat relatieproblemen, gezien haar OP. Ze denken erover om misschien wel uit elkaar te gaan en dan... ja dan pas roept N_O Oh jee! Maar ik bouw niks op! Er staat niets op papier! Straks heb ik geen dak meer boven mijn hoofd! Weet je wat, ik wil dan geld mee, daar heb ik recht op want ik doe ook dingen in huis. En dan zegt vriend: Nee N_O, daar heb jij géén recht op. Als jij en ik uit elkaar gaan en ik geef jou geld mee, is dat puur aan mijn aardigheid te danken. Want recht, nee, recht heb je er niet op.
Vriend heeft gelijk.
Dan zeggen zodra de storm een klein beetje gezakt is: "Ik vind vriend zo zákelijk met betrekking tot geld en ik báál ervan en ik wil nú wel dingen op papier...".. Sja, nogmaals, als het mijn vriend was geweest die het zo had gedaan had ik ook geen samenlevingscontract opgesteld op dat moment...
vrijdag 20 februari 2009 om 17:01
Ik probeer even puntsgewijs te reageren, citaat in citaat in citaat leest zo moeilijk.
ok:
Jij zegt: het had makkelijk te voorkomen kunnen worden met een samenlevingscontract.Mee eens. TO is daar nu toch ook over aan het nadenken? Vind jij dan vriend dan maar ineens geen samenlevingscontract moet aangaan omdat het nu pas ter sprake komt?
Jij zegt: er zijn geen afspraken er is niks op papier gezet. Klopt. TO wil daar alsnog iets aan doen. Toch?
Jij zegt: hij wil nu geen afspraken maken, maar hij wil ook niet dat ze apart gaat wonen. Dus: lekker makkelijk toch zo'n gratis huishoudster? Hij heeft zelf een huis en een huishoudster die hij niet eens hoeft te betalen.
Jij zegt: een advocaat inschakelen heeft geen zin. Heb ik dat gezegd dan? Ik heb dit voorbeeld alleen maar aangehaald om aan te geven dat er in andere soortgelijke topics precies tegenovergesteld gereageerd wordt.
Toevoeging: als de vriend van TO nu geen samenlevingscontract wil is ie geen knip voor zijn neus waard. En nee: ik vind niet dat vriend gelijk heeft.
ok:
Jij zegt: het had makkelijk te voorkomen kunnen worden met een samenlevingscontract.Mee eens. TO is daar nu toch ook over aan het nadenken? Vind jij dan vriend dan maar ineens geen samenlevingscontract moet aangaan omdat het nu pas ter sprake komt?
Jij zegt: er zijn geen afspraken er is niks op papier gezet. Klopt. TO wil daar alsnog iets aan doen. Toch?
Jij zegt: hij wil nu geen afspraken maken, maar hij wil ook niet dat ze apart gaat wonen. Dus: lekker makkelijk toch zo'n gratis huishoudster? Hij heeft zelf een huis en een huishoudster die hij niet eens hoeft te betalen.
Jij zegt: een advocaat inschakelen heeft geen zin. Heb ik dat gezegd dan? Ik heb dit voorbeeld alleen maar aangehaald om aan te geven dat er in andere soortgelijke topics precies tegenovergesteld gereageerd wordt.
Toevoeging: als de vriend van TO nu geen samenlevingscontract wil is ie geen knip voor zijn neus waard. En nee: ik vind niet dat vriend gelijk heeft.
