Relaties
alle pijlers
Vriend wil een kind en ik niet HELP!
dinsdag 2 februari 2010 om 22:56
Ik ben al een tijdje samen met mijn vriend
Nu wil hij kinderen. Ik eigenlijk niet. Ik heb niets met kinderen, ik vind ze eng, vies (snotneuzen bah) en weet ook totaal niet hoe ik me moet gedragen in de buurt van kinderen.
In augustus zijn we twee weken op vakantie geweest en toen stelde hij me voor de keuze. Of kinderen of einde relatie.
Ik heb toen maar gezegd dat ik wel kinderen wilde.
Bij thuiskomst zou ik met de pil stoppen en zouden we er samen voor gaan.
Maar nu komt het: Ik ben niet met de pil gestopt. Ik slik nog braaf elke dag de pil en ben elke keer zogenaamd teleurgesteld dat ik nog niet zwanger
We hebben ooit afgesproken nooit de medische mallemolen in te gaan mocht het niet lukken maar de laatste maand begint hij er toch over.
Hij wil naar de huisarts. En dan komt het natuurlijk uit want de huisarts weet dat ik de pil slik.
Wat moet ik doen? Ik wil hem echt niet kwijt.
Hoe weerhoud ik hem ervan om naar de huisarts te gaan. Hoe maak ik hem duidelijk dat kinderen voor ons gewoon niet is weggelegd?
Please help!!
Nu wil hij kinderen. Ik eigenlijk niet. Ik heb niets met kinderen, ik vind ze eng, vies (snotneuzen bah) en weet ook totaal niet hoe ik me moet gedragen in de buurt van kinderen.
In augustus zijn we twee weken op vakantie geweest en toen stelde hij me voor de keuze. Of kinderen of einde relatie.
Ik heb toen maar gezegd dat ik wel kinderen wilde.
Bij thuiskomst zou ik met de pil stoppen en zouden we er samen voor gaan.
Maar nu komt het: Ik ben niet met de pil gestopt. Ik slik nog braaf elke dag de pil en ben elke keer zogenaamd teleurgesteld dat ik nog niet zwanger
We hebben ooit afgesproken nooit de medische mallemolen in te gaan mocht het niet lukken maar de laatste maand begint hij er toch over.
Hij wil naar de huisarts. En dan komt het natuurlijk uit want de huisarts weet dat ik de pil slik.
Wat moet ik doen? Ik wil hem echt niet kwijt.
Hoe weerhoud ik hem ervan om naar de huisarts te gaan. Hoe maak ik hem duidelijk dat kinderen voor ons gewoon niet is weggelegd?
Please help!!
woensdag 3 februari 2010 om 11:20
quote:Missdemeanor schreef op 03 februari 2010 @ 10:57:
[...]
Yraatje,
dit is niet iets dat speelt vanaf gisteren, maar al dik een half jaar. TO geeft aan dat ze al die tijd, elke maand, weer een toneelstukje van teleurstelling heeft lopen opvoeren, haar vriend heeft getroost, gedaan heeft alsof ze net zo graag wilde als hij. Dat noem ik geen paniekactie meer. Dan heb je tijd genoeg gehad om een eerste schrikreactie te corrigeren, te communiceren over wat de wensen nu precies zijn, te bedenken wat je zelf nou eigenlijk wil en uiteindelijk tot een keuze te komen. Samen. Of allebei apart. In alle openheid. In plaats van te liegen en te bedriegen, net zolang tot je niet meer kunt, omdat vriend verdere stappen wil ondernemen. En dan nog steeds geeft TO aan niet zozeer gewetensbezwaren te hebben, als wel te worstelen met hoe ze haar vriend zodanig kan manipuleren en bedonderen dat hij tenminste bij haar blijft onder haar voorwaarden.
Ik sta dus nog geheel achter mijn eerdere post.
Ik vind het beoordelen van hoe lang je met een paniekreactie doorgaat heel lastig. Je begint ermee, je stopt niet met de pil, en je vriend zeurt er niet over. Je weet dat je er ooit over zult moeten beginnen, maar het gaat een moeilijk gesprek worden, en dat wil je (of kun je) nog niet voeren.
Pas op het moment dat je vriend verdere stappen wil gaan ondernemen gaat de knop om. Nu MOET er iets gebeuren anders gaat het mis. Maar wat moet je nu doen?
Als je zegt dat je tot nu toe de pil hebt geslikt is je relatie bijna zeker over. Terwijl je relatie op alle punten goed gaat, alleen bij dit punt heeft je vriend je vreselijk overdonderd en ben je in je paniekreactie blijven hangen.
Maar als je nu zegt dat je geen kinderen wilt of in ieder geval nu nog niet en dat je niet in de toekomst kunt kijken raak je hem misschien ook kwijt.
Moet je dan maar aan kinderen gaan beginnen omdat je vriend ze graag wil? Moet je dan toch maar overstag gaan? Dan houd je hem wel, dan gaat je relatie niet naar de filistijnen, maar dan zit je wel met een kind wat je (op dit moment) niet wilt.
Ik denk dat als je als vrouw zijnde meestal makkelijk praten hebt, omdat de beslissing meestal van jouw kant komt. Meestal ben jij degene met de kinderwens en moet JIJ op je vent wachten. JIJ kunt dan beslissen of je al dan niet doorgaat met de relatie. En nu is het omgedraaid en dat is heel lastig. Zeker als je altijd hebt gedacht dat jullie beiden geen kinderen wilden en hij opeens is veranderd van gedachten en je dat ook nog eens op je bordje gooit.
Ik ben het wel met je eens dat er gepraat moet worden. Er moet duidelijkheid komen, want dit kan zo niet langer doorgaan. En dat snapt TO ook.
Maar eerlijk gezegd snap ik haar ook wel een beetje dat ze alles op alles zet om te proberen om haar relatie te behouden. Want andersom doen mannen dat ook hoor.
Om een voorbeeld te noemen: Een heel goede vriendin van mij kreeg een jaar of 3, 4, geleden heel erge babykriebels toen haar zus zwanger was van baby nummer 2. Zij besprak dit met haar vriend. Die vertelde dat hij op dat moment niet mee bezig was. Zij vroeg hem hoeveel tijd hij ervoor nodig had om te bepalen of hij wel of niet aan kinderen wilde beginnen. Hij gaf aan dat hij daar een half jaar voor nodig zou hebben. Na dat half jaar gaf hij aan dat hij er nog steeds niet mee bezig was c.q. dat hij het nog niet wist, MAAR hij sloot niets uit. Mijn vriendin kwam er elke zoveel tijd op terug, hopend dat hij in ieder geval een definitief antwoord "Ja" of "Nee" zou geven zodat zij daar haar conclusies aan kon verbinden.
Maar elke keer bleef het: Nu nog niet, maar misschien denk ik er volgend jaar wel anders over.
Nu is ze op een punt dat ze het leuk vindt dat het gebeurt, maar dat het niet echt hevig kriebelt. Hij is nog steeds: Nu niet, maar misschien volgend jaar wel.
Ze kiest er zelf voor om bij hem te blijven, want ze vindt het antwoord niet definitief genoeg om daarvoor de, verder leuke, relatie te beëindigen.
Maar in feite vind ik dat hetzelfde. Hij is niet geheel eerlijk tegen haar, want hij kan natuurlijk ook zeggen: "Lieverd, ik vind je een heerlijk mens, maar ik wil absoluut geen kinderen. Nu niet, volgend jaar niet en over tien jaar ook niet". Maar hij weet ook dat de kans groot is dat zij de relatie zal verbreken wanneer hij dat zegt. Dus houdt hij haar aan het lijntje door het "Misschien"-scenario te gebruiken..... Dit is toch hetzelfde? Of denk ik nu raar?
[...]
Yraatje,
dit is niet iets dat speelt vanaf gisteren, maar al dik een half jaar. TO geeft aan dat ze al die tijd, elke maand, weer een toneelstukje van teleurstelling heeft lopen opvoeren, haar vriend heeft getroost, gedaan heeft alsof ze net zo graag wilde als hij. Dat noem ik geen paniekactie meer. Dan heb je tijd genoeg gehad om een eerste schrikreactie te corrigeren, te communiceren over wat de wensen nu precies zijn, te bedenken wat je zelf nou eigenlijk wil en uiteindelijk tot een keuze te komen. Samen. Of allebei apart. In alle openheid. In plaats van te liegen en te bedriegen, net zolang tot je niet meer kunt, omdat vriend verdere stappen wil ondernemen. En dan nog steeds geeft TO aan niet zozeer gewetensbezwaren te hebben, als wel te worstelen met hoe ze haar vriend zodanig kan manipuleren en bedonderen dat hij tenminste bij haar blijft onder haar voorwaarden.
Ik sta dus nog geheel achter mijn eerdere post.
Ik vind het beoordelen van hoe lang je met een paniekreactie doorgaat heel lastig. Je begint ermee, je stopt niet met de pil, en je vriend zeurt er niet over. Je weet dat je er ooit over zult moeten beginnen, maar het gaat een moeilijk gesprek worden, en dat wil je (of kun je) nog niet voeren.
Pas op het moment dat je vriend verdere stappen wil gaan ondernemen gaat de knop om. Nu MOET er iets gebeuren anders gaat het mis. Maar wat moet je nu doen?
Als je zegt dat je tot nu toe de pil hebt geslikt is je relatie bijna zeker over. Terwijl je relatie op alle punten goed gaat, alleen bij dit punt heeft je vriend je vreselijk overdonderd en ben je in je paniekreactie blijven hangen.
Maar als je nu zegt dat je geen kinderen wilt of in ieder geval nu nog niet en dat je niet in de toekomst kunt kijken raak je hem misschien ook kwijt.
Moet je dan maar aan kinderen gaan beginnen omdat je vriend ze graag wil? Moet je dan toch maar overstag gaan? Dan houd je hem wel, dan gaat je relatie niet naar de filistijnen, maar dan zit je wel met een kind wat je (op dit moment) niet wilt.
Ik denk dat als je als vrouw zijnde meestal makkelijk praten hebt, omdat de beslissing meestal van jouw kant komt. Meestal ben jij degene met de kinderwens en moet JIJ op je vent wachten. JIJ kunt dan beslissen of je al dan niet doorgaat met de relatie. En nu is het omgedraaid en dat is heel lastig. Zeker als je altijd hebt gedacht dat jullie beiden geen kinderen wilden en hij opeens is veranderd van gedachten en je dat ook nog eens op je bordje gooit.
Ik ben het wel met je eens dat er gepraat moet worden. Er moet duidelijkheid komen, want dit kan zo niet langer doorgaan. En dat snapt TO ook.
Maar eerlijk gezegd snap ik haar ook wel een beetje dat ze alles op alles zet om te proberen om haar relatie te behouden. Want andersom doen mannen dat ook hoor.
Om een voorbeeld te noemen: Een heel goede vriendin van mij kreeg een jaar of 3, 4, geleden heel erge babykriebels toen haar zus zwanger was van baby nummer 2. Zij besprak dit met haar vriend. Die vertelde dat hij op dat moment niet mee bezig was. Zij vroeg hem hoeveel tijd hij ervoor nodig had om te bepalen of hij wel of niet aan kinderen wilde beginnen. Hij gaf aan dat hij daar een half jaar voor nodig zou hebben. Na dat half jaar gaf hij aan dat hij er nog steeds niet mee bezig was c.q. dat hij het nog niet wist, MAAR hij sloot niets uit. Mijn vriendin kwam er elke zoveel tijd op terug, hopend dat hij in ieder geval een definitief antwoord "Ja" of "Nee" zou geven zodat zij daar haar conclusies aan kon verbinden.
Maar elke keer bleef het: Nu nog niet, maar misschien denk ik er volgend jaar wel anders over.
Nu is ze op een punt dat ze het leuk vindt dat het gebeurt, maar dat het niet echt hevig kriebelt. Hij is nog steeds: Nu niet, maar misschien volgend jaar wel.
Ze kiest er zelf voor om bij hem te blijven, want ze vindt het antwoord niet definitief genoeg om daarvoor de, verder leuke, relatie te beëindigen.
Maar in feite vind ik dat hetzelfde. Hij is niet geheel eerlijk tegen haar, want hij kan natuurlijk ook zeggen: "Lieverd, ik vind je een heerlijk mens, maar ik wil absoluut geen kinderen. Nu niet, volgend jaar niet en over tien jaar ook niet". Maar hij weet ook dat de kans groot is dat zij de relatie zal verbreken wanneer hij dat zegt. Dus houdt hij haar aan het lijntje door het "Misschien"-scenario te gebruiken..... Dit is toch hetzelfde? Of denk ik nu raar?
woensdag 3 februari 2010 om 11:22
Het is gewoon diept triest.
Een vriendin van me heeft hetzelfde meegemaakt. Een best aardige relatie met een man die geen kinderen wilde opgegeven toen ze 33 was omdat ze graag kinderen wilde. Zo'n jaar later een leuke man tegengekomen die zij haar kinderwens had voorgelegd. Geen probleem, hij was eind 30 en vond kinderen passen in zijn toekomst.
Uiteindelijk toen ze 2 jaar samen waren wilde mijn vriendin dan "beginnen" de relatie was stabiel, etc. Maar hij "was er nog niet aan toe". Dus zij wachten. Uiteindelijk toen ze ruim 38 was en haar man voor het blok had gezet in de zin van "lieverd het moet echt nu, want anders word ik te oud", kwam het hoge woord eruit. Hij wilde helemaal geen kinderen en had haar aan het lijntje gehouden. Resultaat een vriendin die zwaar overstuur was, het gevoel had dat hij haar leven had afgenomen en bepaald. Ze werd woest op hem, hij had haar een fundamentele keuze afgenomen. Uitendelijk zijn ze gescheiden en heeft ze nu een leuke nieuwe vriend, maar niet de kinderen die ze graag had willen hebben (ze is nu 44 en wordt over een maand 45 en vindt zich nu te oud).
Ik vind dat je de ander geen keuze mag ontnemen. Dat betekent ook dat vrouwen niet "oeps, goh, hoe kan dat nou" zwanger mogen worden als hun partner geen kinderen wil. En in dit geval betekent het dat TO open en eerlijk tegen haar partner kan zeggen: "je kinderwens overvalt me, ik ben 27 en voel nu aan alles dat ik ze niet wil, ik kan je niet beloven dat ik tegen de tijd dat ik 33 ben ik ze ineens wel wil, dus jij zult moeten bepalen of je met mij oud wilt worden en de kans wilt lopen dat wij samen geen kinderen gaan krijgen". Wat is er moeilijk aan deze uitspraak doen? Daarmee leg je de keuze bij hem en geef je je eigen grenzen helder aan.
Een vriendin van me heeft hetzelfde meegemaakt. Een best aardige relatie met een man die geen kinderen wilde opgegeven toen ze 33 was omdat ze graag kinderen wilde. Zo'n jaar later een leuke man tegengekomen die zij haar kinderwens had voorgelegd. Geen probleem, hij was eind 30 en vond kinderen passen in zijn toekomst.
Uiteindelijk toen ze 2 jaar samen waren wilde mijn vriendin dan "beginnen" de relatie was stabiel, etc. Maar hij "was er nog niet aan toe". Dus zij wachten. Uiteindelijk toen ze ruim 38 was en haar man voor het blok had gezet in de zin van "lieverd het moet echt nu, want anders word ik te oud", kwam het hoge woord eruit. Hij wilde helemaal geen kinderen en had haar aan het lijntje gehouden. Resultaat een vriendin die zwaar overstuur was, het gevoel had dat hij haar leven had afgenomen en bepaald. Ze werd woest op hem, hij had haar een fundamentele keuze afgenomen. Uitendelijk zijn ze gescheiden en heeft ze nu een leuke nieuwe vriend, maar niet de kinderen die ze graag had willen hebben (ze is nu 44 en wordt over een maand 45 en vindt zich nu te oud).
Ik vind dat je de ander geen keuze mag ontnemen. Dat betekent ook dat vrouwen niet "oeps, goh, hoe kan dat nou" zwanger mogen worden als hun partner geen kinderen wil. En in dit geval betekent het dat TO open en eerlijk tegen haar partner kan zeggen: "je kinderwens overvalt me, ik ben 27 en voel nu aan alles dat ik ze niet wil, ik kan je niet beloven dat ik tegen de tijd dat ik 33 ben ik ze ineens wel wil, dus jij zult moeten bepalen of je met mij oud wilt worden en de kans wilt lopen dat wij samen geen kinderen gaan krijgen". Wat is er moeilijk aan deze uitspraak doen? Daarmee leg je de keuze bij hem en geef je je eigen grenzen helder aan.
woensdag 3 februari 2010 om 11:27
Of dat hetzelfde is Yraatje? Wat denk je zelf?
Je kunt het alleen maar vergelijken als de man van die vriendin had gezegd "jazekers ben ik er klaar voor". En dan te gaan veinzen voor een kind te gaan terwijl hij al jaren gesteriliseerd is. En dan elke maand vol verwachting met haar samen de menstruatie afwachten. Samen dromen van een kind. Waarvan hij weet dat het er never nooit niet van komt.
Je kunt het alleen maar vergelijken als de man van die vriendin had gezegd "jazekers ben ik er klaar voor". En dan te gaan veinzen voor een kind te gaan terwijl hij al jaren gesteriliseerd is. En dan elke maand vol verwachting met haar samen de menstruatie afwachten. Samen dromen van een kind. Waarvan hij weet dat het er never nooit niet van komt.
anoniem_15648 wijzigde dit bericht op 03-02-2010 11:29
Reden: Veranderd woord van Yraatje overgenomen
Reden: Veranderd woord van Yraatje overgenomen
% gewijzigd
woensdag 3 februari 2010 om 11:29
@Yraatje: dat is niet helemaal hetzelfde. Partner van TO denkt dat ze al bezig zijn met een kind. En heeft geen keuze. Jouw vriendin heeft wel een keuze, het is een gespreksonderwerp en ze kan hem forceren tot een uitspraak, gezien zijn eerdere antwoorden. Moet er wel bijzeggen dat dit natuurlijk ook afhankelijk is van haar leeftijd. Als ze 30 is, is het een ander verhaal dan als ze 37 is. Dan zijn haar mogelijkheden al een stuk beperkter en dringt de tijd veel harder.
woensdag 3 februari 2010 om 11:30
Ze had m.i. beter kunnen zeggen dat zijn plotselinge verandering van mening haar nogal overviel en dat ze graag 'n paar jaar bedenktijd zou willen hebben om aan 't idee te wennen en om bij zichzelf na te gaan of zij ook into kids kan komen. Dat lijkt 't het minste wat haar vriend voor haar over zou mogen hebben als hij de relatie met haar belangrijk genoeg vindt. Ze is immers nog jong en over 3 jaar is nog tijd zat om ermee te beginnen mocht ze van mening veranderen.
woensdag 3 februari 2010 om 11:36
quote:Evidenza schreef op 03 februari 2010 @ 11:27:
Of dat hetzelfde is Yraatje? Wat denk je zelf?
Je kunt het alleen maar vergelijken als de man van die vriendin had gezegd "jazekers ben ik er klaar voor". En dan te gaan veinzen voor een kind te gaan terwijl hij al jaren gesteriliseerd is. En dan elke maand vol verwachting met haar samen de menstruatie afwachten. Samen dromen van een kind. Waarvan hij weet dat het er never nooit niet van komt.
Okee, dat is ook wel zo ja.
Maar, dit vind ik dan ook wel weer net iets anders dan in het verhaal van TO.
TO kan nog besluiten om toch kinderen te willen krijgen, in jouw voorbeeld kan het echt niet meer (tenzij de sterilisatie ongedaan wordt gemaakt, maar dat kun je volgens mij niet echt verbergen als man zijnde... ze schijnen nogal kleinzerig te zijn )
Of dat hetzelfde is Yraatje? Wat denk je zelf?
Je kunt het alleen maar vergelijken als de man van die vriendin had gezegd "jazekers ben ik er klaar voor". En dan te gaan veinzen voor een kind te gaan terwijl hij al jaren gesteriliseerd is. En dan elke maand vol verwachting met haar samen de menstruatie afwachten. Samen dromen van een kind. Waarvan hij weet dat het er never nooit niet van komt.
Okee, dat is ook wel zo ja.
Maar, dit vind ik dan ook wel weer net iets anders dan in het verhaal van TO.
TO kan nog besluiten om toch kinderen te willen krijgen, in jouw voorbeeld kan het echt niet meer (tenzij de sterilisatie ongedaan wordt gemaakt, maar dat kun je volgens mij niet echt verbergen als man zijnde... ze schijnen nogal kleinzerig te zijn )
woensdag 3 februari 2010 om 11:38
quote:Marahbloem schreef op 03 februari 2010 @ 11:29:
@Yraatje: dat is niet helemaal hetzelfde. Partner van TO denkt dat ze al bezig zijn met een kind. En heeft geen keuze. Jouw vriendin heeft wel een keuze, het is een gespreksonderwerp en ze kan hem forceren tot een uitspraak, gezien zijn eerdere antwoorden. Moet er wel bijzeggen dat dit natuurlijk ook afhankelijk is van haar leeftijd. Als ze 30 is, is het een ander verhaal dan als ze 37 is. Dan zijn haar mogelijkheden al een stuk beperkter en dringt de tijd veel harder.
Maar.. hoe forceer je iemand tot een antwoord? Als hij elke keer aangeeft "Ik ben er niet mee bezig", "Nu niet, maar volgend jaar misschien wel" als ze er naar vraagt? Zeggen dat je nu eindelijk wilt weten waar je aan toe bent?
Ze is trouwens 34, dus het kan nog wel.
@Yraatje: dat is niet helemaal hetzelfde. Partner van TO denkt dat ze al bezig zijn met een kind. En heeft geen keuze. Jouw vriendin heeft wel een keuze, het is een gespreksonderwerp en ze kan hem forceren tot een uitspraak, gezien zijn eerdere antwoorden. Moet er wel bijzeggen dat dit natuurlijk ook afhankelijk is van haar leeftijd. Als ze 30 is, is het een ander verhaal dan als ze 37 is. Dan zijn haar mogelijkheden al een stuk beperkter en dringt de tijd veel harder.
Maar.. hoe forceer je iemand tot een antwoord? Als hij elke keer aangeeft "Ik ben er niet mee bezig", "Nu niet, maar volgend jaar misschien wel" als ze er naar vraagt? Zeggen dat je nu eindelijk wilt weten waar je aan toe bent?
Ze is trouwens 34, dus het kan nog wel.
woensdag 3 februari 2010 om 11:40
quote:Yraatje schreef op 03 februari 2010 @ 11:36:
[...]
Okee, dat is ook wel zo ja.
Maar, dit vind ik dan ook wel weer net iets anders dan in het verhaal van TO.
TO kan nog besluiten om toch kinderen te willen krijgen, in jouw voorbeeld kan het echt niet meer (tenzij de sterilisatie ongedaan wordt gemaakt, maar dat kun je volgens mij niet echt verbergen als man zijnde... ze schijnen nogal kleinzerig te zijn )
Nou, het gaat natuurlijk niet om de methode maar om de wil en wens. TO wil geen kind en zorgt ervoor dat die er ook niet komt. De man uit mijn voorbeeld wil ook geen kind en zorgt dat die er ook niet komt. Maar beide laten ze hun partner lekker in de waan dat er waarschijnlijk kinderen gaan komen.
Maar goed. Hoe je het uberhaupt voor elkaar krijgt om te liegen over zo iets essentieels, en daar ook nog elke dag een toneelstuk over op moet voeren, beats me. Dan ben je een leugenaar en bedrieger in optima forma.
[...]
Okee, dat is ook wel zo ja.
Maar, dit vind ik dan ook wel weer net iets anders dan in het verhaal van TO.
TO kan nog besluiten om toch kinderen te willen krijgen, in jouw voorbeeld kan het echt niet meer (tenzij de sterilisatie ongedaan wordt gemaakt, maar dat kun je volgens mij niet echt verbergen als man zijnde... ze schijnen nogal kleinzerig te zijn )
Nou, het gaat natuurlijk niet om de methode maar om de wil en wens. TO wil geen kind en zorgt ervoor dat die er ook niet komt. De man uit mijn voorbeeld wil ook geen kind en zorgt dat die er ook niet komt. Maar beide laten ze hun partner lekker in de waan dat er waarschijnlijk kinderen gaan komen.
Maar goed. Hoe je het uberhaupt voor elkaar krijgt om te liegen over zo iets essentieels, en daar ook nog elke dag een toneelstuk over op moet voeren, beats me. Dan ben je een leugenaar en bedrieger in optima forma.
woensdag 3 februari 2010 om 11:43
quote:Yraatje schreef op 03 februari 2010 @ 11:38:
[...]
Maar.. hoe forceer je iemand tot een antwoord? Als hij elke keer aangeeft "Ik ben er niet mee bezig", "Nu niet, maar volgend jaar misschien wel" als ze er naar vraagt? Zeggen dat je nu eindelijk wilt weten waar je aan toe bent?
Ze is trouwens 34, dus het kan nog wel.Ja maar het houdt toch niet op bij dat antwoord mag ik hopen? Dan zou ik vragen naar zijn argumenten. Is het een gevoelsmatig iets? Is het omdat hij eerst wil sparen? Is het omdat hij eerst nog bepaalde dingen wil doen of regelen? En op basis van die antwoorden zou ik beslissen wat ik ging doen. Ik mag toch hopen dat je van elkaar te weten kunt komen of je kinderen wil of niet.
[...]
Maar.. hoe forceer je iemand tot een antwoord? Als hij elke keer aangeeft "Ik ben er niet mee bezig", "Nu niet, maar volgend jaar misschien wel" als ze er naar vraagt? Zeggen dat je nu eindelijk wilt weten waar je aan toe bent?
Ze is trouwens 34, dus het kan nog wel.Ja maar het houdt toch niet op bij dat antwoord mag ik hopen? Dan zou ik vragen naar zijn argumenten. Is het een gevoelsmatig iets? Is het omdat hij eerst wil sparen? Is het omdat hij eerst nog bepaalde dingen wil doen of regelen? En op basis van die antwoorden zou ik beslissen wat ik ging doen. Ik mag toch hopen dat je van elkaar te weten kunt komen of je kinderen wil of niet.
woensdag 3 februari 2010 om 11:47
quote:Esfa schreef op 03 februari 2010 @ 11:22:
Het is gewoon diept triest.
Een vriendin van me heeft hetzelfde meegemaakt. Een best aardige relatie met een man die geen kinderen wilde opgegeven toen ze 33 was omdat ze graag kinderen wilde. Zo'n jaar later een leuke man tegengekomen die zij haar kinderwens had voorgelegd. Geen probleem, hij was eind 30 en vond kinderen passen in zijn toekomst.
Uiteindelijk toen ze 2 jaar samen waren wilde mijn vriendin dan "beginnen" de relatie was stabiel, etc. Maar hij "was er nog niet aan toe". Dus zij wachten. Uiteindelijk toen ze ruim 38 was en haar man voor het blok had gezet in de zin van "lieverd het moet echt nu, want anders word ik te oud", kwam het hoge woord eruit. Hij wilde helemaal geen kinderen en had haar aan het lijntje gehouden. Resultaat een vriendin die zwaar overstuur was, het gevoel had dat hij haar leven had afgenomen en bepaald. Ze werd woest op hem, hij had haar een fundamentele keuze afgenomen. Uitendelijk zijn ze gescheiden en heeft ze nu een leuke nieuwe vriend, maar niet de kinderen die ze graag had willen hebben (ze is nu 44 en wordt over een maand 45 en vindt zich nu te oud).
Ik vind dat je de ander geen keuze mag ontnemen. Dat betekent ook dat vrouwen niet "oeps, goh, hoe kan dat nou" zwanger mogen worden als hun partner geen kinderen wil. En in dit geval betekent het dat TO open en eerlijk tegen haar partner kan zeggen: "je kinderwens overvalt me, ik ben 27 en voel nu aan alles dat ik ze niet wil, ik kan je niet beloven dat ik tegen de tijd dat ik 33 ben ik ze ineens wel wil, dus jij zult moeten bepalen of je met mij oud wilt worden en de kans wilt lopen dat wij samen geen kinderen gaan krijgen". Wat is er moeilijk aan deze uitspraak doen? Daarmee leg je de keuze bij hem en geef je je eigen grenzen helder aan.Esfa, ik vind de beide voorbeelden nogal van elkaar verschillen. Een man kan tot op hoge leeftijd kinderen verwekken, een vrouw is "beperkt houdbaar" op dat punt. In die zin vind ik wat TO gedaan heeft van andere orde dan een vrouw tot op later leeftijd aan het lijntje houden.
Het is gewoon diept triest.
Een vriendin van me heeft hetzelfde meegemaakt. Een best aardige relatie met een man die geen kinderen wilde opgegeven toen ze 33 was omdat ze graag kinderen wilde. Zo'n jaar later een leuke man tegengekomen die zij haar kinderwens had voorgelegd. Geen probleem, hij was eind 30 en vond kinderen passen in zijn toekomst.
Uiteindelijk toen ze 2 jaar samen waren wilde mijn vriendin dan "beginnen" de relatie was stabiel, etc. Maar hij "was er nog niet aan toe". Dus zij wachten. Uiteindelijk toen ze ruim 38 was en haar man voor het blok had gezet in de zin van "lieverd het moet echt nu, want anders word ik te oud", kwam het hoge woord eruit. Hij wilde helemaal geen kinderen en had haar aan het lijntje gehouden. Resultaat een vriendin die zwaar overstuur was, het gevoel had dat hij haar leven had afgenomen en bepaald. Ze werd woest op hem, hij had haar een fundamentele keuze afgenomen. Uitendelijk zijn ze gescheiden en heeft ze nu een leuke nieuwe vriend, maar niet de kinderen die ze graag had willen hebben (ze is nu 44 en wordt over een maand 45 en vindt zich nu te oud).
Ik vind dat je de ander geen keuze mag ontnemen. Dat betekent ook dat vrouwen niet "oeps, goh, hoe kan dat nou" zwanger mogen worden als hun partner geen kinderen wil. En in dit geval betekent het dat TO open en eerlijk tegen haar partner kan zeggen: "je kinderwens overvalt me, ik ben 27 en voel nu aan alles dat ik ze niet wil, ik kan je niet beloven dat ik tegen de tijd dat ik 33 ben ik ze ineens wel wil, dus jij zult moeten bepalen of je met mij oud wilt worden en de kans wilt lopen dat wij samen geen kinderen gaan krijgen". Wat is er moeilijk aan deze uitspraak doen? Daarmee leg je de keuze bij hem en geef je je eigen grenzen helder aan.Esfa, ik vind de beide voorbeelden nogal van elkaar verschillen. Een man kan tot op hoge leeftijd kinderen verwekken, een vrouw is "beperkt houdbaar" op dat punt. In die zin vind ik wat TO gedaan heeft van andere orde dan een vrouw tot op later leeftijd aan het lijntje houden.
woensdag 3 februari 2010 om 11:47
quote:elninjoo schreef op 03 februari 2010 @ 11:30:
Ze had m.i. beter kunnen zeggen dat zijn plotselinge verandering van mening haar nogal overviel en dat ze graag 'n paar jaar bedenktijd zou willen hebben om aan 't idee te wennen en om bij zichzelf na te gaan of zij ook into kids kan komen. Dat lijkt 't het minste wat haar vriend voor haar over zou mogen hebben als hij de relatie met haar belangrijk genoeg vindt. Ze is immers nog jong en over 3 jaar is nog tijd zat om ermee te beginnen mocht ze van mening veranderen.Dat was ook mijn keuze geweest... maar die keuze heeft ze nu eenmaal niet gemaakt.
Ze had m.i. beter kunnen zeggen dat zijn plotselinge verandering van mening haar nogal overviel en dat ze graag 'n paar jaar bedenktijd zou willen hebben om aan 't idee te wennen en om bij zichzelf na te gaan of zij ook into kids kan komen. Dat lijkt 't het minste wat haar vriend voor haar over zou mogen hebben als hij de relatie met haar belangrijk genoeg vindt. Ze is immers nog jong en over 3 jaar is nog tijd zat om ermee te beginnen mocht ze van mening veranderen.Dat was ook mijn keuze geweest... maar die keuze heeft ze nu eenmaal niet gemaakt.
woensdag 3 februari 2010 om 11:47
quote:ikbenik94 schreef op 02 februari 2010 @ 22:56:
Ik ben al een tijdje samen met mijn vriend
Nu wil hij kinderen. Ik eigenlijk niet. Ik heb niets met kinderen, ik vind ze eng, vies (snotneuzen bah) en weet ook totaal niet hoe ik me moet gedragen in de buurt van kinderen.
In augustus zijn we twee weken op vakantie geweest en toen stelde hij me voor de keuze. Of kinderen of einde relatie.
Ik heb toen maar gezegd dat ik wel kinderen wilde.
Bij thuiskomst zou ik met de pil stoppen en zouden we er samen voor gaan.
Maar nu komt het: Ik ben niet met de pil gestopt. Ik slik nog braaf elke dag de pil en ben elke keer zogenaamd teleurgesteld dat ik nog niet zwanger
We hebben ooit afgesproken nooit de medische mallemolen in te gaan mocht het niet lukken maar de laatste maand begint hij er toch over.
Hij wil naar de huisarts. En dan komt het natuurlijk uit want de huisarts weet dat ik de pil slik.
Wat moet ik doen? Ik wil hem echt niet kwijt.
Hoe weerhoud ik hem ervan om naar de huisarts te gaan. Hoe maak ik hem duidelijk dat kinderen voor ons gewoon niet is weggelegd?
Please help!!Door duidelijk te zijn. Je vriend kan honderd keer wel willen, jij wilt het gewoon niet. En jij hoeft hem er niet van te weerhouden om naar de huisarts te gaan, want je hoeft niet mee als je dat niet wilt.
Ik ben al een tijdje samen met mijn vriend
Nu wil hij kinderen. Ik eigenlijk niet. Ik heb niets met kinderen, ik vind ze eng, vies (snotneuzen bah) en weet ook totaal niet hoe ik me moet gedragen in de buurt van kinderen.
In augustus zijn we twee weken op vakantie geweest en toen stelde hij me voor de keuze. Of kinderen of einde relatie.
Ik heb toen maar gezegd dat ik wel kinderen wilde.
Bij thuiskomst zou ik met de pil stoppen en zouden we er samen voor gaan.
Maar nu komt het: Ik ben niet met de pil gestopt. Ik slik nog braaf elke dag de pil en ben elke keer zogenaamd teleurgesteld dat ik nog niet zwanger
We hebben ooit afgesproken nooit de medische mallemolen in te gaan mocht het niet lukken maar de laatste maand begint hij er toch over.
Hij wil naar de huisarts. En dan komt het natuurlijk uit want de huisarts weet dat ik de pil slik.
Wat moet ik doen? Ik wil hem echt niet kwijt.
Hoe weerhoud ik hem ervan om naar de huisarts te gaan. Hoe maak ik hem duidelijk dat kinderen voor ons gewoon niet is weggelegd?
Please help!!Door duidelijk te zijn. Je vriend kan honderd keer wel willen, jij wilt het gewoon niet. En jij hoeft hem er niet van te weerhouden om naar de huisarts te gaan, want je hoeft niet mee als je dat niet wilt.
woensdag 3 februari 2010 om 11:50
quote:Evidenza schreef op 03 februari 2010 @ 11:40:
[...]
Nou, het gaat natuurlijk niet om de methode maar om de wil en wens. TO wil geen kind en zorgt ervoor dat die er ook niet komt. De man uit mijn voorbeeld wil ook geen kind en zorgt dat die er ook niet komt. Maar beide laten ze hun partner lekker in de waan dat er waarschijnlijk kinderen gaan komen.
Maar goed. Hoe je het uberhaupt voor elkaar krijgt om te liegen over zo iets essentieels, en daar ook nog elke dag een toneelstuk over op moet voeren, beats me. Dan ben je een leugenaar en bedrieger in optima forma.Dát zou ik ook niet kunnen. Ik ben voor mensen die mij kennen een open boek. Als ik ergens over zou liegen dan zouden ze dat zo door hebben. Ik kan voor mijn vriend al haast geen cadeautje geheimhouden, en zoiets merkt ie gewoon...
[...]
Nou, het gaat natuurlijk niet om de methode maar om de wil en wens. TO wil geen kind en zorgt ervoor dat die er ook niet komt. De man uit mijn voorbeeld wil ook geen kind en zorgt dat die er ook niet komt. Maar beide laten ze hun partner lekker in de waan dat er waarschijnlijk kinderen gaan komen.
Maar goed. Hoe je het uberhaupt voor elkaar krijgt om te liegen over zo iets essentieels, en daar ook nog elke dag een toneelstuk over op moet voeren, beats me. Dan ben je een leugenaar en bedrieger in optima forma.Dát zou ik ook niet kunnen. Ik ben voor mensen die mij kennen een open boek. Als ik ergens over zou liegen dan zouden ze dat zo door hebben. Ik kan voor mijn vriend al haast geen cadeautje geheimhouden, en zoiets merkt ie gewoon...
woensdag 3 februari 2010 om 11:52
quote:Yraatje schreef op 03 februari 2010 @ 11:20:
[...]
Ik vind het beoordelen van hoe lang je met een paniekreactie doorgaat heel lastig. Je begint ermee, je stopt niet met de pil, en je vriend zeurt er niet over. Je weet dat je er ooit over zult moeten beginnen, maar het gaat een moeilijk gesprek worden, en dat wil je (of kun je) nog niet voeren.
Pas op het moment dat je vriend verdere stappen wil gaan ondernemen gaat de knop om. Nu MOET er iets gebeuren anders gaat het mis. Maar wat moet je nu doen?
Als je zegt dat je tot nu toe de pil hebt geslikt is je relatie bijna zeker over. Terwijl je relatie op alle punten goed gaat, alleen bij dit punt heeft je vriend je vreselijk overdonderd en ben je in je paniekreactie blijven hangen.
Maar als je nu zegt dat je geen kinderen wilt of in ieder geval nu nog niet en dat je niet in de toekomst kunt kijken raak je hem misschien ook kwijt.
Moet je dan maar aan kinderen gaan beginnen omdat je vriend ze graag wil? Moet je dan toch maar overstag gaan? Dan houd je hem wel, dan gaat je relatie niet naar de filistijnen, maar dan zit je wel met een kind wat je (op dit moment) niet wilt.
Vanuit een paniek reactie de pil blijven gebruiken en koortsachtig bedenken hoe je uit deze door jezelf gecreëerde situatie komt, daar kan ik me iets bij voorstellen.
Dat het nadenken nu al een half jaar duurt begrijp ik niet. TO weet zich waarschijnlijk geen raad met de door haarzelf gecreëerde schijnwerkelijkheid en zet de leugen liever voort dan als een volwassene met haar vriend te praten..
[...]
Ik vind het beoordelen van hoe lang je met een paniekreactie doorgaat heel lastig. Je begint ermee, je stopt niet met de pil, en je vriend zeurt er niet over. Je weet dat je er ooit over zult moeten beginnen, maar het gaat een moeilijk gesprek worden, en dat wil je (of kun je) nog niet voeren.
Pas op het moment dat je vriend verdere stappen wil gaan ondernemen gaat de knop om. Nu MOET er iets gebeuren anders gaat het mis. Maar wat moet je nu doen?
Als je zegt dat je tot nu toe de pil hebt geslikt is je relatie bijna zeker over. Terwijl je relatie op alle punten goed gaat, alleen bij dit punt heeft je vriend je vreselijk overdonderd en ben je in je paniekreactie blijven hangen.
Maar als je nu zegt dat je geen kinderen wilt of in ieder geval nu nog niet en dat je niet in de toekomst kunt kijken raak je hem misschien ook kwijt.
Moet je dan maar aan kinderen gaan beginnen omdat je vriend ze graag wil? Moet je dan toch maar overstag gaan? Dan houd je hem wel, dan gaat je relatie niet naar de filistijnen, maar dan zit je wel met een kind wat je (op dit moment) niet wilt.
Vanuit een paniek reactie de pil blijven gebruiken en koortsachtig bedenken hoe je uit deze door jezelf gecreëerde situatie komt, daar kan ik me iets bij voorstellen.
Dat het nadenken nu al een half jaar duurt begrijp ik niet. TO weet zich waarschijnlijk geen raad met de door haarzelf gecreëerde schijnwerkelijkheid en zet de leugen liever voort dan als een volwassene met haar vriend te praten..
woensdag 3 februari 2010 om 11:52
quote:Evidenza schreef op 03 februari 2010 @ 11:43:
[...]
Ja maar het houdt toch niet op bij dat antwoord mag ik hopen? Dan zou ik vragen naar zijn argumenten. Is het een gevoelsmatig iets? Is het omdat hij eerst wil sparen? Is het omdat hij eerst nog bepaalde dingen wil doen of regelen? En op basis van die antwoorden zou ik beslissen wat ik ging doen. Ik mag toch hopen dat je van elkaar te weten kunt komen of je kinderen wil of niet.Meestal zegt hij dingen als "Daar ben ik nog niet mee bezig" of "Ik ben zelf een groot kind". Er schijnt verder niet over te praten te zijn, want dan wordt hij geïrriteerd. Enne... hij lijkt me ook wel zo'n persoon die er dan ook gewoon niet verder over praat...
[...]
Ja maar het houdt toch niet op bij dat antwoord mag ik hopen? Dan zou ik vragen naar zijn argumenten. Is het een gevoelsmatig iets? Is het omdat hij eerst wil sparen? Is het omdat hij eerst nog bepaalde dingen wil doen of regelen? En op basis van die antwoorden zou ik beslissen wat ik ging doen. Ik mag toch hopen dat je van elkaar te weten kunt komen of je kinderen wil of niet.Meestal zegt hij dingen als "Daar ben ik nog niet mee bezig" of "Ik ben zelf een groot kind". Er schijnt verder niet over te praten te zijn, want dan wordt hij geïrriteerd. Enne... hij lijkt me ook wel zo'n persoon die er dan ook gewoon niet verder over praat...
woensdag 3 februari 2010 om 11:54
quote:Yraatje schreef op 03 februari 2010 @ 11:50:
[...]
Dát zou ik ook niet kunnen. Ik ben voor mensen die mij kennen een open boek. Als ik ergens over zou liegen dan zouden ze dat zo door hebben. Ik kan voor mijn vriend al haast geen cadeautje geheimhouden, en zoiets merkt ie gewoon...
Dat herken ik wel. Ik vraag ook altijd of hij de verrassing wil horen (kan het toch moeilijk verbergen).
Ik denk dan ook dat de reacties van anderen of de relatie wel echt zo goed is een hele zinvolle is. Misschien moeten TO en haar vriend daar eerst maar eens over praten en moeten ze vooral niet aan kinderen beginnen omdat hun relatie niet deugt.
[...]
Dát zou ik ook niet kunnen. Ik ben voor mensen die mij kennen een open boek. Als ik ergens over zou liegen dan zouden ze dat zo door hebben. Ik kan voor mijn vriend al haast geen cadeautje geheimhouden, en zoiets merkt ie gewoon...
Dat herken ik wel. Ik vraag ook altijd of hij de verrassing wil horen (kan het toch moeilijk verbergen).
Ik denk dan ook dat de reacties van anderen of de relatie wel echt zo goed is een hele zinvolle is. Misschien moeten TO en haar vriend daar eerst maar eens over praten en moeten ze vooral niet aan kinderen beginnen omdat hun relatie niet deugt.
woensdag 3 februari 2010 om 11:57
quote:Ikbenanoniem schreef op 03 februari 2010 @ 11:47:
[...]
Esfa, ik vind de beide voorbeelden nogal van elkaar verschillen. Een man kan tot op hoge leeftijd kinderen verwekken, een vrouw is "beperkt houdbaar" op dat punt. In die zin vind ik wat TO gedaan heeft van andere orde dan een vrouw tot op later leeftijd aan het lijntje houden.Really? Het komt toch anders op hetzelfde neer hoor. Als ze bij elkaar blijven en TO blijft haar toneelstukje opvoeren, blijft hij toch echt kinderloos. Dan heb je er niet zoveel aan dat je tot op hoge leeftijd kinderen kúnt verwekken. TO zorgt ervoor dat dat never nooit niet gebeurt.
[...]
Esfa, ik vind de beide voorbeelden nogal van elkaar verschillen. Een man kan tot op hoge leeftijd kinderen verwekken, een vrouw is "beperkt houdbaar" op dat punt. In die zin vind ik wat TO gedaan heeft van andere orde dan een vrouw tot op later leeftijd aan het lijntje houden.Really? Het komt toch anders op hetzelfde neer hoor. Als ze bij elkaar blijven en TO blijft haar toneelstukje opvoeren, blijft hij toch echt kinderloos. Dan heb je er niet zoveel aan dat je tot op hoge leeftijd kinderen kúnt verwekken. TO zorgt ervoor dat dat never nooit niet gebeurt.
woensdag 3 februari 2010 om 11:59
quote:Ikbenanoniem schreef op 03 februari 2010 @ 11:52:
[...]
Vanuit een paniek reactie de pil blijven gebruiken en koortsachtig bedenken hoe je uit deze door jezelf gecreëerde situatie komt, daar kan ik me iets bij voorstellen.
Dat het nadenken nu al een half jaar duurt begrijp ik niet. TO weet zich waarschijnlijk geen raad met de door haarzelf gecreëerde schijnwerkelijkheid en zet de leugen liever voort dan als een volwassene met haar vriend te praten..
Ik praat de actie van TO verder niet goed hoor, want ik zou het zelf ook zo niet hebben gedaan.
Ik was er zeer waarschijnlijk hard tegen in gegaan en ik had gezegd dat ik het recht had om erover na te denken (tenzij dat hele welles/nietes rond de kinderwens van vriend al langer speelde, dan had ik gewoon een antwoord moeten geven. "Ik weet het echt niet op dit moment" vind ik ook een antwoord, en daar had vriend dan weer aan kunnen verbinden dat hij de relatie zou verbreken of niet).
[...]
Vanuit een paniek reactie de pil blijven gebruiken en koortsachtig bedenken hoe je uit deze door jezelf gecreëerde situatie komt, daar kan ik me iets bij voorstellen.
Dat het nadenken nu al een half jaar duurt begrijp ik niet. TO weet zich waarschijnlijk geen raad met de door haarzelf gecreëerde schijnwerkelijkheid en zet de leugen liever voort dan als een volwassene met haar vriend te praten..
Ik praat de actie van TO verder niet goed hoor, want ik zou het zelf ook zo niet hebben gedaan.
Ik was er zeer waarschijnlijk hard tegen in gegaan en ik had gezegd dat ik het recht had om erover na te denken (tenzij dat hele welles/nietes rond de kinderwens van vriend al langer speelde, dan had ik gewoon een antwoord moeten geven. "Ik weet het echt niet op dit moment" vind ik ook een antwoord, en daar had vriend dan weer aan kunnen verbinden dat hij de relatie zou verbreken of niet).
woensdag 3 februari 2010 om 12:00
quote:Evidenza schreef op 03 februari 2010 @ 11:57:
[...]
Really? Het komt toch anders op hetzelfde neer hoor. Als ze bij elkaar blijven en TO blijft haar toneelstukje opvoeren, blijft hij toch echt kinderloos. Dan heb je er niet zoveel aan dat je tot op hoge leeftijd kinderen kúnt verwekken. TO zorgt ervoor dat dat never nooit niet gebeurt.
Maar in het voorbeeld was er sprake van dat de man uit kwam voor zijn niet-kinderwens toen de vrouw 38 was. Dan heeft een vrouw nog maar een kleine kans om moeder te worden. Als een man 38 is en zijn vrouw zegt opeens toch geen kinderen te willen, kan hij zo door naar iemand die wel wil baren.
Er was geen sprake van aanhoudend zwijgen over de niet bestaande kinderwens.
[...]
Really? Het komt toch anders op hetzelfde neer hoor. Als ze bij elkaar blijven en TO blijft haar toneelstukje opvoeren, blijft hij toch echt kinderloos. Dan heb je er niet zoveel aan dat je tot op hoge leeftijd kinderen kúnt verwekken. TO zorgt ervoor dat dat never nooit niet gebeurt.
Maar in het voorbeeld was er sprake van dat de man uit kwam voor zijn niet-kinderwens toen de vrouw 38 was. Dan heeft een vrouw nog maar een kleine kans om moeder te worden. Als een man 38 is en zijn vrouw zegt opeens toch geen kinderen te willen, kan hij zo door naar iemand die wel wil baren.
Er was geen sprake van aanhoudend zwijgen over de niet bestaande kinderwens.
woensdag 3 februari 2010 om 12:01
quote:Ikbenanoniem schreef op 03 februari 2010 @ 11:54:
[...]
Dat herken ik wel. Ik vraag ook altijd of hij de verrassing wil horen (kan het toch moeilijk verbergen).
Ik denk dan ook dat de reacties van anderen of de relatie wel echt zo goed is een hele zinvolle is. Misschien moeten TO en haar vriend daar eerst maar eens over praten en moeten ze vooral niet aan kinderen beginnen omdat hun relatie niet deugt.Ik denk dat ze sowieso moeten praten. Want het kan niet dat dit soort dingen (kind of einde relatie) zomaar uit de lucht komen vallen. Dat kan niet in een relatie. Dat moet je (van beide kanten) bespreken.
[...]
Dat herken ik wel. Ik vraag ook altijd of hij de verrassing wil horen (kan het toch moeilijk verbergen).
Ik denk dan ook dat de reacties van anderen of de relatie wel echt zo goed is een hele zinvolle is. Misschien moeten TO en haar vriend daar eerst maar eens over praten en moeten ze vooral niet aan kinderen beginnen omdat hun relatie niet deugt.Ik denk dat ze sowieso moeten praten. Want het kan niet dat dit soort dingen (kind of einde relatie) zomaar uit de lucht komen vallen. Dat kan niet in een relatie. Dat moet je (van beide kanten) bespreken.
woensdag 3 februari 2010 om 12:02
quote:Yraatje schreef op 03 februari 2010 @ 11:59:
[...]
Ik praat de actie van TO verder niet goed hoor, want ik zou het zelf ook zo niet hebben gedaan.
Ik was er zeer waarschijnlijk hard tegen in gegaan en ik had gezegd dat ik het recht had om erover na te denken (tenzij dat hele welles/nietes rond de kinderwens van vriend al langer speelde, dan had ik gewoon een antwoord moeten geven. "Ik weet het echt niet op dit moment" vind ik ook een antwoord, en daar had vriend dan weer aan kunnen verbinden dat hij de relatie zou verbreken of niet).
Ik begrijp het. Ik zou zelf zoals gezegd ook bedenktijd vragen maar als je echt bewust kindvrij bent, dan is de uitkomst toch hetzelfde.
Ik ben stapel op mijn man, maar ook van hem zou ik geen kind willen. Omdat ik gewoon geen kind wil (inderdaad vanuit het diepst van mezelf). Ik zou diep ongelukkig zijn als hij om deze reden zou willen scheiden, maar ik weet dat ik in mijn eentje gelukkiger kan worden dan samen met hem en een kind dat ik niet wil.
[...]
Ik praat de actie van TO verder niet goed hoor, want ik zou het zelf ook zo niet hebben gedaan.
Ik was er zeer waarschijnlijk hard tegen in gegaan en ik had gezegd dat ik het recht had om erover na te denken (tenzij dat hele welles/nietes rond de kinderwens van vriend al langer speelde, dan had ik gewoon een antwoord moeten geven. "Ik weet het echt niet op dit moment" vind ik ook een antwoord, en daar had vriend dan weer aan kunnen verbinden dat hij de relatie zou verbreken of niet).
Ik begrijp het. Ik zou zelf zoals gezegd ook bedenktijd vragen maar als je echt bewust kindvrij bent, dan is de uitkomst toch hetzelfde.
Ik ben stapel op mijn man, maar ook van hem zou ik geen kind willen. Omdat ik gewoon geen kind wil (inderdaad vanuit het diepst van mezelf). Ik zou diep ongelukkig zijn als hij om deze reden zou willen scheiden, maar ik weet dat ik in mijn eentje gelukkiger kan worden dan samen met hem en een kind dat ik niet wil.
woensdag 3 februari 2010 om 12:04
Ik hoop dat TO nog terug komt.
Ben namelijk erg nieuwsgierig waarop de plotselinge kinderwens van de man gebaseerd is. Ziet hij om zich heen bij familie of vrienden gezinnetjes ontstaan en wil hij dat ook? Is het 'n oergevoel? Romantiseert hij het hebben van kinderen of wil hij er zelf ook tijd in investeren zoals minder gaan werken en thuis 'n groot aandeel voor zijn rekening nemen?
Ook vind ik het vreemd dat hij zijn vriendin een ultimatum geeft. Als je beiden al 7 jaar kindvrij gelukkig met elkaar bent en een van de partners krijgt toch 'n kinderwens, zou je je partner daar m.i. een heel ruime bedenktijd over moeten geven. Je kunt niet verwachten omdat jij opeens van mening verandert je partner ook in een keer om is.
Ben namelijk erg nieuwsgierig waarop de plotselinge kinderwens van de man gebaseerd is. Ziet hij om zich heen bij familie of vrienden gezinnetjes ontstaan en wil hij dat ook? Is het 'n oergevoel? Romantiseert hij het hebben van kinderen of wil hij er zelf ook tijd in investeren zoals minder gaan werken en thuis 'n groot aandeel voor zijn rekening nemen?
Ook vind ik het vreemd dat hij zijn vriendin een ultimatum geeft. Als je beiden al 7 jaar kindvrij gelukkig met elkaar bent en een van de partners krijgt toch 'n kinderwens, zou je je partner daar m.i. een heel ruime bedenktijd over moeten geven. Je kunt niet verwachten omdat jij opeens van mening verandert je partner ook in een keer om is.
woensdag 3 februari 2010 om 12:06
quote:Ikbenanoniem schreef op 03 februari 2010 @ 12:00:
[...]
Maar in het voorbeeld was er sprake van dat de man uit kwam voor zijn niet-kinderwens toen de vrouw 38 was. Dan heeft een vrouw nog maar een kleine kans om moeder te worden. Als een man 38 is en zijn vrouw zegt opeens toch geen kinderen te willen, kan hij zo door naar iemand die wel wil baren.
Er was geen sprake van aanhoudend zwijgen over de niet bestaande kinderwens.
We trekken vergelijkingen door op een andere manier geloof ik. Hier is geen sprake van dat TO hem over 10 jaar gaat vertellen dat ze een leugenaar is geweest al die tijd. Het gaat om het resultaat, en dat is hetzelfde. Degene die de dupe ervan is, krijgt geen kinderen.
Maar goed. Ben benieuwd of TO nog terugkomt.
[...]
Maar in het voorbeeld was er sprake van dat de man uit kwam voor zijn niet-kinderwens toen de vrouw 38 was. Dan heeft een vrouw nog maar een kleine kans om moeder te worden. Als een man 38 is en zijn vrouw zegt opeens toch geen kinderen te willen, kan hij zo door naar iemand die wel wil baren.
Er was geen sprake van aanhoudend zwijgen over de niet bestaande kinderwens.
We trekken vergelijkingen door op een andere manier geloof ik. Hier is geen sprake van dat TO hem over 10 jaar gaat vertellen dat ze een leugenaar is geweest al die tijd. Het gaat om het resultaat, en dat is hetzelfde. Degene die de dupe ervan is, krijgt geen kinderen.
Maar goed. Ben benieuwd of TO nog terugkomt.
