Relaties
alle pijlers
vriendin ineens in 'silent modus'
vrijdag 4 juli 2008 om 23:44
Ik ben het even kwijt. Een van mijn beste vriendinnen, die ik al 30 jaar ken, gaat ineens in de silent modus.
Eervorige week mailde ze dat ze wat gezeur had op haar werk. Ik nodigde haar uit voor een weekendje blijven. Ze zou vrijdagavond komen. Belt vrijdagavond op, vriendje komt langs, wordt zaterdag rond het middaguur. Al wie er kwam...dus ik bel en sms van: waar ben je? Vriendin wil liever andere keer, maar ik geef aan dat ik dat niet zo leuk vind, althans, niet op deze manier, want ik bied haar een schouder aan en heb een huis vol voedsel. Of ze dan tenminste komt eten. Vriendin komt berouwvol langs en we hebben het verder gezellig, vriendin blijft tot zondagavond. Vriendin wil de dag erna, op maandag, langskomen voor mijn afstuderen, ook de borrel en eten. Al wie er komt....geen vriendin. Nou wist ik dat de spanningen op haar werk die dag een hoogtepunt konden bereiken. Ik mail 's avonds of alles okee is. Geen antwoord. Idem dito voor smsjes. Telefoontjes neemt ze niet op, noch mobiel, noch thuis. Ik mail dinsdag twee vrienden van haar, leg uit dat ik niet van de controle ben, maar dat ik haar dus niet te pakken krijg en me zorgen maak. Woensdag bel ik haar op haar werk. Ze zegt dat alles okee is en dat ze me die avond zal bellen. Niet dus.
Beide vrienden laten weten dat alles okee is en dat ze mij zal bellen.
Ze belt niet. Ook hoor ik verder helemaal niets van haar.
Ik stuur vandaag een smsje en een mail van: wat is er, want ik hoor helemaal niets. We zouden deze zondag met onze kinderen naar een pretpark gaan, maar omdat ik met een gekneusde voet zit, (kreeg ik op maandagavond), mail ik haar dat ik dus niet kan, maar stel voor dat we desnoods iets anders doen, speeltuin oid waar ik in ieder geval veel kan zitten. Picknick enzo. Ook daarop reageert ze niet.
Ook op mijn smsje en mail van vandaag reageert ze niet. Op haar Hyves kan ik wel zien dat ze achter de computer zit.
Kortom, ze wil duidelijk niet meer met mij praten maar ik snap er de ballen van waarom???? We zijn goed uit elkaar gegaan die zondag, niets aan de hand.
Ik wil het niet weer via die twee vrienden spelen, maar ik begin zo langzamerhand wel boos te worden. Kennelijk heb ik iets gedaan waar ik mij niet van bewust ben. Het lijkt me dat ik toch op zijn minst of een verklaring zou mogen krijgen, of een boos mailtje over iets waar ik mij niet bewust van ben.
Kortom, hoe zouden jullie dit opvatten en vooral, oplossen?
Muis - completely puzzled.....
Eervorige week mailde ze dat ze wat gezeur had op haar werk. Ik nodigde haar uit voor een weekendje blijven. Ze zou vrijdagavond komen. Belt vrijdagavond op, vriendje komt langs, wordt zaterdag rond het middaguur. Al wie er kwam...dus ik bel en sms van: waar ben je? Vriendin wil liever andere keer, maar ik geef aan dat ik dat niet zo leuk vind, althans, niet op deze manier, want ik bied haar een schouder aan en heb een huis vol voedsel. Of ze dan tenminste komt eten. Vriendin komt berouwvol langs en we hebben het verder gezellig, vriendin blijft tot zondagavond. Vriendin wil de dag erna, op maandag, langskomen voor mijn afstuderen, ook de borrel en eten. Al wie er komt....geen vriendin. Nou wist ik dat de spanningen op haar werk die dag een hoogtepunt konden bereiken. Ik mail 's avonds of alles okee is. Geen antwoord. Idem dito voor smsjes. Telefoontjes neemt ze niet op, noch mobiel, noch thuis. Ik mail dinsdag twee vrienden van haar, leg uit dat ik niet van de controle ben, maar dat ik haar dus niet te pakken krijg en me zorgen maak. Woensdag bel ik haar op haar werk. Ze zegt dat alles okee is en dat ze me die avond zal bellen. Niet dus.
Beide vrienden laten weten dat alles okee is en dat ze mij zal bellen.
Ze belt niet. Ook hoor ik verder helemaal niets van haar.
Ik stuur vandaag een smsje en een mail van: wat is er, want ik hoor helemaal niets. We zouden deze zondag met onze kinderen naar een pretpark gaan, maar omdat ik met een gekneusde voet zit, (kreeg ik op maandagavond), mail ik haar dat ik dus niet kan, maar stel voor dat we desnoods iets anders doen, speeltuin oid waar ik in ieder geval veel kan zitten. Picknick enzo. Ook daarop reageert ze niet.
Ook op mijn smsje en mail van vandaag reageert ze niet. Op haar Hyves kan ik wel zien dat ze achter de computer zit.
Kortom, ze wil duidelijk niet meer met mij praten maar ik snap er de ballen van waarom???? We zijn goed uit elkaar gegaan die zondag, niets aan de hand.
Ik wil het niet weer via die twee vrienden spelen, maar ik begin zo langzamerhand wel boos te worden. Kennelijk heb ik iets gedaan waar ik mij niet van bewust ben. Het lijkt me dat ik toch op zijn minst of een verklaring zou mogen krijgen, of een boos mailtje over iets waar ik mij niet bewust van ben.
Kortom, hoe zouden jullie dit opvatten en vooral, oplossen?
Muis - completely puzzled.....
vrijdag 29 augustus 2008 om 17:32
quote:bitterandsweet schreef op 29 augustus 2008 @ 14:23:
Weet niet Muis, maar kreeg opeens zo'n ingeving dat het iets te maken heeft met je omgang destijds met een GM. Hoop dat je het niet erg vindt dat ik het hier aanhaal. Is een gevoel van mij.
Nee hoor, niet erg dat je het aanhaalt, liever dat je meedenkt want het zet mij aan het denken.
Ze kent de GM niet. Ze is een van de weinige vriendinnen die het verhaal kent omdat de meeste mensen het nog altijd not done vinden.
Ze heeft wel een foto van hem gezien, maar vond hem te oud, (hij is 59), ondanks het feit dat hij er wel goed uitziet.
Zij vond juist dat ik er voor moest gaan, en zijzelf ziet er evenmin een been in om met een GM te gaan of haar eigen vriend te bedriegen. Kortom, ze zal mij eerder een braaf tutje hebben gevonden.
Weet niet Muis, maar kreeg opeens zo'n ingeving dat het iets te maken heeft met je omgang destijds met een GM. Hoop dat je het niet erg vindt dat ik het hier aanhaal. Is een gevoel van mij.
Nee hoor, niet erg dat je het aanhaalt, liever dat je meedenkt want het zet mij aan het denken.
Ze kent de GM niet. Ze is een van de weinige vriendinnen die het verhaal kent omdat de meeste mensen het nog altijd not done vinden.
Ze heeft wel een foto van hem gezien, maar vond hem te oud, (hij is 59), ondanks het feit dat hij er wel goed uitziet.
Zij vond juist dat ik er voor moest gaan, en zijzelf ziet er evenmin een been in om met een GM te gaan of haar eigen vriend te bedriegen. Kortom, ze zal mij eerder een braaf tutje hebben gevonden.
vrijdag 29 augustus 2008 om 19:56
Ik kán het gewoon niet zo goed van 'de andere kant zien'. Als er iets werkelijk dramatisch in het leven van vriendin was gebeurd, was ze niet vrolijk de andere vriendinnen wel blijven zien. Ik heb daarom het onderbuik gevoel dat het om iets gaat wat vriendin blijkbaar als vervelend heeft ervaren en dat het iemand is die niet de confrontatie aan kan gaan daarin. Blijkbaar is er íets geweest tussen muis en vriendin wat vriendin heeft geërgerd. Iets anders kan ik echt niet bedenken...
(Misschien speelde er al tijden iets voor het gevoel van vriendin, en is er iets ogenschijnlijks triviaals gebeurd wat zij als 'de druppel' heeft ervaren.)
(Misschien speelde er al tijden iets voor het gevoel van vriendin, en is er iets ogenschijnlijks triviaals gebeurd wat zij als 'de druppel' heeft ervaren.)
vrijdag 29 augustus 2008 om 21:38
Muis, ik zal wat uitgebreider verklaren waarom ik dat dacht. Er schoot me een voorval te binnen van twee vriendinnen van mij, van wat jaren geleden. De ene had een GM. De andere veroordeelde dat niet moreel, zoals jij dat ook zegt van jouw silentvriendin, maar de andere ergerde zich eraan hoe ene daar in opging. Ze vond de GM zelf niet aantrekkelijk, zelfs wat te zelfingenomen geloof ik of zoiets, en ze ergerde zich aan hoe ene daar op wachtte en alles pikte en er in haar ogen te afhankelijk van was. En de gesprekken over hem begonnen haar ook steeds meer te irriteren. Ze heeft de vriendschap afgebouwd, maar volgens mij is dit nooit uitgesproken. .
Dat schoot me opeens te binnen. En wat Tangerine zegt kan daar op aan sluiten.
Het is maar een ingeving hoor!
Dat schoot me opeens te binnen. En wat Tangerine zegt kan daar op aan sluiten.
Het is maar een ingeving hoor!
vrijdag 29 augustus 2008 om 22:05
Hmm, ik kan me ook niet echt heugen dat ik nou zo buitensporig veel over mijn GM heb verteld. Dus in de zin dat ik helemaal vol van hem was, of dat ik dingen vertelde waarmee ik aangaf dat ik mezelf liet ondersneeuwen door GM. Vergeleken met haar denk ik wel dat zij 'm eerder bij het oud vuil zou hebben gezet, dat wel.
Het enige wat me laatst te binnen schoot, maar het is een 'shot in the dark'. We hebben twee flessen witte wijn weggewerkt op die avond. We hebben er vanaf het avondeten tot vrij laat in de nacht over gedaan en ik had zelfs meer glazen op dan zij. Ze zei wel de volgende ochtend: hoeveel wijn had ik gisteren op? Ik zei: minder dan een liter.
Het is van die AH lawaailandwijn. Bovendien hadden we erbij gegeten en 's avonds nootjes gegeten.
Het rare is, ze kan behoorlijk goed tegen alcohol. Ze drinkt in de kroeg wel steviger. En ze was niet dronken, zelfs niet aangeschoten ofzo. Maar wat me nu bijstaat is dat ze het tot drie keer toe vroeg. Ze is ook niet ziek geweest ofzo. Heeft ook geen rare dingen gedaan of gezegd.
Als ik het bekijk, een controlekwestie, zo van, ik had mezelf niet onder controle. Maar ik goot de wijn niet bij haar naar binnen, ze schonk zelf bij. En drinkt in de kroeg steviger. En: dronk wel vaker wijn bij mij of ik bij haar. Het was nu voor het eerst dat ze er naar vroeg.
Ze slikt ook geen medicijnen die botsen met alcohol. Kortom, still puzzled here, dit was het enige opvallende, en ik schok er geen aandacht aan, dacht eerst dat het een grapje was, hoewel ik haar wel gewoon normaal antwoord heb gegeven.
Maar goed, stel dat het dat was, dan kun je ook zeggen van : Muis, schenk niet zoveel alcohol (alhoewel, kun je dat ook tegen een kroeg zeggen) want ik kan er niet meer zo goed tegen ofzo. Dan zet ik het weg en neem zelfs zelf geen alchohol, want zo solidair ben ik dan ook wel weer. Na 30 jaar mag iemand me rustig zeggen dat hij geen alcohol meer wil.....
Het enige wat me laatst te binnen schoot, maar het is een 'shot in the dark'. We hebben twee flessen witte wijn weggewerkt op die avond. We hebben er vanaf het avondeten tot vrij laat in de nacht over gedaan en ik had zelfs meer glazen op dan zij. Ze zei wel de volgende ochtend: hoeveel wijn had ik gisteren op? Ik zei: minder dan een liter.
Het is van die AH lawaailandwijn. Bovendien hadden we erbij gegeten en 's avonds nootjes gegeten.
Het rare is, ze kan behoorlijk goed tegen alcohol. Ze drinkt in de kroeg wel steviger. En ze was niet dronken, zelfs niet aangeschoten ofzo. Maar wat me nu bijstaat is dat ze het tot drie keer toe vroeg. Ze is ook niet ziek geweest ofzo. Heeft ook geen rare dingen gedaan of gezegd.
Als ik het bekijk, een controlekwestie, zo van, ik had mezelf niet onder controle. Maar ik goot de wijn niet bij haar naar binnen, ze schonk zelf bij. En drinkt in de kroeg steviger. En: dronk wel vaker wijn bij mij of ik bij haar. Het was nu voor het eerst dat ze er naar vroeg.
Ze slikt ook geen medicijnen die botsen met alcohol. Kortom, still puzzled here, dit was het enige opvallende, en ik schok er geen aandacht aan, dacht eerst dat het een grapje was, hoewel ik haar wel gewoon normaal antwoord heb gegeven.
Maar goed, stel dat het dat was, dan kun je ook zeggen van : Muis, schenk niet zoveel alcohol (alhoewel, kun je dat ook tegen een kroeg zeggen) want ik kan er niet meer zo goed tegen ofzo. Dan zet ik het weg en neem zelfs zelf geen alchohol, want zo solidair ben ik dan ook wel weer. Na 30 jaar mag iemand me rustig zeggen dat hij geen alcohol meer wil.....
vrijdag 29 augustus 2008 om 22:26
Hoi Muis,
Regelmatig lees ik hier nog even mee om te lezen hoe het nu verder gegaan is met jou, en met het contact met je vriendin.
Jammer dat je tot op de dag van vandaag nog steeds puzzelt over de reden van de 'silent modus', dat je nog steeds niet weet waarom die stilte er is. Ik maak uit je berichten op dat je toch echt veel moeite hebt gedaan om te achterhalen wat er aan de hand was/is, dat je je best hebt gedaan het contact te herstellen en je vriendin alle ruimte hebt gegeven.... Vervelend voor je dat het zo loopt en dat je er toch nog steeds wel over piekert
Regelmatig lees ik hier nog even mee om te lezen hoe het nu verder gegaan is met jou, en met het contact met je vriendin.
Jammer dat je tot op de dag van vandaag nog steeds puzzelt over de reden van de 'silent modus', dat je nog steeds niet weet waarom die stilte er is. Ik maak uit je berichten op dat je toch echt veel moeite hebt gedaan om te achterhalen wat er aan de hand was/is, dat je je best hebt gedaan het contact te herstellen en je vriendin alle ruimte hebt gegeven.... Vervelend voor je dat het zo loopt en dat je er toch nog steeds wel over piekert
Peas on earth!
vrijdag 29 augustus 2008 om 23:48
Hoi PodE, het is echt frustrerend, het is als een boek waar het laatste ontknopingshoofdstuk uit ontbreekt. Als het onvindbaar is, moet je er toch mee leren leven dat het zo is. Je kan bedenken hoe het eindigt, maar zeker weten doe je het niet. Zo voelt het ook in dit geval. Ik moet het boek sluiten, maar weet niet hoe het afloopt. Dat vind ik echt jammer.
Ik haat ook boeken met een naar einde.
Ze mogen, nee, moeten loeiendspannend zijn, maar het moet wel goed aflopen, de boeven moeten wel gevangen worden en de helden moeten wel in ere hersteld worden.
Ik haat ook boeken met een naar einde.
Ze mogen, nee, moeten loeiendspannend zijn, maar het moet wel goed aflopen, de boeven moeten wel gevangen worden en de helden moeten wel in ere hersteld worden.
zaterdag 30 augustus 2008 om 00:16
@ Courage, wat een lief bericht. Tja, ik geloof dat BlijfGewoonBianca het al opperde op pagina 1 van dit topic, als een van de eersten, om langs te gaan. Het is een optie, maar weet je, wat dan? Ze gooit de deur in mijn gezicht dicht? Ik voel me te goed om als een soort van 'Jehova Getuige' mijn voet tussen de deur te gooien. Flauw grapje. Maar wat ook de boodschap moge zijn dat ze me niet meer wil zien, de meest duidelijke boodschap is toch wel dát ze me niet wil zien. En inderdaad, ik heb er alles aan gedaan om contact te maken, zelfs toen via haar vrienden, wat bepaald niet mijn stijl is, maar puur omdat ik mij ongerust maakte.
Misschien is het trots. Een soort koppigheid wat mij ervan weerhoudt. Ik ben heel rekbaar. Het rare is, ik roep altijd over structuur, naar mijn kind, naar mijn studenten en naar mijn vrienden, maar in die structuur zit wel beweging. Soepele wandjes, zeg ik wel eens. Op zich vond ik dat heel lang een fijn iets. Duidelijkheid, maar ook ruimte. Toch merk ik steeds meer dat die soepele wandjes mijn grenzen soms verleggen tot een niveau waar ik dat niet wil. Ik merk het in relaties en ook bij mjin meiske, die door haar gedragsproblematiek helaas de structuur van een militaristisch regime nodig heeft. Zij heeft mijn wanden aardig opgerekt. Al in dat 'opvrolijkweekend, door zich er met wazige (maar zo dom ben ik nou ook weer niet) smoezen vanaf te willen maken. Een van mijn 'problemen' is dat ik heel recht door zee ben. Ik zal nooit bot zeggen dat een "broek je een ongelofelijk dikke reet geeft", maar wel "dat een maat groter waarschijnlijk beter zal vallen." Als ik zou besluiten om het weekend niet bij een vriendin door te brengen, zeg ik dat eerlijk. Ik was na mijn scriptie en verdediging zo kapot dat ik echt een weekend heb geslapen. Ik had een uitnodiging, al maanden geleden geaccepteerd. Toen het dus scriptietijd was, heb ik heel eerlijk gezegd dat ik kapot was. Dat ik geen zin had in een feest met tig man maar rust wilde. Dat ik het afzei, omdat ik moe was en liever met haar alleen wilde zijn. Bij haar wilde uithuilen en niet in gezelschap. Ik kwam het weekend erna. Vriendin (een andere, dus, dan die in het topic, voor alle duidelijkheid!) vond het helemaal niet erg, vond het wel jammer dat ik niet kwam, maar begreep het ook wel. Een van mijn problemen met mijn scriptie was dat mijn twee lezers met elkaar overhoop lagen en zelfs met elkaar in de clinch raakten tijdens mijn verdediging. Dat is natuurlijk nooit in je voordeel.
Weet je, zelfs als ik langsga, is het dus de vraag of ik een antwoord krijg op de vraag, waarom. Het is goed mogeljk dat het een hoofdstuk is van een ghostwriter die de eerdere hoofdstukken niet heeft gelezen en er 'maar wat op moet verzinnen'.
Misschien is het trots. Een soort koppigheid wat mij ervan weerhoudt. Ik ben heel rekbaar. Het rare is, ik roep altijd over structuur, naar mijn kind, naar mijn studenten en naar mijn vrienden, maar in die structuur zit wel beweging. Soepele wandjes, zeg ik wel eens. Op zich vond ik dat heel lang een fijn iets. Duidelijkheid, maar ook ruimte. Toch merk ik steeds meer dat die soepele wandjes mijn grenzen soms verleggen tot een niveau waar ik dat niet wil. Ik merk het in relaties en ook bij mjin meiske, die door haar gedragsproblematiek helaas de structuur van een militaristisch regime nodig heeft. Zij heeft mijn wanden aardig opgerekt. Al in dat 'opvrolijkweekend, door zich er met wazige (maar zo dom ben ik nou ook weer niet) smoezen vanaf te willen maken. Een van mijn 'problemen' is dat ik heel recht door zee ben. Ik zal nooit bot zeggen dat een "broek je een ongelofelijk dikke reet geeft", maar wel "dat een maat groter waarschijnlijk beter zal vallen." Als ik zou besluiten om het weekend niet bij een vriendin door te brengen, zeg ik dat eerlijk. Ik was na mijn scriptie en verdediging zo kapot dat ik echt een weekend heb geslapen. Ik had een uitnodiging, al maanden geleden geaccepteerd. Toen het dus scriptietijd was, heb ik heel eerlijk gezegd dat ik kapot was. Dat ik geen zin had in een feest met tig man maar rust wilde. Dat ik het afzei, omdat ik moe was en liever met haar alleen wilde zijn. Bij haar wilde uithuilen en niet in gezelschap. Ik kwam het weekend erna. Vriendin (een andere, dus, dan die in het topic, voor alle duidelijkheid!) vond het helemaal niet erg, vond het wel jammer dat ik niet kwam, maar begreep het ook wel. Een van mijn problemen met mijn scriptie was dat mijn twee lezers met elkaar overhoop lagen en zelfs met elkaar in de clinch raakten tijdens mijn verdediging. Dat is natuurlijk nooit in je voordeel.
Weet je, zelfs als ik langsga, is het dus de vraag of ik een antwoord krijg op de vraag, waarom. Het is goed mogeljk dat het een hoofdstuk is van een ghostwriter die de eerdere hoofdstukken niet heeft gelezen en er 'maar wat op moet verzinnen'.
zaterdag 30 augustus 2008 om 11:06
Owowowowww.... Ik herken dit...
Ik heb ook een (hele goede) vriendin die zich plotseling van me afsloot. Verschil is wel dat er echt iets veranderde in haar leven. Ze kreeg namelijk een vriend. Het heeft daar ongetwijfeld mee te maken... maar snap er nog steeds geen jota van waarom ze zich volledig afsloot voor contact met mij.. We waren echt goede vriendinnen, zagen elkaar minstens eens per week, gingen samen weekendjes weg en op vakantie, hadden goede gesprekken.... Ik had er heus begrip voor gehad als we elkaar minder zouden zien, geen vakanties en weekendjes meer etc. Maar dat ze de telefoon niet meer opnam als ik belde, niet terugmailde etc. daar begrijp ik nog steeds helemaal niets van.
Het is inmiddels al weer een jaar of 4 geleden dat het 'uit ging'. Vorig jaar heb ik haar nog eens een mail gestuurd om te vragen hoe het met haar ging en om te vertellen wat er in mijn leven allemaal was gebeurd (verhuisd, grote liefde ontmoet, andere baan)... maar ook hierop niets gehoord.
Ik heb me hevig ongerust gemaakt over haar in het begin... en nog steeds zou ik best graag weten waarom ik kennelijk niet langer in haar leven paste...
Vind het eerlijk gezegd nog al asociaal en geen recht doen aan de vriendschap die we hadden om niet te zeggen wat er aan de hand is, of waarom je niet langer behoefte hebt aan contact. Vind het nu best gek om terug te denken aan de geweldige vakanties die we hebben gehad enzo... maar goed, waarschijnlijk kom ik er nooit meer achter wat het geweest is.
Hoop voor je dat jij er wel achter komt Muis... Ik kon destijds niet 'gewoon op de stoep gaan staan', doordat ik ziek werd (kan overigens geen reden zijn geweest voor haar om het contact te verbreken... dat deed ze daarvoor al). Maar als ik jou was zou ik het wel doen... Het kan inderdaad gebeuren dat ze niet open doet... maar wat heb je dan verloren? Nu is dat contact er toch ook al niet. Mogelijk kom je er wel achter waarom ze afstand heeft genomen en dan kun je je er gemakkelijker mee verzoenen. Zet die trots opzijn. Je doet het voor jezelf, niet voor haar.
Ik heb ook een (hele goede) vriendin die zich plotseling van me afsloot. Verschil is wel dat er echt iets veranderde in haar leven. Ze kreeg namelijk een vriend. Het heeft daar ongetwijfeld mee te maken... maar snap er nog steeds geen jota van waarom ze zich volledig afsloot voor contact met mij.. We waren echt goede vriendinnen, zagen elkaar minstens eens per week, gingen samen weekendjes weg en op vakantie, hadden goede gesprekken.... Ik had er heus begrip voor gehad als we elkaar minder zouden zien, geen vakanties en weekendjes meer etc. Maar dat ze de telefoon niet meer opnam als ik belde, niet terugmailde etc. daar begrijp ik nog steeds helemaal niets van.
Het is inmiddels al weer een jaar of 4 geleden dat het 'uit ging'. Vorig jaar heb ik haar nog eens een mail gestuurd om te vragen hoe het met haar ging en om te vertellen wat er in mijn leven allemaal was gebeurd (verhuisd, grote liefde ontmoet, andere baan)... maar ook hierop niets gehoord.
Ik heb me hevig ongerust gemaakt over haar in het begin... en nog steeds zou ik best graag weten waarom ik kennelijk niet langer in haar leven paste...
Vind het eerlijk gezegd nog al asociaal en geen recht doen aan de vriendschap die we hadden om niet te zeggen wat er aan de hand is, of waarom je niet langer behoefte hebt aan contact. Vind het nu best gek om terug te denken aan de geweldige vakanties die we hebben gehad enzo... maar goed, waarschijnlijk kom ik er nooit meer achter wat het geweest is.
Hoop voor je dat jij er wel achter komt Muis... Ik kon destijds niet 'gewoon op de stoep gaan staan', doordat ik ziek werd (kan overigens geen reden zijn geweest voor haar om het contact te verbreken... dat deed ze daarvoor al). Maar als ik jou was zou ik het wel doen... Het kan inderdaad gebeuren dat ze niet open doet... maar wat heb je dan verloren? Nu is dat contact er toch ook al niet. Mogelijk kom je er wel achter waarom ze afstand heeft genomen en dan kun je je er gemakkelijker mee verzoenen. Zet die trots opzijn. Je doet het voor jezelf, niet voor haar.
zaterdag 30 augustus 2008 om 12:25
CT-tje,
Kan best zijn dat het het feit was van de vriend. Vrouwen hebben soms de neiging om onszelf helemaal te richten op onze nieuwe liefde, waar diezelfde liefde nog wel rustig gaat stappen met zijn vrienden.
Ook ziekte KAN een oorzaak zijn. Twintig jaar geleden heb ik twee jaar in de WAO gezeten door een aantal (mislukte) operaties aan mijn voet. Ik ben daar uitgekomen doordat ik op een gegeven moment tegen de chirurg zei: "Wat je doet, kan me niet rukken, hoe je het doet, ook niet. Maar dat je iets gaat doen is duidelijk. Ik ben potdorie 21, te jong om in de WAO te zitten voor de rest van mijn leven, en met krukken te lopen. Ik wil dansen, wandelen, de Mount Everest beklimmen en jij gaat daarvoor zorgen."
Okee, hij sneed nog drie keer. Mount Everest moet nog gerealiseerd worden.
Maar terug naar het verhaal, in die periode verloor ik ook heel veel vrienden. Omdat ik niet meer uit kon gaan en zelfs stadten moest ik regelmatig even rusten. Ik heb aan die periode slechts 1 vriend en 1 vriendin overgehouden.
Zelfs al zou jouw vriendin zich schuldig hebben gevoeld en het idee hebben gehad van, ik durf niet meer met CTtje contact op te nemen, dan had ze die kans gehad om dat vorig jaar te doen op jouw mail.
Kan best zijn dat het het feit was van de vriend. Vrouwen hebben soms de neiging om onszelf helemaal te richten op onze nieuwe liefde, waar diezelfde liefde nog wel rustig gaat stappen met zijn vrienden.
Ook ziekte KAN een oorzaak zijn. Twintig jaar geleden heb ik twee jaar in de WAO gezeten door een aantal (mislukte) operaties aan mijn voet. Ik ben daar uitgekomen doordat ik op een gegeven moment tegen de chirurg zei: "Wat je doet, kan me niet rukken, hoe je het doet, ook niet. Maar dat je iets gaat doen is duidelijk. Ik ben potdorie 21, te jong om in de WAO te zitten voor de rest van mijn leven, en met krukken te lopen. Ik wil dansen, wandelen, de Mount Everest beklimmen en jij gaat daarvoor zorgen."
Okee, hij sneed nog drie keer. Mount Everest moet nog gerealiseerd worden.
Maar terug naar het verhaal, in die periode verloor ik ook heel veel vrienden. Omdat ik niet meer uit kon gaan en zelfs stadten moest ik regelmatig even rusten. Ik heb aan die periode slechts 1 vriend en 1 vriendin overgehouden.
Zelfs al zou jouw vriendin zich schuldig hebben gevoeld en het idee hebben gehad van, ik durf niet meer met CTtje contact op te nemen, dan had ze die kans gehad om dat vorig jaar te doen op jouw mail.
zaterdag 30 augustus 2008 om 12:38
quote:Muis66 schreef op 30 augustus 2008 @ 12:25:
Zelfs al zou jouw vriendin zich schuldig hebben gevoeld en het idee hebben gehad van, ik durf niet meer met CTtje contact op te nemen, dan had ze die kans gehad om dat vorig jaar te doen op jouw mail.
Ja, dat vind ik ook... waardeloos, zo'n opstelling, als je zo veel samen gedeeld hebt.
Heb verder een geweldig leven enzo hoor... ik denk niet zo heel vaak meer aan haar, maar het blijft gek en ik had ècht graag geweten waarom ze er kennelijk geen zin meer in had. Maar goed... ik zal er niet meer achter komen denk ik.
Maar dit topic gaat over jou... In mijn vorige posting vroeg ik waarom je je trots niet gewoon opzij zet en gewoon aanbelt bij je vriendin. Zoals ik zei, je doet het voor jezelf, niet voor haar. Veel kwaad zul je er niet meer mee aanrichten. Je zult er altijd meer aan overhouden dan wat je nu hebt.
Zelfs al zou jouw vriendin zich schuldig hebben gevoeld en het idee hebben gehad van, ik durf niet meer met CTtje contact op te nemen, dan had ze die kans gehad om dat vorig jaar te doen op jouw mail.
Ja, dat vind ik ook... waardeloos, zo'n opstelling, als je zo veel samen gedeeld hebt.
Heb verder een geweldig leven enzo hoor... ik denk niet zo heel vaak meer aan haar, maar het blijft gek en ik had ècht graag geweten waarom ze er kennelijk geen zin meer in had. Maar goed... ik zal er niet meer achter komen denk ik.
Maar dit topic gaat over jou... In mijn vorige posting vroeg ik waarom je je trots niet gewoon opzij zet en gewoon aanbelt bij je vriendin. Zoals ik zei, je doet het voor jezelf, niet voor haar. Veel kwaad zul je er niet meer mee aanrichten. Je zult er altijd meer aan overhouden dan wat je nu hebt.
zaterdag 30 augustus 2008 om 12:43
Als je bij haar voor de deur staat, zal ze waarschijnlijk tenminste een verklaring móeten geven... aan de andere kant vindt ze het misschien (waarschijnlijk?) heel vervelend dat je ongevraagd voor har deur staat, dus het kan voor haar misschien betekenen dat ze daarna helemaal de deur sluit. Maar dan heb je tenminste een verklaring...
zaterdag 30 augustus 2008 om 13:02
Zou het even laten rusten, ze neemt vanzelf contact met je op en zoniet, dan kan je over een maand of twee altijd nog aangeven dat je niet van plan bent om julllie vriendschap op deze manier dood te laten bloeden.
Krijg je dan nog geen reactie, lijkt me duidelijk dat ze geen behoefte (meer) heeft aan julllie vriendschap.
Zou jammer zijn, maar het geeft dan voor jou echt alleen maar frustraties als je "als een schoothondje"achter haar aan blijft rennen.
Krijg je dan nog geen reactie, lijkt me duidelijk dat ze geen behoefte (meer) heeft aan julllie vriendschap.
Zou jammer zijn, maar het geeft dan voor jou echt alleen maar frustraties als je "als een schoothondje"achter haar aan blijft rennen.
zaterdag 30 augustus 2008 om 13:25
Je hebt al zoveel gedaan, ook dat kaartje nog van je vakantieadres.. ik zou het loslaten.
Soms krijg je op een dag, als je er niet meer aan denkt, of totaal met andere dingen bezig bent, opeens het antwoord.
Wat ik wou zeggen met mijn verhaal over die twee vriendinnen en die GM, ging vooral over ergernis. Ergernis die bij de andere opliep, uiteindelijk tot zover dat ze niet eens de moeite meer wou nemen om dat uit te leggen, zo flauw was ze ervan.
Omdat jij Muis ook een GM had, ooit, dacht ik daaraan, omdat die gebeurtenis daar ook over ging, maar jij zegt dat niet een groot onderwerp van tegenstelling was tussen jullie.
Blijft nog wel over gewoon: ergernis over iets. Die ze op heeft laten lopen en waar ze niets over durfde te zeggen en later niets meer over wilde zeggen: het was klaar voor haar.
Maar wat het ook is, je moet het nu loslaten. De wetenschap dat ze niet verder wil, kan je ook respecteren en niet meer aan gaan trekken wat het is.
Soms krijg je op een dag, als je er niet meer aan denkt, of totaal met andere dingen bezig bent, opeens het antwoord.
Wat ik wou zeggen met mijn verhaal over die twee vriendinnen en die GM, ging vooral over ergernis. Ergernis die bij de andere opliep, uiteindelijk tot zover dat ze niet eens de moeite meer wou nemen om dat uit te leggen, zo flauw was ze ervan.
Omdat jij Muis ook een GM had, ooit, dacht ik daaraan, omdat die gebeurtenis daar ook over ging, maar jij zegt dat niet een groot onderwerp van tegenstelling was tussen jullie.
Blijft nog wel over gewoon: ergernis over iets. Die ze op heeft laten lopen en waar ze niets over durfde te zeggen en later niets meer over wilde zeggen: het was klaar voor haar.
Maar wat het ook is, je moet het nu loslaten. De wetenschap dat ze niet verder wil, kan je ook respecteren en niet meer aan gaan trekken wat het is.
zaterdag 30 augustus 2008 om 16:10
De vriendin woont in een flat met trappen en dus een deur aan de straatkant. Met een bellenbord. Als ik naar haar toe zou gaan, moet ik dus aanbellen bij het bellenbord. Normaliter vraagt ze wie er is, en dan roep ik 'ikke' en drukte ze van 2 hoog de deur open en ging ik de trappen op tot aan haar deur. Met andere woorden, als ik daar nu weer sta, dan kom ik waarschijnlijk het trappenhuis niet eens in. Ik weet dat van de kerels die ze zo dumpte. Dan vertelde ze weer in geuren en kleuren dat de 'zielepoten' voor haar deur stonden, ze ze lekker liet staan, en ze vervolgens 'afdropen' met de mededeling dat de sukkels maar eens moesten overdenken waarom ze ze gedumpt had. En ja, dat was ook in modus operandi silencia. Ze haalt dus precies hetzelfde trucje uit met mij. En, misschen verklaart dat wel wat Doodiedot ook zegt en mijn koppigheid: ik ben geen schoothondje dat achter haar aan hobbelt.
Weet je, ik kan het wel vragen, en stel dat ik atnwoord krijg, en stel dat het een groot vreselijk misverstand is, en we praten het uit, hoe dan verder? Wat nu als er weer een misverstand is? Gaan we het dan weer zo oplossen? Nee, ik heb altijd mijn 'grieven' op tafel gegooid. Okee, dan kon het wel eens donderen, maar of het was niet overkoombaar, of we praatten het uit. Ik zou hier altijd het idee hebben van, okee, ik heb haar uitgenodigd voor volgende week, maar zou ze ook komen?
Weet je, ik kan het wel vragen, en stel dat ik atnwoord krijg, en stel dat het een groot vreselijk misverstand is, en we praten het uit, hoe dan verder? Wat nu als er weer een misverstand is? Gaan we het dan weer zo oplossen? Nee, ik heb altijd mijn 'grieven' op tafel gegooid. Okee, dan kon het wel eens donderen, maar of het was niet overkoombaar, of we praatten het uit. Ik zou hier altijd het idee hebben van, okee, ik heb haar uitgenodigd voor volgende week, maar zou ze ook komen?
zaterdag 30 augustus 2008 om 16:36
Muis jij hebt het goed gedaan. Met jou is niks mis. Soms gebeuren er onverklaarbare dingen in je leven en soms moet je die gewoon laten zoals ze zijn. Neemt niet weg dat ik vind dat vriendin je wel had kunnen laten weten waarom ze geen contact wil. Wat overigens niet face-to-face hoeft, dit kan ook per email/brief. En zoals B&S zegt, misschien was er bij haar wel een grens bereikt en had jij die niet door. En wil en kan ze daar nu niet over praten.
Muis, nogmaals jij hebt het goed gedaan. Ga verder met je leven....
Muis, nogmaals jij hebt het goed gedaan. Ga verder met je leven....
zaterdag 30 augustus 2008 om 17:02
Maar het laat je niet los Muis. Ja, ook een meelezer. En eerlijk gezegd, het zou mij ook niet loslaten. Je hebt het over een vriendschap van 30 jaar. Je hebt drie decenia lief en leed gedeeld.
Mss heb je hier wat aan: heb ooit een brief geschreven aan een vriendenstel dat we maar heel weinig zagen. De inhoud: wij (man en ik) vinden het heel leuk om het contact voort te zetten, maar vinden dat het nu wel wat stroef loopt. Hoop op positief bericht, maar als het van jullie kant over is, ook goed en dan even goede vrienden en wensen wij jullie voor de toekomst het allerbeste. Hun reactie: Wisten niet dat het zo overkwam, maar wij willen ook heel graag onze vriendschap in stand houden. En deze vriendschap is dus weer hersteld.
Ik denk dat voor de deur gaan staan ook niet een optie is, maar denk wel dat het goed is om hier niet eindeloos mee bezig te zijn. Afronden dus. En waarom niet een brief(je), met een postitieve inslag: Ik mis je, heb het gevoel dat het van jouw kant over is. Is dat zo? Of is er iets anders aan de hand wat je me niet wil of kunt vertellen? Heb ik je misschien onbewust ergens mee gekwetst? Bel me gewoon eens. In je brief kun je ook zeggen: Als geen reactie, dan trek ik daaruit de conclusie dat onze vriendschap over is. Dat zou ik erg jammer vinden. In dat geval zal ik onze fijne tijd samen in mijn herinnering koesteren en hoop ik voor jou in de toekomst het allerbeste.
Mss heb je hier wat aan: heb ooit een brief geschreven aan een vriendenstel dat we maar heel weinig zagen. De inhoud: wij (man en ik) vinden het heel leuk om het contact voort te zetten, maar vinden dat het nu wel wat stroef loopt. Hoop op positief bericht, maar als het van jullie kant over is, ook goed en dan even goede vrienden en wensen wij jullie voor de toekomst het allerbeste. Hun reactie: Wisten niet dat het zo overkwam, maar wij willen ook heel graag onze vriendschap in stand houden. En deze vriendschap is dus weer hersteld.
Ik denk dat voor de deur gaan staan ook niet een optie is, maar denk wel dat het goed is om hier niet eindeloos mee bezig te zijn. Afronden dus. En waarom niet een brief(je), met een postitieve inslag: Ik mis je, heb het gevoel dat het van jouw kant over is. Is dat zo? Of is er iets anders aan de hand wat je me niet wil of kunt vertellen? Heb ik je misschien onbewust ergens mee gekwetst? Bel me gewoon eens. In je brief kun je ook zeggen: Als geen reactie, dan trek ik daaruit de conclusie dat onze vriendschap over is. Dat zou ik erg jammer vinden. In dat geval zal ik onze fijne tijd samen in mijn herinnering koesteren en hoop ik voor jou in de toekomst het allerbeste.
zaterdag 30 augustus 2008 om 17:12
@ dank je wel BF69
@ Thakinka, ik heb dat min of meer gedaan met mijn vakantiekaart. Okee, niet met zoveel woorden, letterlijk, omdat het kaartje niet groot is voor een lap tekst. Maar wel dat ik het jammer vond zoals het nu is, het niet begrijp, en ik graag weer de vriendschap wil verder voortzetten, of dat ik haar kan helpen met iets. Maar ook wel dat zij nu aan zet is. En er zijn na die kaart (nu toch wel een maand geleden aangekomen) geen zetten gepleegd. Het zou kunnen dat ze de kaart niet heeft gehad,dat kan ik niet controleren, maar dat zou dan wel toeval zijn.
@ Thakinka, ik heb dat min of meer gedaan met mijn vakantiekaart. Okee, niet met zoveel woorden, letterlijk, omdat het kaartje niet groot is voor een lap tekst. Maar wel dat ik het jammer vond zoals het nu is, het niet begrijp, en ik graag weer de vriendschap wil verder voortzetten, of dat ik haar kan helpen met iets. Maar ook wel dat zij nu aan zet is. En er zijn na die kaart (nu toch wel een maand geleden aangekomen) geen zetten gepleegd. Het zou kunnen dat ze de kaart niet heeft gehad,dat kan ik niet controleren, maar dat zou dan wel toeval zijn.
maandag 1 september 2008 om 23:35
quote:Muis66 schreef op 01 september 2008 @ 23:25:
[...]
Muis, die vandaag een hele heftige woordenwisseling per mail heeft gehad met N2 en daarvan behoorlijk 'stuk' is.Dit komt uit een ander topic, sorry als dit ongepast is. Maar Muis, jij denkt dat dit niks te maken heeft met de radiostilte? Waar hebben jullie het over gehad, die avond met de rose?
[...]
Muis, die vandaag een hele heftige woordenwisseling per mail heeft gehad met N2 en daarvan behoorlijk 'stuk' is.Dit komt uit een ander topic, sorry als dit ongepast is. Maar Muis, jij denkt dat dit niks te maken heeft met de radiostilte? Waar hebben jullie het over gehad, die avond met de rose?
.
dinsdag 2 september 2008 om 00:06
quote:impala schreef op 01 september 2008 @ 23:35:
[...]
Dit komt uit een ander topic, sorry als dit ongepast is. Maar Muis, jij denkt dat dit niks te maken heeft met de radiostilte? Waar hebben jullie het over gehad, die avond met de rose?
Witte wijn.
En nee, zie mijn replies op blz 8 en 9 aan Bitter & Sweet. Die dacht hetzelfde. Maar dat heeft er niets mee te maken. Ze zal eerder gevonden hebben dat ik te afwachtend met de man (die ze niet kent, ook nooit gezien heeft) ben geweest. Als ze al 'kritiek' zou hebben gehad, was het vooral dat ze vond dat ik hem bij het oud vuil moest zetten. Maar ze zei: neem er gewoon een paar lovers bij, voor als hij niet kan.....
[...]
Dit komt uit een ander topic, sorry als dit ongepast is. Maar Muis, jij denkt dat dit niks te maken heeft met de radiostilte? Waar hebben jullie het over gehad, die avond met de rose?
Witte wijn.
En nee, zie mijn replies op blz 8 en 9 aan Bitter & Sweet. Die dacht hetzelfde. Maar dat heeft er niets mee te maken. Ze zal eerder gevonden hebben dat ik te afwachtend met de man (die ze niet kent, ook nooit gezien heeft) ben geweest. Als ze al 'kritiek' zou hebben gehad, was het vooral dat ze vond dat ik hem bij het oud vuil moest zetten. Maar ze zei: neem er gewoon een paar lovers bij, voor als hij niet kan.....
dinsdag 2 september 2008 om 00:09
quote:impala schreef op 01 september 2008 @ 23:35:
[...]
Waar hebben jullie het over gehad, die avond met de rose?Haar werk, mijn scriptie, afstuderen. Algemene dingen. We zijn het werkelijk geen moment met elkaar oneens geweest. Feelgood-movies gekeken. Werkelijk, we waren het zelfs eens over het weer.
[...]
Waar hebben jullie het over gehad, die avond met de rose?Haar werk, mijn scriptie, afstuderen. Algemene dingen. We zijn het werkelijk geen moment met elkaar oneens geweest. Feelgood-movies gekeken. Werkelijk, we waren het zelfs eens over het weer.
dinsdag 2 september 2008 om 00:11
dinsdag 2 september 2008 om 00:18
quote:impala schreef op 02 september 2008 @ 00:11:
als het gewoon gaat om 'een man' kan ik je standpunt begrijpen. Maar het is geen gewone man, het is een N. (tenminste dat zeg je zelf). En daar worden vriendinnen (ook) ziek van. Haar oplossing was waarschijnlijk pragmatisch bedoeld, omdat ze wist dat oud vuil voor jou toch geen optie was.Precies. Ze herkende het heel goed om een relatie met een N te hebben, heeft ze in het verleden ook gehad. En hoewel ik het moeilijk vind om volledig afstand van de N te nemen (kan ook niet bijv. vanwege werk waar ik hem soms zie) is het niet zo dat zij mij uit een slop moest trekken. Ze wist ook dat ik N regelmatig van katoen geef en dat ik inmiddels geen relatie meer heb in de zin van 'GM gaat vreemd'. Meneer en ik zien en mailen elkaar door omstandigheden (recentelijk vanwege afscheid van een collega die GM erbij wil en ik ben vaste organisator van afdelingsfeestjes) wel eens, en steevast eindigen we altijd weer met ruzie. Die we bij de volgende gebeurtenis weer vrolijk voortzetten...
als het gewoon gaat om 'een man' kan ik je standpunt begrijpen. Maar het is geen gewone man, het is een N. (tenminste dat zeg je zelf). En daar worden vriendinnen (ook) ziek van. Haar oplossing was waarschijnlijk pragmatisch bedoeld, omdat ze wist dat oud vuil voor jou toch geen optie was.Precies. Ze herkende het heel goed om een relatie met een N te hebben, heeft ze in het verleden ook gehad. En hoewel ik het moeilijk vind om volledig afstand van de N te nemen (kan ook niet bijv. vanwege werk waar ik hem soms zie) is het niet zo dat zij mij uit een slop moest trekken. Ze wist ook dat ik N regelmatig van katoen geef en dat ik inmiddels geen relatie meer heb in de zin van 'GM gaat vreemd'. Meneer en ik zien en mailen elkaar door omstandigheden (recentelijk vanwege afscheid van een collega die GM erbij wil en ik ben vaste organisator van afdelingsfeestjes) wel eens, en steevast eindigen we altijd weer met ruzie. Die we bij de volgende gebeurtenis weer vrolijk voortzetten...
