vriendin ineens in 'silent modus'

Alweer terug van vakantie Muis?? Leuk gehad?

En de kaart nog gestuurd, of had je van te voren nog iets gehoord?

Allemaal vragen, maar ben gewoon zo ontzettend benieuwd hoe dit allemaal afloopt!

Hallo Muis, heb dit topic een tijdje gevolgd en vroeg me af of je al iets gehoord hebt inmiddels?

Even kort.



Je kunt ook denken "he, dit gedrag ken ik niet van haar". Er zal echt wel wat aan de hand zijn. Laat haar gewoon even en dan komt ze vanzelf wel weer terug.



Ik heb dit ook meegemaakt en was dan die vriendin. Mijn 'beste'vriendin nam het me heel erg kwalijk, terwijl ik op dat moment juist geen kontakt kon hebben met iemand die zo dichtbij stond. Kan dat niet goed uitleggen. Ik vind het nog steeds jammer dat zij daarom het kontakt toen verbroken heeft. Juist, omdat ik normaal gesproken veel met haar optrok. Ik zou als ik jou was dus echt even afstand nemen. Laat haar en mail haar dat je haar laat, maar dat zij altijd kontakt met jou op kan nemen. Dan komt ze wel, maar duurt het misschien wel even.

Hee Muis, ik ben ook wel nieuwsgierig eigenlijk!



En niet geheel onbelangrijk: hoe was je vakantie?

Muisss al terug van vakantie? Heb je het kaartje gestuurd of heb je je bedacht?

Ben nog altijd erg verbaasd en kan me inmiddels geen excuus meer voorstellen, wát er ook gebeurd is. Het feit dat ze haar andere vriendinnen wel spreekt.. naaaah, écht niet oke dat ze jou zo laat bungelen.



Hoop dat je wel een fijne vakantie hebt gehad!

Hoi muis,vriendschappen kunnen soms zo gecomlpiceerd zijn,laat haar maar even, en misschien komt het er ooit uit wat er nu werkelijk was/is.



Tenminste,als je nog uberhaupt met haar bevriend wilt zijn?



Wel klote als een jarenlange vriendschap op de klippen loopt,

sterkte ermee

Hoi Muis,



Na 30 jaar verwacht je toch wel een beetje een fatsoenlijke uitleg. Jammer hoor. Heb je ondertussen al wat meer gehoord?



Succes

Hee Muis,



Vervelend voor je. Ik kan heel goed begrijpen dat je een uitleg van haar wilt. Maar net als Roos, heb ik ook is zoiets aan de hand gehad. En ja, ik was ook 'de vriendin'. In mijn geval was er een verkeerde opmerking door haar gemaakt (wat de druppel was) Ik wilde rust en even niets. Maar zij bleef maar bellen, mailen etc. Ik vroeg haar nogmaals om me even met rust te laten en dat ik voorlopig geen contact wilde. Nog steeds bleef ze maar aan me trekken. En al wat ik wilde was: even rust en geen contact. Ik had er ook zo ontzettend genoeg van, dat ik totaal geen zin had om erover te praten. Overigens had ik dat tijdens het gesprek, waarin die opmerking was geplaatst, geprobeerd maar zij walste overal dwars overheen. En juist daarom, had ik de energie niet om nog contact te hebben. Dus Muis, ook in jouw geval, laat haar nou maar even......

Pas toen ik een jaar later een heel lief verjaardagskaartje van haar kreeg, zonder getrek, maar meer van ik wens je alle liefs etc. Pas toen, heb ik de telefoon gepakt en haar gebeld!! Nu, anderhalf jaar daarna, hebben we pas weer die klik die er toen was. Dus Muis, het werkt averechts als je maar blijft trekken. In alle relaties zeggen ze toch, als iets het waard is, komt het vanzelf weer naar je terug......



Sterkte.

Jeetje Muis, dus toch verstuurd!

Nouja, jou valt niets te verwijten, mocht je iets verkeerd gedaan hebben dan is het wel fijn om dat te weten, en die kans heeft ze dus tig malen gehad, om je te vertellen wat er aan de hand is. Jij hebt je best gedaan, je van je beste kant laten zien, laten zien dat jij de vriendschap nog wel de moeite waard vind, en als je daar zoals nu geen reactie op krijgt mag je daar je conclusies uit trekken, ook al is dat dan mss niet wat je hoopt. Je hebt nu iig wel duidelijkheid!





*0fftopic, fijne vakantie gehad??*

Nou ja Muis, jij hebt het nu goed gedaan.



Al zou je bij wijze van spreke iets verschrikkelijks stoms hebben gedaan waardoor ze terecht boos zou zijn, dan nog heb je nu alles aangegrepen om het gesprek te openen, haar te laten zeggen wat er mis is.



De antwoorden die je hebt gehad zijn steeds probleem ontkennend geweest: er is niets, komt wel goed, neem contact op. Nou ja dan houdt het dus op. Super jammer dat het zo is gegaan maar nogmaals, jij hebt het goed gedaan.

Sommige mensen zijn zo vreemd, die laten ineens niks meer horen. Ik vind dat altijd zo raar. Ik kan er al niet tegen als iemand zegt dat ze/hij belt en dat niet doet, laat staan dit verhaal. Ik vind dat je er goed aan hebt gedaan en ik hoop dat je nog uitleg krijgt over deze situatie.

Hoi Muis,



u hier? De titel sprak mij wel aan; had hem vaker gezien maar ik heb nu ook verder gelezen. Ik heb zo'n zelfde soort situatie gehad.

Je hebt wel een heel groot hart, als ik alles zo lees; je schrijft allereerst erg geestig (moest erg grijnzen om je memoires) en helder maar je zit ook wel vol compassie. Ik vond het zo herkenbaar. You remind me of me... Het verschil is alleen dat ik van de confrontaties ben en ik was al 10 keer op haar afgestapt. Ik zou wel teleurgesteld zijn als mijn vriendin niet op mijn afstuderen zou verschijnen, trouwens. Ik had een vriendin; heb haar leren kennen op ons werk. We gingen samen uit en we raakten toevallig ook tegelijkertijd zwanger van onze kindjes. Dat verstevigde ook de band. Twaalf jaar later echter is er ook iets voorgevallen, klaarblijkelijk waardoor de situatie ontstond dat het wel erg eenrichtingsverkeer werd. Ook zonder reden mijns inziens. Ik ben het helemaal met jou eens dat er mensen in je leven verschijnen met een reden en dat er ook weer mensen uit je leven verdwijnen. En dat is okee. Je sloeg zo de spijker op zijn kop met jouw opmerking daarover. Dat dat niet gebruikerig is (bedoeld) maar dat dat nu eenmaal zo werkt. Ik heb een hele lange adem en mensen die mijn dierbaar zijn, daar doe ik veel voor maar ook aan mijn geduld is een eind. Op een gegeven moment was ik het zat en heb haar gelaten, ook al vroeg ik mij nog steeds wel af what happenend down the road. Toen begon zij moeite te doen, ze belde me, ik kwam haar toevallig op het strand tegen. Inmiddels was ik door een hel van een scheiding gegaan (ze was totaal op de hoogte van mijn perikelen), ik had een baan geregeld, kinderopvang en eindelijk had ik een huis. Braaf een adreswijziging met een persoonlijke boodschap gestuurd en pas 3 maanden later belde mevrouw op om langs te komen. En toen hoefde het niet meer van mij. Ik voelde mij zo in de steek gelaten door haar. Andersom had ik namelijk gezorgd dat ik de eerste avond dat ze in haar nieuwe huis zou slapen er met een fles voor mijn part Jip & Janneke champagne samen met haar had geklonken op haar vrijheid en alle goede tijden die zouden komen! Een grotere klap had ze mij niet kunnen geven. Vervolgens heb ik de boot afgehouden en uiteindelijk heeft zij het opgegeven. Wat dus de reden was van de 'time out" weet ik tot op de dag van vandaag (inmiddels 2 jaar later) nog steeds niet. Maar ik heb het geaccepteerd en naast mij neergelegd. Ik vraag helemaal niet veel van een vriendschap maar ik verwacht op voor mij belangrijke momenten toch wel wat support. Ik was er helemaal klaar mee. Het is raar, omdat we best veel gedeeld hebben (ik zat met een megabuik bij haar op kraamvisite en een paar jaar later waren de rollen omgedraaid).. Maar ik denk dat het bij ons gewoon te maken heeft met uit elkaar groeien, ofzo. Zij woonde in een andere plaats dan ik en ik ging ook veel meer om met moeders van school etc. Ik denk dat haar wereldje gewoon net effe wat kleiner was dan het mijne of dat ze het gewoon te druk had met haar wereldje. Ik heb een aantal vriendinnen en die wonen niet allemaal om de hoek. Ik spreek ze meestal ook niet eens elke week, maar ik vind ook niet dat dat nodig is. Het ene moment is er meer contact dan in de volgende periode; soms trek ik met de een wat vaker op dan met de andere, maar als er iets is, zijn we er voor elkaar en we leven allemaal met elkaar mee. We leven zelfs met elkaars voor ons onbekende vriendinnen mee....



Maar goed; als het jou zo dwarszit, waarom stap je gewoon niet naar haar toe? Achteraf heb ik spijt dat ik dat niet gedaan heb. Misschien zijn jullie een beetje een andere kant op gegaan en wil zij jullie vriendschap liever dood laten bloeden omdat dat makkelijker is dan de confrontatie aan te gaan. En wie weet zit ze helemaal niet lekker in haar vel en kan ze niet zeggen dat ze even een pas op de plaats maakt, tijd en ruimte voor zichzelf neemt, omdat ze het gewoon zelf niet helder heeft....



Nou, sterkte ermee en ik denk dat het heel wijs is dat je je beter richt op mensen om je heen die jouw vriendschap wel waarderen en koesteren!

Weten die 2 vrienden misschien ook niet wat er aan de hand is, of spreek je die ook niet echt meer?



Wel een vreemde situatie hoor!

Je hebt nu, na anderhalve maand, nog geen woord van haar gehoord? Terwijl ze meteen al had aangegeven dat ze je zou bellen, en jij duidelijk hebt gemaakt niet te weten wat er aan de hand is en er verdriet om te hebben?



Ongelooflijk...



Krijg je niet de neiging om haar op te zoeken en recht op de man af te vragen wat er nou aan de hand is?



(ik heb meegelezen, nog niet eerder gereageerd)

Vervelend voor je Muis. Heel erg jammer, na 30 jaar vriendschap. Er is al veel gezegd en dat ik ga ik niet allemaal nog eens herhalen, maar ik ben wel heel erg benieuwd hoe mensen die jouw gedrag als pucherig ervaren zelf reageren als:



1) ze met een vriendin thuis afspreken en deze komt zonder af te zeggen niet opdagen om vervolgens

2) tijdens een belangrijk iets (afstuderen) weer zonder af te zeggen niet komt opdagen, terwijl ze had toegezegd te komen

3) vervolgens helemaal nergens meer op reageert behalve andere vriendinnen te zeggen dat ze belt en het dan niet doet



Laten jullie dit gewoon waaien? Ach, ze is niet gekomen, kan mij het schelen? Maken jullie je niet bezorgd, zeker als je weet dat er een of ander op het werk speelt? Laten jullie niets van jullie horen? Nee dus, dat vinden jullie kennelijk pusherig? Gewoon nieuwsgierigheid hoor...



quote:butterfly69 schreef op 10 augustus 2008 @ 09:24:

En ja, ik was ook 'de vriendin'. In mijn geval was er een verkeerde opmerking door haar gemaakt (wat de druppel was) Ik wilde rust en even niets. Maar zij bleef maar bellen, mailen etc. Ik vroeg haar nogmaals om me even met rust te laten en dat ik voorlopig geen contact wilde. Nog steeds bleef ze maar aan me trekken.



Hoi Butterfly,



Maar dat is nu juist het grote verschil. Jij hébt laten weten dat je met rust gelaten wilde worden, jij hébt tijdens het gesprek wat laten weten.



Dat is door Muis' vriendin allemaal niet gedaan. Dan is het toch logisch dat je wilt weten wat er aan de hand is? Natuurlijk moet je voor je eigenwaarde op een gegeven moment wel ophouden met contact opnemen, haar laten, maar volgens mij is dat precies wat Muis gedaan heeft.

quote:Muis66 schreef op 17 augustus 2008 @ 14:04:

[...]





Ze zitten, net als vriendin, allebei op mijn Hyves. Van eentje weet ik niet wat die gaat doen als ik er over zou beginnen. Die ander zou ik wel kunnen benaderen, die gaat daar denk ik wel integer mee om. Maar weet je, ik heb het al eens via hen gespeeld en wil dat niet nog een keertje doen. Bovendien vind ik dat vriendin het zelf naar mij moet doen. Zij heeft kennelijk een probleem met mij en ik vind dat ze dat met mij moet oplossen. Kennelijk wil ze dat niet, inderdaad, vreemde situatie....



Ja dat snap ik wel

Ongelofelijk inderdaad, echt heel erg vreemd. En zoals Wen al vraagt, geen zin om haar er op de man af mee te confronteren?

Muis, natuurlijk verwacht je na 30 jaar vriendschap reactie en toelichting. Maar als ik jouw berichten lees raak ik erg benauwd. Je benadrukt telkens hoe vervelend het voor jou is dat ze jou dit 'aandoet', dat je haar niet mag helpen, etc. Maar hoeveel credits krijgt zij van jou eigenlijk na 30 jaar vriendschap? Ze hoeft niet veel te doen om een deuk en zelfs een definitieve breuk te veroorzaken bij jou. Laat het (nog) een paar weken (misschien zelfs maanden) rusten, blijf niet trekken aan haar en trek ook nog geen definitieve conclusies. Ze heeft meer vrienden, ze heeft dus steun en blijkbaar zoekt ze het nu even niet bij jou. Daar zal ze haar redenen voor hebben. Je weet eenvoudigweg niet of die redenen bij jou liggen. Oké, vervelend voor je maar niet het eind van de wereld.



Vriendschap is 2-richtingsverkeer en als het jou allemaal echt te lang duurt en je wilt echt niet meer met haar verder, so be it. Dat is jouw goed recht. Maar doe dan niet net alsof dat enkel haar te verwijten valt, dat jij er alles aan gedaan hebt en dat jou per definitie niks te verwijten valt. Jij kiest ervoor deze mening te hebben in jullie vriendschap en het is JOUW keuze de stekker eruit te trekken als zij niet reageert op de manier die jou past. Het ligt echt niet allemaal aan haar.



Eens met Feliciaatje (die iets genuanceerder schrijft dan ik momenteel) en Koetje. Je wilt de kant van je vriendin niet belicht zien. Je weet niet wat er is, iedere aanname is een gok. Lullig, vervelend, raar, ja allemaal waar. Maar veroordeel haar niet zo. Nog niet, na 30 jaar vind ik dat echt heel erg snel.

Snoek, wat moet muis dan doen?? Haar 'vriendin' negeert haar al weken, laat níks van zich horen en het enige wat Muis de laatste tijd heeft gedaan is een kaartje sturen dus zo 'too much' is dat niet. ik vind niet dat er muis iets te verwijten valt, ze wordt gewoon genegeerd, vriendin komt niet op belangrijke momenten in muis' leven opdagen, wat kan múis er nog aan doen dan? Met een roos tussen d'r tanden voor de deur gaan staan?

Oké Muis dan is het dus voor jou genoeg. Dat is dan zo. En dan vind ik dat je je vriendin weinig credits geeft. Ik zeg overigens wel iets meer dan alleen dat je de kant van jouw vriendin niet belicht wilt zien. Wederom haal ik uit je mail dat je beledigd bent (mijn woorden), dat je zo niet behandeld wenst te worden (Jouw woorden. Ook niet als jouw vriendin echt iets naars op haar bord heeft momenteel? Ze krijgt ook dan geen ruimte van je?). Kortom, jij bent nog steeds het slachtoffer. Dat er iets naars met je vriendin aan de hand zou kunnen zijn is nog steeds onderbelicht. Vind ik.



Tangerine, ik zeg ook niet dat Muis nog meer moet doen. Juist niet. Gewoon even laten. Ik zeg dat ze het niet zo op zichzelf moet betrekken en haar vriendin wat meer credits moet geven. Dat zeg ik. Muis wordt niet genegeerd door haar vriendin (dat woord heeft al een oordeel in zich), ze is er simpelweg niet en Muis weet niet waarom. Dát is raar, dat zeg ik ook. Dat is vervelend, dat zeg ik ook. Maar negeren, slecht behandelen? Poehee. Ik kan alleen maar hopen dat Muis het bij het rechte eind heeft en dat haar vriendin dus simpelweg onfatsoenlijk is om niks. Lijkt mij onwaarschijnlijk maar goed, ik ken de dame in kwestie niet.



Maar ik zeg ook: als het voor Muis genoeg is, dan is dat zo. En blijkbaar is dat zo. Dat mag van mij (niet dat je mijn toestemming nodig hebt). Dus dan stopt de vriendschap blijkbaar. Maar dat is niet alleen voor rekening van die vriendin. De grens van Muis is naar mijn idee vlot gepasseerd, zeker als iemand ook 30 jaar voor haar klaar heeft gestaan. Maar Muis' grens is Muis' grens en het is voor iedereen gezond daar voor zichzelf goed op te letten.



Of vertoonde de vriendschap eigenlijk al voor deze gekke situatie ernstige scheuren? Was de gelijkwaardigheid ver te zoeken? Muis, jij steunde haar maar zij jou nooit?



Maar goed, ik geloof dat dit simpelweg een geval is van het oneens zijn met elkaar.

En over de mail van Debby1501: nee ik zou het niet laten waaien. Ja dat zou me wat kunnen schelen en ja ik zou bezorgd zijn. Maar nee, ik zou me niet zo beledigd voelen en direct alles op mezelf betrekken. Eerst maar eens proberen uit te zoeken of er niet iets ernstigs met háár aan de hand is. En als ze even niks laat horen en het me dus niet lukt uit te vogelen wat er loos is, dan zal ze wel even behoefte hebben aan rust. Pas als het me te lang duurt (en die periode is voor mij blijkbaar langer dan voor jou), zou ik denken: dan laat ook maar. Maar dan nog, als ze zich alsnog meldt met uitleg, dan staat de deur open. En ja, ik heb ook een vriendin die ik al 30 jaar ken.



Kom op zeg, lees nou wat je schrijft: Dan ga ik hem niet besteden aan mensen die niet eens het fatsoen hebben om iets te melden. Die je gewoon laten zitten met een weekendje en niet het lef hebben om het eerlijk te zeggen, maar je er steeds achter aan laten bellen. Die je beloven op je afstuderen te komen en zonder een woord wegblijven. Die je beloven te bellen en het niet doen. Sorry, met dat soort vrienden heb ik geen vijanden meer nodig.



Hoe snel is jouw ziel gekwetst?? Iemand wordt snel van vriend een vijand bij jou. Nog steeds ben je niet bezig met dat er wel eens iets met háár kan zijn.



Ik vrees dat we het niet eens worden maar ik hoop toch dat je iets aan mijn mail hebt.