Relaties
alle pijlers
vriendin ineens in 'silent modus'
vrijdag 4 juli 2008 om 23:44
Ik ben het even kwijt. Een van mijn beste vriendinnen, die ik al 30 jaar ken, gaat ineens in de silent modus.
Eervorige week mailde ze dat ze wat gezeur had op haar werk. Ik nodigde haar uit voor een weekendje blijven. Ze zou vrijdagavond komen. Belt vrijdagavond op, vriendje komt langs, wordt zaterdag rond het middaguur. Al wie er kwam...dus ik bel en sms van: waar ben je? Vriendin wil liever andere keer, maar ik geef aan dat ik dat niet zo leuk vind, althans, niet op deze manier, want ik bied haar een schouder aan en heb een huis vol voedsel. Of ze dan tenminste komt eten. Vriendin komt berouwvol langs en we hebben het verder gezellig, vriendin blijft tot zondagavond. Vriendin wil de dag erna, op maandag, langskomen voor mijn afstuderen, ook de borrel en eten. Al wie er komt....geen vriendin. Nou wist ik dat de spanningen op haar werk die dag een hoogtepunt konden bereiken. Ik mail 's avonds of alles okee is. Geen antwoord. Idem dito voor smsjes. Telefoontjes neemt ze niet op, noch mobiel, noch thuis. Ik mail dinsdag twee vrienden van haar, leg uit dat ik niet van de controle ben, maar dat ik haar dus niet te pakken krijg en me zorgen maak. Woensdag bel ik haar op haar werk. Ze zegt dat alles okee is en dat ze me die avond zal bellen. Niet dus.
Beide vrienden laten weten dat alles okee is en dat ze mij zal bellen.
Ze belt niet. Ook hoor ik verder helemaal niets van haar.
Ik stuur vandaag een smsje en een mail van: wat is er, want ik hoor helemaal niets. We zouden deze zondag met onze kinderen naar een pretpark gaan, maar omdat ik met een gekneusde voet zit, (kreeg ik op maandagavond), mail ik haar dat ik dus niet kan, maar stel voor dat we desnoods iets anders doen, speeltuin oid waar ik in ieder geval veel kan zitten. Picknick enzo. Ook daarop reageert ze niet.
Ook op mijn smsje en mail van vandaag reageert ze niet. Op haar Hyves kan ik wel zien dat ze achter de computer zit.
Kortom, ze wil duidelijk niet meer met mij praten maar ik snap er de ballen van waarom???? We zijn goed uit elkaar gegaan die zondag, niets aan de hand.
Ik wil het niet weer via die twee vrienden spelen, maar ik begin zo langzamerhand wel boos te worden. Kennelijk heb ik iets gedaan waar ik mij niet van bewust ben. Het lijkt me dat ik toch op zijn minst of een verklaring zou mogen krijgen, of een boos mailtje over iets waar ik mij niet bewust van ben.
Kortom, hoe zouden jullie dit opvatten en vooral, oplossen?
Muis - completely puzzled.....
Eervorige week mailde ze dat ze wat gezeur had op haar werk. Ik nodigde haar uit voor een weekendje blijven. Ze zou vrijdagavond komen. Belt vrijdagavond op, vriendje komt langs, wordt zaterdag rond het middaguur. Al wie er kwam...dus ik bel en sms van: waar ben je? Vriendin wil liever andere keer, maar ik geef aan dat ik dat niet zo leuk vind, althans, niet op deze manier, want ik bied haar een schouder aan en heb een huis vol voedsel. Of ze dan tenminste komt eten. Vriendin komt berouwvol langs en we hebben het verder gezellig, vriendin blijft tot zondagavond. Vriendin wil de dag erna, op maandag, langskomen voor mijn afstuderen, ook de borrel en eten. Al wie er komt....geen vriendin. Nou wist ik dat de spanningen op haar werk die dag een hoogtepunt konden bereiken. Ik mail 's avonds of alles okee is. Geen antwoord. Idem dito voor smsjes. Telefoontjes neemt ze niet op, noch mobiel, noch thuis. Ik mail dinsdag twee vrienden van haar, leg uit dat ik niet van de controle ben, maar dat ik haar dus niet te pakken krijg en me zorgen maak. Woensdag bel ik haar op haar werk. Ze zegt dat alles okee is en dat ze me die avond zal bellen. Niet dus.
Beide vrienden laten weten dat alles okee is en dat ze mij zal bellen.
Ze belt niet. Ook hoor ik verder helemaal niets van haar.
Ik stuur vandaag een smsje en een mail van: wat is er, want ik hoor helemaal niets. We zouden deze zondag met onze kinderen naar een pretpark gaan, maar omdat ik met een gekneusde voet zit, (kreeg ik op maandagavond), mail ik haar dat ik dus niet kan, maar stel voor dat we desnoods iets anders doen, speeltuin oid waar ik in ieder geval veel kan zitten. Picknick enzo. Ook daarop reageert ze niet.
Ook op mijn smsje en mail van vandaag reageert ze niet. Op haar Hyves kan ik wel zien dat ze achter de computer zit.
Kortom, ze wil duidelijk niet meer met mij praten maar ik snap er de ballen van waarom???? We zijn goed uit elkaar gegaan die zondag, niets aan de hand.
Ik wil het niet weer via die twee vrienden spelen, maar ik begin zo langzamerhand wel boos te worden. Kennelijk heb ik iets gedaan waar ik mij niet van bewust ben. Het lijkt me dat ik toch op zijn minst of een verklaring zou mogen krijgen, of een boos mailtje over iets waar ik mij niet bewust van ben.
Kortom, hoe zouden jullie dit opvatten en vooral, oplossen?
Muis - completely puzzled.....
donderdag 21 augustus 2008 om 20:33
quote:Snoek schreef op 21 augustus 2008 @ 20:11:
Ook niet als jouw vriendin echt iets naars op haar bord heeft momenteel? Ze krijgt ook dan geen ruimte van je?). Sorry, wat is er gebeurd? Ik weet van niets......ze krijgt alle ruimte, maar dan moet ze me toch vertellen wat. Zelfs als ze zegt: effe time out. Dan vind ik dat goed. Dan bied ik mijn hulp aan, wanneer ze dat wil. Kortom, jij bent nog steeds het slachtoffer. Nee. Ik geef alleen maar aan dat ik het niet leuk vind. Nergens druk ik mezelf in een slachtofferrol. Dat er iets naars met je vriendin aan de hand zou kunnen zijn is nog steeds onderbelicht. Dat ben ik met je eens. Ik wacht op toeLICHTing van vriendin. Vind ik.
Maar negeren, slecht behandelen? Hoezo, ze negeert me niet??? Leg uit.
De grens van Muis is naar mijn idee vlot gepasseerd, zeker als iemand ook 30 jaar voor haar klaar heeft gestaan. Pardon, ik heb zeker niet 30 jaar voor haar klaargestaan? Als mijn grens zo kort is, heb ik geen relatie van 30 jaar met haar. Ik heb vriendschappen die ruimschoots de 20 jaar overschrijden en die hebben ergere momenten gekend, ergere tussentijdse stiltes die geen barriere vormden. Dus kom op zeg! Ik weet dat je 1 kant van het verhaal hoort, maar ik kan alleen maar verwijzen naar Debby's posting. Als zij enig respect voor mij heeft laat ze me weten dat ze die time out wil. Maar Muis' grens is Muis' grens en het is voor iedereen gezond daar voor zichzelf goed op te letten.
Of vertoonde de vriendschap eigenlijk al voor deze gekke situatie ernstige scheuren? Was de gelijkwaardigheid ver te zoeken? Muis, jij steunde haar maar zij jou nooit? Dat vind ik dus heel kwalijk. Als er potverdorie iemand altijd klaar staat ben ik het wel. Ik krijg juist te horen (vanmiddag nog van een vriendin die psycholoog is - en me echt niet spaart als dat nodig is) dat ik veel te aardig ben, teveel misbruik van me laat maken. Jeemig, hoe vaak ik haar weer niet heb opgevangen als ze weer problemen had met een vent. Wat dat betreft kan IK in ieder geval zeggen dat het gelijkwaardig was. Zij heeft daar een andere invulling over.
Maar goed, ik geloof dat dit simpelweg een geval is van het oneens zijn met elkaar. Precies.
Ook niet als jouw vriendin echt iets naars op haar bord heeft momenteel? Ze krijgt ook dan geen ruimte van je?). Sorry, wat is er gebeurd? Ik weet van niets......ze krijgt alle ruimte, maar dan moet ze me toch vertellen wat. Zelfs als ze zegt: effe time out. Dan vind ik dat goed. Dan bied ik mijn hulp aan, wanneer ze dat wil. Kortom, jij bent nog steeds het slachtoffer. Nee. Ik geef alleen maar aan dat ik het niet leuk vind. Nergens druk ik mezelf in een slachtofferrol. Dat er iets naars met je vriendin aan de hand zou kunnen zijn is nog steeds onderbelicht. Dat ben ik met je eens. Ik wacht op toeLICHTing van vriendin. Vind ik.
Maar negeren, slecht behandelen? Hoezo, ze negeert me niet??? Leg uit.
De grens van Muis is naar mijn idee vlot gepasseerd, zeker als iemand ook 30 jaar voor haar klaar heeft gestaan. Pardon, ik heb zeker niet 30 jaar voor haar klaargestaan? Als mijn grens zo kort is, heb ik geen relatie van 30 jaar met haar. Ik heb vriendschappen die ruimschoots de 20 jaar overschrijden en die hebben ergere momenten gekend, ergere tussentijdse stiltes die geen barriere vormden. Dus kom op zeg! Ik weet dat je 1 kant van het verhaal hoort, maar ik kan alleen maar verwijzen naar Debby's posting. Als zij enig respect voor mij heeft laat ze me weten dat ze die time out wil. Maar Muis' grens is Muis' grens en het is voor iedereen gezond daar voor zichzelf goed op te letten.
Of vertoonde de vriendschap eigenlijk al voor deze gekke situatie ernstige scheuren? Was de gelijkwaardigheid ver te zoeken? Muis, jij steunde haar maar zij jou nooit? Dat vind ik dus heel kwalijk. Als er potverdorie iemand altijd klaar staat ben ik het wel. Ik krijg juist te horen (vanmiddag nog van een vriendin die psycholoog is - en me echt niet spaart als dat nodig is) dat ik veel te aardig ben, teveel misbruik van me laat maken. Jeemig, hoe vaak ik haar weer niet heb opgevangen als ze weer problemen had met een vent. Wat dat betreft kan IK in ieder geval zeggen dat het gelijkwaardig was. Zij heeft daar een andere invulling over.
Maar goed, ik geloof dat dit simpelweg een geval is van het oneens zijn met elkaar. Precies.
donderdag 21 augustus 2008 om 20:43
quote:Snoek schreef op 21 augustus 2008 @ 20:24:
En over de mail van Debby1501: nee ik zou het niet laten waaien. Ja dat zou me wat kunnen schelen en ja ik zou bezorgd zijn. Maar nee, ik zou me niet zo beledigd voelen en direct alles op mezelf betrekken. Eerst maar eens proberen uit te zoeken of er niet iets ernstigs met háár aan de hand is. Volgens mij heb ik dat gedaan. Ik heb op de dag van uitreiking een telefoontje gepleegd, een smsje verstuurd en s'avonds gemaild. Ik heb de volgende dag gemaild. Ik heb aan haar vrienden gevraagd of er wat is (bezorgd, ja), en een kaartje ruim een maand later gestuurd. Ja ik heb dus geprobeerd het uit te zoeken en volgens mij was dat wat jou benauwde, dus hoe zit dat? En als ze even niks laat horen en het me dus niet lukt uit te vogelen wat er loos is, dan zal ze wel even behoefte hebben aan rust. Pas als het me te lang duurt (en die periode is voor mij blijkbaar langer dan voor jou), zou ik denken: dan laat ook maar. Maar dan nog, als ze zich alsnog meldt met uitleg, dan staat de deur open. En ja, ik heb ook een vriendin die ik al 30 jaar ken.
Kom op zeg, lees nou wat je schrijft: Dan ga ik hem niet besteden aan mensen die niet eens het fatsoen hebben om iets te melden. Die je gewoon laten zitten met een weekendje en niet het lef hebben om het eerlijk te zeggen, maar je er steeds achter aan laten bellen. Die je beloven op je afstuderen te komen en zonder een woord wegblijven. Die je beloven te bellen en het niet doen. Sorry, met dat soort vrienden heb ik geen vijanden meer nodig.
Hoe snel is jouw ziel gekwetst?? Niet zo snel hoor. Dat maak jij ervan, niet ik. Het laatste is een uitdrukking, weet je. Iemand wordt snel van vriend een vijand bij jou. Nee hoor, dat is ze niet. ze is alleen exit. Haten enzo dat doe ik niet. Nog steeds ben je niet bezig met dat er wel eens iets met háár kan zijn. Zie boven. Ik zou WILLEN dat ze het me zegt. Ze hoeft niet te zeggen van hoe of wat, ze hoeft zelfs niet bij mij te komen voor hulp als ze dat niet wil. Ze is welkom, ik wil graag helpen, maar hoe kan ik in godsnaam bezig zijn met iets dat loos is met haar als ze haar mond niet opentrekt naar mij, op geen enkele wijze? Ik ben docent en vertaler, niet helderziende.
Ik vrees dat we het niet eens worden maar ik hoop toch dat je iets aan mijn mail hebt. Ik begrijp waar je heen wilt. Maar ik heb besloten dat ik dit niet wil. Nogmaals, zo ga je niet met elkaar om. Als 30 jaar je lief is, laat je iemand niet op de een op andere dag zonder meer keihard vallen. Dit is nog nooit eerder voorgekomen. Ik heb zat vrienden die even een time out nemen, en als we de draad weer oppakken, zit er nog geen breukje in. Dat hadden wij niet, wij hadden een regelmatige, constante vriendschap waarbij altijd de ruimte ongevraagd gevraagd werd en zonder meer gegeven werd. Ik zeg niet voor niets 'ineens in silent modus'. Onze relatie was niet zo en ik kan niet verzinnen waarom die wel ineens zo is geworden. Ik weet dat ze dit truukje van niet meer van zich laten horen met kerels flikte, en daarom als die mannen ineens voor haar deur stonden voor uitleg, kon ik haar komen redden (dus hoezo niet-klaar-staan????) maar ik had nooit gedacht dat ze het ook op haar vriendinnen zou loslaten.
En over de mail van Debby1501: nee ik zou het niet laten waaien. Ja dat zou me wat kunnen schelen en ja ik zou bezorgd zijn. Maar nee, ik zou me niet zo beledigd voelen en direct alles op mezelf betrekken. Eerst maar eens proberen uit te zoeken of er niet iets ernstigs met háár aan de hand is. Volgens mij heb ik dat gedaan. Ik heb op de dag van uitreiking een telefoontje gepleegd, een smsje verstuurd en s'avonds gemaild. Ik heb de volgende dag gemaild. Ik heb aan haar vrienden gevraagd of er wat is (bezorgd, ja), en een kaartje ruim een maand later gestuurd. Ja ik heb dus geprobeerd het uit te zoeken en volgens mij was dat wat jou benauwde, dus hoe zit dat? En als ze even niks laat horen en het me dus niet lukt uit te vogelen wat er loos is, dan zal ze wel even behoefte hebben aan rust. Pas als het me te lang duurt (en die periode is voor mij blijkbaar langer dan voor jou), zou ik denken: dan laat ook maar. Maar dan nog, als ze zich alsnog meldt met uitleg, dan staat de deur open. En ja, ik heb ook een vriendin die ik al 30 jaar ken.
Kom op zeg, lees nou wat je schrijft: Dan ga ik hem niet besteden aan mensen die niet eens het fatsoen hebben om iets te melden. Die je gewoon laten zitten met een weekendje en niet het lef hebben om het eerlijk te zeggen, maar je er steeds achter aan laten bellen. Die je beloven op je afstuderen te komen en zonder een woord wegblijven. Die je beloven te bellen en het niet doen. Sorry, met dat soort vrienden heb ik geen vijanden meer nodig.
Hoe snel is jouw ziel gekwetst?? Niet zo snel hoor. Dat maak jij ervan, niet ik. Het laatste is een uitdrukking, weet je. Iemand wordt snel van vriend een vijand bij jou. Nee hoor, dat is ze niet. ze is alleen exit. Haten enzo dat doe ik niet. Nog steeds ben je niet bezig met dat er wel eens iets met háár kan zijn. Zie boven. Ik zou WILLEN dat ze het me zegt. Ze hoeft niet te zeggen van hoe of wat, ze hoeft zelfs niet bij mij te komen voor hulp als ze dat niet wil. Ze is welkom, ik wil graag helpen, maar hoe kan ik in godsnaam bezig zijn met iets dat loos is met haar als ze haar mond niet opentrekt naar mij, op geen enkele wijze? Ik ben docent en vertaler, niet helderziende.
Ik vrees dat we het niet eens worden maar ik hoop toch dat je iets aan mijn mail hebt. Ik begrijp waar je heen wilt. Maar ik heb besloten dat ik dit niet wil. Nogmaals, zo ga je niet met elkaar om. Als 30 jaar je lief is, laat je iemand niet op de een op andere dag zonder meer keihard vallen. Dit is nog nooit eerder voorgekomen. Ik heb zat vrienden die even een time out nemen, en als we de draad weer oppakken, zit er nog geen breukje in. Dat hadden wij niet, wij hadden een regelmatige, constante vriendschap waarbij altijd de ruimte ongevraagd gevraagd werd en zonder meer gegeven werd. Ik zeg niet voor niets 'ineens in silent modus'. Onze relatie was niet zo en ik kan niet verzinnen waarom die wel ineens zo is geworden. Ik weet dat ze dit truukje van niet meer van zich laten horen met kerels flikte, en daarom als die mannen ineens voor haar deur stonden voor uitleg, kon ik haar komen redden (dus hoezo niet-klaar-staan????) maar ik had nooit gedacht dat ze het ook op haar vriendinnen zou loslaten.
donderdag 21 augustus 2008 om 20:56
Hoooo nou. Ik vráág of hoe het zit met de gelijkwaardigheid. Ik vel geen oordeel. Dus ik vraag me af wat er kwalijk is aan mijn vraag. Die vraag (of eigenlijk het antwoord) is juist bedoeld om jouw mening te steunen (of misschien niet, maar het gaat me om de nuance in dit hele verhaal). Maar je antwoordt niet, je vliegt in de gordijnen. Ik zeg ook nergens dat jij niet voor háár 30 jaar hebt klaar gestaan. Ik vraag me werkelijk af waarom je zo in de verdediging schiet.
Overigens, als de één een vriendschap gelijkwaardig vindt en de ander niet, dan is die vriendschap per definitie niet gelijkwaardig. Of ben ik nou gek?
Doe er iets aan dat je te aardig bent, te veel misbruik van jezelf laat maken. Als dat het probleem is (ALS, zeg ik), dan kon dat ook wel eens de oorzaak zijn van de gekke situatie nu. Ze heeft wellicht (ik zeg wellicht) misbruik van je gemaakt, dat is niet zo fraai maar daar was je zelf bij. Dus dat is dan een goede, nogal zure helaas, les voor jezelf. Het goede nieuws is: dat gebeurt je geen 2e keer.
Negeren is een woord met waarde-oordeel, dat bedoel ik. Negeren heeft een kwade opzet in zich, dat vind ik. Het gaat misschien niet om jou maar om haar. Ze negeert jou niet, ze heeft zelf rust nodig en dat ze niet komt is geen kwade opzet. Zou kunnen. En soms moet je een vriendin ruimte geven, ook zonder toelichting. Dat kun je niet of dat wil je niet. En dat is persoonlijk, dat is je goed recht.
Alle argumenten/meningen die je hier krijgt van mensen die het niet met je eens zijn, veeg je van tafel. Dus dat betekent dat je allang weet hoe je erover denkt. Ik merk dat ik niet over kan brengen hoe ik er tegenaan kijk. Misschien ben ik onduidelijk. Maakt ook niet uit, je hebt je beslissing genomen en als je daar achter staat is iedere verdere poging van mij de andere kant te laten zien (of Feliciaatje, Koetje of wie dan ook met een andere mening) van geen toegevoegde waarde.
Het belangrijkste is dat jij achter je eigen beslissing staat. Voor jou is het genoeg zo, en dan is dat zo. Nee, dit bedoel ik niet cynisch, ironisch of anderszins lelijk. Dit meen ik. Jouw grens is jouw grens (zoals ik al eerder zei) en niet de mijne. Ik poogde enkel de andere zijde te laten zien, that's all.
Overigens, als de één een vriendschap gelijkwaardig vindt en de ander niet, dan is die vriendschap per definitie niet gelijkwaardig. Of ben ik nou gek?
Doe er iets aan dat je te aardig bent, te veel misbruik van jezelf laat maken. Als dat het probleem is (ALS, zeg ik), dan kon dat ook wel eens de oorzaak zijn van de gekke situatie nu. Ze heeft wellicht (ik zeg wellicht) misbruik van je gemaakt, dat is niet zo fraai maar daar was je zelf bij. Dus dat is dan een goede, nogal zure helaas, les voor jezelf. Het goede nieuws is: dat gebeurt je geen 2e keer.
Negeren is een woord met waarde-oordeel, dat bedoel ik. Negeren heeft een kwade opzet in zich, dat vind ik. Het gaat misschien niet om jou maar om haar. Ze negeert jou niet, ze heeft zelf rust nodig en dat ze niet komt is geen kwade opzet. Zou kunnen. En soms moet je een vriendin ruimte geven, ook zonder toelichting. Dat kun je niet of dat wil je niet. En dat is persoonlijk, dat is je goed recht.
Alle argumenten/meningen die je hier krijgt van mensen die het niet met je eens zijn, veeg je van tafel. Dus dat betekent dat je allang weet hoe je erover denkt. Ik merk dat ik niet over kan brengen hoe ik er tegenaan kijk. Misschien ben ik onduidelijk. Maakt ook niet uit, je hebt je beslissing genomen en als je daar achter staat is iedere verdere poging van mij de andere kant te laten zien (of Feliciaatje, Koetje of wie dan ook met een andere mening) van geen toegevoegde waarde.
Het belangrijkste is dat jij achter je eigen beslissing staat. Voor jou is het genoeg zo, en dan is dat zo. Nee, dit bedoel ik niet cynisch, ironisch of anderszins lelijk. Dit meen ik. Jouw grens is jouw grens (zoals ik al eerder zei) en niet de mijne. Ik poogde enkel de andere zijde te laten zien, that's all.
donderdag 21 augustus 2008 om 21:19
Snoek, laat ik het zo zeggen, je schreef het zelf ook al: het komt wat ongenuanceerd uit je computer. Ik voelde me inderdaad aangevallen door jouw tekst. Ik zal het samenvatten zoals het op mij overkwam, waarbij ik nadrukkelijk wil stellen dat je dat wellicht niet zó hebt bedoeld.
Je geeft aan "Maar doe dan niet net alsof dat enkel haar te verwijten valt, dat jij er alles aan gedaan hebt en dat jou per definitie niks te verwijten valt." Ik verwijt nergens, ik heb naar mijn mening wel genoeg gedaan en mogelijk valt mij van alles te verwijten, maar mijn vraag is dan, wat? Ik vind het feit dat ik niets hoor, niet leuk. Ik geef aan: ik kan dan niets veranderen. Om even een 'actueel' geval te nemen, onder de pijler OVERIG heeft Antonio een groot betoog gehouden over de viva. Je kan het er mee eens zijn of niet, en de viva kan er iets mee doen, of niet, maar feit is, Toon is er niet blij mee, geeft dat aan en geeft dat in detail aan. Daar kun je wat mee. Of niet. Ik kan hier niets mee. Nogmaals, een opmerking van 'ik wil rust' vertelt mij al heel veel. Dan antwoord ik, die krijg je, zolang je wilt, als je maar weet dat mijn deur open staat. Ik zou dan bijv, na een maand of 3 eens een lief kaartje of mailtje hebben gestuurd zo van: alles goed? Ik noem maar wat.
Verder schrijf je: Hoe snel is jouw ziel gekwetst?? Iemand wordt snel van vriend een vijand bij jou. Nog steeds ben je niet bezig met dat er wel eens iets met háár kan zijn.Dat vind ik aanmatigend. Ik geef alleen maar aan dat ik met alle liefde tijd en energie in mensen steek, maar zoals je zegt, het werkt wel twee kanten op. Toen ik nog getrouwd was, hadden (nu ex) man en ik vrienden die hun verjaardag op de dag zelf vierden. Als je niet kon, was dat een doodzonde. Dat meen ik echt. Omdat man studeerde konden wij vaak niet, en dat was al een minnetje achter onze naam. Toen wij een keertje na een college met 140 over de snelweg naar hen toegingen kregen we te horen 'jullie zijn te laat, de taart is op'. We kregen letterlijk een 'oprotkoffie'. Toen had ik er genoeg van. Dan ben ik wellicht heel simpel: ik ga dan liever naar mensen die mijn neus graag zien ipv mijn hielen.
En ja, er kan iets met haar zijn, maar wat? Ik kan aanbieden om te helpen, maar als ik haar help door rust te geven, vertel me dat. Ik vind het echt onfatsoenlijk om iemand echt te negeren. Ze is niet ziek, ze zat gewoon op haar werk, is actief op Hyves en volgens haar vrienden gaat het goed met haar. Dus kan ze ook mij laten weten dat ze rust wil.
Maar Muis' grens is Muis' grens en het is voor iedereen gezond daar voor zichzelf goed op te letten. Ik vind de toonzetting hier erg aanmatigend.
Of vertoonde de vriendschap eigenlijk al voor deze gekke situatie ernstige scheuren? Was de gelijkwaardigheid ver te zoeken? Muis, jij steunde haar maar zij jou nooit? en deze aanname vind ik ook niet erg aardig.
Kortom, misschien heb je het niet zo sterk bedoeld, ik weet ook dat dingen op papier altijd veel harder overkomen omdat je de emotie er niet achter ziet maar ik vond je mails erg veroordelend.
Ik vind nog altijd dat ik getracht heb om inzichtelijk te krijgen wat er aan de hand is. Dat lijkt me redelijk na 30 jaar. Wat is dan 30 jaar waard als je iemand zo gaat negeren? Kijk, ik heb ook wel eens een vriendschap beëindigd, maar ofwel die bloedde echt dood en niet van de een op de andere dag in de silent modus, of we kwamen er niet uit en namen een timeout. Soms voorgoed, waarbij we dan vaak nog wel het netjes met elkaar afhandelden, of het bleef bij de timeout en die is 'voortdurend'.
Over de tegenargumenten heb ik aangegeven dat ik mogelijk nadrukkelijk ben overgekomen, omdat ik een aantal keren belde. Maar ze gaf aan, bijv. dat ze kwam naar die uitreiking. Ze was er niet, en op een gegeven moment mocht ze er niet meer in. Dan moet ze dus anderhalf uur buiten staan. Daarom belde ik pal voor de uitreiking (en een sms) van: ze gooien over 5 minuten de deur dicht, als je dat niet redt, ga dan naar het cafe en bestel een borrel op mijn kosten, ze weten dat ik kom. Dus ja, veel gebeld enzo, kan, maar daar waren de omstandigheden naar. Ik heb ook aangegeven dat ik daarmee geen problemen heb. Dat het zo kan overkomen. En wellicht ben ik daarin overdreven geweest door me druk te maken over het feit dat ze te laat zou komen - dat is haar probleem feitelijk en niet het mijne.
Nogmaals, misschien heb je het niet zo bedoeld, wil ik echt, oprecht, aannemen. Het kwam zo over en dat maakte me boos.
Je geeft aan "Maar doe dan niet net alsof dat enkel haar te verwijten valt, dat jij er alles aan gedaan hebt en dat jou per definitie niks te verwijten valt." Ik verwijt nergens, ik heb naar mijn mening wel genoeg gedaan en mogelijk valt mij van alles te verwijten, maar mijn vraag is dan, wat? Ik vind het feit dat ik niets hoor, niet leuk. Ik geef aan: ik kan dan niets veranderen. Om even een 'actueel' geval te nemen, onder de pijler OVERIG heeft Antonio een groot betoog gehouden over de viva. Je kan het er mee eens zijn of niet, en de viva kan er iets mee doen, of niet, maar feit is, Toon is er niet blij mee, geeft dat aan en geeft dat in detail aan. Daar kun je wat mee. Of niet. Ik kan hier niets mee. Nogmaals, een opmerking van 'ik wil rust' vertelt mij al heel veel. Dan antwoord ik, die krijg je, zolang je wilt, als je maar weet dat mijn deur open staat. Ik zou dan bijv, na een maand of 3 eens een lief kaartje of mailtje hebben gestuurd zo van: alles goed? Ik noem maar wat.
Verder schrijf je: Hoe snel is jouw ziel gekwetst?? Iemand wordt snel van vriend een vijand bij jou. Nog steeds ben je niet bezig met dat er wel eens iets met háár kan zijn.Dat vind ik aanmatigend. Ik geef alleen maar aan dat ik met alle liefde tijd en energie in mensen steek, maar zoals je zegt, het werkt wel twee kanten op. Toen ik nog getrouwd was, hadden (nu ex) man en ik vrienden die hun verjaardag op de dag zelf vierden. Als je niet kon, was dat een doodzonde. Dat meen ik echt. Omdat man studeerde konden wij vaak niet, en dat was al een minnetje achter onze naam. Toen wij een keertje na een college met 140 over de snelweg naar hen toegingen kregen we te horen 'jullie zijn te laat, de taart is op'. We kregen letterlijk een 'oprotkoffie'. Toen had ik er genoeg van. Dan ben ik wellicht heel simpel: ik ga dan liever naar mensen die mijn neus graag zien ipv mijn hielen.
En ja, er kan iets met haar zijn, maar wat? Ik kan aanbieden om te helpen, maar als ik haar help door rust te geven, vertel me dat. Ik vind het echt onfatsoenlijk om iemand echt te negeren. Ze is niet ziek, ze zat gewoon op haar werk, is actief op Hyves en volgens haar vrienden gaat het goed met haar. Dus kan ze ook mij laten weten dat ze rust wil.
Maar Muis' grens is Muis' grens en het is voor iedereen gezond daar voor zichzelf goed op te letten. Ik vind de toonzetting hier erg aanmatigend.
Of vertoonde de vriendschap eigenlijk al voor deze gekke situatie ernstige scheuren? Was de gelijkwaardigheid ver te zoeken? Muis, jij steunde haar maar zij jou nooit? en deze aanname vind ik ook niet erg aardig.
Kortom, misschien heb je het niet zo sterk bedoeld, ik weet ook dat dingen op papier altijd veel harder overkomen omdat je de emotie er niet achter ziet maar ik vond je mails erg veroordelend.
Ik vind nog altijd dat ik getracht heb om inzichtelijk te krijgen wat er aan de hand is. Dat lijkt me redelijk na 30 jaar. Wat is dan 30 jaar waard als je iemand zo gaat negeren? Kijk, ik heb ook wel eens een vriendschap beëindigd, maar ofwel die bloedde echt dood en niet van de een op de andere dag in de silent modus, of we kwamen er niet uit en namen een timeout. Soms voorgoed, waarbij we dan vaak nog wel het netjes met elkaar afhandelden, of het bleef bij de timeout en die is 'voortdurend'.
Over de tegenargumenten heb ik aangegeven dat ik mogelijk nadrukkelijk ben overgekomen, omdat ik een aantal keren belde. Maar ze gaf aan, bijv. dat ze kwam naar die uitreiking. Ze was er niet, en op een gegeven moment mocht ze er niet meer in. Dan moet ze dus anderhalf uur buiten staan. Daarom belde ik pal voor de uitreiking (en een sms) van: ze gooien over 5 minuten de deur dicht, als je dat niet redt, ga dan naar het cafe en bestel een borrel op mijn kosten, ze weten dat ik kom. Dus ja, veel gebeld enzo, kan, maar daar waren de omstandigheden naar. Ik heb ook aangegeven dat ik daarmee geen problemen heb. Dat het zo kan overkomen. En wellicht ben ik daarin overdreven geweest door me druk te maken over het feit dat ze te laat zou komen - dat is haar probleem feitelijk en niet het mijne.
Nogmaals, misschien heb je het niet zo bedoeld, wil ik echt, oprecht, aannemen. Het kwam zo over en dat maakte me boos.
donderdag 21 augustus 2008 om 21:41
Ik stelde een vraag over de gelijkwaardigheid, ik deed geen aanname. Dan had ik er geen vraagteken achter gezet. En wat is er aanmatigend aan dat ik het gezond vind dat iedereen op zijn eigen grenzen let? Dat begrijp ik niet. Ik ben de laatste persoon op deze aardbol die aanmatigend is, laat staan een dergelijke toon aanslaat. Maar we kennen elkaar niet en teksten zijn wat dat betreft 'link', zonder geluid en non-verbale communicatie. Dus als het zo op jou overkomt, dan komt dat zo over. Of ik het zo bedoeld heb of niet.
En ja, als iemand het niet met je eens is (overigens niet op alle onderdelen, maar daar lees je overheen), dan kun je je aangevallen voelen. Ik voel me nu zelfs beledigd en enigszins gekwetst dat ik aanmatigend word genoemd terwijl ik enkel wil relativeren en op een respectvolle (wellicht wat direct, maar dat is iets anders) manier een spiegel wil voorhouden.
Ik vind het jammer dat je de delen uit mijn postings waar ik het wel met je eens ben, of je enkel een vraag stel ter relativering of nuancering niet benoemt. Het lukt me niet om de voor jou juiste toon te hanteren en ik roep zelfs woede bij je op. Dat wil ik niet dus ik laat het hierbij. Sterkte met je beslissing en ik hoop dat er toch nog iets te redden valt van jullie vriendschap.
Groet, Snoek
En ja, als iemand het niet met je eens is (overigens niet op alle onderdelen, maar daar lees je overheen), dan kun je je aangevallen voelen. Ik voel me nu zelfs beledigd en enigszins gekwetst dat ik aanmatigend word genoemd terwijl ik enkel wil relativeren en op een respectvolle (wellicht wat direct, maar dat is iets anders) manier een spiegel wil voorhouden.
Ik vind het jammer dat je de delen uit mijn postings waar ik het wel met je eens ben, of je enkel een vraag stel ter relativering of nuancering niet benoemt. Het lukt me niet om de voor jou juiste toon te hanteren en ik roep zelfs woede bij je op. Dat wil ik niet dus ik laat het hierbij. Sterkte met je beslissing en ik hoop dat er toch nog iets te redden valt van jullie vriendschap.
Groet, Snoek
donderdag 21 augustus 2008 om 23:24
Hoi Snoek,
Geen sneer naar jou, maar ik denk dat er niets meer te redden valt. Mijn grenzen zijn eenvoudigweg bereikt. Waarbij ik niet uitsluit, iets wat je al eerder in min of meer deze bewoordingen zei, dat er een ongelijke verhouding is. Misschien interpreteert zij dingen wel anders dan ik. Dat is wrang om na 30 jaar achter te komen. Ik begrijp in alle oprechtheid nog steeds echt niet wat er aan de hand is. Ja, dat ze rust wil. Dat begrijp ik. Maar wat mijn positie daarin is, en hoe ik daar in kan helpen - desnoods door weg te blijven - ik weet het niet. Het is voor mij frustrerend. Ik ben zelf docent Communicatie (oa.) en heb altijd geleerd dat je het meeste bereikt, in alle opzichten, door aan te geven wat je (niet) wilt. Voorbeeld: mijn ex heeft om diverse redenen een 'rotvakantie' gehad. Als ik de klachten hoor, dan hoor ik vooral: klage maar het niet bij de reisorganisatie of receptie melden. Dan kun je er zo weinig aan veranderen. Mopperen in je hotelkamer horen alleen je medereisgenoten. Dan kun je het wel een rothotel en een k*treisorganisatie vinden, maar je hebt ze geen kans gegeven het op te lossen. Want zij verkeren in de gelukzalige veronderstelling dat de reiziger tevreden is. Natuurlijk: als je het bespreekbaar maakt en ze lossen het alsnog niet op, heb je alle reden tot mopperen. Mijn punt is: ik word in een situatie geparkeerd, waar ik kennelijk schulidg aan ben, maar (a), ik weet niet wat er aan de hand is en (b), weet niet wat te doen om de situatie te keren, danwel aan mezelf te werken. Dat frustreert. En dat maakt dat je vriendschap ongelijkwaardig is. Het is alleen nogal wat om daar na 30 jaar pas achter te komen....
Geen sneer naar jou, maar ik denk dat er niets meer te redden valt. Mijn grenzen zijn eenvoudigweg bereikt. Waarbij ik niet uitsluit, iets wat je al eerder in min of meer deze bewoordingen zei, dat er een ongelijke verhouding is. Misschien interpreteert zij dingen wel anders dan ik. Dat is wrang om na 30 jaar achter te komen. Ik begrijp in alle oprechtheid nog steeds echt niet wat er aan de hand is. Ja, dat ze rust wil. Dat begrijp ik. Maar wat mijn positie daarin is, en hoe ik daar in kan helpen - desnoods door weg te blijven - ik weet het niet. Het is voor mij frustrerend. Ik ben zelf docent Communicatie (oa.) en heb altijd geleerd dat je het meeste bereikt, in alle opzichten, door aan te geven wat je (niet) wilt. Voorbeeld: mijn ex heeft om diverse redenen een 'rotvakantie' gehad. Als ik de klachten hoor, dan hoor ik vooral: klage maar het niet bij de reisorganisatie of receptie melden. Dan kun je er zo weinig aan veranderen. Mopperen in je hotelkamer horen alleen je medereisgenoten. Dan kun je het wel een rothotel en een k*treisorganisatie vinden, maar je hebt ze geen kans gegeven het op te lossen. Want zij verkeren in de gelukzalige veronderstelling dat de reiziger tevreden is. Natuurlijk: als je het bespreekbaar maakt en ze lossen het alsnog niet op, heb je alle reden tot mopperen. Mijn punt is: ik word in een situatie geparkeerd, waar ik kennelijk schulidg aan ben, maar (a), ik weet niet wat er aan de hand is en (b), weet niet wat te doen om de situatie te keren, danwel aan mezelf te werken. Dat frustreert. En dat maakt dat je vriendschap ongelijkwaardig is. Het is alleen nogal wat om daar na 30 jaar pas achter te komen....
vrijdag 22 augustus 2008 om 11:24
@Muis
Ik volg dit topic al een tijdje en elke keer als je weer post, hoop ik dat je wat gehoord hebt van je vriendin. Ik vind ook dat je genegeerd wordt door haar, vind dat dat een van de ergste dingen is die je iemand aan kunt doen in een vriendschap omdat ze jou hierdoor geen enkele uitleg geeft en je alleen maar kunt gissen. Mijn moeder was altijd zo, ze negeerde me altijd als ik iets had gedaan wat in haar ogen niet goed was. Ze was meer van de non-verbale communicatie zeg maar. Vaak wist ik niet wat er aan de hand was, maar vond ik de situatie zo frustrerend dat ik er alles aan deed dat het weer goed kwam incluis excuses aanbieden voor dingen waar ik geen flauw idee voor had. Het gevolg ervan is dat ik het op een gegeven moment zat was, als je niet op een normale manier met mij kunt communiceren, laat dan maar. Ik heb er met huidige vriendschappen soms wel moeite mee, maar mijn vrienden weten ervan af en houden er rekening mee.
Ik vind de keuze die je gemaakt heeft, de beste keuze die je kon maken. Je hoeft niet meer energie in iemand te steken, meer aandacht aan iemand te besteden dan je hebt gedaan. Een hele dikke knuffel en hoop voor je dat je de redenen van haar nog te horen krijgt, zodat je het beter af kunt sluiten...want heb het idee dat het je toch nog wel bezighoudt.
Kikkerjet
Ik volg dit topic al een tijdje en elke keer als je weer post, hoop ik dat je wat gehoord hebt van je vriendin. Ik vind ook dat je genegeerd wordt door haar, vind dat dat een van de ergste dingen is die je iemand aan kunt doen in een vriendschap omdat ze jou hierdoor geen enkele uitleg geeft en je alleen maar kunt gissen. Mijn moeder was altijd zo, ze negeerde me altijd als ik iets had gedaan wat in haar ogen niet goed was. Ze was meer van de non-verbale communicatie zeg maar. Vaak wist ik niet wat er aan de hand was, maar vond ik de situatie zo frustrerend dat ik er alles aan deed dat het weer goed kwam incluis excuses aanbieden voor dingen waar ik geen flauw idee voor had. Het gevolg ervan is dat ik het op een gegeven moment zat was, als je niet op een normale manier met mij kunt communiceren, laat dan maar. Ik heb er met huidige vriendschappen soms wel moeite mee, maar mijn vrienden weten ervan af en houden er rekening mee.
Ik vind de keuze die je gemaakt heeft, de beste keuze die je kon maken. Je hoeft niet meer energie in iemand te steken, meer aandacht aan iemand te besteden dan je hebt gedaan. Een hele dikke knuffel en hoop voor je dat je de redenen van haar nog te horen krijgt, zodat je het beter af kunt sluiten...want heb het idee dat het je toch nog wel bezighoudt.
Kikkerjet
vrijdag 22 augustus 2008 om 12:19
Nou, Muis, je krijgt aardig wat over je heen. Maar dat geeft niet, dat helpt wel om verder te komen. Zo kan je prima dingen van je afschrijven waarmee je dingen toch stukje bij beetje verwerkt en inmiddels tot de conclusie bent gekomen dat je meer waard bent dan zulk gedrag!
Mensen komen in je leven for a reason en soms verdwijnen ze weer. Without reason blijkbaar! Het blijft een raadsel en het blijft jammer, maar ik denk dat het time to move on is! Elimineren zou ik zeggen; althans wel in je hoofd. Want het is gewoon zonde van al je energie!
Misschien komt de dag en dan staat ze op de stoep. Of je komt er op een andere manier achter wat er nou allemaal aan de hand was. Of en wat er dan nog van jouw vriendschappelijke gevoel naar haar over is, is dan natuurlijk wel de vraag!
Mensen komen in je leven for a reason en soms verdwijnen ze weer. Without reason blijkbaar! Het blijft een raadsel en het blijft jammer, maar ik denk dat het time to move on is! Elimineren zou ik zeggen; althans wel in je hoofd. Want het is gewoon zonde van al je energie!
Misschien komt de dag en dan staat ze op de stoep. Of je komt er op een andere manier achter wat er nou allemaal aan de hand was. Of en wat er dan nog van jouw vriendschappelijke gevoel naar haar over is, is dan natuurlijk wel de vraag!
vrijdag 22 augustus 2008 om 12:29
Misschien wordt ze wel bedreigd, zit ze zwaar in de problemen, spelen er loverboy-perikelen (hoef je geen 16 voor te zijn) of weet ik wat. Dat kán altijd natuurlijk.. ik zou zelf echt aan zulke dingen denken als een situatie zó extreem zou worden. Ik zou haar in ieder geval even willen zien, even controleren of ze de deur openmaakt, of er vreemde mensen in haar huis zitten etc....
vrijdag 22 augustus 2008 om 12:38
@ kikkerjet, dank je wel
@ greys: zo denk ik er ook over, mensen komen met een bedoeling in je leven, en als die bedoeling 'vervuld' is, dan groei je soms uit elkaar. Denk aan collega's, studiegenoten, met hoeveel uit het grijze verleden heb je nog contact?
@ ligeia, dat klopt, dat was precies mijn idee. Ze zou die ochtend nog langs haar werk gaan om haar ontslagbrief in te dienen. Nou wist ik dat het personeel graag wilde dat ze bleef, en dat een directielid dat ook wil, alleen die ander niet. Omdat ze toen die middag niet op mijn afstuderen kwam, was ik bezorgd, was het allemaal wel goed gegaan daar? Omdat ze dus echt helemaal totaal niet reageerde en de telefoon niet opnam, maakte ik me druk en mailde haar vrienden. Die gaven aan dat er niets aan de hand was, en ze mij zou bellen. Inmiddels had ik haar zelf gesproken op werk. Ik bel zelden mensen op werk, tenzij het niet anders kan. Ze was vriendelijk en beloofde me te bellen. Toen hield het op. Dus nee, ik kreeg niet de indruk van ernstige, enge dingen, alhoewel ik mij daar op die maandag wel bezorgd over maakte. Als haar vrienden ook zoiets hadden van: wat gek, wij krijgen haar ook niet te pakken en ik haar ook niet op werk te pakken had gekregen, was ik langsgegaan. Nu was het overduidelijk dat ze mij niet wilde spreken, alleen, waarom dus.......
@ greys: zo denk ik er ook over, mensen komen met een bedoeling in je leven, en als die bedoeling 'vervuld' is, dan groei je soms uit elkaar. Denk aan collega's, studiegenoten, met hoeveel uit het grijze verleden heb je nog contact?
@ ligeia, dat klopt, dat was precies mijn idee. Ze zou die ochtend nog langs haar werk gaan om haar ontslagbrief in te dienen. Nou wist ik dat het personeel graag wilde dat ze bleef, en dat een directielid dat ook wil, alleen die ander niet. Omdat ze toen die middag niet op mijn afstuderen kwam, was ik bezorgd, was het allemaal wel goed gegaan daar? Omdat ze dus echt helemaal totaal niet reageerde en de telefoon niet opnam, maakte ik me druk en mailde haar vrienden. Die gaven aan dat er niets aan de hand was, en ze mij zou bellen. Inmiddels had ik haar zelf gesproken op werk. Ik bel zelden mensen op werk, tenzij het niet anders kan. Ze was vriendelijk en beloofde me te bellen. Toen hield het op. Dus nee, ik kreeg niet de indruk van ernstige, enge dingen, alhoewel ik mij daar op die maandag wel bezorgd over maakte. Als haar vrienden ook zoiets hadden van: wat gek, wij krijgen haar ook niet te pakken en ik haar ook niet op werk te pakken had gekregen, was ik langsgegaan. Nu was het overduidelijk dat ze mij niet wilde spreken, alleen, waarom dus.......
vrijdag 22 augustus 2008 om 13:14
Ik wil de mensen die aan Muis de opmerkingen maken dat ze niet genoeg gebeld/gedaan/uitgezocht heeft tov van haar (ex)vriendin, even aanraden alles terug te lezen.
Muis heeft juist zoveel gedaan dat een aantal mensen (waaronder ik zelfs) haar pusherig of stalkerig noemden.
Wat ik later wel weer wat teruggenomen heb overigens, maar zo kwamen haar vele acties na niets gehoord te hebben van vriendin die haar wel dingen had beloofd, eerst over. Ik zeg nu: ze heeft er echt alles aan gedaan, met het risico zelfs pusherig te zijn.
Niet Muis negeert, zij negeerde: gaf nergens antwoord op. Ik vind dat op zn minst gezegd niet zo respectvol. Ik vind de afstand die Muis nu neemt dan ook alleen maar het enige wat ze nog kan doen. Als ze nu nog weer iets zou doen, zou ik het echt een beetje ziek vinden worden, zo vasthouden aan iemand die je zo behandelt... en die enge mogelijkheden: geloof ik niet zo in.
Muis heeft juist zoveel gedaan dat een aantal mensen (waaronder ik zelfs) haar pusherig of stalkerig noemden.
Wat ik later wel weer wat teruggenomen heb overigens, maar zo kwamen haar vele acties na niets gehoord te hebben van vriendin die haar wel dingen had beloofd, eerst over. Ik zeg nu: ze heeft er echt alles aan gedaan, met het risico zelfs pusherig te zijn.
Niet Muis negeert, zij negeerde: gaf nergens antwoord op. Ik vind dat op zn minst gezegd niet zo respectvol. Ik vind de afstand die Muis nu neemt dan ook alleen maar het enige wat ze nog kan doen. Als ze nu nog weer iets zou doen, zou ik het echt een beetje ziek vinden worden, zo vasthouden aan iemand die je zo behandelt... en die enge mogelijkheden: geloof ik niet zo in.
vrijdag 22 augustus 2008 om 13:31
Maar Muis66, dat men zegt dat alles goed was en dat ze zelf zegt dat er niets aan de hand is, wil niet zeggen dat dat ook daadwerkelijk zo is. Ik weet uit ervaring dat je niet altijd om hulp kunt vragen als je dat nodig hebt en maar doet alsof er niets speelt om niet nog erger in de penarie te geraken.. maar dan heb ik wel het over noodsituaties. En dat maakt het er voor de onwetende partij (voor jou en je vriendinnen) inderdaad niet gemakkelijker op en ik snap jouw standpunt ook wel. Ik hoop gewoon maar dat het uiteindelijk niets ernstigs blijkt en/of ze jou tezijnertijd wel tekst en uitleg kan geven.
Succes ermee!...
Succes ermee!...
vrijdag 22 augustus 2008 om 13:47
Muis, het is goed zo meid. Je hebt gedaan wat je kon en zij onderneemt geen enkele actie om jou in te lichten. Je ziet dat ze actief is op Hyves, dat ze communiceert met andere vriendinnen, dus in levensgevaar zal ze niet zijn.
Zet er een dikke streep onder en ga verder met de mensen waarmee je wederzijds fatsoen hebt. Er is niets mis met je, je bent gewoon een bikkel die nu een grens bereikt heeft. Prima toch? Tis zonde, maar jammer dan.
Richt je weer lekker op de positieve dingen in je leven!!!
Zet er een dikke streep onder en ga verder met de mensen waarmee je wederzijds fatsoen hebt. Er is niets mis met je, je bent gewoon een bikkel die nu een grens bereikt heeft. Prima toch? Tis zonde, maar jammer dan.
Richt je weer lekker op de positieve dingen in je leven!!!
vrijdag 22 augustus 2008 om 14:51
quote:bitterandsweet schreef op 22 augustus 2008 @ 13:14:
Niet Muis negeert, zij negeerde: gaf nergens antwoord op. Ik vind dat op zn minst gezegd niet zo respectvol. Ik vind de afstand die Muis nu neemt dan ook alleen maar het enige wat ze nog kan doen. Als ze nu nog weer iets zou doen, zou ik het echt een beetje ziek vinden worden, zo vasthouden aan iemand die je zo behandelt... en die enge mogelijkheden: geloof ik niet zo in.Dank je B&S. Inderdaad vind ik het welletjes. Ik heb na die week waarin ik mijn diploma had gekregen enzo en haar gebeld had, niets meer laten horen. Pas op vakantie (bijna een maand later) stuurde ik dat kaartje. Ik doe inderdaad niets meer, omdat ik het inderdaad niet waard vind om zo vasthoudend te zijn bij iemand die mij gewoon negeert. Het moet echt van twee kanten komen. Dat kan de ene keer best wat meer zijn van de een dan de ander, we leggen er geen lineaal naast. Maar de wil moet van beide kanten komen.
Niet Muis negeert, zij negeerde: gaf nergens antwoord op. Ik vind dat op zn minst gezegd niet zo respectvol. Ik vind de afstand die Muis nu neemt dan ook alleen maar het enige wat ze nog kan doen. Als ze nu nog weer iets zou doen, zou ik het echt een beetje ziek vinden worden, zo vasthouden aan iemand die je zo behandelt... en die enge mogelijkheden: geloof ik niet zo in.Dank je B&S. Inderdaad vind ik het welletjes. Ik heb na die week waarin ik mijn diploma had gekregen enzo en haar gebeld had, niets meer laten horen. Pas op vakantie (bijna een maand later) stuurde ik dat kaartje. Ik doe inderdaad niets meer, omdat ik het inderdaad niet waard vind om zo vasthoudend te zijn bij iemand die mij gewoon negeert. Het moet echt van twee kanten komen. Dat kan de ene keer best wat meer zijn van de een dan de ander, we leggen er geen lineaal naast. Maar de wil moet van beide kanten komen.
vrijdag 22 augustus 2008 om 14:57
quote:Ligeia schreef op 22 augustus 2008 @ 13:31:
Maar Muis66, dat men zegt dat alles goed was en dat ze zelf zegt dat er niets aan de hand is, wil niet zeggen dat dat ook daadwerkelijk zo is. Ik weet uit ervaring dat je niet altijd om hulp kunt vragen als je dat nodig hebt en maar doet alsof er niets speelt om niet nog erger in de penarie te geraken.. maar dan heb ik wel het over noodsituaties. En dat maakt het er voor de onwetende partij (voor jou en je vriendinnen) inderdaad niet gemakkelijker op en ik snap jouw standpunt ook wel. Ik hoop gewoon maar dat het uiteindelijk niets ernstigs blijkt en/of ze jou tezijnertijd wel tekst en uitleg kan geven.
Succes ermee!...Ja maar dat zou betekenen dat ze het die twee vrienden, die haar ook erg nabij staan het ook niet weten. Dat is wel raar, dat drie van je beste vrienden het dan niet weten. Ik weet het niet, is er dan iets dat je echt niet kan vertellen ofzo? Ik weet wel dat ik een relatie heb gehad met een GM, dat kon ik ook niet aan iedereen mededelen, mede omdat het voor velen nog steeds 'not done' is (totdat je er op eentje verliefd wordt....) en toen ik een paar jaar geleden onveilig gevreeen had vond ik mezelf van bijna 40 wel een ogelofelijke stommerd aangezien alles op Internet te vinden is. Dus testen (alles ok). Toen heb ik het een paar mensen verteld omdat ik me vooral schaamde dat een alwetend en informatiezoekend persoontje als ik zo suf was. Met andere woorden, ik kon het niet iedereen vertellen, maar toch wel een paar mensen.
Maar Muis66, dat men zegt dat alles goed was en dat ze zelf zegt dat er niets aan de hand is, wil niet zeggen dat dat ook daadwerkelijk zo is. Ik weet uit ervaring dat je niet altijd om hulp kunt vragen als je dat nodig hebt en maar doet alsof er niets speelt om niet nog erger in de penarie te geraken.. maar dan heb ik wel het over noodsituaties. En dat maakt het er voor de onwetende partij (voor jou en je vriendinnen) inderdaad niet gemakkelijker op en ik snap jouw standpunt ook wel. Ik hoop gewoon maar dat het uiteindelijk niets ernstigs blijkt en/of ze jou tezijnertijd wel tekst en uitleg kan geven.
Succes ermee!...Ja maar dat zou betekenen dat ze het die twee vrienden, die haar ook erg nabij staan het ook niet weten. Dat is wel raar, dat drie van je beste vrienden het dan niet weten. Ik weet het niet, is er dan iets dat je echt niet kan vertellen ofzo? Ik weet wel dat ik een relatie heb gehad met een GM, dat kon ik ook niet aan iedereen mededelen, mede omdat het voor velen nog steeds 'not done' is (totdat je er op eentje verliefd wordt....) en toen ik een paar jaar geleden onveilig gevreeen had vond ik mezelf van bijna 40 wel een ogelofelijke stommerd aangezien alles op Internet te vinden is. Dus testen (alles ok). Toen heb ik het een paar mensen verteld omdat ik me vooral schaamde dat een alwetend en informatiezoekend persoontje als ik zo suf was. Met andere woorden, ik kon het niet iedereen vertellen, maar toch wel een paar mensen.
vrijdag 22 augustus 2008 om 14:58
quote:CL2 schreef op 22 augustus 2008 @ 13:47:
Muis, het is goed zo meid. Je hebt gedaan wat je kon en zij onderneemt geen enkele actie om jou in te lichten. Je ziet dat ze actief is op Hyves, dat ze communiceert met andere vriendinnen, dus in levensgevaar zal ze niet zijn.
Zet er een dikke streep onder en ga verder met de mensen waarmee je wederzijds fatsoen hebt. Er is niets mis met je, je bent gewoon een bikkel die nu een grens bereikt heeft. Prima toch? Tis zonde, maar jammer dan.
Richt je weer lekker op de positieve dingen in je leven!!! dank je. dat doet me echt veel goed.
Muis, het is goed zo meid. Je hebt gedaan wat je kon en zij onderneemt geen enkele actie om jou in te lichten. Je ziet dat ze actief is op Hyves, dat ze communiceert met andere vriendinnen, dus in levensgevaar zal ze niet zijn.
Zet er een dikke streep onder en ga verder met de mensen waarmee je wederzijds fatsoen hebt. Er is niets mis met je, je bent gewoon een bikkel die nu een grens bereikt heeft. Prima toch? Tis zonde, maar jammer dan.
Richt je weer lekker op de positieve dingen in je leven!!! dank je. dat doet me echt veel goed.
vrijdag 22 augustus 2008 om 16:46
Ik ben het helemaal met B&S en CL2 eens.
@B&S: als ik lees hoe vaak mensen op dit forum kennelijk alleen maar hun eigen standpunt naar voren willen brengen (zoals zij denken dat het is, meestal gebaseerd op eigen ervaringen) en dus niet openstaan voor de situatie van een ander, dan vind ik het zo tof als iemand dan later gewoon eerlijk toegeeft van mening te zijn veranderd. Maar dit terzijde Waarmee ik trouwens niet bedoel dat ik jou bij die mensen schaar hoor!
@Muis: sterkte. En laat je het nog even weten als ze toch iets van zich laat horen? Het zou fijn zijn als het toch weer goed tussen jullie kwam.
@B&S: als ik lees hoe vaak mensen op dit forum kennelijk alleen maar hun eigen standpunt naar voren willen brengen (zoals zij denken dat het is, meestal gebaseerd op eigen ervaringen) en dus niet openstaan voor de situatie van een ander, dan vind ik het zo tof als iemand dan later gewoon eerlijk toegeeft van mening te zijn veranderd. Maar dit terzijde Waarmee ik trouwens niet bedoel dat ik jou bij die mensen schaar hoor!
@Muis: sterkte. En laat je het nog even weten als ze toch iets van zich laat horen? Het zou fijn zijn als het toch weer goed tussen jullie kwam.
vrijdag 22 augustus 2008 om 18:20
vrijdag 22 augustus 2008 om 18:35
quote:thaisweetchili schreef op 22 augustus 2008 @ 18:20:
Muis, ik denk dat je zelf wel aanvoelt of het goed is wat je besloten hebt. Alleen heb ik ook het idee dat je het nog niet helemaal afgesloten hebt. Misschien ook onmogelijk nog.
Sterkte iig, het is een hele gekke situatie.
Enne... wat is een GM?
GM = getrouwde man.
Nee, ik kan het voorlopig nog niet helemaal goed afsluiten omdat het een gedwongen keuze is. Ik laat me niet zo behandelen en dat is een bewuste keuze, die ook goed voelt. Dat is afgesloten. Maar het is dat kleine stukje dat ik niet weet wat er nou aan de hand is, dat maakt dat je het voorlopig althans niet goed kan afsluiten of in ieder geval niet helemaal.
Muis, ik denk dat je zelf wel aanvoelt of het goed is wat je besloten hebt. Alleen heb ik ook het idee dat je het nog niet helemaal afgesloten hebt. Misschien ook onmogelijk nog.
Sterkte iig, het is een hele gekke situatie.
Enne... wat is een GM?
GM = getrouwde man.
Nee, ik kan het voorlopig nog niet helemaal goed afsluiten omdat het een gedwongen keuze is. Ik laat me niet zo behandelen en dat is een bewuste keuze, die ook goed voelt. Dat is afgesloten. Maar het is dat kleine stukje dat ik niet weet wat er nou aan de hand is, dat maakt dat je het voorlopig althans niet goed kan afsluiten of in ieder geval niet helemaal.
maandag 25 augustus 2008 om 22:09
Kleine, maar weinig spectaculaire update: vriendin en ik zouden het weekend na de uitreiking van mijn bul naar de Efteling gaan. Met onze kinderen. Ging dus niet door vanwege mijn voetje. Ik lees nu op haar Hyves dat haar kind De Vliegende Hollander helemaal geweldig vond, maar zij hem een beetje eng.
Conclusie: vriendin heeft dus niet echt problemen waardoor ze haar huis niet uit durft te komen.
Binnenkort zie ik een kennis van haar, hij heeft een eigen computerbedrijf en heeft mijn bedrijfswebsite gebouwd, en doet het onderhoud van mijn computer. Mijn brander is stuk, dus ik koop van de week effe een nieuwe en die komt hij er eerdaags insleutelen. Ik zal eens voorzichtig een hint laten vallen....
Conclusie: vriendin heeft dus niet echt problemen waardoor ze haar huis niet uit durft te komen.
Binnenkort zie ik een kennis van haar, hij heeft een eigen computerbedrijf en heeft mijn bedrijfswebsite gebouwd, en doet het onderhoud van mijn computer. Mijn brander is stuk, dus ik koop van de week effe een nieuwe en die komt hij er eerdaags insleutelen. Ik zal eens voorzichtig een hint laten vallen....
donderdag 28 augustus 2008 om 22:22
Ik was erg benieuwd naar of je al wat had gehoord, en in direct is dat dus ook zo.
Jammer dan om te lezen dat zij dus zonder jou naar de Efteling is geweest, maar nogmaals, mij idee is dat je het goed gedaan hebt zo, dat word nu maar weer bevestigd.
En idd, gewoon eens een balletje opgooien, misschien weet die vriend ietsje meer, hoop dat je nog wel te weten komt wat er nu eigenlijk scheeld/t?
Jammer dan om te lezen dat zij dus zonder jou naar de Efteling is geweest, maar nogmaals, mij idee is dat je het goed gedaan hebt zo, dat word nu maar weer bevestigd.
En idd, gewoon eens een balletje opgooien, misschien weet die vriend ietsje meer, hoop dat je nog wel te weten komt wat er nu eigenlijk scheeld/t?
donderdag 28 augustus 2008 om 22:29
vrijdag 29 augustus 2008 om 13:39
Juist, hoe moet je zoiets uitleggen? Zonder dat je je vriendin daarin schaadt? "Gewoon" vertellen dat je haar niet meer ziet, geen idee. Kinderen willen alles weten, en wil dus ook weten waarom dan niet, en idd, als je dat zelf niet eens weet is het lastig uit te leggen.
Jammer hoor, kan me voorstellen dat je dochter zich er erg op verheugd heeft, Efteling is ook helemaal super. Gewoon een keer lekker samen met je dochter heen gaan, desnoods met een andere vriendin? Maar goed, feit blijft dat je uit moet/gaat leggen waarom jullie niet met de zwijgende vriendin gaan.
Heb je ook nog geen antwoord gehad op je kaart?
Jammer hoor, kan me voorstellen dat je dochter zich er erg op verheugd heeft, Efteling is ook helemaal super. Gewoon een keer lekker samen met je dochter heen gaan, desnoods met een andere vriendin? Maar goed, feit blijft dat je uit moet/gaat leggen waarom jullie niet met de zwijgende vriendin gaan.
Heb je ook nog geen antwoord gehad op je kaart?
