Relaties
alle pijlers
Vrijheid
zaterdag 17 oktober 2020 18:13
Mijn partner helpt niet mee in het huishouden en met de verzorging van de kinderen. Ik werk niet omdat hij dat niet op prijs stelt. Er is dus nauwelijks 'me' time. Proberen te werken of toch tijd voor mezelf nemen resulteert zich in de stilte behandeling. Ik wordt dan genegeerd. Als hij eenmaal weer praat vernederd hij me en maakt hij ruzie. Ook is mijn partner heel slecht in het maken van afspraken. Hierdoor ben ik her en der al weggestuurd omdat hij zou oppassen en laatste moment niet meer kon. Als ik uit deze relatie stap dan vrees ik dat hij ook zijn afspraken qua omgang e.d. niet nakomt. Dit geeft hij ook aan. Ik kan niks afspreken. De situatie is zoals hij is. Accepteer het gewoon zegt ie dan. Maar ik hoef toch niet te accepteren dat ik nooit tijd voor mezelf heb. Hoe hier mee om te gaan?
zondag 1 november 2020 18:22
zondag 1 november 2020 18:28
Ik denk dat zo'n krachtige houding door alles momenteel gewoon niet op te brengen is voor TO. Verder natuurlijk mee eens.iones schreef: ↑01-11-2020 18:22Stiltebehandeling? Nou, die kon hij van mij krijgen en nog veel meer! Ik zou niet meer voor zijn was zorgen, niet meer voor zijn eten (alleen nog voor de kinderen en voor mezelf) en hij zou totaal niet meer tellen. En ik zou niets uitleggen want hij doet aan stiltebehandeling? Dan ik ook!
Het is al veel te ver gegaan.
zondag 1 november 2020 18:29
Woede geeft kracht. Maar zij is niet woedend. Zijn gedrag maakt haar op een of andere manier niet woedend. En dat zou het mij wel maken.justagirly schreef: ↑01-11-2020 18:28Ik denk dat zo'n krachtige houding door alles momenteel gewoon niet op te brengen is voor TO. Verder natuurlijk mee eens.
Het is al veel te ver gegaan.
zondag 1 november 2020 18:36
Mij ook inderdaad, en dat verloopt dan ook niet persé goed of leuk, maar oké.
Ik hoop echt dat TO wel de kracht heeft om weg te gaan bij deze lul.
zondag 1 november 2020 20:32
Er is helemaal geen ruimte in zo'n relatie voor woede. Dat is iets wat er allang uit is getreiterd door hem. Ik was ook nooit echt boos eigenlijk. Wel bang, verdrietig, depressief en zo gefrustreerd dat ik allemaal lichamelijke klachten ontwikkelde maar echt boos? Lukte me gewoon niet tot jaren later. Ik heb nu dus een bokszak want het kwam en komt er later allemaal alsnog uit.
