Relaties
alle pijlers
Wanneer ergernissen accepteren en wanneer uitspreken?
dinsdag 13 april 2021 13:07
Hoi, ik woon samen en er zijn af en toe wat ergernissen. Ze zijn klein, maar als ik ze uitspreek wordt het vaak een heel ding.
Hierdoor probeer ik steeds meer dingen te accepteren, maar ik merk dat ik me aan die dingen blijf ergeren dan. Hij doet het niet met opzet, maar is gewoon een beetje vergeetachtig. Het gaat om dingen zoals het huis niet goed afsluiten, verwarming aan laten staan, of ramen open en verwarming aan wat ik een beetje zonde vind.
Maar het valt altijd zo slecht als ik iets van die dingen zeg, waardoor ik daar terughoudender in ben geworden. Ik dacht eerst; ik let er wel extra op, maar het komt wel vaak voor dat ik al weg ben en hij gaat als laatste weg en dan staat de verwarming de hele dag aan en is er nog een raam open of de deur niet op slot. Ik ben een beetje bang voor inbraak en een hoge energierekening.
Ook als ik probeer te vragen naar oplossingen wordt dit een heel ding. Ik snap dit wel, is ook niet leuk om kritiek te ontvangen, wat zou hiervoor een oplossing kunnen zijn? Moet ik dit gewoon accepteren? Of hoe kan ik die dingen brengen zonder dat het een heel ding wordt? Want ik merk dat als ik het niet zeg en probeer af te laten glijden dat het voor mij dan een groter ding wordt.
Hierdoor probeer ik steeds meer dingen te accepteren, maar ik merk dat ik me aan die dingen blijf ergeren dan. Hij doet het niet met opzet, maar is gewoon een beetje vergeetachtig. Het gaat om dingen zoals het huis niet goed afsluiten, verwarming aan laten staan, of ramen open en verwarming aan wat ik een beetje zonde vind.
Maar het valt altijd zo slecht als ik iets van die dingen zeg, waardoor ik daar terughoudender in ben geworden. Ik dacht eerst; ik let er wel extra op, maar het komt wel vaak voor dat ik al weg ben en hij gaat als laatste weg en dan staat de verwarming de hele dag aan en is er nog een raam open of de deur niet op slot. Ik ben een beetje bang voor inbraak en een hoge energierekening.
Ook als ik probeer te vragen naar oplossingen wordt dit een heel ding. Ik snap dit wel, is ook niet leuk om kritiek te ontvangen, wat zou hiervoor een oplossing kunnen zijn? Moet ik dit gewoon accepteren? Of hoe kan ik die dingen brengen zonder dat het een heel ding wordt? Want ik merk dat als ik het niet zeg en probeer af te laten glijden dat het voor mij dan een groter ding wordt.
dinsdag 13 april 2021 15:02
Een huis niet afsluiten zou ik ook wel een dingetje vinden maar overal zijn oplossingen voor te vinden.
Elektronisch deurslot.
Op ramen sensoren zodat je kan zien of ze open of dicht zijn.
Thermostaat via de app bedienen of met een klok.
Je geeft aan dat hij in een extreem kritische omgeving is opgevoed. Dat kan maar eerlijk gezegd hoef jij daarom niet de rest van je leven op je tenen te lopen. Hij is volwassen en kan leren dat jullie relatie niet zijn kindertijd is. Alles valt en staat dus met jullie mogelijkheden zich aan te passen, oplossingen te zoeken en water bij de wijn te doen. Je kan iemands karakter niet veranderen maar normale aanpassingen kun je gewoon aanleren....
Elektronisch deurslot.
Op ramen sensoren zodat je kan zien of ze open of dicht zijn.
Thermostaat via de app bedienen of met een klok.
Je geeft aan dat hij in een extreem kritische omgeving is opgevoed. Dat kan maar eerlijk gezegd hoef jij daarom niet de rest van je leven op je tenen te lopen. Hij is volwassen en kan leren dat jullie relatie niet zijn kindertijd is. Alles valt en staat dus met jullie mogelijkheden zich aan te passen, oplossingen te zoeken en water bij de wijn te doen. Je kan iemands karakter niet veranderen maar normale aanpassingen kun je gewoon aanleren....
dinsdag 13 april 2021 15:03
Jij snapt niet als iemand steeds maar weer loopt te klagen over hetzelfde (niet gezegd dat dat hier zo is, we zijn er niet bijgeweest), dat dat dan de sfeer net zo goed kan verzieken?Luci_Mster2 schreef: ↑13-04-2021 13:20Precies....
Maar blijkbaar lezen veel mensen hier daar gewoon overheen.
Natuurlijk moet je dat niet accepteren.
dinsdag 13 april 2021 15:11
Als dat zo is, dan zou ik eens kijken of je daar met hulp uit kan komen, want het is niet goed als jij op eieren moet lopen omdat hij mentaal niet helemaal in balans is.Sproetje86 schreef: ↑13-04-2021 13:29Ik weet niet hoe vaak ik kritiek uit, maar probeer het echt zo min mogelijk te doen. Ik denk dat het eens in de paar maanden/ half jaar is is dat ik iets kritisch zeg. En als ik het doe probeer ik het zo zachtaardig en lief mogelijk te doen. Ik heb ook wel eens letterlijk aan hem gevraagd; hoe kan ik dingen zeggen die me dwars zitten zonder jou ermee te kwetsen? Maar daar heeft hij dan geen antwoord op.
dinsdag 13 april 2021 15:17
Als iemand vergeet de deur op slot te doen dan mag je daar best wat van zeggen. En dat van die verwarming zou ik ook irritant vinden. Ik vind het maar raar dat hij alleen maar boos kan worden.
dinsdag 13 april 2021 15:23
Met de uitleg die later werd gegeven door to ben ik het helemaal met je eens dat de vriend in dit geval wel heel erg instabiel reageert.aardbeienslof schreef: ↑13-04-2021 15:17Als iemand vergeet de deur op slot te doen dan mag je daar best wat van zeggen. En dat van die verwarming zou ik ook irritant vinden. Ik vind het maar raar dat hij alleen maar boos kan worden.
Maar meer in zijn algemeenheid: als iemand iets niet zo goed kan (bv doordat hij ADHD/ADD heeft, wat bij dit soort problematiek nogal eens de oorzaak is), dan helpt iedere keer op een negatieve toon zeggen ben je nou alweer vergeten om...? niet echt. Dan is dat sfeerverziekend.
Je kan iemand wijzen op zijn fouten, of helpen met het vinden van een oplossing. Daar zit wel een groot verschil in. En sommige dingen gaan er nu eenmaal niet uit. En als je dat weet, dan moet je echt kiezen voor accepteren, of vertrekken. Want als iemand het niet kan, dan heeft daarover klagen werkelijk 0,0 zin.
dinsdag 13 april 2021 15:25
Sproetje86 schreef: ↑13-04-2021 14:49Ik wil het sowieso niet uitmaken, maar weer latten overweeg ik wel serieus. Alleen dat is voorlopig niet mogelijk gezien de crisis en huizenmarkt. Ik denk dat ik daar misschien wel naartoe wil werken, zoals iemand hier al aangaf. Maar in de tussentijd wil ik het fijn houden.
Ga dan in relatietherapie. Ga leren hoe jullie effectief met elkaar kunnen communiceren én samen naar oplossingen kunnen zoeken. Jullie hebben nu een verknipte dynamiek en houden die zelf in stand, sterker nog: de dynamiek wordt steeds erger (je durft steeds minder te zeggen).
dinsdag 13 april 2021 15:32
Dat is onzin. Ik ben enorm chaotisch. Ik zou deuren vergeten dicht te doen, iedereen loopt achter me aan licht uit te doen. De verwarming bemoei ik me A niet mee want anders zou ik dat ook vergeten. Ik heb twee kinderen en ze zij best aardig gelukt. Alleen lopen mijn kinderen nu achter mij aan om het licht uit te doen.
Maar eten hebben ze altijd braaf drie keer per dag gehad.
dinsdag 13 april 2021 15:35
Het lijkt of jullie beiden op je tenen lopen. Passen jullie wel bij elkaar?
Partner en ik hebben allebei ADD/ADHD en hij laat regelmatig per ongeluk de sleutel in de voordeur zitten (aan de buitenkant) en dat vind ik echt niet tof en spreek ik hem op aan. Op het moment dat ik bij mijn auto kom als ik de kinderen heb weggebracht naar school/opvang en ik zie de deur van de bijrijderskant gewoon openstaan realiseer ik me dat ik minimaal net zo erg ben. Okay, het was dochter die de deur pontificaal laat openstaan maar die is natuurlijk erfelijk belast en ik had het even in de gaten moeten houden. Gelukkig kunnen we er met zijn allen om lachen. Ik baal er echt van dat ik zo chaotisch ben en het is in de loop van de jaren echt een stuk minder geworden. Het is niet zo dat als jij vriend erop aanspreekt dat hij dit ineens kan veranderen, hij wil het zelf waarschijnlijk wel heel graag. Wij zijn wel van de foefjes (alles automatisch betalen, thermostaat op afstand, een schoonmaakschema) om ons leven makkelijk te maken.
Partner en ik hebben allebei ADD/ADHD en hij laat regelmatig per ongeluk de sleutel in de voordeur zitten (aan de buitenkant) en dat vind ik echt niet tof en spreek ik hem op aan. Op het moment dat ik bij mijn auto kom als ik de kinderen heb weggebracht naar school/opvang en ik zie de deur van de bijrijderskant gewoon openstaan realiseer ik me dat ik minimaal net zo erg ben. Okay, het was dochter die de deur pontificaal laat openstaan maar die is natuurlijk erfelijk belast en ik had het even in de gaten moeten houden. Gelukkig kunnen we er met zijn allen om lachen. Ik baal er echt van dat ik zo chaotisch ben en het is in de loop van de jaren echt een stuk minder geworden. Het is niet zo dat als jij vriend erop aanspreekt dat hij dit ineens kan veranderen, hij wil het zelf waarschijnlijk wel heel graag. Wij zijn wel van de foefjes (alles automatisch betalen, thermostaat op afstand, een schoonmaakschema) om ons leven makkelijk te maken.
dinsdag 13 april 2021 15:40
Ook in de eerste uitleg lees ik niet dat TO er op een vervelende manier wat van zegt.DS1971 schreef: ↑13-04-2021 15:23Met de uitleg die later werd gegeven door to ben ik het helemaal met je eens dat de vriend in dit geval wel heel erg instabiel reageert.
Maar meer in zijn algemeenheid: als iemand iets niet zo goed kan (bv doordat hij ADHD/ADD heeft, wat bij dit soort problematiek nogal eens de oorzaak is), dan helpt iedere keer op een negatieve toon zeggen ben je nou alweer vergeten om...? niet echt. Dan is dat sfeerverziekend.
Je kan iemand wijzen op zijn fouten, of helpen met het vinden van een oplossing. Daar zit wel een groot verschil in. En sommige dingen gaan er nu eenmaal niet uit. En als je dat weet, dan moet je echt kiezen voor accepteren, of vertrekken. Want als iemand het niet kan, dan heeft daarover klagen werkelijk 0,0 zin.
Ik heb zelf add en laat soms de deur wagenwijd open staan als ik weg ga, of de sleutel in het slot (of de deksel niet op de pindakaas en dan valt de pot op de grond). Ik vind dat alleen maar heel stom van mezelf en niet meer dan normaal dat mijn man hier wat van zegt.
dinsdag 13 april 2021 15:44
De vraag is, wil hij dat wel?reckless schreef: ↑13-04-2021 15:35Het lijkt of jullie beiden op je tenen lopen. Passen jullie wel bij elkaar?
Partner en ik hebben allebei ADD/ADHD en hij laat regelmatig per ongeluk de sleutel in de voordeur zitten (aan de buitenkant) en dat vind ik echt niet tof en spreek ik hem op aan. Op het moment dat ik bij mijn auto kom als ik de kinderen heb weggebracht naar school/opvang en ik zie de deur van de bijrijderskant gewoon openstaan realiseer ik me dat ik minimaal net zo erg ben. Okay, het was dochter die de deur pontificaal laat openstaan maar die is natuurlijk erfelijk belast en ik had het even in de gaten moeten houden. Gelukkig kunnen we er met zijn allen om lachen. Ik baal er echt van dat ik zo chaotisch ben en het is in de loop van de jaren echt een stuk minder geworden. Het is niet zo dat als jij vriend erop aanspreekt dat hij dit ineens kan veranderen, hij wil het zelf waarschijnlijk wel heel graag. Wij zijn wel van de foefjes (alles automatisch betalen, thermostaat op afstand, een schoonmaakschema) om ons leven makkelijk te maken.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 13 april 2021 15:52
Ja, ik geloof van wel. meestal is het ook zo dat als ik er wat van heb gezegt en het is weer heftig, dat hij erna er dan wel probeert erop te letten.
Hij reageert heftig, en dat maakt het gewoon heel ingewikkeld om dingen te zeggen, maar hij is echt niet zo erg als sommige nu denken hoor. Hij doet echt wel zijn best.
anoniem_6476fd5666238 wijzigde dit bericht op 13-04-2021 15:53
11.14% gewijzigd
dinsdag 13 april 2021 15:53
Ik ben inmiddels wel benieuwd hoe jullie gesprekken verlopen als het echt gaat over emotionele feedback, dingen die je in je relatie graag anders wilt. Ik bedoel, het raam wel of niet dicht zegt in mijn ogen weinig over de man als persoon. Wat nou als je meer aandacht wilt, of juist minder, een serieus gesprek over de taakverdeling die scheef is, of over de financiën, hoe verloopt dat met iemand die bij de minste kritiek in zijn hoofd zijn koffers aan het pakken is?
Ik zou daar echt niet een grap van kunnen maken.
Ik zou daar echt niet een grap van kunnen maken.
dinsdag 13 april 2021 15:54
Gelukkig maar dat het in jouw geval onzin is.lisbeth schreef: ↑13-04-2021 15:32Dat is onzin. Ik ben enorm chaotisch. Ik zou deuren vergeten dicht te doen, iedereen loopt achter me aan licht uit te doen. De verwarming bemoei ik me A niet mee want anders zou ik dat ook vergeten. Ik heb twee kinderen en ze zij best aardig gelukt. Alleen lopen mijn kinderen nu achter mij aan om het licht uit te doen.
Maar eten hebben ze altijd braaf drie keer per dag gehad.
dinsdag 13 april 2021 16:05
Ja, dat is wel ingewikkeld. Het is ook een keer mis gegaan. Ik wou even een periode wat meer tijd voor mezelf, en ik wist nog dat ik het heel lastig vond om te zeggen, omdat ik eigenlijk wel wist dat het hard binnen zou komen. (wat ik ook wel begrijp, dat is ook pijnlijk, helemaal voor iemand die zo gevoelig is voor afwijzingen, maar ik had even wat meer ademruimte in de relatie nodig)Maduixa schreef: ↑13-04-2021 15:53Ik ben inmiddels wel benieuwd hoe jullie gesprekken verlopen als het echt gaat over emotionele feedback, dingen die je in je relatie graag anders wilt. Ik bedoel, het raam wel of niet dicht zegt in mijn ogen weinig over de man als persoon. Wat nou als je meer aandacht wilt, of juist minder, een serieus gesprek over de taakverdeling die scheef is, of over de financiën, hoe verloopt dat met iemand die bij de minste kritiek in zijn hoofd zijn koffers aan het pakken is?
Ik zou daar echt niet een grap van kunnen maken.
Ik denk daardoor dat ik zo bezig was met hoe ik het moest brengen, dat ik het juist daardoor onhandig bracht. Hij is toen boos weggegaan en heeft een week me genegeerd uit protest. Ik ben op hem wel enorm kwaad geworden na dat negeren. Hij heeft dat nooit meer gedaan.
Ik kom door dit topic ook steeds meer tot de conclusie dat ik wil gaan latten. Maar dat wordt ook wel een heel ding...pff
dinsdag 13 april 2021 16:13
Ik wou net zeggen. Latten is denk ik nog wel een overtreffende trap van aangeven dat je wat tijd wil hebben voor jezelf.Sproetje86 schreef: ↑13-04-2021 16:05
Ik kom door dit topic ook steeds meer tot de conclusie dat ik wil gaan latten. Maar dat wordt ook wel een heel ding...pff
dinsdag 13 april 2021 16:18
Ja, ik weet het..... Maar ik denk dat ik het wel echt wil. (als het op den duur mogelijk is)
Dit ligt bij mij hoor, ik heb nog nooit samengewoond hiervoor (afgezien van studententijd, maar dat is anders), en misschien ben ik daar gewoon niet voor in de wieg gelegd. Ik ben behoorlijk introvert en ik denk dat een deel van de ergernissen ook hierdoor komen. Met covid zit je zo op elkaars lip, en dat helpt ook niet.
dinsdag 13 april 2021 16:23
Verandering is vaak niet makkelijk, maar vaak wel nodig om je (relatie) positief te bijven ontwikkelen.Sproetje86 schreef: ↑13-04-2021 16:05Ja, dat is wel ingewikkeld. Het is ook een keer mis gegaan. Ik wou even een periode wat meer tijd voor mezelf, en ik wist nog dat ik het heel lastig vond om te zeggen, omdat ik eigenlijk wel wist dat het hard binnen zou komen. (wat ik ook wel begrijp, dat is ook pijnlijk, helemaal voor iemand die zo gevoelig is voor afwijzingen, maar ik had even wat meer ademruimte in de relatie nodig)
Ik denk daardoor dat ik zo bezig was met hoe ik het moest brengen, dat ik het juist daardoor onhandig bracht. Hij is toen boos weggegaan en heeft een week me genegeerd uit protest. Ik ben op hem wel enorm kwaad geworden na dat negeren. Hij heeft dat nooit meer gedaan.
Ik kom door dit topic ook steeds meer tot de conclusie dat ik wil gaan latten. Maar dat wordt ook wel een heel ding...pff
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 13 april 2021 16:29
Het gedrag van je vriend lijkt heel erg op dat van mijn ex.
Het kwam er op neer dat ik eigenlijk niets kon aankaarten wat ook maar enigszins over hem ging.
Alle feedback, vragen, opmerkingen die over hem gingen werd door hem opgevat als een persoonlijke afwijzing.
Bij hem kwam het door zijn lastige jeugd. En ik snapte dat wel en wilde daar best rekening mee houden.
Maar ik kon dus eigenlijk niets meer aankaarten, want alles wat ik zei (maakte niet uit hoe zeer ik het bij mezelf hield of hoe voorzichtig en vriendelijk ik het ook bracht) voelde voor hem als een persoonlijke afwijzing.
Een opmerking of vraag over zijn gedrag, voelde hij als afkeuring van hem als persoon. Achteraf gezien denk ik dat hij een soort basisovertuiging had dat hij niet ok was. En als ik iets zei wat voor hem klonk als kritiek dan was dat denk ik voor hem een bevestiging van die overtuiging.
Mijn ex had ook therapie gehad. Maar naar mijn idee had hij eigenlijk weer in therapie gemoeten om daar verder aan te werken.
Ik heb het uitgemaakt. Iemand met wie ik niet kan communiceren of op z'n minst dingen kan uitpraten.. Ik zie niet in hoe ik daar een relatie mee kan hebben.
Communicatie vind ik nogal essentieel in een relatie.
Ik ben soms wel eens benieuwd of hij alweer een relatie heeft en hoe de communicatie er tussen hen dan uitziet.
Mij lukte het iig niet met hem op een (constructieve manier) te communcieren.
Mijn advies zou zijn om op een rustig moment een gesprek met hem te hebben en proberen toch alles open te gooien. En ook proberen hem aan te laten geven welke overtuigingen /gevoelens er aan zijn reacties ten grondslag liggen.
Therapie voor hem om hiermee om te gaan lijkt me een goed idee.
Het kwam er op neer dat ik eigenlijk niets kon aankaarten wat ook maar enigszins over hem ging.
Alle feedback, vragen, opmerkingen die over hem gingen werd door hem opgevat als een persoonlijke afwijzing.
Bij hem kwam het door zijn lastige jeugd. En ik snapte dat wel en wilde daar best rekening mee houden.
Maar ik kon dus eigenlijk niets meer aankaarten, want alles wat ik zei (maakte niet uit hoe zeer ik het bij mezelf hield of hoe voorzichtig en vriendelijk ik het ook bracht) voelde voor hem als een persoonlijke afwijzing.
Een opmerking of vraag over zijn gedrag, voelde hij als afkeuring van hem als persoon. Achteraf gezien denk ik dat hij een soort basisovertuiging had dat hij niet ok was. En als ik iets zei wat voor hem klonk als kritiek dan was dat denk ik voor hem een bevestiging van die overtuiging.
Mijn ex had ook therapie gehad. Maar naar mijn idee had hij eigenlijk weer in therapie gemoeten om daar verder aan te werken.
Ik heb het uitgemaakt. Iemand met wie ik niet kan communiceren of op z'n minst dingen kan uitpraten.. Ik zie niet in hoe ik daar een relatie mee kan hebben.
Communicatie vind ik nogal essentieel in een relatie.
Ik ben soms wel eens benieuwd of hij alweer een relatie heeft en hoe de communicatie er tussen hen dan uitziet.
Mij lukte het iig niet met hem op een (constructieve manier) te communcieren.
Mijn advies zou zijn om op een rustig moment een gesprek met hem te hebben en proberen toch alles open te gooien. En ook proberen hem aan te laten geven welke overtuigingen /gevoelens er aan zijn reacties ten grondslag liggen.
Therapie voor hem om hiermee om te gaan lijkt me een goed idee.
dinsdag 13 april 2021 16:36
Dit klinkt heel erg als hetzelfde. Hij heeft al ruim 10 jaar af en aan therapie, en dan specialistische zorg, niet de basis/gz psychologie. Hij zegt ook over zichzelf de dingen die jij over jouw vriend zegt. Dat hij een negatief zelfbeeld heeft en alles als een bevestiging ziet dat hij er niet mag zijn of niet okee is. Hij heeft dus wel die zelfkennis. Maar het blijft verdomd lastig om mee om te gaan!eva333 schreef: ↑13-04-2021 16:29Het gedrag van je vriend lijkt heel erg op dat van mijn ex.
Het kwam er op neer dat ik eigenlijk niets kon aankaarten wat ook maar enigszins over hem ging.
Alle feedback, vragen, opmerkingen die over hem gingen werd door hem opgevat als een persoonlijke afwijzing.
Bij hem kwam het door zijn lastige jeugd. En ik snapte dat wel en wilde daar best rekening mee houden.
Maar ik kon dus eigenlijk niets meer aankaarten, want alles wat ik zei (maakte niet uit hoe zeer ik het bij mezelf hield of hoe voorzichtig en vriendelijk ik het ook bracht) voelde voor hem als een persoonlijke afwijzing.
Een opmerking of vraag over zijn gedrag, voelde hij als afkeuring van hem als persoon. Achteraf gezien denk ik dat hij een soort basisovertuiging had dat hij niet ok was. En als ik iets zei wat voor hem klonk als kritiek dan was dat denk ik voor hem een bevestiging van die overtuiging.
Mijn ex had ook therapie gehad. Maar naar mijn idee had hij eigenlijk weer in therapie gemoeten om daar verder aan te werken.
Ik heb het uitgemaakt. Iemand met wie ik niet kan communiceren of op z'n minst dingen kan uitpraten.. Ik zie niet in hoe ik daar een relatie mee kan hebben.
Communicatie vind ik nogal essentieel in een relatie.
Ik ben soms wel eens benieuwd of hij alweer een relatie heeft en hoe de communicatie er tussen hen dan uitziet.
Mij lukte het iig niet met hem op een (constructieve manier) te communcieren.
Mijn advies zou zijn om op een rustig moment een gesprek met hem te hebben en proberen toch alles open te gooien. En ook proberen hem aan te laten geven welke overtuigingen /gevoelens er aan zijn reacties ten grondslag liggen.
Therapie voor hem om hiermee om te gaan lijkt me een goed idee.
Sommige van jullie stelde ook relatietherapie voor, maar dat is ook heel ingewikkeld om aan te kaarten, om bovengenoemde redenen.
En hij heeft net een tweejarig intensief traject afgerond, en gaf aan wel even klaar te zijn met therapie, wat ik ook goed snap, ik zie hoe intens dat voor hem is.
Dat open gesprek hebben we al meermaals gedaan, maar het probleem blijft dat het lastig is om iets te zeggen.
Hij werkt eigenlijk al enorm hard aan zichzelf! Maar de vraag is of ik ermee om kan gaan...
dinsdag 13 april 2021 16:54
Het gaat niet om de deur of verwarming. Daar kun je best een praktisch oplossing voor verzinnen. Het gaat om een diepere laag en die los je ook niet helemaal op met latten.
Je vriend klinkt als iemand met een verlatingsangst/angstige hechtingstijl.
Kritiek kan een trigger zijn waardoor hij dreigt met weggaan. Als je zelf weggaat kan iemand je niet verlaten.
Ik zou deze dynamiek met hem bespreken. Hij is verantwoordelijk om zelf zijn emoties te dragen. In de therapie heeft hij waarschijnlijk voor dit soort triggers handvaten gekregen.
Btw als je vriend verlatingsangst heeft zegt dat meestal ook iets over jouw hechtingstijl.
In hoeverre durf jij de binding met hem aan? In hoeverre ben je zelf de saboteur van je liefdesleven om hem als imperfect te zien en op afstand te houden?
Je vriend klinkt als iemand met een verlatingsangst/angstige hechtingstijl.
Kritiek kan een trigger zijn waardoor hij dreigt met weggaan. Als je zelf weggaat kan iemand je niet verlaten.
Ik zou deze dynamiek met hem bespreken. Hij is verantwoordelijk om zelf zijn emoties te dragen. In de therapie heeft hij waarschijnlijk voor dit soort triggers handvaten gekregen.
Btw als je vriend verlatingsangst heeft zegt dat meestal ook iets over jouw hechtingstijl.
In hoeverre durf jij de binding met hem aan? In hoeverre ben je zelf de saboteur van je liefdesleven om hem als imperfect te zien en op afstand te houden?
anoniem_366979 wijzigde dit bericht op 13-04-2021 16:57
0.88% gewijzigd
dinsdag 13 april 2021 16:55
Als iemand de deur niet op slot doet mag je daar best steeds wat van zeggen. Of daar geen zin in hebben. En dan hoeft de ander zich niet zo dramatisch te gaan gedragen zoals TO beschrijft. Het is geen kleuter van 3.
Echt hou op met me hoor.
dinsdag 13 april 2021 16:57
Eens. Maar dat is dan persoonlijke invulling van betreffende forummer.aardbeienslof schreef: ↑13-04-2021 15:40Ook in de eerste uitleg lees ik niet dat TO er op een vervelende manier wat van zegt.
dinsdag 13 april 2021 17:06
Wat een drama op niks af zeg. Je moet toch gewoon tegen je partner kunnen zeggen: wil je aan die deur denken want het was hier vandaag weer open huis? En als hij van zichzelf weet, zoals sommige mensen hier, dat hij het lastig vindt om daar aan te denken, dan zou hij daar zelf iets creatiefs voor kunnen verzinnen (zoals zo'n briefje op de deur). Om daar nou meteen een relatiedrama van te maken, ik vind het vrij kansloos.
Wat eten we vanavond?
dinsdag 13 april 2021 17:06
Ik ben bekend met hechtingsstijlen. Ik neig zelf naar angstig gehecht. Hij is gediagnostiseerd met een vermijdende/ontwijkende persoonlijkheidsstoornis.Roodkapjeendewolf schreef: ↑13-04-2021 16:54Het gaat niet om de deur of verwarming. Daar kun je best een praktisch oplossing voor verzinnen. Het gaat om een diepere laag en die los je ook niet helemaal op met latten.
Je vriend klinkt als iemand met een verlatingsangst/angstige hechtingstijl.
Kritiek kan een trigger zijn waardoor hij dreigt met weggaan. Als je zelf weggaat kan iemand je niet verlaten.
Ik zou deze dynamiek met hem bespreken. Hij is verantwoordelijk om zelf zijn emoties te dragen. In de therapie heeft hij waarschijnlijk voor dit soort triggers handvaten gekregen.
Btw als je vriend verlatingsangst heeft zegt dat meestal ook iets over jouw hechtingstijl.
In hoeverre durf jij de binding met hem aan? In hoeverre ben je zelf de saboteur van je liefdesleven om hem als imperfect te zien en op afstand te houden?
dinsdag 13 april 2021 17:31
Oh zo. Ja dat verklaard jullie dynamiek.Sproetje86 schreef: ↑13-04-2021 17:06Ik ben bekend met hechtingsstijlen. Ik neig zelf naar angstig gehecht. Hij is gediagnostiseerd met een vermijdende/ontwijkende persoonlijkheidsstoornis.
Heb jezelf al therapie gehad of dingen geleerd om met je eigen angst aan de slag te gaan? Door nu te gaan latten ga je ook jouw stuk uit de weg. Het zou mooi en helend zijn om dit samen aan te gaan “ verbinden in veiligheid” ( zonder jezelf te verliezen!)
