Relaties
alle pijlers
Wanneer ergernissen accepteren en wanneer uitspreken?
dinsdag 13 april 2021 13:07
Hoi, ik woon samen en er zijn af en toe wat ergernissen. Ze zijn klein, maar als ik ze uitspreek wordt het vaak een heel ding.
Hierdoor probeer ik steeds meer dingen te accepteren, maar ik merk dat ik me aan die dingen blijf ergeren dan. Hij doet het niet met opzet, maar is gewoon een beetje vergeetachtig. Het gaat om dingen zoals het huis niet goed afsluiten, verwarming aan laten staan, of ramen open en verwarming aan wat ik een beetje zonde vind.
Maar het valt altijd zo slecht als ik iets van die dingen zeg, waardoor ik daar terughoudender in ben geworden. Ik dacht eerst; ik let er wel extra op, maar het komt wel vaak voor dat ik al weg ben en hij gaat als laatste weg en dan staat de verwarming de hele dag aan en is er nog een raam open of de deur niet op slot. Ik ben een beetje bang voor inbraak en een hoge energierekening.
Ook als ik probeer te vragen naar oplossingen wordt dit een heel ding. Ik snap dit wel, is ook niet leuk om kritiek te ontvangen, wat zou hiervoor een oplossing kunnen zijn? Moet ik dit gewoon accepteren? Of hoe kan ik die dingen brengen zonder dat het een heel ding wordt? Want ik merk dat als ik het niet zeg en probeer af te laten glijden dat het voor mij dan een groter ding wordt.
Hierdoor probeer ik steeds meer dingen te accepteren, maar ik merk dat ik me aan die dingen blijf ergeren dan. Hij doet het niet met opzet, maar is gewoon een beetje vergeetachtig. Het gaat om dingen zoals het huis niet goed afsluiten, verwarming aan laten staan, of ramen open en verwarming aan wat ik een beetje zonde vind.
Maar het valt altijd zo slecht als ik iets van die dingen zeg, waardoor ik daar terughoudender in ben geworden. Ik dacht eerst; ik let er wel extra op, maar het komt wel vaak voor dat ik al weg ben en hij gaat als laatste weg en dan staat de verwarming de hele dag aan en is er nog een raam open of de deur niet op slot. Ik ben een beetje bang voor inbraak en een hoge energierekening.
Ook als ik probeer te vragen naar oplossingen wordt dit een heel ding. Ik snap dit wel, is ook niet leuk om kritiek te ontvangen, wat zou hiervoor een oplossing kunnen zijn? Moet ik dit gewoon accepteren? Of hoe kan ik die dingen brengen zonder dat het een heel ding wordt? Want ik merk dat als ik het niet zeg en probeer af te laten glijden dat het voor mij dan een groter ding wordt.
dinsdag 13 april 2021 17:35
Ik zeg niet dat TO dat doet, ik vind alleen dat sommigen wel snel conclusies trekken in het begin als we nog weinig weten.aardbeienslof schreef: ↑13-04-2021 15:40Ook in de eerste uitleg lees ik niet dat TO er op een vervelende manier wat van zegt.
Ik heb zelf add en laat soms de deur wagenwijd open staan als ik weg ga, of de sleutel in het slot (of de deksel niet op de pindakaas en dan valt de pot op de grond). Ik vind dat alleen maar heel stom van mezelf en niet meer dan normaal dat mijn man hier wat van zegt.
dinsdag 13 april 2021 17:38
dinsdag 13 april 2021 17:41
Alles mag. Maar dingen die contraproductief zijn vind ik niet zo verstandig.Luci_Mster2 schreef: ↑13-04-2021 16:55Als iemand de deur niet op slot doet mag je daar best steeds wat van zeggen. Of daar geen zin in hebben. En dan hoeft de ander zich niet zo dramatisch te gaan gedragen zoals TO beschrijft. Het is geen kleuter van 3.
Echt hou op met me hoor.
dinsdag 13 april 2021 17:44
Meer een gevalletje niet zo goed lezen van anderen:Luci_Mster2 schreef: ↑13-04-2021 16:57Eens. Maar dat is dan persoonlijke invulling van betreffende forummer.
dinsdag 13 april 2021 17:46
Als je die dynamiek niet kan doorbreken, dan zal dit altijd tussen jullie instaan.Sproetje86 schreef: ↑13-04-2021 17:06Ik ben bekend met hechtingsstijlen. Ik neig zelf naar angstig gehecht. Hij is gediagnostiseerd met een vermijdende/ontwijkende persoonlijkheidsstoornis.
Beiden aan de slag dus. En ook echt even voor ogen houden dat een relatie die moet slagen al is mislukt.
dinsdag 13 april 2021 18:36
Ik vraag me wel af hoe het dan was toen jullie nog niet samen woonden, liet hij in zijn eigen huis toen ook ramen open, verwarming aan en deur van het slot?
Of is dat nu ineens omdat jij nu ‘hoofd huishouden’ geworden bent?
Of deed hij het toen ook maar stoorde het jou toen nog niet, of dacht je dat hij zou veranderen?
Of is dat nu ineens omdat jij nu ‘hoofd huishouden’ geworden bent?
Of deed hij het toen ook maar stoorde het jou toen nog niet, of dacht je dat hij zou veranderen?
dinsdag 13 april 2021 18:38
En wat als je een tijdje (vooraangekondigd) gaat proberen niet te gevoelig te zijn voor zijn mogelijke reactie? Dan merk je vanzelf of jullie bij elkaar passen.
Ik herken het een beetje van mijn relatie en ik heb op een rustig moment besproken dat het m.i. niet de bedoeling is om op eieren te lopen bij elkaar. Daar was hij het mee eens en hij wilde het proberen om mij de ruimte te geven om het wel gewoon direct aan te geven als ik ergens mee zat. Inmiddels weet hij dat ik hem als persoon niet afval en kan hij rustig reageren en er zelfs een grapje over maken.
Ik herken het een beetje van mijn relatie en ik heb op een rustig moment besproken dat het m.i. niet de bedoeling is om op eieren te lopen bij elkaar. Daar was hij het mee eens en hij wilde het proberen om mij de ruimte te geven om het wel gewoon direct aan te geven als ik ergens mee zat. Inmiddels weet hij dat ik hem als persoon niet afval en kan hij rustig reageren en er zelfs een grapje over maken.
dinsdag 13 april 2021 22:18
Een vermijdende persoonlijkheidsstoornis is wel iets heel anders dan ontwijkend gehecht, dat weet je?Roodkapjeendewolf schreef: ↑13-04-2021 17:31Oh zo. Ja dat verklaard jullie dynamiek.
Heb jezelf al therapie gehad of dingen geleerd om met je eigen angst aan de slag te gaan? Door nu te gaan latten ga je ook jouw stuk uit de weg. Het zou mooi en helend zijn om dit samen aan te gaan “ verbinden in veiligheid” ( zonder jezelf te verliezen!)
woensdag 14 april 2021 08:56
Ja dat weet ik toch zal hechting bij hem ook een thema zijn gezien zijn verleden en kritische ouders. Een vermijdende persoonlijkheid ontwikkel je niet zomaar.Sproetje86 schreef: ↑13-04-2021 22:18Een vermijdende persoonlijkheidsstoornis is wel iets heel anders dan ontwijkend gehecht, dat weet je?
Ik zou als ik jullie was inzoomen op de dynamiek die tussen jullie ontstaat. Hij loopt weg of dreigt met weglopen bij elk conflict. Jij vermijd ook conflicten maar verschuilt je wel achter zijn imperfecte gedrag om hem op afstand te houden en wil nu gaan latten. Door dit gedrag van jullie wakker je juist de onveiligheid aan bij de ander. De kunst zit hem in het verbinden maar wel je eigen triggers en emoties/angst leren dragen. Ik zou hier een professional bij zoeken. Boeken die ook helpend zijn: liefdesbang, Verbonden, Houd me vast en verslaafd aan liefde.
woensdag 14 april 2021 09:41
Maar Roodkapje je verschuilen achter het imperfecte gedrag om een partner op afstand te houden, met zo'n redenatie zou je dus alles moeten pikken van een partner tot in het extreme aan toe? En die partner kan zijn goddelijke gang blijven gaan? Niet gezond.Roodkapjeendewolf schreef: ↑14-04-2021 08:56Ja dat weet ik toch zal hechting bij hem ook een thema zijn gezien zijn verleden en kritische ouders. Een vermijdende persoonlijkheid ontwikkel je niet zomaar.
Ik zou als ik jullie was inzoomen op de dynamiek die tussen jullie ontstaat. Hij loopt weg of dreigt met weglopen bij elk conflict. Jij vermijd ook conflicten maar verschuilt je wel achter zijn imperfecte gedrag om hem op afstand te houden en wil nu gaan latten. Door dit gedrag van jullie wakker je juist de onveiligheid aan bij de ander. De kunst zit hem in het verbinden maar wel je eigen triggers en emoties/angst leren dragen. Ik zou hier een professional bij zoeken. Boeken die ook helpend zijn: liefdesbang, Verbonden, Houd me vast en verslaafd aan liefde.
woensdag 14 april 2021 10:59
woensdag 14 april 2021 12:02
Roodkapjeendewolf schreef: ↑14-04-2021 10:59Nee natuurlijk moet je niet alles pikken maar wanneer je niet gezond gehecht bent dan ben je de saboteur van je eigen liefdesleven. Het wijzen en verschuilen achter de imperfecties van je partner is daar een onderdeel van. Op deze manier neem je afstand zonder naar jezelf te kijken.
Het lijkt me dan voor beide partijen beter om alleen te zijn. Want naar mijn idee kom je dan steeds in loodzware therapeutische relaties terecht.
