Relaties
alle pijlers
Wanneer ergernissen accepteren en wanneer uitspreken?
dinsdag 13 april 2021 13:07
Hoi, ik woon samen en er zijn af en toe wat ergernissen. Ze zijn klein, maar als ik ze uitspreek wordt het vaak een heel ding.
Hierdoor probeer ik steeds meer dingen te accepteren, maar ik merk dat ik me aan die dingen blijf ergeren dan. Hij doet het niet met opzet, maar is gewoon een beetje vergeetachtig. Het gaat om dingen zoals het huis niet goed afsluiten, verwarming aan laten staan, of ramen open en verwarming aan wat ik een beetje zonde vind.
Maar het valt altijd zo slecht als ik iets van die dingen zeg, waardoor ik daar terughoudender in ben geworden. Ik dacht eerst; ik let er wel extra op, maar het komt wel vaak voor dat ik al weg ben en hij gaat als laatste weg en dan staat de verwarming de hele dag aan en is er nog een raam open of de deur niet op slot. Ik ben een beetje bang voor inbraak en een hoge energierekening.
Ook als ik probeer te vragen naar oplossingen wordt dit een heel ding. Ik snap dit wel, is ook niet leuk om kritiek te ontvangen, wat zou hiervoor een oplossing kunnen zijn? Moet ik dit gewoon accepteren? Of hoe kan ik die dingen brengen zonder dat het een heel ding wordt? Want ik merk dat als ik het niet zeg en probeer af te laten glijden dat het voor mij dan een groter ding wordt.
Hierdoor probeer ik steeds meer dingen te accepteren, maar ik merk dat ik me aan die dingen blijf ergeren dan. Hij doet het niet met opzet, maar is gewoon een beetje vergeetachtig. Het gaat om dingen zoals het huis niet goed afsluiten, verwarming aan laten staan, of ramen open en verwarming aan wat ik een beetje zonde vind.
Maar het valt altijd zo slecht als ik iets van die dingen zeg, waardoor ik daar terughoudender in ben geworden. Ik dacht eerst; ik let er wel extra op, maar het komt wel vaak voor dat ik al weg ben en hij gaat als laatste weg en dan staat de verwarming de hele dag aan en is er nog een raam open of de deur niet op slot. Ik ben een beetje bang voor inbraak en een hoge energierekening.
Ook als ik probeer te vragen naar oplossingen wordt dit een heel ding. Ik snap dit wel, is ook niet leuk om kritiek te ontvangen, wat zou hiervoor een oplossing kunnen zijn? Moet ik dit gewoon accepteren? Of hoe kan ik die dingen brengen zonder dat het een heel ding wordt? Want ik merk dat als ik het niet zeg en probeer af te laten glijden dat het voor mij dan een groter ding wordt.
dinsdag 13 april 2021 13:43
Sproetje86 schreef: ↑13-04-2021 13:24Ik kwets hem er erg mee. Hij voelt zich dan niet goed genoeg. Soms wil het dan zelfs uitmaken en een ander huis zoeken. Meestal hebben we er dan een gesprek over en komt het dan wel weer goed.
Ik vind het wel een lastig ding hoor, want voor mij is het belangrijk om dingen die me dwars zitten uit te spreken. Maar ik vraag ik me ook af of ik niet veel te kritisch ben af en toe. Er moet natuurlijk ook een beetje lekker geleefd kunnen worden en hij doet het niet met opzet. Ik denk ook dat het misschien de corona is, en het vele thuiszitten dat dit soort dingen nu meer naar boven komt omdat je zo op elkaars lip zit.
Je vriend klinkt SUPERonvolwassen. Echt, jij zegt eens in de drie maanden 'jo, je had de verwarming weer aan laten staan' en hij voelt zich 'niet goed genoeg'?? jullie hebben of een MEGA communicatieprobleem of je vriend heeft serieus issues om met de gewone dagelijkse dingen om te gaan.Sproetje86 schreef: ↑13-04-2021 13:29Ik weet niet hoe vaak ik kritiek uit, maar probeer het echt zo min mogelijk te doen. Ik denk dat het eens in de paar maanden/ half jaar is is dat ik iets kritisch zeg. En als ik het doe probeer ik het zo zachtaardig en lief mogelijk te doen. Ik heb ook wel eens letterlijk aan hem gevraagd; hoe kan ik dingen zeggen die me dwars zitten zonder jou ermee te kwetsen? Maar daar heeft hij dan geen antwoord op.
En jij moet oppassen met jezelf want serieus 'zo zachtaardig en lief mogelijk' tegen iemand zeggen dat de deur niet op slot was?
Echt hoor, als wij daar in onze relatie gekwetst en verdrietig over gingen worden, hadden we beiden geen leven meer! Ik zal niet zeggen dat het dagelijks gebeurt, maar toch zeker een paar keer per week dat wij elkaar helpen herinneren aan dingen 'o, je hebt de oppas niet gebeld om wat af te spreken!' 'je bent vergeten een kadootje voor je moeder te kopen!' 'arg, de was zit nog in de machine (bij het naar bed gaan)', noem maar op.
Ik ben het eens met de mensen die zeggen dat je naar oplossingen hier voor moet zoeken, zodat het niet steeds dezelfde dingen zijn en blijven, maar ik denk ook echt dat er iets moet veranderen in de houding van je vriend.
dinsdag 13 april 2021 13:44
Nooit straffen en zeker niet als je hem niet op heterdaad betrapt. Mannen hebben geen geheugen en dan weten ze al niet meer dat ze het gedaan hebben dus das zielig en dan raakt hij alleen maar angstig en in de war. Je kunt hem wel belonen met iets lekkers elke keer als hij het wel goed doet. In het uiterste geval kun je met een krant tegen je been slaan om hen te laten schrikken maar dus wel precies op het moment dat hij de deur openlaat.
dinsdag 13 april 2021 13:45
Mumper schreef: ↑13-04-2021 13:44Nooit straffen en zeker niet als je hem niet op heterdaad betrapt. Mannen hebben geen geheugen en dan weten ze al niet meer dat ze het gedaan hebben dus das zielig en dan raakt hij alleen maar angstig en in de war. Je kunt hem wel belonen met iets lekkers elke keer als hij het wel goed doet. In het uiterste geval kun je met een krant tegen je been slaan om hen te laten schrikken maar dus wel precies op het moment dat hij de deur openlaat.
Of de plantenspuit!
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 13 april 2021 13:47
Ja hij weet dit ook, hij is vol kritiek opgevoed en heeft hiervoor ook therapie gehad. Alles is voor hem een persoonlijke afwijzing. Dat zegt hij zelf ook, alleen op het moment zelf is het een heel ding. Een paar dagen of weken later ziet hij het ook wel in en hebben we een gesprek erover is gaat het wel weer goed. Het hoort een beetje bij hem. Maar ik heb ook wel een aandeel hierin, ik ben altijd gewend om alleen te wonen en ik stoor me denk ik te veel aan dingen, maar de crux is voor mij; uitspreken help bij mij. ik ben juist opgevoed met dat alles bespreekbaar moet zijn. Hierdoor was ik altijd gewend om gewoon alles te zeggen en niet te vermeiden.dianaf schreef: ↑13-04-2021 13:38Serieus? Hij is van een opmerking over zoiets normaals als de deur afsluiten of de verwarming uit doen als je er niet bent, al van de leg???
Ten eerste TO, dit zijn basishandelingen die hij gewoon moet kunnen doen. Zelfs een kleuter kan dit. En zit het niet in je systeem dan zijn er genoeg manier VOOR HEM om of dit wel in je systeem te krijgen of op de vangen middels een anders slot/thermostaat ed.
Ten tweede, gekwetst zijn over zo'n simpele opmerking, is ook best bijzonder. Hij doet net of het niet doen van de handeling een onderdeel is van wie hij is. En doordat jij hem er op aanspreekt, doe je net of er iets mis is met zijn karakter/vaardigheden/fysieke gesteldheid. Terwijl het niet persoonlijk is, zoiets zeg je ook tegen een collega of buren.
Ten derde, hij dreigt met het uitmaken van de relatie. Hij manipuleert je. Hij wil dat jij heb volledig zijn gang laat gaan en vooral niet van hem vraagt om dingen te doen, ook al zijn ze nog zo redelijk. Op deze manier zorgt hij ervoor dat hij zijn goddelijke gang kan gaan en jij zit in de stress en loopt continue op jouw tenen, waarbij je jouw eigen mening en wensen maar aan de kant schuift.
Echt, heb jij zin in een toekomst waarbij je nog 20-30 jaar niets mag uitspreken over hoe jij iets wilt omdat iemand zijn ego anders gekwetst is? Waarbij je altijd op je tenen moet lopen omdat hij anders dreigt weg te gaan? Dus ergo: waar jij en jouw wensen/meningen/verlangen er niet toe doen?
Bij mij wordt het dus een grotere ergernis als ik er niet over kan spreken....
dinsdag 13 april 2021 13:47
Had ze dan denk ik op jongere leeftijd mee moeten beginnen. Misschien een middagje een professional mee laten kijken
dinsdag 13 april 2021 13:51
Om je een beeld te geven van hoe het ook kan: mijn partner vergeet soms iets. Ik herinner hem er aan en hij let er voortaan op. Soms vraagt hij mij om hem eraan te herinneren, want hij vergeet dat soms. Omgekeerd kan hij mij op de dingen wijzen en ga er net zo mee om als hij. We pesten elkaar niet maar communiceren kleine hobbeltjes met als uiteindelijke doel samen prettig leven.Sproetje86 schreef: ↑13-04-2021 13:24Ik kwets hem er erg mee. Hij voelt zich dan niet goed genoeg. Soms wil het dan zelfs uitmaken en een ander huis zoeken. Meestal hebben we er dan een gesprek over en komt het dan wel weer goed.
Ik vind het wel een lastig ding hoor, want voor mij is het belangrijk om dingen die me dwars zitten uit te spreken. Maar ik vraag ik me ook af of ik niet veel te kritisch ben af en toe. Er moet natuurlijk ook een beetje lekker geleefd kunnen worden en hij doet het niet met opzet. Ik denk ook dat het misschien de corona is, en het vele thuiszitten dat dit soort dingen nu meer naar boven komt omdat je zo op elkaars lip zit.
Als ik in jouw schoenen stond dan had ik de stekker eruit getrokken. Een raam open of een loeiende verwarming de hele dag aan laten staan zijn voor mij geen kleine dingen. Dan wil ik een partner die dat gevaar ook ziet en niet gaat dreigen met ergens anders wonen en "gekwetst" gaat lopen doen. Je scheld hem toch niet verrot of dat je met pannen naar zijn hoofd smijt als hij weer wat vergeten is?
Op je tenen lopen in een relatie waar je VRIJWILLIG ingestapt bent, is een ultra rode vlag. Voor jezelf dat je je gedrag dient te veranderen want is het een hellend vlak als je dit gedrag blijft voortzetten in je relatie. Ben je bang voor hem?
dinsdag 13 april 2021 13:51
Sproetje86 schreef: ↑13-04-2021 13:47Ja hij weet dit ook, hij is vol kritiek opgevoed en heeft hiervoor ook therapie gehad. Alles is voor hem een persoonlijke afwijzing. Dat zegt hij zelf ook, alleen op het moment zelf is het een heel ding. Een paar dagen of weken later ziet hij het ook wel in en hebben we een gesprek erover is gaat het wel weer goed. Het hoort een beetje bij hem. Maar ik heb ook wel een aandeel hierin, ik ben altijd gewend om alleen te wonen en ik stoor me denk ik te veel aan dingen, maar de crux is voor mij; uitspreken help bij mij. ik ben juist opgevoed met dat alles bespreekbaar moet zijn. Hierdoor was ik altijd gewend om gewoon alles te zeggen en niet te vermeiden.
Bij mij wordt het dus een grotere ergernis als ik er niet over kan spreken....
Zelfs bij mensen die wel met kritiek om kunnen gaan blijft negatieve feedback veel langer hangen dan positieve. Bij jouw woorden krijg ik ook wel een beetje het gevoel dat je elke scheet uitgesproken wilt hebben, en dat is ook niet altijd prettig als je samenwoont. Sommige zaken zijn nou eenmaal sneller een ergernis dan voor de ander.
Ik zou bij de kleinere dingen dus ook af en toe even uitademen en de verantwoordelijkheid bij jezelf leggen om het in je hoofd niet een enorm ding te laten worden.
dinsdag 13 april 2021 13:53
zolang je zelf de energierekening betaald is het alleen beetje jammer voor het milieu
dinsdag 13 april 2021 13:53
Mumper schreef: ↑13-04-2021 13:44Nooit straffen en zeker niet als je hem niet op heterdaad betrapt. Mannen hebben geen geheugen en dan weten ze al niet meer dat ze het gedaan hebben dus das zielig en dan raakt hij alleen maar angstig en in de war. Je kunt hem wel belonen met iets lekkers elke keer als hij het wel goed doet. In het uiterste geval kun je met een krant tegen je been slaan om hen te laten schrikken maar dus wel precies op het moment dat hij de deur openlaat.
dinsdag 13 april 2021 13:58
Als je over dit soort simpele zaken direct begint in termen van uitmaken en ander huis zoeken, lijkt het mij geen stabiele relatie.Sproetje86 schreef: ↑13-04-2021 13:24Ik kwets hem er erg mee. Hij voelt zich dan niet goed genoeg. Soms wil het dan zelfs uitmaken en een ander huis zoeken. Meestal hebben we er dan een gesprek over en komt het dan wel weer goed.
...
Hoe gaat dit verlopen wanneer er eens ernstigere zaken op jullie pad komen?
dinsdag 13 april 2021 13:59
Nu ik dit lees, stel ik mijn mening bij. Zolang jullie beider aandeel bespreekbaar blijft dan is er nog hoop. Denk alleen niet dat het "een beetje bij hem hoort". Zoiets zeg je over een karaktertrek maar niet over de effecten van een nare opvoeding. Dat laatste is best te veranderen zoals jij kunt veranderen in niet alles maar bespreekbaar te maken. Beetje allebei naar het midden bewegen.Sproetje86 schreef: ↑13-04-2021 13:47Ja hij weet dit ook, hij is vol kritiek opgevoed en heeft hiervoor ook therapie gehad. Alles is voor hem een persoonlijke afwijzing. Dat zegt hij zelf ook, alleen op het moment zelf is het een heel ding. Een paar dagen of weken later ziet hij het ook wel in en hebben we een gesprek erover is gaat het wel weer goed. Het hoort een beetje bij hem. Maar ik heb ook wel een aandeel hierin, ik ben altijd gewend om alleen te wonen en ik stoor me denk ik te veel aan dingen, maar de crux is voor mij; uitspreken help bij mij. ik ben juist opgevoed met dat alles bespreekbaar moet zijn. Hierdoor was ik altijd gewend om gewoon alles te zeggen en niet te vermeiden.
Bij mij wordt het dus een grotere ergernis als ik er niet over kan spreken....
dinsdag 13 april 2021 14:04
Echt. Hoe meer je tikt, hoe erger het blijkt.Luci_Mster2 schreef: ↑13-04-2021 13:12wat zou hiervoor een oplossing kunnen zijn? Moet ik dit gewoon accepteren? Of hoe kan ik die dingen brengen zonder dat het een heel ding wordt? Want ik merk dat als ik het niet zeg en probeer af te laten glijden dat het voor mij dan een groter ding wordt.
Een betere partner zoeken?
Of neemt een hond of kat. Veel leuker en minder high maintenance.
dinsdag 13 april 2021 14:06
Ik zou dit probleem gewoon praktisch oplossen, zorg voor een goed afsluitbare kast voor je waardevolle spullen. Het is wel een beetje gedoe om je tablet, desktop en dure kleding iedere keer op te moeten bergen maar je hoeft dan niet ongerust te zijn dat je spullen gestolen worden doordat hij de deur open laat staan. De verwarming op een app zetten zodat je daar zelf controle over hebt als je niet thuis bent.
Ik zou overigens niet aan kinderen beginnen met deze man.
Ik zou overigens niet aan kinderen beginnen met deze man.
dinsdag 13 april 2021 14:08
Niet helemaal eens. Hier is twee keer ingebroken. Ik vind deuren en ramen afsluiten dan ook heel belangrijk. Dat heeft te maken met mijn basis gevoel van veiligheid en ik zou het erg vinden als mijn partner dat niet serieus neemt. Ik vind het namelijk wél heel belangrijk!
To, mijn partner heeft ook een beetje een gebruiksaanwijzing als het gaat om dit soort dingen. Hij voelt zich snel betutteld en ik snap heel goed waar dat vandaan komt. Ik zeg dan ook alleen iets van dingen die voor mij echt belangrijk zijn, en dat blijkt eigenlijk niet zo veel te zijn.
Zorgwekkend vind ik de reactie van je vriend. Eigenlijk heeft hij je nu zover dat je niks meer durft te zeggen, want zijn reactie is buitenproportioneel. Dat riekt naar manipulatie. Waarom zo dramatisch? Eigen huis gaan zoeken omdat jij wil dat hij de ramen dicht doet? Wtf? Nogal dramatisch en daar zou ik hem op een rustige manier op aanspreken. Dat zijn reactie jou de mond snoert en dat dat niet de bedoeling is in een relatie.
dinsdag 13 april 2021 14:10
Hier een bericht van iemand die ook zo vergeetachtig is etc.., zoiets als je partner 
en mijn partner is zoals jij zegt te zijn over jezelf (en heeft ADD) Mijn advies ; blijf zeker in gesprek, maar zeg niet overal wat van. Mijn partner had soms buien dat hij overal over begon en dan tegen iedereen in het gezin. Hij kwam soms zelfs uit zijn werk en ''inspecteerde'' dan eerst het huis op o.a. punten die jij nu benoemd.. en uiteindelijk zelfs de kinderkamers of er wel was opgeruimd. Had ik een punt van ergernis verbeterd, dan kwam er wel weer wat nieuws. Uiteindelijk liep het aardig op rolletjes..dacht ik, maar bleken er bij hem toch dingen te spelen die hij niet uitsprak welke er uiteindelijk wel in een ruzie om iets anders uitkwamen en het nog erger werd.
en mijn partner is zoals jij zegt te zijn over jezelf (en heeft ADD) Mijn advies ; blijf zeker in gesprek, maar zeg niet overal wat van. Mijn partner had soms buien dat hij overal over begon en dan tegen iedereen in het gezin. Hij kwam soms zelfs uit zijn werk en ''inspecteerde'' dan eerst het huis op o.a. punten die jij nu benoemd.. en uiteindelijk zelfs de kinderkamers of er wel was opgeruimd. Had ik een punt van ergernis verbeterd, dan kwam er wel weer wat nieuws. Uiteindelijk liep het aardig op rolletjes..dacht ik, maar bleken er bij hem toch dingen te spelen die hij niet uitsprak welke er uiteindelijk wel in een ruzie om iets anders uitkwamen en het nog erger werd.
dinsdag 13 april 2021 14:10
Toptip!Mumper schreef: ↑13-04-2021 13:44Nooit straffen en zeker niet als je hem niet op heterdaad betrapt. Mannen hebben geen geheugen en dan weten ze al niet meer dat ze het gedaan hebben dus das zielig en dan raakt hij alleen maar angstig en in de war. Je kunt hem wel belonen met iets lekkers elke keer als hij het wel goed doet. In het uiterste geval kun je met een krant tegen je been slaan om hen te laten schrikken maar dus wel precies op het moment dat hij de deur openlaat.
Wat eten we vanavond?
dinsdag 13 april 2021 14:10
Het is een beetje lastig te doorbreken. Het punt is nu een beetje dat ik denk dat we allebei geregeld op eieren lopen; ik heb het gevoel dat ik niks kan zeggen en hij heeft het gevoel dat hij van alles fout doet.Kroonprinses schreef: ↑13-04-2021 13:59Nu ik dit lees, stel ik mijn mening bij. Zolang jullie beider aandeel bespreekbaar blijft dan is er nog hoop. Denk alleen niet dat het "een beetje bij hem hoort". Zoiets zeg je over een karaktertrek maar niet over de effecten van een nare opvoeding. Dat laatste is best te veranderen zoals jij kunt veranderen in niet alles maar bespreekbaar te maken. Beetje allebei naar het midden bewegen.
Soms denk; ik zou liever in een relatie zitten zoals jij in je eerste post beschreef. Dat het gewoon kan om te zeggen: "schat, zou je hier even op kunnen letten" Maar misschien moet ik dat ook een beetje afleren.
Misschien is latten wel en beter optie, maar dat is momenteel even niet mogelijk gezien de huizenmarkt.
dinsdag 13 april 2021 14:11
Lekker.Sproetje86 schreef: ↑13-04-2021 13:47Ja hij weet dit ook, hij is vol kritiek opgevoed en heeft hiervoor ook therapie gehad. Alles is voor hem een persoonlijke afwijzing. Dat zegt hij zelf ook, alleen op het moment zelf is het een heel ding. Een paar dagen of weken later ziet hij het ook wel in en hebben we een gesprek erover is gaat het wel weer goed. Het hoort een beetje bij hem. Maar ik heb ook wel een aandeel hierin, ik ben altijd gewend om alleen te wonen en ik stoor me denk ik te veel aan dingen, maar de crux is voor mij; uitspreken help bij mij. ik ben juist opgevoed met dat alles bespreekbaar moet zijn. Hierdoor was ik altijd gewend om gewoon alles te zeggen en niet te vermeiden.
Bij mij wordt het dus een grotere ergernis als ik er niet over kan spreken....
Maar je geeft aan dat hij niet weet hoe jij het wel beter kunt brengen. En pas na dagen ziet hij ook iets in. Dus eigenlijk is elke vorm van kritiek verkeerd en een aanslag op zijn ego en vreselijk onterecht. Hij dreigt zelfs met weg gaan. Dus je weet gewoon dat als het wel doet, dat het een tijdje ongezellig is?! Ook al heb jij gelijk?!
En ik wil best geloven dat hij dit niet zo bedoeld of dat dit en gevolg is van zijn opvoeding + karakter. Maar ik zou er niet mee willen leven, je moet ook een beetje ontspannen kunnen zijn.als je eens een opmerking past. En ook al bedoelt hij het niet zo, het resultaat is dat het jou stress bezorgt omdat jij niet vrijelijk dingen kunt zeggen en doe je het wel, dan is het gezeur. En hij zal verder wel leuk en lief zijn, maar op een best wel belangrijk punt matchen jullie gewoon niet.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 13 april 2021 14:12
Nee, maar misschien wel iets om naar toe te werken. Die irritaties zullen gewoon blijven en je wilt ook niet dat je relatie er door verzuurd...Sproetje86 schreef: ↑13-04-2021 14:10Het is een beetje lastig te doorbreken. Het punt is nu een beetje dat ik denk dat we allebei geregeld op eieren lopen; ik heb het gevoel dat ik niks kan zeggen en hij heeft het gevoel dat hij van alles fout doet.
Soms denk; ik zou liever in een relatie zitten zoals jij in je eerste post beschreef. Dat het gewoon kan om te zeggen: "schat, zou je hier even op kunnen letten" Maar misschien moet ik dat ook een beetje afleren.
Misschien is latten wel en beter optie, maar dat is momenteel even niet mogelijk gezien de huizenmarkt.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 13 april 2021 14:15
Ja, hier wil ik dus echt voor waken. Dat van jouw partner lijkt me echt niet fijn. Goeie, niet alles zeggen, maar soms wel. Ik begin er alleen zo tegenop te zien om wel een keer iets te zeggen ondertussen. Ik denk dat ik het voorlopig nog even laat gaan, en de zomer komt er toch aan dus hoeven we niet zo op de verwarming te letten, als het komende winter weer gebeurt zeg ik er wat van. Het afsluiten vind ik wat belangrijker, daar moet ik even over denken.sannedeb schreef: ↑13-04-2021 14:10Hier een bericht van iemand die ook zo vergeetachtig is etc.., zoiets als je partner
dinsdag 13 april 2021 14:16
Speelt het ook met andere dingen?Sproetje86 schreef: ↑13-04-2021 14:15Ja, hier wil ik dus echt voor waken. Dat van jouw partner lijkt me echt niet fijn. Goeie, niet alles zeggen, maar soms wel. Ik begin er alleen zo tegenop te zien om wel een keer iets te zeggen ondertussen. Ik denk dat ik het voorlopig nog even laat gaan, en de zomer komt er toch aan dus hoeven we niet zo op de verwarming te letten, als het komende winter weer gebeurt zeg ik er wat van. het afsluiten vind ik wat belangrijker, daar moet ik even over denken.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
