Relaties
alle pijlers
Wanneer is het juiste moment?
zondag 15 juni 2008 om 12:18
Waar ik benieuwd naar ben is, wanneer zijn jullie verder gegaan dan alleen maar kussen tijdens je dating fase?
De meningen van mijn vriendinnen zijn hierover verdeeld. De 1 vindt dat je de sex moet afhouden om zijn aandacht te behouden, dus een soort van hard to get spelen en de ander vindt dat je gewoon je gevoel moet volgen en het gewoon moet doen als je daar behoefte aan hebt.
Het kan toch ook niet zo zijn dat als je er behoefte aan hebt en het voelt goed, je spastisch moet gaan zitten nadenken?
De meningen van mijn vriendinnen zijn hierover verdeeld. De 1 vindt dat je de sex moet afhouden om zijn aandacht te behouden, dus een soort van hard to get spelen en de ander vindt dat je gewoon je gevoel moet volgen en het gewoon moet doen als je daar behoefte aan hebt.
Het kan toch ook niet zo zijn dat als je er behoefte aan hebt en het voelt goed, je spastisch moet gaan zitten nadenken?
zondag 15 juni 2008 om 17:13
Met mij is alles goed Lafjoe, lekker druk en dus een tijdje wat minder tijd voor het forum. Maar ik ben maar een mailtje weg voor diegene die mij beter kennen. Dus als er "brand" is weet men mij te vinden
Minder denken en meer voelen dus Lafjoe. Dat je graag controle houdt is omdat je niet gekwetst wilt worden. Dat snap ik best wel. Alleen laat je daardoor kansen liggen voor jezelf en de ander. Maar vergeet niet dat als je geen enkele twijfel hebt, je zeker bent van je zaak dan heb je nog altijd de controle.
Enige wat ik je mee kan geven is: twijfel je dan moet je het niet doen. Want als je dan toch wat onderneemt ga je wel spijt krijgen. En vergeet ook niet elk mens is anders. Dus met de een is die zekerheid er sneller dan bij de ander. Met de een stap je dus na een uurtje/ avondje al het bed in en met de ander moet je daar nog niet aan denken. Met beide situaties is niets mis. Zolang je er gevoelsmatig maar achter staat. Iets doen omdat het verwacht van je wordt of omdat er druk ligt lijkt me geen goede manier om naar te handelen. Angst is er niet altijd voor niets, het kan een goede raadgever zijn. Mits die angst ook gestoeld is op feiten of meerdere gevoelens die de ander bij je oproept. Ik weet zeker dat jouw instinct nog steeds goed is ondanks je ervaringen in het verleden. Enige wat jij moet doen is goed luisteren. Is het angst om de angst of is het angst omdat er wel degelijk wat mis is met die persoon? De actie op de angst hangt dus af van de soort angst. Maar nooit, nooit iets tegen je zin in doen. Ik hoef je toch niet te vertellen dat je zelfs als je al naakt op bed ligt met hem je alsnog nee mag zeggen he?
Minder denken en meer voelen dus Lafjoe. Dat je graag controle houdt is omdat je niet gekwetst wilt worden. Dat snap ik best wel. Alleen laat je daardoor kansen liggen voor jezelf en de ander. Maar vergeet niet dat als je geen enkele twijfel hebt, je zeker bent van je zaak dan heb je nog altijd de controle.
Enige wat ik je mee kan geven is: twijfel je dan moet je het niet doen. Want als je dan toch wat onderneemt ga je wel spijt krijgen. En vergeet ook niet elk mens is anders. Dus met de een is die zekerheid er sneller dan bij de ander. Met de een stap je dus na een uurtje/ avondje al het bed in en met de ander moet je daar nog niet aan denken. Met beide situaties is niets mis. Zolang je er gevoelsmatig maar achter staat. Iets doen omdat het verwacht van je wordt of omdat er druk ligt lijkt me geen goede manier om naar te handelen. Angst is er niet altijd voor niets, het kan een goede raadgever zijn. Mits die angst ook gestoeld is op feiten of meerdere gevoelens die de ander bij je oproept. Ik weet zeker dat jouw instinct nog steeds goed is ondanks je ervaringen in het verleden. Enige wat jij moet doen is goed luisteren. Is het angst om de angst of is het angst omdat er wel degelijk wat mis is met die persoon? De actie op de angst hangt dus af van de soort angst. Maar nooit, nooit iets tegen je zin in doen. Ik hoef je toch niet te vertellen dat je zelfs als je al naakt op bed ligt met hem je alsnog nee mag zeggen he?
zondag 15 juni 2008 om 17:16
En nog wat: als jij nu naakt op bed zou liggen met dat lekkere ding naast je en je zou nee zeggen (je zou je toch op het laatste moment afzien van de sex) Waar ben je dan bang voor? Dat je hem teleurstelt of jezelf? Als hij om je geeft respecteert hij je grenzen en zal die ook accepteren. Geeft hij geen zier om je en reageert hij overdreven teleurgesteld dan kan hij toch vertrekken of niet? Want dan waren zijn intenties namelijk niet zuiver en puur gebaseerd om jou tussen de lakens te krijgen en verders niets.
zondag 15 juni 2008 om 18:57
Hallo Prinsesje,
Je legt het heel goed uit. Het is ook geen issue dat ik iets tegen mijn wil zou doen, het is het gevoel wat ik er daarna inderdaad bij kan hebben. En dat is dat kwetsbare. Dat maakt het voor mij ook zo eng om het bed te delen met iemand waar ik gevoelens voor aan het ontwikkelen ben. Het is niet zo dat ik denk dat als we het bed hebben gedeeld er gelijk een relatie is, maar meer het gevoel van kwetsbaarheid, doordat ik mijn diepste gevoelens toon. Eigenlijk is het dus vrij simpel nu ik er aan denk. Ik weet van mezelf dat ik zo kan reageren, dus dan is het verstandiger voor mezelf om te wachten totdat ik er "zeker" van ben, totdat het goed voelt. En wanneer dat ook zal zijn, na de 6de of de 20ste keer (ik noem maar wat) als het gevoel goed is dan maakt het niet uit wat er daarna gebeurt, want dat zal nooit zeker zijn.
Wat ik me wel afvraag is waar je uit haalt dat hij zo begripvol zou kunnen zijn. Niet dat ik dat idee niet heb, want dat heeft hij tot nu toe wel laten blijken, maar het verbaasd me dat jij dat idee hebt van hem.
Je legt het heel goed uit. Het is ook geen issue dat ik iets tegen mijn wil zou doen, het is het gevoel wat ik er daarna inderdaad bij kan hebben. En dat is dat kwetsbare. Dat maakt het voor mij ook zo eng om het bed te delen met iemand waar ik gevoelens voor aan het ontwikkelen ben. Het is niet zo dat ik denk dat als we het bed hebben gedeeld er gelijk een relatie is, maar meer het gevoel van kwetsbaarheid, doordat ik mijn diepste gevoelens toon. Eigenlijk is het dus vrij simpel nu ik er aan denk. Ik weet van mezelf dat ik zo kan reageren, dus dan is het verstandiger voor mezelf om te wachten totdat ik er "zeker" van ben, totdat het goed voelt. En wanneer dat ook zal zijn, na de 6de of de 20ste keer (ik noem maar wat) als het gevoel goed is dan maakt het niet uit wat er daarna gebeurt, want dat zal nooit zeker zijn.
Wat ik me wel afvraag is waar je uit haalt dat hij zo begripvol zou kunnen zijn. Niet dat ik dat idee niet heb, want dat heeft hij tot nu toe wel laten blijken, maar het verbaasd me dat jij dat idee hebt van hem.
zondag 15 juni 2008 om 19:05
Haha goede vraag, waarvoor ik even moest teruglezen.
Ik geloof dat ik dat hieruit opmaak:
quote:lafjoetwo schreef op 15 juni 2008 @ 15:14:
De man met wie ik nu aan 't daten ben, laat zich niet afschrikken door mijn gedrag. Hij prikt daar dwars door heen en gaat er heel makkelijk en nuchter mee om. En eigenlijk voelt dat heel goed.
Uit dat stukje maak ik op dat hij ziet wat er speelt (dus inzicht heeft), dat hij oprecht is en weet wat hij wil (want hij laat zich niet afschrikken). Jij schrijft dat hij er gemakkelijk en nuchter mee omgaat. Ik ken jou niet, maar ik neem aan dat als jij zegt dat het 'eigenlijk heel goed voelt', dat je dan op je eigen gevoel mag vertrouwen en dus (tot het tegendeel bewezen wordt...) mag concluderen dat hij eerlijk en oprecht is en begrip heeft, anders zou hij waarschijnlijk niet nuchter en gemakkelijk mee omgaan.
Grappig dat je dat schrijft, dat het dus misschien eigenlijk niet zo ingewikkeld is, en dat je die volgende stap 'gewoon' moet zetten als je je zeker genoeg voelt (dus: je zo zeker voelen dat je het gevoel hebt dat je je 'niet voor niets' openstelt). Dat is iets wat je volgens mij namelijk eigenlijk ook al ergens zelf geschreven hebt. Soms helpt het misschien om het van een ander te lezen . Tis natuurlijk niet zo simpel als het lijkt om dat dan maar gewoon op die manier te gaan doen, maar mij lijkt het dat het helpt om dit te benoemen aan man in kwestie. Niet als iets groots en zwaars, maar wel als iets wat voor jou belangrijk is.
Erwt
Ik geloof dat ik dat hieruit opmaak:
quote:lafjoetwo schreef op 15 juni 2008 @ 15:14:
De man met wie ik nu aan 't daten ben, laat zich niet afschrikken door mijn gedrag. Hij prikt daar dwars door heen en gaat er heel makkelijk en nuchter mee om. En eigenlijk voelt dat heel goed.
Uit dat stukje maak ik op dat hij ziet wat er speelt (dus inzicht heeft), dat hij oprecht is en weet wat hij wil (want hij laat zich niet afschrikken). Jij schrijft dat hij er gemakkelijk en nuchter mee omgaat. Ik ken jou niet, maar ik neem aan dat als jij zegt dat het 'eigenlijk heel goed voelt', dat je dan op je eigen gevoel mag vertrouwen en dus (tot het tegendeel bewezen wordt...) mag concluderen dat hij eerlijk en oprecht is en begrip heeft, anders zou hij waarschijnlijk niet nuchter en gemakkelijk mee omgaan.
Grappig dat je dat schrijft, dat het dus misschien eigenlijk niet zo ingewikkeld is, en dat je die volgende stap 'gewoon' moet zetten als je je zeker genoeg voelt (dus: je zo zeker voelen dat je het gevoel hebt dat je je 'niet voor niets' openstelt). Dat is iets wat je volgens mij namelijk eigenlijk ook al ergens zelf geschreven hebt. Soms helpt het misschien om het van een ander te lezen . Tis natuurlijk niet zo simpel als het lijkt om dat dan maar gewoon op die manier te gaan doen, maar mij lijkt het dat het helpt om dit te benoemen aan man in kwestie. Niet als iets groots en zwaars, maar wel als iets wat voor jou belangrijk is.
Erwt
Peas on earth!
zondag 15 juni 2008 om 19:06
Hoi Lafjoe,
Wij hebben 4 maanden "gewacht" voor we het er van kwam. Het was eigenlijk geen wachten. We vonden elkaar zo leuk en interessant het kwam er op één of andere manier niet van. En op een gegeven moment durfden we allebei niet zo goed omdat we bang waren om al het moois te verpesten. Nu 4 jaar verder en soms denk ik wel eens dat het misschien wel heel goed is geweest.
En wat je zegt Lafjoe, sex is ook iets waar je je vaak kwetsbaar opstelt. Het heet niet voor niets intimiteit. Jij geeft je letterlijk en figuurlijk bloot aan hem en dat voelt vaak voor vrouwen anders als dat het voor mannen doet.
Wij hebben 4 maanden "gewacht" voor we het er van kwam. Het was eigenlijk geen wachten. We vonden elkaar zo leuk en interessant het kwam er op één of andere manier niet van. En op een gegeven moment durfden we allebei niet zo goed omdat we bang waren om al het moois te verpesten. Nu 4 jaar verder en soms denk ik wel eens dat het misschien wel heel goed is geweest.
En wat je zegt Lafjoe, sex is ook iets waar je je vaak kwetsbaar opstelt. Het heet niet voor niets intimiteit. Jij geeft je letterlijk en figuurlijk bloot aan hem en dat voelt vaak voor vrouwen anders als dat het voor mannen doet.
zondag 15 juni 2008 om 19:14
Dushi,
dat is het nu juist, angst als goede raadgever dat zie ik als die welbekende alarmbelletjes. De angst die nu bij mij naar boven komt, en waar ik eigenlijk altijd last van heb als er een nieuw iemand zich aandient, die is gebaseerd op de angst die in mij zit. Het is puur mijn eigen ding.
Eigenlijk draait het er nu puur om dat ik me kwetsbaar voel zodra er meer speelt. Lijkt me een logisch gevolg van, alleen kan ik daar moeilijk mee overweg. En het is ook niet zo dat ik iets tegen mijn wil in zou doen. Echt helemaal niet. Prinses die verwoorde het heel goed. Het is die kwetsbaarheid.
dat is het nu juist, angst als goede raadgever dat zie ik als die welbekende alarmbelletjes. De angst die nu bij mij naar boven komt, en waar ik eigenlijk altijd last van heb als er een nieuw iemand zich aandient, die is gebaseerd op de angst die in mij zit. Het is puur mijn eigen ding.
Eigenlijk draait het er nu puur om dat ik me kwetsbaar voel zodra er meer speelt. Lijkt me een logisch gevolg van, alleen kan ik daar moeilijk mee overweg. En het is ook niet zo dat ik iets tegen mijn wil in zou doen. Echt helemaal niet. Prinses die verwoorde het heel goed. Het is die kwetsbaarheid.
zondag 15 juni 2008 om 19:31
Inderdaad Prinses, de woorden lezen van een ander komen vaak anders binnen. Was me helemaal niet opgevallen...
Kan het niet zo goed omschrijven, maar het voelt heel rustig. Geen druk, geen dwang, ik ben mezelf. Ik sta er versteld van dat hij "mijn dingen" accepteert. En ik ben echt niet makkelijk geweest. Hij accepteert eigenlijk wie ik ben, misschien is dat wel wat me dat rustige gevoel geeft. Geen idee eigenlijk. En dan, waarom maak ik me dan druk om dat soort dingen? Waarom kan ik niet genieten van het moment, maar word ik zo terug geslingerd naar die onzekerheid. Vermoeiend hoor.
Je verwoord het heel helder.....thanxx
Kan het niet zo goed omschrijven, maar het voelt heel rustig. Geen druk, geen dwang, ik ben mezelf. Ik sta er versteld van dat hij "mijn dingen" accepteert. En ik ben echt niet makkelijk geweest. Hij accepteert eigenlijk wie ik ben, misschien is dat wel wat me dat rustige gevoel geeft. Geen idee eigenlijk. En dan, waarom maak ik me dan druk om dat soort dingen? Waarom kan ik niet genieten van het moment, maar word ik zo terug geslingerd naar die onzekerheid. Vermoeiend hoor.
Je verwoord het heel helder.....thanxx
zondag 15 juni 2008 om 19:42
quote:Aruba schreef op 15 juni 2008 @ 19:06:
En wat je zegt Lafjoe, sex is ook iets waar je je vaak kwetsbaar opstelt. Het heet niet voor niets intimiteit. Jij geeft je letterlijk en figuurlijk bloot aan hem en dat voelt vaak voor vrouwen anders als dat het voor mannen doet.
Hallo Aruba,
Dat vind ik het "enge" er aan. Mezelf letterlijk en figuurlijk bloot geven. Iemand kan zien wie en wat ik ben. Denk dat er een heleboel geduld en nuchterheid voor nodig is, om met mij om te kunnen gaan. En ik verbaas me er echt over dat hij daar helemaal geen moeite mee schijnt te hebben. Maar goed....volgens mij kan ik beter stoppen om er zo veel over na te denken. Word er niet echt rustiger van.
Wat ik heel veel lees is dat iedereen zijn gevoel hierin volgt. En dat dat voor een ieder goed voelde op haar eigen manier.
Net zoals jij hebt gedaan met je vriend en dan maakt het volgens mij ook niet meer uit hoe lang iets heeft geduurd, of hoe snel iets is gegaan.
En wat je zegt Lafjoe, sex is ook iets waar je je vaak kwetsbaar opstelt. Het heet niet voor niets intimiteit. Jij geeft je letterlijk en figuurlijk bloot aan hem en dat voelt vaak voor vrouwen anders als dat het voor mannen doet.
Hallo Aruba,
Dat vind ik het "enge" er aan. Mezelf letterlijk en figuurlijk bloot geven. Iemand kan zien wie en wat ik ben. Denk dat er een heleboel geduld en nuchterheid voor nodig is, om met mij om te kunnen gaan. En ik verbaas me er echt over dat hij daar helemaal geen moeite mee schijnt te hebben. Maar goed....volgens mij kan ik beter stoppen om er zo veel over na te denken. Word er niet echt rustiger van.
Wat ik heel veel lees is dat iedereen zijn gevoel hierin volgt. En dat dat voor een ieder goed voelde op haar eigen manier.
Net zoals jij hebt gedaan met je vriend en dan maakt het volgens mij ook niet meer uit hoe lang iets heeft geduurd, of hoe snel iets is gegaan.
zondag 15 juni 2008 om 19:52
quote:lafjoetwo schreef op 15 juni 2008 @ 19:31:
Je verwoord het heel helder.....thanxx
Graag gedaan . Hoop dat je er iets aan hebt. In ieder geval vind ik het heel leuk voor je dat je iemand tegengekomen bent die met jouw eigenaardigheden weet om te gaan, ze doorziet en relaxed mee omgaat, én waar je je jezelf bij voelt. Maak het wat dat betreft in je hoofd ook niet groter dan het is. Het is iets lastigs, iets wat je waarschijnlijk niet alleen in relaties tegenkomt (maar misschien wel bij uitstek dáár, omdat het daarin gaat om openheid, intimiteit, blootgeven), maar volgens mij weet je best goed hoe het werkt in jouw hoofd, en kom je daar wel uit. Volg dus inderdaad je gevoel, maar bespreek de kronkels in je hoofd wel af en toe met de ander, zodat hij het hoe&wat ook een beetje snapt (dát is dan ook weer een beetje blootgeven, waarbij je kunt ervaren hoe hij ermee omgaat).
Succes, komt vast goed!
Erwt
Je verwoord het heel helder.....thanxx
Graag gedaan . Hoop dat je er iets aan hebt. In ieder geval vind ik het heel leuk voor je dat je iemand tegengekomen bent die met jouw eigenaardigheden weet om te gaan, ze doorziet en relaxed mee omgaat, én waar je je jezelf bij voelt. Maak het wat dat betreft in je hoofd ook niet groter dan het is. Het is iets lastigs, iets wat je waarschijnlijk niet alleen in relaties tegenkomt (maar misschien wel bij uitstek dáár, omdat het daarin gaat om openheid, intimiteit, blootgeven), maar volgens mij weet je best goed hoe het werkt in jouw hoofd, en kom je daar wel uit. Volg dus inderdaad je gevoel, maar bespreek de kronkels in je hoofd wel af en toe met de ander, zodat hij het hoe&wat ook een beetje snapt (dát is dan ook weer een beetje blootgeven, waarbij je kunt ervaren hoe hij ermee omgaat).
Succes, komt vast goed!
Erwt
Peas on earth!
zondag 15 juni 2008 om 20:08
Dat is lief van je Prinses (blijf je gewoon stoicijns Prinses noemen, terwijl ik nu zie dat je elke keer afsluit met Erwt hahaha)
Waar het me vooral belemmert is inderdaad juist bij het aangaan van relaties. Dat heb je goed gezien. Mensen stellen mij wel eens de vraag waarom ik nog steeds alleen door het leven huppel. Ik weet dat ik daar zelf een heel groot aandeel in heb. En misschien ben ik er nog wel niet klaar voor.
Moet nog een hele hoop leren. Misschien is het wel zo dat als de juiste voor mijn snufferd staat, het met begrip en genoeg interesse van zijn kant het allemaal wel goed zal gaan. Maar ik kan je vertellen die ben ik tot nu toe nog niet tegen gekomen. Dan mag ik ook niet vergeten dat ik de ander wel een kans daarin moet geven.
Thanx!
Waar het me vooral belemmert is inderdaad juist bij het aangaan van relaties. Dat heb je goed gezien. Mensen stellen mij wel eens de vraag waarom ik nog steeds alleen door het leven huppel. Ik weet dat ik daar zelf een heel groot aandeel in heb. En misschien ben ik er nog wel niet klaar voor.
Moet nog een hele hoop leren. Misschien is het wel zo dat als de juiste voor mijn snufferd staat, het met begrip en genoeg interesse van zijn kant het allemaal wel goed zal gaan. Maar ik kan je vertellen die ben ik tot nu toe nog niet tegen gekomen. Dan mag ik ook niet vergeten dat ik de ander wel een kans daarin moet geven.
Thanx!
zondag 15 juni 2008 om 20:10
quote:lafjoetwo schreef op 15 juni 2008 @ 20:08:
Dat is lief van je Prinses (blijf je gewoon stoicijns Prinses noemen, terwijl ik nu zie dat je elke keer afsluit met Erwt hahaha)
Maakt niet uit . (Onderteken uit enige zelfspot meestal met Erwt, omdat ik het een beetje tuttig vind om mezelf 'prinses' te noemen... dat wilde ik worden toen ik 4 was ofzo ).
Nu even de rest van je post lezen
Dat is lief van je Prinses (blijf je gewoon stoicijns Prinses noemen, terwijl ik nu zie dat je elke keer afsluit met Erwt hahaha)
Maakt niet uit . (Onderteken uit enige zelfspot meestal met Erwt, omdat ik het een beetje tuttig vind om mezelf 'prinses' te noemen... dat wilde ik worden toen ik 4 was ofzo ).
Nu even de rest van je post lezen
Peas on earth!
zondag 15 juni 2008 om 20:20
quote:lafjoetwo schreef op 15 juni 2008 @ 20:08:
Waar het me vooral belemmert is inderdaad juist bij het aangaan van relaties. Dat heb je goed gezien. Mensen stellen mij wel eens de vraag waarom ik nog steeds alleen door het leven huppel. Ik weet dat ik daar zelf een heel groot aandeel in heb. En misschien ben ik er nog wel niet klaar voor.
Moet nog een hele hoop leren. Misschien is het wel zo dat als de juiste voor mijn snufferd staat, het met begrip en genoeg interesse van zijn kant het allemaal wel goed zal gaan. Maar ik kan je vertellen die ben ik tot nu toe nog niet tegen gekomen. Dan mag ik ook niet vergeten dat ik de ander wel een kans daarin moet geven.
Thanx!
Het lijkt me niet zo raar dat je dit vooral tegenkomt bij het aangaan van relaties, want dat is dé situatie waarin het gaat om intimiteit en blootgeven. Ik weet niet of je er niet klaar voor bent, en in hoeverre je er klaar voor kunt zijn. Als het in je hoofd een grote warboel is, je over het algemeen niet 'stabiel' voelt, dan is het misschien niet slim om een relatie aan te gaan, maar ik vind dat jij juist heel weloverwogen en 'in balans' klinkt. Je weet volgens mij heel goed wat er speelt en wat eraan ten grondslag ligt.
Als je zegt dat je de juiste nog niet bent tegengekomen, weet ik niet zeker of dat inclusief de 'nieuwe' man is. Zoals je over hem schrijft, klinkt het goed en gebalanceerd. Als je het een kans wilt geven, is de enige manier om je tot op zekere hoogte wél bloot te geven. Dat hoeft niet meteen met seks (of alles wat daaraan vooraf gaat), maar wel met praten. Ik geloof er wel in dat je soms moet uitproberen daarin. Het kan fout aflopen, je kunt dan gekwetst of teleurgesteld worden. Maar... het is ook de enige manier om een positieve ervaring ermee op te doen, om te bemerken dat die ander er voor je is, dat hij je neemt zoals je bent (en nee, niet op de dubbelzinnige manier ), en begrip en geduld heeft. Dat zou je dan zoveel vertrouwen kunnen geven dat je je verder open durft te stellen.
Ik herken jouw verhaal in zeker opzicht. Niet zozeer qua 'in de steek gelaten worden' en de angst daarvoor, maar wel het hebben van een 'kronkel' die vervolgens je gedrag bepaalt en je eigenlijk vooral remt in dat wat je eigenlijk graag zou willen (een relatie). Ik heb het aanvankelijk best moeilijk gevonden om in een (prille) relatie te bespreken wat ik moeilijk vond en welke (vaak verkeerde) gedachtengang ik had (zoals jij het verhaal over je openstellen, verlaten worden, etc). Geduld, begrip, interesse en betrokkenheid van mijn vriend heeft me vervolgens ook weer vertrouwen gegeven.
Prinses
Waar het me vooral belemmert is inderdaad juist bij het aangaan van relaties. Dat heb je goed gezien. Mensen stellen mij wel eens de vraag waarom ik nog steeds alleen door het leven huppel. Ik weet dat ik daar zelf een heel groot aandeel in heb. En misschien ben ik er nog wel niet klaar voor.
Moet nog een hele hoop leren. Misschien is het wel zo dat als de juiste voor mijn snufferd staat, het met begrip en genoeg interesse van zijn kant het allemaal wel goed zal gaan. Maar ik kan je vertellen die ben ik tot nu toe nog niet tegen gekomen. Dan mag ik ook niet vergeten dat ik de ander wel een kans daarin moet geven.
Thanx!
Het lijkt me niet zo raar dat je dit vooral tegenkomt bij het aangaan van relaties, want dat is dé situatie waarin het gaat om intimiteit en blootgeven. Ik weet niet of je er niet klaar voor bent, en in hoeverre je er klaar voor kunt zijn. Als het in je hoofd een grote warboel is, je over het algemeen niet 'stabiel' voelt, dan is het misschien niet slim om een relatie aan te gaan, maar ik vind dat jij juist heel weloverwogen en 'in balans' klinkt. Je weet volgens mij heel goed wat er speelt en wat eraan ten grondslag ligt.
Als je zegt dat je de juiste nog niet bent tegengekomen, weet ik niet zeker of dat inclusief de 'nieuwe' man is. Zoals je over hem schrijft, klinkt het goed en gebalanceerd. Als je het een kans wilt geven, is de enige manier om je tot op zekere hoogte wél bloot te geven. Dat hoeft niet meteen met seks (of alles wat daaraan vooraf gaat), maar wel met praten. Ik geloof er wel in dat je soms moet uitproberen daarin. Het kan fout aflopen, je kunt dan gekwetst of teleurgesteld worden. Maar... het is ook de enige manier om een positieve ervaring ermee op te doen, om te bemerken dat die ander er voor je is, dat hij je neemt zoals je bent (en nee, niet op de dubbelzinnige manier ), en begrip en geduld heeft. Dat zou je dan zoveel vertrouwen kunnen geven dat je je verder open durft te stellen.
Ik herken jouw verhaal in zeker opzicht. Niet zozeer qua 'in de steek gelaten worden' en de angst daarvoor, maar wel het hebben van een 'kronkel' die vervolgens je gedrag bepaalt en je eigenlijk vooral remt in dat wat je eigenlijk graag zou willen (een relatie). Ik heb het aanvankelijk best moeilijk gevonden om in een (prille) relatie te bespreken wat ik moeilijk vond en welke (vaak verkeerde) gedachtengang ik had (zoals jij het verhaal over je openstellen, verlaten worden, etc). Geduld, begrip, interesse en betrokkenheid van mijn vriend heeft me vervolgens ook weer vertrouwen gegeven.
Prinses
Peas on earth!
zondag 15 juni 2008 om 20:50
quote:PrinsesOpDeErwt schreef op 15 juni 2008 @ 20:20:
[...]
Het lijkt me niet zo raar dat je dit vooral tegenkomt bij het aangaan van relaties, want dat is dé situatie waarin het gaat om intimiteit en blootgeven. Ik weet niet of je er niet klaar voor bent, en in hoeverre je er klaar voor kunt zijn. Als het in je hoofd een grote warboel is, je over het algemeen niet 'stabiel' voelt, dan is het misschien niet slim om een relatie aan te gaan, maar ik vind dat jij juist heel weloverwogen en 'in balans' klinkt. Je weet volgens mij heel goed wat er speelt en wat eraan ten grondslag ligt.
Als je zegt dat je de juiste nog niet bent tegengekomen, weet ik niet zeker of dat inclusief de 'nieuwe' man is. Zoals je over hem schrijft, klinkt het goed en gebalanceerd. Als je het een kans wilt geven, is de enige manier om je tot op zekere hoogte wél bloot te geven. Dat hoeft niet meteen met seks (of alles wat daaraan vooraf gaat), maar wel met praten. Ik geloof er wel in dat je soms moet uitproberen daarin. Het kan fout aflopen, je kunt dan gekwetst of teleurgesteld worden. Maar... het is ook de enige manier om een positieve ervaring ermee op te doen, om te bemerken dat die ander er voor je is, dat hij je neemt zoals je bent (en nee, niet op de dubbelzinnige manier ), en begrip en geduld heeft. Dat zou je dan zoveel vertrouwen kunnen geven dat je je verder open durft te stellen.
Ik herken jouw verhaal in zeker opzicht. Niet zozeer qua 'in de steek gelaten worden' en de angst daarvoor, maar wel het hebben van een 'kronkel' die vervolgens je gedrag bepaalt en je eigenlijk vooral remt in dat wat je eigenlijk graag zou willen (een relatie). Ik heb het aanvankelijk best moeilijk gevonden om in een (prille) relatie te bespreken wat ik moeilijk vond en welke (vaak verkeerde) gedachtengang ik had (zoals jij het verhaal over je openstellen, verlaten worden, etc). Geduld, begrip, interesse en betrokkenheid van mijn vriend heeft me vervolgens ook weer vertrouwen gegeven.
Prinses
Hey Erwt euuhh Prinses,
Word steeds enthousiaster bij het lezen van jouw postings. Jij begrijpt precies wat er door mij heen gaat. Dat is zo fijn kletsen!
Het klopt wat je zegt, mijn eigen gedrag belemmert me inderdaad in iets wat ik toch eigenlijk wel wil.
Wel fijn voor je dat je iemand hebt gevonden die je dat vertrouwen heeft kunnen geven. Dat is toch wel een belangrijk uitgangspunt. De ander moet je willen en kunnen accepteren, dan is het logische gevolg dat er vertrouwen ontstaat. (denk ik) Dan kan je daadwerkelijk een verbintenis aangaan.
Met tot nu toe bedoelde ik niet echt "nieuwe" man. Maar ik denk dat het nog te vroeg is om daar iets zinnigs over te zeggen. Of misschien is het wel mijn voorzichtigheid. Momenteel weet ik ook niet zo heel goed wat ik voel en hoe ik me voel. Denk dat het verstandig is om even vanaf de zijlijn alles te relativeren. Kans zit er anders in dat ik weer helemaal door draaf en alles de verkeerde kant op manouvreer. En dat zou zonde zijn. Dus als ik mezelf nu een goede raad zou moeten geven dan zou die als volgt klinken "alles gedoseerd en blijf bij je eigen gevoel".
[...]
Het lijkt me niet zo raar dat je dit vooral tegenkomt bij het aangaan van relaties, want dat is dé situatie waarin het gaat om intimiteit en blootgeven. Ik weet niet of je er niet klaar voor bent, en in hoeverre je er klaar voor kunt zijn. Als het in je hoofd een grote warboel is, je over het algemeen niet 'stabiel' voelt, dan is het misschien niet slim om een relatie aan te gaan, maar ik vind dat jij juist heel weloverwogen en 'in balans' klinkt. Je weet volgens mij heel goed wat er speelt en wat eraan ten grondslag ligt.
Als je zegt dat je de juiste nog niet bent tegengekomen, weet ik niet zeker of dat inclusief de 'nieuwe' man is. Zoals je over hem schrijft, klinkt het goed en gebalanceerd. Als je het een kans wilt geven, is de enige manier om je tot op zekere hoogte wél bloot te geven. Dat hoeft niet meteen met seks (of alles wat daaraan vooraf gaat), maar wel met praten. Ik geloof er wel in dat je soms moet uitproberen daarin. Het kan fout aflopen, je kunt dan gekwetst of teleurgesteld worden. Maar... het is ook de enige manier om een positieve ervaring ermee op te doen, om te bemerken dat die ander er voor je is, dat hij je neemt zoals je bent (en nee, niet op de dubbelzinnige manier ), en begrip en geduld heeft. Dat zou je dan zoveel vertrouwen kunnen geven dat je je verder open durft te stellen.
Ik herken jouw verhaal in zeker opzicht. Niet zozeer qua 'in de steek gelaten worden' en de angst daarvoor, maar wel het hebben van een 'kronkel' die vervolgens je gedrag bepaalt en je eigenlijk vooral remt in dat wat je eigenlijk graag zou willen (een relatie). Ik heb het aanvankelijk best moeilijk gevonden om in een (prille) relatie te bespreken wat ik moeilijk vond en welke (vaak verkeerde) gedachtengang ik had (zoals jij het verhaal over je openstellen, verlaten worden, etc). Geduld, begrip, interesse en betrokkenheid van mijn vriend heeft me vervolgens ook weer vertrouwen gegeven.
Prinses
Hey Erwt euuhh Prinses,
Word steeds enthousiaster bij het lezen van jouw postings. Jij begrijpt precies wat er door mij heen gaat. Dat is zo fijn kletsen!
Het klopt wat je zegt, mijn eigen gedrag belemmert me inderdaad in iets wat ik toch eigenlijk wel wil.
Wel fijn voor je dat je iemand hebt gevonden die je dat vertrouwen heeft kunnen geven. Dat is toch wel een belangrijk uitgangspunt. De ander moet je willen en kunnen accepteren, dan is het logische gevolg dat er vertrouwen ontstaat. (denk ik) Dan kan je daadwerkelijk een verbintenis aangaan.
Met tot nu toe bedoelde ik niet echt "nieuwe" man. Maar ik denk dat het nog te vroeg is om daar iets zinnigs over te zeggen. Of misschien is het wel mijn voorzichtigheid. Momenteel weet ik ook niet zo heel goed wat ik voel en hoe ik me voel. Denk dat het verstandig is om even vanaf de zijlijn alles te relativeren. Kans zit er anders in dat ik weer helemaal door draaf en alles de verkeerde kant op manouvreer. En dat zou zonde zijn. Dus als ik mezelf nu een goede raad zou moeten geven dan zou die als volgt klinken "alles gedoseerd en blijf bij je eigen gevoel".
zondag 15 juni 2008 om 21:22
Haha, fijn dat het je enthousiast maakt .Het is ook fijn om iets te schrijven wat blijkt te kloppen en wat kan helpen .
Klopt precies wat je zegt: als je vertrouwen geeft, krijg je ook vertrouwen. Natuurlijk gaat dit niet altijd op, en zijn we allemaal wel eens teleurgesteld en gekwetst, maar ik ga er vooralsnog maar vanuit dat het uiteindelijk iets oplevert. Als je de ander je vertrouwen heeft (door open, eerlijk en 'kwetsbaar' te zijn), levert je dat als het goed is ook vertrouwen op. Heeft bij mij in ieder geval ook zo gewerkt.
Oh, en de man die ik gevonden heb, ken jij volgens mij nog van De Zoektocht .
Ik denk dat je eigen raad aan jezelf een hele goede is. Zowel het 'bij je eigen gevoel blijven' als het 'niet teveel doordraven en gedoseerd doen'. Ik zag trouwens daarnet (toen ik even onder je naam gluurde ) een topic van je van een ruime maand terug, over je contacten en gevoelens voor een ex. Ik weet natuurlijk niet of dit om dezelfde man gaat. Als dat wel zo is, kan ik me wel voorstellen dat je drempel nog wat hoger is om je bloot te geven, want dan bén je al eens door hem verlaten ('verlaten' klinkt misschien wat dramatiekerig, maar 'k neem aan dat je snapt wat ik bedoel), en een tweede keer zou nóg erger zijn...?
Klopt precies wat je zegt: als je vertrouwen geeft, krijg je ook vertrouwen. Natuurlijk gaat dit niet altijd op, en zijn we allemaal wel eens teleurgesteld en gekwetst, maar ik ga er vooralsnog maar vanuit dat het uiteindelijk iets oplevert. Als je de ander je vertrouwen heeft (door open, eerlijk en 'kwetsbaar' te zijn), levert je dat als het goed is ook vertrouwen op. Heeft bij mij in ieder geval ook zo gewerkt.
Oh, en de man die ik gevonden heb, ken jij volgens mij nog van De Zoektocht .
Ik denk dat je eigen raad aan jezelf een hele goede is. Zowel het 'bij je eigen gevoel blijven' als het 'niet teveel doordraven en gedoseerd doen'. Ik zag trouwens daarnet (toen ik even onder je naam gluurde ) een topic van je van een ruime maand terug, over je contacten en gevoelens voor een ex. Ik weet natuurlijk niet of dit om dezelfde man gaat. Als dat wel zo is, kan ik me wel voorstellen dat je drempel nog wat hoger is om je bloot te geven, want dan bén je al eens door hem verlaten ('verlaten' klinkt misschien wat dramatiekerig, maar 'k neem aan dat je snapt wat ik bedoel), en een tweede keer zou nóg erger zijn...?
Peas on earth!
zondag 15 juni 2008 om 23:37
Lafjoetwo, het klinkt makkelijker dan het is, maar laat het gaan... Het komt zoals het komt.
Zoals ik je verhaal lees, lijken je gedachten me heel logisch en begrijpelijk.
Maar niet het contact afkappen door angsten uit het verleden, meid. Dat is zonde!
Over heel veel dingen kun je geen controle uitoefenen, hoe graag je het ook zou willen.
Ik hoop dat je je (pure) gevoel kunt volgen, in plaats van je angsten.
(f)
Zoals ik je verhaal lees, lijken je gedachten me heel logisch en begrijpelijk.
Maar niet het contact afkappen door angsten uit het verleden, meid. Dat is zonde!
Over heel veel dingen kun je geen controle uitoefenen, hoe graag je het ook zou willen.
Ik hoop dat je je (pure) gevoel kunt volgen, in plaats van je angsten.
(f)
maandag 16 juni 2008 om 00:26
Jaaaa Prinsesje ik weet wel wie dat is. Soms lees ik "stiekum" mee op dat andere topic. Erg leuk om te lezen hoe dat is gegaan. Vind de liefde zoiets moois. Als ik verliefde mensen op straat zie, of waar dan ook, dan kan ik daar echt helemaal blij van worden. Die blikken naar elkaar, en alles wat daar bij komt, daar kan ik echt van genieten. Tja, en als het mezelf aangaat dan wil ik wel, maar durf niet zo goed.
Wens jullie ook echt alle geluk toe, maar van wat ik lees, moet dat helemaal goed komen volgens mij. (bij een ander iets zien is altijd veeeel makkelijker dan bij jezelf)
Dat andere topic waar je het over hebt, dat gaat niet over "nieuwe" man. Dat gaat inderdaad over een ex die me maar bezig bleef houden. Dumpen, maar toch mijn aandacht willen behouden. Dat is hem ook een tijd lang gelukt. Niet lang na het openen van dat topic heeft hij me verteld dat hij niet genoeg voor me voelde, nou dan houdt het voor mij heel snel op. Er zat niet meer in dat dat, en meneer wilde liever keuzes maken gebaseerd op verstand, wat dat dan ook moge inhouden. Om een lang verhaal kort te houden, achteraf gezien werd ik dus kennelijk zo onrustig doordat ik het waarschijnlijk onbewust toch aanvoelde, maar niet wilde zien.
Het stomme (en niet te begrijpen) geval is dat ik hem toen heb gezegd me met rust te laten, maar dat hij afgelopen weekend toch weer smsde en vervolgens belde. Toen ben ik zo boos geworden. Eerst op mezelf, omdat ik toch even van mijn stuk werd gebracht en vervolgens enorm kwaad op hem (ex) omdat hij het lef heeft om toch maar weer eens aan zijn eigen ik te denken. Dat heb ik hem gezegd en heb toen opgehangen. Geloof dat het nu wel duidelijk is, voor hem en voor mij. Ex is dus echt exit. Wel frappant dat hij belde op een moment dat ik het echt even nodig had dat mijn ogen werden geopend. Het zou me anders alleen maar nog meer hebben belemmerd.
"Nieuwe" man is nog niet zo lang geleden mijn leventje binnen gehuppeld. En ik kan het niet zo goed volgen. Ik weet niet wat me overkomt. Er is ruimte om mezelf te zijn. Domme acties van mij, ziet hij niet als dom, maar hij stelt me zelfs gerust. Toen ik me van de week zomaar uit het niets verdrietig voelde, stopte hij bij een tankstation en kwam terug met een bos bloemen voor me. En dat is maar een klein voorbeeld.
Wat ik nu aan mezelf merk, en daardoor opende ik eigenlijk dit topic, is dat ik het qua intimiteit heel rustig aan wil doen.
Maar ik merk wel dat ik me heel erg tot hem voel aangetrokken. Dan komt die angst en ben ik beinvloedbaar door meningen van vriendinnen en word ik weer helemaal afgeleid van mijn eigen ik. En dat is eigenlijk wat ik niet wil, dus dan maar even lekker je hart luchten op zo'n forum en proberen alles te relativeren.
Hij heeft wel vragen, sommige reacties wil hij begrijpen, maar wil / kan ik dan niet uitleggen. Dat laat hij zo, en zegt me dat ik het alleen moet vertellen als ik me daarbij prettig voel. Hij geeft me de ruimte om te zijn wie ik ben...en dat voelt als vrijheid. En ondanks dat gevoel, moet het gevoel van "veilig" zijn bij iemand groeien, maar dat heb ik bij elke vorm relatie die ik aan ga.
Wens jullie ook echt alle geluk toe, maar van wat ik lees, moet dat helemaal goed komen volgens mij. (bij een ander iets zien is altijd veeeel makkelijker dan bij jezelf)
Dat andere topic waar je het over hebt, dat gaat niet over "nieuwe" man. Dat gaat inderdaad over een ex die me maar bezig bleef houden. Dumpen, maar toch mijn aandacht willen behouden. Dat is hem ook een tijd lang gelukt. Niet lang na het openen van dat topic heeft hij me verteld dat hij niet genoeg voor me voelde, nou dan houdt het voor mij heel snel op. Er zat niet meer in dat dat, en meneer wilde liever keuzes maken gebaseerd op verstand, wat dat dan ook moge inhouden. Om een lang verhaal kort te houden, achteraf gezien werd ik dus kennelijk zo onrustig doordat ik het waarschijnlijk onbewust toch aanvoelde, maar niet wilde zien.
Het stomme (en niet te begrijpen) geval is dat ik hem toen heb gezegd me met rust te laten, maar dat hij afgelopen weekend toch weer smsde en vervolgens belde. Toen ben ik zo boos geworden. Eerst op mezelf, omdat ik toch even van mijn stuk werd gebracht en vervolgens enorm kwaad op hem (ex) omdat hij het lef heeft om toch maar weer eens aan zijn eigen ik te denken. Dat heb ik hem gezegd en heb toen opgehangen. Geloof dat het nu wel duidelijk is, voor hem en voor mij. Ex is dus echt exit. Wel frappant dat hij belde op een moment dat ik het echt even nodig had dat mijn ogen werden geopend. Het zou me anders alleen maar nog meer hebben belemmerd.
"Nieuwe" man is nog niet zo lang geleden mijn leventje binnen gehuppeld. En ik kan het niet zo goed volgen. Ik weet niet wat me overkomt. Er is ruimte om mezelf te zijn. Domme acties van mij, ziet hij niet als dom, maar hij stelt me zelfs gerust. Toen ik me van de week zomaar uit het niets verdrietig voelde, stopte hij bij een tankstation en kwam terug met een bos bloemen voor me. En dat is maar een klein voorbeeld.
Wat ik nu aan mezelf merk, en daardoor opende ik eigenlijk dit topic, is dat ik het qua intimiteit heel rustig aan wil doen.
Maar ik merk wel dat ik me heel erg tot hem voel aangetrokken. Dan komt die angst en ben ik beinvloedbaar door meningen van vriendinnen en word ik weer helemaal afgeleid van mijn eigen ik. En dat is eigenlijk wat ik niet wil, dus dan maar even lekker je hart luchten op zo'n forum en proberen alles te relativeren.
Hij heeft wel vragen, sommige reacties wil hij begrijpen, maar wil / kan ik dan niet uitleggen. Dat laat hij zo, en zegt me dat ik het alleen moet vertellen als ik me daarbij prettig voel. Hij geeft me de ruimte om te zijn wie ik ben...en dat voelt als vrijheid. En ondanks dat gevoel, moet het gevoel van "veilig" zijn bij iemand groeien, maar dat heb ik bij elke vorm relatie die ik aan ga.
maandag 16 juni 2008 om 00:36
quote:AnnBritt79 schreef op 15 juni 2008 @ 23:37:
Lafjoetwo, het klinkt makkelijker dan het is, maar laat het gaan... Het komt zoals het komt.
Zoals ik je verhaal lees, lijken je gedachten me heel logisch en begrijpelijk.
Maar niet het contact afkappen door angsten uit het verleden, meid. Dat is zonde!
Over heel veel dingen kun je geen controle uitoefenen, hoe graag je het ook zou willen.
Ik hoop dat je je (pure) gevoel kunt volgen, in plaats van je angsten.
(f)
AnnBritt, dat probeer ik ook echt te doen, het gaat me alleen niet makkelijk af soms.
Wat jij zegt is precies hetzelfde als wat hij me verteld. Het komt zoals het komt, het is gegaan zoals het is gegaan. Klaar, niets meer of minder.
Vanmiddag had ik weer de neiging om het contact inderdaad af te kappen. Nu heb ik een soort van opdrachtje gekregen van mijn "coach" dat als die angst naar boven komt, ik dingen moet gaan opschrijven. Dat is dan aan de hand van een soort dichtvorm. Je stelt jezelf vragen en al die antwoorden vormen een gedicht waardoor ik weer zicht krijg op wat er daadwerkelijk speelt. Het heeft geholpen, maar het helpt ook wel dat hij er zo in staat.
Voor jou ook een
Lafjoetwo, het klinkt makkelijker dan het is, maar laat het gaan... Het komt zoals het komt.
Zoals ik je verhaal lees, lijken je gedachten me heel logisch en begrijpelijk.
Maar niet het contact afkappen door angsten uit het verleden, meid. Dat is zonde!
Over heel veel dingen kun je geen controle uitoefenen, hoe graag je het ook zou willen.
Ik hoop dat je je (pure) gevoel kunt volgen, in plaats van je angsten.
(f)
AnnBritt, dat probeer ik ook echt te doen, het gaat me alleen niet makkelijk af soms.
Wat jij zegt is precies hetzelfde als wat hij me verteld. Het komt zoals het komt, het is gegaan zoals het is gegaan. Klaar, niets meer of minder.
Vanmiddag had ik weer de neiging om het contact inderdaad af te kappen. Nu heb ik een soort van opdrachtje gekregen van mijn "coach" dat als die angst naar boven komt, ik dingen moet gaan opschrijven. Dat is dan aan de hand van een soort dichtvorm. Je stelt jezelf vragen en al die antwoorden vormen een gedicht waardoor ik weer zicht krijg op wat er daadwerkelijk speelt. Het heeft geholpen, maar het helpt ook wel dat hij er zo in staat.
Voor jou ook een
maandag 16 juni 2008 om 10:21
quote:lafjoetwo schreef op 16 juni 2008 @ 00:26:
Jaaaa Prinsesje ik weet wel wie dat is. Soms lees ik "stiekum" mee op dat andere topic. Erg leuk om te lezen hoe dat is gegaan. Vind de liefde zoiets moois. Als ik verliefde mensen op straat zie, of waar dan ook, dan kan ik daar echt helemaal blij van worden. Die blikken naar elkaar, en alles wat daar bij komt, daar kan ik echt van genieten. Tja, en als het mezelf aangaat dan wil ik wel, maar durf niet zo goed.
Wens jullie ook echt alle geluk toe, maar van wat ik lees, moet dat helemaal goed komen volgens mij. (bij een ander iets zien is altijd veeeel makkelijker dan bij jezelf)
Lafjoe is een gluurderT (Erwt ook hoor ). Leuk dat jij het zo leuk vindt, en dat jij verliefde mensen zo leuk vindt om te zien. Ik moet heel eerlijk toegeven dat ik soms juist eerder heel stiekum en vol schaamte jaloers kon worden op mensen die wél een Liefde hadden gevonden...
Ik ga vanavond ook nog even uitgebreider reageren op de rest van je verhaal, maar nu eerst aan't werk!
PrinsesOpDeErwt, die zich soms meer Erwt voelt dan Prinses
Jaaaa Prinsesje ik weet wel wie dat is. Soms lees ik "stiekum" mee op dat andere topic. Erg leuk om te lezen hoe dat is gegaan. Vind de liefde zoiets moois. Als ik verliefde mensen op straat zie, of waar dan ook, dan kan ik daar echt helemaal blij van worden. Die blikken naar elkaar, en alles wat daar bij komt, daar kan ik echt van genieten. Tja, en als het mezelf aangaat dan wil ik wel, maar durf niet zo goed.
Wens jullie ook echt alle geluk toe, maar van wat ik lees, moet dat helemaal goed komen volgens mij. (bij een ander iets zien is altijd veeeel makkelijker dan bij jezelf)
Lafjoe is een gluurderT (Erwt ook hoor ). Leuk dat jij het zo leuk vindt, en dat jij verliefde mensen zo leuk vindt om te zien. Ik moet heel eerlijk toegeven dat ik soms juist eerder heel stiekum en vol schaamte jaloers kon worden op mensen die wél een Liefde hadden gevonden...
Ik ga vanavond ook nog even uitgebreider reageren op de rest van je verhaal, maar nu eerst aan't werk!
PrinsesOpDeErwt, die zich soms meer Erwt voelt dan Prinses
Peas on earth!
maandag 16 juni 2008 om 13:37
quote:PrinsesOpDeErwt schreef op 16 juni 2008 @ 10:21:
[...]
Lafjoe is een gluurderT (Erwt ook hoor ). Leuk dat jij het zo leuk vindt, en dat jij verliefde mensen zo leuk vindt om te zien. Ik moet heel eerlijk toegeven dat ik soms juist eerder heel stiekum en vol schaamte jaloers kon worden op mensen die wél een Liefde hadden gevonden...
Ik ga vanavond ook nog even uitgebreider reageren op de rest van je verhaal, maar nu eerst aan't werk!
PrinsesOpDeErwt, die zich soms meer Erwt voelt dan Prinses
Erwtjes zijn dan ook wel schattig
En jaaa Lafjoe is een grote gluurder (gluren is best leuk heur)
Wat jij daar beschrijft over dat stiekume "jaloerse" gevoel, dat begrijp ik wel. Daar hoef je je toch niet voor te schamen. Dat gevoel is niks negatiefs, het is alleen een verlangen en ik heb niet het idee dat je het de ander misgunt. En nu is het jezelf overkomen en misschien toch wel helemaal onverwachts. Helemaal leuk toch?!
Wat dat onverwachts betreft, mensen zeggen heel vaak dat je niet op zoek moet gaan. Net alsof je als vrijgezel wanhopig op de loer ligt. Oke, natuurlijk zijn er mensen die echt iedereen in zijn nekvel grijpen om maar niet alleen te hoeven zijn, of gewoon voor het hebben van een relatie.
Die vraag heb ik mezelf regelmatig gesteld. Weet nu wel zeker dat ik er in het begin echt zo in stond. En ook dat ik er helemaal niet "klaar" voor was. Was mezelf behoorlijk kwijt. Het is een heel proces geweest van groeien, mezelf ontdekken, mezelf weer hervinden en accepteren dat wat en wie ik ben goed is.
En toen ben ik op een punt gekomen dat ik geconfronteerd werd met het feit dat ik mezelf niet eens echt durfde open te stellen. Ik pikte de mannen er zo uit waarvan ik misschien toch onbewust wel wist dat het niks zou worden. Ook daar hebben we weer van geleerd.
Ik weet nu ook dat je aan gevoelens niets kunt veranderen. Iemand voelt wat voor je of niet. En dat kan helemaal los staan van hoe je zelf bent als mens. De klik is er dan simpelweg niet.
Deze wetenschap heeft ervoor gezorgd dat ik wat dat betreft makkelijker met afwijzing overweg kan.
Waar ik nu tegenaan loop is het daadwerkelijk openstellen naar een ander. Mezelf laten zien, kwetsbaar kunnen zijn en dat is nog een beetje moeilijk wat betreft de liefde.
Ik geloof dat ik helemaal aan 't doorslaan ben in mijn postings. Kan beter een boek gaan schrijven. Maar ach, beter hier doorslaan dan op een ander vlak.
Neem zo wel veel tijd van je in beslag, sorry voor de lange verhalen.....
[...]
Lafjoe is een gluurderT (Erwt ook hoor ). Leuk dat jij het zo leuk vindt, en dat jij verliefde mensen zo leuk vindt om te zien. Ik moet heel eerlijk toegeven dat ik soms juist eerder heel stiekum en vol schaamte jaloers kon worden op mensen die wél een Liefde hadden gevonden...
Ik ga vanavond ook nog even uitgebreider reageren op de rest van je verhaal, maar nu eerst aan't werk!
PrinsesOpDeErwt, die zich soms meer Erwt voelt dan Prinses
Erwtjes zijn dan ook wel schattig
En jaaa Lafjoe is een grote gluurder (gluren is best leuk heur)
Wat jij daar beschrijft over dat stiekume "jaloerse" gevoel, dat begrijp ik wel. Daar hoef je je toch niet voor te schamen. Dat gevoel is niks negatiefs, het is alleen een verlangen en ik heb niet het idee dat je het de ander misgunt. En nu is het jezelf overkomen en misschien toch wel helemaal onverwachts. Helemaal leuk toch?!
Wat dat onverwachts betreft, mensen zeggen heel vaak dat je niet op zoek moet gaan. Net alsof je als vrijgezel wanhopig op de loer ligt. Oke, natuurlijk zijn er mensen die echt iedereen in zijn nekvel grijpen om maar niet alleen te hoeven zijn, of gewoon voor het hebben van een relatie.
Die vraag heb ik mezelf regelmatig gesteld. Weet nu wel zeker dat ik er in het begin echt zo in stond. En ook dat ik er helemaal niet "klaar" voor was. Was mezelf behoorlijk kwijt. Het is een heel proces geweest van groeien, mezelf ontdekken, mezelf weer hervinden en accepteren dat wat en wie ik ben goed is.
En toen ben ik op een punt gekomen dat ik geconfronteerd werd met het feit dat ik mezelf niet eens echt durfde open te stellen. Ik pikte de mannen er zo uit waarvan ik misschien toch onbewust wel wist dat het niks zou worden. Ook daar hebben we weer van geleerd.
Ik weet nu ook dat je aan gevoelens niets kunt veranderen. Iemand voelt wat voor je of niet. En dat kan helemaal los staan van hoe je zelf bent als mens. De klik is er dan simpelweg niet.
Deze wetenschap heeft ervoor gezorgd dat ik wat dat betreft makkelijker met afwijzing overweg kan.
Waar ik nu tegenaan loop is het daadwerkelijk openstellen naar een ander. Mezelf laten zien, kwetsbaar kunnen zijn en dat is nog een beetje moeilijk wat betreft de liefde.
Ik geloof dat ik helemaal aan 't doorslaan ben in mijn postings. Kan beter een boek gaan schrijven. Maar ach, beter hier doorslaan dan op een ander vlak.
Neem zo wel veel tijd van je in beslag, sorry voor de lange verhalen.....
maandag 16 juni 2008 om 13:40
Hoi,
ik heb niet echt de reacties gelezen, maar je wilde je mijn ervaring niet onthouden. Ik heb nu een raltie van 1,6 jaar en inmiddels samenwonend. Pas na een aantal weken zijn we wat verder gegaan, maar ik ben nog altijd maagd. Mede omdat het gewoon wat moeilijker gaat, maar voor een groot deel omdat ik me zelf hier goed bij voel. Verder vermaken we ons prima.
ik heb niet echt de reacties gelezen, maar je wilde je mijn ervaring niet onthouden. Ik heb nu een raltie van 1,6 jaar en inmiddels samenwonend. Pas na een aantal weken zijn we wat verder gegaan, maar ik ben nog altijd maagd. Mede omdat het gewoon wat moeilijker gaat, maar voor een groot deel omdat ik me zelf hier goed bij voel. Verder vermaken we ons prima.
maandag 16 juni 2008 om 13:42
quote:lafjoetwo schreef op 16 juni 2008 @ 13:37:
Ik geloof dat ik helemaal aan 't doorslaan ben in mijn postings. Kan beter een boek gaan schrijven. Maar ach, beter hier doorslaan dan op een ander vlak.
Neem zo wel veel tijd van je in beslag, sorry voor de lange verhalen..... . Neeee! Leuk juist, dit 'gesprek'!
Ik geloof dat ik helemaal aan 't doorslaan ben in mijn postings. Kan beter een boek gaan schrijven. Maar ach, beter hier doorslaan dan op een ander vlak.
Neem zo wel veel tijd van je in beslag, sorry voor de lange verhalen..... . Neeee! Leuk juist, dit 'gesprek'!
Peas on earth!
maandag 16 juni 2008 om 13:55
quote:Dat andere topic waar je het over hebt, dat gaat niet over "nieuwe" man. Dat gaat inderdaad over een ex die me maar bezig bleef houden. Dumpen, maar toch mijn aandacht willen behouden. Dat is hem ook een tijd lang gelukt. Niet lang na het openen van dat topic heeft hij me verteld dat hij niet genoeg voor me voelde, nou dan houdt het voor mij heel snel op. Er zat niet meer in dat dat, en meneer wilde liever keuzes maken gebaseerd op verstand, wat dat dan ook moge inhouden. Om een lang verhaal kort te houden, achteraf gezien werd ik dus kennelijk zo onrustig doordat ik het waarschijnlijk onbewust toch aanvoelde, maar niet wilde zien.
Het stomme (en niet te begrijpen) geval is dat ik hem toen heb gezegd me met rust te laten, maar dat hij afgelopen weekend toch weer smsde en vervolgens belde. Toen ben ik zo boos geworden. Eerst op mezelf, omdat ik toch even van mijn stuk werd gebracht en vervolgens enorm kwaad op hem (ex) omdat hij het lef heeft om toch maar weer eens aan zijn eigen ik te denken. Dat heb ik hem gezegd en heb toen opgehangen. Geloof dat het nu wel duidelijk is, voor hem en voor mij. Ex is dus echt exit. Wel frappant dat hij belde op een moment dat ik het echt even nodig had dat mijn ogen werden geopend. Het zou me anders alleen maar nog meer hebben belemmerd.
Aha, stiekumpjes ben ik eigenlijk wel blij om te lezen dat ex en Nieuwe Man ( ) niet dezelfde zijn. Ik denk namelijk dat het een stuk moeilijker is je open te stellen voor iemand als je door diegene al eens gekwetst en verlaten bent.
Ik heb het andere topic niet helemaal doorgelezen (alleen de highlights ), maar vind het eerlijk gezegd misschien nog niet eens zó vreemd dat hij je weer smste en belde. Als ik het goed gelezen heb, heb je al eerder afstand van hem genomen, maar gaf je ook weer 'toe' als hij opnieuw toenadering zocht. Zonder dat je dat wilde, heb je bij hem misschien (meer of minder bewust) de verwachting gewekt dat het hem dan nu ook wel weer zou 'lukken', dat contact. Wel heel goed van je dat je hebt opgehangen (na de waarheid verteld te hebben haha). Ik denk dat dat de enige manier is om duidelijk te maken dat je echt niet meer wilt.
quote:"Nieuwe" man is nog niet zo lang geleden mijn leventje binnen gehuppeld. En ik kan het niet zo goed volgen. Ik weet niet wat me overkomt. Er is ruimte om mezelf te zijn. Domme acties van mij, ziet hij niet als dom, maar hij stelt me zelfs gerust. Toen ik me van de week zomaar uit het niets verdrietig voelde, stopte hij bij een tankstation en kwam terug met een bos bloemen voor me. En dat is maar een klein voorbeeld.
Wat ik nu aan mezelf merk, en daardoor opende ik eigenlijk dit topic, is dat ik het qua intimiteit heel rustig aan wil doen.
Maar ik merk wel dat ik me heel erg tot hem voel aangetrokken. Dan komt die angst en ben ik beinvloedbaar door meningen van vriendinnen en word ik weer helemaal afgeleid van mijn eigen ik. En dat is eigenlijk wat ik niet wil, dus dan maar even lekker je hart luchten op zo'n forum en proberen alles te relativeren.
Hij heeft wel vragen, sommige reacties wil hij begrijpen, maar wil / kan ik dan niet uitleggen. Dat laat hij zo, en zegt me dat ik het alleen moet vertellen als ik me daarbij prettig voel. Hij geeft me de ruimte om te zijn wie ik ben...en dat voelt als vrijheid. En ondanks dat gevoel, moet het gevoel van "veilig" zijn bij iemand groeien, maar dat heb ik bij elke vorm relatie die ik aan ga.
Wel heel goed en leuk om te lezen hoe Nieuwe Man reageert op jou, en de invloed die het op je heeft (rust en ruimte om jezelf te zijn). Het klinkt goed dat hij je ook de tijd heeft om je open te stellen voor hem. Intimiteit is één ding, maar vertellen wat er in je hoofd omgaat, welke kronkels (zo noem ik ze tenminste bij mezelf) je hebt, is iets wat ook moeilijk is. Althans, dat is iets wat ik zelf wel zo ervaren heb soms, omdat ik me soms plotseling 'iemand met een gebruiksaanwijzing' voelde, terwijl ik er aan de andere kant van overtuigd was/ben dat ik ook gewoon een weldenkend en evenwichtig mens ben. Als het goed is, houdt hij vol tot jij je zeker genoeg voelt om dit soort dingen met hem te delen, én als het goed is, kan dat dan misschien wel heel snel gaan, omdat hoe meer geduld hij heeft, hoe sneller jouw vertrouwen komt (omdat hij niet pusht). Ik denk wel dat, ondanks dat je de tijd en de ruimte moet nemen, het belangrijk is dat je ook een zekere mate van 'risico' durft te nemen. Je kunt tenslotte alleen ervaren of het goed zit als je hem ook de kans geeft dat te laten zien. Als jij vertelt wat er in je hoofd omgaat, kan hij laten zien hoe hij daarmee omgaat, dat hij voorzichtig met je is, etc. En... misschien helpt het ook om te benoemen dat je het alleen al moeilijk vindt om te vertellen.
Nu even op je andere bericht(je?! ) reageren…
Het stomme (en niet te begrijpen) geval is dat ik hem toen heb gezegd me met rust te laten, maar dat hij afgelopen weekend toch weer smsde en vervolgens belde. Toen ben ik zo boos geworden. Eerst op mezelf, omdat ik toch even van mijn stuk werd gebracht en vervolgens enorm kwaad op hem (ex) omdat hij het lef heeft om toch maar weer eens aan zijn eigen ik te denken. Dat heb ik hem gezegd en heb toen opgehangen. Geloof dat het nu wel duidelijk is, voor hem en voor mij. Ex is dus echt exit. Wel frappant dat hij belde op een moment dat ik het echt even nodig had dat mijn ogen werden geopend. Het zou me anders alleen maar nog meer hebben belemmerd.
Aha, stiekumpjes ben ik eigenlijk wel blij om te lezen dat ex en Nieuwe Man ( ) niet dezelfde zijn. Ik denk namelijk dat het een stuk moeilijker is je open te stellen voor iemand als je door diegene al eens gekwetst en verlaten bent.
Ik heb het andere topic niet helemaal doorgelezen (alleen de highlights ), maar vind het eerlijk gezegd misschien nog niet eens zó vreemd dat hij je weer smste en belde. Als ik het goed gelezen heb, heb je al eerder afstand van hem genomen, maar gaf je ook weer 'toe' als hij opnieuw toenadering zocht. Zonder dat je dat wilde, heb je bij hem misschien (meer of minder bewust) de verwachting gewekt dat het hem dan nu ook wel weer zou 'lukken', dat contact. Wel heel goed van je dat je hebt opgehangen (na de waarheid verteld te hebben haha). Ik denk dat dat de enige manier is om duidelijk te maken dat je echt niet meer wilt.
quote:"Nieuwe" man is nog niet zo lang geleden mijn leventje binnen gehuppeld. En ik kan het niet zo goed volgen. Ik weet niet wat me overkomt. Er is ruimte om mezelf te zijn. Domme acties van mij, ziet hij niet als dom, maar hij stelt me zelfs gerust. Toen ik me van de week zomaar uit het niets verdrietig voelde, stopte hij bij een tankstation en kwam terug met een bos bloemen voor me. En dat is maar een klein voorbeeld.
Wat ik nu aan mezelf merk, en daardoor opende ik eigenlijk dit topic, is dat ik het qua intimiteit heel rustig aan wil doen.
Maar ik merk wel dat ik me heel erg tot hem voel aangetrokken. Dan komt die angst en ben ik beinvloedbaar door meningen van vriendinnen en word ik weer helemaal afgeleid van mijn eigen ik. En dat is eigenlijk wat ik niet wil, dus dan maar even lekker je hart luchten op zo'n forum en proberen alles te relativeren.
Hij heeft wel vragen, sommige reacties wil hij begrijpen, maar wil / kan ik dan niet uitleggen. Dat laat hij zo, en zegt me dat ik het alleen moet vertellen als ik me daarbij prettig voel. Hij geeft me de ruimte om te zijn wie ik ben...en dat voelt als vrijheid. En ondanks dat gevoel, moet het gevoel van "veilig" zijn bij iemand groeien, maar dat heb ik bij elke vorm relatie die ik aan ga.
Wel heel goed en leuk om te lezen hoe Nieuwe Man reageert op jou, en de invloed die het op je heeft (rust en ruimte om jezelf te zijn). Het klinkt goed dat hij je ook de tijd heeft om je open te stellen voor hem. Intimiteit is één ding, maar vertellen wat er in je hoofd omgaat, welke kronkels (zo noem ik ze tenminste bij mezelf) je hebt, is iets wat ook moeilijk is. Althans, dat is iets wat ik zelf wel zo ervaren heb soms, omdat ik me soms plotseling 'iemand met een gebruiksaanwijzing' voelde, terwijl ik er aan de andere kant van overtuigd was/ben dat ik ook gewoon een weldenkend en evenwichtig mens ben. Als het goed is, houdt hij vol tot jij je zeker genoeg voelt om dit soort dingen met hem te delen, én als het goed is, kan dat dan misschien wel heel snel gaan, omdat hoe meer geduld hij heeft, hoe sneller jouw vertrouwen komt (omdat hij niet pusht). Ik denk wel dat, ondanks dat je de tijd en de ruimte moet nemen, het belangrijk is dat je ook een zekere mate van 'risico' durft te nemen. Je kunt tenslotte alleen ervaren of het goed zit als je hem ook de kans geeft dat te laten zien. Als jij vertelt wat er in je hoofd omgaat, kan hij laten zien hoe hij daarmee omgaat, dat hij voorzichtig met je is, etc. En... misschien helpt het ook om te benoemen dat je het alleen al moeilijk vindt om te vertellen.
Nu even op je andere bericht(je?! ) reageren…
Peas on earth!
maandag 16 juni 2008 om 14:14
Het klopt wat je zegt. Dat 'jaloers' zijn, is misschien meer een eigen gemis dan het de ander misgunnen. Ik kon heel blij zijn voor anderen, maar voelde stiekum ook wel een soort 'waarom ik niet'-gevoel. En uiteindelijk kwam dat bij mij op een onverwacht moment (zo onverwacht dat anderen het sneller in de gaten hadden dan ik, geloof ik ).
Vorig jaar (rond deze tijd) verbrak ik definitief een relatie, na er een hele tijd tegenaan gehikt te hebben. Mensen om me heen zeiden ook vaak 'je komt vást weer snel iemand tegen', maar op het moment dat je geen relatie hebt, klinkt dat zó cliché en nietszeggend. Dat vind ik hetzelfde als 'je moet niet op zoek gaan'. Natuurlijk moet je je niet wanhopig aan iedere Potentiële Kandidaat vastklampen, maar het gaat er volgens mij meer om dat je een relatie wilt met de 'goede reden'. Precies zoals jij zegt, dat je geen relatie wilt omdat je niet alleen wilt zijn, of omdat je er status aan ontleent, of... nouja, er zijn een hoop 'verkeerde' redenen te bedenken.
Nadat ik mijn relatie verbrak, heeft ex nog tijdenlang contact gezocht. Hoewel ik vaak zei dat ik dat niet meer wilde, wilde ik toch iedere keer in alle redelijkheid uitleggen hoe en waarom, en ging ik het gesprek weer aan (ook al leidde dat tot ruzie). Met als gevolg: ex belde keer op keer opnieuw, want merkte dat het toch lukte om contact met me te houden. Dat is ook waarom ik in het berichtje hierboven schrijf dat ik wel meen te begrijpen waarom jouw ex je opnieuw belt. Ik ontdekte pas laat dat ik daar een groot aandeel in had, en er moest veel gebeuren voordat ik plotseling voelde dat het nu écht genoeg was. Pas toen ik dat zo voelde, straalde ik dat waarschijnlijk naar hem uit, en kwam de boodschap over (moest wel zover komen dat hij, overgevlogen van 3500 km verder, voor m'n deur stond hoor... dus ik ben ook niet altijd even snel van begrip, ook al schrijf ik hier bérrrrgen wijze dingen neer ).
Ik denk dat het zo werkt, dat je mannen uitzocht waarvan je eigenlijk (onbewust) wist dat dat niets kon worden, dat het misschien niet zover zou komen dat je je zou moeten openstellen voor de ander. Ik geloof altijd wel dat dat soort dingen passen bij een fase in je leven, dat dat niet voor niets op dat moment plaatsvindt.
Ik heb een relatie gehad waarin ik mezelf teveel vergeten ben, waarin ik mezelf teveel aan de kant geschoven heb en onvoldoende heb stilgestaan bij mijn eigen grenzen. Een relatie waarin ik eigenlijk heel 'alleen' was in plaats van samen. Ik kan me nu eigenlijk nauwelijks meer voorstellen dat ik dat accepteerde en dat ik met zo'n relatie 'genoegen' heb genomen. De andere kant is, dat ik denk dat ik zo'n relatie nodig heb gehad om me bepaalde dingen te realiseren, om daar vervolgens mij aan de slag te gaan en ervan te leren. Zonder die relatie (ookal heb ik er achteraf (te) weinig goede herinneringen aan) was ik nu niet geweest zoals ik nu ben.
Leuk en verhelderend wat je schrijft over 'de klik', een afwijzing en dat vervolgens niet op jezelf betrekken. Ik vind het knap dat je daar zo naar kunt kijken en denk ook dat het heel waar is wat je daarover schrijft.
Enne... misschien moeten we sámen dat boek schrijven
Vorig jaar (rond deze tijd) verbrak ik definitief een relatie, na er een hele tijd tegenaan gehikt te hebben. Mensen om me heen zeiden ook vaak 'je komt vást weer snel iemand tegen', maar op het moment dat je geen relatie hebt, klinkt dat zó cliché en nietszeggend. Dat vind ik hetzelfde als 'je moet niet op zoek gaan'. Natuurlijk moet je je niet wanhopig aan iedere Potentiële Kandidaat vastklampen, maar het gaat er volgens mij meer om dat je een relatie wilt met de 'goede reden'. Precies zoals jij zegt, dat je geen relatie wilt omdat je niet alleen wilt zijn, of omdat je er status aan ontleent, of... nouja, er zijn een hoop 'verkeerde' redenen te bedenken.
Nadat ik mijn relatie verbrak, heeft ex nog tijdenlang contact gezocht. Hoewel ik vaak zei dat ik dat niet meer wilde, wilde ik toch iedere keer in alle redelijkheid uitleggen hoe en waarom, en ging ik het gesprek weer aan (ook al leidde dat tot ruzie). Met als gevolg: ex belde keer op keer opnieuw, want merkte dat het toch lukte om contact met me te houden. Dat is ook waarom ik in het berichtje hierboven schrijf dat ik wel meen te begrijpen waarom jouw ex je opnieuw belt. Ik ontdekte pas laat dat ik daar een groot aandeel in had, en er moest veel gebeuren voordat ik plotseling voelde dat het nu écht genoeg was. Pas toen ik dat zo voelde, straalde ik dat waarschijnlijk naar hem uit, en kwam de boodschap over (moest wel zover komen dat hij, overgevlogen van 3500 km verder, voor m'n deur stond hoor... dus ik ben ook niet altijd even snel van begrip, ook al schrijf ik hier bérrrrgen wijze dingen neer ).
Ik denk dat het zo werkt, dat je mannen uitzocht waarvan je eigenlijk (onbewust) wist dat dat niets kon worden, dat het misschien niet zover zou komen dat je je zou moeten openstellen voor de ander. Ik geloof altijd wel dat dat soort dingen passen bij een fase in je leven, dat dat niet voor niets op dat moment plaatsvindt.
Ik heb een relatie gehad waarin ik mezelf teveel vergeten ben, waarin ik mezelf teveel aan de kant geschoven heb en onvoldoende heb stilgestaan bij mijn eigen grenzen. Een relatie waarin ik eigenlijk heel 'alleen' was in plaats van samen. Ik kan me nu eigenlijk nauwelijks meer voorstellen dat ik dat accepteerde en dat ik met zo'n relatie 'genoegen' heb genomen. De andere kant is, dat ik denk dat ik zo'n relatie nodig heb gehad om me bepaalde dingen te realiseren, om daar vervolgens mij aan de slag te gaan en ervan te leren. Zonder die relatie (ookal heb ik er achteraf (te) weinig goede herinneringen aan) was ik nu niet geweest zoals ik nu ben.
Leuk en verhelderend wat je schrijft over 'de klik', een afwijzing en dat vervolgens niet op jezelf betrekken. Ik vind het knap dat je daar zo naar kunt kijken en denk ook dat het heel waar is wat je daarover schrijft.
Enne... misschien moeten we sámen dat boek schrijven
Peas on earth!
maandag 16 juni 2008 om 14:19
quote:Lentezonnetje schreef op 16 juni 2008 @ 13:40:
Hoi,
ik heb niet echt de reacties gelezen, maar je wilde je mijn ervaring niet onthouden. Ik heb nu een raltie van 1,6 jaar en inmiddels samenwonend. Pas na een aantal weken zijn we wat verder gegaan, maar ik ben nog altijd maagd. Mede omdat het gewoon wat moeilijker gaat, maar voor een groot deel omdat ik me zelf hier goed bij voel. Verder vermaken we ons prima.
Hoi Lentezonnetje,
Ik vind het wel bijzonder dat je na al die tijd nog maagd bent. Ben je dat omdat je iets herkent van Lafjoe in het niet durven blootgeven (omdat je hier tenslotte reageert) of zijn er andere redenen?
Hoi,
ik heb niet echt de reacties gelezen, maar je wilde je mijn ervaring niet onthouden. Ik heb nu een raltie van 1,6 jaar en inmiddels samenwonend. Pas na een aantal weken zijn we wat verder gegaan, maar ik ben nog altijd maagd. Mede omdat het gewoon wat moeilijker gaat, maar voor een groot deel omdat ik me zelf hier goed bij voel. Verder vermaken we ons prima.
Hoi Lentezonnetje,
Ik vind het wel bijzonder dat je na al die tijd nog maagd bent. Ben je dat omdat je iets herkent van Lafjoe in het niet durven blootgeven (omdat je hier tenslotte reageert) of zijn er andere redenen?
Peas on earth!
maandag 16 juni 2008 om 14:57
quote:PrinsesOpDeErwt schreef op 16 juni 2008 @ 13:42:
[...]
. Neeee! Leuk juist, dit 'gesprek'!
Krijg wel een droge mond van al dat kletsen Misschien toch maar samen een boek gaan schrijven
En nu ga ik eens proberen om tussen mijn werk door te reageren op je andere postings. Heb ze al gelezen en raar maar waar, ik herken er echt heeeeel veel in. Leuk!
[...]
. Neeee! Leuk juist, dit 'gesprek'!
Krijg wel een droge mond van al dat kletsen Misschien toch maar samen een boek gaan schrijven
En nu ga ik eens proberen om tussen mijn werk door te reageren op je andere postings. Heb ze al gelezen en raar maar waar, ik herken er echt heeeeel veel in. Leuk!
