Relaties
alle pijlers
Wat doen we met moeder?
donderdag 16 april 2009 om 15:35
Ik ben een vrouw van midden 40. Over enkele weken word ik een jaartje ouder. Ik geef geen groot feest, maar heb m'n vriendinnen + partners uitgenodigd. De partners hebben allemaal andere verplichtingen dus heb ik besloten er een gezellig vriendinnen-klets-wijntje-roddel-hang avondje van te maken (we varieren in de leeftijd van 36 tot 45, kennen elkaar al ons halve leven en zijn zeer op elkaar gesteld).
Ik heb een moeder, 70 jaar, nog volop in het leven. Ze is minder hip dan ze zelf denkt maar ze doet nog goed mee. Ze is nogal op de voorgrond, steekt haar mening niet onder stoelen of banken en kan soms wat nadrukkelijk (lees irritant) aanwezig zijn. Mijn vriendinnen kennen haar allemaal al jaren en nemen dit op de koop toe.
Nu mijn dilemma: Mijn moeder is er op verjaardagen altijd erg graag bij. Logisch, maar ik heb daar dit jaar eerlijk gezegd niet zoveel zin in. Ze wordt wat ouder en past er gewoon niet meer tussen. Wil graag meepraten over alles maar weet vaak niet waarover het gaat. Dit werkt tijdens zo'n avond op mijn zenuwen.
Het is mijn verjaardag en ik wil graag zelf beslissen wie er op welk moment welkom is. Ik heb mijn moeder al een stille hint gegeven: "mam, is het wellicht beter als jij 'smiddags een bakkie komt doen?" Daar wil ze niets van weten. Ze wil er zijn als "de meiden" er ook zijn. Haar eigen woorden zijn: "dat vind ik veel te gezellig".
Ik kan het vervolgens niet over mijn hart krijgen om haar te zeggen dat ik liever de avond met de vrouwen onderling doorbrengen. Zij mist de takt om te beseffen hoe de vork in de steel zit. Dat is nl. ook een van paar minpunten. Ze kan zich moeilijk inleven in de gevoelswereld van een ander.
Wat kan ik doen? Kan ik mijn moeder de situatie uitleggen met de kans dat ze boos wordt en helemaal niet komt? Voor sommigen is dit misschien een lachertje, maar ik zit er echt mee.... Hoe pak ik zoiets taktisch aan?
Ik heb een moeder, 70 jaar, nog volop in het leven. Ze is minder hip dan ze zelf denkt maar ze doet nog goed mee. Ze is nogal op de voorgrond, steekt haar mening niet onder stoelen of banken en kan soms wat nadrukkelijk (lees irritant) aanwezig zijn. Mijn vriendinnen kennen haar allemaal al jaren en nemen dit op de koop toe.
Nu mijn dilemma: Mijn moeder is er op verjaardagen altijd erg graag bij. Logisch, maar ik heb daar dit jaar eerlijk gezegd niet zoveel zin in. Ze wordt wat ouder en past er gewoon niet meer tussen. Wil graag meepraten over alles maar weet vaak niet waarover het gaat. Dit werkt tijdens zo'n avond op mijn zenuwen.
Het is mijn verjaardag en ik wil graag zelf beslissen wie er op welk moment welkom is. Ik heb mijn moeder al een stille hint gegeven: "mam, is het wellicht beter als jij 'smiddags een bakkie komt doen?" Daar wil ze niets van weten. Ze wil er zijn als "de meiden" er ook zijn. Haar eigen woorden zijn: "dat vind ik veel te gezellig".
Ik kan het vervolgens niet over mijn hart krijgen om haar te zeggen dat ik liever de avond met de vrouwen onderling doorbrengen. Zij mist de takt om te beseffen hoe de vork in de steel zit. Dat is nl. ook een van paar minpunten. Ze kan zich moeilijk inleven in de gevoelswereld van een ander.
Wat kan ik doen? Kan ik mijn moeder de situatie uitleggen met de kans dat ze boos wordt en helemaal niet komt? Voor sommigen is dit misschien een lachertje, maar ik zit er echt mee.... Hoe pak ik zoiets taktisch aan?
vrijdag 17 april 2009 om 20:14
quote:Missisauga8888 schreef op 17 april 2009 @ 20:02:
Het is de verjaardag van Vesude, niet die van haar moeder.
Een (volwassen) kind is geen bezit, het is een persoon met een eigen leven.
Wat als Vesude zou besluiten om op haar eigen verjaardag de hele dag met haar man in bed te blijven?
Komt die moeder er dan gezellig bij liggen?Als die lijkt op de moeder van een ex-schoonzusje van mij wel Die was boos toen mijn broer en zijn vriendin met zijn tweetjes gingen wandelen en haar niet meenamen....
Het is de verjaardag van Vesude, niet die van haar moeder.
Een (volwassen) kind is geen bezit, het is een persoon met een eigen leven.
Wat als Vesude zou besluiten om op haar eigen verjaardag de hele dag met haar man in bed te blijven?
Komt die moeder er dan gezellig bij liggen?Als die lijkt op de moeder van een ex-schoonzusje van mij wel Die was boos toen mijn broer en zijn vriendin met zijn tweetjes gingen wandelen en haar niet meenamen....
vrijdag 17 april 2009 om 20:14
quote:sunny31 schreef op 17 april 2009 @ 17:09:
Wat is er mis mee om rekening te houden met je moeder van 70? Waarom die meidenavond niet gewoon op een andere avond? Dan is toch iedereen blij?
LEES toch eens goed... (Misschien even overnieuw beginnen vanaf de eerste pagina?)
De meidenavond is niet zo gepland, maar kwam zo heel toevallig uit, valt ook niet zomaar op een andere dag te plannen! Ik weet zeker dat TO het ook prima had gevonden om op een andere dag de meidenavond te hebben en een dag later alsnog haar verjaardag te vieren met haar moeder!
TO heeft GEEN enorme ego, MOEDER HEEFT EEN ENORME EGO!!!!
*schreeuwmodus uit*
Als haar moeder zó geïrriteerd raakt, terwijl ze hetzelfde weekend de verjaardag van haar dochter gaat vieren, dan gaat het haar toch helemaal niet om haar dochter of diens verjaardag?? Moeder wil er persé 's avonds bij zijn, maar waarom eigenlijk? (Dat weet TO het beste, dus daar zal ik niet over oordelen). Iedereen die hier zegt dat verjaardag van kinderen nu eenmaal bijzonder zijn voor moeders slaan hier volledig de plank mis. Want HET GAAT NIET OM DE VERJAARDAG!! Als het gaat om het vieren van de verjaardag, dan zou ze ook blij zijn met het voorstel om samen een (1!!!!) dag later uit eten te gaan! Elk ander normaal mens zou gereageerd hebben met 'Leuk! Gezellig samen uit eten om jouw geboortedag te vieren en bij te kletsen!'
Vesude, heel goed dat je grenzen stelt. Je hebt het niet zo handig aangepakt (je had vantevoren ook wel kunnen inschatten dat je moeder bij de meidenavond zou willen zijn), maar je mag best duidelijk zijn naar je moeder. Je bent geen onmens, je houdt van je moeder en wil best graag tijd met haar doorbrengen. Dat je dit niet altijd wilt doen op momenten dat zij dat persé wil is niet meer dan normaal! Nu voet bij stuk houden. (Al zou ik haar wel binnenlaten als ze die avond toch nog voor de deur staat. Haar dan wegsturen is wel een beetje hard)
PS: Waaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaahhhhhhhhhhhhhhhhhhh Lees toch eens goed mensen!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
pfffff
Wat is er mis mee om rekening te houden met je moeder van 70? Waarom die meidenavond niet gewoon op een andere avond? Dan is toch iedereen blij?
LEES toch eens goed... (Misschien even overnieuw beginnen vanaf de eerste pagina?)
De meidenavond is niet zo gepland, maar kwam zo heel toevallig uit, valt ook niet zomaar op een andere dag te plannen! Ik weet zeker dat TO het ook prima had gevonden om op een andere dag de meidenavond te hebben en een dag later alsnog haar verjaardag te vieren met haar moeder!
TO heeft GEEN enorme ego, MOEDER HEEFT EEN ENORME EGO!!!!
*schreeuwmodus uit*
Als haar moeder zó geïrriteerd raakt, terwijl ze hetzelfde weekend de verjaardag van haar dochter gaat vieren, dan gaat het haar toch helemaal niet om haar dochter of diens verjaardag?? Moeder wil er persé 's avonds bij zijn, maar waarom eigenlijk? (Dat weet TO het beste, dus daar zal ik niet over oordelen). Iedereen die hier zegt dat verjaardag van kinderen nu eenmaal bijzonder zijn voor moeders slaan hier volledig de plank mis. Want HET GAAT NIET OM DE VERJAARDAG!! Als het gaat om het vieren van de verjaardag, dan zou ze ook blij zijn met het voorstel om samen een (1!!!!) dag later uit eten te gaan! Elk ander normaal mens zou gereageerd hebben met 'Leuk! Gezellig samen uit eten om jouw geboortedag te vieren en bij te kletsen!'
Vesude, heel goed dat je grenzen stelt. Je hebt het niet zo handig aangepakt (je had vantevoren ook wel kunnen inschatten dat je moeder bij de meidenavond zou willen zijn), maar je mag best duidelijk zijn naar je moeder. Je bent geen onmens, je houdt van je moeder en wil best graag tijd met haar doorbrengen. Dat je dit niet altijd wilt doen op momenten dat zij dat persé wil is niet meer dan normaal! Nu voet bij stuk houden. (Al zou ik haar wel binnenlaten als ze die avond toch nog voor de deur staat. Haar dan wegsturen is wel een beetje hard)
PS: Waaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaahhhhhhhhhhhhhhhhhhh Lees toch eens goed mensen!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
pfffff
vrijdag 17 april 2009 om 20:14
quote:"Ik ben er toch altijd bij?... en jij hoeft toch niet voor mij te gaan bepalen OF en WANNEER ik op de verjaardag van mijn eigen dochter welkom ben?"
Dit zou voor mij zo'n een reden zijn om ruzie te maken met moeder. Kanonnen zeg. Leg je het nog een keertje uit, luistert ze gewoonweg niet en vind het de normaalste zaak van de wereld om ondanks wat er gezegd wordt toch vooral wel te komen. Die heeft een banaan in dr oren. En totaal geen respect voor de wens van haar dochter.
En ik zie zo maar gebeuren dat mams doet of ze oost indisch doof is en op het vriendinnenavondje binnen wil stappen alsof er niets aan de hand is. Wordt hier heel pissig om en je wilt niet weten welke alternatieven ik nu al in mijn gedachten heb zodat TO toch de verjaardag krijgt die zij wil. En nee het zijn geen dingen waarbij lichamelijk letsel een oplossing is. Maar meer: op de avond geen vriendinnenavond. Alle meiden komen op een andere datum, mams komt dus alsnog op verjaardag en ziet....leeg huis geen gezelligheid.
Of met alle meiden de kroeg in duiken (of bij een van de andere meiden thuis) ergens waar mams je niet weet te vinden. Partner en dochter blijven thuis, zodat het een echt meidenavondje wordt.
Maar goed daar heb jij niets aan Vesude. Want ik zou hierom ruzie maken en ik denk dat jij niet zo in elkaar steekt laat staan dat je ruzie wilt met je moeder hierom.
Dit zou voor mij zo'n een reden zijn om ruzie te maken met moeder. Kanonnen zeg. Leg je het nog een keertje uit, luistert ze gewoonweg niet en vind het de normaalste zaak van de wereld om ondanks wat er gezegd wordt toch vooral wel te komen. Die heeft een banaan in dr oren. En totaal geen respect voor de wens van haar dochter.
En ik zie zo maar gebeuren dat mams doet of ze oost indisch doof is en op het vriendinnenavondje binnen wil stappen alsof er niets aan de hand is. Wordt hier heel pissig om en je wilt niet weten welke alternatieven ik nu al in mijn gedachten heb zodat TO toch de verjaardag krijgt die zij wil. En nee het zijn geen dingen waarbij lichamelijk letsel een oplossing is. Maar meer: op de avond geen vriendinnenavond. Alle meiden komen op een andere datum, mams komt dus alsnog op verjaardag en ziet....leeg huis geen gezelligheid.
Of met alle meiden de kroeg in duiken (of bij een van de andere meiden thuis) ergens waar mams je niet weet te vinden. Partner en dochter blijven thuis, zodat het een echt meidenavondje wordt.
Maar goed daar heb jij niets aan Vesude. Want ik zou hierom ruzie maken en ik denk dat jij niet zo in elkaar steekt laat staan dat je ruzie wilt met je moeder hierom.
vrijdag 17 april 2009 om 20:17
vrijdag 17 april 2009 om 20:21
Inderdaad Dushi. Controle. Verveling ook, vermoed ik.
Het komt mij allemaal wel bekend voor. Wij hebben in het verleden ook wat harde noten moeten kraken, maar gelukkig heeft het wel geholpen. De verhoudingen zijn nu goed, hoewel mijn moeder af en toe nog wel eens een kleine opmerking maakt............ dan ga ik in de negeermodus.
Het komt mij allemaal wel bekend voor. Wij hebben in het verleden ook wat harde noten moeten kraken, maar gelukkig heeft het wel geholpen. De verhoudingen zijn nu goed, hoewel mijn moeder af en toe nog wel eens een kleine opmerking maakt............ dan ga ik in de negeermodus.
vrijdag 17 april 2009 om 20:25
quote:Dushi74 schreef op 17 april 2009 @ 20:17:
Daar heb je een goed punt Pear, het gaat mams idd niet om de verjaardag van dochterlief. Het gaat erom dat mams de controle wil hebben over de tijd en het leven van dochterlief! Niets meer of minder. Maar goed dat is mijn indruk op basis van de reacties van moeder naar Vesude toe.
Ah fijn, iemand die wel kan lezen
Ik vind de opties die jij noemt trouwens best reëel, serieus! Ik zie het ook wel gebeuren dat moeder toch haar zin doordramt en gewoon op de stoep staat 's avonds. Ik zou dat soort gedrag willen 'afleren' door te zorgen dat er die avond niemand thuis is en iedereen lekker in de kroeg of bij een andere vriendin zit. Klinkt misschien hard, maar dat is wel een goede manier om het dominante en drammerige gedrag van moeders in te dammen. Misschien dat ze dan eens ein-de-lijk gaat beseffen dat het nu eenmaal niet altijd gaat zoals zij wilt...
Daar heb je een goed punt Pear, het gaat mams idd niet om de verjaardag van dochterlief. Het gaat erom dat mams de controle wil hebben over de tijd en het leven van dochterlief! Niets meer of minder. Maar goed dat is mijn indruk op basis van de reacties van moeder naar Vesude toe.
Ah fijn, iemand die wel kan lezen
Ik vind de opties die jij noemt trouwens best reëel, serieus! Ik zie het ook wel gebeuren dat moeder toch haar zin doordramt en gewoon op de stoep staat 's avonds. Ik zou dat soort gedrag willen 'afleren' door te zorgen dat er die avond niemand thuis is en iedereen lekker in de kroeg of bij een andere vriendin zit. Klinkt misschien hard, maar dat is wel een goede manier om het dominante en drammerige gedrag van moeders in te dammen. Misschien dat ze dan eens ein-de-lijk gaat beseffen dat het nu eenmaal niet altijd gaat zoals zij wilt...
vrijdag 17 april 2009 om 20:27
Ik ben allergisch voor mensen die anderen onder controle willen houden, onder de duim willen houden. Puur omdat ze zelf vinden dat recht te hebben. Je moet net wat jij doet Missi, erg kort zijn bij dit soort mensen, geen vinger geven want ze nemen subiet de hele hand. En je grens blijven aangeven en stug volhouden. Het is de enige manier om jouw leven tot de jouwe te houden, zodat je niet geleefd gaat worden.
vrijdag 17 april 2009 om 20:30
Grappig Pear dat jij dat dus ook zou doen. Hoe meer iemand doordramt, de emo kaart speelt of emotionele manipulatie toe wil gaan passen. Hoe harder ik wordt om dat gedrag direct de kop in te drukken. Laat staan dat ik ze een cm de kans geef om bij mij met dat gedrag weg te komen.Het is voor mij een dealbreaker waarin ik zelfs zover ga dat contact verbroken wordt als men maar door blijft proberen gaan. Maar zoals ik al zei: dit is mijn allergie. Mijn tegen reacties op dit gedrag zullen dan ook wat extremer zijn wellicht.
vrijdag 17 april 2009 om 20:35
Bij mij was het zo dat mijn ouders vonden dat ik alle initiatief tot contact moest nemen (bellen, langskomen etc), want ik was tenslotte het kind.
Mijn moeder zat vroeger altijd thuis, zij kent die jaren van 'spitsuur' (gezin, baan, huis etc.) niet. En ondertussen wel op haar high horse blijven zitten.................. daar is ze nu dus vanaf.
Ontopic: hoe is het nu, Vesude?
Mijn moeder zat vroeger altijd thuis, zij kent die jaren van 'spitsuur' (gezin, baan, huis etc.) niet. En ondertussen wel op haar high horse blijven zitten.................. daar is ze nu dus vanaf.
Ontopic: hoe is het nu, Vesude?
vrijdag 17 april 2009 om 20:37
quote:Missisauga8888 schreef op 17 april 2009 @ 20:35:
Bij mij was het zo dat mijn ouders vonden dat ik alle initiatief tot contact moest nemen (bellen, langskomen etc), want ik was tenslotte het kind.
Mijn moeder zat vroeger altijd thuis, zij kent die jaren van 'spitsuur' (gezin, baan, huis etc.) niet. En ondertussen wel op haar high horse blijven zitten.................. daar is ze nu dus vanaf.
Heel herkenbaar. Maar hoe heb je haar daar vanaf gekregen?
Bij mij was het zo dat mijn ouders vonden dat ik alle initiatief tot contact moest nemen (bellen, langskomen etc), want ik was tenslotte het kind.
Mijn moeder zat vroeger altijd thuis, zij kent die jaren van 'spitsuur' (gezin, baan, huis etc.) niet. En ondertussen wel op haar high horse blijven zitten.................. daar is ze nu dus vanaf.
Heel herkenbaar. Maar hoe heb je haar daar vanaf gekregen?
vrijdag 17 april 2009 om 20:39
Herkenbaar Dushi, ik ben daar zelf ook redelijk 'hard' in. Daar staat tegenover dat mensen wel weten wat ze aan mij hebben, waar mijn grenzen liggen.
Ik kan af en toe heel duidelijk (hard) zijn naar mijn moeder toe, omdat ik weet dat ze anders over mijn grenzen heen zal gaan. Dat betekent niet dat ik niet van haar hou of haar niet respecteer, ik laat gewoon zien waar mijn grenzen liggen. Dat heeft haar ongetwijfeld wel eens pijn gedaan, maar ik merk dat ze mij er op langere termijn steeds meer door respecteert en niet (minder...) behandeld als een klein kind. Ik denk zélfs dat de relatie met m'n moeder veel moeizamer was geweest als ik mijn grenzen níet had aangegeven.
Ik zie dat mijn broer hier veel meer moeite mee heeft, hij is pas een jaar of twee geleden begonnen met het aangeven van zijn grenzen, wat voor hem best moeilijk is (zo'n type die graag wilt dat het altijd gezellig is en iedereen leuk/lief moet vinden). De geschrokken/boze reacties van mijn moeder begrijp ik ook wel, ze is niet gewend dat er tegen haar wil/verwachtignspatroon in wordt gegaan. Als dat dan "opeens" (zoals in het geval van TO) wel gebeurd is dat moeilijk te verteren. Daarom ben ik ook redelijk strikt geworden in het aangeven van mijn grenzen. Niet alleen bij grote, belangrijke dingen doen (want dan komt de klap zo hard aan), maar ook bij kleinere dingen.
Dr. Phil zou zeggen: "You teach people how to treat you!"
Ik kan af en toe heel duidelijk (hard) zijn naar mijn moeder toe, omdat ik weet dat ze anders over mijn grenzen heen zal gaan. Dat betekent niet dat ik niet van haar hou of haar niet respecteer, ik laat gewoon zien waar mijn grenzen liggen. Dat heeft haar ongetwijfeld wel eens pijn gedaan, maar ik merk dat ze mij er op langere termijn steeds meer door respecteert en niet (minder...) behandeld als een klein kind. Ik denk zélfs dat de relatie met m'n moeder veel moeizamer was geweest als ik mijn grenzen níet had aangegeven.
Ik zie dat mijn broer hier veel meer moeite mee heeft, hij is pas een jaar of twee geleden begonnen met het aangeven van zijn grenzen, wat voor hem best moeilijk is (zo'n type die graag wilt dat het altijd gezellig is en iedereen leuk/lief moet vinden). De geschrokken/boze reacties van mijn moeder begrijp ik ook wel, ze is niet gewend dat er tegen haar wil/verwachtignspatroon in wordt gegaan. Als dat dan "opeens" (zoals in het geval van TO) wel gebeurd is dat moeilijk te verteren. Daarom ben ik ook redelijk strikt geworden in het aangeven van mijn grenzen. Niet alleen bij grote, belangrijke dingen doen (want dan komt de klap zo hard aan), maar ook bij kleinere dingen.
Dr. Phil zou zeggen: "You teach people how to treat you!"
vrijdag 17 april 2009 om 20:45
Dat ben ik dus ook Pear, nee is nee en ja is ja. Net als jij niet alleen bij grote dingen maar ook bij kleine dingen. En mijn omgeving weet dat te waarderen. Al zul je altijd mensen hebben die deze manier niet waarderen. Maar daar heb ik dan maling aan. Het is mijn grens en ik pik het niet als iemand daar overheen wil gaan. Mensen die je respecteren, oprecht om je geven, geen verborgen agenda hebben zullen je grens accepteren en respecteren.
Ik hoop dat je broertje ook ooit tot zijn punt komt tot hier en niet verder. Bij mensen zoals hij (met het karakter wat hij heeft) duurt het eerder voordat ze mensen niet meer over hun grens laten gaan. Maar als dat punt eenmaal gekomen is zal ook hij net zoals jij reageren en handelen. Je kunt nu eenmaal niet iedereen (en de hele wereld, dus ook ouders) altijd te vriend houden.
Ik hoop dat je broertje ook ooit tot zijn punt komt tot hier en niet verder. Bij mensen zoals hij (met het karakter wat hij heeft) duurt het eerder voordat ze mensen niet meer over hun grens laten gaan. Maar als dat punt eenmaal gekomen is zal ook hij net zoals jij reageren en handelen. Je kunt nu eenmaal niet iedereen (en de hele wereld, dus ook ouders) altijd te vriend houden.
anoniem_773 wijzigde dit bericht op 17-04-2009 20:48
Reden: altijd vergeten
Reden: altijd vergeten
% gewijzigd
vrijdag 17 april 2009 om 20:46
Door middel van een serieus gesprek, na de zoveelste escalatie. Een rustig gesprek, waarbij ik duidelijk heb uitgelegd hoe ik de zaken zag en hoe ik me daarbij voelde.
Ik heb ook wat feiten uit het verleden erbij gehaald, dat moest wel, om alles duidelijk te krijgen.
Eigenlijk heb ik een beetje voor Dr. Phil gespeeld, haha.
En eerlijk is eerlijk: het heeft de lucht enorm geklaard, ze hebben echt serieus naar mij geluisterd en nagedacht over de dingen die ik zei.
Ik was ook niet boos, dat heeft ook geholpen.
Het gaat nu gewoon goed. En natuurlijk, ze zijn oud, dus sommige dingen zie je door de vingers, maar grenzen worden hier niet meer met voeten getreden.
Makkelijk was het gesprek niet hoor!
Ik heb ook wat feiten uit het verleden erbij gehaald, dat moest wel, om alles duidelijk te krijgen.
Eigenlijk heb ik een beetje voor Dr. Phil gespeeld, haha.
En eerlijk is eerlijk: het heeft de lucht enorm geklaard, ze hebben echt serieus naar mij geluisterd en nagedacht over de dingen die ik zei.
Ik was ook niet boos, dat heeft ook geholpen.
Het gaat nu gewoon goed. En natuurlijk, ze zijn oud, dus sommige dingen zie je door de vingers, maar grenzen worden hier niet meer met voeten getreden.
Makkelijk was het gesprek niet hoor!
vrijdag 17 april 2009 om 20:54
Wat lijkt me dat fijn! Dat je moeder echt luisterde! Ik heb het ook wel eens geprobeerd, maar zodra er ook maar iets van onprettigheden op tafel komen, gedraagt mijn moeder zich een beetje als een kind dat met z'n ogen dicht en z'n vingers in de oren heel hard een liedje zingt: ze ontkent hardnekkig. Alles. Zelfs dingen die eigenlijk helemaal niet te ontkennen zijn . En daarna is ze intens gekwetst dat ik onze band als moeder-dochter zo roekeloos op het spel durf te zetten.
Inmiddels hebben we dus weinig contact buiten de standaard zaken als feestdagen en verjaardagen. Mijn moeder belt niet omdat zij De Moeder is, en ik heb er geen puf meer voor. Aan de zonnige zijde voel ik me nu wel stukken minder bezwaard om mijn eigen plan te trekken en niet meer alles door mijn moeder te laten bepalen. Ja, ik zal haar daar wel mee kwetsen. Maar ach, ze is toch altijd gekwetst, wat ik ook doe, dus veel extra last zal ze er niet van hebben. En mij levert het oneindig veel vrijheid op
Inmiddels hebben we dus weinig contact buiten de standaard zaken als feestdagen en verjaardagen. Mijn moeder belt niet omdat zij De Moeder is, en ik heb er geen puf meer voor. Aan de zonnige zijde voel ik me nu wel stukken minder bezwaard om mijn eigen plan te trekken en niet meer alles door mijn moeder te laten bepalen. Ja, ik zal haar daar wel mee kwetsen. Maar ach, ze is toch altijd gekwetst, wat ik ook doe, dus veel extra last zal ze er niet van hebben. En mij levert het oneindig veel vrijheid op
vrijdag 17 april 2009 om 21:06
Het is niet ideaal, nee, maar ook weer niet dramatisch hoor. Op verjaardagen is het heel gezellig, en alles wat niet gezellig is vermijden we. Zo hebben een relatie die ondanks onze verschillen toch best werkbaar is. Ik kan stiekem wel een beetje afgunstig zijn op mensen als Missi die het wel gelukt is om de issues op te lossen, maar aan de andere kant: als dat er niet in zit, is wat we nu hebben the next best thing. Dus al met al ben ik niet ontevreden.
vrijdag 17 april 2009 om 21:08
