Relaties
alle pijlers
Wat moet je hier nou weer mee???
donderdag 4 december 2008 om 14:28
Hoi allemaal,
Ik val maar meteen met de deur in huis:
Denk je dat je alles keurig voor elkaar hebt: goede, relaxte relatie met je ex-man omdat je nou eenmaal 2 kinderen op de wereld hebt gezet.
Co-ouderschap, en als het nodig is i.v.m. de kinderen een belletje/mailtje/sms-je naar hem. Even met de kinderen mee bij elkaar naar binnen lopen, is ook geen probleem.
Verder geen banden, zelfs niet vriendschappelijk of zoiets. Ik bedoel, als we geen kinderen hadden gehad, zou ik nooi meer contact met hem hebben. Duidelijk?
En dan krijg je een nieuwe vriend die dat contact tussen jou en je ex belachelijk veel vindt.
-Die vind het maar niks dat ex en ik in 1 auto naar de ouderavond van de kinderen gaan.
-Die vind het niks dat ex en ik samen kado betalen voor jarige zoon.
(Nieuwe vriend wil alleen met mij een kado voor kind kopen)
-Die vind het niks dat ex en ik samen het kinderfeestje verzorgen.(rijden naar de bios)
Kortom hij zegt dat hij niet steeds met mijn verleden geconfronteerd wil worden. Ja duh, als je 42 bent, heb je een verleden volgens mij. Hij ook, maar dan zonder kids.
En ik snap dat best dat hij dat als vervelend ervaart en ik wil best wat concessie doen als die mogelijkheid er is, maar kan mijn ex niet totaal uitbannen!
Wat zouden jullie doen?
(niet dat ik twijfel, maar wil hem dit laten lezen zodat hij zich misschien realiseert dat hij onmogelijke eisen aan mij/de situatie stelt)
Grtz.
D.
Ik val maar meteen met de deur in huis:
Denk je dat je alles keurig voor elkaar hebt: goede, relaxte relatie met je ex-man omdat je nou eenmaal 2 kinderen op de wereld hebt gezet.
Co-ouderschap, en als het nodig is i.v.m. de kinderen een belletje/mailtje/sms-je naar hem. Even met de kinderen mee bij elkaar naar binnen lopen, is ook geen probleem.
Verder geen banden, zelfs niet vriendschappelijk of zoiets. Ik bedoel, als we geen kinderen hadden gehad, zou ik nooi meer contact met hem hebben. Duidelijk?
En dan krijg je een nieuwe vriend die dat contact tussen jou en je ex belachelijk veel vindt.
-Die vind het maar niks dat ex en ik in 1 auto naar de ouderavond van de kinderen gaan.
-Die vind het niks dat ex en ik samen kado betalen voor jarige zoon.
(Nieuwe vriend wil alleen met mij een kado voor kind kopen)
-Die vind het niks dat ex en ik samen het kinderfeestje verzorgen.(rijden naar de bios)
Kortom hij zegt dat hij niet steeds met mijn verleden geconfronteerd wil worden. Ja duh, als je 42 bent, heb je een verleden volgens mij. Hij ook, maar dan zonder kids.
En ik snap dat best dat hij dat als vervelend ervaart en ik wil best wat concessie doen als die mogelijkheid er is, maar kan mijn ex niet totaal uitbannen!
Wat zouden jullie doen?
(niet dat ik twijfel, maar wil hem dit laten lezen zodat hij zich misschien realiseert dat hij onmogelijke eisen aan mij/de situatie stelt)
Grtz.
D.
vrijdag 5 december 2008 om 14:12
vrijdag 5 december 2008 om 14:14
quote:jufdoortje schreef op 05 december 2008 @ 11:22:
Maar als ik dan toevallig een keer de naam van mijn ex noem (had te maken met kinderen!) is het WEER foute boel en begint heel de discussie weer opnieuw dat ik belachelijk veel contact heb met ex en dat hij dat niet trekt en dat hij dat als struikelblok ziet voor een eventuele toekomst samen.
Voor mij voelt dat als een vorm van chantage; pas erop, meisje, als jij het niet doet zoals ik het graag wil, ga je maar een ander vriendje zoeken! (dat heeft hij trouwens in een boze bui bijna letterlijk zo gezegd ook nog!)
D.
Oeh, dat klinkt wel héél erg als mijn verhaal!
Ik mocht ook de naam van mijn ex niet uitspreken (ookal ging het in een gesprek over mijn kids).
Op een gegeven moment was het al zo dat hij er moeite mee had als de kids het over hem hadden (bijv. "ik heb zin om dit weekend naar papa te gaan").
Als ik al merkte dat het gesprek die kant op ging, probeerde ik krampachtig van onderwerp te veranderen ("vertel eens, hoe was het op school").
En voordat ik het complete vivaforum over me heen krijg; ik vind mezelf ook een ontzettende koe dat ik er mee door ging.
Maar ik was zo blij met die man, die mij op handen droeg.
Ik was echt in de overtuiging dat hij op den duur zelf zou in zien dat mijn ex mijn ex is en blijft, maar wel de vader van mijn kinderen.
Niet dus!
*slaat zichzelf nogmaals voor het hoofd*
Maar als ik dan toevallig een keer de naam van mijn ex noem (had te maken met kinderen!) is het WEER foute boel en begint heel de discussie weer opnieuw dat ik belachelijk veel contact heb met ex en dat hij dat niet trekt en dat hij dat als struikelblok ziet voor een eventuele toekomst samen.
Voor mij voelt dat als een vorm van chantage; pas erop, meisje, als jij het niet doet zoals ik het graag wil, ga je maar een ander vriendje zoeken! (dat heeft hij trouwens in een boze bui bijna letterlijk zo gezegd ook nog!)
D.
Oeh, dat klinkt wel héél erg als mijn verhaal!
Ik mocht ook de naam van mijn ex niet uitspreken (ookal ging het in een gesprek over mijn kids).
Op een gegeven moment was het al zo dat hij er moeite mee had als de kids het over hem hadden (bijv. "ik heb zin om dit weekend naar papa te gaan").
Als ik al merkte dat het gesprek die kant op ging, probeerde ik krampachtig van onderwerp te veranderen ("vertel eens, hoe was het op school").
En voordat ik het complete vivaforum over me heen krijg; ik vind mezelf ook een ontzettende koe dat ik er mee door ging.
Maar ik was zo blij met die man, die mij op handen droeg.
Ik was echt in de overtuiging dat hij op den duur zelf zou in zien dat mijn ex mijn ex is en blijft, maar wel de vader van mijn kinderen.
Niet dus!
*slaat zichzelf nogmaals voor het hoofd*
vrijdag 5 december 2008 om 14:27
Nou, jouw vriend heeft aardig wat te lezen als je dit aan hem laat zien Juf Doortje...
Ik heb niet alles gelezen dus misschien moutarde maar ik vind het nogal krampachtig overkomen van je nieuwe vriend. Je ex is je ex. En daar is een reden voor. En je ex is en blijft de vader van je kinderen en daarmee maakt hij gewoon deel uit van jouw leven. Makkelijk zat. Dat is nou eenmaal, wat je zelf al zegt, jouw geschiedenis. Aan je vriend de keuze om daar wel of niet mee om te kunnen/willen gaan.
Samen een cadeau kopen voor jouw kinderen, daar kan ik me wel wat bij voorstellen. Maar dat is natuurlijk helemaal afhankelijk van hoe lang jullie al samen zijn. En of hij bij je kinderen ook al bekend is als de vriend van mama. Als jullie nog maar net samen gaan, dan is het voor een kind denk ik alleen maar verwarrend om ineens geen verjaardagscadeau meer te krijgen van papa en mama (wat hij gewend is), maar van mama en een vage bekende.
Als jullie al een poosje samen zijn, of zelfs al samen wonen, dan is de nieuwe samenstelling voor je kinderen misschien wat duidelijker. Papa en mama + vriend. Maar als het nu nog papa en mama is, met daarbij nog "een bekende die veel met mama optrekt", dan snapt je zoon er misschien ook niets meer van.
Volgend jaar misschien samen een cadeautje kopen? Er zal toch echt tijd nodig zijn voordat hij ook in de ogen van jouw kinderen een bepaalde status krijgt toebedeeld. Dat kun je niet afdwingen. Misschien rijden jullie over een jaar wel met zijn drietjes naar de ouderavond?
Voor nu komt hij erg krampachtig over hoor. En jaloezie naar jouw ex is toch echt zijn probleem.
Ik heb niet alles gelezen dus misschien moutarde maar ik vind het nogal krampachtig overkomen van je nieuwe vriend. Je ex is je ex. En daar is een reden voor. En je ex is en blijft de vader van je kinderen en daarmee maakt hij gewoon deel uit van jouw leven. Makkelijk zat. Dat is nou eenmaal, wat je zelf al zegt, jouw geschiedenis. Aan je vriend de keuze om daar wel of niet mee om te kunnen/willen gaan.
Samen een cadeau kopen voor jouw kinderen, daar kan ik me wel wat bij voorstellen. Maar dat is natuurlijk helemaal afhankelijk van hoe lang jullie al samen zijn. En of hij bij je kinderen ook al bekend is als de vriend van mama. Als jullie nog maar net samen gaan, dan is het voor een kind denk ik alleen maar verwarrend om ineens geen verjaardagscadeau meer te krijgen van papa en mama (wat hij gewend is), maar van mama en een vage bekende.
Als jullie al een poosje samen zijn, of zelfs al samen wonen, dan is de nieuwe samenstelling voor je kinderen misschien wat duidelijker. Papa en mama + vriend. Maar als het nu nog papa en mama is, met daarbij nog "een bekende die veel met mama optrekt", dan snapt je zoon er misschien ook niets meer van.
Volgend jaar misschien samen een cadeautje kopen? Er zal toch echt tijd nodig zijn voordat hij ook in de ogen van jouw kinderen een bepaalde status krijgt toebedeeld. Dat kun je niet afdwingen. Misschien rijden jullie over een jaar wel met zijn drietjes naar de ouderavond?
Voor nu komt hij erg krampachtig over hoor. En jaloezie naar jouw ex is toch echt zijn probleem.
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
vrijdag 5 december 2008 om 14:32
Yaya; dát vind ik nou zo raar, dat andere mensen idd willen dat je je ex een eikel vind. Die het gewoon echt niet kunnen bevatten dat ik ex dingen gún. Hij mocht in het huis blijven zitten, de wasmachine houden, en nu nog helpen we elkaar waar nodig. Het is normaler om je ex uit te zuigen en om het hem zo moeilijk mogelijk te maken, lijkt haast wel.
Een scheiding an sich is al heftig genoeg, je hebt er allebei verdriet van. De periode daaraan voorafgaand is meestal ook niet makkelijk, dus maak het elkaar daarna dan wat makkelijker ipv nog moeilijker. Dat mensen daar nog zin in hebben zeg.
En ondertussen wel roepen hoe blij ze zijn om van de ex af te zijn..is dat wel zo waar dan?
Kennelijk houdt de ex je dan toch meer bezig dan je wil toegeven.
Bosaapje, fijn, nog zo'n positief verhaal!
Een scheiding an sich is al heftig genoeg, je hebt er allebei verdriet van. De periode daaraan voorafgaand is meestal ook niet makkelijk, dus maak het elkaar daarna dan wat makkelijker ipv nog moeilijker. Dat mensen daar nog zin in hebben zeg.
En ondertussen wel roepen hoe blij ze zijn om van de ex af te zijn..is dat wel zo waar dan?
Kennelijk houdt de ex je dan toch meer bezig dan je wil toegeven.
Bosaapje, fijn, nog zo'n positief verhaal!
vrijdag 5 december 2008 om 14:33
Oh ja Poez,
zoon kan ook wel even wachten, ze hebben voor 2e kerstdag afgesproken en ik zie dat het nu net lijkt of ze al geweest zijn
Maargoed, ik zie mezelf voorlopig (de komende maanden) nog geen kennismaken, deels omdat ik haar niet moet en deels omdat dit eerst maar eens rustig moet worden. Met uitzondering van zoon dus, voor hem vind ik het belangrijk dat hij haar leert kennen nu hij er nog heel open instaat.
Juf Doortje, heb je hem inmiddels al wat laten lezen? Ben wel benieuwd naar zijn reactie, ik vind zijn reactie wat overdreven maar misschien moet hij nog erg wennen? En hoe vaak hebben jij en ex eigenlijk contact?
zoon kan ook wel even wachten, ze hebben voor 2e kerstdag afgesproken en ik zie dat het nu net lijkt of ze al geweest zijn
Maargoed, ik zie mezelf voorlopig (de komende maanden) nog geen kennismaken, deels omdat ik haar niet moet en deels omdat dit eerst maar eens rustig moet worden. Met uitzondering van zoon dus, voor hem vind ik het belangrijk dat hij haar leert kennen nu hij er nog heel open instaat.
Juf Doortje, heb je hem inmiddels al wat laten lezen? Ben wel benieuwd naar zijn reactie, ik vind zijn reactie wat overdreven maar misschien moet hij nog erg wennen? En hoe vaak hebben jij en ex eigenlijk contact?
En sneller dan de wind, dit was ik voor...reken er goed op.
vrijdag 5 december 2008 om 14:39
Thnx Julus en Poez, zit ik hier verdorie met tranen in mijn ogen door jullie reacties, het zit me blijkbaar nog hoger dan ik dacht
Ik denk niet dat zij verbitterd is, alle trutacties zijn vanuit haar gekomen. Ik denk (of hoop vooral) dat zij ook niet meer liegt en manipuleert, zie alleen erg op tegen de dag dat ik haar ga ontmoeten en me neutraal moet opstellen omwille van de kinderen. Bleeeeeeeh!!
Ik denk niet dat zij verbitterd is, alle trutacties zijn vanuit haar gekomen. Ik denk (of hoop vooral) dat zij ook niet meer liegt en manipuleert, zie alleen erg op tegen de dag dat ik haar ga ontmoeten en me neutraal moet opstellen omwille van de kinderen. Bleeeeeeeh!!
En sneller dan de wind, dit was ik voor...reken er goed op.
vrijdag 5 december 2008 om 14:42
Blijf je wel realiseren dat je het verhaal maar van één kant kent, Bruja. Ik werk met vechtende ex-paren en merk keer op keer weer dat hoe zuur de strijd ook is, mensen altijd de indruk hebben in het belang van hun kinderen te handelen, echt denken het goede te doen of gedaan te hebben. De hele situatie ziet er vanaf de andere kant vaak zo anders uit, dat wil je niet geloven.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 5 december 2008 om 14:47
Heb ik altijd in mijn achterhoofd gehouden, maar heb óók de verslagen van de rechtbank gelezen, heb ook meegemaakt dat door onze pogingen tot contact hij in de regen voor een dichte deur stond meermalen. Er is tussendoor dus wel contact geweest (of een poging tot) maar dat liep telkens op niets uit. Laatste poging was toen ik zwanger was, ik wilde het toch nog een kans geven voor die kleine van mij, maar ook toen geen sjoege.
Maarja, dat verhaal gaat denk ik niet meer komen, want ze willen het er niet meer over hebben.
Maarja, dat verhaal gaat denk ik niet meer komen, want ze willen het er niet meer over hebben.
En sneller dan de wind, dit was ik voor...reken er goed op.
vrijdag 5 december 2008 om 14:54
Daar moet ik poez gelijk in geven, maak het nu weer van dichtbij mee. En ik heb zo enorm de neiging om mee te gaan met degene die dicht bij mij staat...toch twijfel ik dan, als ik het verhaal van de andere partij hoor. Ze hebben allebei hun eigen waarheid, gekleurd door vele emoties en ruzies.
Dat hij voor een dichte deur stond, daar zal zij haar reden voor gehad hebben. Je weet niet hoe het er werkelijk aan toe ging tijdens de relatie..
Je weet niet wat er over en weer gezegd is, of beloofd. Dus wat dat betreft, waar twee vechten, hebben twee schuld.
Dat hij voor een dichte deur stond, daar zal zij haar reden voor gehad hebben. Je weet niet hoe het er werkelijk aan toe ging tijdens de relatie..
Je weet niet wat er over en weer gezegd is, of beloofd. Dus wat dat betreft, waar twee vechten, hebben twee schuld.
vrijdag 5 december 2008 om 15:02
Niet om iets aan jouw verhaal af te doen, Bruja, want onderstaande gaat veel minder ver, maar even ter illustratie:
De partner van mijn ex vindt/vond mij ook een hex. Ik heb een keer de kans gekregen om mijn kant van het verhaal nu eens toe te lichten en toen stond ze aardig met de mond vol tanden. Dat was toch hééél anders dan ze van mijn ex had begrepen.
En mijn ex is niet eens een nare. Wij hebben een goede verstandhouding, al vanaf het begin. Maar sommige dingen werden op een heel andere manier geinterpreteerd dan ze feitelijk waren, puur omdat ze door haar bril werden bekeken. Zij kent mij niet, was er niet bij, weet niet wat er tussen ons is voorgevallen, kent de achtergrond van veel dingen niet.
De partner van mijn ex vindt/vond mij ook een hex. Ik heb een keer de kans gekregen om mijn kant van het verhaal nu eens toe te lichten en toen stond ze aardig met de mond vol tanden. Dat was toch hééél anders dan ze van mijn ex had begrepen.
En mijn ex is niet eens een nare. Wij hebben een goede verstandhouding, al vanaf het begin. Maar sommige dingen werden op een heel andere manier geinterpreteerd dan ze feitelijk waren, puur omdat ze door haar bril werden bekeken. Zij kent mij niet, was er niet bij, weet niet wat er tussen ons is voorgevallen, kent de achtergrond van veel dingen niet.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
vrijdag 5 december 2008 om 15:13
Ik ben ook zo'n nieuwe partner. Hoe ik in die dingen sta?
-Die vind het maar niks dat ex en ik in 1 auto naar de ouderavond van de kinderen gaan.
Niks menselijks is mij vreemd, dat heb ik ook. Alleen...het is me m'n eer te na om erover te gaan zeuren. Als ik m'n logische verstand gebruik, dan weet ik dat het nergens over gaat, dat ze samen in die auto zitten.
-Die vind het niks dat ex en ik samen kado betalen voor jarige zoon.
Is hier nog niet gebeurd. Maar als ze het zouden doen, zou ik het een leuker idee vinden om het met z'n 3-en te kopen. Niet zonder zijn ex. Dat we het met z'n allen doen is leuker voor zijn dochter.
-Die vind het niks dat ex en ik samen het kinderfeestje verzorgen.(rijden naar de bios)
Mijn vriend is ook van de partij bij de kinderfeestjes. Soms komen we elkaar ook tegen op verjaardagen van bijvoorbeeld neefjes en nichtjes.
Ik vind het niet altijd even leuk, maar ik weet ook dat het niet realistisch is om hier bezwaar tegen te maken. Daarnaast is het voor de dochter van mijn vriend geweldig dat het zo kan. En het klinkt gek, maar ik heb uiteindelijk ook belang bij een goede relatie met zijn ex en bij een gelukkige dochter van mijn vriend.
Misschien heeft het ook te maken met hoe zelfverzekerd je bent. Mijn vriend houdt van me, daar twijfel ik niet aan. Er is ook geen reden om aan te twijfelen, want hij draagt me op handen. Ik voel me wel eens buitengesloten, maar dan zeg ik dat ook. En dan vraag ik hem niet om bepaalde dingen in het vervolg te laten, maar meestal maakt hij het wel goed door me meer te betrekken bij alles. Of 'gewoon door een knuffel en een lief woordje.
Het verleden achter je laten... Ik vrees dat als ik dat van hem zou verwachten, ik heel snel onze mooie relatie achter ons laat...
-Die vind het maar niks dat ex en ik in 1 auto naar de ouderavond van de kinderen gaan.
Niks menselijks is mij vreemd, dat heb ik ook. Alleen...het is me m'n eer te na om erover te gaan zeuren. Als ik m'n logische verstand gebruik, dan weet ik dat het nergens over gaat, dat ze samen in die auto zitten.
-Die vind het niks dat ex en ik samen kado betalen voor jarige zoon.
Is hier nog niet gebeurd. Maar als ze het zouden doen, zou ik het een leuker idee vinden om het met z'n 3-en te kopen. Niet zonder zijn ex. Dat we het met z'n allen doen is leuker voor zijn dochter.
-Die vind het niks dat ex en ik samen het kinderfeestje verzorgen.(rijden naar de bios)
Mijn vriend is ook van de partij bij de kinderfeestjes. Soms komen we elkaar ook tegen op verjaardagen van bijvoorbeeld neefjes en nichtjes.
Ik vind het niet altijd even leuk, maar ik weet ook dat het niet realistisch is om hier bezwaar tegen te maken. Daarnaast is het voor de dochter van mijn vriend geweldig dat het zo kan. En het klinkt gek, maar ik heb uiteindelijk ook belang bij een goede relatie met zijn ex en bij een gelukkige dochter van mijn vriend.
Misschien heeft het ook te maken met hoe zelfverzekerd je bent. Mijn vriend houdt van me, daar twijfel ik niet aan. Er is ook geen reden om aan te twijfelen, want hij draagt me op handen. Ik voel me wel eens buitengesloten, maar dan zeg ik dat ook. En dan vraag ik hem niet om bepaalde dingen in het vervolg te laten, maar meestal maakt hij het wel goed door me meer te betrekken bij alles. Of 'gewoon door een knuffel en een lief woordje.
Het verleden achter je laten... Ik vrees dat als ik dat van hem zou verwachten, ik heel snel onze mooie relatie achter ons laat...
vrijdag 5 december 2008 om 15:20
Dank, misschien helpen dat soort verhalen me wat neutraler erin te gaan staan. Het zou wel fijn zijn als ze me haar kant van het verhaal zou vertellen, ben ik ook wel benieuwd naar. Vraag me alleen af of ik die ooit te horen ga krijgen, want dat doe je natuurlijk niet waar de kinderen bij zijn en ik zal haar niet zo gauw 1 op 1 spreken denk ik.
Nou ja, ik zal wel zien hoe het loopt.
Nou ja, ik zal wel zien hoe het loopt.
En sneller dan de wind, dit was ik voor...reken er goed op.
vrijdag 5 december 2008 om 15:42
quote:Poezewoes schreef op 04 december 2008 @ 15:07:
[...]
Een poosje terug heeft hier een keer iemand gezegd dat ze het juist zo ontzettend waardeerde dat haar ouders een gezamenlijk verjaarskado bleven geven na hun scheiding. Dat je bepaalde dingen samen doet, betekent ook heel veel voor de kinderen.
Precies. Ik heb helemaal geen goede verstandhouding met mijn ex en lees met 'jaloezie' over de mensen bij wie het wel goed gaat. Als ik een nieuwe partner zou krijgen die een goedlopend co-ouderschap had met de moeder van zijn kinderen (lijkt me een gepastere term in dit verband dan 'ex'), dan zou ik dat een pré vinden. Dat betekent namelijk dat hij volwassen genoeg is om zich over oud zeer heen te zetten en het belang van de kinderen voorop te stellen.
Kinderen van gescheiden ouders vinden het heel belangrijk dat papa en mama bepaalde dingen toch nog samen doen, vooral als die met hen te maken hebben. Natuurlijk hoef je daar niet helemaal in mee te gaan, maar als je samen een cadeautje koopt en een verjaardag van het kind viert, geef je het een cadeau dat niet in geld uit te drukken is.
Het zou niet in mijn hoofd opkomen om daar als nieuwe partner tussen te komen zolang het contact duidelijk gerelateerd is aan de kinderen.
[...]
Een poosje terug heeft hier een keer iemand gezegd dat ze het juist zo ontzettend waardeerde dat haar ouders een gezamenlijk verjaarskado bleven geven na hun scheiding. Dat je bepaalde dingen samen doet, betekent ook heel veel voor de kinderen.
Precies. Ik heb helemaal geen goede verstandhouding met mijn ex en lees met 'jaloezie' over de mensen bij wie het wel goed gaat. Als ik een nieuwe partner zou krijgen die een goedlopend co-ouderschap had met de moeder van zijn kinderen (lijkt me een gepastere term in dit verband dan 'ex'), dan zou ik dat een pré vinden. Dat betekent namelijk dat hij volwassen genoeg is om zich over oud zeer heen te zetten en het belang van de kinderen voorop te stellen.
Kinderen van gescheiden ouders vinden het heel belangrijk dat papa en mama bepaalde dingen toch nog samen doen, vooral als die met hen te maken hebben. Natuurlijk hoef je daar niet helemaal in mee te gaan, maar als je samen een cadeautje koopt en een verjaardag van het kind viert, geef je het een cadeau dat niet in geld uit te drukken is.
Het zou niet in mijn hoofd opkomen om daar als nieuwe partner tussen te komen zolang het contact duidelijk gerelateerd is aan de kinderen.
Ga in therapie!
vrijdag 5 december 2008 om 15:54
Ik zit niet in jouw situatie, ben niet gescheiden en heb ook geen nieuwe vriend. Ik heb wel over jouw vraag nagedacht en ik vind het voor jullie spreken dat jullie er op deze manier mee omgaan.
Mijn man is een hele leuke papa, en als wij ooit samen niet meer van elkaar houden, zou ik het ouderschap graag net zo regelen als jij nu doet. Ik zou dat niet veranderen voor een nieuwe liefde. Kun je hem niet uitleggen dat, ookal hebben jullie samen geen liefde meer, dat jullie wél samen ouders zijn?
Andersom zou ik het ook accepteren als een eventuele nieuwe relatie van mij zo met zijn ex omgaat. Ik vind kinderen nou eenmaal belangrijker dan eigen frustraties of angsten.
Succes!
Mijn man is een hele leuke papa, en als wij ooit samen niet meer van elkaar houden, zou ik het ouderschap graag net zo regelen als jij nu doet. Ik zou dat niet veranderen voor een nieuwe liefde. Kun je hem niet uitleggen dat, ookal hebben jullie samen geen liefde meer, dat jullie wél samen ouders zijn?
Andersom zou ik het ook accepteren als een eventuele nieuwe relatie van mij zo met zijn ex omgaat. Ik vind kinderen nou eenmaal belangrijker dan eigen frustraties of angsten.
Succes!
