Wat moet je hier nou weer mee???

Dropje, vooral dat blijf bij je standpunt, helemaal eens.

Dit is waar je voor staat, wat jullie belangrijk vinden voor je kind. Men heeft mij er ook op gewezen, dat ze het vreemd vinden dat het contact nog zo frequent aanwezig is. Maar wie is er nou gek? Men is gewend aan ruziende exen, exen die elkaar het licht niet in de ogen gunnen. Maar dat moet toch als normaal gezien worden? Dat is de omgekeerde wereld.

Poez, mooi is dat he? Zoon straalt ook altijd zo als papa en ik samen met hem zijn. Maakt niet uit wat we doen. Daarom nodig ik ex ook soms uit om te blijven eten, zoon geniet daar enorm van. En vriend is een volwassen vent die zich daar overheen kan zetten. dus die keer dat het gebeurt, moet hij dan maar even slikken. Ben ik nou zo hard?

quote:Driffa schreef op 04 december 2008 @ 14:49:

Hoe zou jij het vinden als je vriend met zijn ex in de auto zit naar een ouderavond, je kan mij niet vertellen dat je dan zegt, nou dat is toch handig in 1 auto. Nee nee dat komt er bij mij niet in!



Ik vind dat jij dat zelf allemaal al niet zou moeten willen (hmm klopt die zin?!?) Jij zou zelf al niet met je ex in de auto moeten willen zitten, dat hoofdstuk is toch afgesloten, hij is je ex. En je kan ook zonder samen rijden, samen cadeaus verzorgen een goede band hebben.



Ik vind dit wel ver gaan hoor. Je kunt best overwegen om apart te reizen, maar dat je niet met een ex in 1 auto zou moeten willen zitten?? Klinkt heel erg jaloers. Nu heb ik zelf geen last van jaloezie dus kan me er moeilijk in verplaatsen. Wij zijn goed bijvoorbeeld goed bevriend met 1 van de exen van mijn man.



Waar zou je bang voor zijn? Als iemand terug wil naar zijn/haar ex, doet ie dat heus wel. Dat voorkom je niet door ze krampachtig bij elkaar weg te houden.



Ik denk dat ik trots op mijn partner zou zijn als hij in het belang van zijn kinderen (!) een normale relatie met zijn ex onderhoudt.

Mee eens julus en dropje, maar waar kan mag je wel rekening houden met je partner. Heel veel dingen kan je doen zonder impact op de co ouderschap.



Poezewoes, dat is voor mijn kinderen niet anders. Dat doen wij daarom ook wel. Maar ik zorg wel dat het gezins moment met de huidige partner is. Anders is het ook nog eens verwarrend voor de kinderen. En zo zorg je voor acceptatie van de kinderen in een nieuwe relatie voor de partner. Want ze hoeven papa niet af te zweren en die partner een plekje geven die hij ook verdiend.

ik denk dat het ook van belang is hoelang de nieuwe relatie aan de gang is. Plus als je een relatie start met iemand met kinderen, krijg je er ook de ex bij of je dat nou wil of niet.

Lijkt mij dat er maar 1 ding voorop zou moeten staan : de kids.



Het is zeker te weten in hun belang dat jullie (jij en je ex) op deze manier met elkaar omgaan. Dus heel zwart wit : take it or leave it.

quote:HerbaLau schreef op 04 december 2008 @ 14:53:

ik kan het mij best voorstellen!



Mijn vriend gaat gelukkig neit veel om met zijn ex.. maar ik vind het vreselijk als zij hem belt of e maild.. en ach als t over de kinderen gaat prima..

maar anders liever niet hoor!.. in mijn ogen blijft zij altijd min of meer een bedreiging! haha.. ook al weet ik dta vriendlief absoluut geen gevoelens meer voor d'r heeft!..





Ah...dus er zit toch jaloezie achter.



Je spreekt jezelf trouwens wel tegen. Je zegt zeker te weten dat hij geen gevoel meer voor haar koestert ( kun je dat eigenlijk wel zeker weten?) maar toch is zij een bedreiging. .....vreemd. Leg eens uit?

quote:jufdoortje schreef op 04 december 2008 @ 14:28:

Hoi allemaal,



Ik val maar meteen met de deur in huis:

Denk je dat je alles keurig voor elkaar hebt: goede, relaxte relatie met je ex-man omdat je nou eenmaal 2 kinderen op de wereld hebt gezet.

Co-ouderschap, en als het nodig is i.v.m. de kinderen een belletje/mailtje/sms-je naar hem. Even met de kinderen mee bij elkaar naar binnen lopen, is ook geen probleem.

Verder geen banden, zelfs niet vriendschappelijk of zoiets. Ik bedoel, als we geen kinderen hadden gehad, zou ik nooi meer contact met hem hebben. Duidelijk?



Heel duidelijk Wat jij hierboven omschrijft vind ik een voorbeeld voor veel gescheiden ouders. Jullie gaan met elkaar om op een relaxte manier wat jullie kinderen en jullie beide alleen maar ten goede komt. Niks mis mee en als ik een man was geweest en jouw partner dan zou ik dit eren ipv er jaloers op te zijn.



En dan krijg je een nieuwe vriend die dat contact tussen jou en je ex belachelijk veel vindt.

-Die vind het maar niks dat ex en ik in 1 auto naar de ouderavond van de kinderen gaan.



Jouw vriend stelt in mijn ogen onmogelijke eisen. Jij en je ex zijn de OUDERS van jullie kinderen. Hij heeft NIETS te zoeken in de band die jij met de vader van je kinderen onderhoudt. Die heeft hij te respecteren. Je bent toch duidelijk geweest dat er niets meer speelt tussen jou en je ex? Wat is dan het probleem?



-Die vind het niks dat ex en ik samen kado betalen voor jarige zoon.

(Nieuwe vriend wil alleen met mij een kado voor kind kopen)

-Die vind het niks dat ex en ik samen het kinderfeestje verzorgen.(rijden naar de bios)

Kortom hij zegt dat hij niet steeds met mijn verleden geconfronteerd wil worden.



Dat verleden heeft hij te accepteren. Je hebt nu eenmaal kinderen en je hebt goede afspraken gemaakt vwb co-ouderschap. Lijkt mij zoals iemand eerder zei bewonderingswaardig. Het komt op mij over alsof hij erg onzeker is en de goede band die jij hebt met je ex niet kan verkroppen. Lijkt ook alsof hij totaal voorbij gaat aan hoe gezond dit is voor jullie kinderen. Ik vind het beklemmend overkomen.



Ja duh, als je 42 bent, heb je een verleden volgens mij. Hij ook, maar dan zonder kids.

En ik snap dat best dat hij dat als vervelend ervaart en ik wil best wat concessie doen als die mogelijkheid er is, maar kan mijn ex niet totaal uitbannen!



Je ex uitbannen is niet eerlijk tegenover je kinderen, je ex en in belangrijke mate ook niet eerlijk tegenover jezelf. Je voelt je prettig bij deze afspraken en je gaf al duidelijk aan dat er verder niks tussen jou en je ex speelt. Sterker nog: als er geen kinderen waren, was er geen eens contact. Dat het contact dat er is voor het welzijn van de kids zo harmonieus verloopt, dat zou ik niet opzij zetten voor iemand die zich zo onzeker voelt en jou aan je goede keuzes laat twijfelen. Met andere woorden: consessie zijn goed maar zorg dat ze vanuit de goede beweegredenen worden gedaan. Jaloezie van een ander (als dat het is) zou voor mij geen reden zijn tot een concessie. Dan werkt die persoon maar aan zijn onzekerheid.



Wat zouden jullie doen?



Ik zou hem vragen wat precies het probleem is.



(niet dat ik twijfel, maar wil hem dit laten lezen zodat hij zich misschien realiseert dat hij onmogelijke eisen aan mij/de situatie stelt)



Grtz.

D.

@ Poez,



kinderen blijven heel vaak nog heel lang hopen dat pappa en mamma weer bijelkaar komen. ben je niet bang om juist door dat soort dingen samen te doen, je haar daarin valse hoop geeft?





Vind absloluut dat kinderen op de eerste plaats moeten komen e dat nieuwe partner zal moeten accepteren dat er omgang met de ex is, in het belang van de kinderen. dat zowel pappa als mamma op verjaardagen zijn, en af en toe samen een kado kopen moet nieuwe partner accepteren, dat er dagelijks contact is ook, voorzover dat id de kindren betreft. Wel vind ik dat het aan de kindren duidelijk gemaakt moet worden dat pappa en mamma niet meer 1 gezin vormen en dat gezinsdingen dan idd gedaan worden met pappa of met mamma, uitzonderingen daargelaten. Daarin mag je je nieuwe partner ook een rol geven mbt de kinderen. Dus een dagje nar de dierentuin met mamma en nieuwe vriend, of met pappa ( en eventuele nieuwe vriendin).



Op een of andere manier vind ik samen met je ex naar school van kind fietsen een andere waarde hebben als samen met je ex in een auto zitten. Buij samn fietsen zit je allebei op eigen fiets, en is een gedeelte van de route ook apart. En als je nieuwe vriend er zo'n moeite mee heeft is het dan echt zo'n opoffering als je apart nar de ouderavond gaat? Je kind is daar immers niet bij,dus die merkt er niets van of pappa en mamma samen in de auto zitten of ieder in hun eigen auto naar de school rijden.

Rosanna, de eerste de beste verkering heeft helemaal geen reet te vertellen over mijn omgang met een ex.



Een levenspartner neemt mijn kinderen erbij. En hij heeft ook gevoelens waar ik rekening mee wil houden. De ex krijgt hij erbij. De omgang ermee ook. Maar het gaat goed alleen als je bereidt bent te luisteren naar zijn gevoel en af en toe rekening met hem houdt.



De nieuwe partner krijgt het allemaal voor zijn kiezen en soit, daar moet hij mee leven. Een pakketje, ik de kinderen en daarmee een ex. Dat een nieuwe partner dat aangaat mag ook wel eens gezien worden! Hij doet het maar wel. En als hij zich dan beter voelt door sommige dingen die verder geen invloed hebben op de co ouderschap te laten, waarom zou ik dat dan niet doen?



Das misplaatste trots, teveel gelijk willen hebben en niet constructief. Iedereen moet een stukje geven en nemen. Alle partijen.

Mee eens dnm, je bent immers opnieuw begonnen en samen vorm je weer een gezinnetje. Dus idd al die gezinsmomenten doe je als gezin, met je nieuwe partner.

En er zit natuurlijk een verschil tussen 3x per dag een uur met ex aan de telefoon zitten, gezellig kletsend en herinneringen ophalend, of gewoon een zakelijk belletje of smsje.

Dat komt minder bedreigend over. De partner moet het niet als bedreiging zien, maar daar ben je zelf bij om dat wel of niet in de hand te werken..

Klopt Julus, zo is iedereen blij en tevreden.

Als je koppig wil vasthouden aan je gelijk, dan krijg je alleen maar spanningen. Dus hij werkt maar aan zijn onzekerheid is een beetje hard en onnodig. Het klopt, als hij de rest wat een stabiele co ouderschap in stand houdt, ook niet wil. Maar als de nieuwe partner zich niet buitenspel voelt, kan het heel goed gaan.

Return, ik heet geen poez, maar wil graag antwoord geven op je vraag. Ik denk dat het heel duidelijk is voor een kind dat als je een nieuwe partner hebt en ermee samenwoont, dat het niet meer goed komt tussen papa en mama. Je kunt ook uitleggen dat je niet meer met elkaar in een huis wilt wonen, maar nog wel elkaar aardig vindt. Dat je vriendjes bent. Zo heb ik dat gedaan. Er is nooit verwarring bij hem geweest. Denk dat hij het raar zou vinden als papa en mama elkaar niet meer zouden zien. Dat is wat hij kent..hij weet niet beter.



Ik vraag me even af hoe dat praktisch gezien werkt, dat samen in een auto naar school. Want als het goed is, vertrek je toch vanuit je eigen huis? Klopt, je fietst deels je eigen route en komt elkaar dan tegen. Gaan elkaar niet opzoeken ofzo, dat loopt gewoon zo en het is best gezellig, voor even

quote:return_of_kreng schreef op 04 december 2008 @ 15:16:

@ Poez,



kinderen blijven heel vaak nog heel lang hopen dat pappa en mamma weer bijelkaar komen. ben je niet bang om juist door dat soort dingen samen te doen, je haar daarin valse hoop geeft?



Op een of andere manier vind ik samen met je ex naar school van kind fietsen een andere warde hebben als samen met je ex in een auto zitten. Buij samn fietsen zit je allebei op eigen fiets, en is een gedeelte van de route ook apart. En als je nieuwe vriend er zo'n moeite mee heeft is het dan echt zo'n opoffering als je apart nar de ouderavond gaat? Je kind is daar immers niet bij,dus die merkt er niets van of pappa en mamma samen in de auto zitten of ieder in hun eigen auto naar de school rijden.Waarom zou je daar valse hoop mee geven? Dit soort dingen gebeurt hooguit 3 x per jaar. Waarom zou je je kind niet af en toe het plezier gunnen om haar beide ouders even voor zichzelf te hebben?



Dat met elkaar meerijden daar zie ik echt het probleem niet van. Wel handig toch, dan kun je het gesprek over je kind ook nog met elkaar voor- en nabespreken.

Ik vind toch dat je als 'nieuwe' partner pas op de plaats moet maken. Ik ben zelf zo'n 'nieuwe' partner geweest. Mijn eerste relatie was met een man die kinderen heeft. Ook hij had veel met z'n ex te maken. Ik begrijp en respecteer dat. Ik zag die contacten niet als dreiging en vond het zelfs erg voor de kinderen dat de ouders bleven ruzieen. Toen na verloop van tijd het contact tussen hem en zijn ex beter ging, was ik er zo blij mee. Ik spoorde hem zelfs aan de moeder van zijn kids met meer respect te behandelen. Ik ben niet de moeder en zal dat ook nooit geweest zijn. Wat ik wel erg belangrijk vind is dat je de banden respecteert. Het zijn nu eenmaal de ouders van kinderen en natuurlijk dragen zij beiden de verantwoordelijkheid. Ik als nieuwe partner respecteer dat en ga daar niet tussen staan. Kan me niet voorstellen dat ik dat zou doen. Puur omdat elke band weer anders is. Wat ik met mijn ex had stond los van ex en zijn kinderen en waren tegelijkertijd onderdeel van de relatie. Dat een plek kunnen geven is heel belangrijk. En jaloezie hoort daar m.i. niet tussen.



Ben het overigens eens met Julus: liever ex-en die normaal met elkaar omgaan die de zorg samen blijven delen dan van die vechtende en ruzieende ouders. Van welk paar worden kinderen het meest ongelukkig?

Eigenlijk is dit probleem er ook vaak, zonder dat er kids bij betrokken zijn. Een ex wordt nou eenmaal vaak als bedreiging gezien. Maar het lijkt mij juist zo logisch, dat je juist met kinderen contact hebt, en zonder kids is die noodzaak er niet. DAN zou je het juist eerder als bedreiging kunnen zien. Want waarom nog zoveel met je ex omgaan als je niks meer verbind?



Jouw vriend is gewoon bang dat je nog terug zou willen naar ex. Denk dat dat het punt is. En die onzekerheid gaat zo diep, dat hij niet meer in het belang van je kinderen kan denken.

Daar valt nog best winst uit te halen door erover te praten. Wat kun je doen om zijn onzekerheid weg te nemen? Geeft je gedrag echt aanleiding tot onzekerheid?

Sensy..en die kinderen kunnen nergens iets aan veranderen, die moeten overal maar in mee (in de grillen van de ouders) en hebben geen stem. Terwijl wij volwassenen heel goed weten dat onze acties consequenties hebben, dus moet je daar zorgvuldig mee omgaan.

quote:Julus schreef op 04 december 2008 @ 15:30:

Sensy..en die kinderen kunnen nergens iets aan veranderen, die moeten overal maar in mee (in de grillen van de ouders) en hebben geen stem. Terwijl wij volwassenen heel goed weten dat onze acties consequenties hebben, dus moet je daar zorgvuldig mee omgaan.ZEER eens

quote:Poezewoes schreef op 04 december 2008 @ 15:25:

[...]





Waarom zou je daar valse hoop mee geven? Dit soort dingen gebeurt hooguit 3 x per jaar. Waarom zou je je kind niet af en toe het plezier gunnen om haar beide ouders even voor zichzelf te hebben?



Als het echt zo sporadisch is, dan denk ik dat dat idd wel meevalt. In een ander topic las ik ooit eens ( niet van jou, maar van een andere mevrouw) dat haar ex nog bijna wekelijks kwam eten en dan pas wegging als de kinderen sliepen, of soms zelfs nog wel eens bleef logeren ( weliswaar in de logeerkamer). lijkt me heel erg verwarrend voor een kind als papa en mamma uitelkaar zijn, maar pappa komt nog wel elke week eten en als de kinderen wakker worden is pappa in huis.



Dat met elkaar meerijden daar zie ik echt het probleem niet van. Wel handig toch, dan kun je het gesprek over je kind ook nog met elkaar voor- en nabespreken.Op zich hoeft samen rijden ook geen problem op te leveren. Maar als nieuwe vriend er wel een probleem me heeft , is het dan echt zo'n opoffering om voor en nabespreking gewoon thuis te houden en niet samen in de auto te zitten? Kind merkt er niets van en co-ouderschap lijkt me niet beter of slechter worden als je wel elk met een eigen auto rijdt. Waarom zou je dat dan tot strijdpunt verheffen?

Ook helemaal met Julus eens.



Ouders hebben de plicht in het belang van hun kinderen te handelen.

Dank je. Ik begrijp ECHT niet waarom sommige mensen hun eigen ongenoegen niet aan de kant kunnen zetten in het belang van hun kind. Gaat vaak ook nergens over als je het zo hoort. Al die ergernissen tijdens de relatie kunnen niet worden vergeten op de 1 of andere manier, ik denk dan; ga door met je eigen leven, word gelukkig. Je had samen schuld, want samen in de relatie. Tuurlijk vond ik ex een eikel, en was ik niet meer blij met hem. Ik vind hem nog steeds een eikel soms. Daarom zijn we uit elkaar, hehe.

Maar het probleem is toch weg zodra je bij elkaar weg bent?

Denk dat veel van die mensen enorm wraaklustig zijn, denken dan nog een gram te kunnen halen ofzo. En die kinderen maar lijden, en smeken of het op kan houden. Zielig.

quote:return_of_kreng schreef op 04 december 2008 @ 15:38:

[...]





Op zich hoeft samen rijden ook geen problem op te leveren. Maar als nieuwe vriend er wel een probleem me heeft , is het dan echt zo'n opoffering om voor en nabespreking gewoon thuis te houden en niet samen in de auto te zitten? Kind merkt er niets van en co-ouderschap lijkt me niet beter of slechter worden als je wel elk met een eigen auto rijdt. Waarom zou je dat dan tot strijdpunt verheffen? Das mijn punt eigenlijk ook, waarom is het zo moeilijk om rekening te houden met een ander omdat je nu eenmaal gelijk hebt? Zijn gevoelens en plek in het geheel doen er ook toe. Ook hij heeft recht van spreken. Als je dat niet wilt delen, dan maar geen nieuwe partner aangaan denk ik zo... of in ieder geval niet een persoon die echt wat met je wil opbouwen.

Return, helemaal waar hoor. Als het zo makkelijk op te lossen is, dan zou ik daarvoor kiezen. Maar misschien heeft Juf er een goeie reden voor om samen in die auto te zitten?

Julus, het zal aan mijn hormonen liggen maar dat laatste over kinderen die smeken dat de ruzies ophouden...*brok in de keel*

quote:return_of_kreng schreef op 04 december 2008 @ 15:38:

[...]





Waarom zou je dat dan tot strijdpunt verheffen? Omdat de wens van nieuwe vriend gebaseerd is op jaloezie. Als jij gewend bent om iedere donderdag met je mannelijke collega te lunchen, laat je dat dan ook als je nieuwe vriendje dat niet leuk vindt?



Ik vind het gewoon niet ok dat het gedrag van ouders die goed met elkaar omgaan in het samen grootbrengen van hun kinderen, als iets onbetamelijks wordt gezien.