Relaties
alle pijlers
Weet het even niet
vrijdag 26 december 2008 om 18:13
Hallo allemaal,
Dit kan wel verward klinken maar het is een beetje in het midden van de storm.
Ik ben 7 jaar samen met mijn vriend en in het algemeen komen wij goed overeen. Ik hou echt van hem, en we zitten op dezelfde golflengte.
Vandaag hadden we een lunch met zijn ex. Zij vertelde ons dat ze zwanger was. Nu heb ik begin juni een miskraam gehad, wat zij weet, en ben in tranen uitgebarsten. Het herinnerde me er weer aan dat ik normaal nu een babytje in mijn armen zou hebben. Het heeft ook drie jaar geduurd vooraleer we zwanger waren, dus dat maakt het voor mij nog erger.
Nu is mijn vriend kwaad op me omdat ik gehuild heb, en zogezegd zijn ex haar geluk niet gegund heb. Op een gegeven moment was ik echt wel hysterisch (ok, niet mooi, ik geef het toe) en heb hem gevraagd of hij soms terug naar haar wil; het is nl zo dat wanneer we haar gezien hebben, hij bijna altijd kwaad op mij is, of slecht gezind is, zonder een reden (of geen reden waarvan ik weet). En ik vroeg hem of hij dan jaloers is op haar vriend (heb ik al spijt van, maar ja, is nu weer gezegd)...
Dus nu weet hij niet of hij met mij verder wil. Ik hou echt van hem, en tot nu hadden we ook een heel goede relatie, maar ik denk dat ik hem niet zie zoals hij zich ziet, enz.
Ik weet eerlijk gezegd niet meer wat of hoe. Alle tips dus van harte welkom
Dit kan wel verward klinken maar het is een beetje in het midden van de storm.
Ik ben 7 jaar samen met mijn vriend en in het algemeen komen wij goed overeen. Ik hou echt van hem, en we zitten op dezelfde golflengte.
Vandaag hadden we een lunch met zijn ex. Zij vertelde ons dat ze zwanger was. Nu heb ik begin juni een miskraam gehad, wat zij weet, en ben in tranen uitgebarsten. Het herinnerde me er weer aan dat ik normaal nu een babytje in mijn armen zou hebben. Het heeft ook drie jaar geduurd vooraleer we zwanger waren, dus dat maakt het voor mij nog erger.
Nu is mijn vriend kwaad op me omdat ik gehuild heb, en zogezegd zijn ex haar geluk niet gegund heb. Op een gegeven moment was ik echt wel hysterisch (ok, niet mooi, ik geef het toe) en heb hem gevraagd of hij soms terug naar haar wil; het is nl zo dat wanneer we haar gezien hebben, hij bijna altijd kwaad op mij is, of slecht gezind is, zonder een reden (of geen reden waarvan ik weet). En ik vroeg hem of hij dan jaloers is op haar vriend (heb ik al spijt van, maar ja, is nu weer gezegd)...
Dus nu weet hij niet of hij met mij verder wil. Ik hou echt van hem, en tot nu hadden we ook een heel goede relatie, maar ik denk dat ik hem niet zie zoals hij zich ziet, enz.
Ik weet eerlijk gezegd niet meer wat of hoe. Alle tips dus van harte welkom
zaterdag 27 december 2008 om 09:09
quote:tanagra schreef op 26 december 2008 @ 20:58:
Misschien is "bij de opvoeding betrekken" een beetje zwaar uitgedrukt, maar zij is Iraans, en hij wil dan dat ons kindje Perzisch leert, van jongs af aan.
Spoort die vriend van jou wel?
Je wil toch niet dat jouw kind zo'n taal leert mag ik hopen? Jij bent er toch ook zelf bij, jij moet 't tenslotte dragen en baren.
Weet je wel zeker dat je met deze man 'n kind wil, die er zulke enge gedachten op na houdt?
Zometeen wil ie 't kind ook nog moslim maken.
Misschien is "bij de opvoeding betrekken" een beetje zwaar uitgedrukt, maar zij is Iraans, en hij wil dan dat ons kindje Perzisch leert, van jongs af aan.
Spoort die vriend van jou wel?
Je wil toch niet dat jouw kind zo'n taal leert mag ik hopen? Jij bent er toch ook zelf bij, jij moet 't tenslotte dragen en baren.
Weet je wel zeker dat je met deze man 'n kind wil, die er zulke enge gedachten op na houdt?
Zometeen wil ie 't kind ook nog moslim maken.
zaterdag 27 december 2008 om 09:39
zaterdag 27 december 2008 om 09:57
quote:infojunk schreef op 27 december 2008 @ 09:52:
Elninjoo, doe es niet zo raar over moslims.
Raar? Gewoon realistisch. Iemand die dweept met 'n meid uit 't midden oosten en z'n westerse kind zelfs een perzische opvoeding door de strot wil duwen, spoort gewoon niet.
Leer je kind chinees of hindi, dan kan ik me daar nog wat bij voorstellen met die opkomende economieen in die landen, maar een cultuur bijbrengen die geassocieerd wordt met terrorisme, nee, daar heb ik geen begrip voor. Snap niet dat TO dat van haar vriend pikt. Van mij had ie allang z'n koffers mogen pakken en op kunnen zouten naar 't midden oosten als ie daar zoveel mee op heeft.
Elninjoo, doe es niet zo raar over moslims.
Raar? Gewoon realistisch. Iemand die dweept met 'n meid uit 't midden oosten en z'n westerse kind zelfs een perzische opvoeding door de strot wil duwen, spoort gewoon niet.
Leer je kind chinees of hindi, dan kan ik me daar nog wat bij voorstellen met die opkomende economieen in die landen, maar een cultuur bijbrengen die geassocieerd wordt met terrorisme, nee, daar heb ik geen begrip voor. Snap niet dat TO dat van haar vriend pikt. Van mij had ie allang z'n koffers mogen pakken en op kunnen zouten naar 't midden oosten als ie daar zoveel mee op heeft.
zaterdag 27 december 2008 om 16:56
Voor wat ik uit jouw verhaal denk te halen, klinkt het alsof je vriend nog veel te veel neigt naar zijn ex en dat je vooral niet aan haar moet komen. En dat jij juist weer jaloers reageert specifiek hoe hij over zijn ex praat en hoe hij met haar omgaat.
Hoe dan ook, ik vind het erg raar dat hij in het geheel geen begrip voor jou lijkt te hebben. Zwanger raken lijkt me op dit moment dan ook niet het beste plan als je relatie niet stabiel te noemen is. Ga eens op een rustig moment met hem om tafel om te bespreken waar hij nou echt problemen mee heeft en waar jij nou echt problemen mee hebt.
Hoe dan ook, ik vind het erg raar dat hij in het geheel geen begrip voor jou lijkt te hebben. Zwanger raken lijkt me op dit moment dan ook niet het beste plan als je relatie niet stabiel te noemen is. Ga eens op een rustig moment met hem om tafel om te bespreken waar hij nou echt problemen mee heeft en waar jij nou echt problemen mee hebt.
zondag 28 december 2008 om 19:04
Waarom het uit is met de ex is geen "typisch moslimverhaal" verboden liefde en dat soort dingen. Ze is geen praktisered moslim; wel vindt ze het helemaal normaal om sinds ze hier woont (sinds 15 jaar) nog nooit gewerkt te hebben, een uitkering te ontvangen, en geen enkele intentie te hebben ooit te gaan werken; en al haar Perzische vriendinnen denken er net zo over. Voor mijn vriend was dat echt een struikelblok, dat cultuurverschil, dat ze ook thuis nooit wat deed, dat ze ook nergens in geïnteresseerd is. Die cultuurverschillen waren voor mijn vriend de reden om niet met haar verder te gaan.
Hij zegt dus wel niet naar haar terug te willen (zou ook niet echt kunnen, ze is getrouwd, maar dat is een andere kwestie).
Elninjoo, met hysterisch bedoel ik dat ik eens teruggeroepen heb, toen hij tegen mij begon te schreeuwen; ik ben verder een rustig persoon, roep zowat nooit, dus ja, als ik dat dan wel doet, verbaast hem dat natuurlijk. Voor alle duidelijkheid: in het restaurant heb ik een minuut zeg maar gehuild en dat was het. Thuis achteraf is de grote ruzie losgebarsten. En waarom ik meega? Omdat ik probeer redelijk te zijn, en te denken dat een relatie met een ex niet per se slecht moet zijn. Omdat ik niet zozeer problemen met haar heb, maar wel met zijn reactie tot haar (het boos worden enz); omdat, eerlijk is eerlijk, ik liever niet heb dat ze hem alleen ziet; getuigt niet van groot vertrouwen, maar toen ze terug contact hadden in het begin, wou ik gewoon zien hoe ze met elkaar omgingen (vriendschappelijk? alsof ze elkaar niet konden vergeten?) en dat is het zo'n gewoonte geworden mee te gaan (zij brengt trouwens ook haar nieuwe echtgenoot mee wanneer hij hier is).
Mijn vriend heeft trouwens geen enkele band met Iran. Is er nog nooit geweest enz, is wel erg geïnteresseerd in de geschiedenis van het land (heeft dat gestudeerd).
In elk geval, nogmaals bedankt voor alle reacties!
Hij zegt dus wel niet naar haar terug te willen (zou ook niet echt kunnen, ze is getrouwd, maar dat is een andere kwestie).
Elninjoo, met hysterisch bedoel ik dat ik eens teruggeroepen heb, toen hij tegen mij begon te schreeuwen; ik ben verder een rustig persoon, roep zowat nooit, dus ja, als ik dat dan wel doet, verbaast hem dat natuurlijk. Voor alle duidelijkheid: in het restaurant heb ik een minuut zeg maar gehuild en dat was het. Thuis achteraf is de grote ruzie losgebarsten. En waarom ik meega? Omdat ik probeer redelijk te zijn, en te denken dat een relatie met een ex niet per se slecht moet zijn. Omdat ik niet zozeer problemen met haar heb, maar wel met zijn reactie tot haar (het boos worden enz); omdat, eerlijk is eerlijk, ik liever niet heb dat ze hem alleen ziet; getuigt niet van groot vertrouwen, maar toen ze terug contact hadden in het begin, wou ik gewoon zien hoe ze met elkaar omgingen (vriendschappelijk? alsof ze elkaar niet konden vergeten?) en dat is het zo'n gewoonte geworden mee te gaan (zij brengt trouwens ook haar nieuwe echtgenoot mee wanneer hij hier is).
Mijn vriend heeft trouwens geen enkele band met Iran. Is er nog nooit geweest enz, is wel erg geïnteresseerd in de geschiedenis van het land (heeft dat gestudeerd).
In elk geval, nogmaals bedankt voor alle reacties!
