wel of niet scheiden?

quote:ikbendeklutskwijt schreef op 08 augustus 2008 @ 14:09:

En natuurlijk weet ik dat er twee zijn en zal ook ik moeten aanpassen, maar liefde is iets dat moet zijn en kunnenWe hebben nu een heleboel kritiek op je vrouw gehoord, maar wat ik me afvraag is: wat doe jij om je relatie goed te houden? Ben jij wel eens spontaan lief en aardig tegen je vrouw, zonder dat meteen zonneklaar is dat daar seks tegenover moet staan?

Inderdaad Wanda daar vroeg ik ook al naar. En ik was benieuwd of er kinderen in het spel zijn.

Afspreken irl of afspreken op de chat maakt niet zoveel uit, relatieproblemen bespreek je met je partner en niet met een ander.

Ga eens bij jezelf te rade wat jij wilt en wat jij kan doen om te krijgen wat jij wilt.

Wellicht ben jij nu de laatste tijd verandert en weet ze niet goed hoe ze daar mee om moet gaan, ze probeert het wel maar je kan toch niet van haar verwachten dat ze in een keer volledig 100% omdraait.

Ze doet een poging help haar daar dan bij en vraag ook eens aan haar of zij wel vindt dat jij spontaan en lief bent.Jij vindt dat van jezelf maar hoe doe je het dan?



Mijn ex-man was ook spontaan, lief, makkelijk in de omgang maar nu pas zijn mijn oogkleppen geopend het is allemaal gebakken lucht geweest. Hij zei iedere dag ik hou van je, makkelijk zeggen maar ik hou van je heeft veel meer betekenis als het wordt gezegd als je het echt meent in plaats van het te zeggen omdat het hoort.



Een kus als je thuiskomt, fijn als het gemeend is maar niet als verplichting omdat de ander vindt dat het moet.



Kan je vrouw uberhaupt nog wel wat goed doen of ben je alleen maar bezig haar negatieve kanten te belichten, richt je de komende week eens volledig op haar positieve kanten en kijk dan hoe het gaat, wees blij met iedere poging die ze doet en geef aan dat je dat fijn vindt. Spreek haar erop aan als ze de mist in gaat maar waardeer de pogingen die ze doet.



Verras haar met een romantisch weekendje weg, zeg haar oprecht dat je van haar houdt en met haar verder wil en dat je er samen voor wilt gaan zorg dat jullie beiden de commitment aangaan om er samen voor te gaan en dan kan je er echt samen uitkomen maar dan moet je het wel echt willen en ik vraag me af of je het echt wilt.



Ik proef er overal uit dat je je beslissing al hebt genomen maar niet de moed hebt om het te zeggen en dat is laf. Als jer er volledig van overtuigd bent dat je er met haar niet uit gaat komen moet je zo eerlijk zijn om de stekker eruit te trekken.



Weet je het echt nog niet zorg dan dat ze naar je luistert, zorg dat je haar laat zien dat je echt van haar houdt en haar niet kwijt wilt maar dat er wel dingen moeten veranderen. Ga er niet vanuit dat ze van de een op de andere dag niet meer in haar oude fouten terugvalt maar spreek haar er op aan als ze in haar oude fout terugvalt.

Wees een vent en dwing het dan af. Mijn ex man heeft letterlijk gezegd, je zorg te goed voor me, mijn gevoel om bij je weg te gaan staat dichter bij me dan je gevoel om bij me te blijven, ik ben bang voor je door jou heb ik geen zelfvertrouwen meer als ik jou zo hoor zit je in hetzelfde schuitje.



Alleen je vrouw kan dat niet voor je oplossen, je bent wellicht zelf bezig met volwassen te worden en wil dingen op een andere manier maar dan zal jij het heft in handen moeten nemen. Als je vindt dat je vrouw je als een klein kind behandelt zal je dat moeten zeggen wellicht dat je dan ruzie krijgt so what dan praat je tenminste met elkaar en komt er boven tafel wat je nu eigenlijk wilt.



Ga niet zeggen dat je dingen verandert wilt hebben als je die zelf niet af wilt dwingen. Jij wilt dat er wat verandert in de situatie zorg er dan voor dat ze daarin meegaat of maak haar in ieder geval duidelijk wat je wilt. Je zelfvertrouwen moet uit jezelf komen en niet afhankelijk zijn van je vrouw of wie dan ook.



Zorg voor jezelf wordt gelukkig met jezelf maar daarvoor hoef je haar niet aan de kant te schuiven want volgens mij hou je nog wel van haar maar ben je niet gelukkig met je eigen rol in jullie relatie. Daar kan je vrouw niets aan veranderen dat moet je zelf doen, jij moet bepalen hoe jij in je relatie wilt staan en dat gaan regelen.



Geloof me als jij daadkrachtiger wordt en doet wat je zegt in plaats van dingen te zeggen maar niet te doen dan gaat er echt wel wat veranderen in haar gedrag naar jou toe.



Ik kan er nog steeds van balen dat hij niet de potentie in zichzelf heeft gezien die ik wel gezien heb maar dat is zijn verlies, hij kiest ervoor om zijn kop in het zand te steken en op dezelfde manier door te gaan alleen met een andere vrouw in plaats van bij zichzelf te rade te gaan.



Ik heb van deze situatie geleerd ik mis hem nog steeds dagelijks maar begin nu in te zien dat het inderdaad onvermijdelijk is geweest omdat hij nooit zichzelf een spiegel voor zal houden omdat dat veel te confronterend is. Het is zoveel makkelijker om de schuld bij iemand anders neer te leggen.



Jij bent verandert, jij neemt geen genoegen meer met de situatie zoals hij nu is terwijl je dat in het verleden wel deed maar wie is daarvoor verantwoordelijk, jij of zij. Jij want jij hebt er nu een probleem mee en het is aan jou of je dat op wilt lossen of niet. Als jij bent verandert kan zij ook veranderen en als ik je zo hoor probeert ze dat ook echt alleen je kan toch niet van haar verwachten dat ze geen fouten meer maakt, jij maakt ze toch ook nog steeds.



Van fouten kun je leren als je dat wilt en als ze aangeeft dat jij haar alles bent waarom is dat dan voor jou niet voldoende.

Goeie middag ikbendeklutskwijt,



Nou was ik vrijdag bij het huwelijk van mijn zusje.

De ambtenaar van de burgerlijke stand vertelde iets heel moois aan het bruidspaar.



Een huwelijk is een verbinding, je wordt voor een deel samen een.

Voor dat stuk ga je samen.

Maar zonder een gevecht.

Werken doe je wel aan je relatie, doe je niets dan bloedt het dood, maar vechten doe je in een oorlog.



Ik heb een beetje het gevoel dat jullie nu aan het vechten zijn samen

Jij wilt meer ... (vul zelf maar in) zij vindt het allemaal gezeur,en je moet tevreden zijn met wat je hebt.

Je bent dan toch beide bezig met het trekken van een dood paard?



Jullie staan (nu) gewoon anders in jullie relatie als in het begin.

Je zegt dat je haar niet wilt kwetsen maar onbewust doe je dat wel

Elke keer als je zegt dat je het anders wil krijgt ze een dreun

Elke keer als zij zegt dat dit het is krijg jij diezelfde dreun.



Jullie vechten dus, en er komt hier geen winnaar uit de strijd ben ik bang.



Hak de knoop door, want ze kan zeggen dat ze niet zonder je kan maar dat kan ze best.

Er gaan heel weinig mensen dood als de partner weggaat.



Soms houdt liefde gewoon op...jammer maar helaas.

Deal ermee en stop met het onmgelukkig maken van elkaar.



Succes,Summer

quote:ikbendeklutskwijt schreef op 10 augustus 2008 @ 10:46:

hulpeloos, dank je voor je reactie. Ik ben van het type ik doe het als ik het meen, spontaan of geplanned. En dat is ook waar ik zoveel moeite mee heb hier. Misschien lijkt het wel alleen maar zo maar het voelt als geregiseerd, verplicht. Mijn vrouw kan erg veel goed doen, maar telkens als ik denk gelukkig dat komt er weer een periode van waarom, wordt ik weer als kind in de hoek gezet, als ik haar hier op aanspreek dan is het van 'ik bepaal zelf wel hoe ik reageer'. Dit gevoel is niet iets van de laatste weken natuurlijk maar van veel langer.

Heb jij het gevoel dat je als een kind in de hoek wordt gezet? Waarom heb je dat gevoel dan? wat gebeurt er dan feitelijk? Kanje eens zo'n situatie omschrijven? En hoe reageer je dan? Waarom vind je dat zo erg. Jouw gevoelens hebben vooral met jou te maken en veel minder met je vrouw. Heb je je eigen aandeel al geanalyseerd?

We zijn niet zolang geleden een lang weekend weg geweest, andere omgeving andere dingen, ook daar ups en downs. Ik heb erg veel op met onze relatie en alles wat er bij hoord anders had ik al veel langer geleden dit anders aangepakt, maar ben nu op een punt dat ik vindt dat ik moet kiezen (klink heel erg als ik mezelf dat hoor zeggen). Mijn beslissing is nog niet genomen, telkens twijfel ik, zie ik de goede kanten van mijn relatie, maar soms wordt het mij te veel en denk kan ik het uberhaubt ooit wel goed doen.Heb je dit aan je vrouw vertelt? Lijkt me cruciale informatie. "schat ik zie het niet meer zitten en heb het gevoel dat ik een keuze moet maken" Nogmaals de vraag of er kinderen in het spel zijn, want dat verandert de zaak natuurlijk.

Ik snap het. Er gebeurt iets en jij interpreteert dat als "in de hoek gezet worden" jij reageert daar op en en er ontstaat ruzie. Dat klinkt als een vicieuze cirkel waarin alle stellen vroeg of laat terecht komen. Je reageert op een bepaalde manier op elkaar en dat lokt ruzie uit. Het heeft te maken met onuitgesproken verwachtingen, onuitgesproken pijn, maar ook met je eigen verleden. Waarom irriteert het jou zo als iemand vraagt of je iets anders neer wilt leggen dan dat het lag?

Nogmaals als je op het punt bent aangekomen slikken of stikken (klinkt heel erg alsof jij je partner iets door haar strot wilt douwen) dan moet je daarover communiceren! Je bent hier allebei schuldig aan, ik heb het idee dat je je partner van alles verwijt terwijl de sleutel tot verandering je alleen zelf in handen hebt. Dus nogmaals wat is jouw aandeel? en wanneer ga je hierover praten met je partner?

Meds, ik denk dat je helemaal gelijk hebt. Ik heb letterlijk tegen mijn ex partner gezegd is begrijp je niet meer. Ik dacht altijd te weten wat je bedoelde als je wat zei maar ik weet niet meer wat je zegt of dat waarheid is of niet, wat je meent en wat je zegt of dat hetgeen is wat je voelt of dat het is wat iemand je in fluistert ik begrijp je niet meer help me je te begrijpen.



Ikbendeklutskwijt

Als ik dit zo lees dan is het net of ik mijn ex partner hoor praten ook hij heeft bij iedereen feed back lopen vragen of hij zulke rare eisen stelde en de schuld gemakshalve bij mij neergelegd. Hij is misschien zelfs nog een stapje verder gegaan door zijn eigen wereld/leugens te creeeren waarin hij zelf overeind kon blijven staan maar die totaal niet meer met de waarheid kloppen.



Maar hij heeft mij nooit duidelijk kunnen maken wat nu het probleem was behalve dat ik geen ruzie met hem mocht maken want daar kan hij niet meer tegen. Hij heeft steeds dezelfde zinnen herhaalt die ik hierboven ook al geschreven heb maar nooit aan kunnen geven wat dat met hem doet.



Op een gegeven moment heeft gezegd dat hij bang voor me was en toen heb ik ook aangegeven dat ik niet snapte wat hij daarmee bedoelde, hoezo bang wat heb ik gedaan, ik heb je nooit geslagen, oke ben verbaal misschien sterker dan jij maar je kan toch ook je mond opentrekken de wereld vergaat niet als je ruzie maakt wat bedoel je daarmee en daar kwam niets uit.



Ik ben er nog steeds van overtuigd dat als hij bij zichzelf te rade was gegaan en duidelijk had kunnen maken bij mij wat hij verandert had willen hebben we er echt samen uit hadden kunnen komen alleen die moeite heeft hij niet willen doen en hoe hard je roept dat je er wel aan wil werken hier op het forum ik vraag me af hoe vaak je hier al echt met je vrouw over hebt gepraat omdat je het inderdaad iedere keer over slikken of stikken hebt en met die houding ga je er echt niet uitkomen. Jij wil dat de situatie verandert dat gaat niet zonder slag of stoot daarover zal je met elkaar moeten praten en dan samen beslissen of je de situatie wilt veranderen.



Maar jij praat niet met je vrouw net zo min als dat mijn ex partner dat heeft gedaan, je deelt wat mee en daar moet zij maar uit begrijpen wat je bedoelt en geloof me ze snapt helemaal niets meer van je, ze heeft geen idee wat ze nu zo fout doet omdat het al die jaren door je is geaccepteerd.



Nu 6 maanden later snap ik het nog steeds niet, ik wil zo graag begrijpen waar het mis is gegaan maar dat zal nooit lukken. Ik moet het loslaten en me focussen op mezelf maar als ik dit zo lees dan komt het allemaal weer terug.



Een voordeel door jou kan ik nu wel boos op hem worden omdat ik nu zie dat er meer zijn zoals hij, confrontatie uit de weg gaan, geen schuld bij zichzelf zoeken.



Onderzoek je gevoel op dit moment en praat daar over met je vrouw, geloof me als je gaat praten gaat er echt een wereld voor je open.



Ik ben nu ondertussen zover dat hij inderdaad niet goed genoeg voor me is, mijn lat ligt dan misschien hoog maar dat is geen slechte eigenschap, lafheid en de confrontatie niet aan durven gaan met jezelf zijn dat wel.



Zorg dat je eerst in het reine komt met jezelf voordat je je vrouw aan de kant zet.

quote:ikbendeklutskwijt schreef op 10 augustus 2008 @ 10:46:



Mijn vrouw kan erg veel goed doen, maar telkens als ik denk gelukkig dat komt er weer een periode van waarom, wordt ik weer als kind in de hoek gezet, .....ikbendeklutskwijt, het kan aan mij liggen, maar ik snap niet wat je hiermee bedoelt te zeggen. Zou je het willen uitleggen?

Lieve Ikbendeklutskwijt.....heb je er al een beetje over na kunnen denken?

Wat ga je doen, want echt, ik dnek niet dat de situatie heel veel beter gaat worden.



Klein lijstje maken doet wonderen.

Maar dat was volgens mij al gezged

Voors en tegens afwegen en dan echt een beslissing gaan nemen



Het staat er zo simpel en dat is het eigenlijk ook

Dit is niet een probleem wat pas een week speelt.



JIJ zal het moeten doen mannetje, zij ziet de noodzaak niet.

Ik denk namelijk dat je vrouw best zo met jou de volgende 40 jaar inwil



Succes

Ik vind dat je nog steeds alle schuld bij je vrouw legt en dat vind ik niet terecht.

Waarschijnlijk doe jij iets waar jij je niet van bewust bent wat bij haar die reactie oproept.



Bij mij had ik heel sterk het idee dat ik niet belangrijk genoeg was, als ik een keer vroeg of hij op tijd thuis wilde zijn omdat ik wist dat ik laat uit mijn werk zou komen en dat ik het dan fijn zou vinden als er gekookt was zodat ik gelijk aan kon schuiven kwam hij steevast later thuis dan ik en altijd was er dan net nog een klant die toevallig pas rond sluitingstijd langs kwam. Dat kan 1x, 2x 3x gebeuren maar geen 4x achter elkaar dan wil je het gewoon niet doen. 1e keer zei ik niets, kan gebeuren tenslotte, 2x maak je er nog een geintje van dat hij weer later thuis is, 3e keer vertel ik dat ik het niet leuk vindt en de 4e keer wordt ik dus gewoon kwaad. Is 5 minuten moest ik even stoom afblazen en dan was het over wat mij betreft, wellicht voor je vrouw misschien ook.



Als ik niets vroeg was hij altijd op een vast tijdstip thuis kon eens een kwartier schelen maar meer niet, alleen als ik vraag of hij op tijd thuis wil komen en de reden aangeef dan was hij steevast te laat.



Het ergste is nog dat ik er op de een of andere manier nog wel van overtuigd ben dat hij het niet express deed, tenminste toen wel nu ben ik daar niet meer van overtuigd omdat ik nu weet dat hij heel goed kan manipuleren terwijl ik altijd heb gedacht dat hij het niet kon.



Sorry, moet mijn woede op hem niet op jou afreageren maar ik wil je alleen in laten zien wat er misschien bij je vrouw gebeurt op het moment dat ze tegen je uitvalt waardoor jij je als een klein kind voelt

quote:ikbendeklutskwijt schreef op 11 augustus 2008 @ 11:47:

hulpeloos, sorry dat ik met mijn relaas jouw oude wonden weer open, is natuurlijk geheel niet mijn bedoeling. ik wil graag praten, maar dit eindigd keer op keer in meer ellende dan waar we al waren. ook bij de therapeut is e.e.a. los gekomen maar resulteerde uiteindelijk in dat mijn vrouw niet meer daar naar toe wil. Ruzie of woorden leiden tot tranen en huilbuien en uiteindelijk tot weer een vervolg van het 'gewone' leven. De 'S en S' houding, ik durf het al niet meer uit te spreken is te cru voor wat er gaande is, ik wil alleen aangeven dat ik leef in een soort spanning, zenuwen. ik ben (denk ik) niet de persoon die iets half doet, ik doe het of ik doe het niet. Na vele jaren samen weten we van elkaar hoe we reageren, mijn vrouw leeft in patronen, afwijken is en blijft moeilijk.

Ik blijf het bijzonder moeilijk vinden om te begrijpen wat je nu precies bedoelt je wordt maar niet concreet. Je zegt nu dat je vrouw in patronen leeft en daar niet van kan afwijken, waar moet ze dan van afwijken volgens jou? Ik lees ook dat jij moeilijk om kan gaan met negatieve emoties (huilen, boosheid) dat dat spanning bij je oplevert, waarom is dat? Stel je gaat weg bij je vrouw, denk je dit in een volgende relatie niet meer tegen te komen? Ieder mens is wisselvallig, je hebt nu eenmaal niet elke dag dezelfde bui. Houden van en een relatie hebben is accepteren dat je partner ook zijn mindere kanten heeft. Waarom ben je met haar getrouwd? Waarom was je verliefd op haar? Zijn die eigenschappen ineens verdwenen?



Loomii, ik zie graag de positieve kanten van onze relatie maar toch kwam de vraag zie ik mijzelf zo nog 40 jaar verder gaan. Elke keer als ik denk gelukkig een gezellige dag / tijd dan kan het omslaan als onweer, de wisselvalligheid valt me zo moeilijk. Natuurlijk weet ik dat iemand zn dag kan hebben of niet maar zo ineens??



ik weet dat je moet werken aan een relatie, maar je doet het toch voor het plezier, de gezamelijke kracht moet meerwaarde voor beide opleveren.Nee dat vind ik een misvatting, soms moet het eerst slechter worden voordat het beter kan worden. Met plezier aan je relatie werken is leuk, maar als je een relatiecrisis hebt dan beleef je weinig plezier aan het werken aan je relatie hoor. Je zal diep moeten gaan, jezelf analyseren en je eigen gedrag onder de loep moeten nemen. Plezier maken doe je op feestjes of op vakantie. Het is hard werken en weggaan is de weg van de minste weerstand, en als je niet met je problemen dealt ga je die net zo hard weer tegenkomen in een volgende relatie.

Ik ben het met Meds eens. Het is heel moeilijk te begrijpen wat je bedoelt. Als je het ons niet kan uitleggen, dan vermoed ik dat je vrouw het ook niet begrijpt.



Ten tweede vind ik het niet juist dat je dit met iedereen bespreekt. Een huwelijk is iets tussen twee mensen. Met de eventuele uitzondering van een therapeut, heeft de rest daar niets mee te maken. Ik vind het ook bijzonder disloyaal dat je dit aan allemaal mannen en vrouwen in je omgeving voorlegt (en om hun goedkeuring vraagt om bij je vrouw weg te gaan. "Ik heb toch mijn best gedaan. Ja toch?") In mijn ogen is het naar buiten brengen van dit soort dingen niet "je best doen om het op de rails te krijgen" maar "je best doen om het de vernieling in te helpen". Dit is niet respectvol naar je vrouw toe. Gaat het mis, dan heb jij daar dus een flink aandeel in gehad.

Het lijkt mij dat deze meneer de keuze al gemaakt heeft om bij zijn vrouw weg te gaan, ondertussen is hij bezig om vervanging te zoeken via internet en probeert hij in dit topic een argumentatie te zoeken/vinden te finetunen die zijn beslissing rechtvaardigt.

Ik zit in zo'n beetje precies dezelfde positie als ik ben de kluts kwijt. Ben bijna 6 jaar getrouwd en heb het gevoel dat er meer is in een relatie, dat je meer moet voelen. Heb hier met veel vrienden over gepraat. Het is me duidelijk geworden dat je voor je huwelijk moet vechten maar dat er een grens is. We kunnen een ander niet veranderen. En als je beiden iets anders wilt in je relatie, wat in jou en mijn geval zo is, dit niet kan werken. De ander ziet het probleem niet en de ander kan je niet veranderen.

Dit betekent dat er iemand ongelukkig wordt, en dat is diegene die 'meer' wil. En voor wie leef je je leven?

Ik heb besloten om in therapie te gaan om er achter te komen wat dat 'meer' dan is en of mijn man en ik daar hetzelfde in staan. Als dat zo is ga ik verder vechten. Zo niet, hoeveel pijn ik hem daar ook mee doe, ga ik toch bij hem weg.

Ook ik ben opgevoed met huwelijk voor altijd, maar uiteindelijk kan dat niet een reden zijn om niet alles uit het leven te halen wat er in zit.

Ik ben heel benieuwd welke keuze jij gaat maken. Ik weet hoe lastig het is, je hebt een leven met elkaar gedeeld. Een vriendin zei vanmiddag, toen ik haar vertelde hoe erg ik het voor mijn man vond en om te zien hoe hij er aan onderdoor gaat; 'uiteindelijk gaat iedereen verder met zijn leven' en dat geloof ik ook. Je doet je partner pijn, misschien een heleboel, maar ze zal daarna doorgaan met haar leven. En jij ook, maar dan wel op een manier waarin je het echte geluk zult kunnen vinden.

Je moet even stevig in je schoenen staan en de kiezen op elkaar, maar daarna lacht het leven je toe. En kun je samen zijn met de vrouw die je wilt en die je gelukkig maakt zonder schuldgevoel!



Heel veel sterkte en succes