Relaties
alle pijlers
wij draaien de rollen om!
woensdag 7 januari 2009 om 15:23
Hallo,
ik ben inmiddels 5,5 maand zwanger van ons 1e kindje(een zoontje weten we al:D:D).
Nu hebben mijn vriend en ik het besluit genomen dat ik straks in september ga beginnen aan mijn hbo studie maatschappelijkwerk en dienstverlening en dat hij thuis blijft om voor ons kindje te zorgen.
Hij heeft er voor gekozen om parttime te gaan werken en de dagen dat die wel gaat wilt mijn moeder maar al te graag op de kleine passen.
Als ik met mijn studie begin, is ons zoontje 4,5 maand oud. Nu reageren mensen echt super ouderwets. Ze vinden maar dat ik moet thuis blijven en voor ons kind moet gaan zorgen en vooral niet moet gaan studeren, en dat vaders moet gaan werken:S Want dat schijnt bij ieder gezin zo te gaan....
Bij ons is het nou eenmaal zo dat ik een betere denk en hersencapaciteit heb dan mijn vriend. Ik behaal met 2 vingers in de neus fluitend naar buiten kijkend mijn opleidingen en hij heeft zijn school nooit af kunnen maken(zijn leer vermogen is ook erg slecht helaas) en krijgt alleen maar productiewerk.
Mijn vriend geeft mij liever de kans om te behalen wat ik altijd al wil(hbo) en om daar over 4 jaar het werkveld mee in te gaan.
Wij beseffen maar al te goed dat het straks zwaar wordt. En een baby en een studie.
Maar ik ben nou eenmaal geen moeder die heel de dag thuis wilt blijven en alleen maar bij haar baby wilt zijn, nee ik zou daar dood ongelukkig van worden!!
Zijn wij nou echt zo'n vreselijk raar stel dat wij dit willen??
ik ben inmiddels 5,5 maand zwanger van ons 1e kindje(een zoontje weten we al:D:D).
Nu hebben mijn vriend en ik het besluit genomen dat ik straks in september ga beginnen aan mijn hbo studie maatschappelijkwerk en dienstverlening en dat hij thuis blijft om voor ons kindje te zorgen.
Hij heeft er voor gekozen om parttime te gaan werken en de dagen dat die wel gaat wilt mijn moeder maar al te graag op de kleine passen.
Als ik met mijn studie begin, is ons zoontje 4,5 maand oud. Nu reageren mensen echt super ouderwets. Ze vinden maar dat ik moet thuis blijven en voor ons kind moet gaan zorgen en vooral niet moet gaan studeren, en dat vaders moet gaan werken:S Want dat schijnt bij ieder gezin zo te gaan....
Bij ons is het nou eenmaal zo dat ik een betere denk en hersencapaciteit heb dan mijn vriend. Ik behaal met 2 vingers in de neus fluitend naar buiten kijkend mijn opleidingen en hij heeft zijn school nooit af kunnen maken(zijn leer vermogen is ook erg slecht helaas) en krijgt alleen maar productiewerk.
Mijn vriend geeft mij liever de kans om te behalen wat ik altijd al wil(hbo) en om daar over 4 jaar het werkveld mee in te gaan.
Wij beseffen maar al te goed dat het straks zwaar wordt. En een baby en een studie.
Maar ik ben nou eenmaal geen moeder die heel de dag thuis wilt blijven en alleen maar bij haar baby wilt zijn, nee ik zou daar dood ongelukkig van worden!!
Zijn wij nou echt zo'n vreselijk raar stel dat wij dit willen??
donderdag 8 januari 2009 om 10:32
Als een vrouw nu een kind krijgt en haar man liep tijdens de zwangerschap weg, zoals helaas teveel voorkomt... wat gebeurt er dan?
Dan is ze een alleenstaande moeder. Regelmatig gaat een vrouw in Nederland dan eerst voor haar kind zorgen. Ze werkt op dat moment, regelmatig voorkomend, ook niet. Dat wordt mijns inziens wel vrij normaal gevonden. (2006: Slechts 62% van de kinderen van alleenstaande moeders heeft een werkende moeder - toevallige bron Vlaanderen - even ter indicatie het eerste wat ik tegenkwam)
In dit geval blijft de man dan thuis...
In dit geval heeft TO MBO en wil ze hogerop. Je moet het doen met de omstandigheden waar je in zit.
Dan is ze een alleenstaande moeder. Regelmatig gaat een vrouw in Nederland dan eerst voor haar kind zorgen. Ze werkt op dat moment, regelmatig voorkomend, ook niet. Dat wordt mijns inziens wel vrij normaal gevonden. (2006: Slechts 62% van de kinderen van alleenstaande moeders heeft een werkende moeder - toevallige bron Vlaanderen - even ter indicatie het eerste wat ik tegenkwam)
In dit geval blijft de man dan thuis...
In dit geval heeft TO MBO en wil ze hogerop. Je moet het doen met de omstandigheden waar je in zit.
donderdag 8 januari 2009 om 10:34
De manier van aanpak lijkt hier en daar wat ondoordacht en nogal ad hoc. Maar misschien heeft de zwangerschap jullie wel een flinke wake up call gegeven en denken jullie de laatste maanden idd goed over de toekomst na. Dus daar wil ik geen oordeel over vellen. Ik hoop dat jullie idd goede "plan B"-constructies hebben bedacht voor als dingen anders gaan dan jullie nu voorzien. Je zal al stress genoeg hebben, bij tijd en wijle, dus regeren is vooruitzien.
Als jullie vinden dat dit jullie gezin de beste kansen biedt voor de toekomst, zou ik het beslist ook zo gaan doen. Ik vind dat niet raar. Dat anderen daar anders over denken, da's hun probleem. Je bent niet op de wereld om volgens de normen en waarden van een ander te leven, dus ga gewoon lekker je eigen weg!
Succes!
Als jullie vinden dat dit jullie gezin de beste kansen biedt voor de toekomst, zou ik het beslist ook zo gaan doen. Ik vind dat niet raar. Dat anderen daar anders over denken, da's hun probleem. Je bent niet op de wereld om volgens de normen en waarden van een ander te leven, dus ga gewoon lekker je eigen weg!
Succes!
donderdag 8 januari 2009 om 10:42
ik zal mosterd zijn want ik heb niet alles bijgelezen maar ik wil toch even reageren
Ik zou zelf goed nadenken of ik een fulltime hbo studie zou gaan doen als ik in jouw situatie zat. Ik zag dat anderen het hier ook al aanhaalden maar een deeltijdstudie kan ook. Zo ga ik in september ook weer beginnen. Ik werk zelf ook in de gehandicaptenzorg en wil ook meer dus ik ga voor een master. Ik heb met mijn manager afgesproken dat ik de dag dat ik naar school moet vrij heb of een ochtendienst. De rest zal ik in mijn vrije tijd moeten doen maar dat vind ik niet erg, Het is best te combineren en dan kun je als je klaar bent altijd nog een andere baan zoeken
Op deze manier heb je inkomsten, kun je toch studeren en ondertussen eventueel verder solliciteren voor een baan die beter bij je past
heb je wel al nagedacht wat je eigenlijk wil worden dan? dat heb ik namelijk wel al voor ogen. En is er misschien niet een cursus binnen de instelling die je daarmee kan helpen? die zijn er binnen mijn instelling wel.
Ik zou zelf goed nadenken of ik een fulltime hbo studie zou gaan doen als ik in jouw situatie zat. Ik zag dat anderen het hier ook al aanhaalden maar een deeltijdstudie kan ook. Zo ga ik in september ook weer beginnen. Ik werk zelf ook in de gehandicaptenzorg en wil ook meer dus ik ga voor een master. Ik heb met mijn manager afgesproken dat ik de dag dat ik naar school moet vrij heb of een ochtendienst. De rest zal ik in mijn vrije tijd moeten doen maar dat vind ik niet erg, Het is best te combineren en dan kun je als je klaar bent altijd nog een andere baan zoeken
Op deze manier heb je inkomsten, kun je toch studeren en ondertussen eventueel verder solliciteren voor een baan die beter bij je past
heb je wel al nagedacht wat je eigenlijk wil worden dan? dat heb ik namelijk wel al voor ogen. En is er misschien niet een cursus binnen de instelling die je daarmee kan helpen? die zijn er binnen mijn instelling wel.
Je moet soms vallen om weer leren op te staan
donderdag 8 januari 2009 om 10:54
quote:itsme26 schreef op 08 januari 2009 @ 10:42:
ik zal mosterd zijn want ik heb niet alles bijgelezen maar ik wil toch even reageren
Ik zou zelf goed nadenken of ik een fulltime hbo studie zou gaan doen als ik in jouw situatie zat. Ik zag dat anderen het hier ook al aanhaalden maar een deeltijdstudie kan ook. Zo ga ik in september ook weer beginnen. Ik werk zelf ook in de gehandicaptenzorg en wil ook meer dus ik ga voor een master. Ik heb met mijn manager afgesproken dat ik de dag dat ik naar school moet vrij heb of een ochtendienst. De rest zal ik in mijn vrije tijd moeten doen maar dat vind ik niet erg, Het is best te combineren en dan kun je als je klaar bent altijd nog een andere baan zoeken
Op deze manier heb je inkomsten, kun je toch studeren en ondertussen eventueel verder solliciteren voor een baan die beter bij je past
heb je wel al nagedacht wat je eigenlijk wil worden dan? dat heb ik namelijk wel al voor ogen. En is er misschien niet een cursus binnen de instelling die je daarmee kan helpen? die zijn er binnen mijn instelling wel.Ik vraag mij hierbij af of het niet veel zwaarder is zo lang nog bezig te moeten zijn zowel met werk als ook nog studie (of andersom). Het lijkt mij veel lastiger vol te houden om iets op langere termijn zoveel te moeten doen dan eerst er tegenaan en een periode in te gaan die overzichterlijker is qua duur. Tenminste dit is wat ik van mensen hoor. (ieder zijn keuze trouwens hoor)
ik zal mosterd zijn want ik heb niet alles bijgelezen maar ik wil toch even reageren
Ik zou zelf goed nadenken of ik een fulltime hbo studie zou gaan doen als ik in jouw situatie zat. Ik zag dat anderen het hier ook al aanhaalden maar een deeltijdstudie kan ook. Zo ga ik in september ook weer beginnen. Ik werk zelf ook in de gehandicaptenzorg en wil ook meer dus ik ga voor een master. Ik heb met mijn manager afgesproken dat ik de dag dat ik naar school moet vrij heb of een ochtendienst. De rest zal ik in mijn vrije tijd moeten doen maar dat vind ik niet erg, Het is best te combineren en dan kun je als je klaar bent altijd nog een andere baan zoeken
Op deze manier heb je inkomsten, kun je toch studeren en ondertussen eventueel verder solliciteren voor een baan die beter bij je past
heb je wel al nagedacht wat je eigenlijk wil worden dan? dat heb ik namelijk wel al voor ogen. En is er misschien niet een cursus binnen de instelling die je daarmee kan helpen? die zijn er binnen mijn instelling wel.Ik vraag mij hierbij af of het niet veel zwaarder is zo lang nog bezig te moeten zijn zowel met werk als ook nog studie (of andersom). Het lijkt mij veel lastiger vol te houden om iets op langere termijn zoveel te moeten doen dan eerst er tegenaan en een periode in te gaan die overzichterlijker is qua duur. Tenminste dit is wat ik van mensen hoor. (ieder zijn keuze trouwens hoor)
donderdag 8 januari 2009 om 10:58
een deeltijd studie is nooit langer dan twee jaar animajoy. En even duidelijk als een gewone hbo opleiding. Alles is net zo gestroomlijnt en duidelijk ingekaderd als een fulltime hbo opleiding. de deeltijd opleiding is in principe gewoon voor werkende mensen
Je moet soms vallen om weer leren op te staan
donderdag 8 januari 2009 om 11:13
quote:itsme26 schreef op 08 januari 2009 @ 10:58:
een deeltijd studie is nooit langer dan twee jaar animajoy. En even duidelijk als een gewone hbo opleiding. Alles is net zo gestroomlijnt en duidelijk ingekaderd als een fulltime hbo opleiding. de deeltijd opleiding is in principe gewoon voor werkende mensen
Ok, maar naar ik aanneem duurt een deeltijdstudie ofwel langer dan fulltimestudie, ofwel dat je meer vrije tijd/huishoudtijd/tijd voor kinderen kwijt bent aan studeren. Ik hoor van verschillende mensen dat het gebrek aan vrije tijd bij een deeltijdstudie hen uiteindelijk opbreekt en ze erg blij zijn als het voorbij is.
Maar ik snap de keuze wel.
een deeltijd studie is nooit langer dan twee jaar animajoy. En even duidelijk als een gewone hbo opleiding. Alles is net zo gestroomlijnt en duidelijk ingekaderd als een fulltime hbo opleiding. de deeltijd opleiding is in principe gewoon voor werkende mensen
Ok, maar naar ik aanneem duurt een deeltijdstudie ofwel langer dan fulltimestudie, ofwel dat je meer vrije tijd/huishoudtijd/tijd voor kinderen kwijt bent aan studeren. Ik hoor van verschillende mensen dat het gebrek aan vrije tijd bij een deeltijdstudie hen uiteindelijk opbreekt en ze erg blij zijn als het voorbij is.
Maar ik snap de keuze wel.
donderdag 8 januari 2009 om 11:14
Een deeltijd MWD opleiding duurt 4 jaar. Overal.
Tenzij je al een propedeuse hebt.
En het is volgens mij niet lastig te combineren. Op de meeste opleidingen heb je 1 vaste lesdag, als je werk vindt en daar ook 4 jaar minimaal kunt blijven heb je een redelijk gestructureerde week: 1 dag naar school, verder werken voor minimaal 20 uur.
AnimaJoy, ik heb niets tegen de rollen omkeren, dat hebben manlief en ik hier ook een tijd gedaan. Het is bij ons maar net hoe het uitkomt, liefst zouden we alles 50/50 delen, maar als dat niet lukt schuiven we gewoon wat. En het is dus ook al voorgekomen dat hij maandenlang huispapa was en ik fulltime werkte, en andersom, en alles er tussenin, dus over die rolverdeling zul je mij niet horen.
Het is ook niet dat ik het gek vindt dat papa hier de zorg op zich neemt, maar ik vraag me af of je iemand die je zelf beschrijft als iemand met een beperkt denkvermogen (zie OP) wel voor een kind wilt laten zorgen én of iemand die niet geschikt is om te werken omdat dat te moeilijk/zwaar is wél geschikt is om de zorg voor een baby op zich te nemen.
Tenzij je al een propedeuse hebt.
En het is volgens mij niet lastig te combineren. Op de meeste opleidingen heb je 1 vaste lesdag, als je werk vindt en daar ook 4 jaar minimaal kunt blijven heb je een redelijk gestructureerde week: 1 dag naar school, verder werken voor minimaal 20 uur.
AnimaJoy, ik heb niets tegen de rollen omkeren, dat hebben manlief en ik hier ook een tijd gedaan. Het is bij ons maar net hoe het uitkomt, liefst zouden we alles 50/50 delen, maar als dat niet lukt schuiven we gewoon wat. En het is dus ook al voorgekomen dat hij maandenlang huispapa was en ik fulltime werkte, en andersom, en alles er tussenin, dus over die rolverdeling zul je mij niet horen.
Het is ook niet dat ik het gek vindt dat papa hier de zorg op zich neemt, maar ik vraag me af of je iemand die je zelf beschrijft als iemand met een beperkt denkvermogen (zie OP) wel voor een kind wilt laten zorgen én of iemand die niet geschikt is om te werken omdat dat te moeilijk/zwaar is wél geschikt is om de zorg voor een baby op zich te nemen.
donderdag 8 januari 2009 om 11:17
Ik zie nergens iets over beperkt denkvermogen Eowyn. Ik denk dat dat de misvatting is. Iemand die niet goed is in leren of op school niet mee kan komen kan op andere vlakken nog prima functioneren en hoeft dus helemaal niet dom te zijn of zo. Geen idee hoe dat zit met Wajong en thuis voor kinderen zorgen, maar ik kan mij zomaar voorstellen dat dat beter in te delen valt en goed te doen valt. Zoals niet aan 1 stuk door werken. Andere dingen die er te doen zijn etc.
donderdag 8 januari 2009 om 11:32
Volgens mij is school gewoon een aantal vaardigheden door mensen opgesteld waaraan je dan zou "moeten" voldoen maar het zijn allemaal hokjes waar je maar net in moet passen. Door mensen opgestelde regeltjes waarbij het wel handig is als iedereen op dezelfde manier kan leren, rekenen of wat dan ook maar niet per definitie de waarheid is m.b.t. hoe creatief iemand is of behulpzaam of doorzettend of ... intelligent op een andere manier.
Mijns inziens wordt aan dat soort dingen veels te veel waarde gehecht. En vallen veel mensen op die manier buiten de boot en krijgen stempels als adhd, dom etc. die het helemaal niet zijn, maar gewoon op een andere manier werken en dus niet minder zijn. Juist diversiteit is goed voor een soort, in dit geval de mens. En daar is weinig plek voor vind ik op school.
En zitten dombo's nu regelmatig aan de top i.v.m. vriendjespolitiek en is hun denkwijze erg abstract en zitten mensen die weten hoe je met saamhorigheid en kennis op het juiste vlak, down-to-earth-mensen die nog weten hoe een koe op het land graast, en dus de situatie in de praktijk ervaren, vaak veel meer in de richting van "de" waarheid.
Mijns inziens wordt aan dat soort dingen veels te veel waarde gehecht. En vallen veel mensen op die manier buiten de boot en krijgen stempels als adhd, dom etc. die het helemaal niet zijn, maar gewoon op een andere manier werken en dus niet minder zijn. Juist diversiteit is goed voor een soort, in dit geval de mens. En daar is weinig plek voor vind ik op school.
En zitten dombo's nu regelmatig aan de top i.v.m. vriendjespolitiek en is hun denkwijze erg abstract en zitten mensen die weten hoe je met saamhorigheid en kennis op het juiste vlak, down-to-earth-mensen die nog weten hoe een koe op het land graast, en dus de situatie in de praktijk ervaren, vaak veel meer in de richting van "de" waarheid.
donderdag 8 januari 2009 om 11:35
quote:Eowynn_ schreef op 08 januari 2009 @ 11:14:
Een deeltijd MWD opleiding duurt 4 jaar. Overal.
Tenzij je al een propedeuse hebt.
En het is volgens mij niet lastig te combineren. Op de meeste opleidingen heb je 1 vaste lesdag, als je werk vindt en daar ook 4 jaar minimaal kunt blijven heb je een redelijk gestructureerde week: 1 dag naar school, verder werken voor minimaal 20 uur.
AnimaJoy, ik heb niets tegen de rollen omkeren, dat hebben manlief en ik hier ook een tijd gedaan. Het is bij ons maar net hoe het uitkomt, liefst zouden we alles 50/50 delen, maar als dat niet lukt schuiven we gewoon wat. En het is dus ook al voorgekomen dat hij maandenlang huispapa was en ik fulltime werkte, en andersom, en alles er tussenin, dus over die rolverdeling zul je mij niet horen.
Het is ook niet dat ik het gek vindt dat papa hier de zorg op zich neemt, maar ik vraag me af of je iemand die je zelf beschrijft als iemand met een beperkt denkvermogen (zie OP) wel voor een kind wilt laten zorgen én of iemand die niet geschikt is om te werken omdat dat te moeilijk/zwaar is wél geschikt is om de zorg voor een baby op zich te nemen.Zoals jij trouwens de opleiding omschrijft met part-time baan klinkt dat ook nog wel goed te doen. Maar een baan vinden op dit moment met een zekerheid van 4 jaar zie ik trouwens weer minder voor de hand liggen op dit moment. Zeker met de kredietcrisis waarbij werkgevers liever geen personeel vast in dienst nemen en je sowieso begint met zoiets als een jaarcontract.
Een deeltijd MWD opleiding duurt 4 jaar. Overal.
Tenzij je al een propedeuse hebt.
En het is volgens mij niet lastig te combineren. Op de meeste opleidingen heb je 1 vaste lesdag, als je werk vindt en daar ook 4 jaar minimaal kunt blijven heb je een redelijk gestructureerde week: 1 dag naar school, verder werken voor minimaal 20 uur.
AnimaJoy, ik heb niets tegen de rollen omkeren, dat hebben manlief en ik hier ook een tijd gedaan. Het is bij ons maar net hoe het uitkomt, liefst zouden we alles 50/50 delen, maar als dat niet lukt schuiven we gewoon wat. En het is dus ook al voorgekomen dat hij maandenlang huispapa was en ik fulltime werkte, en andersom, en alles er tussenin, dus over die rolverdeling zul je mij niet horen.
Het is ook niet dat ik het gek vindt dat papa hier de zorg op zich neemt, maar ik vraag me af of je iemand die je zelf beschrijft als iemand met een beperkt denkvermogen (zie OP) wel voor een kind wilt laten zorgen én of iemand die niet geschikt is om te werken omdat dat te moeilijk/zwaar is wél geschikt is om de zorg voor een baby op zich te nemen.Zoals jij trouwens de opleiding omschrijft met part-time baan klinkt dat ook nog wel goed te doen. Maar een baan vinden op dit moment met een zekerheid van 4 jaar zie ik trouwens weer minder voor de hand liggen op dit moment. Zeker met de kredietcrisis waarbij werkgevers liever geen personeel vast in dienst nemen en je sowieso begint met zoiets als een jaarcontract.
donderdag 8 januari 2009 om 11:47
quote:Eowynn_ schreef op 08 januari 2009 @ 11:14:
Het is ook niet dat ik het gek vindt dat papa hier de zorg op zich neemt, maar ik vraag me af of je iemand die je zelf beschrijft als iemand met een beperkt denkvermogen (zie OP) wel voor een kind wilt laten zorgen én of iemand die niet geschikt is om te werken omdat dat te moeilijk/zwaar is wél geschikt is om de zorg voor een baby op zich te nemen.
Ja er zijn dommere en slimmere mensen maar die definitie vind ik meer toepasbaar op functioneel slim. Ik vind oorlog over het algemeen dom en dat wordt toch echt gedaan door "slimme" mensen. En mensen die bijvoorbeeld dyslectisch zijn, kunnen gewoon een hoog iq hebben en toch niet goed meekomen op school. Zo zijn er tal van voorbeelden van mensen die het niet redden op school maar uiteindelijk wel miljonair worden. En dat beschouw ik toch echt als slim.
En dat iemand die in jouw ogen "dom" is alleen vanwege het feit dat hij niet mee kan komen op school of voortijdig die school verlaat en DUS niet goed voor kinderen kan zorgen... jeetje zeg, dat vind ik echt zo ontzettend kortzichtig dat ik dat toch echt als gigantisch dom definieer. Er zijn honderden (wat zeg ik honderden? miljoenen!) vrouwen die nooit hebben leren lezen of schrijven en toch hun kinderen prima groot hebben gebracht.
Het is ook niet dat ik het gek vindt dat papa hier de zorg op zich neemt, maar ik vraag me af of je iemand die je zelf beschrijft als iemand met een beperkt denkvermogen (zie OP) wel voor een kind wilt laten zorgen én of iemand die niet geschikt is om te werken omdat dat te moeilijk/zwaar is wél geschikt is om de zorg voor een baby op zich te nemen.
Ja er zijn dommere en slimmere mensen maar die definitie vind ik meer toepasbaar op functioneel slim. Ik vind oorlog over het algemeen dom en dat wordt toch echt gedaan door "slimme" mensen. En mensen die bijvoorbeeld dyslectisch zijn, kunnen gewoon een hoog iq hebben en toch niet goed meekomen op school. Zo zijn er tal van voorbeelden van mensen die het niet redden op school maar uiteindelijk wel miljonair worden. En dat beschouw ik toch echt als slim.
En dat iemand die in jouw ogen "dom" is alleen vanwege het feit dat hij niet mee kan komen op school of voortijdig die school verlaat en DUS niet goed voor kinderen kan zorgen... jeetje zeg, dat vind ik echt zo ontzettend kortzichtig dat ik dat toch echt als gigantisch dom definieer. Er zijn honderden (wat zeg ik honderden? miljoenen!) vrouwen die nooit hebben leren lezen of schrijven en toch hun kinderen prima groot hebben gebracht.
donderdag 8 januari 2009 om 11:53
Hallo,
Hier nog 1 waarbij de rollen worden omgedraaid. Ik ben niet zwanger maar wij hebben het er ook over gehad dat ik fulltime blijf werken en hij of parttime of volledig thuis zal blijven als huisvader.
Ik ben adjunct directeur en ook bezig om dit bedrijf over te nemen dus ik heb ook niet de kans om parttime te gaan werken.
Maar ik verwacht ook wel dat wij een beetje vreemde reacties zullen krijgen. Alhoewel mensen dan wel weer schijnen te snappen dat ik in mijn positie moeilijk parttime kan gaan werken.
groetjes
Hier nog 1 waarbij de rollen worden omgedraaid. Ik ben niet zwanger maar wij hebben het er ook over gehad dat ik fulltime blijf werken en hij of parttime of volledig thuis zal blijven als huisvader.
Ik ben adjunct directeur en ook bezig om dit bedrijf over te nemen dus ik heb ook niet de kans om parttime te gaan werken.
Maar ik verwacht ook wel dat wij een beetje vreemde reacties zullen krijgen. Alhoewel mensen dan wel weer schijnen te snappen dat ik in mijn positie moeilijk parttime kan gaan werken.
groetjes
donderdag 8 januari 2009 om 12:05
TO, het feit dat jullie graag een kindje willen, en dat eventueel jij meer zult werken/verdienen dan je vriend maakt jullie geen raar stel, dat is een afweging die alleen jullie kunnen maken.
Wel geef ik je het volgende te denken: Ik en mijn vriendin werken beide fulltime, d.w.z. 40+ uur per week. Mijn vriendin gaat binnenkort opnieuw studeren, en zal hiernaast deeltijd (3 volle dagen) blijven werken, en de zaterdagen weer terug achter de bar gaan staan. Ik blijf 40 uur werken.
Wij hebben besloten onze kinderwens (en die is er, hoor!) in ieder geval naast ons neer te leggen tot ze haar studie heeft afgerond.
Waarom doen we dat, denk je?
En als je er nou eens bij stilstaat dat wij onze basis op dit moment niet voldoende vinden om bewust aan kinderen te beginnen kun je zelf afleiden in hoeverre ik parttime productiewerk, een uitkering en een studiefinanciereing een geschikte basis vind om eraan te beginnen. Wat is het bezwaar tegen een paar jaartjes wachten tot je studie erop zit en je vriend weer aan het werk?
Wel geef ik je het volgende te denken: Ik en mijn vriendin werken beide fulltime, d.w.z. 40+ uur per week. Mijn vriendin gaat binnenkort opnieuw studeren, en zal hiernaast deeltijd (3 volle dagen) blijven werken, en de zaterdagen weer terug achter de bar gaan staan. Ik blijf 40 uur werken.
Wij hebben besloten onze kinderwens (en die is er, hoor!) in ieder geval naast ons neer te leggen tot ze haar studie heeft afgerond.
Waarom doen we dat, denk je?
En als je er nou eens bij stilstaat dat wij onze basis op dit moment niet voldoende vinden om bewust aan kinderen te beginnen kun je zelf afleiden in hoeverre ik parttime productiewerk, een uitkering en een studiefinanciereing een geschikte basis vind om eraan te beginnen. Wat is het bezwaar tegen een paar jaartjes wachten tot je studie erop zit en je vriend weer aan het werk?
donderdag 8 januari 2009 om 12:15
Dat zeg ik niet Anima, ik zeg dat ik betwijfel dat iemand die niet in staat is om te werken wél in staat is om een kind op te voeden. En ja, ik wil wel beweren dat iemand met een beperkt verstandelijk vermogen en een beperkt denkvermogen niet geschikt is om een kind op te voeden. Niet leren lezen of schrijven heeft soms met omstandigheden te maken, niet met je intelligentie. En gezien het feit dat er hele speciale opvoedingsondersteuningen bestaan voor ouders met een beperkt denkvermogen zegt al genoeg, lijkt me.
Of dat helemaal op de vriend van TO toepasbaar is weet ik niet, maar uit wat ze hier schrijft heb ik het idee dat hij niet in staat is om gewoon te werken, en dan vraag ik me af of een kind opvoeden niet nog veel zwaarder is, want in tegenstelling tot op je werk heb je géén pauzes, kun je niet weglopen, kun je geen ontslag nemen en kun je niet in de ziektewet.
Of dat helemaal op de vriend van TO toepasbaar is weet ik niet, maar uit wat ze hier schrijft heb ik het idee dat hij niet in staat is om gewoon te werken, en dan vraag ik me af of een kind opvoeden niet nog veel zwaarder is, want in tegenstelling tot op je werk heb je géén pauzes, kun je niet weglopen, kun je geen ontslag nemen en kun je niet in de ziektewet.
donderdag 8 januari 2009 om 12:17
donderdag 8 januari 2009 om 12:44
quote:Eowynn_ schreef op 08 januari 2009 @ 12:15:
Dat zeg ik niet Anima, ik zeg dat ik betwijfel dat iemand die niet in staat is om te werken wél in staat is om een kind op te voeden. En ja, ik wil wel beweren dat iemand met een beperkt verstandelijk vermogen en een beperkt denkvermogen niet geschikt is om een kind op te voeden. Niet leren lezen of schrijven heeft soms met omstandigheden te maken, niet met je intelligentie. En gezien het feit dat er hele speciale opvoedingsondersteuningen bestaan voor ouders met een beperkt denkvermogen zegt al genoeg, lijkt me.
Of dat helemaal op de vriend van TO toepasbaar is weet ik niet, maar uit wat ze hier schrijft heb ik het idee dat hij niet in staat is om gewoon te werken, en dan vraag ik me af of een kind opvoeden niet nog veel zwaarder is, want in tegenstelling tot op je werk heb je géén pauzes, kun je niet weglopen, kun je geen ontslag nemen en kun je niet in de ziektewet.
Dat iemand op school niet mee kan komen dat kan soms idd liggen aan erg beperkte verstandelijke vermogens maar dat is niet wat hier ook maar enigszins bij mij opkwam. Tot nu toe heb ik geen reden om aan te nemen dat dat bij TO het geval is dus ga ik daar voor het gemak ook maar even niet vanuit. Ze kan zo te horen wel een goede relatie met hem hebben toch? Als hij daar gewoon vaardigheden voor heeft, mwah, nee ik zou dan niet snel denken aan iemand die geen kind kan opvoeden.
Op mijn werk heb ik nog nooit weg kunnen lopen, pauzes zijn heel beperkt maar een half uur op een 9 tot 5 baan bijvoorbeeld, ontslag nemen kun je uiteindelijk doen maar ik denk dat maar weinigen die optie kiezen als ze nog geen ander werk hebben is het vaak toch een kwestie van doorgaan en het is moeilijk terug te gaan naar af.
Ik vind zelf dat iemand die thuis is toch nog veel flexibeler met tijd en problemen kan omgaan, ook met kinderen, dan iemand die werkt. Je kan bijvoorbeeld veel meer je eigen manier gebruiken en er zijn veel meer mogelijkheden voor oplossingen voor persoonlijke omstandigheden.
Dat zeg ik niet Anima, ik zeg dat ik betwijfel dat iemand die niet in staat is om te werken wél in staat is om een kind op te voeden. En ja, ik wil wel beweren dat iemand met een beperkt verstandelijk vermogen en een beperkt denkvermogen niet geschikt is om een kind op te voeden. Niet leren lezen of schrijven heeft soms met omstandigheden te maken, niet met je intelligentie. En gezien het feit dat er hele speciale opvoedingsondersteuningen bestaan voor ouders met een beperkt denkvermogen zegt al genoeg, lijkt me.
Of dat helemaal op de vriend van TO toepasbaar is weet ik niet, maar uit wat ze hier schrijft heb ik het idee dat hij niet in staat is om gewoon te werken, en dan vraag ik me af of een kind opvoeden niet nog veel zwaarder is, want in tegenstelling tot op je werk heb je géén pauzes, kun je niet weglopen, kun je geen ontslag nemen en kun je niet in de ziektewet.
Dat iemand op school niet mee kan komen dat kan soms idd liggen aan erg beperkte verstandelijke vermogens maar dat is niet wat hier ook maar enigszins bij mij opkwam. Tot nu toe heb ik geen reden om aan te nemen dat dat bij TO het geval is dus ga ik daar voor het gemak ook maar even niet vanuit. Ze kan zo te horen wel een goede relatie met hem hebben toch? Als hij daar gewoon vaardigheden voor heeft, mwah, nee ik zou dan niet snel denken aan iemand die geen kind kan opvoeden.
Op mijn werk heb ik nog nooit weg kunnen lopen, pauzes zijn heel beperkt maar een half uur op een 9 tot 5 baan bijvoorbeeld, ontslag nemen kun je uiteindelijk doen maar ik denk dat maar weinigen die optie kiezen als ze nog geen ander werk hebben is het vaak toch een kwestie van doorgaan en het is moeilijk terug te gaan naar af.
Ik vind zelf dat iemand die thuis is toch nog veel flexibeler met tijd en problemen kan omgaan, ook met kinderen, dan iemand die werkt. Je kan bijvoorbeeld veel meer je eigen manier gebruiken en er zijn veel meer mogelijkheden voor oplossingen voor persoonlijke omstandigheden.
donderdag 8 januari 2009 om 12:46
quote:AnimaJoy schreef op 08 januari 2009 @ 12:44:
[...]
Dat iemand op school niet mee kan komen dat kan soms idd liggen aan erg beperkte verstandelijke vermogens maar dat is niet wat hier ook maar enigszins bij mij opkwam. Tot nu toe heb ik geen reden om aan te nemen dat dat bij TO het geval is dus ga ik daar voor het gemak ook maar even niet vanuit. Ze kan zo te horen wel een goede relatie met hem hebben toch? Als hij daar gewoon vaardigheden voor heeft, mwah, nee ik zou dan niet snel denken aan iemand die geen kind kan opvoeden.
Op mijn werk heb ik nog nooit weg kunnen lopen, pauzes zijn heel beperkt maar een half uur op een 9 tot 5 baan bijvoorbeeld, ontslag nemen kun je uiteindelijk doen maar ik denk dat maar weinigen die optie kiezen als ze nog geen ander werk hebben is het vaak toch een kwestie van doorgaan en het is moeilijk terug te gaan naar af.
Ik vind zelf dat iemand die thuis is toch nog veel flexibeler met tijd en problemen kan omgaan, ook met kinderen, dan iemand die werkt. Je kan bijvoorbeeld veel meer je eigen manier gebruiken en er zijn veel meer mogelijkheden voor oplossingen voor persoonlijke omstandigheden.Uuuuuuuuh, heb jij je kinderen aan de valium gezet ofzo? Ik zie echt niet in hoe thuiszijn met kinderen tot meer flexibiliteit leidt!
[...]
Dat iemand op school niet mee kan komen dat kan soms idd liggen aan erg beperkte verstandelijke vermogens maar dat is niet wat hier ook maar enigszins bij mij opkwam. Tot nu toe heb ik geen reden om aan te nemen dat dat bij TO het geval is dus ga ik daar voor het gemak ook maar even niet vanuit. Ze kan zo te horen wel een goede relatie met hem hebben toch? Als hij daar gewoon vaardigheden voor heeft, mwah, nee ik zou dan niet snel denken aan iemand die geen kind kan opvoeden.
Op mijn werk heb ik nog nooit weg kunnen lopen, pauzes zijn heel beperkt maar een half uur op een 9 tot 5 baan bijvoorbeeld, ontslag nemen kun je uiteindelijk doen maar ik denk dat maar weinigen die optie kiezen als ze nog geen ander werk hebben is het vaak toch een kwestie van doorgaan en het is moeilijk terug te gaan naar af.
Ik vind zelf dat iemand die thuis is toch nog veel flexibeler met tijd en problemen kan omgaan, ook met kinderen, dan iemand die werkt. Je kan bijvoorbeeld veel meer je eigen manier gebruiken en er zijn veel meer mogelijkheden voor oplossingen voor persoonlijke omstandigheden.Uuuuuuuuh, heb jij je kinderen aan de valium gezet ofzo? Ik zie echt niet in hoe thuiszijn met kinderen tot meer flexibiliteit leidt!
donderdag 8 januari 2009 om 13:12
quote:Eowynn_ schreef op 08 januari 2009 @ 12:17:
Costello, dat jij jullie basis niet voldoende vindt zegt natuurlijk helemaal niets. Voor een heleboel mensen zou dat meer dan voldoende basis zijn om wél een kind te nemen, en er zijn ook heel wat mensen die nooit die basis zullen hebben, dus moeten die dan maar kinderloos blijven?
Ah, maar als me mijn stukje goed leest zeg ik niet dat ze hetzelfde moet doen, maar dat ze er even bij stil moet staan.
Ze hoeft onze mening zeker niet te kopieren (las net dat het daar toch al vrij laat voor is), maar kan onze redenering wel meewegen in het vormen van haar eigen.
Costello, dat jij jullie basis niet voldoende vindt zegt natuurlijk helemaal niets. Voor een heleboel mensen zou dat meer dan voldoende basis zijn om wél een kind te nemen, en er zijn ook heel wat mensen die nooit die basis zullen hebben, dus moeten die dan maar kinderloos blijven?
Ah, maar als me mijn stukje goed leest zeg ik niet dat ze hetzelfde moet doen, maar dat ze er even bij stil moet staan.
Ze hoeft onze mening zeker niet te kopieren (las net dat het daar toch al vrij laat voor is), maar kan onze redenering wel meewegen in het vormen van haar eigen.
donderdag 8 januari 2009 om 13:41
quote:Zwieber schreef op 08 januari 2009 @ 12:46:
[...]
Uuuuuuuuh, heb jij je kinderen aan de valium gezet ofzo? Ik zie echt niet in hoe thuiszijn met kinderen tot meer flexibiliteit leidt!
In vergelijking met werk kun je thuis gewoon je eigen oplossingen zoeken. Valium om kinderen niet de hele dag door het huis heen te laten springen omdat...? Neehoor, mijns inziens is dat niet nodig. Ik neem hierbij even mijn eigen vroegere kindzijn als voorbeeld met een eerst part-time en later full-time werkende moeder en werkende vader. Waarbij mijn ouders gewoon een eigen tijdsindeling konden maken ook in de weekenden. En waarbij je als ouder echt niet de gehele dag voortdurend met je kind te spelen, bezig te houden, terecht te wijzen of anderszins bezig bent. Je kan even zelf op de bank gaan zitten, in de tuinstoel en de meeste kinderen hoeven geen onhoudbare monstertjes te worden. Winkelen kan de partner doen in het weekend voor de gehele week. Ik zie echt het verband niet tussen flexibel zijn en valium voor je kinderen.
Hoe ziet jouw dag er dan uit? Kijk niet alles hoeft bijvoorbeeld spik en span en de andere partner kan hierbij ook nog vanalles doen. Brood kan vantevoren worden gesmeerd, met baby kom je zelf ook nog aan rust toe als de baby gewoon zijn slaapjes daadwerkelijk houdt en problemen bij voorbaat creëren heeft weinig zin, peuters en kleuters gaan op een gegeven moment naar peuterschool, kleuterschool, een ouder kan altijd nog een dag oppassen etc.
Bij werken wordt er van je verwacht dat je alle uren, elke minuut alert bent en je volledige inzet geeft van 100% op de manier die daar van je verwacht wordt. Thuis kun je dat doen op het moment dat nodig is en op jouw manier en uren achtereen met je kind alleen maar bezig zijn? Nou dat was bij mij thuis niet zo. Maar ik heb thuis en ook in mijn omgeving voorbeelden waarbij je met een flexibele denkwijze ver komt. Hierbij uiteraard dat elke situatie weer anders is. Kinderen kunnen heel vaak ziek zijn of je hebt er uitprobeertypes bij die naar niemand luisteren maar in het algemeen... ja.
En met ziek, al is het maar gedeeltelijk afgekeurd, zijn werken? Ik Veel werkgevers willen uberhaupt zo iemand niet aannemen, vaak kom je geeneens aan de bak zo hoog zijn de eisen.
Dan kan je beter je eigen weg zoeken. Ook al zal die weg ook niet makkelijk zijn, maar wel haalbaarder dan als afgekeurd iemand een baan zoeken, makkelijker dan iemand die moeilijk met leren toch een baan probeert te zoeken en iemand die beter kan leren probeert toch nog hogerop te geraken. Of dat allemaal gaat lukken, nee er zijn geen garanties in het leven. Soms moet je het doen met de middelen die je hebt en je best doen.
Aanpassen aan een situatie kan bijna nooit met werken als je een baan hebt moet je doen zoals het daar aan toegaat. Hooguit nog minder werken of van hoog niveau naar lager niveau terug, maar aangepast werk is moeilijk te vinden. Thuis kun je eigen oplossingen zoeken.
[...]
Uuuuuuuuh, heb jij je kinderen aan de valium gezet ofzo? Ik zie echt niet in hoe thuiszijn met kinderen tot meer flexibiliteit leidt!
In vergelijking met werk kun je thuis gewoon je eigen oplossingen zoeken. Valium om kinderen niet de hele dag door het huis heen te laten springen omdat...? Neehoor, mijns inziens is dat niet nodig. Ik neem hierbij even mijn eigen vroegere kindzijn als voorbeeld met een eerst part-time en later full-time werkende moeder en werkende vader. Waarbij mijn ouders gewoon een eigen tijdsindeling konden maken ook in de weekenden. En waarbij je als ouder echt niet de gehele dag voortdurend met je kind te spelen, bezig te houden, terecht te wijzen of anderszins bezig bent. Je kan even zelf op de bank gaan zitten, in de tuinstoel en de meeste kinderen hoeven geen onhoudbare monstertjes te worden. Winkelen kan de partner doen in het weekend voor de gehele week. Ik zie echt het verband niet tussen flexibel zijn en valium voor je kinderen.
Hoe ziet jouw dag er dan uit? Kijk niet alles hoeft bijvoorbeeld spik en span en de andere partner kan hierbij ook nog vanalles doen. Brood kan vantevoren worden gesmeerd, met baby kom je zelf ook nog aan rust toe als de baby gewoon zijn slaapjes daadwerkelijk houdt en problemen bij voorbaat creëren heeft weinig zin, peuters en kleuters gaan op een gegeven moment naar peuterschool, kleuterschool, een ouder kan altijd nog een dag oppassen etc.
Bij werken wordt er van je verwacht dat je alle uren, elke minuut alert bent en je volledige inzet geeft van 100% op de manier die daar van je verwacht wordt. Thuis kun je dat doen op het moment dat nodig is en op jouw manier en uren achtereen met je kind alleen maar bezig zijn? Nou dat was bij mij thuis niet zo. Maar ik heb thuis en ook in mijn omgeving voorbeelden waarbij je met een flexibele denkwijze ver komt. Hierbij uiteraard dat elke situatie weer anders is. Kinderen kunnen heel vaak ziek zijn of je hebt er uitprobeertypes bij die naar niemand luisteren maar in het algemeen... ja.
En met ziek, al is het maar gedeeltelijk afgekeurd, zijn werken? Ik Veel werkgevers willen uberhaupt zo iemand niet aannemen, vaak kom je geeneens aan de bak zo hoog zijn de eisen.
Dan kan je beter je eigen weg zoeken. Ook al zal die weg ook niet makkelijk zijn, maar wel haalbaarder dan als afgekeurd iemand een baan zoeken, makkelijker dan iemand die moeilijk met leren toch een baan probeert te zoeken en iemand die beter kan leren probeert toch nog hogerop te geraken. Of dat allemaal gaat lukken, nee er zijn geen garanties in het leven. Soms moet je het doen met de middelen die je hebt en je best doen.
Aanpassen aan een situatie kan bijna nooit met werken als je een baan hebt moet je doen zoals het daar aan toegaat. Hooguit nog minder werken of van hoog niveau naar lager niveau terug, maar aangepast werk is moeilijk te vinden. Thuis kun je eigen oplossingen zoeken.
