Relaties
alle pijlers
Word moe van langdradigheid
dinsdag 17 juni 2008 om 21:25
Beetje vreemd topic misschien, maar ik vraag me de laatste tijd af of ik de enige ben. Ik word zo moe van langdradigheid. Merk aan mezelf dat dat de laatste tijd erger wordt. Of meer mensen worden langer van stof of mijn geduld raakt op
Ben zelf iemand die graag luistert, maar merk steeds meer dat veel mensen zo ontzettend wollig (=veel praten, weinig zeggen) kunnen vertellen. Of 4x achter elkaar hetzelfde, alleen een beetje anders.
Hoef geen adviezen over hoe ik mensen afkap o.i.d., was alleen benieuwd of meer mensen dit hebben, of dat ik écht de enige ben
Ben zelf iemand die graag luistert, maar merk steeds meer dat veel mensen zo ontzettend wollig (=veel praten, weinig zeggen) kunnen vertellen. Of 4x achter elkaar hetzelfde, alleen een beetje anders.
Hoef geen adviezen over hoe ik mensen afkap o.i.d., was alleen benieuwd of meer mensen dit hebben, of dat ik écht de enige ben
zaterdag 21 juni 2008 om 00:27
quote:Noblesse_Oblige schreef op 20 juni 2008 @ 18:56:
...... Misschien denken ze wel gewoon dat iedereen dingen hetzelfde ervaart als hun. Onbewust standpunt van velen...
......
En dan denk ik, als ze een beetje interesse hebben in degene tegen wie ze staan te l*llen, dan zouden ze weten dat die ander dat dus niet zo ervaart...
Bij mij gaat het niet zo zeer om een lang verhaal maar wel om de wisselwerking tussen 2 mensen. Dat er over en weer interesse is. Ervaringen uitwisselen, van elkaar leren, samen lachen.
Gisteren nog een staaltje meegemaakt wat ik erg vermoeiend vond. Met 2 anderen die maar bleven tetteren, vaak halverwege mijn zin er tussendoor kwamen. Niet kunnen luisteren of in ieder geval gelijk het gesprek weer overnemen. Dan ga ik mezelf niet pijnigen door er proberen tussen te komen, er wordt toch niet geluisterd. Ja daar wordt ik vanzelf wel introvert van.
...... Misschien denken ze wel gewoon dat iedereen dingen hetzelfde ervaart als hun. Onbewust standpunt van velen...
......
En dan denk ik, als ze een beetje interesse hebben in degene tegen wie ze staan te l*llen, dan zouden ze weten dat die ander dat dus niet zo ervaart...
Bij mij gaat het niet zo zeer om een lang verhaal maar wel om de wisselwerking tussen 2 mensen. Dat er over en weer interesse is. Ervaringen uitwisselen, van elkaar leren, samen lachen.
Gisteren nog een staaltje meegemaakt wat ik erg vermoeiend vond. Met 2 anderen die maar bleven tetteren, vaak halverwege mijn zin er tussendoor kwamen. Niet kunnen luisteren of in ieder geval gelijk het gesprek weer overnemen. Dan ga ik mezelf niet pijnigen door er proberen tussen te komen, er wordt toch niet geluisterd. Ja daar wordt ik vanzelf wel introvert van.
zaterdag 21 juni 2008 om 08:20
Mee eens. Ik denk dat het inderdaad een vorm van desinteresse in de ander is. Alleen meestal niet bewúst. Ze kunnen dus best goede bedoelingen hebben en er gewoon nog niet bij hebben stilgestaan. Mijn ex kwam uit een gezin van chronische ouwehoerders die aan al jullie klachten voldoen. Voor hen was praten vaak ook een manier om dingen helder te krijgen voor zichzelf, leek het. Zij hadden het echt nodig om dingen daarvoor hardop uit te spreken. Ik weet ook niet hoe dat werkt bij hun verder. Maar goed die heb ik dus van dichtbij meegemaakt dus dan krijg je een idee van iemands bedoelingen. In dit geval waren er helemaal geen bedoelingen. Zo ver reikte hun bewustzijn dus niet. Zij vonden het weer storend dat ik wat stiller was. (Stiekem, zeiden ze, ik heb de associatie stil/stiekem nooit begrepen en vind mezelf ook helemaal niet stiekem).
Wat jij zegt dat mensen gewoon door je heen praten, vind ik gewoon onbeleefd. Maar toch merk ik dat mensen er hier vanalles moeten bij halen om het écht fout te maken. Langdradigheid wil alleen zeggen zo lang praten dat jij het saai vind. Onderbreken, niet luisteren, egocentrisch gedrag, over heel stomme dingen praten (naar jouw mening) zijn weer andere dingen. Ik ben niet eens pro-langdradigheid maar ik ben gewoon tegen die steeds groter wordende stroom verboden eigenschappen en gedragingen op informeel niveau, voortkomend uit random ergernissen die soms meer bij de geërgerde liggen en die er voor zorgen dat veel mensen zichzelf niet meer kunnen zijn.
Als iedereen zijn ergernissen toch richtlijn wil verheffen voor anderen, krijg je pas echt een kutwereld, en dit gebeurd naar mijn mening al way too much.
Wat jij zegt dat mensen gewoon door je heen praten, vind ik gewoon onbeleefd. Maar toch merk ik dat mensen er hier vanalles moeten bij halen om het écht fout te maken. Langdradigheid wil alleen zeggen zo lang praten dat jij het saai vind. Onderbreken, niet luisteren, egocentrisch gedrag, over heel stomme dingen praten (naar jouw mening) zijn weer andere dingen. Ik ben niet eens pro-langdradigheid maar ik ben gewoon tegen die steeds groter wordende stroom verboden eigenschappen en gedragingen op informeel niveau, voortkomend uit random ergernissen die soms meer bij de geërgerde liggen en die er voor zorgen dat veel mensen zichzelf niet meer kunnen zijn.
Als iedereen zijn ergernissen toch richtlijn wil verheffen voor anderen, krijg je pas echt een kutwereld, en dit gebeurd naar mijn mening al way too much.
zaterdag 21 juni 2008 om 08:43
Hoe herkenbaar. Ik heb een collega die ik uit beleefdheid wel eens vraag hoe zijn weekend was. Dan komt er een ellenlang, gedetailleerd verhaal (compleet met tijden wanneer e.e.a. zich afspeelde) maar in feite beleeft de beste man nooit iets wat het vertellen waard is en ik dwaal al heel snel af met mijn gedachten. Ik laat hem rustig doorpraten maar ga ondertussen mijn computer opstarten en mail lezen. Ondertussen knik ik eens een paar keer. Dat zo iemand zelf niet door heeft dat hij de aandacht niet vast kan houden en niks te melden heeft, ik snap het niet.
Dan heb je ook nog de categorie mensen die alleen op 'zenden' staat, eindeloos over zichzelf lullen en totaal geen belangstelling voor een ander hebben, zo vermoeiend.
Beetje inleven en to the point zijn, is voor sommige mensen echt heel moeilijk kennelijk.
Dan heb je ook nog de categorie mensen die alleen op 'zenden' staat, eindeloos over zichzelf lullen en totaal geen belangstelling voor een ander hebben, zo vermoeiend.
Beetje inleven en to the point zijn, is voor sommige mensen echt heel moeilijk kennelijk.
zaterdag 21 juni 2008 om 10:11
Eens met Malu. Sommige mensen kunnen heel boeiend vertellen en daar luister ik graag naar, ook al kom ik niet aan het woord. Andere vervelen me al na vijf zinnen. Wel sneu voor die mensen, zij hebben het gevoel dat ze niet interessant zijn. Wat niet per definitie zo is, hun manier van vertellen verpest het gewoon:) Daarom probeer ik die moeite bij een aantal wel te doen. Maar alleen bij mensen die daarbij ook geinteresseerd zijn in mij en ook de moeite nemen om naar mijn (soms niet al te boeiende) verhalen te luisteren.
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
zaterdag 21 juni 2008 om 17:22
@Noblesse: dank voor je toelichting. Nu begrijp ik dat jij voornamelijk veel meer geduld hebt dan ik en daarom meer interesse kunt veinzen tonen voor langdradige vertellers. De dingen die je doet om het voor jezelf draaglijk te houden (dagdromen, lichaamshouding spiegelen) vind ik wel grappig gevonden.
Zelf vind ik eenrichtingsverhalen van mensen waar ik geen raakvlak mee heb simpelweg niet leuk. En vind het dan al snel zonde van mijn tijd en daarom erger me vaak aan langdradige vertellers.
Zal er mee moeten leren leven vrees ik. Voor zover mogelijk omzeil ik al open vragen aan mensen waarvan ik weet dat ze langdradig vertellen, en als ik er onverwacht mee geconfronteerd word, probeer ik een charmante smoes te verzinnen om het gesprek af te kappen, waarbij ik de verteller dan wel in zijn waarde laat.
Zelf vind ik eenrichtingsverhalen van mensen waar ik geen raakvlak mee heb simpelweg niet leuk. En vind het dan al snel zonde van mijn tijd en daarom erger me vaak aan langdradige vertellers.
Zal er mee moeten leren leven vrees ik. Voor zover mogelijk omzeil ik al open vragen aan mensen waarvan ik weet dat ze langdradig vertellen, en als ik er onverwacht mee geconfronteerd word, probeer ik een charmante smoes te verzinnen om het gesprek af te kappen, waarbij ik de verteller dan wel in zijn waarde laat.
zaterdag 21 juni 2008 om 19:38
Ik heb het idee dat 'praten' veel te veel overschat wordt in onze cultuur. Er wordt steeds minder gelet op non-verbale vormen van communicatie. Mensen zijn bang geworden voor stilte. Terwijl je ook zonder te praten contact kunt hebben (en dan bedoel ik geen platte verwijzing naar seks of paranormaal gedachtenlezen ofzo).
Waar het die langdraderige mensen aan ontbreekt, is inlevingsvermogen in de ander (ook al genoemd in dit topic). En/of het vermogen signalen op te pikken dat de ander het verhaal niet interessant vindt, of er geen tijd voor heeft. Het vermogen om zich te kunnen indenken dat iets wat ze zelf interessant vinden, niet interessant hoeft te zijn voor de ander.
Wat ik zelf vind helpen, is oprecht interesse proberen te tonen. Mezelf pushen om niet meteen af te haken en vragen te stellen. Dus niet meteen toegeven aan de ergernis maar look on the brigth side. Dan blijken mensen toch nog wel eens de moeite waard te zijn om naar te luisteren.
Mocht het niet werken en is de prater zo iemand zonder enig omgevingsbewustzijn, dan laat ik degene lullen en stel voor mezelf een tijd in hoelang ik dat door wil laten gaan. En dan kap ik het ook echt af. Vroeger deed ik dat niet en bleef ik met zo'n gevoel zitten dat ik niet assertief genoeg was geweest.
Ik kwam laatst trouwens een ex tegen die ik vroeger, op m'n 20ste, heeeeeel interessant vond, want ouder en grote-verhalen-verteller. Ook nu stak hij weer van wal over zijn leven, zonder een vraag aan mij te stellen. Ik heb het even aangehoord terwijl ik me bedacht dat ik zijn gedrag inmiddels een grote turn-off vind. Toen ik het afkapte en verder ging, vroeg hij nog snel hoe het verder met mij ging. Prima, daaag!!
En tot zo ver mijn langdraderige verhaal.
Waar het die langdraderige mensen aan ontbreekt, is inlevingsvermogen in de ander (ook al genoemd in dit topic). En/of het vermogen signalen op te pikken dat de ander het verhaal niet interessant vindt, of er geen tijd voor heeft. Het vermogen om zich te kunnen indenken dat iets wat ze zelf interessant vinden, niet interessant hoeft te zijn voor de ander.
Wat ik zelf vind helpen, is oprecht interesse proberen te tonen. Mezelf pushen om niet meteen af te haken en vragen te stellen. Dus niet meteen toegeven aan de ergernis maar look on the brigth side. Dan blijken mensen toch nog wel eens de moeite waard te zijn om naar te luisteren.
Mocht het niet werken en is de prater zo iemand zonder enig omgevingsbewustzijn, dan laat ik degene lullen en stel voor mezelf een tijd in hoelang ik dat door wil laten gaan. En dan kap ik het ook echt af. Vroeger deed ik dat niet en bleef ik met zo'n gevoel zitten dat ik niet assertief genoeg was geweest.
Ik kwam laatst trouwens een ex tegen die ik vroeger, op m'n 20ste, heeeeeel interessant vond, want ouder en grote-verhalen-verteller. Ook nu stak hij weer van wal over zijn leven, zonder een vraag aan mij te stellen. Ik heb het even aangehoord terwijl ik me bedacht dat ik zijn gedrag inmiddels een grote turn-off vind. Toen ik het afkapte en verder ging, vroeg hij nog snel hoe het verder met mij ging. Prima, daaag!!
En tot zo ver mijn langdraderige verhaal.
vrijdag 27 juni 2008 om 00:43
En ook deze oververmoeide praatpaal meldt zich!
Ben niet zo dol op een pointless en langdradig monoloog van een bepaald type. Type: bezig met zichzelf.
Bij dit soort kan jij als menslievende martelaar gesprekspartner slechts nog 'begripvol' ja-knikken.
Om de spreker niet te kwetsen laat ik mijn leeggezogenheid niet merken...Wél brei ik steeds vaker een subtiel eind aan de stroom nietszeggende woorden die voor beiden niets toevoegen. Mensen die alleen naar zichzelf luisteren leren namelijk niets nieuws. Ze blijven in hun cirkeltje denken. Wat voegt dat toe? Wat is het gewin? En dat faciliteer je dan met je ge-ja-knikker...zucht...
Nu heb ik nagedacht waarom ik wordt van de praatgrage vrinden, die blind lijken te zijn voor elke vorm van non-verbale communicatie. (Kijk dan ja, ik gaaaap !!!)
Waar komt toch die verhaal-aanhoor-moeheid vandaan?
Mijn nederige zelfanalyse zegt dat de bij mezelf ligt:
Ik vul dingen te snel in voor anderen... Noem het : anderen (be)oordelen. Hierdoor ben ik in mijn hoofd al bezig met met de clou van het verhaal terwijl de Aandachtvrager nog bezig is met de inleiding.
Een andere reden is dat ik hou van groei, oplossingen en functionaliteit in het leven. Als na drie woorden al blijkt dat het gesprek voor beiden niets positiefs zal opleveren...Waarom dan nog doormekkeren?
Ik heb geprobeerd minder voor anderen in te vullen. Dit lukt.
Alleen de verhalen worden er niet prikkelender door. ..Maar als ik in mijn energiezuinige-mode ben is mijn tactiek om bij de eerste de beste ademhaling van Aandachtzoeker, een directe vraag te stellen die dwingt om sneller to the point te komen.
(Komt helaas nog wel eens voor dat hun assertiviteitscursusje vruchten afwerpt en ze komen met: "Wacht ik was nog niet klaar, dat komt straks..." En maar vrolijk doorgaan... )
Overigens heb ik dit 'probleem' écht alleen bij mensen die met ZICHZELF bezig zijn. (Lees: egoïstisch zijn). En met wie ik dus geen gelijkwaardige relatie hebt.
Ik hou van mensen, heb interesse in ze, wil luisteren , troosten, adviseren, reageren, zwijgen, etc. Maar niet als je het opeist en afdwingt...
Bij mensen met wie ik een wederkerige relatie heb, komt dit alles niet voor...
Okay, wie was al afgehaakt bij de eerste alinea ?
Ben niet zo dol op een pointless en langdradig monoloog van een bepaald type. Type: bezig met zichzelf.
Bij dit soort kan jij als menslievende martelaar gesprekspartner slechts nog 'begripvol' ja-knikken.
Om de spreker niet te kwetsen laat ik mijn leeggezogenheid niet merken...Wél brei ik steeds vaker een subtiel eind aan de stroom nietszeggende woorden die voor beiden niets toevoegen. Mensen die alleen naar zichzelf luisteren leren namelijk niets nieuws. Ze blijven in hun cirkeltje denken. Wat voegt dat toe? Wat is het gewin? En dat faciliteer je dan met je ge-ja-knikker...zucht...
Nu heb ik nagedacht waarom ik wordt van de praatgrage vrinden, die blind lijken te zijn voor elke vorm van non-verbale communicatie. (Kijk dan ja, ik gaaaap !!!)
Waar komt toch die verhaal-aanhoor-moeheid vandaan?
Mijn nederige zelfanalyse zegt dat de bij mezelf ligt:
Ik vul dingen te snel in voor anderen... Noem het : anderen (be)oordelen. Hierdoor ben ik in mijn hoofd al bezig met met de clou van het verhaal terwijl de Aandachtvrager nog bezig is met de inleiding.
Een andere reden is dat ik hou van groei, oplossingen en functionaliteit in het leven. Als na drie woorden al blijkt dat het gesprek voor beiden niets positiefs zal opleveren...Waarom dan nog doormekkeren?
Ik heb geprobeerd minder voor anderen in te vullen. Dit lukt.
Alleen de verhalen worden er niet prikkelender door. ..Maar als ik in mijn energiezuinige-mode ben is mijn tactiek om bij de eerste de beste ademhaling van Aandachtzoeker, een directe vraag te stellen die dwingt om sneller to the point te komen.
(Komt helaas nog wel eens voor dat hun assertiviteitscursusje vruchten afwerpt en ze komen met: "Wacht ik was nog niet klaar, dat komt straks..." En maar vrolijk doorgaan... )
Overigens heb ik dit 'probleem' écht alleen bij mensen die met ZICHZELF bezig zijn. (Lees: egoïstisch zijn). En met wie ik dus geen gelijkwaardige relatie hebt.
Ik hou van mensen, heb interesse in ze, wil luisteren , troosten, adviseren, reageren, zwijgen, etc. Maar niet als je het opeist en afdwingt...
Bij mensen met wie ik een wederkerige relatie heb, komt dit alles niet voor...
Okay, wie was al afgehaakt bij de eerste alinea ?
vrijdag 27 juni 2008 om 23:05
Nee Leefnu, ik was niet direct afgehaakt na de eerste alinea!
Helaas zijn mensen waarmee je een echte wederkerige relatie hebt, vaak op 1 hand te tellen. Maar daar heb je dan ook wat aan.
Maar je komt er nu eenmaal niet altijd onderuit om ook de types 'bezig met zichzelf' te ontmoeten. De kunst is om ze zoveel mogelijk te vermijden!
Vreemd eigenlijk dat we bang zijn om die mensen te kwetsen. Want eigenlijk is wat zij zelf doen ook een soort vorm van kwetsen. Ze zijn nl. totaal niet geinteresseerd in wat jij te vertellen hebt.
Ik vind ook altijd apart dat dat soort mensen het ook altijd heel gezellig vond!
Helaas zijn mensen waarmee je een echte wederkerige relatie hebt, vaak op 1 hand te tellen. Maar daar heb je dan ook wat aan.
Maar je komt er nu eenmaal niet altijd onderuit om ook de types 'bezig met zichzelf' te ontmoeten. De kunst is om ze zoveel mogelijk te vermijden!
Vreemd eigenlijk dat we bang zijn om die mensen te kwetsen. Want eigenlijk is wat zij zelf doen ook een soort vorm van kwetsen. Ze zijn nl. totaal niet geinteresseerd in wat jij te vertellen hebt.
Ik vind ook altijd apart dat dat soort mensen het ook altijd heel gezellig vond!
zondag 20 juli 2008 om 11:26
@ Leefnu, ik vind dat jij leuke inzichten hebt en leuk post.
Maar toch gaat het hier echt om verschillende dingen. Wie langdradig is is niet per definitie egocentrisch en ongeïnterreseerd in anderen. Sommige mensen lullen én luisteren veel. Pas was ik dus ergens, en we gingen een oplossing voor mijn probleem bedenken. Omdat het nogal complex zit, duurde het even voor we de kern hadden. Ik was echt zwaar onder de indruk van het geduld van de persoon waar ik mee praatte en de energie en interesse die hij daarbij bleef uitstralen. Los daarvan ook nog een heel productief gesprek geweest... Ik was zwaar onder de indruk. Zo luisteren en iemand ook nog het gevoel geven dat het echt niet saai is, kan op zichzelf al heel helend werken.
Anyhow. Wat ik wilde zeggen. Er worden nog steeds allerlei andere dingen bij gehaald om de irritatie te rechtvaardigen. Er zijn zeker wel langdradige mensen met goede bedoelingen die jou ook heel boeiend vinden en misschien wel net zo graag naar jou luisteren. Zelf vind ik het naar sommige personen heel leuk om te luisteren, ook lang, en sommige heb ik het na een kwartier wel gehad, dat ligt dus niet aan de tijdsduur, maar aan de inhoud, en de persoon. Ik merk dat vooral de combi egocentrisch én langdadig én aandacht min of meer opeisen en hints richting ben het zat totaal missen slecht scoort en daar kan ik me alles bij voorstellen.
Als langdradigheid de enige handicap is, zonder egocentrisme, zonder ongezond zichzelf willen horen praten, zonder niet reageren op verveling aan de andere kant.... dan kan ik er wel mee leven. En mensen die erg kort van stof zijn en nooit wat te melden hebben, vind ik ook saai. Ik moet wel een zinnig gesprek met iemand kunnen voeren wil ik diegene leuk vinden.
Maar toch gaat het hier echt om verschillende dingen. Wie langdradig is is niet per definitie egocentrisch en ongeïnterreseerd in anderen. Sommige mensen lullen én luisteren veel. Pas was ik dus ergens, en we gingen een oplossing voor mijn probleem bedenken. Omdat het nogal complex zit, duurde het even voor we de kern hadden. Ik was echt zwaar onder de indruk van het geduld van de persoon waar ik mee praatte en de energie en interesse die hij daarbij bleef uitstralen. Los daarvan ook nog een heel productief gesprek geweest... Ik was zwaar onder de indruk. Zo luisteren en iemand ook nog het gevoel geven dat het echt niet saai is, kan op zichzelf al heel helend werken.
Anyhow. Wat ik wilde zeggen. Er worden nog steeds allerlei andere dingen bij gehaald om de irritatie te rechtvaardigen. Er zijn zeker wel langdradige mensen met goede bedoelingen die jou ook heel boeiend vinden en misschien wel net zo graag naar jou luisteren. Zelf vind ik het naar sommige personen heel leuk om te luisteren, ook lang, en sommige heb ik het na een kwartier wel gehad, dat ligt dus niet aan de tijdsduur, maar aan de inhoud, en de persoon. Ik merk dat vooral de combi egocentrisch én langdadig én aandacht min of meer opeisen en hints richting ben het zat totaal missen slecht scoort en daar kan ik me alles bij voorstellen.
Als langdradigheid de enige handicap is, zonder egocentrisme, zonder ongezond zichzelf willen horen praten, zonder niet reageren op verveling aan de andere kant.... dan kan ik er wel mee leven. En mensen die erg kort van stof zijn en nooit wat te melden hebben, vind ik ook saai. Ik moet wel een zinnig gesprek met iemand kunnen voeren wil ik diegene leuk vinden.
zondag 20 juli 2008 om 11:33
zondag 20 juli 2008 om 11:43
Vreselijk. Mijn baas doet dat. Ik krijg een weekendverslag van uur tot uur met de mensen die hij gezien heeft, het levensverhaal daarvan, het levensverhaal van de kinderen daarvan en hun partners, waar ze wonen, hoe je daar naar toe moet rijden en de alternatieve route, in wat voor huizen die mensen wonen en wat hun buren doen en wat voor weer het bij welke handeling was, wat er op tv was en een verslag van het hoofdstuk van het boek dat hij gelezen heeft.
Ik erger mij helemaal dood en ben dus zo onbeleefd dat ik na tien minuten gewoon ga werken en ja en nee zeg op gezette tijden.
Als hij aan mij vraagt hoe mijn weekend was, dan heeft hij binnen een zin mijn verhaal overgenomen want hij kent mensen die het zelfde gedaan hebben, die wonen daar en daar kun je ook zo naar toe rijden en die gaan altijd daar naartoe op vakantie en hun kinderen zijn daar ook en die hebben dit gestudeerd en dat gedaan.
Ik was altijd heel beleefd en luisterde naar ieders zemelverhalen en toonde belangstelling en stelde vragen. Tot ik in een helder moment erachter kwam, dat het altijd eenrichtingsverkeer is en nu ben ik er gewoon klaar mee. Ik heb interesse voor mijn inner circle en wat hen bezig houdt en voor de rest van de mensen: ik ben bereid even te luisteren, maar als het gesprek te langdradig en te ver van mijn raakvlakken afdwaalt, haak ik af. Ik ben dan dus iemand die inderdaad het verhaal afkapt en met een ander gaat praten omdat ik echt geen zin heb in verhalen over de vriendin van de buurvrouw en dan diens moeder en daar de kennis van die haar teen gebroken heeft.
Ik erger mij helemaal dood en ben dus zo onbeleefd dat ik na tien minuten gewoon ga werken en ja en nee zeg op gezette tijden.
Als hij aan mij vraagt hoe mijn weekend was, dan heeft hij binnen een zin mijn verhaal overgenomen want hij kent mensen die het zelfde gedaan hebben, die wonen daar en daar kun je ook zo naar toe rijden en die gaan altijd daar naartoe op vakantie en hun kinderen zijn daar ook en die hebben dit gestudeerd en dat gedaan.
Ik was altijd heel beleefd en luisterde naar ieders zemelverhalen en toonde belangstelling en stelde vragen. Tot ik in een helder moment erachter kwam, dat het altijd eenrichtingsverkeer is en nu ben ik er gewoon klaar mee. Ik heb interesse voor mijn inner circle en wat hen bezig houdt en voor de rest van de mensen: ik ben bereid even te luisteren, maar als het gesprek te langdradig en te ver van mijn raakvlakken afdwaalt, haak ik af. Ik ben dan dus iemand die inderdaad het verhaal afkapt en met een ander gaat praten omdat ik echt geen zin heb in verhalen over de vriendin van de buurvrouw en dan diens moeder en daar de kennis van die haar teen gebroken heeft.
zondag 20 juli 2008 om 12:03
Je hebt er inderdaad van die types bijzitten. Vaak als mensen over zichzelf praten heb je de neiging om zelf ook iets over jezelf te vertellen. Maar als je die neiging onderdrukt is het wel leuk om bij te houden hoe lang het duurt voor ze de eerste vraag aan jou stellen. Als dat heel lang duurt weet je dat er geen interesse is en kun je met een gerust hart het hele gesprek afkappen.
zondag 20 juli 2008 om 12:13
quote:Noblesse_Oblige schreef op 20 juli 2008 @ 11:47:
Dus als ik het goed begrijp, gaat het er vooral om dat het eenrichtingsverkeer is en dat het inhoudelijk niet boeiend is? Of is het vooral dat het wat langer duurt? Als ik mensen leuk vind kan ik zelf best lang naar ze luisteren, merk ik.
Ja, maar -in ieder geval in mijn omgeving- zijn het de mensen die het langst over zichzelf vertellen, degene die het minste interesse in een ander tonen.
Het hoeft echt niet altijd een interactie te zijn, ik kan genieten van een leuk, vlot verteld en lang verhaal en dat hoeft niet te gaan over mensen die ik ken of waar ik interesse in heb. Maar helaas komen zulke verhalen weinig voor en gaan de meeste langdradige verhalen over saaie onderwerpen die best in vier zinnen verteld hadden kunnen worden.
Dus als ik het goed begrijp, gaat het er vooral om dat het eenrichtingsverkeer is en dat het inhoudelijk niet boeiend is? Of is het vooral dat het wat langer duurt? Als ik mensen leuk vind kan ik zelf best lang naar ze luisteren, merk ik.
Ja, maar -in ieder geval in mijn omgeving- zijn het de mensen die het langst over zichzelf vertellen, degene die het minste interesse in een ander tonen.
Het hoeft echt niet altijd een interactie te zijn, ik kan genieten van een leuk, vlot verteld en lang verhaal en dat hoeft niet te gaan over mensen die ik ken of waar ik interesse in heb. Maar helaas komen zulke verhalen weinig voor en gaan de meeste langdradige verhalen over saaie onderwerpen die best in vier zinnen verteld hadden kunnen worden.
zondag 20 juli 2008 om 12:15
quote:tubbetje schreef op 20 juli 2008 @ 12:03:
Je hebt er inderdaad van die types bijzitten. Vaak als mensen over zichzelf praten heb je de neiging om zelf ook iets over jezelf te vertellen. Maar als je die neiging onderdrukt is het wel leuk om bij te houden hoe lang het duurt voor ze de eerste vraag aan jou stellen. Als dat heel lang duurt weet je dat er geen interesse is en kun je met een gerust hart het hele gesprek afkappen.
Bij sommigen zit ik nog steeds op de vraag te wachten .
Ik kreeg laatst wel het verwijt van mijn baas dat ik nooit wat vertelde ..... Ik krijg er geen woord tussen en als het me lukt, dan lukt het me vaak niet om mijn zin af te maken...
Je hebt er inderdaad van die types bijzitten. Vaak als mensen over zichzelf praten heb je de neiging om zelf ook iets over jezelf te vertellen. Maar als je die neiging onderdrukt is het wel leuk om bij te houden hoe lang het duurt voor ze de eerste vraag aan jou stellen. Als dat heel lang duurt weet je dat er geen interesse is en kun je met een gerust hart het hele gesprek afkappen.
Bij sommigen zit ik nog steeds op de vraag te wachten .
Ik kreeg laatst wel het verwijt van mijn baas dat ik nooit wat vertelde ..... Ik krijg er geen woord tussen en als het me lukt, dan lukt het me vaak niet om mijn zin af te maken...
zondag 20 juli 2008 om 18:03
Ik heb erg moeten lachen om de reacties
Afkappen doe ik een beetje indirect: hoe langdradiger iemand is des te sneller ik met mijn hoofd knik of van de 'ik-ga-nu-ook-wat-zeggen-gebaren' maak. Klinkt misschien stom maar zo iemand gaat dan vanzelf sneller praten. Of ik heb snel door wat iemand wil en zeg dat dan ook gewoon: dus jij wilt...huppeldepup. En dat zegt die persoon:Ja en.." Dan haak ik meteen in:"Prima, ga ik regelen/Prima, ik begrijp 't".
Ja sorry hoor, mijn tijd is kostbaar
Afkappen doe ik een beetje indirect: hoe langdradiger iemand is des te sneller ik met mijn hoofd knik of van de 'ik-ga-nu-ook-wat-zeggen-gebaren' maak. Klinkt misschien stom maar zo iemand gaat dan vanzelf sneller praten. Of ik heb snel door wat iemand wil en zeg dat dan ook gewoon: dus jij wilt...huppeldepup. En dat zegt die persoon:Ja en.." Dan haak ik meteen in:"Prima, ga ik regelen/Prima, ik begrijp 't".
Ja sorry hoor, mijn tijd is kostbaar
zondag 20 juli 2008 om 18:19
Waaah!!! Had een week of twee geleden nog zo'n situatie. Übervermoeiend...
Setting: verjaardagskringetje van een vriend
Altijd irritant zo'n kring stoelen waarbij je dus de hele avond veroordeeld bent tot de gesprekspartners zuigers naast je...
Ik zat dus naast een vriendin van deze vriend die ik niet kende. Man oh man, wat heeft deze meid toch uren zitten ratelen tegen mij alsof ik haar dagboek was...
Ik heb de vraag-techniek geprobeerd om haar tot de kern te 'dwingen'. Ik heb geprobeerd om ons één of één gesprek collectief te maken door al grappend andere mensen ook in het gesprek te betrekken (Gedeeld leed verlicht toch een beetje...). En ja, ook hopen dat die dan de communicatie zouden overnemen...haha...
Maar niets hielp...ik bleef echt haar personal ja-knikker.
Toen heb ik de meest simpele , maar meest effectieve oplossing toegepast:
"Zo, ik ga even naar de wc".
Om vervolgens op de terugweg spontaan te blijven hangen bij een ander persoon die wél in aangename proporties kon praten....
VERLOST!
Soms denk ik dat bepaalde mensen ook uit onzekerheid uren doorbrabbelen trouwens...niet tegen een stilte kunnen.
Setting: verjaardagskringetje van een vriend
Altijd irritant zo'n kring stoelen waarbij je dus de hele avond veroordeeld bent tot de gesprekspartners zuigers naast je...
Ik zat dus naast een vriendin van deze vriend die ik niet kende. Man oh man, wat heeft deze meid toch uren zitten ratelen tegen mij alsof ik haar dagboek was...
Ik heb de vraag-techniek geprobeerd om haar tot de kern te 'dwingen'. Ik heb geprobeerd om ons één of één gesprek collectief te maken door al grappend andere mensen ook in het gesprek te betrekken (Gedeeld leed verlicht toch een beetje...). En ja, ook hopen dat die dan de communicatie zouden overnemen...haha...
Maar niets hielp...ik bleef echt haar personal ja-knikker.
Toen heb ik de meest simpele , maar meest effectieve oplossing toegepast:
"Zo, ik ga even naar de wc".
Om vervolgens op de terugweg spontaan te blijven hangen bij een ander persoon die wél in aangename proporties kon praten....
VERLOST!
Soms denk ik dat bepaalde mensen ook uit onzekerheid uren doorbrabbelen trouwens...niet tegen een stilte kunnen.
zondag 20 juli 2008 om 18:26
quote:Noblesse_Oblige schreef op 20 juli 2008 @ 11:26:
. Wie langdradig is is niet per definitie egocentrisch en ongeïnterreseerd in anderen. Sommige mensen lullen én luisteren veel. ..
Ben ik met je eens hoor;-). Ik heb het zelf dan ook echt alleen over het ego type wat opeist. In gesprekken met mensen die ook veel praten, kan ik ook vaak heerlijk luisteren. Maar dan zijn dan een ander type personen..
quote:Als langdradigheid de enige handicap is, zonder egocentrisme, zonder ongezond zichzelf willen horen praten, zonder niet reageren op verveling aan de andere kant.... dan kan ik er wel mee leven. En mensen die erg kort van stof zijn en nooit wat te melden hebben, vind ik ook saai. Ik moet wel een zinnig gesprek met iemand kunnen voeren wil ik diegene leuk vinden.Weer eens dus. Ik moet zeggen dat ik zelf ook wel af en toe lang aan het woord wordt gelaten. En dan zeg ik ook bewust 'wordt gelaten', omdat ik het oogcontact blijf houden met de luisteraar om te checken of die misschien wat wilt zeggen. Ik ben altijd bereid te stoppen met mijn verhaal namelijk. De vermoeiende types die ik bedoel, letten daar dan weer niet op...hun ogen flitsen vaak druk alle kanten op...
. Wie langdradig is is niet per definitie egocentrisch en ongeïnterreseerd in anderen. Sommige mensen lullen én luisteren veel. ..
Ben ik met je eens hoor;-). Ik heb het zelf dan ook echt alleen over het ego type wat opeist. In gesprekken met mensen die ook veel praten, kan ik ook vaak heerlijk luisteren. Maar dan zijn dan een ander type personen..
quote:Als langdradigheid de enige handicap is, zonder egocentrisme, zonder ongezond zichzelf willen horen praten, zonder niet reageren op verveling aan de andere kant.... dan kan ik er wel mee leven. En mensen die erg kort van stof zijn en nooit wat te melden hebben, vind ik ook saai. Ik moet wel een zinnig gesprek met iemand kunnen voeren wil ik diegene leuk vinden.Weer eens dus. Ik moet zeggen dat ik zelf ook wel af en toe lang aan het woord wordt gelaten. En dan zeg ik ook bewust 'wordt gelaten', omdat ik het oogcontact blijf houden met de luisteraar om te checken of die misschien wat wilt zeggen. Ik ben altijd bereid te stoppen met mijn verhaal namelijk. De vermoeiende types die ik bedoel, letten daar dan weer niet op...hun ogen flitsen vaak druk alle kanten op...
maandag 21 juli 2008 om 11:29
Ja dat herken ik wel ja. Sommige mensen die zijn zo lost in hun eigen verhaal, dat ze de ander zowat niet eens meer zien. Zelf heb ik het andersom dat ik als mensen niet aanmoedigend of nieuwsgierig doen al snel dichtklap. Soms ook wel onterecht misschien. Als mensen medelijdend doen - hoe goed bedoeld ook - heb ik het al helemaal gehad. Dus wat dat betreft verwacht ik wel weer veel van mijn luisteraar (die moet heel actief laten merken dat het leuk is) misschien. Ik weet niet wat de 'ergere' handicap is haha. Maar er zijn ook mensen die weer echt niks met mij kunnen.
Op zich denk ik dat zoiets een goed filter is, op die manier kom je wel alleen in dieper contact met mensen die ook echt interesse hebben in je. Maar tegelijkertijd stoot je ook mensen af die misschien best geïnterreseerd zijn maar iets assertievere personen gewend zijn, die gewoon het woord 'nemen' ook als ze het niet krijgen.
Op zich denk ik dat zoiets een goed filter is, op die manier kom je wel alleen in dieper contact met mensen die ook echt interesse hebben in je. Maar tegelijkertijd stoot je ook mensen af die misschien best geïnterreseerd zijn maar iets assertievere personen gewend zijn, die gewoon het woord 'nemen' ook als ze het niet krijgen.
