Zo afgrijselijk veel liefdesverdriet

Ohhh arme Mippie, natuurlijk mag je hier schrijven!



Het heeft mij erg geholpen inderdaad!



Wat een rotsituatie zeg, je toekomstdroom/verwachtingen zijn nu gewoon van de baan geschoven?!!?!



Door de hoofdpersoon in die toekomst ZELF nota bene!



Uithuilen mag je hier absoluut en we zullen je allemaal helpen om eroverheen te komen.



8 weken alweer verder....



Heb je hem nog gesproken? Of is het contact helemaal over?

Mijn god Mippie, das een heftig verhaal zeg!

Moet er wel een beetje van slikken...



Tuurlijk ben je een wrak, das alleen maar logisch en hey, toevallig tref je ons hier terwijl we net allemaal een goeie week hebben, maar een ieder heeft hier al eens in tranen gehangen hoor dus schaam je niet!



Beste tip die ik je kan geven, is schrijf lekker van je af hier en probeer niet na te denken over hoe je ooit weer gelukkig gaat worden

Dat gaat je nu namelijk echt nog niet lukken

Eerst verdriet hebben, puinruimen en je zaken een beetje voor jezelf op orde krijgen.



Tis wel ontzettend KUT (sorry) dat hij eerst niet wilde, toen weer wel wilde en toen weer niet wilde trouwen.



Ook ik en de rest van dames kennen dat gevoel wel een beetje

Dat net niet helemaal voor je gaan!

Als je zin hebt om het hele topic door te worstelen zal je de zin

ïk ga voor het brood en niet de kruimels veelvuldig tegenkomen



Want DAT is wat we verdienen meis, iemand die zonder aarzelen voor ons gaat!



Maar hoe doen jullie het nu, ik neem aan dat jullie samenwoonden, na 16 jaar heb je verdorie een heel leven samen

spreek je hem nog (wil je zijn ogen al uitkrabben, dat had ik namelijk de eerste tijd heel erg hihi)

Mijn god wat zal jij het ontzettend beroerd hebben nu!



Je hebt er net niets aan maar een dikke knuffel van mij in elk geval

Hallo, ik weet niet of ik hier al eerder heb gepost maar hier mijn verhaal. Ik vind dit een goede topic en hoop dat ik hier terecht kan. Mijn ex heeft het nu zeven weken geleden uitgemaakt en al is het huilen en ontkennen en wanhopen minder geworden, ik mis hem soms nog heel erg, nou ja, dat wil zeggen, de oude "hem", niet die man die hij de laatste tijd was. Dat was achteraf een signaal, maar ik weet het aan werkstress. Hij had namelijk net een nieuwe baan en werkte daarvoor parttime, nu fulltime.

Waar ik heel veel moeite mee heb is het me niet aantrekken van zijn redenen en woorden de laatste tijd. Hij heeft echt een gedaanteverwisseling ondergaan, er kwam steeds meer opgekropt leed uit en hij zag mij als de grote boeman.

Zo zij hij dingen als; "je hebt me beschadigd" (ik ben volgens hem te dominant en daardoor zou hij onzeker zijn geworden) ik was wel dominanter, maar tegen wil en dank. En nu twijfel ik de hele tijd aan mezelf van; zullen andere mensen dat ook hebben? verder heeft hij gezegd dat het enige wat hij vervelend vind aan de breuk is dat hij weer bij zijn moeder woont en hij dat hij blij is dat hij het lef heeft gehad om bij me weg te gaan (??) ik voel me achteraf net zo'n misdadiger, al weet ik dat de waarheid anders is. pfff...

Wow, wat snel alweer van die lieve reacties. We hebben inderdaad een heel leven samen en alles is met elkaar verweven. We zijn eigenlijk samen volwassen geworden met alle ups en downs die daar bijhoren, ook beide families gingen altijd goed met elkaar om en nu is dat allemaal over....



Hij heeft mij inderdaad mijn hele toekomst afgenomen; het zou echt een droomhuwelijk zijn geweest (met alles erop en eraan, op een wit strand in het buitenland met een groep goede vrienden en familie). Ik kan het eigenlijk nog steeds niet geloven...



In het begin heeft hij nog een aantal keren gezegd dat de deur voor hem nog op een kier stond, maar dat hij niet door kan gaan met het huwelijk. En dus ben ik toch (wellicht tegen beter weten in) hoop blijven houden, maar hij is nu zover dat hij zegt dat op dit moment het voor hem echt over is. Ik woon nu nog in het huis (koopwoning) en ben daar wel van plan om te blijven wonen. Maar op dit moment is er nog niets geregeld en moeten we alle financiele zaken nog gaan sfhandelen. De eerste periode zag ik hem ongeveer 1x per week of via de telefoon of sms. Maar rond de datum van het huwelijk ben ik met mijn zusje 2 weken op vakantie geweest en heb hem dus niet meer gezien of gesproken (wel nog een paar keer een sms). Nu zie ik hem als het goed is zaterdag weer; hij zegt dat hij nog een keer met mij wil praten (zodat ik nog een keer vragen kan stellen en hij nog een keer kan uitleggen) maar ik vraag me af of dit echt zin heeft. Tuurlijk zou ik heel graag willen dat hij nu eens echt luistert en zich realiseert wat hij mij heeft aangedaan en hoe hij, na 16 jaar, onze relatie zo kan weggooien alsof het een gebruiksvoorwerp is. Maar ik betwijfel of hij echt eerlijk is. Tegen vrienden heeft hij gezegd dat hij er klaar voor is om een nieuw leven te beginnen (duh, tuurlijk die van mij is compleet ingestort maar hij gaat weer vrolijk verder...) en dat hij een appartement heeft gehuurd, terwijl hij tegen mij zegt dat hij nog niet iets heeft. Ook heb ik sinds een paar dagen het gevoel dat hij een ander heeft (of dat er al iets aan de hand was toen we nog samen waren); ben bang dat ik toch nooit de waarheid zal horen. Ik heb hem dus ook gesmst dat het alleen zin heeft om te komen als hij echt eerlijk kan zijn en niet binnen een half uur weer weggaat.



Ik denk dat ik na het contact van zaterdag (als hij nog komt) sterker moet worden en het contact moet verbreken en alleen nog de financiele zaken met hem ga regelen. Het zal heeeeel moeilijk worden omdat ik ieder moment van de dag hem willen spreken/zien/horen en ben dus nog helemaal niet los van hem, maar ik kom zo ook echt niet verder....



Heb op aanraden van vrienden en de huisarts toch maar een afspraak gemaakt met een psycholoog. Ik ben normaal gesproken vrij rationeel en heb er dus wel moeite mee om hulp in te schakelen maar ik weet anders ook niet wat ik verder moet. Heb hele lieve vrienden en familie, maar de meeste van mijn vrienden zijn of gezamenlijk, of hebben lange relatie, zijn getrouwd en hebben kinderen en heb dus weinig vrijgezelle vrienden. Ik weet dat het niet slim is om teveel aan de toekomst te denken maar ' s avonds zijn dat de dingen die door mijn hoofd malen.



Is alweer een lange post geworden maar mijn hoofd zit ook zo vol met dingen....

@eefje: heel herkenbaar allemaal; het enorme schuldgevoel waarmee hij je weet op te zadelen. Zo was ik altijd boos op hem en hij nooit op mij en door al die negatieve dingen heeft hij de conclusie getrokken dat onze relatie slecht was en dat hij nu opgelucht is dat hij bij me weg is... Maar ja, als je nadenkt over de reden dat ik altijd boos op hem was (was echt niet zo, maar zo voelt hij het) moet hij toch bij zichzelf te rade gaan. Maar ik heb ook heel veel momenten dat ik inderdaad de schuld bij mezelf ga zoeken (ik ben best een pittige tante en kan ook best dominant zijn denk ik maar ja zo ben ik ook al 16 jaar dus denk ik ook dat als hij er problemen mee had hij al veel eerder aan de bel had moeten trekken) en daar word je echt heel onzeker van.



En ik heb hetzelfde, nl dat ik de persoon zoals hij nu is bijna niet meer herken. Hoe kun je iemand dit aandoen als je de dagen voordat het gebeurde nog heerlijk over je aanstaande huwelijk bezig bent.... en nu is ineens de hele relatie slecht en ben ik met name de boosdoener

Meisje, als jij denkt (al is het maar 1%) dat hij je niet de hele waarheid zal vertellen dan zal ik die afsraak zaterdag lekker laten schieten meis, je wordt er misschien alleen maar verdrietiger van

Antwoorden krijg je toch niet, tenminste niet de antwoorden waar je onbedoeld toch op hoopt.

Hij weet echt wel wat hij je aandoet, maar in zijn hoofd zal hij niet anders kunnen..

En dat hij klaar is voor een nieuw leven....BULLSHIT!!!

Dat weet jij en dat weet hij ook wel hoor

Alleen mannen kunnen dat zichzelf heeeeeel makkelijk laten geloven (soort overlevingstechniek of zo)



Probeer het sterker worden NU al te laten beginnen door voor jezelf te kiezen meis

Niet na zaterdag als je WEER een dreun hebt gehad als je met hem gesproken hebt

Ik zeg niet DAT het verkeerd gaat, ben alleen zo bang dat je er verdrietiger van wordt.



Dat je naar de prych gaat kan ik alleen maar toejuigen

Juist omdat je rationeel bent kan juist de psych je helpen met de emotionele kant (ik heb namelijk net het omgekeerde, ik denk nooit na ik doe alles vanuit mijn hart, ook zeeeeer vermoeiend kan ik je zeggen)



Dat gevoel wat je hebt over dat hij een ander heeft zijn misschien alleen spooken in je hoofd meis

Omdat je niet echt een duidelijk aanwijsbare reden hebt WAAROM het mis is gegaan ga je zelf wat verzinnen.



Tuurlijk ben je toch bezig met je toekomst, en ja dan voel je je dubbel alleen als al je vrienden al gesetteld zijn (ook ik kon daar erg van panieken)

Maar belangrijkste is dat je de dag doorkomt

Volgende week of volgende maand is nu nog gewoon VEEL te ver weg om daarmee bezig te zijn.



Kusss

@ Mippie en Eefje, lekker herkenbaar dat schuldgevoel aanpraten!

Weet je wat ik riep op het laatst als hij zei: Summer je bent aan het zeuren.



Dan riep ik: ik zeur alleen omdat JIJ niet luistert!



En weet je dat is het, we maken geen ruzie omdat we ruzie willen maken, we maken ruzie omdat we niet gehoord worden (of in elk geval dat gevoel krijgen)



Zoek alsjeblieft niet de boosdoener in jezelf.

Wat ik probeer, en wat me het merendeel van de tijd wel lukt is om dit te denken



We wilden alletwee, we hebben gebrobeerd en het is niet gelukt

Onze levens zijn fantastisch alleen samen niet compatibel.



Nou weet ik dat dat voormij wat makkelijker zeggen is, mijn relatie duurde 2 jaar, denk dat dat wel wat moeilijker is met een relatie van 16 jaar



Maar meiden het is niet jullie schuld, laat je dat dan ook NIET aanpraten!

LADIES



i need your help.



Ex mailt net....waarin hij zegt dat als ik maar weet dat als ik dat zlef ook wil, hij heel graag kontact houdt.



Mijn vraag is ..



WAAROM zou ie dat willen?!?!?!?!?!



Ik wil het ook wel,,, gewoon af en toe...



Maar waarom wil hij het?



Hebben jullie een idee..?

Oe, ben je klaaar voor een hard antwoord Freebs?



Okay komt tie

Waarom hij contact wil houden is dit

Zo houdt hij je altijd een beetje in zijn macht

Je komt nooit echt los van hem...



Bovendien zou je jezelf niet af moeten vragen waarom hij nog contact met je wil, je zou je moeten afvragen waarom JIJ nog contact met hem wil



Om vrienden te blijven....meissie je had toch net gister net bedacht dat dat geen optie was????

Kan jij vrienden zijn met iemand waar je ontzettend veel voor voelt maar die never nooit bij zijn vrouw zal weggaan?



Dus je wil het eigenlijk niet meis...je wilt alleen de hoop nog niet opgeven!



(sorry, het komt misschien harder over dan dat ik het bedoel)

Jaaa ik heb ook al opgeschreven waarom ik WEL vrienden zou willen zijn en waarom ik NIET vrienden zou willen zijn...



Feit is: ik zie ook niet in waarom ik eigenlijk vrienden wil zijn..



Tsja, alleen hem niet willen kwetsen.



Maar ja.. Daarom heb ik ook nog geen mail gestuurd.... Als antwoord.



Ik zou willen antwoorden, van wat we hadden was heel speciaal en had mooi kunnen werken, maar het werkt niet, dus nee ik wil geen vrienden zijn.



Ik vind het gewoon erg zonde om het verleden nu al los te laten..Ik zal het uiteindelijk helemaal los meoten laten maar kan dat denk i nog niet..

Net als hij?



Maja, wat moet ik nou doen.....



Ik weet het in mn hoofd wel..

Maar omdat ik nog beszig ben om te begrijpen wat ik nou echt voel kan ik nog geen knopen doorhakken.



Is dat raar?

Het is namelijk wel een hele grote stap om te zeggen nee ik wil geen vrienden zijn.



Dan is het helemaal over.



En ja hij zei indd van als ik niet mail dan heb ik het gevoel daty ik jou het idee geef dat het me neits aantrekt dat we geen contact hebben.



Dus hij wil dat ik het idee heb dat het hem wel wat doet.



Maar hij heeft zelf die keuze gemaakt om met haar te trouwen en bij haar te blijven..



(hij voelt nog steeds de bui neit hangen)

En ik....

Ja ik vind het dan namelijk 'echt' afscheid nemen van iets!

Met heel je hart en gedachten.



Dat betekent het einde van iets.



Vind ik echt wel moeilijk

Tis niet raar, alleen niet slim

Waarom zou kwetsen als je zegt dat je geen conatct meer wil?



Ik denk dat je jezelf harder kwetst als je het wel blijft houden.



Waarom is het zonde om het verleden los te laten?

Je verleden draag je toch als een mooie herrinnering met je mee?



Je KAN wel los laten, je wil alleen nog niet, ben bang dat als je niet loslaat je nog heel lang verdrietig zult zijn



Elke keer als je hart een beetje aan het helen is, trekt hij het korstje er weer af door je te zien en je weer in verwarring te brengen



Maar hey, ik kan niet in jouw hoofd kijken, niet in de zijne ik weet alleen dat het voor mij niet zou werken, hoe moeilijk ik het soms ook vind



Succes

Nee zeggen en het is helemaal over....lieve Freebs, wat heb je nu dan?

Toch ook net helemaal niets, toch ook geen man die voor je gaat?



Je kan het hem verwijten dat hij de bui niet ziet hangen

Lieve schat, die zie jij ook niet als je hiermee door gaat.



Afscheid nemen is ook niet makkelijk

Tis hartstikke moeilijk, maar niet onmogelijk!

Nee hoor Freebie dat is niet raar. Komt vanzelf naarmate hij je keer op keer teleurstelt en je telkens weer onder de koude douche gezet wordt. Dat bedoel ik niet lullig hoor, dat is ervaring die spreekt. Ik denk dat er een kans is dat jij er binnenkort weer voor gaat, omdat je op dit moment nog niet in staat bent los te laten en dat is prima. Soms gaat loslaten heel langzaam, beetje bij beetje. Het is niet iedereen gegeven om rigoureus knopen door te hakken, dikke strepen te zetten en door te gaan. En het is zeker niet aan ons om daar over te oordelen. Ik kan er een mening over hebben, maar ik ga het zeker niet veroordelen..



Even over mezelf, ik heb hem gesproken (hij belde met een afgeschermd nummer en ik nam dus op) en heb er toch in toegestemd om hem vanavond te zien. Ik weet het, schiet me maar af..

@ Sanne, tuurlijk gaan we je niet afschieten meis

Wat hoop je te bereiken vanavond?

Mocht ik je niet meer spreken, heel veel succes meiske



Kusss

Alhoewel ik zelf ook nog lang niet zo ver ben, is het echt loslaten en geen contact meer hebben volgens mij het begin van het acceptatieproces en daarmee ook het begin van het weer omhoog kunnen krabbelen.



Maar... ik begrijp ook heel goed en zo voel ik dat zelf ook dat zodra je echt al het contact verbreekt en zegt dat je in ieder geval voor nu geen vrienden kunt zijn dit toch ook het gevoel geeft dat het nu echt afgelopen is. Ik heb dat zelf ook echt zo sterk en daarom kan ik het nog niet. Hoe gek het ook is en hoeveel verdriet de ander je heeft aangedaan er blijft toch altijd een klein stemmetje dat zegt dat het misschien toch weer goed komt.



Ik wou dat ik een antwoord voor je had, maar ben zelf helaas ook nog niet zo ver.....

Je hebt gelijk..



Ik laat het nog even voor wat het is.. Ben denk nog niet helemaal uit hoe ik dit alles ga brengen en, ja waarschijnlijk nog niet helemaal afscheid kunnen nemen..



En ik zeg ook niet dat dat onmogelijk is, en dat ik dat niet wil, want ik wil dat zeker.... Maar alleen nog niet vandaag.



Zou namelijk wel precies de jusite woorden willen gebruiken en die kan ik nu niet vinden...

Nou nee ik heb geen hoop meer dat het goed komt! Dat is het hem nou juist..





En er is ook geen kans meer dat ik er in trap..



Alleen...Ben ik indd nog niet helemaal in staat om dikke strepen en nog eens heel hard te zijn ook.



Want ik ben echt niet hard, en dat wil ook neit zijn. Zo ik niet, en zo is hij ook niet naar mij toe geweest..



Hij heeft nog wel een beetje respect van me, ook al heeft ie ook veel verspeeld.

Maar zeggen, het is helemaal over, ik verwacht geen mails en telefoontjes meer, geen gesprekken en alleen hoi zeggen, ja..



dat is toch wel even een heel groot contrast met wat ik gewend ben..





Het contact verbreken was al een hele grote en moeilijke stap, ik denk dat ik nu nog wel even de tijd mag gebruiken om dan van de 90% naar de 100% te gaan....

Nou dat is in ieder geval iets, toch? dat je geen hoop meer hebt... Wou dat ik al zo ver was; uit niets blijkt dat ik nog hoop zou mogen hebben en toch denk ik iedere keer dat hij nog wel bij z'n positieven komt en realiseert wat hij allemaal laat gaan..........



@Sanne: heb je enig idee wat de reden is van zijn bezoek vanavond? (sorry, ben hier nog maar net en heb nog niet al jullie verhalen gelezen). In ieder geval sterkte!

Oh Mippie, vorige week had ik ook nog steeds hoop!



Nu niet meer.... Komt echt door het forum en ook omdat ik geen contact meer heb/had en doordat ik nu eindelijk met mijzelf ' aan de slag' kan gaan...



Weten wat ik wil, weten wat ik heb geleerd van de afgelopen jaren.



Dat op een rij zetten en fris opnieuw beginnen.



En dat frisse opnieuw beginnen klinkt ook nog eens behoorlijk beangstigend.. Dus daarom nog niet de 100%

dat kan ik heel goed begrijpen, kleine stapjes iedere keer en blijkbaar ben je toch al op de 90% gekomen en dat is iets om trots op te zijn!



Het is trouwens wel super om te lezen en te weten dat ik niet de enige ben met zoveel verdriet en angst voor de toekomst; en ook dat het dus ooit eens overgaat en je je ook beter kunt voelen, al gaat het soms langzaam



Fijn dat ik hier zoveel luisterende oren tref!

Ja de hoop en daarmee je ex loslaten is het moeilijkst, die van mij zoekt ondanks alles ook nog steeds contact voor futiliteiten, vind ik erg lastig en geef het nu maar bij de deur af als het om spullen gaat.

Wat wel heel vervelend is is dat hij zijn zaken (financieel) nog steeds niet goed heeft geregeld en ik daar nu de dupe van word, ben al met de bank bezig om het anders te regelen, maar leuk is anders.

Ga even een nachtje bij een vriendin logeren, haar dochtertje wordt één jaar (is mijn naamgenootje ) en even lekker wat afleiding.

Goed weekend voor iedereen en veel sterkte!

@ Mippie, iedereen heeft die angst hier wel hoor.

dus geen zorgen daarover



@Eefje, das vervelend dat hij zo contact blijft zoeken.



@ Freebie, laat het even rustig betijen en probeer eerst eens duidelijk te krijgen wat jij dan onder een vriendschap met elkaar verstaat.

Als je dat weet is het vroeg genoeg om terug te mailen



Succes meiden!

Hey sum, dat is een hele goeie, ik heb hem net gevraagd wat hij onder ' de juiste motivatie voor vriendschap' -een voorwaarde voor vriendschap- verstaat.

Ben benieuwd.



En zal m voglende week mailen ofzo!