Zo afgrijselijk veel liefdesverdriet

Dames,



Wat een verhalen allemaal. Helaas alleen geen tijd om het allemaal te lezen. Vandaag megadruk op kantoor, dus niet alles kunnen lezen.



Loslaten is het moeilijkste dat er is. Maar misschien is het goed om ze los te laten.



Denk hier maar eens over na. De heren hebben ons gedumpt. Het was niet onze keuze maar hun keuze. Met dus als gevolg dat zij de macht hebben. Aangezien ze weten dat wij het niet eens zijn met deze keuze, denken de heren van ohh ze wil me nog terug. Dus als ik maar enige vorm van inatief toon krijg ik haar terug.



Ik denk dat wij daar de fout maken. Ik denk dat wij nu moeten zeggen: Oke jullie willen ons niet, dan niet!. Wij zijn jullie niet waard en hebben recht of veel meer en beter. Als wij nu laten zien dat we hun niet nodig hebben, dat wij geen verdriet hebben, dat we het ook zonder hun kunnen doen. Dan gaan de heren denken o shit, ik ben de macht kwijt. Wij moeten de macht terug in handen nemen. De macht over ons eigen leven. Oke van binnen mogen we nog best janken, maar naar de buitenwereld moeten we weer midden in het leven komen te staan.



Ik heb afgelopen weekend een hele lange brief naar mij ex gestuurd en gezegd ik ben er klaar mee, ik heb genoeg gehad ik stop ermee. Ik heb de macht over mijn leven terug genomen. Dat had hij denk ik niet verwacht, hij dacht ook ze komt nog wel kruipend terug. Nee dan moet je voor mij vechten en eerder kom ik echt niet terug.



Dus kom op dames: neem de macht terug. Laat je niet in de grond trappen door heren. Wees wie je bent. Want ook al willen mensen je veranderen, blijf trouw aan jezelf, want als je dat niet doet dan kom je vanzelf toch wel een keer tegen.

Ik kan het weten mijn ex heeft een heel slecht relatie gehad en 19 jaar een masker opgehouden naar de buitenwereld. Mij dacht hij gelukkig te zijn, maar de afval van zijn relatie had hij nog helemaal niet verwerkt en dat heb ik over mij heen gestort gekregen. Hij is niet zichzelf gebleven en heeft nu een midlife crisis..



Dus neem de macht terug!!!

Ik wil geloof ik helemaal niets bereiken vanavond. Ik weet het niet, het is allemaal zo verwarrend. Hij mist me en denkt veel aan me en klinkt zoals ik zou willen dat hij altijd zou klinken, maar dat duurt bij hem altijd maar even. Ik denk dat ik er niet meer voor ga, het ging zo goed de afgelopen dagen en ik voel me zo rustig. Dat ga ik toch zomaar niet weer opgeven?



Wat hij wil is denk ik de grip op mij niet verliezen, maar ik ben dan natuurlijk ook heel erg leuk!! Nou ja, ik lach wel, maar vind het rete lastig allemaal..



Dikke kus,

Nicolet

Maar Freebie, het doet toch helemaal niet ter zake wat HIJ vindt?



Hij gaat trouwen hij gaat niet bij haar weg, wat vind JIJ daar dan van?

HEAR HEAR Listette....



Mooi gesproken, niets meer aan toe te voegen

Tsja....het is HUN verlies (nu voelt het nog als de onze maar dat veranderd wel)

@ sanne....meisje meisje...je was zo op de goeie weg

Ben zo bang dat je weer helemaal opnieuw moet gaan beginnen na het gesprek.

Dat je idd alleen maar hoort wat je wilt horen....



Wees voorzichtig met jezelf en probeer te praten vanuit je verstand en niet vanuit de hart....

Ja maar dat moeten we verborgen houden.



Ik heb het gemerkt zodra je onafhankelijk eruit ziet ben je magneet voor mannen. En dat niet alleen het geeft je ook zelfvertrouwen.



En dat we verdriet hebben is oke, als hun het maar niet zien.



Kijk de volgende keer dat ik met de motorclub op pad ga, ben ik een sterke vrouw die laat zien dat ik het ook zonder hem red. Daarom ga ik ook een week alleen op mijn motor naar Duitsland. Kijk schat: ik durf dat....als vrouw. Jij zou dit jaar 3 weken alleen gaan rijden en na 2 weken kwam je al terug met de smoes ja kon geen hotel meer vinden. Jaja... je vond het helemaal niet leuk. Dat ik de halve wereld in mij eentje heb gezien, maakt me sterk en onafhankelijk. Kijk en dat ben je nu kwijt.... heb je al spijt

Euhmmm....Liset even een kleine kanttekening, misschien zit ik ernaast hoor

Maar KAN jij dat?

Een happy face naar de buitenwereld opzetten terwijl je van binnen stuk zit te gaan?



Ik kan dat niet, daarom wil ik ook helemaal geen contact meer met ex, zal het ook nooit opzoeken.

Mijn vrienden weten ondertussen ook Summer komt als ze zich goed voelt en anders zegt ze af



Ik wil niet liegen, niet tegen de buitenwereld maar ook niet tegen mezelf.



Ik krijg een heel klein beetje het idee dat je de sterkte vrouw wil zijn voor hem...maar moet je dat niet juist doen voor jezelf?

Ohh ik heb ook mijn slechte moment. Maar ik ben zo boos op hem nu dat ik het kan. Ik ga hem gewoon uit de weg.



En mijn goede vrienden weten beter, dat ik nog best veel verdriet heb. Maar ik ben het gewoon naar 3 maanden zat in zijn persoonlijk mid life crisis te zitten. En de enige manier om daar los van te komen is er mee te kappen. Sinds ik die beslissing heb genomen is er echt een last van mijn schouders afgevallen.



Zoals ik al eerder zei, ik kan hem niet veranderen de beslissing terug draaien. Daar heb ik de macht niet voor, maar kan wel zorgen dat ik een leuk leven heb.



Begrijp me niet verkeerd: ik heb nog steeds een zwak voor hem en ben nog hartstikke gek op hem en hem verschrikkelijk mis, maar om in zijn wereld te blijven hangen heeft gewoon geen zin. Het zal moeilijk zijn om de eerste keer weer mee te gaan rijden met de motorclub, maar ik moet er door heen.

Maar bij hem blijven en met zijn crisis is niet goed voor mij. Ik moet verder hoe dan ook.

@ Vlinder....maare, had jij niet een hot date dan vanavond?

Of is dat morgen?

Wel klote dat je je zo rot voelt weer...maare je had gister toch een plus 3% dag?

Well min die twee van vandaag, blijft er nog steeds + 1% over

Toch...



@ Listet, okay ik begreep je dus duidelijk verkeerd, ik had het idee dat je met name voor HEM de hele "ik ben een vrije zelfstandige meid en wat hou ik het goed vol zonder jou" actie aan het voeren was.

Ik blijf echt vanmening dat je vooral goed moet luisteren naar je eigen gevoel en dat je je verdriet ook echt moet voelen en beleven

Is niet leuk, ik lach ook liever door het leven maar weet wel dat JUIST door alle tranen ik er beter uit ga komen

Ik heb dat nodig om af te sluiten.

Hey, ik ga aflsuiten hier, maar reageer vanavond even wat beter op de posts!



@ Vlinder, tsja, ik denk dat ie ook de aandacht mist maar hij zoekt verder geen contact alleen om te vragen of ik nog vrienden met hem wil zijn en om duidelijk te maken dat ik hem niet koud laat..



Dus ja wat ik daar nou mee moet gaan doen: dit weekend ff niks iig !!!!

En daarna ook neit maar zal toch ff reageren...



Anyway reageer laters nog!



xxxxxxxxxFreebie hugs voor iedereen

@ Vlinder, meis beloof me 1 ding.

Als je je morgen nog zo belabberd voelt zeg dan gewoon lekker af!

Als je wilt sippen...mag, desnoods kom ik naar je toe janken we samen

En verder...gewoon goed dat je toegeeft dat je een baaldag hebt, mag best...zit eigenlijk te wachten tot die van mij weer komt, das stom he?



@ Freebie, ben wel benieuwd wat je nu uiteindelijk gaat doen

Ik hoop op een wijs besluit, dat je het conatct defintief verbreekt

Tis de hardste weg maar wel de weg naar het snelste herstel.



@ Sanne, jou krijg ik maar niet uit mijn hoofd, leef met je mee en denk aan je vanavond!



En ik.....ik ga vanavond iets leuks doen!

Kwam gister een meisje tegen wat ik kende van de lagere school....net samen afgesproken om ergens in een kroeg naar het voetbal te gaan kijken (lees voetbal EN mannen kijken hihi)

Aangezien de afspraak met de vreemde man die vriendin voor me geregeld had niet door gaat vond ik dit een zeer leuk alternatief

Net met vrienden in de kroeg voetbal gekeken; op weg er naar toe voelde ik me redelijk oke, mede dankzij dit topic denk ik. Maar eenmaal in de kroeg voelde ik me echt zo ontzettend alleen (ondanks alle vrolijke mensen om me heen) en kon ik alleen maar aan hem denken; ik mis hem zo ontzettend! Heb niets laten merken en vrolijk meegedaan (je wilt toch ook niet gaan zitten janken) maar op weg naar huis in de auto heb ik een enorme huilbui gehad. Maar even mijn zusje gebeld (woont in het buitenland) om mijn hart te luchten (bij haar kan ik echt altijd terecht, ook een voordeel van het tijdsverschil) en nu weer iets beter. Echt niet normaal dat je je zo rot kunt voelen.....



Hopelijk hebben jullie het allemaal meer naar je zin gehad. Trusten voor straks

Ik heb ook op het punt gestaan om hem te sms-en of te bellen maar denk toch dat ik het maar niet doe.... misschien dat hij morgenmiddag nog komt, maar heb nog niets gehoord op mijn sms van eerder deze week dat hij alleen hoeft te komen als hij eerlijk is en op een normale manier kan praten....tuurlijk dat had ik ook kunnen verwachten



Ik ben het ook zo zat, zou willen dat ik me eens 1 dag gewoon weer ongecompliceerd gelukkig zou voelen..... 1 dag, dat is toch niet teveel gevraagd? En ik zou eigenlijk eens echt boos moeten worden, dat heb ik nog steeds niet echt gehad, misschien omdat ik nog steeds dat beetje hoop heb terwijl dat echt nergens op slaat



En als jullie samen een potje gaan zitten janken dan sluit ik me graag aan....

Hello ladies, een ietwat aangeschoten Summer meldt zich ook nog even...

Hier geen huilbuien, geen sms acties WEL een telefoonnummer gescoord van een jongen die met een beetje fantasie mijn zoon had kunnen zijn



@ Vlinder....knuffel meis, omdat je hem gewoonnodig hebt

Waarom heb je nou toch gesmst lieffie?

Wel lekker dat je je zusje even heb gesproken, helpt altijd wel he, een luisterend oor!

Pas je op morgen, ik bedoel niet dat je gekke dingen gaat doen maar meer dat je jezelf niet voorbij gaat lopen, ben zo bang dat de klap dan dubbel zo hard komt!



@ Mippie, wat verwacht je dan meis, dat je binnen een paar weken alles op orde hebt?

Niet doen hoor, geloof me maar als ik zeg dat dat ongecompliceerde leven ECHT wel weer komt alleen niet deze of volgende week.

Goed dat je NIET hebt gesmst, dom van hem om niets terug te laten horen, je blijft er nu zo op wachten he?



Ik zeg....gewoon binnekort een jankavondje hier op de bank



Truste lieve meiden!!!

Ligt iedereen nog haar kater uit te slapen vandaag?

wat is het hier stilletjes

Het was weer een drama; hij is net langs geweest. Wel even goed gepraat over hoe het allemaal zo ver gekomen is en eindelijk kreeg ik het idee dat het hem toch ook wel iets doet. Maar we leven gewoon alletwee in een andere waarheid en in de zijne bestond onze relatie uit met name negatieve dingen en ruzie, en is hij opgelucht dat hij dat nu niet meer heeft. Terwijl ons grootste probleem was dat we niet echt met elkaar praatte. Ja wel over allerlei zaken maar niet zozeer over gevoel en emotie wat onze relatie betreft. In dat opzicht was er echt sprake van miscommunicatie en hebben we inderdaad misschien wat langs elkaar heen geleefd. Maar daarnaast waren er zoveel leuke dingen en hadden we zoveel toekomstplannen. En volgens mij kun je toch echt samen werken aan deze dingen en moet je er samen uit kunnen komen als je dat maar wilt. Maar ja, het is vrij duidelijk dat hij op dit moment klaar is met onze relatie en er niets meer voor wil doen.



En ik was natuurlijk weer zwak en heb weer enorm zitten huilen dat ik hem niet kon loslaten en dat ik niet kon geloven dat het echt over was.



Weet nu ook niet hoe het verder moet, hij wil morgen nog langskomen, maar wat heeft dat voor zin. Had mezelf beloofd dat we na vandaag alleen maar contact zouden hebben over de financiele zaken....



Ik weet het gewoon echt allemaal even niet meer

@ Mippie...Kussssssssss en kuffellllllllllll

T valt niet mee he meis zo'n confrontatie.

Waarom wil hij morgen weer langskomen dan?

Hou er wel rekening mee dat het echt niet makkelijker wordt hoor, dat hele loslaten als je hem steeds blijft zien.

Meis ik heb zo ontzettend te doen met je, je hele wereld aan guzelementen....

Tja ik gaf aan dat ik nog zoveel vragen heb en hij wil dus langskomen om nog eens te praten en me proberen antwoorden te geven. Het ergste is dat ik zie dat het hem toch ook wel wat doet, maar hij wil er gewoon echt niets meer voor doen. En als ik hem aan kijk dan heb ik nog zoveel gevoel voor hem, ondanks alles wat hij me heeft aangedaan...



Ik weet inderdaad dat ik het voor mezelf alleen maar moeilijker maak om hem te blijven zien, maar om zo ineens al het contact te verbreken is zo moeilijk....

Hallo allemaal!



Hoop dat jullie het niet erg vinden als ik ook mijn verhaal hier schrijf. Mijn relatie loopt niet goed, daar ben ik heel erg verdrietig over...



. Eind vorig heeft mijn vriend te kennen gegeven dat hij twijfelt over ons, of hij nog van mij houdt. Daarnaast zit hij ook met andere dingen in zijn maag: ontevreden met zijn vrienden, familieperikelen, werk. Hij heeft een groot "is dit alles gevoel"

We zijn dik 7 jaar samen, waarvan we 5 jaar samenwonen.

We hebben gepraat en besloten om er voor te vechten, en aan de relatie te werken. Ik moet ook zeggen dat een groot probleem bij mij ligt, ben niet de makkelijkste: weinig zelfvertrouwen, slecht zelfbeeld, erg onzeker en ik hang erg aan hem. Veel vrienden heb ik niet, vind het moeilijk om contacten te maken.



Ik heb heel erg geprobeerd om dingen te veranderen, ook aan mezelf. Heb via internet contact gelegd met een aantal meiden, ben een schildercursus gaan doen, om ook dingen voor mezelf te doen. Samen zijn we ook meer leuke dingen gaan doen, meer gaan knuffelen en zoenen. Uiteindelijk hebben we ook nog een droom van ons allebei waargemaakt (verre reis), hoewel hij die eerst helemaal in de ijskast had gezet. Je zou zeggen dat het dus beter gaat, dat gevoel had ik wel in ieder geval.



Hij wil eerst nadenken over wat er mis zit, voordat hij erover wil/kan praten. We zijn nu dus dik een half jaar verder, en hij weet het nog steeds niet. Dat doet zo'n pijn, omdat ik zo m'n best doe. En het gaat niet meteen helemaal goed, soms ben ik heel erg verdrietig door alle onzekerheid, en heb ik echt van die buien, waarin ik duidelijkheid wil, maar dan zet ik hem weer onder druk. Ik wil hem alle tijd geven, maar merk de laatste tijd dat ik steeds slechter tegen de onzekerheid kan. Hij geeft aan dat hij het ook beter vindt gaan, dat hij het gezelliger vindt, dat we leuke dingen doen, maar nog steeds weet hij niet wat er mis zit. De laatste 2 weken waren echt fijn, veel geknuffeld en gezoend, hij vindt het ook fijn en doet ook zijn best om er wat van te maken.

Ik merk aan mezelf echter dat ik steeds meer de bevestiging zoek dat het goed zit, dus ik zoen hem heel vaak om te kijken of hij nog terugzoent, geef hem heel vaak een knuffel om te kijken of hij dat nog wil..... heb echt het gevoel dat ik aan het kruipen ben om maar duidelijkheid te krijgen, en dat gaat me steeds meer opbreken, walg bijna van mezelf.



Vanavond weer een gesprek over hoe het gaat. Hij vindt het beter gaan, ik ook (dat is dus fijn), maar als ik dan vraag hoe hij het ziet als we op deze manier verder gaan, dan zegt hij dat hij niet weet of we eruit gaan komen, maar dat er wel een kans is.... Dat doet zo'n pijn. Ik doe zo m'n best om ervoor te vechten, en dan nog is maar "een kans" dat het goed komt.



Mss zie ik het wel te negatief in (daartoe heb ik wel altijd de neiging, vriend zegt ook vaak dat ik er van uitga dat het niet gaat lukken tussen ons, terwijl dat volgens hem helemaal niet zo hoeft te zijn, dat hij er niet op die manier mee bezig is), moet ik blij hiermee zijn. Maar wil zo graag gewoon iemand die kan zeggen dat hij van mij houdt (heeft hij al maaaaanden niet gezegd, omdat hij het gewoon niet weet). Kom steeds dichter bij het punt dat ik gewoon niet meer kan, dat doet ZOVEEL pijn, want ik hou zo verschrikkelijk veel van hem....



Mss moet ik gewoon stoppen met die onzekerheid en bevestiging zoeken en ervoor gaan. Hij zegt er ook voor te willen gaan, ervoor te willen vechten en te werken, maar hij blijft ook steeds aan die twijfels vasthouden. Waarom kan hij niet zien hoe goed we het samen hebben.....

Tsja meis, wat moet ik hier nou op zeggen....

Wat ik nu ga zeggen klinkt misschien heel HEEL erg hard en je moet het me maar niet kwalijk nemen.



Waarom neem je genoegen met iemand die niet 100% voor je gaat?

Je zegt dat je ontzettend je best doet, maar is het niet zo dat je na een relatie van 7 jaar je zo ondertussen uitgeprobeerd bent?

Denk je niet dat je aan het veranderen ben in iemand die je eigenlijk niet bent?



Ik zeg dit omdat een hoop meiden waaronder ook ikzelf er alles aan deden om het voor onze ex maar gezellig en leuk te houden, waarbij we onszelf dus compleet aan de kant zette



Zoals ik het lees en misschien zit ik ernaast, probeer jij te redden wat er te redden valt, maar wanneer stop je met redden?



Na 7 jaar zou een relatie toch moeten lopen?

Zeker als jullie het afgelopen jaar zo hadr geprobeerd hebben

Maar steeds voelen jullie je nog niet 100% top

Zolas het hoort in een relatie

Wordt het geen tijd om te stoppen met redden dan?



Maar goed, misschoen ben ik te pessimistisch, ik weet uit ervaring dat je relatie gewoon niet goed kan denken...die moet goed zijn ben ik bang...



Succes in elk geval en een knuffel van Summer

@ Mippie...ik snap je wel hoor, al moet ik zeggen dat ik de antwoorden eigenlijk niet meer wil weten zo ondertussen

Feit blijft dat hij er niet voor 100% voor kon gaan, wat daar ook de reden van is het is niet goed!



Denk je echt dat langzaam contact afbouwen minder pijnlijk is meissie???