Zo alleen in grotere groepen..

wie herkent dit? EN wie kan me een goeie tip of verhelderende opmerking geven???



de laatste tijd ben ik een beetje depri heb ik het idee. Iets waar ik wel vaker mn buien in heb gehad dus ik schrik er steeds minder van, maar lastig is het wel! Waar ik nu het meeste last van krijg is de enorme onzekerheid... Immers ik weet even zelf niet meer wie of wat ik ben en vooral wat ik waard ben... dus van anderen heb ik al helemaal het idee dat ik ze alleen maar in de weg zit en ze verveel, dat ik saai ben of stom of ... sja...



Ik weet dat dit weer over zal gaan. Ook weet ik ergens diep van binnen dat die gedachten niet waar zijn... mensen vinden mij helemaal niet stom, sterker nog ik heb een paar supermega lieve vrienden en daar omheen een hele leuke groep vrienden/kenissen die me ook echt wel waarderen... MAAR ik kan me er maar iet overheen zetten..



Als ik veel mensen om me heen heb, word ik opeens zo immens onzeker.. ik ben opeens bang dat ik alleen nog maar onzin uitkraam (terwijl ik normaal echt een kletskous en gangmaker ben.. ) ik denk dat iedereen liever onder zn gesprek met mij uitkomt. Zoo vervelend, want ik voel me steeds minder op m gemak en ga eigenlijk liever naar huis. De laatste tijd heb ik zelfs de neiging om gewoon helemaal niet te gaan en lekker thuis te blijven, omdat ik bang ben dat ik me weer zo alleen ga voelen..



overigens wel opvallend dat ik dit niet heb bij totaal onbekenden. ik heb het ook niet bij mn allerbeste vrienden die echt weten wie he wat waar ik ben.. maar meer bij 'mn omgeving'



Hoe meer mensen er om me heen zijn, en dan vooral van die halve bekenden.. hoe meer ik t gevoel krijg dat ik helemaal alleen ben en eenzaam vooral. Wat er aan heeft bijgedragen is een mislukte kansloze relatie die t gevoel bij me heeft achtergelaten dat ik niet echt de moeite waard ben om moeite voor te doen. Wat er ook nog eens aan bijdraagt is dat veel mensen om me heen nu wel serieuze relaties hebben... wat mij het gevoel heeft dat ik daar n beetje tussen hang en te veel ben... zij vinden dat niet hoor, maar ik heb dat gevoel...



Ik ben bang dat ik mezelf n beetje ga opsluiten en dat ik dit gevoel alleen maar versterk bij mezelf. Ik moet hier echt uitbreken... Hoe kan ik mijn zelfvertrouwen weer aanspreken ( want het zit in me) en hoe kan ik me in zo'n situatie even een schop onder mn kont geven zodat ik wel kan genieten....



ik zie nu al op tegen oud en nieuw... weer die druk dat ik t gezellig moet hebben..... arghhhhh



jeetje wat een enorm verhaal. sorry daarvoor, voor degene die niet is afgehaakt bedankt voor t lezen van mn verhaal. T is al lekker om hetr even eruit te schrijven...

oops ik zie nu dat ik dit in relaties heb geplaatst... wat misschien niet helemaal klopt! helemaal niet naar gekeken.... Ik weet ook niet hoe k t moet aanpassen trouwens, dus laat t maar zo dan...

hoi jannus! ja het ligt natuurlijk aan mezelf.. zeker niet aan die andere mensen. maar ik baal zo van mezelf dan, ik wil zo graag genieten van alle lieve mensen die ik om me heen heb verzameld... maar het is soms zoo moeilijk! wel fijn om te lezen dat je het herkent..



heb jij ook een manier om dat op zo'n moment een beetje los te kunnen laten??

ja dat is al wel een fijn gevoel inderdaad!



ik bespreek dit ook wel met mn vrienden die dicht bij me staan, ik heb al een veiliger gevoel als iemand weet dat ik hier mee zit... vooral ook omdat ze me dan toch soms even mee kunnen slepen als ik eigenlijk de neiging heb op me te verstoppen



het lastige is ook wel dat er soms zo'n peer pressure is om maar gewoon je gezellig voor te doen, terwijl er in zo'n groep misschien wel meer mensen met t zelfde gevoel rondlopen. ik vind het inderdaad ook nóg lastiger als de gesprekken minder ergens over gaan... terwijl dat best zou moeten kunnen...



ik zou het zo heerlijk vinden om mee helemaal onbezorgd naar een verjaardag te kunnen, zonder me van te voren druk te maken... hihi... nouja dat zal wel weer komen, hoop ik...



in ieder geval bedankt