Relaties
alle pijlers
Zo ver weg....
maandag 2 februari 2009 om 02:25
Hoi allemaal,
Ik ben Yelena en ik woon in Leuven. Ik heb een heel leuke meneer ontmoet en we zijn echt gek op elkaar. Het probleem is: de afstand. Ik ben nog wel even bezig met studeren. Mark (laten we hem even die naaam geven) woont in het noorden van Nederland. We hebben elkaar via internet leren kennen en in de vakantie een tijd samen doorgebracht.
Ondanks wat onzekerheden, hebben we uitgesproken naar elkaar dat we verliefd zijn en met elkaar verder willen. Alleen....we beschikken beiden over weinig geld. Later misschien kan het geldprobleem opgelost worden, maar dan kunnen we ellkaar nog maar elk weekend op z'n hoogst zien.
En dat breekt me op. Ik wil hem voelen, knuffelen, aanraken, seks met hem hebben, hem in de ogen kijken. Het is absoluut wederzijds. We kunnen beide niet verhuizen naar de ander z'n stad.
Ik ben zo bang dat dit me zo opbreekt dat het uitraakt. Ik ben altijd moeilijk geweest met relaties, maar bij Mark voel ik me geweldig. Alleen, die anderhalve dag per week die we elkaar kunnen zien vind ik te weinig. En zelfs dat kan voorlopig niet vanwege geldproblemen.
Hoe lossen we dit op? We kunnen beiden echt niet verhuizen. Het duurt nog twee jaar eer ik eventueel naar zijn stad kan verhuizen, maar ik wil eigenlijk niet in die stad wonen. Ik heb een buitenlandse achtergrond en zou misschien liever in een van die landen willen wonen ten oosten van het westen (Joegoslavie bijvoorbeeld). Ik ben wel bereid mijn master of master-na-master vlakbij zijn stad te doen, maar erna....ik weet het niet.
Hou ik die 2 jaar enkel weekendjes vol (anderhalf dag in feite en heel lange reistijden)?
Ik heb het gevoel mijn droomman te verliezen door omstandigheden.
Wie kan iets bedenken?
Sorry voor het lange verhaal.
Liefs, Yelena
Ik ben Yelena en ik woon in Leuven. Ik heb een heel leuke meneer ontmoet en we zijn echt gek op elkaar. Het probleem is: de afstand. Ik ben nog wel even bezig met studeren. Mark (laten we hem even die naaam geven) woont in het noorden van Nederland. We hebben elkaar via internet leren kennen en in de vakantie een tijd samen doorgebracht.
Ondanks wat onzekerheden, hebben we uitgesproken naar elkaar dat we verliefd zijn en met elkaar verder willen. Alleen....we beschikken beiden over weinig geld. Later misschien kan het geldprobleem opgelost worden, maar dan kunnen we ellkaar nog maar elk weekend op z'n hoogst zien.
En dat breekt me op. Ik wil hem voelen, knuffelen, aanraken, seks met hem hebben, hem in de ogen kijken. Het is absoluut wederzijds. We kunnen beide niet verhuizen naar de ander z'n stad.
Ik ben zo bang dat dit me zo opbreekt dat het uitraakt. Ik ben altijd moeilijk geweest met relaties, maar bij Mark voel ik me geweldig. Alleen, die anderhalve dag per week die we elkaar kunnen zien vind ik te weinig. En zelfs dat kan voorlopig niet vanwege geldproblemen.
Hoe lossen we dit op? We kunnen beiden echt niet verhuizen. Het duurt nog twee jaar eer ik eventueel naar zijn stad kan verhuizen, maar ik wil eigenlijk niet in die stad wonen. Ik heb een buitenlandse achtergrond en zou misschien liever in een van die landen willen wonen ten oosten van het westen (Joegoslavie bijvoorbeeld). Ik ben wel bereid mijn master of master-na-master vlakbij zijn stad te doen, maar erna....ik weet het niet.
Hou ik die 2 jaar enkel weekendjes vol (anderhalf dag in feite en heel lange reistijden)?
Ik heb het gevoel mijn droomman te verliezen door omstandigheden.
Wie kan iets bedenken?
Sorry voor het lange verhaal.
Liefs, Yelena
maandag 2 februari 2009 om 06:31
Anderhalve dag in de week in een prille relatie is toch hartstikke veel? Er zijn hele volksstammen die elkaar in de eerste paar jaar minder zien joh. Ik zou zeggen: geniet lekker van jullie tijd samen, zo heb je rustig de tijd om aan elkaar te wennen. En door de week heb jij altijd wat leuks om naar uit te kijken!
maandag 2 februari 2009 om 07:05
Ik heb hetzelfde "probleem". Wij hebben nu 7 maanden een relatie, en we proberen elkaar ieder weekend te zien. De afstand van dik 120 km is soms echter niet te overbruggen, en dan kan het ook zo zijn dat we elkaar twee weken moeten missen. Hij werkt fulltime, en ik zit nog vollop in de studie, dus verhuisen is voor geen van beide een oplossing. Maarja, we zijn knettergek op elkaar, en hoewel de weekenden zonder elkaar echt verschrikkelijk zijn, zouden we er geen van beide aan moeten denken dat het door de afstand uit zou gaan. Er komt een dag dat we altijd bij elkaar zijn, en elkaar iedere dag kunnen zien, ik kijk met smart uit naar die dag!
maandag 2 februari 2009 om 07:47
Ik zou me niet door de afstand laten weerhouden een LAT-relatie aan te gaan met Mark. Kijk gewoon hoe het loopt. Beter dat je hem 1,5 keer per week ziet, dan helemaal niet, toch? Juist in de tussentijd kan je ontzettend naar elkaar verlangen en als jullie elkaar dan zien; spatten de vonken ervan af. Doe het gewoon rustig aan... en take love as it comes...
maandag 2 februari 2009 om 08:45
heel herkenbaar... mijn partner en ik woonde ook ruim 2 uur van elkaar af, maar inmiddels wonen we samen en gaat het super!
IK zou zeggen; volhouden! en uitkijken naar een toekomst samen met deze grote liefde!
Laat hem niet gaan als hij echt je ware is!
De afstand is vermoeiend en soms erg moeilijk, maar geef je ware niet op, omdat je hem minder vaak kan zien.
En denk er maar aan; sommige stelletjes moeten elkaar veel langer missen.. zoals sommige partners die soms voor 6 maanden naar een uitzend gebied moeten....om maar even een voorbeeld te geven...
blijf dicht bij je eigen gevoel!
IK zou zeggen; volhouden! en uitkijken naar een toekomst samen met deze grote liefde!
Laat hem niet gaan als hij echt je ware is!
De afstand is vermoeiend en soms erg moeilijk, maar geef je ware niet op, omdat je hem minder vaak kan zien.
En denk er maar aan; sommige stelletjes moeten elkaar veel langer missen.. zoals sommige partners die soms voor 6 maanden naar een uitzend gebied moeten....om maar even een voorbeeld te geven...
blijf dicht bij je eigen gevoel!
maandag 2 februari 2009 om 09:07
maandag 2 februari 2009 om 09:24
Wacht even, je zegt twee dingen:
1) Nu is het probleem de afstand
2) ik weet niet of mijn toekomstvisie (verhuizen naar joegoslavie) stroken met die van hem.
Punt 1 is geen probleem. Meer dagen is een luxe maar zoals het nu is, is het niet onoverkomelijk. Het is niet alsof je hem nooit ziet.
Punt 2 is kan wel een probleem worden. Als jullie toekomstvisie niet overeenkomt dan kan je daar beter vroeger dan later achterkomen. Heb je het daar wel eens met hem over gehad? Hoe hij staat tegenover emigreren?
1) Nu is het probleem de afstand
2) ik weet niet of mijn toekomstvisie (verhuizen naar joegoslavie) stroken met die van hem.
Punt 1 is geen probleem. Meer dagen is een luxe maar zoals het nu is, is het niet onoverkomelijk. Het is niet alsof je hem nooit ziet.
Punt 2 is kan wel een probleem worden. Als jullie toekomstvisie niet overeenkomt dan kan je daar beter vroeger dan later achterkomen. Heb je het daar wel eens met hem over gehad? Hoe hij staat tegenover emigreren?
maandag 2 februari 2009 om 10:03
Vier jaar geleden woonde ik in het uiterste noorden van Nederland en ontmoette ik een jongen uit het uiterste zuiden. Ondanks dat de afstand tussen ons meer dan drie uur openbaar vervoer betekende, liet ik me door hem van de sokken blazen.
Rationeel gezien vond ik het enorm lastig. Die ene nacht per week dat we samen waren, was geweldig. Maar de reistijd was lang en de tijd samen zo kort. Als ik hem niet zag ging ik twijfelen: was hij wel echt zo leuk? Ik had lang geleden al besloten dat ik nooit uit het noorden weg zou gaan. Had onze relatie wel toekomst? Of was al dat heen-en-weer-gereis niets meer dan zelfkwelling en uitstel van executie?
Ik besloot het aan te zien. We vonden elkaar geweldig en dat was voorlopig voldoende. Een jaar verstreek en mijn toekomstbeeld veranderde langzaam. Ik studeerde af, besloot dat ik wilde promoveren en zocht een aio-plaats, om het even waar. En ik vond een plaats; heel toevallig bij mijn lief .
Inmiddels zijn we twee jaar getrouwd, en nog steeds heel gelukkig. Yelena, maak je niet te druk. Het leven heeft er een handje van om goed uit te pakken, als het om de liefde gaat. Geniet gewoon!
Rationeel gezien vond ik het enorm lastig. Die ene nacht per week dat we samen waren, was geweldig. Maar de reistijd was lang en de tijd samen zo kort. Als ik hem niet zag ging ik twijfelen: was hij wel echt zo leuk? Ik had lang geleden al besloten dat ik nooit uit het noorden weg zou gaan. Had onze relatie wel toekomst? Of was al dat heen-en-weer-gereis niets meer dan zelfkwelling en uitstel van executie?
Ik besloot het aan te zien. We vonden elkaar geweldig en dat was voorlopig voldoende. Een jaar verstreek en mijn toekomstbeeld veranderde langzaam. Ik studeerde af, besloot dat ik wilde promoveren en zocht een aio-plaats, om het even waar. En ik vond een plaats; heel toevallig bij mijn lief .
Inmiddels zijn we twee jaar getrouwd, en nog steeds heel gelukkig. Yelena, maak je niet te druk. Het leven heeft er een handje van om goed uit te pakken, als het om de liefde gaat. Geniet gewoon!
maandag 2 februari 2009 om 10:07
Ik denk dat je vooral je emigratieplannen in 'n vroeg stadium kenbaar moet maken. Denk dat zelfs bij mensen die op zich wel willen emigreren, oost-europa nu niet bepaald bovenaan hun keuzelijstje staat. Die emigratiewens voor jou lijkt me 'n grotere dealbreaker dan een paar jaar moeten latten waarbij je elkaar zelfs elk weekend kunt zien.
maandag 2 februari 2009 om 10:14
Bedankt voor jullie antwoorden.
Het is gewoon dat ik erg een knuffeldier ben om het zo te zeggen. De reis (met de trein) is erg ver en dan zie je elkaar anderhalve dag. Dan weer afscheid nemen valt me erg zwaar.
Ik wil denk ik niet de rest van mijn leven in Nederland wonen. Wel voor een jaartje voor mijn master eventueel, maar erna? En hij moet opkrabbelen na een financieel fiasco en kan het ook niet maken te emigreren nu.
Ik vind het erg lastig en weet niet of ik het volhoud.
Het is gewoon dat ik erg een knuffeldier ben om het zo te zeggen. De reis (met de trein) is erg ver en dan zie je elkaar anderhalve dag. Dan weer afscheid nemen valt me erg zwaar.
Ik wil denk ik niet de rest van mijn leven in Nederland wonen. Wel voor een jaartje voor mijn master eventueel, maar erna? En hij moet opkrabbelen na een financieel fiasco en kan het ook niet maken te emigreren nu.
Ik vind het erg lastig en weet niet of ik het volhoud.
maandag 2 februari 2009 om 10:16
Als je dit niet volhoudt, vraag ik me inderdaad af of je relatie het gaat redden. Zulke grote offers hoef je niet te brengen meid! Ik heb mijn vriend wel eens ruim 3 maanden niet gezien en geloof me, ik ben ook een enorm 'knuffeldier'. Als je elkaar echt leuk vindt en echt voor elkaar gaat, heb je dat er makkelijk voor over.
maandag 2 februari 2009 om 10:19
Elninjoo, ik weet nog niet exact waar ik heen wil. Misschien terug naar mijn roots, misschien ergens anders heen...
Jente2, het is nog zo pril. Als je al een tijdje samen bent en iemand gaat op buitenlandse stage, dan is dat maar zo. Maar vanaf moment 1 al elkaar bijna niet kunnen zien, ik vraag me af of het werkt. En ik heb nu voor het eerst iemand die me volledig accepteert, dus dat is waardevol voor me.
Jente2, het is nog zo pril. Als je al een tijdje samen bent en iemand gaat op buitenlandse stage, dan is dat maar zo. Maar vanaf moment 1 al elkaar bijna niet kunnen zien, ik vraag me af of het werkt. En ik heb nu voor het eerst iemand die me volledig accepteert, dus dat is waardevol voor me.
maandag 2 februari 2009 om 10:23
quote:Yelena schreef op 02 februari 2009 @ 10:19:
Elninjoo, ik weet nog niet exact waar ik heen wil. Misschien terug naar mijn roots, misschien ergens anders heen...Dat vroeg ik niet. Ik vroeg of je hem al hebt verteld dat je in elk geval uit Nederland weg wilt? Dat zou voor mij 'n big issue zijn als 'n partner dat zou willen namelijk.
Elninjoo, ik weet nog niet exact waar ik heen wil. Misschien terug naar mijn roots, misschien ergens anders heen...Dat vroeg ik niet. Ik vroeg of je hem al hebt verteld dat je in elk geval uit Nederland weg wilt? Dat zou voor mij 'n big issue zijn als 'n partner dat zou willen namelijk.
maandag 2 februari 2009 om 10:46
Waarom meteen 3 jaar vooruit kijken, en niet gewoon genieten van de tijd die je nu met elkaar hebt?
Ik heb vanaf het begin van mijn relatie mijn vriend maar één keer per twee maanden gezien. (Afstand zo'n 1000 kilometer). Wij werkten ook om zo vaak mogelijk heen en weer te vliegen (terwijl we ook nog studeerden) Maar als het echt is tussen jullie, heb je dat ervoor over. En als je nu al zo twijfelt, is het misschien niet de juiste persoon voor je.
Ik heb vanaf het begin van mijn relatie mijn vriend maar één keer per twee maanden gezien. (Afstand zo'n 1000 kilometer). Wij werkten ook om zo vaak mogelijk heen en weer te vliegen (terwijl we ook nog studeerden) Maar als het echt is tussen jullie, heb je dat ervoor over. En als je nu al zo twijfelt, is het misschien niet de juiste persoon voor je.
Count your blessings...
maandag 2 februari 2009 om 10:52
quote:Yelena schreef op 02 februari 2009 @ 10:19:
Jente2, het is nog zo pril. Als je al een tijdje samen bent en iemand gaat op buitenlandse stage, dan is dat maar zo. Maar vanaf moment 1 al elkaar bijna niet kunnen zien, ik vraag me af of het werkt. En ik heb nu voor het eerst iemand die me volledig accepteert, dus dat is waardevol voor me.Anderhalve dag in de week is toch niet weinig? Ik denk dat je dat idee los moet laten. Juist omdat je elkaar nog niet zo goed kent vind ik dat nog best veel. Je hebt toch ook een eigen leven? Laat het los, geniet gewoon van jullie tijd samen en kijk hoe het loopt. Je hebt toch geen garanties voor de toekomst.
Jente2, het is nog zo pril. Als je al een tijdje samen bent en iemand gaat op buitenlandse stage, dan is dat maar zo. Maar vanaf moment 1 al elkaar bijna niet kunnen zien, ik vraag me af of het werkt. En ik heb nu voor het eerst iemand die me volledig accepteert, dus dat is waardevol voor me.Anderhalve dag in de week is toch niet weinig? Ik denk dat je dat idee los moet laten. Juist omdat je elkaar nog niet zo goed kent vind ik dat nog best veel. Je hebt toch ook een eigen leven? Laat het los, geniet gewoon van jullie tijd samen en kijk hoe het loopt. Je hebt toch geen garanties voor de toekomst.
maandag 2 februari 2009 om 11:41
Eens met Elninjoo. De afstand nu is nog wel te overbruggen, maar emigratie in de toekomst kon wel eens een lastige worden. Ik denk niet dat er heel veel mensen zomaar willen emigreren naar een Oostblok- of ander land.
Mijn vriend en ik hebben twee jaar gependeld over een afstnad van 180 km (een weekendrelatie hadden we), maar nu woont hij al weer 3 jaar bij mij. We hebben wel in het begin gepraat over een verhuizing van één van beiden. Want als verhuizen voor geen van beide een optie is, tja, dan hoef je er niet eens aan te beginnen.
Mijn vriend en ik hebben twee jaar gependeld over een afstnad van 180 km (een weekendrelatie hadden we), maar nu woont hij al weer 3 jaar bij mij. We hebben wel in het begin gepraat over een verhuizing van één van beiden. Want als verhuizen voor geen van beide een optie is, tja, dan hoef je er niet eens aan te beginnen.
maandag 2 februari 2009 om 11:43
Eens met Zwieber:
Probleem 1 is de reisafstand. Vervelend, maar niet onoverkomelijk.
Probleem 2 is je toekomstperspectief. Als je nú al zeker weet dat je niet in Nederland wilt blijven wonen, doe je er goed aan dat met 'Mark' te bespreken, zodat hij weet wat jouw plannen zijn en daar ook op kan reageren.
Probleem 1 is de reisafstand. Vervelend, maar niet onoverkomelijk.
Probleem 2 is je toekomstperspectief. Als je nú al zeker weet dat je niet in Nederland wilt blijven wonen, doe je er goed aan dat met 'Mark' te bespreken, zodat hij weet wat jouw plannen zijn en daar ook op kan reageren.
Peas on earth!
maandag 2 februari 2009 om 11:49
Elninjoo, ik heb het er over gehad. ja. Ik denk niet dat ik gelukkig kan zijn in Nederland. Ik heb ook niet heel mijn leven in Nederland gewoond, het voelt niet geheel als mijn thuis.
Misschien ben ik wel een zeur hoor. Maar ik heb ook vrienden in nederland die ik wil bezoeken, en dat is ook in het weekend. En mijn ouders wonen er ook. Verder heb ik in Leuven ook vrienden en feestjes. Dan blijven er zo weinig weekenden over, als ik er over nadenk. Ik ben bang dat ik, geheel onterecht, hem ga kwaljk nemen dat ik hen minder zie.
Mijn twijfel komt niet voort uit het feit dat hij niet de juiste persoon voor me is. Ik word niet snel verliefd, en heb al eerder relaties gehad op afstand. Maar dat deed me niet zoveel. Bij Mark is het anders, is mis hem zo dat het fysiek pijn doet.
Ik ben bereid consessies te doen, maar dat verwacht ik, om eerlijk te zijn, ook van hem. Ik wil best een aantal jaar, als ik eenmaal vrij ben om te gaan staan waar ik wil (na mijn studie dus hier), in Nederland wonen. Hij zou voor mij wel naar Amsterdam willen verhuizen (wat niet al te ver is van zijn huidige woonplaats). Maar tezijnertijd zou ik waarschijnlijk toch willen emigreren (alweer). Het hoeft niet per se naar ex-Joegoslavie te zijn. Ik begrijp best dat voor hem daar vrijwel geen kansen zijn. Maar een land als laten we zeggen Amerika, dat zou moeten kunnen.
Ik weet het niet. Het is beide mijn hart volgen. Mijn hart verlangt naar hem, maar ook naar de wereld intrekken.
Misschien ben ik wel een zeur hoor. Maar ik heb ook vrienden in nederland die ik wil bezoeken, en dat is ook in het weekend. En mijn ouders wonen er ook. Verder heb ik in Leuven ook vrienden en feestjes. Dan blijven er zo weinig weekenden over, als ik er over nadenk. Ik ben bang dat ik, geheel onterecht, hem ga kwaljk nemen dat ik hen minder zie.
Mijn twijfel komt niet voort uit het feit dat hij niet de juiste persoon voor me is. Ik word niet snel verliefd, en heb al eerder relaties gehad op afstand. Maar dat deed me niet zoveel. Bij Mark is het anders, is mis hem zo dat het fysiek pijn doet.
Ik ben bereid consessies te doen, maar dat verwacht ik, om eerlijk te zijn, ook van hem. Ik wil best een aantal jaar, als ik eenmaal vrij ben om te gaan staan waar ik wil (na mijn studie dus hier), in Nederland wonen. Hij zou voor mij wel naar Amsterdam willen verhuizen (wat niet al te ver is van zijn huidige woonplaats). Maar tezijnertijd zou ik waarschijnlijk toch willen emigreren (alweer). Het hoeft niet per se naar ex-Joegoslavie te zijn. Ik begrijp best dat voor hem daar vrijwel geen kansen zijn. Maar een land als laten we zeggen Amerika, dat zou moeten kunnen.
Ik weet het niet. Het is beide mijn hart volgen. Mijn hart verlangt naar hem, maar ook naar de wereld intrekken.
maandag 2 februari 2009 om 12:40
Als hij echt voor je wil gaan dan wacht hij wel op je, en dat zou jij ook moeten doen. Desnoods een baantje erbij zoeken om extra geld te verdienen zodat je hem of hij jou wat vaker kan opzoeken. Je moet er wel wat voor over hebben. Je bent door de week toch ook weleens een dag vrij ? Echte liefde overwint alle bruggen, maar dan moet je wel geduld hebben. Succes!
maandag 2 februari 2009 om 13:04
Het spijt me Yelena, maar ik ben het eens met Kapara. Jullie zien elkaar erg weekend, niet bepaald weinig. Mijn vriend en ik woonde 1700km uit elkaar, dat is pas veel! Dan zie je elkaar als je geluk hebt 1keer in de maand. En er zijn er veel meer op dit forum die een vriend hebben die in de VS/Zuid-Amerika/Afrika etc. wonen, die zien elkaar misschien eens in de drie maanden als ze geluk hebben. Ik begrijp dat je verliefd bent en dolgraag samen wil zijn, maar je overdrijft een beetje. (en ja mijn vriend en ik woonden van het begin af aan in verschillende landen, nu gelukkig samen, maar ik heb hem in 1 jaar tijd ongeveer 12keer gezien) Wat betreft je emigratiewens, ben ik het eens met de anderen: zo vroeg mogelijk erover hebben en kijken of jullie een oplossing hiervoor hebben die jullie beiden past. Als jullie echt zo goed bij elkaar passen en het zo goed voelt vinden jullie wel een oplossing.
maandag 2 februari 2009 om 14:25
Mereltje, we zien elkaar niet elk weekend. Hij heeft toch ook vrienden waar hij mee op stap wil? Of familie? En ik ook.
Ik vind dat hele vergelijken van kilometers er niet toe doen. Het gaat er bij mij om dat het heel erg pril is en dat het DAN juist erg lastig is. Als ik bij wijze van spreken een stage in Canada had gedaan, daar 4 maanden met een man samen was geweest en dan een lange-afstandsrelatie had gehad, dan had ik dat "makkelijker" gevonden.
En ja, ik heb wel vrienden en familie maar bij hem kan ik mezelf helemaal zijn. Eindelijk. Hij is geen god natuurlijk, maar het is me wel iets waard.
Ik zie mezelf gewoon niet voor de rest van mijn leven in Nederland wonen. Ik ben niet voor niets 'gevlucht'. Ik voel me er niet zo thuis. Is gewoon mijn gevoel. Sommige dingen zijn fantastisch en mijn carrierekansen zullen wel hoger zijn, maar ik wil, na een rotperiode, een nieuwe start maken. En ik ben een reiziger, een zigeuner.
Ik vind dat hele vergelijken van kilometers er niet toe doen. Het gaat er bij mij om dat het heel erg pril is en dat het DAN juist erg lastig is. Als ik bij wijze van spreken een stage in Canada had gedaan, daar 4 maanden met een man samen was geweest en dan een lange-afstandsrelatie had gehad, dan had ik dat "makkelijker" gevonden.
En ja, ik heb wel vrienden en familie maar bij hem kan ik mezelf helemaal zijn. Eindelijk. Hij is geen god natuurlijk, maar het is me wel iets waard.
Ik zie mezelf gewoon niet voor de rest van mijn leven in Nederland wonen. Ik ben niet voor niets 'gevlucht'. Ik voel me er niet zo thuis. Is gewoon mijn gevoel. Sommige dingen zijn fantastisch en mijn carrierekansen zullen wel hoger zijn, maar ik wil, na een rotperiode, een nieuwe start maken. En ik ben een reiziger, een zigeuner.
