Relaties
alle pijlers
Zwanger, man komt afspraken over taakverdeling niet na.
donderdag 22 augustus 2019 11:50
Ik ben op zoek naar ervaringen van andere vrouwen, niet perse naar oordelen van anderen.
Inmiddels ben ik 11 weken zwanger van mijn 1e kind. Mijn man en ik hebben ongeveer hetzelfde inkomen. Voordat ik zwanger werd hebben uitgebreid gesproken over hoe we de taken zouden verdelen etc. Een van de afspraken was dat man vanaf dat ik zwanger was niet meer in het buitenland zou werken en binnen NL max 2 uur reisafstand zou accepteren. Andere afspraak was ook dat we beiden 4 dagen zouden gaan werken.
Inmiddels heeft man aangegeven dat hij 5 dagen blijft werken. In de omgeving waar ik woon moet je helaas nu al de dagen aan de kinderopvang doorgeven. Hierdoor gaat ons kind straks 3 dagen naar de opvang ipv 2 dagen. Daar heb ik mijn inmiddels bij neergelegd. De andere dag komen mijn ouders oppassen bij ons thuis.
Nu heeft man een opdracht via werk op 1,5 uur enkele reis t/m februari vanaf september. Ik kan hem eigenlijk wel vermoorden, hoe bedenkt hij het! En als er files staan kan het nog meer worden dus 4 uur reistijd per dag, dus iedere dag minimaal 12 uur van huis of overnachten. Heb het gegeven voor kennisgeving aangenomen en gedacht kom er later wel op erug.
Na afspraken dat opdracht max 2 uur reistijd per dag zouden zijn en 4 dagen werken
schijnbaar niet meer geldig zijn,realiseer ik mij dat ik er straks waarschijnlijk veelal voorsta mijn kind. Ik ga mij heus wel redden, maar gewoon het idee dat we geen afspraken over zijn werk kunnen maken, maakt mij verdrietig.
Ik baal zo! Heb dit bij vriendinnen zien gebeuren en gezworen dat het mij niet zou overkomen, maar het gebeurd schijnbaar toch.
Ik zou graag in contact komen met andere vrouwen 32-36 uur werken en thuis (bijna) alles zelf moeten doen:
Hoe doen jullie dat?
Wat zijn goede tips?
Of hoe maak ik met mijn afspraken waar hij zich aan houdt?
PS hopelijk draait man nog bij of zie ik door hormonen alles negatief in, maar ben liever voorbereid.
Inmiddels ben ik 11 weken zwanger van mijn 1e kind. Mijn man en ik hebben ongeveer hetzelfde inkomen. Voordat ik zwanger werd hebben uitgebreid gesproken over hoe we de taken zouden verdelen etc. Een van de afspraken was dat man vanaf dat ik zwanger was niet meer in het buitenland zou werken en binnen NL max 2 uur reisafstand zou accepteren. Andere afspraak was ook dat we beiden 4 dagen zouden gaan werken.
Inmiddels heeft man aangegeven dat hij 5 dagen blijft werken. In de omgeving waar ik woon moet je helaas nu al de dagen aan de kinderopvang doorgeven. Hierdoor gaat ons kind straks 3 dagen naar de opvang ipv 2 dagen. Daar heb ik mijn inmiddels bij neergelegd. De andere dag komen mijn ouders oppassen bij ons thuis.
Nu heeft man een opdracht via werk op 1,5 uur enkele reis t/m februari vanaf september. Ik kan hem eigenlijk wel vermoorden, hoe bedenkt hij het! En als er files staan kan het nog meer worden dus 4 uur reistijd per dag, dus iedere dag minimaal 12 uur van huis of overnachten. Heb het gegeven voor kennisgeving aangenomen en gedacht kom er later wel op erug.
Na afspraken dat opdracht max 2 uur reistijd per dag zouden zijn en 4 dagen werken
schijnbaar niet meer geldig zijn,realiseer ik mij dat ik er straks waarschijnlijk veelal voorsta mijn kind. Ik ga mij heus wel redden, maar gewoon het idee dat we geen afspraken over zijn werk kunnen maken, maakt mij verdrietig. Ik baal zo! Heb dit bij vriendinnen zien gebeuren en gezworen dat het mij niet zou overkomen, maar het gebeurd schijnbaar toch.
Ik zou graag in contact komen met andere vrouwen 32-36 uur werken en thuis (bijna) alles zelf moeten doen:
Hoe doen jullie dat?
Wat zijn goede tips?
Of hoe maak ik met mijn afspraken waar hij zich aan houdt?
PS hopelijk draait man nog bij of zie ik door hormonen alles negatief in, maar ben liever voorbereid.
maandag 26 augustus 2019 16:35
Met elkaar in gesprek. En dan niet over aantallen werkuren of wie er als eerste promotie mag maken. Maar over hoop en verwachtingen. Wat je belangrijk vind voor je kind en voor elkaar. Wat je bereid bent daarvoor te doen en te laten. Over hoe de miskramen ervaren zijn en wat de impact daarvan (nog) is. Over hoe spannend het is een kind te krijgen en dat je geen idee hebt wat je te wachten staat. Laat staan als daar nog 2 verscheurde pubers bovenop komen. Over eerlijk durven zijn ook als dat je kwetsbaar maakt of als je bang bent dat de ander het er niet bij kan hebben. Zonder voor de ander te denken en alles in te vullen. Dit hele verhaal gaat niet om rationele afwegingen maar over emotionele hoop en angst en alle verwachtingen die daaraan verbonden zijn. Als je elkaar daarop vindt kom je er in de taakverdeling ook wel uit. Maar als een evt tweede kind onderdeel is van de onderhandelingen dan vraag ik me af hoe je in de opvoeding op een lijn moet komen.
maandag 26 augustus 2019 17:07
Dat van die pleegzorgvergoeding wist ik niet. Wij staan echt nog op 0.0.
Natuurlijk komt er veel bij kijken en wij weten totaal niet wat er op ons afkomt, ik ben net 11 zwanger van mijn 1e kind. Gelukkig hebben we nog een aantal jaren om dit voor te bereiden.
Tsja dat er een afwezige vader is en erg zieke moeder kunnen wij niks aan veranderen. Het enige wat wij kunnen doen is deze kinderen naar beste kunnen opvangen. Gelukkig komen kinderen al regelmatig bij ons en is het niet meteen. Maar het zal pittig worden, ik maak mij geen illusies qua dat. Ook qua toekomstverwachting voor ons is er opeens heel wat veranderd. Ik heb nooit gedacht dat ik meer dan 1 kind zou krijgen en over een paar jaar heb ik er opeens minimaal 3.
We nemen alle tips mee die hier worden gegeven. Man en ik zijn beiden erg rationeel en praten niet vaak genoeg over gevoelens, ook dat zullen we moeten leren. Zelf ben ik ook maar door gegaan na de miskramen, dat gebeurd nou eenmaal, het is een klompje cellen, niet zeuren etc.
Over pubers alleen laten: op de middelbare school had ik 1 vriendin waarvan de moeder was overleden toen zij 12 was, maar zij was 5 middagen per week alleen thuis (met een oudere broer) omdat vader moest werken om rond te kunnen komen. Natuurlijk zullen wij pubers niet na overlijden van hun moeder alleen laten, maar op langere termijn kunnen 14 t/m 18-jarigen prima van 3 uur to 5 uur alleen thuis zijn 3 dagen per week.
Natuurlijk komt er veel bij kijken en wij weten totaal niet wat er op ons afkomt, ik ben net 11 zwanger van mijn 1e kind. Gelukkig hebben we nog een aantal jaren om dit voor te bereiden.
Tsja dat er een afwezige vader is en erg zieke moeder kunnen wij niks aan veranderen. Het enige wat wij kunnen doen is deze kinderen naar beste kunnen opvangen. Gelukkig komen kinderen al regelmatig bij ons en is het niet meteen. Maar het zal pittig worden, ik maak mij geen illusies qua dat. Ook qua toekomstverwachting voor ons is er opeens heel wat veranderd. Ik heb nooit gedacht dat ik meer dan 1 kind zou krijgen en over een paar jaar heb ik er opeens minimaal 3.
We nemen alle tips mee die hier worden gegeven. Man en ik zijn beiden erg rationeel en praten niet vaak genoeg over gevoelens, ook dat zullen we moeten leren. Zelf ben ik ook maar door gegaan na de miskramen, dat gebeurd nou eenmaal, het is een klompje cellen, niet zeuren etc.
Over pubers alleen laten: op de middelbare school had ik 1 vriendin waarvan de moeder was overleden toen zij 12 was, maar zij was 5 middagen per week alleen thuis (met een oudere broer) omdat vader moest werken om rond te kunnen komen. Natuurlijk zullen wij pubers niet na overlijden van hun moeder alleen laten, maar op langere termijn kunnen 14 t/m 18-jarigen prima van 3 uur to 5 uur alleen thuis zijn 3 dagen per week.
dinsdag 27 augustus 2019 08:37
Leeuw, nog een ding dat ik je mee wil geven: overweeg om met je man een paar keer naar een goede therapeut te gaan. Niet omdat het slecht tussen jullie gaat, maar juist omdat het nu nog goed tussen jullie gaat met af en toe een miscommunicatie. Man en ik hebben dat ooit gedaan, toen om ons heen verschillende stellen gingen scheiden en wij ons realiseerden 'he, we zijn NU nog hartstikke gek op elkaar en hebben het goed, maar er gaan wel af en toe wat dingen fout in de communicatie, die op de lange termijn kunnen gaan schuren en van barstjes flinke kloven kunnen worden.' Dat heeft ons echt ONWIJS veel goed gedaan.
dinsdag 27 augustus 2019 09:08
Ik vraag me af hoe het komt dat een topic dat op 2 dagen tijd 30 blz bij mekaar sprokkelt, nu plots ook weer op 2 dagen tijd nog 'slechts' twee bladzijden verder is. Terwijl er toch heel belangrijke dingen zijn gezegd in de laatste posts van TO.
Is alles gezegd geworden of is iedereen murw na de inzending over het neefje en nichtje. Ik verbaas me er nog altijd over hoe TO tegenover de inzet en kinderwens van haar man stond, terwijl er in die eerste 30 blz met geen woord is gerept over het feit dat de toekomst voor dit gezin er helemaal niet gaat uitzien als: moeder, vader, 1, 2 of 3 kindjes en beiden hardwerkende en ambitieuze mensen.
Is alles gezegd geworden of is iedereen murw na de inzending over het neefje en nichtje. Ik verbaas me er nog altijd over hoe TO tegenover de inzet en kinderwens van haar man stond, terwijl er in die eerste 30 blz met geen woord is gerept over het feit dat de toekomst voor dit gezin er helemaal niet gaat uitzien als: moeder, vader, 1, 2 of 3 kindjes en beiden hardwerkende en ambitieuze mensen.
dinsdag 27 augustus 2019 09:22
Dat is heel goed advies, maar ik denk dat het ook heel goed en heel belangrijk is om je te realiseren dat een gelijke verdeling een inspanning van beiden is. Dat het niet normaal is dat de man een beetje doet en daarvoor applaus krijgt. Want om je heen krijg je nog heel vaak de boodschap mee, als vrouw, soms impliciet, soms expliciet, dat jij voor jullie kind moet zorgen en dat hij helpt. En ik zou ook expliciet bij mijn partner neerleggen dat ook hij zorg draagt en waakt voor die gelijke verdeling, omdat het ook in zijn belang is. Want als daarvoor waken alleen bij de vrouw ligt is dat weer een taak voor haar. Is zij de zeur. En om dat duidelijk af te spreken naast het diepere gesprek, dat lijkt me de beste optie.Ikeakrukje schreef: ↑26-08-2019 16:35Met elkaar in gesprek. En dan niet over aantallen werkuren of wie er als eerste promotie mag maken. Maar over hoop en verwachtingen. Wat je belangrijk vind voor je kind en voor elkaar. Wat je bereid bent daarvoor te doen en te laten. Over hoe de miskramen ervaren zijn en wat de impact daarvan (nog) is. Over hoe spannend het is een kind te krijgen en dat je geen idee hebt wat je te wachten staat. Laat staan als daar nog 2 verscheurde pubers bovenop komen. Over eerlijk durven zijn ook als dat je kwetsbaar maakt of als je bang bent dat de ander het er niet bij kan hebben. Zonder voor de ander te denken en alles in te vullen. Dit hele verhaal gaat niet om rationele afwegingen maar over emotionele hoop en angst en alle verwachtingen die daaraan verbonden zijn. Als je elkaar daarop vindt kom je er in de taakverdeling ook wel uit. Maar als een evt tweede kind onderdeel is van de onderhandelingen dan vraag ik me af hoe je in de opvoeding op een lijn moet komen.
dinsdag 27 augustus 2019 09:30
Die emotionele hoop, angst en verwachtingen zitten ook daarin. Of eigenlijk andersom: de taakverdeling is onderdeel van die verwachtingen. Daar kan angst bij zitten: angst dat de taakverdeling zo scheef komt te liggen dat je als vrouw geen kant meer op kunt bijvoorbeeld, omdat hij bv promotie wil maken.aikidoka schreef: ↑27-08-2019 09:22Dat is heel goed advies, maar ik denk dat het ook heel goed en heel belangrijk is om je te realiseren dat een gelijke verdeling een inspanning van beiden is. Dat het niet normaal is dat de man een beetje doet en daarvoor applaus krijgt. Want om je heen krijg je nog heel vaak de boodschap mee, als vrouw, soms impliciet, soms expliciet, dat jij voor jullie kind moet zorgen en dat hij helpt. En ik zou ook expliciet bij mijn partner neerleggen dat ook hij zorg draagt en waakt voor die gelijke verdeling, omdat het ook in zijn belang is. Want als daarvoor waken alleen bij de vrouw ligt is dat weer een taak voor haar. Is zij de zeur. En om dat duidelijk af te spreken naast het diepere gesprek, dat lijkt me de beste optie.
dinsdag 27 augustus 2019 09:52
Mee eens. Ik denk dus dat het helpt om je allebei bewust te zijn van de maatschappelijke verwachtingen en samen af te spreken om daar allebei voor te waken. Dat hebben wij vooraf ook niet goed gedaan hoor. Maar nu hebben we dat soort gesprekken meer. Helaas ziet mijn man het gedeeltelijk nog wel anders en vindt hij dat vrouwen hier en daar voorgetrokken worden qua carriere. Ik geloof dat zijn ervaringen echt zijn, maar ik geloof niet dat het standaard zo is. Maar hoe vaker ik hem vertel over wat ik meemaak qua opmerkingen in de richting van dat de opvang van ons kind mijn task is, hoe meer hij me gelooft op dit vlak. En dat helpt wel.Mevrouw75 schreef: ↑27-08-2019 09:30Die emotionele hoop, angst en verwachtingen zitten ook daarin. Of eigenlijk andersom: de taakverdeling is onderdeel van die verwachtingen. Daar kan angst bij zitten: angst dat de taakverdeling zo scheef komt te liggen dat je als vrouw geen kant meer op kunt bijvoorbeeld, omdat hij bv promotie wil maken.
dinsdag 27 augustus 2019 09:55
Dus jullie krijgen een kind, hij wil ineens toch niet minder werken. Dus komt er meer op jou bordje terecht dan op die van hem. Terwijl je dat anders had afgesproken.
En komen er ook nog 2 kindern van zijn zus bij. Terwijl hij niet minder wil werken.
Jij zit straks met 3 kinderen, waarvan 2 van zijn zus. Hij wil nu al jouw meer zorg toe duwen.
En hij voelt zich klem gezet??
En komen er ook nog 2 kindern van zijn zus bij. Terwijl hij niet minder wil werken.
Jij zit straks met 3 kinderen, waarvan 2 van zijn zus. Hij wil nu al jouw meer zorg toe duwen.
En hij voelt zich klem gezet??
dinsdag 27 augustus 2019 11:09
mammezel schreef: ↑27-08-2019 09:08Ik vraag me af hoe het komt dat een topic dat op 2 dagen tijd 30 blz bij mekaar sprokkelt, nu plots ook weer op 2 dagen tijd nog 'slechts' twee bladzijden verder is. Terwijl er toch heel belangrijke dingen zijn gezegd in de laatste posts van TO.
Is alles gezegd geworden of is iedereen murw na de inzending over het neefje en nichtje. Ik verbaas me er nog altijd over hoe TO tegenover de inzet en kinderwens van haar man stond, terwijl er in die eerste 30 blz met geen woord is gerept over het feit dat de toekomst voor dit gezin er helemaal niet gaat uitzien als: moeder, vader, 1, 2 of 3 kindjes en beiden hardwerkende en ambitieuze mensen.
Mijn persoonlijk perspectief op deze situatie, na de laatste post over het neefje en nichtje, is alleen maar ontmoedigend. Daar heeft TO weinig aan, het maakt de situatie alleen maar moeilijker. Dus behalve een welgemeend praktisch advies, kan ik niets meer zeggen dan 'sterkte'.
dinsdag 27 augustus 2019 11:32
[...]
moderatorviva wijzigde dit bericht op 27-08-2019 11:52
Reden: Ongepast
Reden: Ongepast
25.50% gewijzigd
Ik heb met je te doen Leeuw. Wat pittig allemaal. 
woensdag 28 augustus 2019 14:59
Leeuw32 schreef: ↑26-08-2019 17:07
Over pubers alleen laten: op de middelbare school had ik 1 vriendin waarvan de moeder was overleden toen zij 12 was, maar zij was 5 middagen per week alleen thuis (met een oudere broer) omdat vader moest werken om rond te kunnen komen. Natuurlijk zullen wij pubers niet na overlijden van hun moeder alleen laten, maar op langere termijn kunnen 14 t/m 18-jarigen prima van 3 uur to 5 uur alleen thuis zijn 3 dagen per week.
Het ligt aan hoe de kinderen zijn wanneer dat kan in mijn optiek.
Mijn moeder was alleen met 3 kinderen en zij werkte elke dag van half 8 tot 5.
Wij waren vanaf ons 10de in de pauze en na school een aantal uur alleen thuis en dat ging prima. Daarvoor gastouders maar dat werd te duur.
Wij deden thuis de was, afwas, stofzuigen zodat het vaak opgeruimd was en mijn moeder dan meteen met het eten kon beginnen.
Ik denk doordat wij op jonge leeftijd op zijn gegroeid dat iedereen mee moest helpen en zij ons kon laten zien waarom het belangrijk was, dat wij ook prima alleen thuis konden zijn.
Maar denk dat het echt verschilt per kind. Zal daar nu niet te druk om maken.
Heel veel sterkte met dit alles, ik vind het maar heftig.
Waarvan akte.
woensdag 28 augustus 2019 16:04
Naar verhaal, lastige situatie.Leeuw32 schreef: ↑25-08-2019 19:36
Nu springen wij ook al regelmatig bij, zowel financieel als met koken/poetsen/oppassen/mee naar ziekenhuis. Tot een half jaar geleden: door mijn aandoening had ik (samen met man) niet de energie om nog een 2e huishouden erbij te doen. Onze schoonmaakster is toen ook daar 1x in de week gaan schoonmaken. Op een gegeven moment heb ik toen geopperd dat schoonmoeder (die het goed heeft) ook financieel zou kunnen bijspringen. Man heeft dit schijnbaar anders geïnterpreteerd dan ik bedoelde.
HIj wil juist komend jaar graag nog 1 jaar heel hard proberen om zijn promotie binnen te halen, dit zou een significante salarisstijging betekenen. Op die manier kan hij ervoor zorgen dat wij straks zonder problemen 4 kinderen kunnen laten studeren. Hij wil namelijk niet dat “mijn” kinderen minder zouden krijgen omdat de ex van schoonzus zijn plichten verzaakt. Maar hij heeft niet bij de andere gevolgen stilgestaan en weet niet zo goed wat nu wijsheid is. Hij snapt nu ook dat dit op een andere manier ten kosten van onze kinderen gaat, maar dan niet qua geld, maar qua tijd. Afgelopen tijd heeft hij mij ontzien over deze zorgen, hij gunde mij een onbezorgde zwangerschap.
Wel de vraag; is de geldkwestie reëel of verschuilt hij zich hier achter? Als hij geen promotie maakt dan kunnen er geen 4 kinderen studeren? In eerste instantie vond hij het ook vervelend dat jij meer verdiende dan hij. En als het geld idd het probleem is, dan kan dit toch met schoonmoeder besproken worden, hoe zij hier in staat?
Ik snap het sowieso niet. Bij een promotie horen vaak meer verantwoordelijkheden dan je nu al hebt. Wordt 4 dagen werken dan niet alleen maar lastiger, vraag ik me af?
woensdag 28 augustus 2019 16:16
Momenteel zijn wij nog druk bezig met praten dus kan nog weinig zinnigs zeggen over de afloop. Maar het zijn goede gesprekken en ik vind het zelf ook nogal wat.
@kastanjez die ga ik zeker onthouden.
@poezi als vennoot zal mijn man zich niet meer hoeven te bewijzen en hij veel mogelijkheden om ‘s avonds werkzaamheden op te pakken. Tsja het extra geld is welkom met 3 of 4 kinderen die mogelijk gaan studeren. Ons doel is altijd geweest om de kinderen schuldenvrij af te laten studeren en 5 jaar collegegeld/boeken en kamerhuur voor hun te kunnen betalen. Maar inderdaad mogelijk kan schoonmoeder dit voor haar rekening nemen voor zover ik weet vind de andere zus het totaal geen probleem.
Iedereen verder bedankt voor de bijdrages.
@kastanjez die ga ik zeker onthouden.
@poezi als vennoot zal mijn man zich niet meer hoeven te bewijzen en hij veel mogelijkheden om ‘s avonds werkzaamheden op te pakken. Tsja het extra geld is welkom met 3 of 4 kinderen die mogelijk gaan studeren. Ons doel is altijd geweest om de kinderen schuldenvrij af te laten studeren en 5 jaar collegegeld/boeken en kamerhuur voor hun te kunnen betalen. Maar inderdaad mogelijk kan schoonmoeder dit voor haar rekening nemen voor zover ik weet vind de andere zus het totaal geen probleem.
Iedereen verder bedankt voor de bijdrages.
woensdag 28 augustus 2019 16:20
Wat dansen jullie vreemde dansjes... je houdt gewoon op met de schoonmaak betalen natuurlijk.
Het was al hardstikke lief dat jullie dat gedaan hebben, maar aangezien jullie nu die kids in huis gaan nemen ontzorg je al meer dan genoeg. Schoonma springt maar bij, financieel of met de handjes wapperend. Hoef je niet eens te vragen. Laat iedereen zich dat zelf bedenken anders heb jij het straks gedaan.
Jammer dat je aan je man moet uitleggen dat geld niet voor geluk staat of een gebrek aan zorgen, jees wat dom... neem me niet kwalijk. Hij moet er gewoon ZIJN. Of hoeveel miskramen wilde hij nog ontlopen? Je hoeft het voorlopig echt niet te hebben over nog een zwangerschap hoor, ik zou echt heel heel super kritisch gaan kijken naar hoe hij dit aan gaat pakken want ik heb er een heel heel hard hoofd in. Wat als je toch weer in verwachting raakt en het wordt een drieling ofzo...
Het was al hardstikke lief dat jullie dat gedaan hebben, maar aangezien jullie nu die kids in huis gaan nemen ontzorg je al meer dan genoeg. Schoonma springt maar bij, financieel of met de handjes wapperend. Hoef je niet eens te vragen. Laat iedereen zich dat zelf bedenken anders heb jij het straks gedaan.
Jammer dat je aan je man moet uitleggen dat geld niet voor geluk staat of een gebrek aan zorgen, jees wat dom... neem me niet kwalijk. Hij moet er gewoon ZIJN. Of hoeveel miskramen wilde hij nog ontlopen? Je hoeft het voorlopig echt niet te hebben over nog een zwangerschap hoor, ik zou echt heel heel super kritisch gaan kijken naar hoe hij dit aan gaat pakken want ik heb er een heel heel hard hoofd in. Wat als je toch weer in verwachting raakt en het wordt een drieling ofzo...
Lorem Ipsum
woensdag 28 augustus 2019 17:11
Turquasi de kinderen komen op zijn vroegst pas over 3 jaar, dus we hebben tijd om een en ander voor te bereiden. Als het nu zou zijn, zou ik echt gaan twijfelen. We hebben tijd nodig om er in te groeien. Zijn beiden nogal gewend aan ons “vrije” leventje zonder kinderen en de overgang naar een baby straks word al pittig, laat staan daar meteen 2 andere kinderen erbij.
Schoonmaakster hebben we gedaan omdat wij zelf een schoonmaakster hadden en we op een gegeven moment daar een dagdeel (of 2) bezig waren om de boel te runnen. Dat lukte met mijn migraine niet meer en heb ik ook gezegd. De kinderen moeten wat meer doen, zus zelf en 1x in de 2 weken een schoonmaakster. Schoonmoeder kan dat helaas fysiek niet meer, maar ze kan wel (meer) bijspringen.
De miskramen kan man op zich niks aan doen. Ik heb niks verteld want het was “maar” met 6 weken dus moest ik doorgaan van mezelf.
Schoonmaakster hebben we gedaan omdat wij zelf een schoonmaakster hadden en we op een gegeven moment daar een dagdeel (of 2) bezig waren om de boel te runnen. Dat lukte met mijn migraine niet meer en heb ik ook gezegd. De kinderen moeten wat meer doen, zus zelf en 1x in de 2 weken een schoonmaakster. Schoonmoeder kan dat helaas fysiek niet meer, maar ze kan wel (meer) bijspringen.
De miskramen kan man op zich niks aan doen. Ik heb niks verteld want het was “maar” met 6 weken dus moest ik doorgaan van mezelf.
zondag 22 december 2019 13:46
Na aanleiding van een ander topic maar eens een update....
Man had in ieder geval de ballen om het niet 5 weken voor de bevalling te zeggen.
Alles is inmiddels stuk rustiger:
Met schoonzus is alles nu beter geregeld en springt andere familie ook bij, kids komen nu nog 1x in de maand (soms een middagje aanwaaien) en indien nodig springt zus nu bij met een weekend.
Man heeft met gemeente geregeld dat er hulp is vanuit de WMO
Vooralsnog blijft man 5 dagen werken, maar is hij wel aan het solliciteren naar een baan dichtbij huis met betere tijden
Zelf begin ik na verlof met een andere functie waar ik meer moet reizen, man stond hierop omdat het een droomfunctie is en hij regelt dan alles.
Moeder komt niet in de kraam periode, behalve voor bezoekjes, man heeft maand vrij indien nodig en gaat het zelf bolwerken.
Ieder hier bedankt voor de tips: begin er vertrouwen in te krijgen dat het wel goed komt.
Man had in ieder geval de ballen om het niet 5 weken voor de bevalling te zeggen.
Alles is inmiddels stuk rustiger:
Met schoonzus is alles nu beter geregeld en springt andere familie ook bij, kids komen nu nog 1x in de maand (soms een middagje aanwaaien) en indien nodig springt zus nu bij met een weekend.
Man heeft met gemeente geregeld dat er hulp is vanuit de WMO
Vooralsnog blijft man 5 dagen werken, maar is hij wel aan het solliciteren naar een baan dichtbij huis met betere tijden
Zelf begin ik na verlof met een andere functie waar ik meer moet reizen, man stond hierop omdat het een droomfunctie is en hij regelt dan alles.
Moeder komt niet in de kraam periode, behalve voor bezoekjes, man heeft maand vrij indien nodig en gaat het zelf bolwerken.
Ieder hier bedankt voor de tips: begin er vertrouwen in te krijgen dat het wel goed komt.
woensdag 27 mei 2020 17:45
@sillenelle, prima....zoontje ligt even lekker op mij te slapen. Man werkt zolang zoontje niet naar de opvang gaat 4 dagen en ik werk tot die tijd 3 a 4 dagen, we hebben het gelukt dat de grootouders nu bijspringen. Man vindt het geweldig met zoontje en is soms nog gekker met hem dan ik. Hij staat erop om alles ook te doen en ik heb veel ruimte om mijn hobbies te blijven doen. Valt mij allemaal heel erg mee!
