Seks
alle pijlers
Minnaar deel 14
zondag 6 maart 2011 om 20:18
Kunnen jullie een minnaar hebben zonder er verliefd op te worden? Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo'n man, je hechten.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
dinsdag 17 mei 2011 om 23:49
@Sensual: nee, ik vind mailen ook niet ideaal, maar met stiekeme affaires is bellen en smsen vaak geen optie voor de gebondene, dat bedoelde ik eerder. Dan is mailen het minst "linke". Degene over wie ik het had was zelfs mailen niet een optie en zonder (leuk/spannend) contact (in welke vorm dan ook) begin ik niet aan zoiets.
*en nu ga ik echt slapen, haal de 8 uur al niet meer* truste!
*en nu ga ik echt slapen, haal de 8 uur al niet meer* truste!
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
dinsdag 17 mei 2011 om 23:54
Ik begreep wat je bedoelde Suzy! En ik geef aan dat het bij ons gelukkig wel mogelijk is, net zoals dat ik minnaar ook rustig in de chat kan hebben terwijl nr 1 hier naast me zit. Ik hoef over contact niet te liegen en te draaien. De vriendschap is bij nr1 wel bekend. En daarom kan er dus ook gewoon contact zijn wanneer wij dat willen.
woensdag 18 mei 2011 om 12:59
Hi....
Ik had al eerder gepost bij "Opbiechten verliefdheid aan mijn SV", en kreeg daar een hoop sh*t over mij heen.
Ik zal nog even mijn verhaal doen: Ik gebonden (relatie van een aantal jaar), hij ook gebonden. En we doen het met elkaar, sinds ruim een half jaar. Beide partijen zijn nogal verward geweest omdat we inderdaad allebei gevoelens kregen. We hebben in ieder geval afgesproken dat we nooit onze relatie opgeven, maar van elkaar genieten als het kan.
Ik probeer er nu mee om te gaan. Het gekke is, dat ik No 1 (echt never nooit niet) kwijt wil. Ik vind No 1 nog steeds ontzettend leuk, en een geweldige vent!!!
En No 2 vult me in bed zo goed aan. Gisteren weer een pot stomende sex gehad, ik was er helemaal high van. Een openbaring: nooit eerder meegemaakt, ik raakte bijna weg op n gegeven moment....
.
Het gekke is: voor ik No 2 weer zag, dacht ik echt dat ik het kon scheiden. En dat wil en moet ik ook van mezelf. Maar als ik bezig ben, is het zo sterk. Dan laat ik het toe (gevoelens). En dan denk ik weer, wat een geweldige vent (in bed dan...ik weet dat hij ook naar de wc gaat, scheten laat etc etc). En dat die spanning overal vanaf gaat.
Ik probeer het te scheiden, maar het is zooo moeilijk. Het moet, het moet, maar ik weet soms even niet hoe.
Ik wil genieten van de momenten die er samen zijn. En die zijn er veel (wekelijks). Hoe is het mogelijk dat de rest van de tijd "uit" te zetten. Die gevoelens (die nooit beantwoord worden in bepaalde zin, behalve als we samen zijn), te beteugelen.
Tips?
Ik hoop echt niet dat ik weer een hoop zedengepreek krijg, zoals bij mijn andere post. Ik heb er zo mijn redenen voor, en niemand bepaalt wat wel en niet kan in mijn leven (wat SV met zijn leven wil, is zijn zaak vind ik). Dit zijn mijn zaken.
Ik heb hier overigens al eens eerder gepost, toen hij op had gebiecht dat ie wel gevoelens had. Sindsdien staat het contact op een wat "lager" pitje, wat dus wel goed is heb ik gemerkt. Ook voor mijn eigen gevoelens, dat ik die kan beheersen.
Maar, hoe geniet je van elkaar, zonder dat het teveel de overhand gaat krijgen? Want dat wil ik niet. Dat betekent voor mij stoppen met No 2. No 1 mag nooit in gevaar komen.
Thx
Nice70
Ik had al eerder gepost bij "Opbiechten verliefdheid aan mijn SV", en kreeg daar een hoop sh*t over mij heen.
Ik zal nog even mijn verhaal doen: Ik gebonden (relatie van een aantal jaar), hij ook gebonden. En we doen het met elkaar, sinds ruim een half jaar. Beide partijen zijn nogal verward geweest omdat we inderdaad allebei gevoelens kregen. We hebben in ieder geval afgesproken dat we nooit onze relatie opgeven, maar van elkaar genieten als het kan.
Ik probeer er nu mee om te gaan. Het gekke is, dat ik No 1 (echt never nooit niet) kwijt wil. Ik vind No 1 nog steeds ontzettend leuk, en een geweldige vent!!!
En No 2 vult me in bed zo goed aan. Gisteren weer een pot stomende sex gehad, ik was er helemaal high van. Een openbaring: nooit eerder meegemaakt, ik raakte bijna weg op n gegeven moment....
.Het gekke is: voor ik No 2 weer zag, dacht ik echt dat ik het kon scheiden. En dat wil en moet ik ook van mezelf. Maar als ik bezig ben, is het zo sterk. Dan laat ik het toe (gevoelens). En dan denk ik weer, wat een geweldige vent (in bed dan...ik weet dat hij ook naar de wc gaat, scheten laat etc etc). En dat die spanning overal vanaf gaat.
Ik probeer het te scheiden, maar het is zooo moeilijk. Het moet, het moet, maar ik weet soms even niet hoe.
Ik wil genieten van de momenten die er samen zijn. En die zijn er veel (wekelijks). Hoe is het mogelijk dat de rest van de tijd "uit" te zetten. Die gevoelens (die nooit beantwoord worden in bepaalde zin, behalve als we samen zijn), te beteugelen.
Tips?
Ik hoop echt niet dat ik weer een hoop zedengepreek krijg, zoals bij mijn andere post. Ik heb er zo mijn redenen voor, en niemand bepaalt wat wel en niet kan in mijn leven (wat SV met zijn leven wil, is zijn zaak vind ik). Dit zijn mijn zaken.
Ik heb hier overigens al eens eerder gepost, toen hij op had gebiecht dat ie wel gevoelens had. Sindsdien staat het contact op een wat "lager" pitje, wat dus wel goed is heb ik gemerkt. Ook voor mijn eigen gevoelens, dat ik die kan beheersen.
Maar, hoe geniet je van elkaar, zonder dat het teveel de overhand gaat krijgen? Want dat wil ik niet. Dat betekent voor mij stoppen met No 2. No 1 mag nooit in gevaar komen.
Thx
Nice70
woensdag 18 mei 2011 om 13:26
Nounounou... we mogen wel tips geven maar geen kritiek dus? Ik snap dat je al een hoop shit over je heen hebt gekregen en ik snap ook dat dat niet leuk is maar je bent natuurlijk wel gewoon een vreemdgangster die dat op een forum zet hè? Dan kan een hoopje poep je niet bespaard blijven
Maar goed...
De enige die haar gevoelens kan beteugelen ben jij. Mijn minnaar en ik hebben ook gevoelens voor elkaar en daar praten we ook gewoon over. Ook met mijn man praat ik daar open over trouwens. Wat mij helpt om eea in perspectief te blijven zien is het besef dat wij elkaar als minnaars het allerbeste bieden. Hij ziet mij alleen op mijn voordeligst (eeh wel met pornocoupe, dat is iets minder voordelig) maar ik ben bij hem altijd vrolijk, heb geen ochtendhumeur, loop niet met een chagrijnig hoofd te stofzuigen, ze zeiken over de iets te dure koffie enz. enz.
Daarbij ben ik ook niet compleet blind voor zijn iets mindere kanten en denk toch met enige regelmaat "eeeh ik ben blij dat ik hier niet met jou mee hoef te dealen in de hoedanigheid van je nummer 1" (sorry kater, love you! )
Ik weet natuurlijk niet of dit soort inzichten jou ook kunnen helpen, het is gewoon heel lastig om gevoel wél deels toe te laten en op tijd op de rem te trappen...want als je moet remmen ging je al iets te hard.
Ik hoop dat (het hebben van) gevoelens wel bespreekbaar blijven tussen jullie, dan krijgt het lucht en dan lijkt het iets minder een issue.. denk ik.
Succes!
Maar goed...
De enige die haar gevoelens kan beteugelen ben jij. Mijn minnaar en ik hebben ook gevoelens voor elkaar en daar praten we ook gewoon over. Ook met mijn man praat ik daar open over trouwens. Wat mij helpt om eea in perspectief te blijven zien is het besef dat wij elkaar als minnaars het allerbeste bieden. Hij ziet mij alleen op mijn voordeligst (eeh wel met pornocoupe, dat is iets minder voordelig) maar ik ben bij hem altijd vrolijk, heb geen ochtendhumeur, loop niet met een chagrijnig hoofd te stofzuigen, ze zeiken over de iets te dure koffie enz. enz.
Daarbij ben ik ook niet compleet blind voor zijn iets mindere kanten en denk toch met enige regelmaat "eeeh ik ben blij dat ik hier niet met jou mee hoef te dealen in de hoedanigheid van je nummer 1" (sorry kater, love you! )
Ik weet natuurlijk niet of dit soort inzichten jou ook kunnen helpen, het is gewoon heel lastig om gevoel wél deels toe te laten en op tijd op de rem te trappen...want als je moet remmen ging je al iets te hard.
Ik hoop dat (het hebben van) gevoelens wel bespreekbaar blijven tussen jullie, dan krijgt het lucht en dan lijkt het iets minder een issue.. denk ik.
Succes!
woensdag 18 mei 2011 om 13:36
Hallo allemaal. Ik ben nieuw hier en lees al heel lang mee. Voel me nu geroepen om te reageren.
Ik (vrouw 40 +) ben een half jaar geleden vreemd gegaan na een huwelijk van meer dan 20 jaar.
Ik ben op sexueel vlak altijd teruggetrokken geweest. Ik vond het niet zo belangrijk en dan kwam er ook nog eens de sleur bij van een lange relatie. Toen ik die betreffende man ontmoette wist ik niet wat mij overkwam. Na een enorm spannende aanloop, heb ik die enorme stap genomen om sex te hebben met een andere man. Ik was ontzettend zenuwachtig en dacht dat het eenmalig zou blijven. Kon het achteraf thuis niet voor me houden en ging er kapot aan. Mijn man was helemaal kapot en na heel lang praten hadden wij besloten er het beste van te maken en te kiezen voor een open relatie. Niets moeilijkers dan je geliefde met iemand anders te delen.
Het grote probleem is echter wat nice70 al aangeeft hoe moeilijk het is die gevoelens voor die sv te scheiden. Ik kwam altijd meer te weten over hem en begon intense verbondenheid te voelen. Als ik met hem was, nam ik gevoel mee wat ik dus thuis kwijtraakte. Zo begon de verwijdering thuis. Maar ik wilde het zoooo graag laten werken dat ik er alles voor over had. Mijn man merkte dit ook en vroeg mij hier kritisch naar te kijken en te stoppen. Dit heb ik nu gedaan omdat ik alleen maar met mijn gevoel en gedachten bij die andere man bent en zo gaat dus een goed huwelijk naar de kl..... Het is ongelofelijk moeilijk en heb er veel verdriet van, maar het moet. Dus Nice70, natuurlijk veroordeel ik je niet, maar kijk goed uit wat je doet. Bij mij stromen de tranen over mijn wangen nu ik dit schrijf, want ik moet thuis weer mijn balans vinden en mijn vriend missen.
Ik (vrouw 40 +) ben een half jaar geleden vreemd gegaan na een huwelijk van meer dan 20 jaar.
Ik ben op sexueel vlak altijd teruggetrokken geweest. Ik vond het niet zo belangrijk en dan kwam er ook nog eens de sleur bij van een lange relatie. Toen ik die betreffende man ontmoette wist ik niet wat mij overkwam. Na een enorm spannende aanloop, heb ik die enorme stap genomen om sex te hebben met een andere man. Ik was ontzettend zenuwachtig en dacht dat het eenmalig zou blijven. Kon het achteraf thuis niet voor me houden en ging er kapot aan. Mijn man was helemaal kapot en na heel lang praten hadden wij besloten er het beste van te maken en te kiezen voor een open relatie. Niets moeilijkers dan je geliefde met iemand anders te delen.
Het grote probleem is echter wat nice70 al aangeeft hoe moeilijk het is die gevoelens voor die sv te scheiden. Ik kwam altijd meer te weten over hem en begon intense verbondenheid te voelen. Als ik met hem was, nam ik gevoel mee wat ik dus thuis kwijtraakte. Zo begon de verwijdering thuis. Maar ik wilde het zoooo graag laten werken dat ik er alles voor over had. Mijn man merkte dit ook en vroeg mij hier kritisch naar te kijken en te stoppen. Dit heb ik nu gedaan omdat ik alleen maar met mijn gevoel en gedachten bij die andere man bent en zo gaat dus een goed huwelijk naar de kl..... Het is ongelofelijk moeilijk en heb er veel verdriet van, maar het moet. Dus Nice70, natuurlijk veroordeel ik je niet, maar kijk goed uit wat je doet. Bij mij stromen de tranen over mijn wangen nu ik dit schrijf, want ik moet thuis weer mijn balans vinden en mijn vriend missen.
woensdag 18 mei 2011 om 13:55
@Nice, voor iedereen werkt het natuurlijk anders, maar voor mij werkt de truc om niet al te vaak te daten. Die 'high' van een date zakt vanzelf weer af. En na een tijdje kan ik weer nuchter tegen dingen aan kijken Bij wekelijks daten lijkt me dat veel moeilijker.
Timmie, welkom! Mooie posts. Maarreh, heb je al een visvergunning?
Fem, voor mij is het verschil tussen gedogen en een open relatie dat je beide echt achter die beslissing staat. Je gunt het elkaar allebei, hebt 'toestemming' van de ander. Dat wil niet meteen zeggen dat alle details dan meteen gedeeld worden.
Timmie, welkom! Mooie posts. Maarreh, heb je al een visvergunning?
Fem, voor mij is het verschil tussen gedogen en een open relatie dat je beide echt achter die beslissing staat. Je gunt het elkaar allebei, hebt 'toestemming' van de ander. Dat wil niet meteen zeggen dat alle details dan meteen gedeeld worden.
woensdag 18 mei 2011 om 14:10
Wie zit er dan in die ballotage-commissie?
Nice en As, heftig ja. Ik denk alleen niet dat gevoelens naar elkaar uitspreken ontnuchterend zal werken, meestal versterken ze elkaar alleen maar. En net als wat Zaaritee schreef, wekelijks daten zal het gevoel ook niet doen afnemen. Maar dat zal voor iedereen wel anders liggen.
Nice en As, heftig ja. Ik denk alleen niet dat gevoelens naar elkaar uitspreken ontnuchterend zal werken, meestal versterken ze elkaar alleen maar. En net als wat Zaaritee schreef, wekelijks daten zal het gevoel ook niet doen afnemen. Maar dat zal voor iedereen wel anders liggen.
woensdag 18 mei 2011 om 14:12
woensdag 18 mei 2011 om 14:12
Na altijd super monogaam te zijn gweest hebben wij na mijn vreemdgaan besloten er een open relatie van te maken en zo heeft mijn man ook iemand ontmoet. Helaas heeft hij dit door dit gebeuren ook moeten afbreken, want dat is natuurlijk een belangrijke regel. Doorgaan aan een kant werkt natuurlijk niet.
Mijn vriend heeft hier begrip voor maar hij vindt het ook heel moeilijk. Onze afspraakjes waren spannend en ik keek er altijd naar uit. Helaas had ik de dagen erna altijd last van mijn gevoelens waardoor ik thuis tekortschoot in het geven van aandacht en liefde.
Wij klikten gewoon heel goed op sexueel vlak en eerlijk is eerlijk:thuis is dat wat minder. Het voelt alsof ik weer "het gezapige leven"in moet.
Ik loop uiteindelijk het risico hem weer tegen het lijf te lopen en dan zal ik sterk in mijn schoenen moeten staan.
Ik voel een ontzettende neiging het contact weer te herstellen en weet dat ik dit mentaal niet aankan. Gevoelens van verliefdheid laten zich niet wegdrukken. Helaas zou een ander contact voor mij niet werken omdat ik alleen maar een dergelijke relatie met die betreffende sv zou willen. Ik stel me niet gemakkelijk open aan anderen. Het is moeilijk en je kunt er in je kringetje met niemand over praten. Iedereen zou zeggen : stel je niet aan of eigen schuld dikke bult.....
Mijn vriend heeft hier begrip voor maar hij vindt het ook heel moeilijk. Onze afspraakjes waren spannend en ik keek er altijd naar uit. Helaas had ik de dagen erna altijd last van mijn gevoelens waardoor ik thuis tekortschoot in het geven van aandacht en liefde.
Wij klikten gewoon heel goed op sexueel vlak en eerlijk is eerlijk:thuis is dat wat minder. Het voelt alsof ik weer "het gezapige leven"in moet.
Ik loop uiteindelijk het risico hem weer tegen het lijf te lopen en dan zal ik sterk in mijn schoenen moeten staan.
Ik voel een ontzettende neiging het contact weer te herstellen en weet dat ik dit mentaal niet aankan. Gevoelens van verliefdheid laten zich niet wegdrukken. Helaas zou een ander contact voor mij niet werken omdat ik alleen maar een dergelijke relatie met die betreffende sv zou willen. Ik stel me niet gemakkelijk open aan anderen. Het is moeilijk en je kunt er in je kringetje met niemand over praten. Iedereen zou zeggen : stel je niet aan of eigen schuld dikke bult.....
woensdag 18 mei 2011 om 14:31
Stew, als ik heel eerlijk ben, hebben mijn gevoelens ervoor gezorgd dat ik idd een relatie met die sv graag zou willen. Ik heb echter een goede man en twee kinderen.
Mijn vriend is ook getrouwd en kinderen. Alleen heeft hij thuis een minder goede relatie. En zoals dat nu eenmaal bij mannen schijnt te werken, kan hij het heel leuk vinden met mij en dan tevreden naar huis gaan zonder hier verder heftige gevoelens aan te verbinden. Dat schijnt dan toch weer iets vrouwelijks te zijn.
Ik dacht dat dit voor ons een "way of life" zou kunnen zijn, maar blijkbaar werkt het dus niet.
Mijn vriend is ook getrouwd en kinderen. Alleen heeft hij thuis een minder goede relatie. En zoals dat nu eenmaal bij mannen schijnt te werken, kan hij het heel leuk vinden met mij en dan tevreden naar huis gaan zonder hier verder heftige gevoelens aan te verbinden. Dat schijnt dan toch weer iets vrouwelijks te zijn.
Ik dacht dat dit voor ons een "way of life" zou kunnen zijn, maar blijkbaar werkt het dus niet.
woensdag 18 mei 2011 om 15:53
Goedemiddag allemaal,
Weer een paar nieuwe minnaars op het draadje zie ik, welkom Nice & Xxas.
Tja.... een 'head over heels' - verliefdheid waarbij de hormonen niet stoppen met door je lijf te gieren, is lastig te beteugelen thuis. (Ik ken 't, been there, done that, bought the T-shirt ! )
Als die verliefdheid er gewoon mag zijn, van jezelf en van je minnaar, dus dat je er gewoon over kunt praten met elkaar zonder rare verwachtingen te krijgen, dan kan het ook heel leuk zijn. De sex is intenser, de voorpret en napret is leuker en langer en het geeft je ook heerlijk veel energie.
Het gaat pas fout als je gaat zitten verlangen naar 'meer, meer, meer!!' en gaat fantaseren over een leven samen met minnaar. Dat is een gevarenzone die je emotioneel flink kan laten verongelukken, in dat geval is het dan ook gewoon beter om de relatie te beëindigen.
Voor mij werkt het ook om niet te vaak te daten, als we dat wekelijks zouden doen dan zou het me te veel in beslag gaan nemen, denk ik.
En wat voor mij ook werkt is dat ik heel gek ben op mijn huidige minnaar, maar er ook van overtuigd ben dat we er in een relatie niets van zouden bakken samen.... hahahaha. Zoals Rooss schrijft, in een normale relatie heb je te dealen met veel meer zaken dan lust en sex, en dan zou het goed kunnen dat we elkaar echt de koppen inslaan - zo verschillend als we zijn.
Dat maakt dus dat ik gewoon kan genieten van de (spaarzame) momenten die we samen kunnen zijn en dat ik vervolgens met evenveel plezier en toewijding weer thuis bij mijn lief kan zijn.
Een minnaar moet 'extra' zijn, iets toevoegen aan je bestaande leventje. Als het echter je plezier in je thuissituatie gaat bedreigen, dan kan je beter snel ophouden - hoe verdrietig ook.
Weer een paar nieuwe minnaars op het draadje zie ik, welkom Nice & Xxas.
Tja.... een 'head over heels' - verliefdheid waarbij de hormonen niet stoppen met door je lijf te gieren, is lastig te beteugelen thuis. (Ik ken 't, been there, done that, bought the T-shirt ! )
Als die verliefdheid er gewoon mag zijn, van jezelf en van je minnaar, dus dat je er gewoon over kunt praten met elkaar zonder rare verwachtingen te krijgen, dan kan het ook heel leuk zijn. De sex is intenser, de voorpret en napret is leuker en langer en het geeft je ook heerlijk veel energie.
Het gaat pas fout als je gaat zitten verlangen naar 'meer, meer, meer!!' en gaat fantaseren over een leven samen met minnaar. Dat is een gevarenzone die je emotioneel flink kan laten verongelukken, in dat geval is het dan ook gewoon beter om de relatie te beëindigen.
Voor mij werkt het ook om niet te vaak te daten, als we dat wekelijks zouden doen dan zou het me te veel in beslag gaan nemen, denk ik.
En wat voor mij ook werkt is dat ik heel gek ben op mijn huidige minnaar, maar er ook van overtuigd ben dat we er in een relatie niets van zouden bakken samen.... hahahaha. Zoals Rooss schrijft, in een normale relatie heb je te dealen met veel meer zaken dan lust en sex, en dan zou het goed kunnen dat we elkaar echt de koppen inslaan - zo verschillend als we zijn.
Dat maakt dus dat ik gewoon kan genieten van de (spaarzame) momenten die we samen kunnen zijn en dat ik vervolgens met evenveel plezier en toewijding weer thuis bij mijn lief kan zijn.
Een minnaar moet 'extra' zijn, iets toevoegen aan je bestaande leventje. Als het echter je plezier in je thuissituatie gaat bedreigen, dan kan je beter snel ophouden - hoe verdrietig ook.
woensdag 18 mei 2011 om 16:51
Hi
Met interesse jullie reacties gelezen. Inderdaad, ik zie echt wel dat mijn No 1 echt boven alles aan op No 1 staat zeg maar.... Ik kan enorm van hem genieten, met hem lachen, leuke dingen doen. We voelen elkaar aan, en hij is zo enorm lief voor mij. Ik geef dat never nooit niet op voor een ander.
Die gevoelens heb ik wel meer in de hand dan (pak 'm beet) een maand geleden. Ik besef heel goed hoe de vork in de steel zit. Mijn sv is een extraatje. Hij moet dat ook blijven, want het is inderdaad zo, zoals jullie ook al aangeven, dat in een relatie je ook elkaars minder leuke kanten ziet. Ik zie hem nu op zijn voordeligst.
Ik heb wel net als xxas ook het gevoel, dat hij rustig naar huis kan gaan, naar zijn leventje en het allemaal erg makkelijk achter zich laat. Typisch iets mannelijks. Die kunnen dit soort dingen toch erg goed scheiden. Ik verbaas mij daar echt over. Ik probeer dat nu ook te doen, en het lukt mij redelijk. Maar niet helemaal.
Het was vanmorgen heel heftig, die gevoelens en verlangens. Maar nu de dag vordert, ik druk ben met werk/kinderen, wordt het alweer minder nu ik afleiding heb. Ik probeer mij echt op andere dingen te focussen en te genieten als het moment daar is...
Overigens, over een open relatie. Ik heb er ook over nagedacht, en besproken met mijn No 1. Maar vooralsnog is het wat hem betreft niet bespreekbaar. Ik vind dat jammer, maar ik blijf er wel over in gesprek met hem.
Met interesse jullie reacties gelezen. Inderdaad, ik zie echt wel dat mijn No 1 echt boven alles aan op No 1 staat zeg maar.... Ik kan enorm van hem genieten, met hem lachen, leuke dingen doen. We voelen elkaar aan, en hij is zo enorm lief voor mij. Ik geef dat never nooit niet op voor een ander.
Die gevoelens heb ik wel meer in de hand dan (pak 'm beet) een maand geleden. Ik besef heel goed hoe de vork in de steel zit. Mijn sv is een extraatje. Hij moet dat ook blijven, want het is inderdaad zo, zoals jullie ook al aangeven, dat in een relatie je ook elkaars minder leuke kanten ziet. Ik zie hem nu op zijn voordeligst.
Ik heb wel net als xxas ook het gevoel, dat hij rustig naar huis kan gaan, naar zijn leventje en het allemaal erg makkelijk achter zich laat. Typisch iets mannelijks. Die kunnen dit soort dingen toch erg goed scheiden. Ik verbaas mij daar echt over. Ik probeer dat nu ook te doen, en het lukt mij redelijk. Maar niet helemaal.
Het was vanmorgen heel heftig, die gevoelens en verlangens. Maar nu de dag vordert, ik druk ben met werk/kinderen, wordt het alweer minder nu ik afleiding heb. Ik probeer mij echt op andere dingen te focussen en te genieten als het moment daar is...
Overigens, over een open relatie. Ik heb er ook over nagedacht, en besproken met mijn No 1. Maar vooralsnog is het wat hem betreft niet bespreekbaar. Ik vind dat jammer, maar ik blijf er wel over in gesprek met hem.
woensdag 18 mei 2011 om 17:01
woensdag 18 mei 2011 om 17:08
Misschien gaat het ook niet zozeer om wel of niet snel schakelen!
Soms WIL ik ook niet snel schakelen! Waarom niet lekker een paar dagen hangen in dat gelukzalige gevoel? Mag toch best!
Moet natuurlijk wel gezorgd en gewerkt kunnen worden, dat dan weer wel.. maar vertrouwen op jezelf, dat je je NR 1. weer de aandacht kunt geven die nodig is.... pfff, ik zit middenin deze belevenissen...
Soms WIL ik ook niet snel schakelen! Waarom niet lekker een paar dagen hangen in dat gelukzalige gevoel? Mag toch best!
Moet natuurlijk wel gezorgd en gewerkt kunnen worden, dat dan weer wel.. maar vertrouwen op jezelf, dat je je NR 1. weer de aandacht kunt geven die nodig is.... pfff, ik zit middenin deze belevenissen...
woensdag 18 mei 2011 om 17:16
Ja dat is heerlijk als je dat kunt. Blijven hangen en genieten. Natuurlijk mag dat best, als je de prioriteiten maar niet uit het oog verliest.
Ik heb dus gemerkt dat mijn relatie met No 1 dan daaronder lijdt, en dat wil ik niet. No 1 mag er onder geen beding onder lijden, iets van meekrijgen of merken. Ik hou van hem alleen het meest.
Ik heb dus gemerkt dat mijn relatie met No 1 dan daaronder lijdt, en dat wil ik niet. No 1 mag er onder geen beding onder lijden, iets van meekrijgen of merken. Ik hou van hem alleen het meest.
