Seks
alle pijlers
Minnaar deel 16
dinsdag 13 maart 2012 om 17:08
Kunnen jullie een minnaar hebben zonder er verliefd op te worden? Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo'n man, je hechten.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
And I wonder if I ever cross your mind, for me it happens all the time.
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen. Maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze; Vind jij een SV ook zo vervelend?
And I wonder if I ever cross your mind, for me it happens all the time.
vrijdag 30 maart 2012 om 13:04
Shanna, heb je wel eens met je man gesproken over een open relatie of wat als een van jullie twee in de situatie terecht zou komen waarin jij nu zit? Hebben jullie daar afspraken over?
Net als de anderen zeggen, nu je merkt dat het je zelf ook zo aan het twijfelen brengt en je tijdens jullie samenzijn ook de rem zo sterk voelde, lijkt het me geen gek plan om het thuis te bespreken. Misschien verdwijnt de magie van het stiekeme en is het juist prettig om er over te kunnen praten. Je hebt nog niets gedaan dat niet door de beugel kan en verliefd worden op iemand anders kan gebeuren, toch?
Net als de anderen zeggen, nu je merkt dat het je zelf ook zo aan het twijfelen brengt en je tijdens jullie samenzijn ook de rem zo sterk voelde, lijkt het me geen gek plan om het thuis te bespreken. Misschien verdwijnt de magie van het stiekeme en is het juist prettig om er over te kunnen praten. Je hebt nog niets gedaan dat niet door de beugel kan en verliefd worden op iemand anders kan gebeuren, toch?
vrijdag 30 maart 2012 om 13:12
Nop, ik ben weer oké, dank je. Een nachtje goed slapen doet wonderen! Gisteren kon ik bijna niet lopen van de spierpijn en dat is nu helemaal over!
Ben het eens met je laatste post. Als Shanna dit eigenlijk niet echt wil aangaan is het goed om het thuis te bespreken.
En toch... heb ik zomaar zo`n idee dat dit niet gaat gebeuren. Wellicht zit ik fout...
Ben het eens met je laatste post. Als Shanna dit eigenlijk niet echt wil aangaan is het goed om het thuis te bespreken.
En toch... heb ik zomaar zo`n idee dat dit niet gaat gebeuren. Wellicht zit ik fout...
vrijdag 30 maart 2012 om 13:25
quote:Rooss4 schreef op 30 maart 2012 @ 13:12:
Nop, ik ben weer oké, dank je. Een nachtje goed slapen doet wonderen! Gisteren kon ik bijna niet lopen van de spierpijn en dat is nu helemaal over!
Ben het eens met je laatste post. Als Shanna dit eigenlijk niet echt wil aangaan is het goed om het thuis te bespreken.
En toch... heb ik zomaar zo`n idee dat dit niet gaat gebeuren. Wellicht zit ik fout...
He, gelukkig maar! Fijn dat het bij een avondje nietzolekker is gebleven!
Ja.. dat denk ik ook eigenlijk niet... Als je eenmaal getriggerd bent, is het moeilijk om die stap terug te doen en niet van de piste af te gaan. Of om het ineens thuis op tafel te gooien (maar dat hangt ook van je relatie af, denk ik).
Maar ergens, als je tijdens een eerste afspraak waar wel vanalles had kunnen gebeuren, niets doet/durft/wilt, is dat toch een signaal dat het nog niet helemaal oke zit in je geweten en de drempel er nog levenshoog ligt.
Gek eigenlijk, dat het zo moeilijk is om er voor weg te lopen. Zelf heb ik destijds ook wel een maand of twee in opbouw naar vreemdgaan gezeten. Geen haar op mijn hoofd die er aan gedacht heeft om er voor te kiezen er niet in mee te gaan, ik wilde hem! Hoe dan ook!
Terwijl er ook genoeg mensen zijn die er voor kiezen om er niets mee te doen, of die nooit voor een keuze optie komen te staan.
Nop, ik ben weer oké, dank je. Een nachtje goed slapen doet wonderen! Gisteren kon ik bijna niet lopen van de spierpijn en dat is nu helemaal over!
Ben het eens met je laatste post. Als Shanna dit eigenlijk niet echt wil aangaan is het goed om het thuis te bespreken.
En toch... heb ik zomaar zo`n idee dat dit niet gaat gebeuren. Wellicht zit ik fout...
He, gelukkig maar! Fijn dat het bij een avondje nietzolekker is gebleven!
Ja.. dat denk ik ook eigenlijk niet... Als je eenmaal getriggerd bent, is het moeilijk om die stap terug te doen en niet van de piste af te gaan. Of om het ineens thuis op tafel te gooien (maar dat hangt ook van je relatie af, denk ik).
Maar ergens, als je tijdens een eerste afspraak waar wel vanalles had kunnen gebeuren, niets doet/durft/wilt, is dat toch een signaal dat het nog niet helemaal oke zit in je geweten en de drempel er nog levenshoog ligt.
Gek eigenlijk, dat het zo moeilijk is om er voor weg te lopen. Zelf heb ik destijds ook wel een maand of twee in opbouw naar vreemdgaan gezeten. Geen haar op mijn hoofd die er aan gedacht heeft om er voor te kiezen er niet in mee te gaan, ik wilde hem! Hoe dan ook!
Terwijl er ook genoeg mensen zijn die er voor kiezen om er niets mee te doen, of die nooit voor een keuze optie komen te staan.
Vrouwen zijn dan meteen vies en h**r enzo, terwijl mannen de held zijn. Slaat natuurlijk nergens op.
vrijdag 30 maart 2012 om 13:30
Iedereen bedankt voor de feedback.
Ik heb ervaring met een open relatie, niet in dit huwelijk maar in de lange relatie die ik daarvoor had. Het is me niet goed bevallen, achteraf gezien was het het begin van het einde. Nu zie ik het al helemaal niet voor me, om verschillende redenen, waaronder het karakter en de levensvisie van mijn man. Wij hebben geen afspraken gemaakt over als we in een dergelijke situatie terecht zouden komen. Misschien naïef maar ik had niet gedacht dat dit een issue zou worden. We hebben de intentie uitgesproken om bij elkaar te blijven en hebben verder nooit scenario's besproken.
Ik moet erkennen dat ik bang ben om het te bespreken met mijn man, onder meer omdat ik bang ben om hem te kwetsen. Er is strikt gezien niets gebeurd wat niet door de beugel kan maar mijn gedachten zijn al zo met me op de loop gegaan dat ik dat zelf helemaal niet zo zie en eigenlijk vind dat ik al ruimschoots een grens overschreden heb. Het voelt tegelijkertijd ook weer niet goed om erover te zwijgen. Ik heb me de laatste maand naar mijn idee ook zo anders gedragen dat ik me al zit af te vragen of hij daar niets van merkt. Misschien haalt bespreken de scherpe kantjes ervan af maar ik voel enorm veel weerstand om dat te doen.
Overigens spreken jullie van verliefdheid, Noppies en Allegaartje, maar ik zou het zelf niet zo noemen. Ik heb helemaal geen aanknopingspunten met deze man, het is puur lichamelijk. Ik heb geen fantasieën over een leven met hem opbouwen of activiteiten met hem ontplooien (behalve seks).
Het is confronterend voor mij dat mensen in dit topic met ervaring op het minnaarvlak (daar ga ik maar even van uit) mij adviseren om er niet aan te beginnen. Voor mij zegt dat een hoop. Dat de lusten uiteindelijk niet opwegen tegen de lasten, bijvoorbeeld.
quote:Rooss4 schreef op 30 maart 2012 @ 11:23: Aantrekkingskracht is een allesoverheersend ding en je gaat hier gehoor aan geven, het zal sterker zijn dan jezelf.Misschien heb je gelijk. Ik zie dat scenario zelf ook wel voor me. Vooralsnog ga ik geen overhaaste dingen doen. Als ik hier al aan ga beginnen dan moet het een weloverwogen keuze zijn. Ik ben nu niet in staat om die te maken.
Ik heb ervaring met een open relatie, niet in dit huwelijk maar in de lange relatie die ik daarvoor had. Het is me niet goed bevallen, achteraf gezien was het het begin van het einde. Nu zie ik het al helemaal niet voor me, om verschillende redenen, waaronder het karakter en de levensvisie van mijn man. Wij hebben geen afspraken gemaakt over als we in een dergelijke situatie terecht zouden komen. Misschien naïef maar ik had niet gedacht dat dit een issue zou worden. We hebben de intentie uitgesproken om bij elkaar te blijven en hebben verder nooit scenario's besproken.
Ik moet erkennen dat ik bang ben om het te bespreken met mijn man, onder meer omdat ik bang ben om hem te kwetsen. Er is strikt gezien niets gebeurd wat niet door de beugel kan maar mijn gedachten zijn al zo met me op de loop gegaan dat ik dat zelf helemaal niet zo zie en eigenlijk vind dat ik al ruimschoots een grens overschreden heb. Het voelt tegelijkertijd ook weer niet goed om erover te zwijgen. Ik heb me de laatste maand naar mijn idee ook zo anders gedragen dat ik me al zit af te vragen of hij daar niets van merkt. Misschien haalt bespreken de scherpe kantjes ervan af maar ik voel enorm veel weerstand om dat te doen.
Overigens spreken jullie van verliefdheid, Noppies en Allegaartje, maar ik zou het zelf niet zo noemen. Ik heb helemaal geen aanknopingspunten met deze man, het is puur lichamelijk. Ik heb geen fantasieën over een leven met hem opbouwen of activiteiten met hem ontplooien (behalve seks).
Het is confronterend voor mij dat mensen in dit topic met ervaring op het minnaarvlak (daar ga ik maar even van uit) mij adviseren om er niet aan te beginnen. Voor mij zegt dat een hoop. Dat de lusten uiteindelijk niet opwegen tegen de lasten, bijvoorbeeld.
quote:Rooss4 schreef op 30 maart 2012 @ 11:23: Aantrekkingskracht is een allesoverheersend ding en je gaat hier gehoor aan geven, het zal sterker zijn dan jezelf.Misschien heb je gelijk. Ik zie dat scenario zelf ook wel voor me. Vooralsnog ga ik geen overhaaste dingen doen. Als ik hier al aan ga beginnen dan moet het een weloverwogen keuze zijn. Ik ben nu niet in staat om die te maken.
vrijdag 30 maart 2012 om 13:47
Shanna, dat verliefd zijn heb ik idd zelf erbij bedacht, lees ik nu terug .
Miss ook omdat mij dat 'makkelijker' te bespreken zou lijken dan puur alleen lichamelijke aantrekkingskracht.
Persoonlijk kan ik alleen zeggen dat ik het gedaan heb, dat het kort duurde en dat het voor mij de druppel in de relatie-emmer was en ik de relatie verbroken heb. Voor mij was het stiekeme niet echt een succes en het kwam binnen no time uit. Ik ben nogal een kluns soms .
In een volgende relatie zou ik er voor weglopen, hoe moeilijk het ook zou zijn (en dat dat moeilijk is, kan ik me onwijs goed voorstellen!).
Met mijn minnaar heb ik het er ook vaak over gehad. Tussen leren kennen en elkaar zien zat nog een beste periode en ik heb vaak tegen heb gezegd dat als hij wilde stoppen, me niet wilde zien enz, dat ik daar alle begrip voor zou hebben. Hij kon niet meer terug, zei hij, het was nu al zover een grens over, dat stoppen voordat er iets gebeurd was, niet meer kon.
Misschien ligt het keuzemoment ook wel al ver daarvoor, dat je op een gegeven moment niet meer terug kunt, ook al weet je dat dat eigenlijk zou moeten.
En is dat keuzemoment nogal onopvallend klein, waardoor je er door de emoties en verlangens ineens overheen dendert. Ik weet het niet..
Minnaar heeft na onze eerste date ook echt buikpijn gehad, was er ziek van. Ik wilde toen stoppen, maar na een dagje bijkomen, was er van dat schuldgevoel niet veel meer over en we hebben nog steeds contact.
Wat je vertelt over jullie samenzijn, vind ik opvallend en ik vind het oprecht bewonderenswaardig hoe goed je jezelf hebt kunnen beheersen. Wij lagen op de eerste date binnen vijf minuten al half ontkleed op de keukentafel .
Miss ook omdat mij dat 'makkelijker' te bespreken zou lijken dan puur alleen lichamelijke aantrekkingskracht.
Persoonlijk kan ik alleen zeggen dat ik het gedaan heb, dat het kort duurde en dat het voor mij de druppel in de relatie-emmer was en ik de relatie verbroken heb. Voor mij was het stiekeme niet echt een succes en het kwam binnen no time uit. Ik ben nogal een kluns soms .
In een volgende relatie zou ik er voor weglopen, hoe moeilijk het ook zou zijn (en dat dat moeilijk is, kan ik me onwijs goed voorstellen!).
Met mijn minnaar heb ik het er ook vaak over gehad. Tussen leren kennen en elkaar zien zat nog een beste periode en ik heb vaak tegen heb gezegd dat als hij wilde stoppen, me niet wilde zien enz, dat ik daar alle begrip voor zou hebben. Hij kon niet meer terug, zei hij, het was nu al zover een grens over, dat stoppen voordat er iets gebeurd was, niet meer kon.
Misschien ligt het keuzemoment ook wel al ver daarvoor, dat je op een gegeven moment niet meer terug kunt, ook al weet je dat dat eigenlijk zou moeten.
En is dat keuzemoment nogal onopvallend klein, waardoor je er door de emoties en verlangens ineens overheen dendert. Ik weet het niet..
Minnaar heeft na onze eerste date ook echt buikpijn gehad, was er ziek van. Ik wilde toen stoppen, maar na een dagje bijkomen, was er van dat schuldgevoel niet veel meer over en we hebben nog steeds contact.
Wat je vertelt over jullie samenzijn, vind ik opvallend en ik vind het oprecht bewonderenswaardig hoe goed je jezelf hebt kunnen beheersen. Wij lagen op de eerste date binnen vijf minuten al half ontkleed op de keukentafel .
vrijdag 30 maart 2012 om 13:51
quote:noppies schreef op 30 maart 2012 @ 13:25:Maar ergens, als je tijdens een eerste afspraak waar wel vanalles had kunnen gebeuren, niets doet/durft/wilt, is dat toch een signaal dat het nog niet helemaal oke zit in je geweten en de drempel er nog levenshoog ligt.
Ja, nou, zo is het dus helemaal. Het zit helemaal niet oké in mijn geweten en de drempel ligt inderdaad nog hoog. Hoger zelfs dan de tweede keer toen we elkaar zagen. Dat was heel kort, een kwartiertje, en in het openbaar, maar op dat moment was ik er eigenlijk helemaal zeker van dat we ooit seks zouden hebben.
In de tussentijd sloeg mijn geweten toe en heb ik me van dat idee geprobeerd af te sluiten. De vorige keer dat we elkaar zagen (de derde keer) ben ik er ook heen gegaan met de insteek dat ik hem op afstand zou houden. Nu heb ik daar ergens spijt van.
Goed, ik kan er wel in rondjes over blijven redeneren maar dat doe ik niet. Het is weekend en familietijd dus ik schuif het maar weer naar achteren.
Ja, nou, zo is het dus helemaal. Het zit helemaal niet oké in mijn geweten en de drempel ligt inderdaad nog hoog. Hoger zelfs dan de tweede keer toen we elkaar zagen. Dat was heel kort, een kwartiertje, en in het openbaar, maar op dat moment was ik er eigenlijk helemaal zeker van dat we ooit seks zouden hebben.
In de tussentijd sloeg mijn geweten toe en heb ik me van dat idee geprobeerd af te sluiten. De vorige keer dat we elkaar zagen (de derde keer) ben ik er ook heen gegaan met de insteek dat ik hem op afstand zou houden. Nu heb ik daar ergens spijt van.
Goed, ik kan er wel in rondjes over blijven redeneren maar dat doe ik niet. Het is weekend en familietijd dus ik schuif het maar weer naar achteren.
vrijdag 30 maart 2012 om 13:55
quote:noppies schreef op 30 maart 2012 @ 13:47:
Wat je vertelt over jullie samenzijn, vind ik opvallend en ik vind het oprecht bewonderenswaardig hoe goed je jezelf hebt kunnen beheersen. Wij lagen op de eerste date binnen vijf minuten al half ontkleed op de keukentafel .
Tja, er was geen keukentafel en de uren dat we alleen waren, konden we makkelijk betrapt worden dus ik denk wel dat dat hielp
Dat wat je schrijft van die buikpijn (ik had dat volgens mij al eerder gelezen) zou mij ook kunnen overkomen.
Verder heel veel dank voor je reactie, ik moet die even goed op me laten inwerken merk ik.
Wat je vertelt over jullie samenzijn, vind ik opvallend en ik vind het oprecht bewonderenswaardig hoe goed je jezelf hebt kunnen beheersen. Wij lagen op de eerste date binnen vijf minuten al half ontkleed op de keukentafel .
Tja, er was geen keukentafel en de uren dat we alleen waren, konden we makkelijk betrapt worden dus ik denk wel dat dat hielp
Dat wat je schrijft van die buikpijn (ik had dat volgens mij al eerder gelezen) zou mij ook kunnen overkomen.
Verder heel veel dank voor je reactie, ik moet die even goed op me laten inwerken merk ik.
vrijdag 30 maart 2012 om 13:56
quote:shannamoakler schreef op 30 maart 2012 @ 13:30:
Vooralsnog ga ik geen overhaaste dingen doen. Als ik hier al aan ga beginnen dan moet het een weloverwogen keuze zijn. Ik ben nu niet in staat om die te maken.
Ik hoop dat je verstand sterker zal blijven dan gevoel. Misschien is het zelf contact moeten zoeken dan wel een hele goede drempel!
Aantrekkingskracht, spanning of hoe je ook noemen wilt is een sterk ding. Als je erin meegaat kunnen verliefde gevoelens ineens toeslaan. Ook als die persoon in het niets lijkt op de mannen waar je normaal voor valt. Het feit dat je samen iets deelt wat niet kan, elkaar helemaal geweldig vindt en daar dus vanalles bij gaat voelen en je het niet kan of wil stoppen, maakt dat je wat er tussen jullie speelt anders gaat beleven. Dat maakt het ook verslavend. Tenminste dat kan.
Dus ja, verstandig om er nog even over na te denken en geen contact te zoeken. Maar wij weten allemaal hoe lastig dat is...
Vooralsnog ga ik geen overhaaste dingen doen. Als ik hier al aan ga beginnen dan moet het een weloverwogen keuze zijn. Ik ben nu niet in staat om die te maken.
Ik hoop dat je verstand sterker zal blijven dan gevoel. Misschien is het zelf contact moeten zoeken dan wel een hele goede drempel!
Aantrekkingskracht, spanning of hoe je ook noemen wilt is een sterk ding. Als je erin meegaat kunnen verliefde gevoelens ineens toeslaan. Ook als die persoon in het niets lijkt op de mannen waar je normaal voor valt. Het feit dat je samen iets deelt wat niet kan, elkaar helemaal geweldig vindt en daar dus vanalles bij gaat voelen en je het niet kan of wil stoppen, maakt dat je wat er tussen jullie speelt anders gaat beleven. Dat maakt het ook verslavend. Tenminste dat kan.
Dus ja, verstandig om er nog even over na te denken en geen contact te zoeken. Maar wij weten allemaal hoe lastig dat is...
vrijdag 30 maart 2012 om 14:23
Even uithuilen.
Nr. 2 gaat morgen op vakantie en is nu retedruk op werk. Heb gisteren en vandaag (tot nu toe) weinig contact gehad.
We hadden half-en-half eind van de middag afgesproken, maar ik heb afgezegd. Eerst maar 'ns kijken hoe hij er na zijn vakantie instaat, 't zou niet de eerste keer zijn dat zijn schuldgevoel gaat opspelen...
Nr. 2 gaat morgen op vakantie en is nu retedruk op werk. Heb gisteren en vandaag (tot nu toe) weinig contact gehad.
We hadden half-en-half eind van de middag afgesproken, maar ik heb afgezegd. Eerst maar 'ns kijken hoe hij er na zijn vakantie instaat, 't zou niet de eerste keer zijn dat zijn schuldgevoel gaat opspelen...
vrijdag 30 maart 2012 om 16:33
quote:shannamoakler schreef op 30 maart 2012 @ 13:30:
Het is confronterend voor mij dat mensen in dit topic met ervaring op het minnaarvlak (daar ga ik maar even van uit) mij adviseren om er niet aan te beginnen. Voor mij zegt dat een hoop. Dat de lusten uiteindelijk niet opwegen tegen de lasten, bijvoorbeeld.
.
Ik zal je ook adviseren er niet aan te beginnen, dat neemt niet weg dat ik blij ben dat ik het heb meegemaakt....snap je hem nog?
Op dit moment merk ik dat ik iets heb gedaan richting mijn nummer 1 wat ik nooooit meer kan terug draaien, dit schuldgevoel kan ik ook nog eens niet met hem delen, of met iemand anders, dit maakt het, vind ik, best een eenzame ervaring.
Toen ik met nr 2 in contact kwam, was dát allesoverheersend op dat moment, en wilde ik het echt heel graag meemaken allemaal. ik heb dus wel de spannende dates gehad, het oeverloze gechat, ik wilde graag weer weten hoe het was, om met een andere man seks te hebben. ik was weer zo geil, zo geil was ik in geen jaren meer geweest....de hele dag dat heerlijke geile gevoel. ik kon het niet tegen houden het moest gebeuren! Het is gebeurd!
en nu, nu is het gestopt, nu moet ik het een plek geven, geen contact met nr 2, op mijn handjes zitten om geen contact op te nemen, misschien niet echt verliefd op hem geweest, maar wel verliefd op het gevoel wat erbij hoorde! (verliefd verlust whatever)
het gevoel was zo verslavend.....en de afkick verschijnselen zijn mij zo tegen gevallen......oke dat is misschien nog maar tijdelijk, misschien moet je het daarom niet, niet doen, maar als je eigenlijk je partner niet wilt bedriegen......doe het dan NIET.
want gedane zaken nemen geen keer, en ik moet nog maar zien wat het met mij doet op termijn.
p.s. ik heb ook mijn e-mailadres in mijn profiel geplaatst.
Het is confronterend voor mij dat mensen in dit topic met ervaring op het minnaarvlak (daar ga ik maar even van uit) mij adviseren om er niet aan te beginnen. Voor mij zegt dat een hoop. Dat de lusten uiteindelijk niet opwegen tegen de lasten, bijvoorbeeld.
.
Ik zal je ook adviseren er niet aan te beginnen, dat neemt niet weg dat ik blij ben dat ik het heb meegemaakt....snap je hem nog?
Op dit moment merk ik dat ik iets heb gedaan richting mijn nummer 1 wat ik nooooit meer kan terug draaien, dit schuldgevoel kan ik ook nog eens niet met hem delen, of met iemand anders, dit maakt het, vind ik, best een eenzame ervaring.
Toen ik met nr 2 in contact kwam, was dát allesoverheersend op dat moment, en wilde ik het echt heel graag meemaken allemaal. ik heb dus wel de spannende dates gehad, het oeverloze gechat, ik wilde graag weer weten hoe het was, om met een andere man seks te hebben. ik was weer zo geil, zo geil was ik in geen jaren meer geweest....de hele dag dat heerlijke geile gevoel. ik kon het niet tegen houden het moest gebeuren! Het is gebeurd!
en nu, nu is het gestopt, nu moet ik het een plek geven, geen contact met nr 2, op mijn handjes zitten om geen contact op te nemen, misschien niet echt verliefd op hem geweest, maar wel verliefd op het gevoel wat erbij hoorde! (verliefd verlust whatever)
het gevoel was zo verslavend.....en de afkick verschijnselen zijn mij zo tegen gevallen......oke dat is misschien nog maar tijdelijk, misschien moet je het daarom niet, niet doen, maar als je eigenlijk je partner niet wilt bedriegen......doe het dan NIET.
want gedane zaken nemen geen keer, en ik moet nog maar zien wat het met mij doet op termijn.
p.s. ik heb ook mijn e-mailadres in mijn profiel geplaatst.
vrijdag 30 maart 2012 om 16:39
Schuldgevoel....de ene keer overvalt het me, de andere keer heb ik er totaal geen last van. Dan ben ik van mening dat ik hem geen pijn doe zolang hij het niet weet. Ons sexleven wordt er nu niet bepaald slechter op...En toch blijft het een beetje fout voelen.
Het chatten met nr3...damn wat zou ik graag een keer in zijn bed (op zijn bank, in zijn auto, whatever) belanden! 2 keer per dag zitten we elkaar op te geilen en het verlangen wordt van beide kanten steeds groter. Als ik zorg dat ik tijd en een smoes heb is het geregeld! Wat houdt me tegen??? Mijn eigen onzekerheid denk ik. En het feit dat ik niet weet wat ik moet verzinnen om een hele dag weg te zijn....
Het chatten met nr3...damn wat zou ik graag een keer in zijn bed (op zijn bank, in zijn auto, whatever) belanden! 2 keer per dag zitten we elkaar op te geilen en het verlangen wordt van beide kanten steeds groter. Als ik zorg dat ik tijd en een smoes heb is het geregeld! Wat houdt me tegen??? Mijn eigen onzekerheid denk ik. En het feit dat ik niet weet wat ik moet verzinnen om een hele dag weg te zijn....
vrijdag 30 maart 2012 om 18:13
quote:dieza schreef op 30 maart 2012 @ 16:39:
Schuldgevoel....de ene keer overvalt het me, de andere keer heb ik er totaal geen last van. Dan ben ik van mening dat ik hem geen pijn doe zolang hij het niet weet. Ons sexleven wordt er nu niet bepaald slechter op...En toch blijft het een beetje fout voelen.
Heel herkenbaar Dieza, de ene keer ben je helemaal in de wolken en kan het je allemaal niet veel schelen, de andere keer denk je, ik doe het nooit meer.............
Zit nu in de, het kan me niet schelen modus
Schuldgevoel....de ene keer overvalt het me, de andere keer heb ik er totaal geen last van. Dan ben ik van mening dat ik hem geen pijn doe zolang hij het niet weet. Ons sexleven wordt er nu niet bepaald slechter op...En toch blijft het een beetje fout voelen.
Heel herkenbaar Dieza, de ene keer ben je helemaal in de wolken en kan het je allemaal niet veel schelen, de andere keer denk je, ik doe het nooit meer.............
Zit nu in de, het kan me niet schelen modus
vrijdag 30 maart 2012 om 18:34
quote:bram79 schreef op 30 maart 2012 @ 18:13:
[...]
Heel herkenbaar Dieza, de ene keer ben je helemaal in de wolken en kan het je allemaal niet veel schelen, de andere keer denk je, ik doe het nooit meer.............
Zit nu in de, het kan me niet schelen modus
Ik heb er soms zoveel last van...ene dag niet, andere dag wel, ene dag niet, andere dag wel.....dat ik mezelf soms afvraag of ik eigenlijk één of andere bi-polaire stoornis heb
Maar dat weegt toch niet op tegen het verpletterend fijne gevoel dat hij me geeft....
[...]
Heel herkenbaar Dieza, de ene keer ben je helemaal in de wolken en kan het je allemaal niet veel schelen, de andere keer denk je, ik doe het nooit meer.............
Zit nu in de, het kan me niet schelen modus
Ik heb er soms zoveel last van...ene dag niet, andere dag wel, ene dag niet, andere dag wel.....dat ik mezelf soms afvraag of ik eigenlijk één of andere bi-polaire stoornis heb
Maar dat weegt toch niet op tegen het verpletterend fijne gevoel dat hij me geeft....
vrijdag 30 maart 2012 om 18:54
quote:x_ella_x schreef op 30 maart 2012 @ 18:34:
[...]
Ik heb er soms zoveel last van...ene dag niet, andere dag wel, ene dag niet, andere dag wel.....dat ik mezelf soms afvraag of ik eigenlijk één of andere bi-polaire stoornis heb
Maar dat weegt toch niet op tegen het verpletterend fijne gevoel dat hij me geeft....
Een bipolaire aandoening is heel wat hoor. Dat zit volgens mij tegen manisch depressiviteit aan. Ik herken je gevoelens wel hoor. Wel last, geen last, wel last......... Maar dat is mijns inziens anders dan bipolair Ella. Misschien stelt je dat gerust
Leuk hoe je dat gevoel van hem omschrijft, "verpletterend fijn" Geniet ervan!
[...]
Ik heb er soms zoveel last van...ene dag niet, andere dag wel, ene dag niet, andere dag wel.....dat ik mezelf soms afvraag of ik eigenlijk één of andere bi-polaire stoornis heb
Maar dat weegt toch niet op tegen het verpletterend fijne gevoel dat hij me geeft....
Een bipolaire aandoening is heel wat hoor. Dat zit volgens mij tegen manisch depressiviteit aan. Ik herken je gevoelens wel hoor. Wel last, geen last, wel last......... Maar dat is mijns inziens anders dan bipolair Ella. Misschien stelt je dat gerust
Leuk hoe je dat gevoel van hem omschrijft, "verpletterend fijn" Geniet ervan!
vrijdag 30 maart 2012 om 21:06
Shanna, wat ontzettend ingewikkeld met die interne worsteling. Jij bent de enige die keuzes kan maken en uiteindelijk bepaalt hoe ver je gaat (of niet gaat).
Zo lang je geweten nog zo hard praat en je in die laatste date ook echt zoveel afstand nam, dat hij begon te denken dat je het niet eens leuk vond, lijkt het me dat je hele lijf tot nu toe heel hard 'nee' roept.
Ik zou ook zeggen, draai je om nu het nog kan, loop weg en doe het niet. Maar het is ook makkelijk praten, als je weet hoe het is en hoe het kan voelen. Denk dat velen hier zeggen dat je, nu het nog kan, er beter voor weg kunt lopen, maar dat is vooral omdat het er niet minder ingewikkeld op zal maken.
De situatie nu is complex, maar als je eenmaal een stap verder gaat, wordt het niet ineens makkelijker of overzichtelijk. Dan gaat de achtbaan gewoon keihard verder.
Haha, ja.. Die gevaarlijke keukentafels ook . En het betrapt kunnen worden was idd in jouw geval een goede rem.
Als er iets gebeurt, is dat niet terug te draaien, maar dat is dit ook niet meer.. Nu kun je nog wel redelijk 'schadevrij' uitstappen.
Zo lang je geweten nog zo hard praat en je in die laatste date ook echt zoveel afstand nam, dat hij begon te denken dat je het niet eens leuk vond, lijkt het me dat je hele lijf tot nu toe heel hard 'nee' roept.
Ik zou ook zeggen, draai je om nu het nog kan, loop weg en doe het niet. Maar het is ook makkelijk praten, als je weet hoe het is en hoe het kan voelen. Denk dat velen hier zeggen dat je, nu het nog kan, er beter voor weg kunt lopen, maar dat is vooral omdat het er niet minder ingewikkeld op zal maken.
De situatie nu is complex, maar als je eenmaal een stap verder gaat, wordt het niet ineens makkelijker of overzichtelijk. Dan gaat de achtbaan gewoon keihard verder.
Haha, ja.. Die gevaarlijke keukentafels ook . En het betrapt kunnen worden was idd in jouw geval een goede rem.
Als er iets gebeurt, is dat niet terug te draaien, maar dat is dit ook niet meer.. Nu kun je nog wel redelijk 'schadevrij' uitstappen.
vrijdag 30 maart 2012 om 23:47
quote:shannamoakler schreef op 30 maart 2012 @ 13:30:
Overigens spreken jullie van verliefdheid, Noppies en Allegaartje, maar ik zou het zelf niet zo noemen. Ik heb helemaal geen aanknopingspunten met deze man, het is puur lichamelijk. Ik heb geen fantasieën over een leven met hem opbouwen of activiteiten met hem ontplooien (behalve seks).
Het is confronterend voor mij dat mensen in dit topic met ervaring op het minnaarvlak (daar ga ik maar even van uit) mij adviseren om er niet aan te beginnen. Voor mij zegt dat een hoop. Dat de lusten uiteindelijk niet opwegen tegen de lasten, bijvoorbeeld.
Okee... laten we het dan even over de definitie van verliefdheid hebben. Dat is een hormonenstorm die er voor zorgt dat je gedachten worden beheerst door dezelfde man, dat elke vezel in je lijf verlangt naar dezelfde man en dat je iedere kans voor een weerzien met dezelfde man, niet of nauwelijks kunt weerstaan. Noem het verlust... mag ook, maar het feit dat je zelf vindt dat je 'te verward' bent om een overwogen besluit te nemen op dit moment, geeft mij de indruk van 'verliefdheid'. Maar als je dat zelf anders voelt, geen probleem.
Ik ben degene geweest die heeft aangegeven dat de lusten niet opwegen tegen de lasten, maar ik heb het wel iets genuanceerder geplaatst en bedoeld hoor:
- ik bedoelde het voor de mensen die thuis niets missen en gelukkig zijn met het (seks)leven met hun 1e.
- ik schreef 'op de lange duur'... uiteindelijk gaan de lusten het verliezen van de 'emotionele' lasten; na de eerste date(s) heb je daar echt nog geen last van (dankzij de verliefdheid)
De metafoor van 'de zwarte piste' die ik een paar weken geleden heb gebruikt is natuurlijk niet bedoeld geweest om iedereen aan te moedigen om gewoon die zwarte piste te betreden. Ik heb aangegeven dat je best een zwarte piste af kan skiën, mits je dat heel gecontroleerd en beheerst doet.
Maar.. als je heel happy bent met je huidige leven en met je huidige man, blijf dan lekker op een lagere piste zeg... Heerlijk! Geniet van het sneeuwlandschap, trakteer hem op een mooie lunch onderweg, verleid hem in een openvouwend skipak in het zonnetje zodat hij niet weet hoe snel hij weer beneden moet komen met je, maar blijf weg bij de risicovolle pistes, tenzij jullie samen een zwarte afdaling willen uitproberen.....
Shanna, als je nu gewoon aan je man durft te vertellen wat je is overkomen en ook zou durven delen dat je - in gedachten - al een grens bent overgegaan, dan kwets je niet; dan verdien je juist het respect van je man. Maar het feit dat je dat nu al niet meer durft, zegt ook een hoop....
Viooltjes... die ga ik ook eens halen van de week !
Overigens spreken jullie van verliefdheid, Noppies en Allegaartje, maar ik zou het zelf niet zo noemen. Ik heb helemaal geen aanknopingspunten met deze man, het is puur lichamelijk. Ik heb geen fantasieën over een leven met hem opbouwen of activiteiten met hem ontplooien (behalve seks).
Het is confronterend voor mij dat mensen in dit topic met ervaring op het minnaarvlak (daar ga ik maar even van uit) mij adviseren om er niet aan te beginnen. Voor mij zegt dat een hoop. Dat de lusten uiteindelijk niet opwegen tegen de lasten, bijvoorbeeld.
Okee... laten we het dan even over de definitie van verliefdheid hebben. Dat is een hormonenstorm die er voor zorgt dat je gedachten worden beheerst door dezelfde man, dat elke vezel in je lijf verlangt naar dezelfde man en dat je iedere kans voor een weerzien met dezelfde man, niet of nauwelijks kunt weerstaan. Noem het verlust... mag ook, maar het feit dat je zelf vindt dat je 'te verward' bent om een overwogen besluit te nemen op dit moment, geeft mij de indruk van 'verliefdheid'. Maar als je dat zelf anders voelt, geen probleem.
Ik ben degene geweest die heeft aangegeven dat de lusten niet opwegen tegen de lasten, maar ik heb het wel iets genuanceerder geplaatst en bedoeld hoor:
- ik bedoelde het voor de mensen die thuis niets missen en gelukkig zijn met het (seks)leven met hun 1e.
- ik schreef 'op de lange duur'... uiteindelijk gaan de lusten het verliezen van de 'emotionele' lasten; na de eerste date(s) heb je daar echt nog geen last van (dankzij de verliefdheid)
De metafoor van 'de zwarte piste' die ik een paar weken geleden heb gebruikt is natuurlijk niet bedoeld geweest om iedereen aan te moedigen om gewoon die zwarte piste te betreden. Ik heb aangegeven dat je best een zwarte piste af kan skiën, mits je dat heel gecontroleerd en beheerst doet.
Maar.. als je heel happy bent met je huidige leven en met je huidige man, blijf dan lekker op een lagere piste zeg... Heerlijk! Geniet van het sneeuwlandschap, trakteer hem op een mooie lunch onderweg, verleid hem in een openvouwend skipak in het zonnetje zodat hij niet weet hoe snel hij weer beneden moet komen met je, maar blijf weg bij de risicovolle pistes, tenzij jullie samen een zwarte afdaling willen uitproberen.....
Shanna, als je nu gewoon aan je man durft te vertellen wat je is overkomen en ook zou durven delen dat je - in gedachten - al een grens bent overgegaan, dan kwets je niet; dan verdien je juist het respect van je man. Maar het feit dat je dat nu al niet meer durft, zegt ook een hoop....
Viooltjes... die ga ik ook eens halen van de week !
vrijdag 30 maart 2012 om 23:55
quote:engeltje67 schreef op 30 maart 2012 @ 14:23:
Even uithuilen.
Nr. 2 gaat morgen op vakantie en is nu retedruk op werk. Heb gisteren en vandaag (tot nu toe) weinig contact gehad.
We hadden half-en-half eind van de middag afgesproken, maar ik heb afgezegd. Eerst maar 'ns kijken hoe hij er na zijn vakantie instaat, 't zou niet de eerste keer zijn dat zijn schuldgevoel gaat opspelen...Engeltje huilt, Engeltje lacht ! .... Jammer dat het zo moeizaam gaat hoor. Misschien wordt het leven toch rustiger zonder?? Je was zo vastbesloten een weekje terug?
Even uithuilen.
Nr. 2 gaat morgen op vakantie en is nu retedruk op werk. Heb gisteren en vandaag (tot nu toe) weinig contact gehad.
We hadden half-en-half eind van de middag afgesproken, maar ik heb afgezegd. Eerst maar 'ns kijken hoe hij er na zijn vakantie instaat, 't zou niet de eerste keer zijn dat zijn schuldgevoel gaat opspelen...Engeltje huilt, Engeltje lacht ! .... Jammer dat het zo moeizaam gaat hoor. Misschien wordt het leven toch rustiger zonder?? Je was zo vastbesloten een weekje terug?
zaterdag 31 maart 2012 om 00:17
quote:Allegaartje schreef op 30 maart 2012 @ 23:47:
Shanna, als je nu gewoon aan je man durft te vertellen wat je is overkomen en ook zou durven delen dat je - in gedachten - al een grens bent overgegaan, dan kwets je niet; dan verdien je juist het respect van je man. Maar het feit dat je dat nu al niet meer durft, zegt ook een hoop....
Dank voor je reactie. Bovenstaande zinnen zijn voor mij een eye-opener geweest. Je hebt gelijk dat het een hoop zegt. Een belangrijke reden dat ik het nu niet met mijn man wil bespreken is omdat ik daarmee de mogelijkheid afsluit om ooit nog af te spreken met mijn lustobject. En die mogelijkheid wil ik klaarblijkelijk (nog) niet afsluiten.
Iedereen bedankt voor de reacties en advies. Ik stel de betrokkenheid op prijs en heb er veel aan. Ik moet het allemaal even laten bezinken.
Shanna, als je nu gewoon aan je man durft te vertellen wat je is overkomen en ook zou durven delen dat je - in gedachten - al een grens bent overgegaan, dan kwets je niet; dan verdien je juist het respect van je man. Maar het feit dat je dat nu al niet meer durft, zegt ook een hoop....
Dank voor je reactie. Bovenstaande zinnen zijn voor mij een eye-opener geweest. Je hebt gelijk dat het een hoop zegt. Een belangrijke reden dat ik het nu niet met mijn man wil bespreken is omdat ik daarmee de mogelijkheid afsluit om ooit nog af te spreken met mijn lustobject. En die mogelijkheid wil ik klaarblijkelijk (nog) niet afsluiten.
Iedereen bedankt voor de reacties en advies. Ik stel de betrokkenheid op prijs en heb er veel aan. Ik moet het allemaal even laten bezinken.
