Seks
alle pijlers
Minnaar deel 25.
zondag 20 juli 2014 om 22:35
Al 24 delen lang schrijven we over het wel en wee om en rond onze minnaars.
Heb jij een fladderend hart of zit ze vast verankert in je eigen borstkas? Eet, slaap en toiletteer jij met je telefoon of leg je hem ook rustig een paar dagen in de kast?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met groot gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?
Dit topic is bedoelt voor discussie met gelijkgestemden. Voor oordeel en dis-nuances zijn andere topics.
Kanttekening van mij: ik zie graag avatars bij de (vaste) schrijvers. Dan blijven we kleurrijke loeders!
Heb jij een fladderend hart of zit ze vast verankert in je eigen borstkas? Eet, slaap en toiletteer jij met je telefoon of leg je hem ook rustig een paar dagen in de kast?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met groot gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?
Dit topic is bedoelt voor discussie met gelijkgestemden. Voor oordeel en dis-nuances zijn andere topics.
Kanttekening van mij: ik zie graag avatars bij de (vaste) schrijvers. Dan blijven we kleurrijke loeders!
zaterdag 26 juli 2014 om 14:22
Zo, eindelijk weer eens de mogelijkheid om bij te lezen en te reageren. Gelukkig op de pc zodat ik Roos haar motto ook kan lezen mijn god, waar háál je het vandaan?! Hilarisch!
Jammer dat je date (weer) niet doorgaat... je bent een hard-to-getterd volgens mij Stoer hoor, en volgens mij een stuk aantrekkelijker dan vrouwen die na drie lieve woordjes met de benen wijd liggen.
Scheurkalender, ben heel benieuwd naar de afloop van jullie situatie. Niet vergeten over een jaar of twee hier nog eens te posten he
En ja, wat Roos zegt. Ik heb hier geloof ik nog niemand gelezen die zonder enig gevoel een minnaar heeft (gehad). Hoewel de intensiteit hierin uiteraard verschilt.
Miss, herkenbaar, die afkickverschijnselen. Zal zo mijn verhaal even vertellen, heb het ook gehad... Maar erg knap hoe je erin staat, je lijkt je emoties goed te kunnen herkennen, je klinkt helder en realistisch. Wanneer komen je kinderen weer? Kan me voorstellen dat die afleiding momenteel van groot belang is.
Lotje, vervelend dat het thuis niet lekker loopt nu. Wel knap dat je geen afleiding / uitvlucht zoekt in een nr2 maar je richt op thuis. Petje af, want kan me voorstellen dat die verleiding wel erg groot is. Hoe gaat het nu?
Myselfatlast, hoe is het verder gegaan? Ik herken wel veel in jouw post. Schrikken van jezelf, waarom doe je dit, waarom begin je hier aan, waarom geniet je ervan? Is mijn relatie dan toch niet zo goed als dat ik al die jaren dacht? Wij kunnen wel met z'n allen roepen dat je er niet aan moet beginnen, maar ik geloof er geen snars van dat dat enig effect op jou heeft. Die keuze heb je ergens allang zelf gemaakt.
Is Heidi al gesignaleerd in deel 25? Benieuwd hoe het met haar en Guus gaat.
Oh ja, groenegrassyndroom.... hier nog een GGSpatient. Als het een officieel syndroom is, zullen er dan ook pilletjes tegen zijn om de klachten te onderdrukken? Ik bied me bij deze vrijwillig aan als proefkonijn.
Lees hier over jankdagen, daar heb ik er onlangs ook één van gehad. Ogen uit mn kop gejankt, bah. Gelukkig zag ik de wereld daarna wel weer een stuk helderder
De laatste posts van HL en nog iemand richting mij (sorry, even niet meer helder wie dat was) kwamen wel even binnen. Ik vertelde dat ik afstand nam en hij dat niet echt leek te accepteren...Kreeg toen wat kritische vragen van jullie die me wel aan het denken hebben gezet. (waarvoor dank, ook al was ik er op dat moment niet zo blij mee )
In ieder geval... heb even afstand genomen van alles, van hem, van appen met hem, van andere social media, van het forum. Aandacht op mn gezin en onze vakantie, fijn! Nr2 had ook vakantie en liet op een gegeven moment weten dat hij een overlijden in zn familie had waar hij het moeilijk mee had, uiteraard. Waardoor ik ook weer in tweestrijd raakte, ik wilde er voor hem zijn, maar ik was ook juist blij met de rust die ik had. Hebben toen afgesproken (in onze vakanties, geheel tegen mn principes in. Blijf me verbazen hoe makkelijk je je grenzen verlegt als je er eenmaal inzit, maar dat terzijde ) en een enorm goed gesprek gehad, met een lach en vooral veel tranen. Maar mán, wat een opluchting en wat was dat fijn. Veel onuitgesproken dingen uitgesproken, en beide erg open geweest over het hoe en waarom we dingen doen zoals we ze doen. Mede dankzij jullie eye-openers trouwens. Het was erg emotioneel en intens, was compleet uitgeput na afloop, waarna dus ook die bekende jankmiddag volgde. Had toen ook zo'n last van schuldgevoelens... krijg weer die knoop in mn buik als ik eraan terug denk. Waarom ben ik hier in gódsnaam aan begonnen? Ik had verdomme een prima leven, waarom had ik die spanning nou toch nodig? Het is zo'n emotionele puinhoop geworden... dat had ik werkelijk nooit voorzien. Nou goed, na een paar uur janken en zelfmedelijden hebben komt de nuchterheid meestal wel weer terug Het is gegaan zoals het is gegaan, ik moet vooruit kijken ipv achteruit.
We hadden, vooral op mijn initiatief, afspraken gemaakt over ons, met name mbt contact en afspreken. En natuurlijk, verstandelijk gezien wist ik dat we goede keuzes en afspraken hadden gemaakt, maar ja, gevoel he... zo verwarrend als die twee in strijd liggen. En die strijd is eigenlijk waar ik inmiddels al tijden mee worstel.
Het was moeilijk en letterlijk afkicken, dan besef je je dat het echt een soort van verslaving is. Een 'gewoonte' die na al die tijd zo is ingeburgerd in het dagelijkse leven. Ik begrijp dus ook precies hoe Miss zich gisteravond voelde...
En toch was doorzetten de enige remedie... goddank heb ik dat gedaan, en hij ook trouwens. En.... langzaamaan komen we terecht in een nieuwe fase waarin we ons meer laten leiden door verstand ipv gevoel. Terwijl dat heel lang andersom is geweest.
Het is moeilijk, ik heb last van liefdesverdriet, terwijl hij niet uit mn leven is zoals bij Almost (ik voelde je pijn door het scherm heen, vreselijk ) Aan de andere kant heb ik weer emotioneel ruimte voor nr1 en kan ik weer naar hem kijken zonder die grijze bril. En dat voelt me heerlijk! Ik ben weer oprecht blij met hem en kan zijn minder leuke punten weer beter relativeren en zijn leuke punten (en dat zijn er veel weer zien. Komend weekend gaan we lekker uitwaaien aan de kust en ik kijk er enorm naar uit. Hoewel ik me besef dat ook dit een weg is met vallen en opstaan en we nog niet op het punt staan waar ik graag weer wil staan met hem. Maar, dat ligt aan mij, en niet aan hem. Ik vind dus ook dat dat volledig mijn probleem en verantwoordelijkheid is.
Zo, lang verhaal geworden.
Ik wilde hier al eerder schrijven, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik me mentaal nog niet sterk genoeg voelde. Zwak misschien, maar kon de spiegels en feedback hier even niet aan de afgelopen tijd.
En weet je Jane, dat vind ik knap aan jou. Jij krijgt het hier soms flink voor je kiezen. Maar, in tegenstelling tot mij, kruip je niet onder een steen, maar blijf je je openstellen hier. Mijn complimenten daarvoor.
Oei, ik moet rennen, word over tien minuten bij de kapper verwacht voor een fikse beurt. Uhm, wassen, knippen en verven dus he!
Jammer dat je date (weer) niet doorgaat... je bent een hard-to-getterd volgens mij Stoer hoor, en volgens mij een stuk aantrekkelijker dan vrouwen die na drie lieve woordjes met de benen wijd liggen.
Scheurkalender, ben heel benieuwd naar de afloop van jullie situatie. Niet vergeten over een jaar of twee hier nog eens te posten he
En ja, wat Roos zegt. Ik heb hier geloof ik nog niemand gelezen die zonder enig gevoel een minnaar heeft (gehad). Hoewel de intensiteit hierin uiteraard verschilt.
Miss, herkenbaar, die afkickverschijnselen. Zal zo mijn verhaal even vertellen, heb het ook gehad... Maar erg knap hoe je erin staat, je lijkt je emoties goed te kunnen herkennen, je klinkt helder en realistisch. Wanneer komen je kinderen weer? Kan me voorstellen dat die afleiding momenteel van groot belang is.
Lotje, vervelend dat het thuis niet lekker loopt nu. Wel knap dat je geen afleiding / uitvlucht zoekt in een nr2 maar je richt op thuis. Petje af, want kan me voorstellen dat die verleiding wel erg groot is. Hoe gaat het nu?
Myselfatlast, hoe is het verder gegaan? Ik herken wel veel in jouw post. Schrikken van jezelf, waarom doe je dit, waarom begin je hier aan, waarom geniet je ervan? Is mijn relatie dan toch niet zo goed als dat ik al die jaren dacht? Wij kunnen wel met z'n allen roepen dat je er niet aan moet beginnen, maar ik geloof er geen snars van dat dat enig effect op jou heeft. Die keuze heb je ergens allang zelf gemaakt.
Is Heidi al gesignaleerd in deel 25? Benieuwd hoe het met haar en Guus gaat.
Oh ja, groenegrassyndroom.... hier nog een GGSpatient. Als het een officieel syndroom is, zullen er dan ook pilletjes tegen zijn om de klachten te onderdrukken? Ik bied me bij deze vrijwillig aan als proefkonijn.
Lees hier over jankdagen, daar heb ik er onlangs ook één van gehad. Ogen uit mn kop gejankt, bah. Gelukkig zag ik de wereld daarna wel weer een stuk helderder
De laatste posts van HL en nog iemand richting mij (sorry, even niet meer helder wie dat was) kwamen wel even binnen. Ik vertelde dat ik afstand nam en hij dat niet echt leek te accepteren...Kreeg toen wat kritische vragen van jullie die me wel aan het denken hebben gezet. (waarvoor dank, ook al was ik er op dat moment niet zo blij mee )
In ieder geval... heb even afstand genomen van alles, van hem, van appen met hem, van andere social media, van het forum. Aandacht op mn gezin en onze vakantie, fijn! Nr2 had ook vakantie en liet op een gegeven moment weten dat hij een overlijden in zn familie had waar hij het moeilijk mee had, uiteraard. Waardoor ik ook weer in tweestrijd raakte, ik wilde er voor hem zijn, maar ik was ook juist blij met de rust die ik had. Hebben toen afgesproken (in onze vakanties, geheel tegen mn principes in. Blijf me verbazen hoe makkelijk je je grenzen verlegt als je er eenmaal inzit, maar dat terzijde ) en een enorm goed gesprek gehad, met een lach en vooral veel tranen. Maar mán, wat een opluchting en wat was dat fijn. Veel onuitgesproken dingen uitgesproken, en beide erg open geweest over het hoe en waarom we dingen doen zoals we ze doen. Mede dankzij jullie eye-openers trouwens. Het was erg emotioneel en intens, was compleet uitgeput na afloop, waarna dus ook die bekende jankmiddag volgde. Had toen ook zo'n last van schuldgevoelens... krijg weer die knoop in mn buik als ik eraan terug denk. Waarom ben ik hier in gódsnaam aan begonnen? Ik had verdomme een prima leven, waarom had ik die spanning nou toch nodig? Het is zo'n emotionele puinhoop geworden... dat had ik werkelijk nooit voorzien. Nou goed, na een paar uur janken en zelfmedelijden hebben komt de nuchterheid meestal wel weer terug Het is gegaan zoals het is gegaan, ik moet vooruit kijken ipv achteruit.
We hadden, vooral op mijn initiatief, afspraken gemaakt over ons, met name mbt contact en afspreken. En natuurlijk, verstandelijk gezien wist ik dat we goede keuzes en afspraken hadden gemaakt, maar ja, gevoel he... zo verwarrend als die twee in strijd liggen. En die strijd is eigenlijk waar ik inmiddels al tijden mee worstel.
Het was moeilijk en letterlijk afkicken, dan besef je je dat het echt een soort van verslaving is. Een 'gewoonte' die na al die tijd zo is ingeburgerd in het dagelijkse leven. Ik begrijp dus ook precies hoe Miss zich gisteravond voelde...
En toch was doorzetten de enige remedie... goddank heb ik dat gedaan, en hij ook trouwens. En.... langzaamaan komen we terecht in een nieuwe fase waarin we ons meer laten leiden door verstand ipv gevoel. Terwijl dat heel lang andersom is geweest.
Het is moeilijk, ik heb last van liefdesverdriet, terwijl hij niet uit mn leven is zoals bij Almost (ik voelde je pijn door het scherm heen, vreselijk ) Aan de andere kant heb ik weer emotioneel ruimte voor nr1 en kan ik weer naar hem kijken zonder die grijze bril. En dat voelt me heerlijk! Ik ben weer oprecht blij met hem en kan zijn minder leuke punten weer beter relativeren en zijn leuke punten (en dat zijn er veel weer zien. Komend weekend gaan we lekker uitwaaien aan de kust en ik kijk er enorm naar uit. Hoewel ik me besef dat ook dit een weg is met vallen en opstaan en we nog niet op het punt staan waar ik graag weer wil staan met hem. Maar, dat ligt aan mij, en niet aan hem. Ik vind dus ook dat dat volledig mijn probleem en verantwoordelijkheid is.
Zo, lang verhaal geworden.
Ik wilde hier al eerder schrijven, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik me mentaal nog niet sterk genoeg voelde. Zwak misschien, maar kon de spiegels en feedback hier even niet aan de afgelopen tijd.
En weet je Jane, dat vind ik knap aan jou. Jij krijgt het hier soms flink voor je kiezen. Maar, in tegenstelling tot mij, kruip je niet onder een steen, maar blijf je je openstellen hier. Mijn complimenten daarvoor.
Oei, ik moet rennen, word over tien minuten bij de kapper verwacht voor een fikse beurt. Uhm, wassen, knippen en verven dus he!
zaterdag 26 juli 2014 om 14:40
quote:Rooss4 schreef op 26 juli 2014 @ 12:36:
Jij denkt, scheurkalender, dat wij niet weten hoe diep iemand kan zitten?
Juist omdat we allemaal door die diepte zijn gegaan kijken we er anders naar denk ik. De meesten hier kennen het destructieve van intense gevoelens voor de niet-juiste man.
Ik denk dat we allemaal uit ervaring spreken hier.
Klopt Roos, sorry als het anders over kwam, maar mijn gedachten zijn de afgelopen dagen een beetje warrig, dus misschien schrijf ik dingen niet altijd even helder op.
Mikmak, ik ga nergens heen hoor. Dus ik hou jullie zeker wel op de hoogte.
Wat een prachtig verhaal heb je geschreven trouwens wat er net nog niet stond! Echt heel mooi en open!
Voorlopig gaan we elkaar nog één keer verplicht zien, omdat we maandag op hetzelfde feestje moeten zijn; vreemd hoe je jarenlang ernaar uit kunt kijken om iemand te zien en je er nu allebei als een berg tegenop kijkt, omdat het (voorlopig?) echt het laatste en definitieve afscheid is.
Maar goed, ook dat hoort er bij.
Jij denkt, scheurkalender, dat wij niet weten hoe diep iemand kan zitten?
Juist omdat we allemaal door die diepte zijn gegaan kijken we er anders naar denk ik. De meesten hier kennen het destructieve van intense gevoelens voor de niet-juiste man.
Ik denk dat we allemaal uit ervaring spreken hier.
Klopt Roos, sorry als het anders over kwam, maar mijn gedachten zijn de afgelopen dagen een beetje warrig, dus misschien schrijf ik dingen niet altijd even helder op.
Mikmak, ik ga nergens heen hoor. Dus ik hou jullie zeker wel op de hoogte.
Wat een prachtig verhaal heb je geschreven trouwens wat er net nog niet stond! Echt heel mooi en open!
Voorlopig gaan we elkaar nog één keer verplicht zien, omdat we maandag op hetzelfde feestje moeten zijn; vreemd hoe je jarenlang ernaar uit kunt kijken om iemand te zien en je er nu allebei als een berg tegenop kijkt, omdat het (voorlopig?) echt het laatste en definitieve afscheid is.
Maar goed, ook dat hoort er bij.
zaterdag 26 juli 2014 om 15:03
Ok, misschien moet ik er wel een flowchart van maken. 
Ik heb:
Nr. 1 - qua gevoel echt met stip op 1, waar het hele verhaal hier over gaat.
Nr. 2 - begonnen als scharrel, iets meer dan dat geworden, zelfs even kort samengewoond, uiteindelijk vanwege niet helemaal voor elkaar kunnen gaan besloten om het vriendschappelijk te houden.
Nr. 3 - na het stoppen met nr. 2 begonnen als scharrel, een paar keer proberen om te buigen naar vriendschappelijk, maar dat lukt sommige dagen beter dan andere dagen, de lichamelijke aantrekkingskracht is er zeker wel.
Mijn nummer 1 heeft:
Nr. 1 - samenwonen, respect en waardering voor elkaar, maar verder een broer-zus relatie.
Nr. 2 - vier laar lang een heftige minnaar-minnares relatie gehad, maar gestopt i.v.m. de wens om slechts één leven te leiden en omdat deze nr. 2 ook weer een nr. 1 had en die opgeven geen optie was.
Nr. 3 - ben ik; zeer veel gesprekken gehad om elkaars nummer 1 te worden, maar nooit de knoop doorgehakt.
Nu ook gestopt om te zien of er voldoende is met nr. 1 om mee door te gaan of dat de stap gezet moet worden om te breken met nr. 1.
Verduidelijkt dit het een beetje?
Nr. 1, 2 & 3 slaat vooral op de chronologische volgorde van in elkaars leven komen, qua gevoel voor elkaar zijn we zonder meer elkaar nr. 1, dat weten we allebei wel zeker.
Ik heb:
Nr. 1 - qua gevoel echt met stip op 1, waar het hele verhaal hier over gaat.
Nr. 2 - begonnen als scharrel, iets meer dan dat geworden, zelfs even kort samengewoond, uiteindelijk vanwege niet helemaal voor elkaar kunnen gaan besloten om het vriendschappelijk te houden.
Nr. 3 - na het stoppen met nr. 2 begonnen als scharrel, een paar keer proberen om te buigen naar vriendschappelijk, maar dat lukt sommige dagen beter dan andere dagen, de lichamelijke aantrekkingskracht is er zeker wel.
Mijn nummer 1 heeft:
Nr. 1 - samenwonen, respect en waardering voor elkaar, maar verder een broer-zus relatie.
Nr. 2 - vier laar lang een heftige minnaar-minnares relatie gehad, maar gestopt i.v.m. de wens om slechts één leven te leiden en omdat deze nr. 2 ook weer een nr. 1 had en die opgeven geen optie was.
Nr. 3 - ben ik; zeer veel gesprekken gehad om elkaars nummer 1 te worden, maar nooit de knoop doorgehakt.
Nu ook gestopt om te zien of er voldoende is met nr. 1 om mee door te gaan of dat de stap gezet moet worden om te breken met nr. 1.
Verduidelijkt dit het een beetje?
Nr. 1, 2 & 3 slaat vooral op de chronologische volgorde van in elkaars leven komen, qua gevoel voor elkaar zijn we zonder meer elkaar nr. 1, dat weten we allebei wel zeker.
zaterdag 26 juli 2014 om 15:48
Roos, oogjes zijn geopend hier. Ik kom net terug van mijn uitwaaiplek. En onderweg in de auto dacht ik, ik moet dingen anders gaan doen, anders gaan bekijken. Waarom heb ik eigenljjk een date datum nodig? Omdat ik de afgelopen paar dagen diep van binnen het liefst naar hem toe gegaan was om bij hem uit te huilen. En daarom heb ik nu voor mijn gevoel een date datum nodig, iets leuks om naar uit te kijken! Iets om me op te richten! Betekend dat dan dat andere dingen in mijn leven niet meer leuk zijn? Nee, absoluut niet! Maar, mijn valkuil nu is dus dat ik door allerlei omstandigheden vrij emotioneel ben en man kan dat niet op vangen terwijl jager dat zo goed kan. Zelf denk ik dat ik daarom het gevoel heb hem nodig te hebben en dus die datum. Is ook fout ergens, maar zo zit ik nu eenmaal in elkaar.
Scheur, ik snap jou met je nrs nog steeds niet helemaal hoor! Of noem jij jou 1 jou minnaar?
Mikmak, wat is nu de bedoeling met jou en 2 dan? Helemaal stoppen met elkaar? Gewoon weer terug naar vrienschap? Of dingen wat beter overwegen voordat jullie af spreken?
Ik krijg het hier soms voor mijn kiezen ja, soms is dat moeilijk, maar soms ook nodig! Zo heeft roos mij nu even goed aan het denken gezet.
Scheur, ik snap jou met je nrs nog steeds niet helemaal hoor! Of noem jij jou 1 jou minnaar?
Mikmak, wat is nu de bedoeling met jou en 2 dan? Helemaal stoppen met elkaar? Gewoon weer terug naar vrienschap? Of dingen wat beter overwegen voordat jullie af spreken?
Ik krijg het hier soms voor mijn kiezen ja, soms is dat moeilijk, maar soms ook nodig! Zo heeft roos mij nu even goed aan het denken gezet.
zaterdag 26 juli 2014 om 15:56
Ben ik onderhand het geweten van het minnaartopic?
Volgens mij wordt het weer eens tijd voor een echte Rooss-minnaar maar hallo hee, waar zitten potdikke die leuke kerels? Niet hier hoor! Of Mikmakk heeft gelijk en ben ik (te) kritisch (geworden)!
Jane, ik denk toch dat er iets niet helemaal goed gaat als je je minnaar nodig hebt om uit te huilen!
In het verleden had ik ook een minnaar relatie waarbij ik een date nodig had, ik moest een datum hebben, ik moest weten wanneer ik hem weer zag. Ik voelde me zwemmende zonder land in zicht zonder datum, fucking irritant en afhankelijk, echt belachelijk. Het had met controledrang en onzekerheid te maken.
Volgens mij wordt het weer eens tijd voor een echte Rooss-minnaar maar hallo hee, waar zitten potdikke die leuke kerels? Niet hier hoor! Of Mikmakk heeft gelijk en ben ik (te) kritisch (geworden)!
Jane, ik denk toch dat er iets niet helemaal goed gaat als je je minnaar nodig hebt om uit te huilen!
In het verleden had ik ook een minnaar relatie waarbij ik een date nodig had, ik moest een datum hebben, ik moest weten wanneer ik hem weer zag. Ik voelde me zwemmende zonder land in zicht zonder datum, fucking irritant en afhankelijk, echt belachelijk. Het had met controledrang en onzekerheid te maken.
zaterdag 26 juli 2014 om 16:45
Roos, klopt ook wat je zegt hoor! Ook onzekerheid en controledrang speelt hier wat in mee. Echte overdreven controledrang heb ik niet, maar ik mag wel altijd graag weten waar ik aan toe ben. Een beetje duidelijkheid. En die heb ik nu even niet. En ja, feitelijk is er iets mis als je je minnaar nodig hebt om uit te huilen, maar zo voelt het nu voor mij. Gewoon omdat hij mede een soort vangnet is. Maar, het uit waaien en denken heeft me goed gedaan!
Ik ga straks lekker uit eten met een vriendin, heerlijk, gezellig! En ik probeer nu even possitief te denken. Het helpt denk ik okk dat gisteren het eea er uit is gekomen. Hoewel er veel meer zit, maar ja, je moet ergens beginnen.
Ik denk dat het er ook mee te maken heeft dat jager en ik ook hele gesprekken over man kunnen hebben, absoluut niet alleen negatief hoor! Maar omdat jager hem ook kent en mee maakt is hij een van de weinigen die zo goed snapt wat ik bedoel. En zo zijn er denk ik allemaal val kuilen. Alleen ben ik niet van plan om in een van die kuilen te vallen!
Ik ga straks lekker uit eten met een vriendin, heerlijk, gezellig! En ik probeer nu even possitief te denken. Het helpt denk ik okk dat gisteren het eea er uit is gekomen. Hoewel er veel meer zit, maar ja, je moet ergens beginnen.
Ik denk dat het er ook mee te maken heeft dat jager en ik ook hele gesprekken over man kunnen hebben, absoluut niet alleen negatief hoor! Maar omdat jager hem ook kent en mee maakt is hij een van de weinigen die zo goed snapt wat ik bedoel. En zo zijn er denk ik allemaal val kuilen. Alleen ben ik niet van plan om in een van die kuilen te vallen!
zaterdag 26 juli 2014 om 16:49
quote:cljane schreef op 26 juli 2014 @ 16:46:
[...]
ah kijk, daar zit de verwarring dus! Nrs1 zijn in dit topic vaak de partner en nrs2 de nrs2
Nee, scheurkalender zit goed.. Zij heeft geen nr1 zoals jij en ik he...
Haar minnaar is voor haar nr1.. Daarnaast dus nog scharrels
[...]
ah kijk, daar zit de verwarring dus! Nrs1 zijn in dit topic vaak de partner en nrs2 de nrs2
Nee, scheurkalender zit goed.. Zij heeft geen nr1 zoals jij en ik he...
Haar minnaar is voor haar nr1.. Daarnaast dus nog scharrels
veroordeel wat je ziet, maar wat jij ziet .... ben ik niet
zaterdag 26 juli 2014 om 17:06
Sense, ja en nee. We praten echt niet alleen maar uren over ovr nr1 hoor! Maar klopt wel dat ik in die valkuil ben gedonderd! En dit was ik zeker niet van plan eerst, maar het is een keertje zo gekomen dat het tet sprake kwam en we praten er nu nog wel over. Net zo als over zijn ex, zijn kinderen en onze passie, hobby's, veel meer onderwerpen dus.
En, als we over nr1 praten dan is dat echt niet alleen maar negatief! Ik ben niet iemand die bij hem heel mijn huwlijks problemen gaat neer leggen. Dat doe ik wel bij vriendinnen.
Maar, nogmaals, over die eerste val kuil heb je absoluut gelijk. Vandaar ook dat ik niet van plan er veder in te vallen!
En roos, nog even op jou terug te komen. Ik wilde graag een vaste date frequentie, hij niet en ik ben daar, mede doordat ik er zelf van kan leren mee accoord gegaan.
En, de reden dat ik het nu zo voel is puur omdat sommige dingen me even te veel worden. Maar ik weet ook dat het wel weer over gaat.
En, als we over nr1 praten dan is dat echt niet alleen maar negatief! Ik ben niet iemand die bij hem heel mijn huwlijks problemen gaat neer leggen. Dat doe ik wel bij vriendinnen.
Maar, nogmaals, over die eerste val kuil heb je absoluut gelijk. Vandaar ook dat ik niet van plan er veder in te vallen!
En roos, nog even op jou terug te komen. Ik wilde graag een vaste date frequentie, hij niet en ik ben daar, mede doordat ik er zelf van kan leren mee accoord gegaan.
En, de reden dat ik het nu zo voel is puur omdat sommige dingen me even te veel worden. Maar ik weet ook dat het wel weer over gaat.
zaterdag 26 juli 2014 om 17:43
zaterdag 26 juli 2014 om 17:44
Ben weer even terug en geprobeerd de verhaallijnen weer op te pikken. Ik mis nog sommige schrijvers schrijfsters , afstand/ vakantie te druk. Ben de afgelopen weken goed doorgekomen . Helaas minder de tijd gekregen om eens goed naar mijn eigen wensen en motivatie te kijken, en hoe ik verder ga. Kom er niet uit. Neem er gewoon langer de tijd voor. Staan weer indrukwekkende en emotionele verhalen bij. Ik ben jullie zeer dankbaar voor de openheid en eerlijkheid. Nu meelezend en voelend vallen mijn eigen beslissingen vragen en gedrag sneller op zijn plaats, en zie ik ook vooral dat mijn gedoetjes zo onder ons best gewoon zijn. Kan ik het beter in perspectief zien. Nu eerst me klaarmaken voor een heuse date met mijn nr 1, heb hem gemist en kijk uit naar vanavond. Bijna zelf verstoord om af te spreken met nr 2 , heb me kunnen stoppen.
zaterdag 26 juli 2014 om 18:09
zaterdag 26 juli 2014 om 18:41
@ Miss: knap dat je het gesprek aan bent gegaan. Ik weet nog van mijn nr2 dat ik op een gegeven moment ook teveel met hem bezig was dan goed voor me was. Ik heb dit toen ook met hem besproken, dat ik (tijdelijk) meer afstand wilde en dat vond hij toen ook niet de oplossing. Ik heb minder contact toen een tijdje volgehouden maarja, elke keer dat hij begon te appen oid reageerde ik toch ook weer. Lastig hoor, als iemand zo in je systeem zit. Fijn dat je kinderen weer terugkomen, geeft net even dat extra beetje afleiding.
@ Jane: hoe gaat het nu met je na de huilbui van gisteren? Alles weer wat op een rijtje kunnen zetten? Thuissituatie weer wat tot rust gekomen? Anders dan Rooss herken ik het wel hoor, wat je bedoelt met dat je bij jager even heerlijk uit kan huilen. Dat had ik ook bij nr2, daar zat ik soms met (ingehouden) tranen op de bank omdat ik dat thuis niet kon. Thuis kon dat niet handelen, liep er altijd voor weg als ik verdrietig was. Zo fijn als er dan een ander is die zijn armen om je heen kan slaan. Mijn tranen gingen niet over de thuissituatie trouwens. Meer over werkstress, mijn onzekerheid, gezondheid, dat soort dingen.
@ Mikmakk: zo goed omschreven van je: "Het was moeilijk en letterlijk afkicken, dan besef je je dat het echt een soort van verslaving is. Een 'gewoonte' die na al die tijd zo is ingeburgerd in het dagelijkse leven." Dat is exact wat ik nu ook zo mis na de breuk met nr 2. Het dagelijkse ritueel. Het goeiemorgen wensen, het 'slaap lekker' in de avond, even langs hem voor een bak koffie na het sporten. Allemaal gewoontes die er de afgelopen 2 jaar ingesleten zijn, wat nu allemaal leegtes zijn die ik weer in moet zien te vullen. Vandaag ook wezen sporten, dan kom ik bijna langs zijn huis op de terugweg. Zo raar om nu te moeten doorrijden, het valt me nog steeds wel zwaar.
@ Scheur: begrijp ik nou goed dat de liefde van je leven een broer-zus relatie heeft en een nummer 2 en jij single bent? Misschien heb ik eroverheen gelezen maar waarom willen jullie een time out van een jaar? Wat hopen jullie daarmee te bereiken?
@ Babajaga: hoe is het met jou? Heb je de adviezen hier nog ter harte genomen of kies je alsnog je eigen richting?
@ Jane: hoe gaat het nu met je na de huilbui van gisteren? Alles weer wat op een rijtje kunnen zetten? Thuissituatie weer wat tot rust gekomen? Anders dan Rooss herken ik het wel hoor, wat je bedoelt met dat je bij jager even heerlijk uit kan huilen. Dat had ik ook bij nr2, daar zat ik soms met (ingehouden) tranen op de bank omdat ik dat thuis niet kon. Thuis kon dat niet handelen, liep er altijd voor weg als ik verdrietig was. Zo fijn als er dan een ander is die zijn armen om je heen kan slaan. Mijn tranen gingen niet over de thuissituatie trouwens. Meer over werkstress, mijn onzekerheid, gezondheid, dat soort dingen.
@ Mikmakk: zo goed omschreven van je: "Het was moeilijk en letterlijk afkicken, dan besef je je dat het echt een soort van verslaving is. Een 'gewoonte' die na al die tijd zo is ingeburgerd in het dagelijkse leven." Dat is exact wat ik nu ook zo mis na de breuk met nr 2. Het dagelijkse ritueel. Het goeiemorgen wensen, het 'slaap lekker' in de avond, even langs hem voor een bak koffie na het sporten. Allemaal gewoontes die er de afgelopen 2 jaar ingesleten zijn, wat nu allemaal leegtes zijn die ik weer in moet zien te vullen. Vandaag ook wezen sporten, dan kom ik bijna langs zijn huis op de terugweg. Zo raar om nu te moeten doorrijden, het valt me nog steeds wel zwaar.
@ Scheur: begrijp ik nou goed dat de liefde van je leven een broer-zus relatie heeft en een nummer 2 en jij single bent? Misschien heb ik eroverheen gelezen maar waarom willen jullie een time out van een jaar? Wat hopen jullie daarmee te bereiken?
@ Babajaga: hoe is het met jou? Heb je de adviezen hier nog ter harte genomen of kies je alsnog je eigen richting?
zaterdag 26 juli 2014 om 18:46
Ik vind het fijn om jullie verhalen te lezen
Ik sta echt nog voor die grens en begin me al lezend te realiseren dat het niet anders dan emotioneel gaat worden.
@all:
Zoals ik het lees , krijgen jullie een band en gevoelens met nr 2. Daar ben ik niet naar op zoek. Ik vind fouteman ontzettend leuk en sexy maar houden van doe ik van mijn man. Of begon het zo ook bij jullie?
Maar die spanning en me begeerd voelen doen me zo ontzettend goed. Ik heb nu al vier dagen geen appcontact en wat vindt ik het moeilijk...
Toch kijken of hij online is geweest en gisteren met een wijntje teveel op had ik fouteman bijna een appje gestuurd.
Niet gedaan en heb man het bed ingesleurd
Nu een kwestie van volhouden en tijd en moeite in mijn huwelijk steken. Maar toch.... Blijft moeilijk.
Ik sta echt nog voor die grens en begin me al lezend te realiseren dat het niet anders dan emotioneel gaat worden.
@all:
Zoals ik het lees , krijgen jullie een band en gevoelens met nr 2. Daar ben ik niet naar op zoek. Ik vind fouteman ontzettend leuk en sexy maar houden van doe ik van mijn man. Of begon het zo ook bij jullie?
Maar die spanning en me begeerd voelen doen me zo ontzettend goed. Ik heb nu al vier dagen geen appcontact en wat vindt ik het moeilijk...
Toch kijken of hij online is geweest en gisteren met een wijntje teveel op had ik fouteman bijna een appje gestuurd.
Niet gedaan en heb man het bed ingesleurd
Nu een kwestie van volhouden en tijd en moeite in mijn huwelijk steken. Maar toch.... Blijft moeilijk.
zaterdag 26 juli 2014 om 18:57
In mijn geval is de band juist gegroeid door al het appen en FB-en. Al die aandacht doet goed, zeker als je dat in je relatie niet meer vindt. Het gevoel groeide alleen maar verder nadat we het bed gingen delen. Al die bindingshormonen doen goed het werk. Toch ben ik er nog steeds van overtuigd dat ik nooit verliefd ben geworden op nr2, houden van wel. Hoewel wel anders dan bij mijn nr1. Bij nr2 heb ik nooit het gevoel gehad dat we een toekomst samen zouden hebben.
Mijn nr2 vertelde me een aantal weken geleden dat er een andere (gebonden) vrouw interesse in hem had en hij ook in haar, maar dat hij niets met haar zou doen omdat ze een man had. Wel dat ze contact zouden houden. Vanaf dat moment voelde ik dat het verkeerd voor mij zou aflopen; bij ons was het immers ook met appen begonnen. En dat klopte dus. Een paar weken later was zij bij haar man weg, en gaan ze nu samen proberen een toekomst te maken.
Appen lijkt soms zo onschuldig, maar ik denk dat het, juist omdat het geen face-to-face contact is, minder onschuldig is dan het lijkt. Wees je daarvan bewust.
Mijn nr2 vertelde me een aantal weken geleden dat er een andere (gebonden) vrouw interesse in hem had en hij ook in haar, maar dat hij niets met haar zou doen omdat ze een man had. Wel dat ze contact zouden houden. Vanaf dat moment voelde ik dat het verkeerd voor mij zou aflopen; bij ons was het immers ook met appen begonnen. En dat klopte dus. Een paar weken later was zij bij haar man weg, en gaan ze nu samen proberen een toekomst te maken.
Appen lijkt soms zo onschuldig, maar ik denk dat het, juist omdat het geen face-to-face contact is, minder onschuldig is dan het lijkt. Wees je daarvan bewust.
zaterdag 26 juli 2014 om 18:59
Hier gaat het eigenlijk aardig goed, oké vannacht was waardeloos en heb weinig geslapen. Vanmorgen een appje hoe ik me voelde en of ik wel geslapen had, hij niet. Antwoord gegeven en telefoon weer weggelegd. Dagje gewinkeld met mijn moeder, gedachten even verzet en dat was goed! Nu weer thuis, beginnen de gedachten weer te malen, maar dat zal ook niet binnen een paar dagen anders zijn. Morgen komen mijn kinders terug, dan kan de vlag uit!!
Rooss, nee ik ben niet bang dat hij om zich heen gaat kijken nu, klinkt misschien raar, maar ik geloof in zijn liefde voor mij. Daarom is deze periode denk ik ook juist goed voor hem. Even nadenken waar hij mee bezig is...
Rooss, nee ik ben niet bang dat hij om zich heen gaat kijken nu, klinkt misschien raar, maar ik geloof in zijn liefde voor mij. Daarom is deze periode denk ik ook juist goed voor hem. Even nadenken waar hij mee bezig is...
zaterdag 26 juli 2014 om 19:51
quote:babajaga schreef op 26 juli 2014 @ 18:46:
Ik vind het fijn om jullie verhalen te lezen
Ik sta echt nog voor die grens en begin me al lezend te realiseren dat het niet anders dan emotioneel gaat worden.
@all:
Zoals ik het lees , krijgen jullie een band en gevoelens met nr 2. Daar ben ik niet naar op zoek. Ik vind fouteman ontzettend leuk en sexy maar houden van doe ik van mijn man. Of begon het zo ook bij jullie?
Maar die spanning en me begeerd voelen doen me zo ontzettend goed. Ik heb nu al vier dagen geen appcontact en wat vindt ik het moeilijk...
Toch kijken of hij online is geweest en gisteren met een wijntje teveel op had ik fouteman bijna een appje gestuurd.
Niet gedaan en heb man het bed ingesleurd
Nu een kwestie van volhouden en tijd en moeite in mijn huwelijk steken. Maar toch.... Blijft moeilijk.
Goed van je meid!
Natuurlijk begon het bij iedereen vooral met geilheid en lust. Als het dat alleen maar blijft, dan is het oke. Maar dat blijft het zelden tot nooit. Er komen vrijwel altijd gevoelens bij, het contact en de aandacht zijn verslavend en voor je het weet zit je in een schaduwrelatie. Jane en Almost zijn daar de duidelijkste voorbeelden van, die delen/deelden meer van hun dagelijks leven met hun minnaars dan met hun partners. Dat is ook moeilijker afkicken, want dan gaat het niet alleen meer om de sex, dan speelt die vertrouwelijke band gewoon een sterke rol. Want waar je voorheen iedere scheet die je dwars zat of waar je blij over was, kon delen met je minnaar, sta je nu ineens met je telefoon in de hand je af te vragen aan wie je dit nu wel kwijt kunt, nu je met die minnaar de appfrequentie hebt teruggeschroefd.
1,5 en ik wisten ons ook niet te begrenzen, totdat het te laat was. We deden wel stappen terug, maar die disbalans met thuis kregen we er nauwelijks uit totdat er aan de noodrem werd getrokken en toen was het te laat.
Met al mijn contacten nu doe ik het dus echt anders. Ik wil geen welterustenappjes meer, of goedemorgentjes. Dat zijn momenten die ik met mijn man en kinderen deel, niet met een minnaar. Ik hoef ook geen vragen als 'watgajedoenvandaag'. Dat hoeft hij gewoon niet in detail te weten. Als ik iets leuks of bijzonders ga doen, meld ik het zelf wel. In het weekend, tijdens het ochtendritueel of het avondritueel hoef ik ook geen appjes, tenzij het echt belangrijk is. Het klinkt streng, maar het is vooral om mezelf in bescherming te nemen. Het helpt me om mezelf te begrenzen.
Ik vind het fijn om jullie verhalen te lezen
Ik sta echt nog voor die grens en begin me al lezend te realiseren dat het niet anders dan emotioneel gaat worden.
@all:
Zoals ik het lees , krijgen jullie een band en gevoelens met nr 2. Daar ben ik niet naar op zoek. Ik vind fouteman ontzettend leuk en sexy maar houden van doe ik van mijn man. Of begon het zo ook bij jullie?
Maar die spanning en me begeerd voelen doen me zo ontzettend goed. Ik heb nu al vier dagen geen appcontact en wat vindt ik het moeilijk...
Toch kijken of hij online is geweest en gisteren met een wijntje teveel op had ik fouteman bijna een appje gestuurd.
Niet gedaan en heb man het bed ingesleurd
Nu een kwestie van volhouden en tijd en moeite in mijn huwelijk steken. Maar toch.... Blijft moeilijk.
Goed van je meid!
Natuurlijk begon het bij iedereen vooral met geilheid en lust. Als het dat alleen maar blijft, dan is het oke. Maar dat blijft het zelden tot nooit. Er komen vrijwel altijd gevoelens bij, het contact en de aandacht zijn verslavend en voor je het weet zit je in een schaduwrelatie. Jane en Almost zijn daar de duidelijkste voorbeelden van, die delen/deelden meer van hun dagelijks leven met hun minnaars dan met hun partners. Dat is ook moeilijker afkicken, want dan gaat het niet alleen meer om de sex, dan speelt die vertrouwelijke band gewoon een sterke rol. Want waar je voorheen iedere scheet die je dwars zat of waar je blij over was, kon delen met je minnaar, sta je nu ineens met je telefoon in de hand je af te vragen aan wie je dit nu wel kwijt kunt, nu je met die minnaar de appfrequentie hebt teruggeschroefd.
1,5 en ik wisten ons ook niet te begrenzen, totdat het te laat was. We deden wel stappen terug, maar die disbalans met thuis kregen we er nauwelijks uit totdat er aan de noodrem werd getrokken en toen was het te laat.
Met al mijn contacten nu doe ik het dus echt anders. Ik wil geen welterustenappjes meer, of goedemorgentjes. Dat zijn momenten die ik met mijn man en kinderen deel, niet met een minnaar. Ik hoef ook geen vragen als 'watgajedoenvandaag'. Dat hoeft hij gewoon niet in detail te weten. Als ik iets leuks of bijzonders ga doen, meld ik het zelf wel. In het weekend, tijdens het ochtendritueel of het avondritueel hoef ik ook geen appjes, tenzij het echt belangrijk is. Het klinkt streng, maar het is vooral om mezelf in bescherming te nemen. Het helpt me om mezelf te begrenzen.
zaterdag 26 juli 2014 om 21:15
quote:cljane schreef op 26 juli 2014 @ 15:48:
.........door allerlei omstandigheden vrij emotioneel ben en man kan dat niet op vangen terwijl jager dat zo goed kan. Zelf denk ik dat ik daarom het gevoel heb hem nodig te hebben en dus die datum........Ahhhhhhh, dat verklaard veel als je hem als een vangnet gebruikt. Vallen er gelijk meer kwartjes bij mij waarom je doet zoals je doet. Kun je niet een ander vangnet creëren? In een familielid, vriendin, kennis, lotgenoten enz. iemand anders voor emotionele steun.
.........door allerlei omstandigheden vrij emotioneel ben en man kan dat niet op vangen terwijl jager dat zo goed kan. Zelf denk ik dat ik daarom het gevoel heb hem nodig te hebben en dus die datum........Ahhhhhhh, dat verklaard veel als je hem als een vangnet gebruikt. Vallen er gelijk meer kwartjes bij mij waarom je doet zoals je doet. Kun je niet een ander vangnet creëren? In een familielid, vriendin, kennis, lotgenoten enz. iemand anders voor emotionele steun.
