Minnaar deel 25.

20-07-2014 22:35 3008 berichten
Al 24 delen lang schrijven we over het wel en wee om en rond onze minnaars.

Heb jij een fladderend hart of zit ze vast verankert in je eigen borstkas? Eet, slaap en toiletteer jij met je telefoon of leg je hem ook rustig een paar dagen in de kast?

Met andere woorden...



Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met groot gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?



Dit topic is bedoelt voor discussie met gelijkgestemden. Voor oordeel en dis-nuances zijn andere topics.



Kanttekening van mij: ik zie graag avatars bij de (vaste) schrijvers. Dan blijven we kleurrijke loeders!
Dat gaat je zeker weten lukken, puzzled.
Alle reacties Link kopieren
Jullie zijn beiden zo sterk! Respect! Mij lukt het niet alles te wissen, ondanks dat ik er ook niet in durf te lezen. Het zou de laatste stap zijn om alles af te kunnen sluiten maar die stap kan ik nu gewoon nog niet maken. Komt nog wel, als ik er aan toe ben. Dat moment is echter nog niet gekomen.
Kun je de gesprekken niet naar jezelf mailen en uit je telefoon wissen? Is de verleiding toch kleiner om te lezen denk ik.



Hier rustig. Hij wordt momenteel opgeslokt door een werkproject en ik door een ziek kind. Wel even prima zo eigenlijk...
Alle reacties Link kopieren
Heb ik ook gedaan mikmakk. Deed ik al dagelijks, ik was immers de vreemdganger. Maar die mails wissen is me nog een stap tever, zo bedoelde ik het.
Wat heb je er nog aan Almost? De beslissing om te stoppen is genomen en op basis van zuivere argumenten. De herinneringen draag je voor altijd bij je, daar heb je die mails niet voor nodig. En als ze toevallig ontdekt worden dan heb je als nog de poppen aan het dansen. Bovendien verscherpt het de pijn om ze terug te lezen.

Dus welk nut hebben ze nog?

Die pleister gaat in 1x het meest pijnloos, niet steeds een klein beetje. En dat het moeilijk is... dat weet ik helaas maar al te goed
Klopt, je houdt jezelf voor de gek, nu. Ze dienen geen positief doel meer, die mails. Dus kun je ziet niet meer gebruiken. Weg ermee! Leg een reep chocola klaar voor erna. Je kunt het.
@Rooss:

Hoe was je kinky weekend?

Je hebt ons wel een verslag beloofd
Alle reacties Link kopieren
Wat een hoop geschrijf weer! Sterke, succes, wijsheid waar wie het wil. Ook een paar nieuwe namen, gaat snel hier.



Ongeveer 1,5 week geleden paar jank dagen gehad. Voornamelijk over mijn eigen gezondheid en het idee mensen te moeten missen. Dacht die fase is voorbij en we gaan weer be happy verder.... Maar nog niet blijkbaar. Ik betrapte mij erop dat ik jaloerse gedachten heb over de vriendin van mijn SV. Iets waar ik wel van schrok. Had het een beetje maar niet in deze mate. Ik ben stik jaloers opeens op zijn vriendin. Jaloers op haar leven MET hem. Het idee dat ik eigenlijk bij hem wil wonen, wil leven, wil zijn. Laatst stelde iemand een vraag wie er serieus ja zou zeggen tegen de vraag om met nummer 2 verder te gaan. Ik zeg op dit moment volmondig ja. En dat is echt super rot voor mijn nummer 1. Omdat er met mijn nummer 1 niet veel mis is maar mijn hart ben ik eventjes aan het verliezen aan mijn SV. Pffffffffff. Ik hoop dat het tijdelijke waanzin is deze gedachte en ik snel weer uit dromen land ontwaak. Knijp hard in mijn arm!!!!! Ik wilde het even van mij af schrijven.....
quote:xpuzzledx schreef op 28 juli 2014 @ 18:33:

@Rooss:

Hoe was je kinky weekend?

Je hebt ons wel een verslag beloofd

Helaas, geen verslagje van Rooss.

Date is onverhoopt verplaatst naar over 1,5 week. Maar we hebben er niet mindere voorpret om hoor!
@krimp

KNIJPPPPPP!!!

Want dat het dromenland is, dat is wel duidelijk toch?



Want is het niet zo leuk met nr 2 juist omdat hij nr 2 is? En je niet alle dagelijks beslommeringen met hem deelt? Omdat je met hem zo lekker in die (seks)bubbel kan zitten?



Heerlijk om te dromen, maar wel weer op tijd wakker worden hoor, zeker als er niks mis is met je nr 1
Alle reacties Link kopieren
Even denken of ik kan uitleggen wat ik leuk vind aan mijn SV. Ik vind hem eigenlijk gewoon leuk zoals hij is, ook ken ik inmiddels eigenaardige karaktertrekken. Geen makkelijk ventje. Geen sexbubbel. Bij de sex heb allang in de gaten dat ook daar de sleur in gaat als je niet je best doet. Zoals met elke man. Maar ik ben (niet arrogant bedoelt) best een fijne enthousiaste partner in een relatie dus kan ik eigenlijk met veel mensen samen leven/wonen. Dagelijkse beslommeringen vind ik eigenlijk wel leuk, uhmmmmmm, een relatie is hard werken!!! Dat op zeker!!! Met wie je ook bent. Een SV relatie is wat dat betreft wel relaxter......... Wat verheerlijk ik dan wel? Dat we zo veel dezelfde voorkeuren hebben ''likes'', dezelfde normen/waarden, hetzelfde in het leven staan, onze karakters super passen en aanvullen. En daarbij vind ik hem 1 van de meest aantrekkelijke mannen die ik ontmoet heb. Ik ben gewoon graag bij hem!!! Ik voel het allemaal erg nuchter eigenlijk (behalve dan die jaloezie want dat is een heftige dierlijke emotie).



Maar goed, KNIJP, ff mijn hart terug vangen.
Krimp. Toch zijn sommige dingen wel herkenbaar in je verhaal. Ik doe hier een beste schop onder mijn hol. Kan er niet te veel ovr uit wijken, maar simpel gezegd is het hier zijn eigen onzekerheid die even de kop op steekt.



Het is zelfs zo erg dat het goede nieuws wat ik vandaag kreeg al onder geschoven is. En dat MOET niet!



En, huilen om je gezondheid. Lekker toe laten zou ik zo zeggen! Je lijkt me niet iemand die het bijltje er bij neer gooit en gaat zitten af wachten. Maar juist een sterk persoon! Mag je dan af en toe ook gewoon even in storten!?
En, met jwger geappt, nog steeds wel wat onzeker, maar het is ongegronde onzekerheid zegt hij ik kan dus straks rustig gaan slapen.
Alle reacties Link kopieren
ik moest gelijk aan scheur denken.



@Jane: grappig, heb ik vanavond ook even gedaan met ex nr2. Was op mijn initiatief, hij was volgens mij niet echt enthousiast. Blijf dat bijzonder vinden, 3 weken terug was hij nog zo zeker van vriendschap te willen houden. Naja, ik snap het ook wel, al die nieuwe bindingshormonen in zijn hoofd. We zien wel wat de toekomst brengt.
Almost, wat heb je gedaan en waar was hij niet enthousiast over? Hoe merkte je dat hij niet enthousiast was?



Misschien forces from above. Als jij de knoop niet doorhakt doet een ander het voor je!
Alle reacties Link kopieren
Nou, ik had al gekeken of 'ie wat vaker online was deze avond. Dacht, als 'ie tijd heeft om te appen is zijn nieuwe liefde vast niet bij hem thuis. Kan ik ze ook niet storen. Gewoon even gevraagd hoe het met 'm was en of hij zin had in zijn aankomende vakantie. Kreeg elke keer pas na lange tijd reactie, en op mijn laatste vraag helemaal niet meer. Beetje jammer, waarom kunnen mensen niet gewoon zeggen als ze geen tijd (zin) hebben? Eerst zeggen dat hij vrienden wil blijven en dan vervolgens zo reageren? Pfft..
Alle reacties Link kopieren
Ongeveer een maand geleden ben ik hier begonnen met lezen en soms schrijven. De tijd van het on hold zetten met nr 2 is iets anders gelopen maar ik heb de schaduwrelatie wel beeindigd . Het is heel raar en moeilijk. Het verhaal van almost spreekt me erg aan. Mijn verdriet en onbehagen gewoon ook pijn dat ik dit heb gestopt is groot. Ook voel ik opluchting de energie van een dubbelleven leiden vraagt veel.

Zijn reactie en gedrag zijn voornamelijk verstandig. Hij wil wel graag zonder enige plichtpleging soms seks. Ondanks dat ik graag met hem vrij zie ik dat niet zitten. Gaat bij mij ook weer de verbinding , hechting hormonen, liefde van start. Het is allemaal heel naar.
louiloui

Het leven in twee werelden is inderdaad slopend. Ik hoop dat bij jou ook hoofd en hart weer snel op één lijn zullen komen, zodat het verdriet om het gemis af zal nemen.

Gaat je relatie met nr 1 hierdoor nog veranderen?

Of is dat niet meer haalbaar?
Ik zou zijn gedrag niet verstandig noemen, Louiloui. Echt verstandig is het pas als hij niet langer van je vraagt om soms te seksen. Ik vind het redelijk egoïstisch om dat van je te vragen. Hij zou het moeten respecteren dat het afgelopen is.
Alle reacties Link kopieren
Theemok zijn gedrag voelt ook meer als egoistisch. Ik hoop ook dat ik weer met mezelf op een lijn kom. Veranderingen met nr 1 zullen er wel komen of in kern de relatie verandert dat denk ik niet. Er ontbreken een paar essentiele zaken tussen ons en nu 32 jaar verder zie ik dat niet meer komen.

Door hier te lezen ben ik wel sneller tot een beslissing gekomen. De term relatiemateriaal vind ik leuk en nr2 is daar eigenlijk niet voor geschikt. Hij vindt dat hij het recht heeft zijn vrouw te bedriegen als hij de werelden maar apart houdt en zich aan de verplichtingen voldoet die een gezin en huwelijk met zich meebrengen. Mijn schuldgevoelens en schaamte en verdriet om mijn nr 1 en ook zijn vrouw voelt hij zo niet. Het heeft geen zin om deze schaduwrelatie nu op te gaan biechten bij mijn man. Zal mij opluchtten maar nr 1 opzadelen met een vreselijk gevoel.Ergens eerder schreef highlander dat vanaf het begin open zijn het beste is, is nu kort door de bocht weergegeven maar daar kwam het op neer. Ik ga nu eerst mezelf weer op de rails krijgen en daarna ga ik het openbreken met mijn nr1
Loui, dat doet pijn en dat is rot.

Hoe je de denkwijze van je 2 omschrijft is heel herkenbaar, legio mannen die werkelijk vinden dat ze prima bezig zijn omdat niemand er iets van merkt en niemand zichtbare schade ondervindt. Dat hij daarom thuis niet meer investeert neemt hij voor lief, meestal waren ze toch al altijd "druk en onderweg" en draaide mams op voor kinderen en andere lopende zaken.

Wat voor de man overblijft is hard werken en buiten de deur neuken.



Ga je op termijn je 1 vertellen over je schaduwrelatie? Ik mag toch hopen van niet, wat moet hij daarmee?

Aan thuis werken is natuurlijk altijd goed maar ik denk niet dat daar open kaart op dit gebied bij hoort.



Almost, eigenlijk is het lopen op eieren hè, manoeuvreren in de slangenkuil. Met als resultaat een onbevredigd gevoel en 100 vragen waar je geen antwoord op krijgt.

Zie je dat "vrienden blijven" nog zitten?
Alle reacties Link kopieren
Ik was een beetje aan het rondkijken en kwam dit topic tegen. Ik durf het bijna niet op te schrijven, want niemand is op de hoogte. Ik ben 10 jaar samen met mijn grote liefde. Ik ben veel op reis, vaak samen met collegas. Het begon ermee dat een ervan me 'per ongeluk' aanraakte en ik dat niet zo erg vond.



Dat is nu al 4-5 jaar geleden. Langzaam gingen we verder. In 2011 is hij een keer de tandpasta komen lenen in een hotel, ver zijn we niet gegaan, maar fout is het zeker. We praten het allebei goed door te zeggen dat we niet over een grens gaan. Ik voel me niet schuldig, hij ook niet.



Maar het gaat steeds verder, vorige week op het vliegveld een goed gesprek gehad. Gepraat over stoppen, maar dat willen we niet. Wel heel duidelijk grenzen aangegeven. In het vliegtuig wat lol gehad samen. Gisteren op zijn kantoor weer.



Ik heb jullie verhalen gelezen en jullie adviezen naar elkaar. Mijn man is met stip mijn nr 1, dat weet mijn collega. Bij hem geldt hetzelfde voor zijn vrouw. Maar het is zo lekker en spannend. We genieten ervan. Afstand nemen kan alleen door ander werk te zoeken, we moeten veel samen werken en gaan beide naar dezelfde vergaderingen in het buitenland. Vorige week heb ik expres een ander hotel geboekt, uit "veiligheidsoverwegingen".



Wat ik met deze lange post wil bereiken? Even van me afschrijven, ik kan er alleen met hem over praten en dat kan niet zo vaak. Ik zie hem of in het buitenland in septemer of pas weer midden september/begin oktober, dus er is even rust. Goede adviezen zijn natuurlijk welkom.
Welkom Ietsandersvandaag.

Het is hier al veel vaker gezegd, dus je hebt het vast al eens gelezen, maar het is ook in jouw situatie een waarheid als een koe: Bezint eer ge begint!

Zeker als de ander een collega is en je bovendien nog veel om je nr 1 geeft, zou ik nog even heel goed nadenken of dit de weg is die je wilt gaan. Het hoeft maar heel even mis te lopen en dan ben je én je nr 1 én je baan kwijt.

Is dat beetje spanning het risico waard?
Zo maar even wat afleiding zoeken, want het kost me echt moeite vandaag om hem geen berichtje te sturen.

Neeee... ik doe het NIET... toch...??

grrrr waarom is dit zo moeilijk, terwijl ik echt heel zeker weet dat dit is wat ik wil en wat ik moet doen.

Het heeft geen toekomst dus het moet stoppen, even volhouden dan zal het wel minder worden.... hoop ik
Volhouden inderdaad! Elke dag dat je het volhoudt is er één. En hoe langer je het volhoudt, hoe minder moeilijk het wordt.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven