Seks
alle pijlers
Minnaar deel 26
donderdag 18 september 2014 om 16:34
Al 25 delen lang schrijven we over het wel en wee om en rond onze minnaars.
Heb jij een fladderend hart of zit ze vast verankert in je eigen borstkas? Eet, slaap en toiletteer jij met je telefoon of leg je hem ook rustig een paar dagen in de kast?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met groot gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?
Dit topic is voornamelijk bedoelt voor gelijkgestemden al staan we natuurlijk open voor nieuwe input en meningen mits respectvol geschreven, het is de toon die de muziek maakt.
Kanttekening van mij: ik zie graag avatars bij de (vaste) schrijfsters, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen. Bedankt.
Heb jij een fladderend hart of zit ze vast verankert in je eigen borstkas? Eet, slaap en toiletteer jij met je telefoon of leg je hem ook rustig een paar dagen in de kast?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met groot gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?
Dit topic is voornamelijk bedoelt voor gelijkgestemden al staan we natuurlijk open voor nieuwe input en meningen mits respectvol geschreven, het is de toon die de muziek maakt.
Kanttekening van mij: ik zie graag avatars bij de (vaste) schrijfsters, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen. Bedankt.
woensdag 24 september 2014 om 18:47
woensdag 24 september 2014 om 19:21
Heidi, ik schrik ervan dat het nog zo'n pijn doet al snap ik het helemaal, in je blikveld maar voor je gevoel bovenop een berg, het had net zo goed 1000 km kunnen zijn!
Denk je dat DJ het gat een beetje vullen kan? (ehm, op meerdere vlakken bedoel ik dat dus denk ik )
Het lijkt me zo pijnlijk om elkaar nog regelmatig te zien, word je niet bijna ziek van narigheid elke keer als je hem ziet?
Denk je dat DJ het gat een beetje vullen kan? (ehm, op meerdere vlakken bedoel ik dat dus denk ik )
Het lijkt me zo pijnlijk om elkaar nog regelmatig te zien, word je niet bijna ziek van narigheid elke keer als je hem ziet?
woensdag 24 september 2014 om 22:39
Nee, de DJ kan het gat niet vullen. Het is nog veel te vers, te groot en te pijnlijk. Maar dat geeft niet, daarom is het contact wel leuk en is het ook fijn om gewoon lol te hebben. Zijn baas en ik kunnen het ook goed vinden en we hebben leuke plannen samen (kroegen zitten vlak bij elkaar en we hebben beide een verschillende doelgroep).
Ik kom er graag, zij komen graag bij mij en we hebben lol. Hij draait mijn muziekjes en we borrelen graag. Meer hoef ik echt niet nu.
Ik weet niet of het elkaar zien het pijnlijker maakt. Ergens is het misschien ook wel troostend juist, hij vindt het ook moeilijk, hij weet het ook allemaal niet. Op deze manier delen we het ook nog een soort van.
En het is nu eenmaal zo, daar is weinig aan te veranderen en we moeten het daar mee doen.
Die pijn hoort er bij, ik schrik er alleen ook wel van dat het echt voelt alsof ik mijn partner kwijt ben. Het is allemaal heel stil en leeg, zonder hem. Leger dan ik ooit had gedacht.
Vanavond belde hij. Huh? Over echt een kulverhaal. Maar hij liet nu eindelijk doorschemeren dat ik hem veel genegeerd heb (heb ik ook) en hij dat heel moeilijk vond en vindt. Het was slechts een zijstraatje, want eigenlijk had hij het over een of andere vage dorpsroddel die hij absoluut moest delen en waarom ik niet in mijn kroeg was, want dan had ik het gehoord. HUH?
Ik kom er graag, zij komen graag bij mij en we hebben lol. Hij draait mijn muziekjes en we borrelen graag. Meer hoef ik echt niet nu.
Ik weet niet of het elkaar zien het pijnlijker maakt. Ergens is het misschien ook wel troostend juist, hij vindt het ook moeilijk, hij weet het ook allemaal niet. Op deze manier delen we het ook nog een soort van.
En het is nu eenmaal zo, daar is weinig aan te veranderen en we moeten het daar mee doen.
Die pijn hoort er bij, ik schrik er alleen ook wel van dat het echt voelt alsof ik mijn partner kwijt ben. Het is allemaal heel stil en leeg, zonder hem. Leger dan ik ooit had gedacht.
Vanavond belde hij. Huh? Over echt een kulverhaal. Maar hij liet nu eindelijk doorschemeren dat ik hem veel genegeerd heb (heb ik ook) en hij dat heel moeilijk vond en vindt. Het was slechts een zijstraatje, want eigenlijk had hij het over een of andere vage dorpsroddel die hij absoluut moest delen en waarom ik niet in mijn kroeg was, want dan had ik het gehoord. HUH?
Heidi, Heidi, Deine Welt sind die Berge - Heidi, Heidi, denn hier oben bist Du zu Haus'
woensdag 24 september 2014 om 22:49
Oh, Anne vergeten..
Het begon met een rare houding van hem, nadat hij terug was van zijn vakantie. Hij had geen tijd voor mij, deed geen moeite om af te spreken en was anders dan anders. Als hij dan in de kroeg langskwam, had hij nooit meer dan een kwartiertje de tijd en hij vond daarmee dat hij bewust tijd voor me had genomen.
Hij vond dat ik anders deed, maar had ook geen idee waar het vandaan kwam. En daar stopte eigenlijk elke communicatie. In Amsterdam was het allemaal normaal, eenmaal weer hier, niet.
Het lijntje was los, maar is dat al een tijd niet meer. En eigenlijk ben ik net zo'n drama op dit moment als hij, want hij doet dan wel zijn best om toch in beeld te blijven, ik heb geen idee hoe ik daar mee om moet gaan.
Het begon met een rare houding van hem, nadat hij terug was van zijn vakantie. Hij had geen tijd voor mij, deed geen moeite om af te spreken en was anders dan anders. Als hij dan in de kroeg langskwam, had hij nooit meer dan een kwartiertje de tijd en hij vond daarmee dat hij bewust tijd voor me had genomen.
Hij vond dat ik anders deed, maar had ook geen idee waar het vandaan kwam. En daar stopte eigenlijk elke communicatie. In Amsterdam was het allemaal normaal, eenmaal weer hier, niet.
Het lijntje was los, maar is dat al een tijd niet meer. En eigenlijk ben ik net zo'n drama op dit moment als hij, want hij doet dan wel zijn best om toch in beeld te blijven, ik heb geen idee hoe ik daar mee om moet gaan.
Heidi, Heidi, Deine Welt sind die Berge - Heidi, Heidi, denn hier oben bist Du zu Haus'
donderdag 25 september 2014 om 01:45
Ach Heidi, wat verdrietig dan dit.
Dat jij geen idee hebt hoe je hier mee om moet gaan, is dat misschien omdat je zelf niet zeker bent van de breuk? Of is het voor jouw gevoel echt tijd om er een punt achter te zetten? Want zoals ik het lees is er dus nog wel de mogelijkheid om door te gaan, maar houd jij de boot af. Dat is natuurlijk goed als jij daar van binnen de noodzaak toe voelt, misschien een manier om je los te maken. Maar als het een reactie is op de pijnknop die hij ingedrukt heeft door zich tijdelijk terug te trekken, blijft het misschien niet helemaal lekker voelen. Je hebt altijd een keuze he? Ook om het weer bij te leggen als jij dat wil.
Dat jij geen idee hebt hoe je hier mee om moet gaan, is dat misschien omdat je zelf niet zeker bent van de breuk? Of is het voor jouw gevoel echt tijd om er een punt achter te zetten? Want zoals ik het lees is er dus nog wel de mogelijkheid om door te gaan, maar houd jij de boot af. Dat is natuurlijk goed als jij daar van binnen de noodzaak toe voelt, misschien een manier om je los te maken. Maar als het een reactie is op de pijnknop die hij ingedrukt heeft door zich tijdelijk terug te trekken, blijft het misschien niet helemaal lekker voelen. Je hebt altijd een keuze he? Ook om het weer bij te leggen als jij dat wil.
pluk de nacht
donderdag 25 september 2014 om 10:21
quote:Rooss4 schreef op 24 september 2014 @ 19:21:
Heidi, ik schrik ervan dat het nog zo'n pijn doet al snap ik het helemaal, in je blikveld maar voor je gevoel bovenop een berg, het had net zo goed 1000 km kunnen zijn!
Denk je dat DJ het gat een beetje vullen kan? (ehm, op meerdere vlakken bedoel ik dat dus denk ik )
Het lijkt me zo pijnlijk om elkaar nog regelmatig te zien, word je niet bijna ziek van narigheid elke keer als je hem ziet?
Dat zit ik dus ook te denken.
Ik zou er knettergek van worden. En het is ook oneerlijk: hij geeft haar niet wat ze nodig heeft, en toch blijft hij haar claimen door voortdurend aanwezig te zijn.
Ik had het geduld van Heidi niet kunnen opbrengen. Echt niet, met mijn zuiderlijk kort lontje en al. Hou van helderheid, en dit lijkt marteling. Had hem al lang weggestuurd. Uit de tent. Zo: hang maar ff ergens anders!
En dan op zo een manier die hij niet weigeren kan. Zo iets van: "Hey, je doet me echt pijn. En als je van iemand houdt, dan bezeer je die persoon niet voortdurend. Als je echt van mij houdt en het beste voor mij wilt, of kies je 100% voor mij of laat je me gaan. En als je niet voor mij kiest, wil je dan aub dat minimum respect tonen en mij verder laten gaan met mijn leven? Op deze manier kan ik niet verder."
Ik denk dat dit soort gesprek geschikt is voor jullie situatie, Heidi. Want jullie zijn zo veel meer dan een "casual fling", wat hier normaliter meest vaak t geval is.. Er hangt immers 7jaar historie aan! Een lifetime op zich.
Heidi, ik schrik ervan dat het nog zo'n pijn doet al snap ik het helemaal, in je blikveld maar voor je gevoel bovenop een berg, het had net zo goed 1000 km kunnen zijn!
Denk je dat DJ het gat een beetje vullen kan? (ehm, op meerdere vlakken bedoel ik dat dus denk ik )
Het lijkt me zo pijnlijk om elkaar nog regelmatig te zien, word je niet bijna ziek van narigheid elke keer als je hem ziet?
Dat zit ik dus ook te denken.
Ik zou er knettergek van worden. En het is ook oneerlijk: hij geeft haar niet wat ze nodig heeft, en toch blijft hij haar claimen door voortdurend aanwezig te zijn.
Ik had het geduld van Heidi niet kunnen opbrengen. Echt niet, met mijn zuiderlijk kort lontje en al. Hou van helderheid, en dit lijkt marteling. Had hem al lang weggestuurd. Uit de tent. Zo: hang maar ff ergens anders!
En dan op zo een manier die hij niet weigeren kan. Zo iets van: "Hey, je doet me echt pijn. En als je van iemand houdt, dan bezeer je die persoon niet voortdurend. Als je echt van mij houdt en het beste voor mij wilt, of kies je 100% voor mij of laat je me gaan. En als je niet voor mij kiest, wil je dan aub dat minimum respect tonen en mij verder laten gaan met mijn leven? Op deze manier kan ik niet verder."
Ik denk dat dit soort gesprek geschikt is voor jullie situatie, Heidi. Want jullie zijn zo veel meer dan een "casual fling", wat hier normaliter meest vaak t geval is.. Er hangt immers 7jaar historie aan! Een lifetime op zich.
donderdag 25 september 2014 om 10:36
quote:divergentthinking schreef op 25 september 2014 @ 10:21:
Ik zou er knettergek van worden. En het is ook oneerlijk: hij geeft haar niet wat ze nodig heeft, en toch blijft hij haar claimen door voortdurend aanwezig te zijn.
Ik had het geduld van Heidi niet kunnen opbrengen. Echt niet, met mijn zuiderlijk kort lontje en al. Hou van helderheid, en dit lijkt marteling.
En dan op zo een manier die hij niet weigeren kan. Zo iets van: "Hey, je doet me echt pijn. En als je van iemand houdt, dan bezeer je die persoon niet voortdurend. Als je echt van mij houdt en het beste voor mij wilt, of kies je 100% voor mij of laat je me gaan. En als je niet voor mij kiest, wil je dan aub dat minimum respect tonen en mij verder laten gaan met mijn leven? Op deze manier kan ik niet verder."
Ik denk dat dit soort gesprek geschikt is voor jullie situatie, Heidi. Want jullie zijn zo veel meer dan een "casual fling", wat hier normaliter meest vaak t geval is.. Er hangt immers 7jaar historie aan! Een lifetime op zich. Eens.
(het korte lontje herken ik ook )
Ik zou er knettergek van worden. En het is ook oneerlijk: hij geeft haar niet wat ze nodig heeft, en toch blijft hij haar claimen door voortdurend aanwezig te zijn.
Ik had het geduld van Heidi niet kunnen opbrengen. Echt niet, met mijn zuiderlijk kort lontje en al. Hou van helderheid, en dit lijkt marteling.
En dan op zo een manier die hij niet weigeren kan. Zo iets van: "Hey, je doet me echt pijn. En als je van iemand houdt, dan bezeer je die persoon niet voortdurend. Als je echt van mij houdt en het beste voor mij wilt, of kies je 100% voor mij of laat je me gaan. En als je niet voor mij kiest, wil je dan aub dat minimum respect tonen en mij verder laten gaan met mijn leven? Op deze manier kan ik niet verder."
Ik denk dat dit soort gesprek geschikt is voor jullie situatie, Heidi. Want jullie zijn zo veel meer dan een "casual fling", wat hier normaliter meest vaak t geval is.. Er hangt immers 7jaar historie aan! Een lifetime op zich. Eens.
(het korte lontje herken ik ook )
donderdag 25 september 2014 om 17:54
Huh? Moet ik vragen niet meer in mijn kroeg te komen??
Hij laat (of meer liet miss) me echt met rust. Is weinig in de kroeg geweest en we hebben sinds Amsterdam eigenlijk geen contact gehad. Nu al vragen mensen waarom hij er nooit meer is.. geloof me, dat is nòg pijnlijker. Moeten zeggen dat ik geen idee heb waarom hij niet meer komt. Helemaal omdat we samen naar A'dam waren, het is niet uit te leggen.
En als ik zou zeggen dat hij niet meer in de kroeg mag komen.. dat is toch niet meer in het redelijke? Wat moet hij dan zeggen als een collega nog iets bij mij wil drinken met hem.. terwijl hij anders dagelijks hier zat en er nu ineens nooit meer?
Nee, we zijn volwassen mensen en dit is nu eenmaal de consequentie van een verhouding in de situatie als de onze. Onze levens zitten hier nu eenmaal verbonden.
Hem zien is niet pijnlijk. Niets meer willen/kunnen delen met hem is het ergste. Geen grapjes meer maken, zoals we altijd deden. Het lijkt alsof ineens de helft van mij niet meer meedoet. Niet luistert en niet meer aanwezig is. En of ik hem nu zie of niet, dat maakt dat deel niet anders.
Hij laat (of meer liet miss) me echt met rust. Is weinig in de kroeg geweest en we hebben sinds Amsterdam eigenlijk geen contact gehad. Nu al vragen mensen waarom hij er nooit meer is.. geloof me, dat is nòg pijnlijker. Moeten zeggen dat ik geen idee heb waarom hij niet meer komt. Helemaal omdat we samen naar A'dam waren, het is niet uit te leggen.
En als ik zou zeggen dat hij niet meer in de kroeg mag komen.. dat is toch niet meer in het redelijke? Wat moet hij dan zeggen als een collega nog iets bij mij wil drinken met hem.. terwijl hij anders dagelijks hier zat en er nu ineens nooit meer?
Nee, we zijn volwassen mensen en dit is nu eenmaal de consequentie van een verhouding in de situatie als de onze. Onze levens zitten hier nu eenmaal verbonden.
Hem zien is niet pijnlijk. Niets meer willen/kunnen delen met hem is het ergste. Geen grapjes meer maken, zoals we altijd deden. Het lijkt alsof ineens de helft van mij niet meer meedoet. Niet luistert en niet meer aanwezig is. En of ik hem nu zie of niet, dat maakt dat deel niet anders.
Heidi, Heidi, Deine Welt sind die Berge - Heidi, Heidi, denn hier oben bist Du zu Haus'
donderdag 25 september 2014 om 18:18
Maar lieve Heidi, het gaat toch niet om hem? Om wat hij al dan niet tegen een collega zou moeten zeggen? Hij heeft zichzelf van geliefde tot ex gemaakt. Zijn eigen volwassen keuze. Welke vent die zijn relatie verbreekt voor een andere vrouw (want zo is het toch, in feite?) verwacht van die ex dat haar deur voor hem blijft openstaan? Of zou dat willen?
Jij moet eerst nog eens flink kwaad worden denk ik maar zo.
Jij moet eerst nog eens flink kwaad worden denk ik maar zo.
donderdag 25 september 2014 om 18:27
quote:Heeeidi schreef op 25 september 2014 @ 17:54:
Huh? Moet ik vragen niet meer in mijn kroeg te komen??
Nou, je moet niks natuurlijk maar ik had het wel gedaan. Ik had hem een flinke poos helemaal niet meer willen zien en als mensen iets vroegen had ik ze gezegd dat we ruzie hebben en ik er verder niet over uit wil wijden.
Het is mooi dat je volwassen met de situatie omgaat, dat is bewonderenswaardig maar het houdt -denk ik- ook je kutgevoel in stand. We hebben het al zo vaak geconcludeerd hier, voor je over kan gaan in een nieuwe relatievorm moet het gevoel en de pijn weg zijn.
Dat hem zien niet gelijk staat met de pijn van het niet kunnen delen vind ik lastig. Het is alsof je jezelf in tweeën splitst. Hoe kan het nou géén pijn doen om hem te zien maar wél pijn doen niks meer te kunnen delen? Dan toch liever helemaal uit je blikveld? Lees het niet als kritiek hoor, ik probeer me er gewoon in te verplaatsen. En dat lukt niet dus.
Huh? Moet ik vragen niet meer in mijn kroeg te komen??
Nou, je moet niks natuurlijk maar ik had het wel gedaan. Ik had hem een flinke poos helemaal niet meer willen zien en als mensen iets vroegen had ik ze gezegd dat we ruzie hebben en ik er verder niet over uit wil wijden.
Het is mooi dat je volwassen met de situatie omgaat, dat is bewonderenswaardig maar het houdt -denk ik- ook je kutgevoel in stand. We hebben het al zo vaak geconcludeerd hier, voor je over kan gaan in een nieuwe relatievorm moet het gevoel en de pijn weg zijn.
Dat hem zien niet gelijk staat met de pijn van het niet kunnen delen vind ik lastig. Het is alsof je jezelf in tweeën splitst. Hoe kan het nou géén pijn doen om hem te zien maar wél pijn doen niks meer te kunnen delen? Dan toch liever helemaal uit je blikveld? Lees het niet als kritiek hoor, ik probeer me er gewoon in te verplaatsen. En dat lukt niet dus.
donderdag 25 september 2014 om 18:49
Heidi, soms moet je het gewoon tijd geven en is het een fase. Tussen jullie zat het hiervoor ook goed, toen kon hij ook met je praten, waarom zou dat niet terug kunnen komen? Misschien duurt het even maar je ziet nu zelf dat zowel hij als jij niet bereid zijn zonder slag of stoot die zeven jaar weg te willen gooien.
Er kunnen duizenden redenen zijn voor waarom hij zich nu teruggetrokken heeft maar besef vooral dat het belangrijkste er nog steeds is: de wil. Hij wil duidelijk nog steeds contact met je en dat het goed komt.
Waar staan jullie nu? Hebben jullie uitgesproken dat het over is? Of hangt het onuitgesproken tussen jullie in?
Ik krijg de indruk dat het voor jullie allebei niet over is. Je weet vast nog wel dat ik ooit hetzelfde schreef: ik kan niet geloven dat het zo eindigt. En daarin bleek ik helemaal gelijk te hebben achteraf ook al wist ik toen niet hoe het goed zou komen. Ik denk dat het bij jullie ook nog zo kan lopen.
Hele dikke knuffel en luister naar je gevoel, meestal is dat de beste leidraad.
Er kunnen duizenden redenen zijn voor waarom hij zich nu teruggetrokken heeft maar besef vooral dat het belangrijkste er nog steeds is: de wil. Hij wil duidelijk nog steeds contact met je en dat het goed komt.
Waar staan jullie nu? Hebben jullie uitgesproken dat het over is? Of hangt het onuitgesproken tussen jullie in?
Ik krijg de indruk dat het voor jullie allebei niet over is. Je weet vast nog wel dat ik ooit hetzelfde schreef: ik kan niet geloven dat het zo eindigt. En daarin bleek ik helemaal gelijk te hebben achteraf ook al wist ik toen niet hoe het goed zou komen. Ik denk dat het bij jullie ook nog zo kan lopen.
Hele dikke knuffel en luister naar je gevoel, meestal is dat de beste leidraad.
donderdag 25 september 2014 om 18:53
Prive-Heidi is natuurlijk iemand anders dan Kroeg-Heidi. Daar zit ook een splitsing. De problemen die Prive-Heidi heeft kan Kroeg-Heidi niet ineens overnemen of op gaan lossen. Daarom vind ik het ook prima dat hij alsnog komt, mijn kroeg is in wezen 'openbaar'. Iemand die niet meer binnen mag komen, heeft het echt wild gemaakt.
Kwaad? Waarom moet ik kwaad worden?
Hij doet niet oneerlijk. Hij doet wat veel minnaressen hier ook doen, proberen om te gaan met een breuk en dat moeilijk vinden. Net als dat ik het ook moeilijk vind. En tot nu toe probeer ik er voor mezelf een weg in te vinden, maar dat neemt niet weg dat het kut is en ik er echt onwijs veel verdriet van heb. Maar een verhouding van 7 jaar kan toch ook niet in een paar weken verwerkt en afgesloten zijn? Of ik hem dan zie of niet, ik geloof niet dat dat onder de streep veel uit maakt. Hij is geen deel meer van Prive-Heidi en dat is de plek waar ruimte moet komen.
Hij komt een stuk minder langs, is ook twee weken helemaal niet geweest. We hebben in die tijd ook geen contact gehad.
Tegen mensen zeggen dat we ruzie hebben gehad, is niet handig, want mensen gaan dan doorvragen en willen alles weten. Dat werkt gewoon niet.
En ik weet gewoon ook echt niet, of zijn afstand en zijn struisvogelen een reden zijn om hem helemaal definitief uit mijn leven te weren. Daarvoor wil ik als Prive-Heidi afstand en hoeft hij even niks te weten over mijn leven, los van de kroeg.
Ik moet dat splitsen, het zou onprofessioneel zijn als ik dat niet zou doen.
Kwaad? Waarom moet ik kwaad worden?
Hij doet niet oneerlijk. Hij doet wat veel minnaressen hier ook doen, proberen om te gaan met een breuk en dat moeilijk vinden. Net als dat ik het ook moeilijk vind. En tot nu toe probeer ik er voor mezelf een weg in te vinden, maar dat neemt niet weg dat het kut is en ik er echt onwijs veel verdriet van heb. Maar een verhouding van 7 jaar kan toch ook niet in een paar weken verwerkt en afgesloten zijn? Of ik hem dan zie of niet, ik geloof niet dat dat onder de streep veel uit maakt. Hij is geen deel meer van Prive-Heidi en dat is de plek waar ruimte moet komen.
Hij komt een stuk minder langs, is ook twee weken helemaal niet geweest. We hebben in die tijd ook geen contact gehad.
Tegen mensen zeggen dat we ruzie hebben gehad, is niet handig, want mensen gaan dan doorvragen en willen alles weten. Dat werkt gewoon niet.
En ik weet gewoon ook echt niet, of zijn afstand en zijn struisvogelen een reden zijn om hem helemaal definitief uit mijn leven te weren. Daarvoor wil ik als Prive-Heidi afstand en hoeft hij even niks te weten over mijn leven, los van de kroeg.
Ik moet dat splitsen, het zou onprofessioneel zijn als ik dat niet zou doen.
Heidi, Heidi, Deine Welt sind die Berge - Heidi, Heidi, denn hier oben bist Du zu Haus'
donderdag 25 september 2014 om 19:21
Wat Rooss zegt. Heel knap idd van je Heidi. En snap jou ook
Met kwaad worden bedoelde ik meer: dat niet praten van hem en toch lijntjes openhouden. Diver noemde dat martelend. Ik zou dat ook zo voelen en (dus) de confrontatie zoeken. Het initiatief willen behouden, eigen grenzen aangeven - zoiets.
En natuurlijk ook gewoon pijn uiten. Geen reden om je wat dat betreft "groot" te houden toch. Waarom zou Guus dat niet mogen zien?
Met kwaad worden bedoelde ik meer: dat niet praten van hem en toch lijntjes openhouden. Diver noemde dat martelend. Ik zou dat ook zo voelen en (dus) de confrontatie zoeken. Het initiatief willen behouden, eigen grenzen aangeven - zoiets.
En natuurlijk ook gewoon pijn uiten. Geen reden om je wat dat betreft "groot" te houden toch. Waarom zou Guus dat niet mogen zien?
donderdag 25 september 2014 om 19:22
We hebben niet gepraat. Ik heb gezegd dat het voor mij nodig is nu om lijnen door te knippen en met hem niet meer mijn priveleven te delen. We het niet meer over seks gaan hebben en ik hem niet meer vertel wat ik in mijn vrije tijd allemaal doe.
En hij begreep daar niks van, of nou ja, ergens ook wel, maar vond het moeilijk en omdat ik nogal overtuigd van mijn zaak was, wist hij niet wat hij nog kon zeggen. Ik wilde het, had mijn besluit genomen, dus kon hij niet anders dan 'ok' zeggen, vond hij.
Nu staan we dus nergens. Eigenlijk. We doen in het openbaar ook redelijk normaal, maar ik blijf oppervlakkig. Gister tijdens het telefoongesprek was vanuit hem de eerste keer dat hij een opmerking maakte over de nieuwe situatie en mijn houding.
Er ligt nog een drempel om toenadering te zoeken. Want elke keer schiet me dan weer de reden van de afstand te binnen. Ik was echt niet meer gelukkig, dat was de reden dat ik alles af wilde kappen. Even helemaal niks meer. En het kan pas weer 'goed' komen, als we het er over hebben gehad. Want ik loop ook nog steeds rond natuurlijk met alle frustratie die opgehoopt is sinds hij terug is van vakantie.
En hij begreep daar niks van, of nou ja, ergens ook wel, maar vond het moeilijk en omdat ik nogal overtuigd van mijn zaak was, wist hij niet wat hij nog kon zeggen. Ik wilde het, had mijn besluit genomen, dus kon hij niet anders dan 'ok' zeggen, vond hij.
Nu staan we dus nergens. Eigenlijk. We doen in het openbaar ook redelijk normaal, maar ik blijf oppervlakkig. Gister tijdens het telefoongesprek was vanuit hem de eerste keer dat hij een opmerking maakte over de nieuwe situatie en mijn houding.
Er ligt nog een drempel om toenadering te zoeken. Want elke keer schiet me dan weer de reden van de afstand te binnen. Ik was echt niet meer gelukkig, dat was de reden dat ik alles af wilde kappen. Even helemaal niks meer. En het kan pas weer 'goed' komen, als we het er over hebben gehad. Want ik loop ook nog steeds rond natuurlijk met alle frustratie die opgehoopt is sinds hij terug is van vakantie.
Heidi, Heidi, Deine Welt sind die Berge - Heidi, Heidi, denn hier oben bist Du zu Haus'
donderdag 25 september 2014 om 20:02
Lena heeft een grote pechdateweek en Oranje hoeft niks te doen alleen zichzelf mee te nemen...Ook niet eerlijk zeg!! (maar niettemin errrg leuk voor jou O, zo'n berichtje! 
Ik had vanavond een date gehad ware het niet dat de piloot reserve stond en op het laatst opgeroepen werd, dus up in the air now. Hij is wel zeer cute en vindt mij nogal euh...geweldig. Lekker gevoel. Maar mijn hart ligt elders...
Edit: huh? Berichtje van Pablo out of the blue. Herinnert me weer aan mijn übersuccesvolle "spreidingsbeleid" van dit voorjaar
Ik had vanavond een date gehad ware het niet dat de piloot reserve stond en op het laatst opgeroepen werd, dus up in the air now. Hij is wel zeer cute en vindt mij nogal euh...geweldig. Lekker gevoel. Maar mijn hart ligt elders...
Edit: huh? Berichtje van Pablo out of the blue. Herinnert me weer aan mijn übersuccesvolle "spreidingsbeleid" van dit voorjaar
donderdag 25 september 2014 om 20:22
Hey Heidi,
Niets moet en wat voor mij voor de hand liggende oplossing is, hoeft voor jou niet te zijn.
Mijn ervaring leert dat alles went. Ook de afwezigheid van iemand. De mensen vragen, natuurlijk, je haalt je shouders op, en over een paar weken is dat de nieuwe 'normale'. Maar dat ben ik. Jij geeft aan het op professionele vlak te kunnen splitsen en daar heb ik ook grote bewondering voor. Als je maar niet eronder door gaat.
Wees wel bewust dat, als je dat hoofdstuk echt wil afsluiten, enige afstand nodig is. Maar mss zegt je gevoel anders en wil je het nog niet afsluiten, daar kan ik niets over zeggen. Advies van Lena is ook goed: luister naar je buikgevoel.
quote:Heeeidi schreef op 25 september 2014 @ 19:22:
Er ligt nog een drempel om toenadering te zoeken. Want elke keer schiet me dan weer de reden van de afstand te binnen. Ik was echt niet meer gelukkig, dat was de reden dat ik alles af wilde kappen. Even helemaal niks meer. En het kan pas weer 'goed' komen, als we het er over hebben gehad. Want ik loop ook nog steeds rond natuurlijk met alle frustratie die opgehoopt is sinds hij terug is van vakantie.
Als ik dit stuk lees verbaas ik me echt dat dit gesprek nog steeds (en zooo lang!) geen plaats heeft gevonden. Echt. Broodnodig!
Jij kon niet verder en was ongelukkig. Jij hebt je grens aangegeven. Nu trappelt hij in de donker en weet (vlgs mij) helemaal niet wat van hem verwacht wordt, want hij is niet gewend om te communiceren. Wat hij doet is alleen zorgen dat hij daar is, zodat je ten alle tijden naar hem kan reiken, mocht je je mening toch veranderen. Maar hij zelf komt niet in actie. Echt een doodlopende straat.
Wat ga je doen? Ga je hem tegemoet en help je hem uit zijn schelp te kruipen? Of doe je dat bij voorbaat niet (met je oog op toekomst, want daar kan men gauw moe van worden, als je elke keer zelf de kar moet trekken, alles voorschotelen enz)?
Ook al accepteer je alles zoals het nu is, Heidi, zou het niet goed gaan. Want dan krijg je die ongelukkige gevoel weeer terug. En hij krijgt ongeschreven toestemming dat het op zo manier ook volgende keer mag gaan, hence: hij hoeft niets te veranderen. Dit lijkt me ook geen goede zaak.
Eigenlijk is praten jullie enige kans. Maar op de ene of de andere manier komt er niets van. Jullie 'glijden' langs elkaar heen, zonder de hoofdzaak aan te pakken.
Ik begrijp je goed als je zegt dat je teleurgesteld was omdat hij niet meteen achter je kwam, om te praten. Dat had ik, aangezien de situatie, nml ook verwacht. Wat was dat een bittere pil, zeker ... :/
Niets moet en wat voor mij voor de hand liggende oplossing is, hoeft voor jou niet te zijn.
Mijn ervaring leert dat alles went. Ook de afwezigheid van iemand. De mensen vragen, natuurlijk, je haalt je shouders op, en over een paar weken is dat de nieuwe 'normale'. Maar dat ben ik. Jij geeft aan het op professionele vlak te kunnen splitsen en daar heb ik ook grote bewondering voor. Als je maar niet eronder door gaat.
Wees wel bewust dat, als je dat hoofdstuk echt wil afsluiten, enige afstand nodig is. Maar mss zegt je gevoel anders en wil je het nog niet afsluiten, daar kan ik niets over zeggen. Advies van Lena is ook goed: luister naar je buikgevoel.
quote:Heeeidi schreef op 25 september 2014 @ 19:22:
Er ligt nog een drempel om toenadering te zoeken. Want elke keer schiet me dan weer de reden van de afstand te binnen. Ik was echt niet meer gelukkig, dat was de reden dat ik alles af wilde kappen. Even helemaal niks meer. En het kan pas weer 'goed' komen, als we het er over hebben gehad. Want ik loop ook nog steeds rond natuurlijk met alle frustratie die opgehoopt is sinds hij terug is van vakantie.
Als ik dit stuk lees verbaas ik me echt dat dit gesprek nog steeds (en zooo lang!) geen plaats heeft gevonden. Echt. Broodnodig!
Jij kon niet verder en was ongelukkig. Jij hebt je grens aangegeven. Nu trappelt hij in de donker en weet (vlgs mij) helemaal niet wat van hem verwacht wordt, want hij is niet gewend om te communiceren. Wat hij doet is alleen zorgen dat hij daar is, zodat je ten alle tijden naar hem kan reiken, mocht je je mening toch veranderen. Maar hij zelf komt niet in actie. Echt een doodlopende straat.
Wat ga je doen? Ga je hem tegemoet en help je hem uit zijn schelp te kruipen? Of doe je dat bij voorbaat niet (met je oog op toekomst, want daar kan men gauw moe van worden, als je elke keer zelf de kar moet trekken, alles voorschotelen enz)?
Ook al accepteer je alles zoals het nu is, Heidi, zou het niet goed gaan. Want dan krijg je die ongelukkige gevoel weeer terug. En hij krijgt ongeschreven toestemming dat het op zo manier ook volgende keer mag gaan, hence: hij hoeft niets te veranderen. Dit lijkt me ook geen goede zaak.
Eigenlijk is praten jullie enige kans. Maar op de ene of de andere manier komt er niets van. Jullie 'glijden' langs elkaar heen, zonder de hoofdzaak aan te pakken.
Ik begrijp je goed als je zegt dat je teleurgesteld was omdat hij niet meteen achter je kwam, om te praten. Dat had ik, aangezien de situatie, nml ook verwacht. Wat was dat een bittere pil, zeker ... :/
donderdag 25 september 2014 om 20:28
Diver, helemaal eens over wat je zegt over Guus. Dat bedoelde ik ook met, weet hij eigenlijk wel waarom er afstand is? Maar jij zegt het beter
Anouk, pas maar op, straks steek ik je aan met de pechdateritus. Ik krijg ook dat soort appjes als oranje maar het concretiseren is een beetje het probleem want het lukt BV maar niet zichzelf mee te nemen
Anouk, pas maar op, straks steek ik je aan met de pechdateritus. Ik krijg ook dat soort appjes als oranje maar het concretiseren is een beetje het probleem want het lukt BV maar niet zichzelf mee te nemen
