Minnaar deel 37

Fijn dat het verlangen zo blijft leven Loisnvt, als dat uitdooft is het denk ik ook gedaan met het minnaarschap, is het tijd voor wat anders. Zo'n minnaarsrelafie drijft toch op passie en verlangen, althans, bij mij wel. Naast de goede seks hebben wij ook goede, diepe gesprekken en klikt het heel goed. We voelen ons lekker bij elkaar en het is relaxed. Ik denk zelfs dat we relatietechnisch heel goed samen zouden passen, ware het niet dat ik al gebonden ben en ook daarin heel happy. Mijn minnaar heeft wel eens laten vallen dat hij de relatie met mij wil behouden mocht hij een vriendin krijgen. Ik denk echter zomaar dat de meeste vrouwen niet zitten te wachten op een seksvriendin van hun vriend naast hun relatie. Maar goed, dat zien we dan wel weer. Tussen ons wat het van meet af aan wel duidelijk dat ik een open relatie heb en hij vind dat tof. Wilde dat ook graag als hij een vaste partner had. Ik krijg van mannen altidj wel veel enthousiastere reacties dan van vrouwen op mijn open relatie. Alsof zij me toch meer als concurrente zien ofzo. Terwijl ik heus niet zomaar op elke man val. Ben best kieskeurig.

Dat laatste merk ik als single zijnde ook wel hoor, zeker op bijv. een avond in de kroeg. Vrouwen zien andere vrouwen toch sneller als concurrent denk ik, althans, dat is mijn ervaring!

Ook ik ben vrij kieskeurig, zelfs als het om een minnaar gaat, maar blijkbaar heb ik de juiste er tussenuit kunnen pikken op de datingsite haha. Mijn minnaar zou het liefst zijn huwelijk ook open willen gooien en heeft dit ook al meerdere keren proberen te bespreken, maar zijn vrouw staat hier absoluut niet voor open en dat kan ik ook wel begrijpen.

Grrr, ik zit een beetje in de knoop, nu. 'De mijne' is terug van zijn reis, terwijl hij weg was hebben we door het tijdsverschil, en ook door hoe we voor zijn vertrek uit elkaar waren gegaan minimaal contact gehad, maar in de afgelopen week wel weer elke dag met elkaar geappt.. soms maar een paar berichtjes, maar afgelopen vrijdag bijvoorbeeld echt bijna 3 uur lang intensief over en weer. Zo intensief zelfs dat hij me eigenlijk weer wilde zien omdat hij verlangde naar seks met mij. Toen ik daarop zei dat ik niet alleen naar seks verlangde, zei hij: "dus je wilt echt meer? Dat kan ik je niet geven, dat weet je".

Het ding is, ik wil niet alles. Ik wil als mens gezien worden, en ik vind dat als 2 mensen van in de 40 seks met elkaar hebben, daar toch op zijn minst ook een kus en een knuffel van te voren bij horen. Ik weet dat hij helemaal gek wordt, als hij met me zoent, maar op een of andere manier heeft hij zich wijsgemaakt dat als hij het puur bij 'de daad' houdt, hij minder last heeft van een schuldgevoel richting zijn vriendin. En dat wringt bij mij. Ik heb 'm dus nogmaals gezegd dat ik vind dat ik helemaal niet zo'n onredelijke dingen wil. Een klein beetje meer affectie, da's alles. Alle relatie-achtige shit mag hij gezellig met zijn vriendin doen, dat wil ik niet eens met hem. Maar als dat er niet inzit, dan moet hij maar weer hele goede vrienden worden met zijn rechterhand, want dan moet ik toch echt mijn zelfrespect op de eerste plek zetten. Kijk, zo af en toe een keer whambamthankyoumam-seks is spannend en zelfs redelijk 'empowering', maar ik vind een beetje tederheid er toch ook wel bij horen.

Tegelijkertijd, en daar zit de knoop, ben ik ook maar een mens, en als ik nog een keer zo'n gesprek heb als afgelopen vrijdag, en nog een keer.. dan komt er een keer dat ik toch weer ga toegeven. En ik ben bang dat dan het hek weer van de dam is.

Echt open met hem praten over hoe verder wil ook niet lukken.. hij zegt alleen maar dat hij het ook moeilijk vindt, en slaat dan dicht. Ik zie alleen maar een man die enorm in de knoop zit met zijn strijd tussen emotie en verlangens, en de moeder Theresa in mij heeft medelijden en wil toegeven, maar de volwassen, sterke vrouw in mij wil me daartegen in bescherming nemen.

Het is niet zo dat hij me niet respecteert hoor, dat doet hij echt wel, maar tegelijkertijd wringt hij zich in zulke rare bochten om voor zichzelf te rechtvaardigen dat hij dit met mij doet, dat het mij dus een nare bijsmaak geeft.

Zijn er mensen die hier iets in herkennen? Of heb ik gewoon de pech dat ik een hele rare vent heb getroffen?

snaptegijut schreef: ↑

17-12-2018 15:18

.... Toen ik daarop zei dat ik niet alleen naar seks verlangde, zei hij: "dus je wilt echt meer? Dat kan ik je niet geven, dat weet je".

Het ding is, ik wil niet alles. Ik wil als mens gezien worden, en ik vind dat als 2 mensen van in de 40 seks met elkaar hebben, daar toch op zijn minst ook een kus en een knuffel van te voren bij horen.

Bedoel je dat hij je niet eerst even knuffelt voordat er echte seks plaatsvindt? En liggen jullie niet in elkaars armen na seks, waarna er gesproken wordt over het e.e.a. (niet persé seks)? Of is het bij hem alleen maar neuken en klaar?

Precies dat. Dat deden we voorheen wel, de laatste keren niet meer. Hij vindt dat heel fijn maar voelt zich nog schuldiger als hij dat doet, zegt hij.

Snaptegijut nee ik vind het echt heel normaal hoor dat je wat meer affectie van hem verwacht. Zou daar echt niet tegen kunnen alleen seks en dan mag je gaan daar zou ik ook voor bedanken. Misschien is je minnaar bang om gevoelens te krijgen omdat hij in het begin wel meer affectie toonde.

Als ik zeg dat ik meer wil dan 'just sex', dan bedoel ik ook iets van affectie of zo en niet dat ik uit eten wil en samen naar de bios.
Snaptegijut, bij ons gaat het primair ook om de seks, maar ik heb niet het gevoel dat hij bot is of zo. Luister naar je onderbuikgevoel.

Pfff Snaptegijut, ik vind dat best heftig hoe hij doet. Zoals ik er tegen aan kijk (en ik wil je absoluut niet kwetsen) ziet hij je als een gratis prostituee.
Belletje, of appje...lekker erop....en doeiiii

Zo ga je niet met n minnares om. Als hij dat wil belt ie maar n escort of zo. Ik zou dat tenminste ook niet pikken.
Net zoals hier al gezegd is...ik hoef niet met m naar de bios of zo. Maar n beetje affectie en respect zijn wel t minste.
En dát geeft ie je nu echt niet.
Je hebt gelijk als je daar niet mee accoord gaat.

snaptegijut schreef: ↑

17-12-2018 15:18

whambamthankyoumam-seks
Haha, die kende ik nog niet

Natuurlijk heeft het invloed op jou, maar het gaat niet alleen over jou. Het gaat immers om de relatie: het samenspel tussen jou en je minnaar. Daar zit de crux en die moet uit de weg geholpen worden voor een succesvolle flow.
Hij moet zijn gevoelens over het vreemdgaan los weken of stoppen met de affaire. Beoordeel ze los en trek samen conclusies. Praat. Met. Elkaar.

Communicatie is het enige juiste middel om hier beter uit te komen.

Het is niet fijn om je verloren te voelen
Ik vind communiceren over affectie en behoeften ook lastig..... alsof je claimt, maar dat is het niet. Be proud!!
Het is anders qua gevoel niet gelijkwaardig meer.. hoe vreselijk naar het ook aanvoelt

Eigenlijk zou je (vaste) partner als t ware je minnaar/minnares moeten zijn..best of both sides...zoiets denk ik. Er komt toch dikwijls gevoel bij kijken, althans hier wel

Ik vind ook dat je best wel wat meer affectie mag verlangen, dat lijkt me vrij normaal. Dus inderdaad iets met zelfrespect, dat gaat wringen als hij dat niet doet want dan voelt het alsof hij je puur gebruikt voor de seks. Ik zou er eens met hem over praten.

Lotje, je beledigt me niet.. in mijn frustratie heb ik dat zelfs tegen hem gezegd, dat hij dan maar naar de hoeren moest gaan, als hij het echt alleen om t orgasme doet. Toch laat hij nu wel blijken dat het hem ook wel om de mens gaat.. maar dat knuffelen, daar lijkt hij niet in mee te willen. En dan is het voor mij snel klaar, inderdaad.

Spontaneous, maar je weet wel precies wat ik ermee bedoel he?

Die communicatie is inderdaad een ding. Het 'grappige' is.. hij was degene die op zoek was naar iemand voor 'erbij'en hij heeft heel heel hard zijn best gedaan om mij er zelfs maar van te overtuigen dat elkaar ontmoeten niet het stomste idee van de hele wereld was. Hij was juist op zoek naar knuffels en affectie, zei hij, in eerste instantie. En dat konden we ook heel goed samen, en daar genoten we net zo hard van, als van de seks.

Nou ja, voorlopig ben ik 'safe' want ik heb nog niet toegegeven.. maar in mijn hoofd probeer ik hem wel nog steeds te begrijpen. Als ik er nog eens in zou slagen om dat op te geven (want zeg nou eerlijk.. zullen wij vrouwen de mannen ooit echt begrijpen?!), komt het vast allemaal een keer goed

Hoi, mijn eerste post hier... Ben 16 jaar samen met mijn man, 1kind en sinds september een minnaar... Ik woon sinds het voorjaar met ons kind in het buitenland, mijn man komt regelmatig op bezoek en zou hier ook komen wonen zodra het gaat met zijn werk. Inmiddels passeerde dus een vriend, ben ik vreemd gegaan (eerste keer), was dat nog beter dan ik had durven hopen en volgden er nog wat weekendjes dat we afspraken. Hij heeft een mobilhome, da's erg handig En eens per maand zagen we elkaar wat dus tot nu toe 4 weekendjes. We wonen dan ook 600 km van elkaar... We chatten dagelijks, soms met video. En in de kerstvakantie ga ik naar Belgie en hoop ik hem veel te zien. Ik had gehoopt dat mooi te kunnen scheiden, liefde en sex. Hem als minnaar te houden. Maar ik kan het niet. Het is zo intens. Ik kan zo goed met hem praten en zo lekker vrijen en dat mis ik zooo erg bij mijn man... Ik heb het gevoel dat mijn man en ik alleen nog een team zijn dat voor ons kind zorgt en ons project in het buitenland. Het is hier ook al uitgekomen en ik vrees dat ik nu op een echtscheiding afsteven... Mijn man hoopt nog dat ik tot inkeer kom. Ik ben niet helemaal zeker of ik met de minnaar verder wil, zo lang zijn we nu ook nog niet samen. Maar ik zie die afstandelijke relatie met mijn man eigenlijk helemaal niet meer zitten...

Wat een verhaal Vlamindepan. Het is dus al uitgekomen, je man weet er van en wil je nog een kans geven begrijp ik? Maar verder leven met je man zie jij niet zitten?
Zo te zien heb jij je keuze al gemaakt. Maar denk goed na want die keuze kun je maar één keer maken. En denk niet alleen aan jezelf maar ook aan jullie kind. Sterkte!

Wat een verhaal Vlam. Volgens mij is de eerste vraag wat jij nog van je huwelijk wilt maken. Hou jezelf ook voor dat je je minnaar altijd op zijn best ziet, daar verbleekt je man natuurlijk altijd bij.

Snaltegijut: hmm wat jammer dat er nu minder knuffels en affectie is. Dat is iets wat ik toch wel enorm belangrijk vindt en ik snap jij ook. Het klinkt nu een beetje alsof je een gebruiksvoorwerp bent . Dan was ik er snel klaar mee denk ik.maar als je gek op iemand bent is dat makkelijker voor een ander gezegd! Dat is ook iets wat ik heel fijn vindt tussen mij en mijn minaar. Meer dan alleen de seks.

Vlamindepan: oohw jeetje dat is niet best dat je man erachter is gekomen. Hoe kwam hij er zo 'snel' achter? Dat is iets waar ik ook enorm bang voor ben want dan breekt de hel hier ook los. Ik hoop voor je dat je een beslissing kunt maken hoe je verder wilt. Al zit ik in hetzelfde schuitje. Ik heb de liefde van mijn leven gevonden maar ga je ook in het echt overstappen of ga je voor je kinderen bij je partner blijven?

Wat ik mij trouwens afvraag ook bij de andere dames welke een minnaar hebben. Doen jullie aan safe seks of doen jullie het echt zonder condoom?

Snaptegijut
Een minnaar of affaire of tweede liefje moet in de meeste gevallen fijn aanvoelen en niet negatief beladen worden
Wellicht wordt het tijd om je horizon te verbreden en tegelijkertijd goed te observeren
Wat zijn zijn bedoelingen
Zet jezelf tat op de eerste plek

Vlamindepan
Is de relatie met je man echt niet meer te redden?
Een ander mag niet de reden zijn voor een eventuele scheiding, maar alleen als het echt niet meer goed aanvoelt... niet vanwege een minnaar die je man ( die wellicht alleen saai is en voorspelbaar ) ineens door aandacht doet verbleken
De minnaar draagt je op handen en geeft wat je op dit moment nodig hebt, maar dat wordt uiteindelijk ook gewoon
Net zoals bij je man

Niet aanvallend bedoeld vlamindepan xx

Het kwam dus al uit een week of 2 na onze eerste keer. Minnaar wist niet dat zijn ex (waar hij al 6 maanden bij weg was) zijn paswoord van messenger kende en alles meelas. Vervolgens mij dreigde het mijn man te vertellen. Dus heb ik het hem zelf maar verteld... Zijn reactie was heel rustig. Dat kan gebeuren, da's niet zo erg... En hij begon direct over iets anders...

De relatie met mijn man is al langer lauw. Eerst denk je, da's door de komst van de dochter, als ze beter gaat slapen dan betert dat wel. Dan denk je, tis met die verbouwingen en snap je plots dat zo veel koppels uit elkaar gaan tijdens verbouwingen. Dan is mijn man een tijd erg gaan drinken, stiekem. Vond ik lege flessen in het kippenhok enzo. Zette ik streepjes op flessen om te zien hoeveel hij dronk. Hij ontkende alles, maakte mij dan belachelijk. Ik heb dan eens op de zetel geslapen, uit protest. Maar hij maakte geen aanstalten om het goed te maken, om een sorry te zeggen of wat dan ook. Na een week ben ik maar terug in het bed gaan liggen anders lag ik daar nog op de zetel.
Vervolgens ben ik in ons huis in het buitenland gaan wonen, want dat was toch het plan en dan kon de dochter nog wat de taal leren op de kleuterschool. Ik was ook blij dat ik me zijn drankprobleem dan niet moest aantrekken (intussen is hij daar wel mee gestopt, of toch geminderd).

Maar ik merkte ook weinig verschil, met of hij er wel of niet was. Ik heb wel wat hulp met kind in bed steken, of een keer koken. Maar voor de rest is hij in de tuin aan het werken of aan het verbouwen en verder hebben we amper contact, spreekt hij enkel over practische zaken.
In het begin stuurde ik iedere dag ook een mailtje (als hij in belgie was) met wat ik allemaal deed enzo. En dan kreeg ik als antwoord "ok" of "goed" terug. Verder niks. Over hem niks.

Met mijn verjaardag deze zomer is hij niet afgekomen en "ach, da's toch een dag gelijk alle anderen". Dat vindt hij maar dat vind ik niet en dat weet hij. Hij wil nooit iets vieren, onze trouwdag, verjaardag niet en kerst en valentijn enzo is commerce.
O, en deze zomer is hij ook eens uit zijn krammen geschoten omdat ik een strip ging lezen tijdens een snikhete dag. Hij ging net cement maken om te verbouwen in die hitte en ik ging een beetje lezen en daar werd hij dus kwaad om. "Ge gaat daar nu toch geen boekske zitten lezen he!" Dat was een beetje de druppel (samen met mijn verjaardag) die mijn volle emmer deed overlopen. Als protest heb ik de rest van de dag niks anders meer gedaan. 's Avonds moesten we bij vrienden gaan eten maar ik wou niet mee. En mijn man zegt dan '"stopt daar nu mee. doe eens terug gewoon" maar die snapt mij niet en kan het dan ook niet goed maken.

En knuffelen of zo doet hij ook niet. Als hij hier dan vertrekt voor weer een maand en ik geef geen knuffel dan komt er geen knuffel. En sex is al jaren een afknapper voor mij. Aan voorspel doet hij niet mee, en binnen de 2 minuten is hij klaar. Mij likken wil hij absoluut niet, ik vraag het regelmatig voor mijn verjaardag maar dan nog niet. Enfin, veel frustraties op dat vlak langs mijn kant. Al heel vaak laten weten maar hij vind het goed zoals het is.

Maar voor de rest een goeie gast, echt. Die heel veel voor mij overheeft, ervoor zorgt dat ik kan doen wat ik wil. Alleen, ik voel me erg alleen bij hem. Niet erg gewaardeerd of geliefd al zegt hij nu wel dat hij mij graag ziet en mij niet kwijt wil.

Als alles koek en ei was geweest of ons sexleven tenminste goed, was ik niet met die vriend de koffer ingedoken. Maar die andere is zo communicatief, ik kan daar zo goed mee babbelen. Die houdt in bed ook zoveel rekening met mij, dat heb ik nog nooit meegemaakt. Ik ben daardoor nog meer gaan beseffen wat ik allemaal mis.

Hmm dat klinkt niet zo best Vlamindepan! En ik snap het wel, je man klinkt niet als een heel leuke man. Volgens mij weet je zelf ook wel dat het over is, ongeacht of er nu een ander in beeld is of niet.

Even nieuwsgierig want dit is het eerste topic Minnaars dat ik nu begin te lezen; een of beiden zit(ten) in een relatie dus.

Hoe doen de vrouwen, die in een vaste relatie zitten, dat nou tegenover hun partner? Voel je je niet schuldig? Voel je je niet ongemakkelijk wanneer je thuiskomt na een neuqpartij met minnaar? Wat zeg je waar je bent of heengaat tegen partner?

Vragen, vragen........

@IdaHo
Ben je niet bang dat je het zo alleen maar véél ingewikkelder maakt als je er nóg eentje bij neemt?

Ik vind t bij één al n hele toer om alles buiten schot te houden. Niets op te laten vallen en zo

Pusswithoutboots schreef: ↑

19-12-2018 21:23

Even nieuwsgierig want dit is het eerste topic Minnaars dat ik nu begin te lezen; een of beiden zit(ten) in een relatie dus.

Hoe doen de vrouwen, die in een vaste relatie zitten, dat nou tegenover hun partner? Voel je je niet schuldig? Voel je je niet ongemakkelijk wanneer je thuiskomt na een neuqpartij met minnaar? Wat zeg je waar je bent of heengaat tegen partner?

Vragen, vragen........

Ik hoef toch niks te zeggen!
Als mn partner thuis komt vraag ik gewoon hoe zn dag was, en dan krijg ik wel n verslagje. En als ie aan mij vraagt hoe mijn dag was dan zeg ik...heel goed thanks

@123Lotje, maar waarom een minnaar? Waarom in een relatie blijven en stiekem met een andere man seks hebben, waarom niet gewoon van je man afgaan?

Ik veroordeel niet, ik probeer het te begrijpen.

123Lotje schreef: ↑

19-12-2018 21:24

@IdaHo
Ben je niet bang dat je het zo alleen maar véél ingewikkelder maakt als je er nóg eentje bij neemt?

Ik vind t bij één al n hele toer om alles buiten schot te houden. Niets op te laten vallen en zo

Ehm ik weet niet of je goed gelezen hebt maar ik hoef niet bang te zijn dat er iets opvalt, mijn partner weet dat ik een minnaar heb want wij hebben een open relatie. Kan ik iedereen aanraden. Geen geheimen voor elkaar en geen stiekem gedoe. Ik kan gewoon zeggen waar ik heen ga en na afloop dat ik heerlijke seks heb gehad.